장음표시 사용
51쪽
Crsrg crEN sis, Drs TINC Tio 1. 43'imulta; ibi aduersitates pro defensione justitiae toleravit. Attendant quc , istud, qui boni aliquid proponunt facere, & ad effectum perducere negligunt qui nullo se reatu constringi putant, si bonum, quod facere proposuerant, non solvant, dumodo non voveant: cum manifeste B. Gregorius
doceat, quia si quis in minori bono constitutus majus aliquod bonu facere proponat, iam sibi minus bonum illicitu secit: dc si non solvat quod pro- fine, O mposuit, quamuis in oculis hominum inlininori bono stare videatur, jam immen in oculis omnia cernentis Dei a majori bono cecidit: qui non solum hi. opem, verum etiam cogitationum & intentionu cordis judex venturus est. Certe iste servus de quo loquimur, nullum votu fecisse scitur, sed tantum quod simpliciter proposuerat, per negligentiam distulisse: & tamen subtilissimus ille serutator cordiu hoc ita pestiuit, ut eum de libro vitς deleri iussisset, nisi bonum quod mente eonceperat, quantocius essectui mancipare curasset. Haec pauca, quae de virtutibus Reuerendissimorum patrum Cisteretensis coenobij ad nostram notitia peruenire potuerunt, fideli relatione perstrinximus; certissime scientes,qubd sanctissima domu, illa perfectis, & in omni religione constimatis viris claruerit: ad quorum virtutes investigandas parvitatem nostra minus idoneam fuisse profitemur. a
De Virtutibus se Miraculis F. Patris nostri Bemandi primi Claraeetallis. quatis, θιγιοrumdam ejusμcesorum.
De Usione qua monachus defunctus S. Ternardo apparens, ei fausta praedixit. OSTQUAM Diuina largiente gratia, sicut supra memorauimus vinea Domini Sabaoth, Cisterciensis videlicet Ecclesia, propagi-lnes suas emittere coepit: fundatis jam domibus de Firmitate&de Pontiniaco, tertio loco in nomine Sancti & indiuiduet Trinitatis, anno ab Incarnatione DEi millesimo centesimo quinto decimo fundata est domus Claraevallis: cui etia beatae memoriae Donus Stephanus Cisterciensis Abbas beatissimum patre nostru Bernardum primu ordinauit Abbate. De cujus m. iii . admirabili conuersatione, singulari sanctitate, speciali signorum atq; vi tutum praerogativa, licet liber vitae ejus plenius edisserat : tamen aliqua quae illic praetermissa sunt, ad memoriam tanti viri, sinu l&ad aediscationem legentium, scribere congruum puto : ne in hoc libello qui de viris virtutum orditur,splendidistimam colunani,cui universitas ordinis nostri innititur, sub silentio transisse videamur. Accidit aliquando in Claravalle, dum missa in conuentu celebraretur eodem venerabili patre praesente, Ut lecto Euangelio sacerdotis manibus lauandis aqua per negligentia deesset. Quae cum aliqua tutum diutius expectaretur, conventus interim versis vultibus ad orientem stabat. Cumque pater sanctus in stallo suo ante gradu
presbiteris staret, monachus quidam ante paucos dies defunctiis ei visibi,
52쪽
ENORDIvM MAGNVM ORDINis liter apparuit :& stans contra eum, caput quasi redarguendo mouere coepit. Quem famulus Dei videns agnouit: & quare caput contra se agitaret, qu siuit. Cui ille. O si sciretis, quantos, & quales socios haberetis in coelis, profectb caueretis vobis ab omni negligentia. Quod verbum sanctus gratanter audiens, respondit. Verene putas, quod omnes qui in hoc monasterio sunt, sta tres, salvabuntur' Etiam, inquit, salvabuntur. Et non solii m. ipsi, sed & omnes, qui in Ordine nostro obedienter & humiliter fuerint 3 in cyn vel sati, salvabuntur. Recordatus vero pius pater cujusdam fratris, que ro negligentia ta duritia cordis sui frequentius corripi oportebat,& oboc super eo multum contris abatur, subintulit dicens. Numquid de salute statris illius certi aliquid nosti 3 Respondit. Nec ipsi dcerit misericordia Dei. Qua audito vir Domini vehementer gavisus est: δ tanto alacrius cufratribus tuis propicr verba labiorum Dat cullo diebat vias duras, quanto certius spem mercedis aeternae sinu suo repositam tenebat.
me Fratre defuncto ope S. Terear A e purgatorio errpto.
DE sanctus est quadam vice Conversus quidam in Claravalle. Cumq;
concurrentibus fratribus Commendationis oscium ex more serer, F monachus quidam senior magnae religionis vir audivit turbas daemonumctis, p. ta- per centurias suas incedentium, cum magni strepitus vociferatione clam N i' re&dicere. Esa modi, bene. ejamod ὀ bene. Solumodo de hac mala vallem- bis, a Vnam animam in nostrς sortis partem acquisiuimus. Com vero id cni seni-inis . or per noctis quietem sopori membra dedisset: frater de sun clus ei in visu apparuit tristi & lugubri vultu, dicens ad eum. Quia audisti heri det mones de meis supplici js exultantes: veni& vide, quam terribili tormento, Dei omnipotentis iusto iudicio, traditus sum. Et duxit eum ad puteum qirendam magnae latitudinis, & horrendς profunditatis: & dixit ei. Ecce in huc
De Uum puteum frequenter a daemonibus inlicior: quorum tanta est crudelitas, ut si
His odi, daretur, mallem centies ab hominibus, quam semel ad monibus hie immergi. Mane autem facto, dum eae audierat & viderat pr fatus senior beato patri Bernardo retulisset, licet ipse quoque per spiritum ea cognuisus et, ingemuit dc ait. Scio, quia nisi grauis causa existeret, numquam o mones talem ausum prς sumpsissent. Itaque Capitulum fratrum ingressias, coram omnibus calamitatem defuncti fratris exponit: dehinc salubii exhortatione singulorum conscientias conveniens, monebat, ut caulius in Via sanctae teligionis ambularent: multam esse malitiam detino num erga omnes Christianos, tum praecipue contra monasticae religionis profestates, affr-o..,;.-ἡ mans. Post haec animae fratris in supplicijs constitutae subvenire eos atten- βης is it uiis monens: psalmis& orationibus, missarum quoque celebrationibus.
domini placare hortatus: si forte pius pater pulsatus precibus eorum,pra L Hia, per singularis hostiae immolationem tyrannicam d monum superbiam de- φ' μ' bellare, de ab eorum nequitia fratris animam dignaretur liberare Quod cum fratres deuotissme facerent: paucis euolutis diobus, idem frater desu-ctus supradicto seniori iterato apparuit . hilaritate vultus statum suum melioratum esse significans. Quaerente vero sene quomodo se haberet: respodit. Deo giritias, bene. Rursus requisitus quomodo liberatus esset: ait. Veni & vide. Et continu0 introduxit eum in oratorium ejusdem loci: ubi vaesingula altaria sacerdotes cum ministris stabant : salutaris hosti e immola
53쪽
Crs TER ct ENs Is, Drs TINCTIO H. uerionem Gnia cum deuotione celebrantes. Ecce, inquit, haec sunt arma gratiae Dei, quibus ereptus sum: haec est virtus misericordiae Dei, quq in vincibilis permanet: hic est hostia illa singularis, quς totius mundi peccata tollit Et vere dico tibi, quia his armis gratiae Dei, huic virtuti misericordiae Dei, iam, huic hostiae salutari, non est quidquam quod resistere valeat, nisi cor im- poenitens. Evigilans autem senex, deliberatione animae fratris oppidὀsa- visus est: modum quoque visionis ejusdem caeteris fratribus exponens, tant Geos devotiores ad immolationem hostiae salutaris reddidit, quanto
certius eius cis caciam in fratris ereptione meruerat experiri. Caput III.
Sane io misi Angeli annotantes ea , quaesinguli monachi in choro orabant. IN tererat aliquando nocturnis vigiliis pater sanctus ea puritate ex deuotione, qua solebat: Deo tantum nota,& sibi. Cumque inorosa psalmodi modi alio vigilias protelaret, aperuit Domin' oculos eius: & ecce icspiciens vidit singulos Angelos juxta singulos monachos stante si & quod quis'; eorum psallebat, in schedulis more notariorum tam diligenter excipiebant, ut nec minima syllabam, quantumcumque negligenter prolatam omitterent. Scribebant vero diuerso modo. Nam quidam eoru scribebant auro, alij argento, non ulli atramento, aliqui etiam aqαa: quidam vero penitus nil scribebant. Spiritus autem qui haec revelabat, intelligentiam quoque dive, statis scriptur cordi eius inspirabat. mi enim auro scribcbant, ferveniit simu in D lii servitio studium,&absolutam cordis intentionem iisque psallebantur, significabat. Qui autem argento, minorem quide femvorem, puram tamen psallentiu deuotionem declarabant. Qui verba tra- ν, mento, continuu quorundam bonς voluntatis usum in psalmodis, licet nocum multa deuotione, notabant. Sed qui aqua scribebant, exprimebat eosq; i id nolentia seu pigritia pressi, vel vanis cogitationibus abducti, videntur qui dem aliquid sonare: sed cor eorum longius abstractum prorsus non concordat voci. Et o mira Dei clementia. Sicut enim nullum inalii impunitum : ita nullum bonum, quamcumq; modicu , quamcuque negligenter factum, erit irremuneratum. Caeteriam illi qui nihil scribebant lamentabile quom dam cordis duritiam redarguebant: qui obliti professionis su . timoris Dei immemores, aut lethali sono prona se voluntate immergunt, aut certe vigilantes, clauso ore vanis & noxijs cogitationibus, non ex infirmi - , sed ex voluntaria intentione occupantur :&in conspectu Dominico,
a legis praeceptum apparere vacui non pertimcscunt. Pater itaque sana' qui haec videbat, recordatus sententiae illius, quoniam omnes administrato tiritus sunt, in ministerium missi propter eos, qui hereditatem capiunt salutis, sicut proficientium congratulabatur fervori, sic paterno pietatis affectu
deficientiu miserabatur tepiditate. Caput. v V. vi idt Sane ilas Angelos chorum excitanici, dum caneretur canticum, Te Deum.
CElebrabantur aliquando solemnes vigiliae: &vit Daicu c teris fit a-
trib' aderat. Cumq; hymnu; Te Deu laudamus cantaretur, vidit S. An pelos multa claritate fulgetes, mira etia vult' alacritate deuotos, qui utruqοῦ chorum percurrentes, modo hunc modo illu excitabant, cantatibus adera α quasi congratulantes astabant :& ut divinus ille hymnus cum devotione percantaretur, modis omnibus elaborare satagebant. Intellexit ergo
vir sanctus, bimnu illum vere esse diuinum,& Angelis fictis esse funiliare,
54쪽
6 Exost DrvM MAGNvM ORDINI squos tanta instantia videbat opera dare, quatenus a fratribus ad honorem Dei cum fervore devotionis cantaretur. Cuidam etiam fratri spirituali videre concessum est, dum idem hymnus inciperetur, quod ab ore incipietis fiamma magni splendoris erumpebat, & sursum conscendebat. 4Caput P. Sanctussentiens inspiritu qui sim nimio timore turbari, magnifice res conflatur. Loquente aliquado verbum Dei fratribus B. Bernardo, cum vehemicrvitia carperet, terrore tremendi judicij Dei mentibus incuteret: sensit in spiritu quosdam de sedentibus graviter in conscienti js suis tui ba ii, & fcre in baratrum desperationis prolabi Tum vero spiritu fratern ς charitatis tot' sta inescens, mirantibus omnibus qui aderant, in haec verba prorupit. Quid est, quod sic in conscient ijs vestris turbamini, fratres mei ' Vt quid enormitatem & numerositate criminum vestroru sic intuemini ut inexhausta viscera miserationum D sit obliviscaminis In veritate dico vobis, quia si filius ille perditionis Iudas,qui vendidit & tradidit Dominii, in hac Christi schola sederet,& huic ordini incorporatus esset: per poenitentiam venia consequeretur. Audito itaq; tam magnifico consolationis verbo, non solum qui pretpusillanimitate spiritus iam re desperabant: sed & omnes qui aderant, in
spe diu in gratiae respirantes Dominii glorificabant.
Monachus in edulus comunicare infide T. Viri jussus, ad em reducitur. Vidam monachus huius S. Patris, per fallacias dς moi u & per proprii
Mensus simplicita iei in tantam cordis inopiam devenerat: ut diceret, pane de vinum aqua mixtum, quςlponuntur in altari, nequaqua iranssubstantiari posse in verum corpus &languinem Christi. Ouapropter eadem vivifica lacramenta laquam nil profutura sibi, sumere despiciebat. Notatus denique a fratribus, ' sacramentis altaris no participaret, convenitur secrot0 a senioribus suis. Requisitus cnsam, non uegat: dicit se sacra ilitis nequaquam fidem adhibere. Quibus dum docentibus & monentibus non acquiesceret, nec sanctarunt Scripturarii testimoni js in medium prolatis crederer, ad venerabile Abbatem res delata est. Cuque vocatus venisset,& Abbassa-istus secundum data sibi sapientia infidelitatem illius consutaret, ille respodit. Ego nullis assertionibus ad hoc potero induci, ut panem& vinum qu qin altari proponutur, creda veru esse corp'& sanguinem Christi: & lpterea scio me in infernu descesurum. Quod audiens uir Dei, sicuti semper rebus in arctossitis mirabilem solebat auctoritate ostendere, dixit. QuidZ in nachus m eus in infernia descendet 3 Absit. Si tu fidem non habes, per virtutem obedientiae praecipio tibi: vade & cis munica fide mea. O piu patrem lo 'vere sapientem medicia gratiarum, per unctionem gratiς docente se de omnibus, qualiter in si mantiu tentationibus mederi deberet. Non dixit, sugeli retice, vade damnate, recede perdite, sed coli denter dixit, vade cεmunica si je mea: credens indubitanter, parvulii suum, que sacri desiderii vulva parturiebat, donec Christus in eo formaretur, sicut nequaqua a visceribus caritatis suae, sic nec a fundamento fidei su alienum existere. Constrictus itaque virtute obedientiae monachus, penitus sine fide, ut sibi videbatur, ad
altare accessit , coinmunicauit: & per virtutem obedientiae. sanctiq; patris merita consestim illuminatus, fidem sacramentorum recepit: quam ctiam in meratam, usque in diem mortis suae conseruauit.
55쪽
uvis ah piando Christi crucifixi imaν S. Ferea, dum orantem amplecti. DOMN vs Menardus quondam Abbas de Moris, quod est Monalterium . vicinum Clarae-valli,vir Religiosus,mirabilem quandam rem, quasi de alio retulit familiaribus suis: quam tamen sibimet euenisse putamus: ita dicens. Notus est milhi monachus quidam: qui Beatum Bernardum Abbatem aliquando reperit in Ecclesia solum orantem. Qui cum prostratus esset ante altare: apparebat ibi ei quaedam crux cum suo crucifixo, super pauimentum posita coram illo: quam idem vir beatis limus deuotissme adora- his pis. bat, ac deosculabatur. Porro ipsa majestas separatis brachiis a cornibus crucis, videbatur eundem Dei famulum amplecti, atque astringete sibi. Quod
dum monachus ille aliquamdiu cerneret: prae nimia admiratione stupidus haerebat, & quasi extra se erat. Tandem ver ὀ metuens ne patrem sanetum offenderet: si eum veluti secretorum suorum exploratorem, ita sibi de proximo imminere conspicerer, silenter abscessit: intelligens nimiru, ac sciens
de illo homine sancto, quod vere supra hominem ent tota ipsius oratio
atque conuersatio. Caput V ID. 1 S. Bernardus monacho epilesia laboranti impetrat , ne improvisus ea tangatur.
E Xiir aliquando pater sanctus ad viritandum fratrςs tuos metentes in
agro. Sed quoniam infirmus erat, di pedes ire non poterat, perrexit in asello. Porro monacitias quidam cum eo tunc ambulans, atq; asinu mi nans, cum ab olim pateretur caducum morbum, subito coram eo in ipso
itinere corruit, & coepit ab eadem epilepsa graviter torqueri. Quo viso vir sanctus condoluit ei : unde & deprecatus est pro eo Dominu , ut passio illa non apprehenderet amplius improvisum. Igitur ex eodem tempore usque in diem mortis siue per viginti deinceps & eo amplius annos, quibus postea superuixit, datum est ei quod antea non habebat: quod caeteris epi-Iepticis vix aliquando contingit. Ἀoties enim ex eode morbo cadere debebat, passionem ipsam per aliquantu temporis spatium prς sentiebat: ita ut oportune posset lecto decumbere, & repetini casus elisionem pr cauere. Et quidem pater sanctus, qui hoc ei munus a Domino impetrauit, credimus M Qui his quia perfectam ei finitatem obtinere potuisset, si hoc fallitianim ipsi' e pedite cognovisset. Sed quoniam homo ille gravis moribus adportandum, quia vidi α duri admoda cordis erat, cui salvando & virga correptionis, & bacul'cb- solationis super necessaria videbantur . concessum est ei misericorditer, ut subitanei casus periculum prcsesedo iugiter declinaret, & salutiferi morbissi
Praecipit Sanctus moribundo, ne ante vigilias decedat, cui ille obedit.
QVidam de fratribus Clar vallis cum esset positus in extremis, ingressus est ad eum visitandum B. Bernardus post completorium. Et videns hominem morti vicinum , jamjamq; migratuiu, dixit ad eum. Nosti carissime fiater, quia conventus noster modo fatigatus est labore, & post modicum habet ad vigilias surgere. Quod si te interim obdormiente oporteat illum sua interrupcie dormitione, nimium vexabitur,& pr grandes vigilias min's , leniter exequetur. Vtergo bene sit tibi, & qternaliter vivas in terra vive-tiu ad qua ingrederis possidenda: in nomine Dhi nostri Iesu Christi praeci pio tibi, quatenus usq; ad hora diuini ossici j expectes nos. Cui ger respodit Facia D ne libenter,ut imperasti: si tamen voto meo tuis precib'sumageris.
56쪽
Abi,t itaque Abbas sanctus cum silentio in dormitorium :& ille qui extremum fere anhelitum trahebat, non obi jt ante terminu constitutum. Mox
namq; ut signum ad vigilias pulsari coepit, pulsata est etiam tabula, & ille decessit. Quod non modo de isto fratre, verum etiam de pluribus alijs pluries accidit, ut ad nutum & ad voluntatem beatissimi patris. sinis eorum
protelaretur. Caput π.Praescit S. sentimius Guidonem fratrem non morituram in Clara- n.
CV M audisset aliquando vir Domini, quendam desiijs suis spiritua
libus, virum bonum & religiosum, missum ab eo in Normanniam, desperata ibidem aegritudine laborantem, decrevit mittere,& reducerctua die: ut deuotus frater in nidulo suo moreretur, di desidcrata sibi sepult ra non priuaretur. Verumtamen unus de fratribus ejus carnalibus, nomine IV ido, nitebatur huie obviare consilio: quia cum es sit unus ex provisoribus Clar vallis, intendebat, ut credo, parcere sumptui & labori. Qui cum
pertinaciter hujusmodi persuasioni insisteret, dixit ad eu beatus Bernardus. Numquid major cura est tibi de pecunia vel jumentis, quam de fratribus
tuis ' Quia ergo non vis, ut fratres nostri nobiscum requiescant in valle ista, nec tu ipse requiesces in ea. Et factum est ita. Nam idem Nido, qu quam alias vir bonus α religiosus effia: tamen, ut sermo Sancti impleretur, non est consumatus in Claravalle, sed apud Pontiniacum prquentus qgritudine lecto decubuit, ibiq; disponente Deo terminum vita,&locum ice
S semundus Romae , mira ter mistat in spiritu Curam lem. UENERA Bi Lis Pater bernardus, cum aliquando per annos tres moratus fuisset in vi be Roma, atque in partibus i tali est, i ro sedando schismate Petri Leonis, in quo videlicet opere eundem famulum suum Christus D sis magnifice honestauit: tandem reuersus Claravallem, statim post facta orationem Capitulum fratrum introivit. Et quia fatigatus ex itinere diu loqui non poterat, brevem quidem sermonem, sed consolatione plenum protulit, ita dicens. Benedictus Deus. qui vos dilectissimos fratres meos mihi reddidit: & me qualemcumq; patiem vestrum vobis. Et ego quidem filioli, quamvis per hoc triennium visus fuerim lonse remotus a vobis, no tamen putetis me semper absentem fuisse. Sciatis enim, quod tribus vicibus interim reuersus sum ad vos, vi stans domum istam, oscinasque perambulans.& semper exhilaratus, semper consolatus abstessi. videns unanimitate atque instantiam vestram in proposito ordinis nostri. unnumera lunt illa, que iste Dei famulus dixit 5e fecit: in quibus manifeste apparebat, eum Prophetali gratia praeditum, multoties ibi praesentem eum esse in spiritu, ubi absens corpore videbatur: multaque abscondita,& etiam longius posta Domino revelante cognoscere,quq ipsum latere putabantur. H qca tem significauit nobis Domnus Gerardus quondam Abbas Longi pontis: qui unus ex antiquis senioribus Clar vallis, dicta& facta sancti patris studiose rimari satagebar. Ipso quoq; referente audivimus, quod iste Dei sanctus, dum in quodam monachmam Capitulo verbum Dei praedicaret, duo ex fratribus illis qui aderant, viderunt eum in subsellio, in quo residcbat. in aere suspensum, & quasi mensura unius pedis a terra subleuatum.
57쪽
fictum visitum Sanctus in siritu Claram siem, vides omnia quae ili aguntur. I Sta fidelis& prudens Dispensator annonae Dominicet quo am tempore pro causis Ecclesiae solito diutius soris moratus fuerat: siquidem pro pace sectenda, pro schismate resarciendo, pro haeresibus confutandis, frequenter ex mandato summi Pontificis, licet invitissimus, exire cogebatur.
Explicitis itaque causarum nexibus, pro quibus exierat, ad monasterium revertitur, & quam citius oportunitas datur, cellam novitiorum ingrediatur: quatenus novelli & teneri filioli, quos lacte nutriebat. 'uanto diutius sacrae exhortationis iesius dulcedine caruerat, tanto copiosius ab uberibus consolationis ejus relicerentur. Quaquaversum enim pater sanctus exibat, semen verbi Dei seminabat super omnes aquas, & vix numquam absque foenore spiritualis lucri redibat: implens cellam probationis multitudine nouitiorum: quorum numerus aliquando usque ad centu extendebatur: ita ut ad horas diuini ossicij noviiijs chorum replentibus, exceptis paucis senioribus, qui disciplinae providebant, monachi soris stare cogerentur. Cum ergo, sicut praediximus, cellam novitiorum intrasset,& in lingua se a illa placabili & ςdificatoria cunctos hilares, & ad obsetvantiam sacri propositferventiores reddidisset; unum ex eis seorsum revocans, dixit ad eum. Filicarissime, unde tibi haec tristitia, quae intimos recessus cordis tui tam perni,ciose depast turὶ Novitio autem prae verecundia vix aliquid loqui audete, ait illi vere mitis & humilis corde, qui se pastorem,& non mercenarium ovibus exhibere nouerat. Scio fili dilectissime, scio ea quae circa te aguntur:& propterea paterno pietatis affectu tibi compatior. In hac namque tanta mora absentiae meae, cum desideratissima semper mihi fratrum meorumpr sentia corporali carere compulsus fuissem: & per Domini gratia concessu mihi esset, ut quod corporaliter non poteram, spiritualiter supplerem: rediensque in spiritusngulas circuirem ossicinas, qualiter se fratres haberent diligentius explorans, etiam ad cellam nouitorum accessi In qua cum uniuersos in timore Dei exultantes,d: ad penitetiae labores accinctos inuenissem: te solum nimia tristitia deperire considerans insemul. Cumque blandiendo tibi te mihi astringere vellem: tu me aduertatus, faciem a me auertens amarissime stebas: ita ut cuculla nostra lacrymis tuis infunderetur. Haec dicens pater sanctus, & salutaribus monitis aggressus captivum, moerore fugauit: & ad spiritualis letitiae libertatem, jam pene tristitia absorpture uocauit. Vere mirabilis Deus in sanctis suis: vere ineffabilis Deus: de inessabilia opera ejus. Quid enim in hoc beatissimo Patre nostro magis
admirer nescio: an quod tantam & tam in litam gratiam a Domino percipere, non semel sca pluries meruit: seu quod tam excellente gratiam per cipiens, non eam apud se seruauit teste conscientia: sed nec paucis tantum familiaribus suis eam reuelauit, quod certe & ipsum sine periculo vix fieri posse videretur: verum publico conuentu sicut supra retulimus coram uniuersitate fratrum eam sibi collatam esse manifestauit:& tamen mentem adeo in timore Dei solidatam habuit : ut vanitatis spiritu pulsari nequaquali meret. Inuenitur etiam in gestis hujus beati viri, quὀd adhuc in carne d gens, nouitio cuidam in Clara- valle grauiter egrotanti, cum multitudine monachorum in spiritu apparuit: predicens ei, quὀd quinta die foret moriturus : & quod in ipsa quinta die, sele jam 'l occasum vergente, visitan
58쪽
so Ex ROIVM est A CNvM ORDINas. eum ciuissit confidere & nihil timere : sed recto protinus cursit pertingere ad Dominum Iesum Christum M offerre et humilem suae Clarae vallensis ia familiae fatu tione. Ad quam vocem nouit iusiqua potuit pilis inclina- . tione, & motu annuens l biorum : clausisoculis eadem hora ab doriniuit
Multi litoMi Lo mis monil si Ne HS conversi, mundo taled eunt. VAD AM praeterca vice cum vix numini Bet ardus, causa exigente, pari .risius adisset. rogatuclericorum ingressus est de more scitolas eorum. Quibus o tendens formam verae platio phiae , monebat eo attentius domundi contemptu, de subeunda pro Christo Domino voluntaria paupertate. Explicito ver0 sermone, cum nemo ex eis conuertereturi trulis egres
sus est: eo quod praeter votum & praeteriselitum, id ei accidistet. Veniens' sue ad domum cuiusdam Archidiaconi, qui eumad hospitiu tuum traxcrate secessit in oratoriu ibidem conititutum. Cumque coepisset orare in spirit vehementi, validissima compunctione totus in lacrymas resolutus est: ita ut gemitus & sngultus quos cohibere non posWrat, foris audiri contingeret. Quo coperto praefat'Archidiacon' a socijs ejus inquirere coepit,quaena esset M , s. raia causa moeroris. Respondens autem unus ex eis, vir religiosis quon- te .sse n. dam Abbas Fushiaci, nomine Renaldus, qui secretorum famuli Dei magissis ρλ.M. cos tu erat, Scujus etiam relatu ista cognoti imus: dixit ad eum. Homo iste mirabilis, totus igne caritatis accensus, & totus in Deo absorptus, nil aliud in mundo desiderat, nisi tantummodo valeat errantes ad viam veritatis reducere: dc eorum animas Christo acquirere. Livia modo verbum vita seminauit in scholis, de de conuersione clericorum fructum verbi sui non
recepit, Deum sibi putat itatum: cujus hodie in sua praedicatione non pe sensit respectum. Hinc ista procella gemituum: hinc effusio lacrymarum Proinde nunc certissimὰ spero: quod hodiernam sterilitatem crastinae satisfactionis ubertas grandi scenore c*inpensabit. Mane itaquς facto, cum scholas repetisset pret dicator egregius, ad nutum Domini nauem cogitatio nis duxit in altum:&sacrae doctrinae retia laxauit in capturam finito vero sermone, plurimi ex eisdem clericis peς manum illitas sese domino reddide rvt. Quos ille protinus de mundi pςriculo, tamquam de marinis fluctibus extractos, δοῦ vehiculis conductis impositos: in saluatorium Clarae vallis inferre non distulit. Tandem egressus de ciuitate, cum comitatu suo usque ad villam sanisti Dionysi j venit: ibique pernoctauit. Summo vero mane cum eum recto itinere profecturum fratres illius ex is liniarent: dixit. Re est nobis omnimodis Parisius, quia sunt adhuc ibi aliqui ex nost-s rata diis. ris: quOS etiam oportet nos inde adducere, & jungere huic ouili dominico; ut fiat unus grox & unus pastor. Cum ergo coepis Ieot introire in ciuitatem, vidit cleticos tres a longe in occursum ej' venientes: dixitque ad socios suos. Expedivit nos Dominus: jamque in viam nostram prosciscemvir. Enisti sunt clerici: propter quos venimus. Illi vero acceduntes, cium eum adesse cognoscerent: gavisi sunt gaudio magno, & dixeretur. O quam desideratus aduenis beatissime pater: quia propositum nostrum erat adire te: vix putabamus abeuntem consequi posse. Qui respor gens, dixit ad illos. Et ego noueram dilectissimi: propterea festinabam cum panibus occurrere fugientibus vobis. Gradiamur itaque simul: eroque per gratiam Dei ductor
59쪽
Cis et Est et EN sis, Drst INCTIO II. ueritineris vestri. Adiunctis ergo caeteris supra memoratis. secuti sit ni hominem sanctum ,adhaerentes ei:& sub disciplina magisteri j ejus spiritualem militiam exercentes cunctis diebus vitae suae.
Praegno S. se, anili de quibusdam multi' Drinus iliter impleta. AD benedictionein busus sancti patris quidam aliquando noui iij eius
veterem hominem cum actibus suis exuentes, novum qui secundum Deum creatus est in iustitia & sanctitate veritatis induerunt de q: ibus vitheatus in spiritu Dei loquens prς dixit, omnes eos gratiam spiritualis dignitatis adepturos, & nomen &ossiciu Abbatis sortituros. Cuque succedetiae annis, temporibus oportunis in singulis eorum verbu propheti et huius ess elui manciparetur: unus ex eis, nomine Petrus, quem in Succia ad domum Nouae vallis Abbas sanctus direxcrat, post obitu ipsius per annos quaplures usq; ad senectam, lin0 pene decrepitam aetatem absque hoc munere gratiae vixit, eo quod simplicioris esset naturae: & ad tantum os ictu admini ilanda minus idoneus existimaretur. Sed quid Z Numquid vel in extremis finibus mundi latens, vel gravioris aetatis incommoda sustinens, omnipotentiam Sancti spiritus effugere potuit: quo minus impleretur de eo, quod per os Prophetet sui Bernardi idem Spiritus tanto ante prς dixerat ZDeniq; post tati temporis spatium, cum iam fere in oblivionem venisset, quod de hoc columbinae simplicitatis homine pater reuerendissimus pr di xciat: accidit, ut fratres de quadado no Nouae vallis, 'in insula, ouae Gobandia dicitur, sita, . i destituti pastore, secundum generale consuetudinem ordinis ad matrem sua recurrerent, quatenus per prouidentiam & solicitudine patris Abbatis domui ipsorum dignus dispelitor constitueretur. Et volente Domino, sine cujus nutu nec folium arboris, nec unus passer in terra cadit, tam patri Atabati, quὶm caeteris qui electioni intererant, placuit, pr dictu senem in hane partem solicitudinis assumere: ut tanto fiducialius de pietate Dei, sanctissimiq; patris sui meritis confideret, quatb humilius de sua insuffcientia dissideret. Quod ubi factum est,&verbum quod olim sanctus praedixerat, ad memoria reuocatum ubique divulgatum est, mirati sunt uniuers qui audierunt , dicentes promotionem tam linis & simplicis hominis ad hoc tantum diuina dispestitione fuisse luisam: ne ex omnibus quς per spiritu prophetiae locul es tomo Dei, unum saltemiota, vel unus apex incassiim prolata via
S. Te ardus latronem eripit ab imminenti morte, G Religi se ise donat. Contigit aliquando eundem Dei famulu pro quibusdam negotijs adire Comitem Theobaldum. Ciaque appropinquaret oppido ubi ille tue
erat, obviam habuit turbam hominum copiosam: qui jubente Comite laotronem quenda facinorosum atque famosum ad supplicium pertrahebant. G-- - D viso clementissimus pater apprehendens manu sua lom, quo erat miser astrictus, ait tortoribus ejus. Dimittite mihi sicarium istum: esto enim volo manibus meis ital pendere eum. Audiens autem Comes aduentu iam minis Dei, tali navit illic0 occurrere ei. Miro namque deuotionis affectu semper eum dilexit, atque eum honorauit. Cumque videret fune in manu ej's, quo latronem post se trahebat, exhorruit vehementer,&dixit. Hea
venerabilis pater, quid est hoc quod iacere voluistis Ut quid enim furciserum istum millies condemnaturna porta inseri reuocasti Z Numquid eum
60쪽
nitus correptio eius: nec umquam bene facere poterit, nisii moriendo. Sine
igitur domine pater, sine perditionis hominem perditum iri: quia de pestidira vita eius multorum periclitatur. Respondens autem pater sanctus dixit. Scio quidem virorum optime, scio hunc esse latronem scelerat illimum: omniumq; tormentorum acerbitate dignissimum. Non me erso existimes hujusmodi peccatorem impunitum velle relinquere, quin potius cogito cutortoribus tradere, & dignam ex eo capere ultionem : quae utique tantδ. . dienior erit, quant0 diuturnior.Tu illum decreueras breui supplicio&mo-
.Q;. mentaneo interitu consummari: sed ego eum raciam diuturno cruciatu, αm me morte longissima mori. Tu surem appensum per unum aut per plurimos dies mortuum in patibulo manere permitteres: ego cruci ais xum perannos plurimos faciam in poena iugiter vivere & pendere. Quo audito princeps Christianissimus siluit: nec ausus est ultra contradicere sermoni bis sancti. Protinus ergo benignissimus pater, exuta tunica sua induit ex ea captivum suum, & attonsa coma capitis eius, sociauit illum ouili Dominico: de lupo faciens agnum, &de latrone conuersum si veniens cum eo ad Claram. vallem, factus est deinceps obediens usque ad mortem, pulchre nominis suieti mologiam exprimens in constantia propositi sui: Constantius enim vocabatur. Itaque trigintani fallor, aut eo amplius annos in ordine superuiuens, migrauit ad D hum, qui eum per merita beatissmi patris nostii a duplici morte,corporis videlicet & a almae, misericorditer eripere dignatus cae
Quis Mediotinensis Udisse se S. Bema, dum inter An olos palam fatetur.
DO M N o Renaldo, cuius supra mentionem fecimus, indicante cognouimus, quod famulus Dei Bernardus cum venisset aliquando Mediolanum pro reconciliando schismate Petri Leonis,cum tanta exultatione uniuersorum susceptus est: vi tota ciuitas fere per unam lcugam rueret in occursum eius. Multi vero eorum: per quatuor aut quin quo miliaria processerunt. Ita denique .i in ipso complacuerant, ut cum eum antea non vidissent: ingressum in urbem, mox in Archiepiscopunt unanimi consensu raperent potius quam eligerent. Quod cum ille recusasset, parati erant omnino vim facere : nisi fuga latenter euasisset. Cum ergo ibi sederet in quadam amplissor a domo, tanta circa eum erat hominu multitudo . yt nullus
ingredi posset. Interea quidam de ciuibus eiusdem urbis, vestitude vultu Moia. - honorabilis, cum Dei hominem adire omnimodis cuperet, & nusquam aditis ta S. tum reperiret, medijsse turbis ingessit: manibus ac pedibus reptans, 5 su-β per colla sedetium gradiens, quousque ad ipsum qiuem desidaabat perueniret. Cumq; apprehedisset pedes eius: coepit eos mira deuotione amplecti, ae deosculari. Q md videns supradictus Renaidiis, qui propius allistcbat, accessit ut alnoueret eum: sciens utique, quia vir sanctus hujusmodi ven cra- . conibus & obsequjis nimis grauabatur. Ille vero conuersus dixit ad eum. . Dimitte me obsecro, dimitte me videre & tangere homineproximuDco: de ver postolicu vitii. Dico enim tibi, dein sileChristiana testificor quia vidi illum inter Apostolos Christi. Quod audiens monachus ille miratus cst, ει cupiespleni 'nosse, volebat ab eo inquirere modii visionis hui'Ted prς pudore opter astantes nbpresupsit. Uerutameni agna extitisse reuelatione ipsa certiminu credidit, pqua vir ille ta vehementer assecti' erat erga famulii Dei.