장음표시 사용
31쪽
tionibus vel ex arte vel sine arte scriptis oxistimari oporteat. Et artis quidem rationem, sicut modo demonstratum sit, in eo positam esae censet, ut quis Primum quidem veram rei naturum, de qua dicturus uui scripturus sit, perspectum haboat; deinde ut ipsam universam definire genus eius indicaro) definitamque rursus in spe ui e S atque for-m a s au individuam usquo naturam dividere ae cernere possit; tum ut et animi naturam pariter explorare sormamque orationis cuique animi naturae Convenientem reperire quent; denique ut sciat orationem cuiusque animi naturae attemperare, animo multiplici multiplices et varias, simplici contra simplices Orationes adhibens p. 27T. Il. C. . Laudem vero ueturpitudinem orationum si vo dicendarum sive scribendarum item ex iis, quae antea disputata sint, nullo negotio aestimatum iri arbitratur. Nam Sive
Lysias sive alii ita scribant, ut, quum nihil certi de
iusto aut iniusto, de bono aut malo, aliis rebus Si milibus, noverint, tamen in scriptis suis multum inesse certi ac perspicui opinentur, hoe omnino longe turpissimum atque Vere probrOSum ceDSeri oportere exiStimat. Sin autem aliquis de scriptis Orationibus, cuiuscunque eae generis Sint, ita sibi persuadeat, ut ουicuti per lusum quendam scriptae ac litteris mandatae sint, ita nec magno studio dignae habendae vi dantur. quandoquidem vel optimae earum scientibus non nisi recordationis caussa sint destinatae; atquis contra existimet, in iis unis atque solis, quae docendi atque instituendi caussa sunt et pro-Ρosita veritatis persuasione revera in animis de iusto et pulcro et bono inscribantur, clarum quidd in et evidens et persectum inesSe, eaSque oportere quaSi filias cuiusque germanas coli, utpote in ipsius animo natas, cuius filiae et sorores sint habendau quae in animis aliorum sint procreatae; hunc veru Virum talem esse arditratur, cuius similis ut ipse iuxta cum Phaedro reliquando existat, intimo pectore ortandum
videatur p. 277. Λ. - 278. II. . Atque his omnibus ita dilucidatis postri mo, Sicuti par fuit, disputatio rursus ad Lysiam revertitur,n quo ab initio progressa orat. Quod quid in ita fit,
ut celeberrimo oratiori iam omnis philosOQuae laus eripiatur atque simul significetur, quam Srem adliuo
32쪽
Lysias fefellerit, eam postem tempore impleturum essΘ IsoCratem, in cilio eluceat ingenium' nil philosophiae laudem egregie comparatum. Qua ratione mu- uisestum est rursus rhetoricam et philosophiam inter se opponi et quodammodo in certamen Committi, quiandoquidem Lysiae ut rhetori a philosophiae studio alieniori opponitur Isocratis iuvenis νευέ , qui Spem faciat ita aliquando futurum esse, ut rhetorica cum philosophia concilietur. Qua ratione quod supra diSSo-rendo est expositum, iam duorum clarorum rhetorum - nam Isocratis quoquo nomen tum satis celebratum.
suit - illustri exsemplo confirmatur. Disputat autem Socrates hune fero in modum. Sod satis iam, inquit, lusum esto super sermonibus. Et tu quidem, o Phaedre, nunc i atque dic Lysiae, descendisSe nos ad Nympharum sontem et mus eum ibique Sermones audivisse qui nos iuberent nunciaro Lysiae et cuicunque alii orationum scriptori, sive poetae Sive legum civilium conditori, eum, qui cum veritatis Scientia scripta componeret, et si qua de iis interrogaretur, iis quae dixisset auxiliari ac patrocinari poSSet, ita quidem, ut etiam profiteretur, ea, quae litteris ConSignavi SSet, admodum levia osse atque vilia ad illi, Comparata, hunc igitur minime ab iis, quae Scripsisset Dominandum esse, sed ab illis, ad quae sorio studium
Suum contulisset quaeque mente animoque Suo meditarus esset. Nam licet ipsum appellare sapientemue S videatur, quoniam hoc nomen in unum deum
convenit, tamen aut philosophi amantis sapientiae)aut simili aliquo nomine ornandus erit. Eum VOTO,
qui nihil habet praestabilius quam quae multum diuque SurSum deorsum vertens ac modo addens modo
clemens aliquid scripserit, iure poetam vel orationum scriptorsem vel legum auctorem nominabimus. Quibus verbis apertum est philosophiae scripto ni principem locum vindicari; poesi, arti oratoriae. et Seripturae civili locum assignari aliquanto inseriorem. IIaee vero posteaquam Phaedrus iussus est Lysiae,nmico Suo, nunciare, hic vicissim ad Socratem:
Qiud vero Z tu quomodo facies 3 neque enim Par eStΙSocratem, amicum tuum, silentio transmittere. IIuic igitur tu quid tandem renuntiabis3 Cui Socrates respondet: ,,Iuvenis adhuc, o Phaedre, Isocrates est: quid tamen augurer do ipso, lubot dicere. Videtur enim
33쪽
asso molloro naturn ut ingenio, quam ut cuin Lysias orationibus comparetur, ut mini ine sit mirandum, si, quum aetate Procedente iii hoc ipso oriationum genere Cui nune Stuuet, iungis quam viri pueris, praeStet iis Omnibus, qui unqu8m orationes attigerint, et diviniore instinctus spiritu ud maiora usque eluctetur; inest enim, o bone, Philosophin qu nedam in viri monte. Haec igitur ego horum deorum iussu Isocrati Di deliciis mois renuntiabo, tu vero ista Lysino ut tuis.
I e qua re posteaquam inter colloquontes Convenit, denique Socratos, prius lutim iniit domum revertantur, deos precandos CenSet, cornIn quibus sermones SUPeriores instituorint. Itaque extremo sermone hus 1
eit preces: o caro Pan et quotquot hic estis dii, dotis mihi hoc, ut pulcor sam inius, extorna vero
omnia quae linbeo intortoribus i mica sint Pt re-μpondeant. Utinam unum sapientum pro divite hu-heam; auri vero copia tanta mihi obtingat, quantam Secum portare et abducere nemo quisquam possit nisi vir bonus ac sapiens. Neque enim pluribus mihi opus est.
II is dietis Oolloquium denique sinitur ut ambo discedunt p. 277. LI. - 279. C. .
Enarravimus quanta maxima seri potuit perspicuitato libri argumentum. Sequitur iam, ut quaerendum Sit, quidnam universo operi ut Summum et CX tremum propositum putari debeat, nil quod donique omnia atque Singula, quae in eo exposita leguntur, tamquam ad commune quoddam Principium reseruntur. Neque enim Supremo totius Hermonis sino
non perspecto fieri unquam poterit, ut singulae ipsius
partes aut recte percipiantur aut prudenter aestimentur.
Dici autem non potest in quam diversas partos omni fere aetate ea de re disputatum sit. Num do
veterum quidem criticorum vat iis sentontiis et opinionibus si quaerimus, audiviSse iuvabit II criniam, saeculi quinti sere medii p. Chr. n. philosophum Alexandrinum, de quo v. Photius Biblioth. 242. I. 341. ed. Behher. Is enim in Commentariis in
34쪽
Diogon. Laert. III. 58. secundum Thrasyllum; alii subiungunt i περὶ φυγῆς, quod ipsum otiam Clu mens Alox. habet Strom. V. p. ,78; alii adiiciunti: πεθὶ κεα , P. quod prauter alios tuetur praestantis-stinus Platonis eodex Clui hinnus Isodiolanus ; nlii etiam nlitur. Reeentiorum autem interprotum et criticorum iudicia si quis requirit, sunt illa tam
varia tamque divorsa ac multiplicia, ut omnia utque singula vel momorore longum Sit, nedum ut en resurre nut percensero consultum videatur.
Qunmobroin Satis erit, opinor, indicavi SSe eos, qui de his robus nupor ita disputaverunt, ut vel quid ipsido Phaedro sentirent, vel quid aliis Placuisset, exposuerint subtilius et copiosius. Adpundi igitur hoc nomine imprimis sunt Fr Schleterm aus er Pro- leno m. nil opp. Plat. Vol Ι. l. p. 48. Sqq. et Prastinua Phaedi . vol. I. p. 53. sqq. Jos. Sochor De Scriptis Pint. p. 301. 1sqq. 'Fr. A st. Do Vi in otSeript . Plat. p. 82. sqq. Phil. 'on. II eus de Iuli. Phil.
35쪽
son sellast Vol. V. p. I. 69l. ut alios taceamus. Nimirum ab his omnibus suetio diseres, recentiore quoque aetate similiter ut olim do Phaodro iudieatum Esse diversissime, quandoquidem ntii philosophum
nihil nisi id egisse censuerunt, ut rhetorigam reprehenderet et exagitaret, utpote carentem dialecticae praesidio et adiumento; alii ipsum statuorunt hoc im- Primis Spectavisse, ut, quanta esset dialectione vis inscribendo ac docendo, certius intelligeretur; alii eum iudicarunt ostendere voluisse divinum id rarum amorem ac divinioris vitne studium ad studia humani, Omnia rogendii, ornanda et nobilitauida plurimum valere; alii etiam alia in medium attulerunt ').
φὶ Iuvabit, opinor, duumvirorum praefiniatis in Ormn sentμnt in inhie paucis rotulisse, quos multi nuper tamquam Parμxi a quos in in duces linc. in en issa sequuti sunt, ut proiecto multum reserat, quid illi senseri ut, nil lunt enus finit siti cognovissμ.
tnndi atquo dissi roridi magistram die Runsi de Deiennenkens unis uittheilens) ideoque reliquarum nrtium omnium imprimisque oratoriarum parentem atque procreκtri Ρm. Hoc autem quum illud sit, nd quod denique omnin inm- quam ultimum atque summum contendant, tum eadem ops raetiam idoas illustrari arbitratur, ut ad quas dialectica speetetri ex quibus suspensη sit. Qune quidem ideae quod splΘndidissima quidem oratione illuminentur, sed in men Ostententur lautum modo subulari arte in coelesti sede eo Vocat ne,
36쪽
Verum enim vero quum nullo non tempore mirum
quoddam studium in traetanda liuius rei quaestionec lux orit, siquidem omni aetate probo intellectumost de eo Platonis opere quaestionem agitari, quod nil onino in viri Sapientissimi docti tuum et ratio uomvult illiui ita fisri propterya, quod philosophus eas, utpoter Cens invΘntns, tum primum iam ii inni unurn lati quodam novi amoris Rrdore descripserit Pi repraesμntaverit, ' ιηndoquidem Phaesdrus dialogus a Platone his modum B dolescente nὐrdum satis iii din lectiois ex prcitato scriptus putarinis eoque pro ipsius primitiis haliseri debeAt. Uliam rhetori- am nutem censet cum diu lectica in cortamen eo inmitti, non pO sin alit alias arti S liberaliores, propterea quod ea eXem pli loro Commodissime proponi potuerit, quin rhetores ac sopbistae maxime i in dic Pndi et porsundendi incinuerint. De qua 3 iri praeclari ratione ne quid dubitationis relinqvntur, non R re alienum erit ipsius verba ni' posuisse, unde illa maxime cognoscitur. Scripsit igitur PrnΘl At. ad Pliaedr. p. 65. sq. haec: u Auf solche Aet titio inerdeu wir immer
37쪽
sol longo gravissimum; tamen nondum inventum osse videtur, quod Suhiasis omnibus d nhitationibus
praestantissimi libri intelligentiam omni ex partos periret nut communibus hac in caussa hominum exspectationibus Plane Satisfaceret. Ambigunt enim
iis, quae de universi Phaedri argumento et eonsilio disputavimus. Neque enim din lectione explientionρm pro primarin opΡris pnrte ducimus. nec rhetoricnm putamus omnium artium liheralium vices sustinere, nec id earum doctrinam obiter aut leviter censemus illustra in m esse, nec Phaedrum habemus pro Opere iuvenili, denique noc artem essendi, ut cum Seholastieis loquamur, ullam cogitari posserpnsemus. Sed festinamus nil cognoscendnm alterius Platonicae an pientiae arbitri sententiam. Quod dum sucimus, tristis snne mentem subit r cordatio. Lnxerunt enim nuper Caroli Frideri et . H er manni obitum
tis vel eolunt vel diligunt: luximus imprimis etiam nos, qui Platonicorum studiorum communione iude ab anno 1828 Duiligod by Cooste
38쪽
viri doctissimi ad hunc usque diem v homonior de robus maximis, unde iudicium de universi oporis
nrgumento, ni te et compositione, vel maximo suspen
ditur, imprimisque incerti sunt et consilii itiopes
haerent de necessitudine et coniunctione, quac inter
roniimeti ruin eo xiximus, prη serῖm qnum nullη nniquam iut Pr nos in mi ximn Anepse Ρntontii rum clis cropnni in nitim rarum disspusio exorin sit. Nempe et ille pro hvmnni intusian iacile serebat dissensiouem amici, et νηο viii Di iniit ori triti n more cum indefesso littora rum ludio roni iiii torti Hii-ntis oliisque si ingeniosi Aimi et animo liberrimi nil lor intsem ita roversebar, ut quidquid tandem protinni inss t. id sol sersem diligentius usque expendore, priusquam ipsi quidquam rΘαPrerem . ita hi inius a P ε ιιλολογο6νιμ Prop pu non trigini n. roniuncti studiis. coiit vitrii animis, ah inani Ambitionμ et invidia procul remoti . Huius igitur amici sὐnt sentihm ita μxponemus, ut ni mul arntiam eius memorin mpie rpeo Inmus. Perspexit igitur ilerni nuuiis pro eo. quo Θrat iuuΡnii Beumine, nullis ii gistici, li Omimi in doctorumile Phaedro iudieia ideo potissimum inni haria ne diversa P litisse, quia quae essμ ut tantummodo singulnriR ntque nihil visi piartem aliquam univμrsa H disputntionis es si Pr ut, a Pr DP in Psnent pro poni niti nilius, ita ut inde etiam dialogi summa definiesetur. I inque ipse Eelεius quiddam atque altius inunxnudum statuit, 'no inventis quum omnibus ne singulis dialogi partibus ius in diguntio impertiretur. tum et intra ver- spieua tierpi universi Operia nrs et rompositio. uuhni otiri ni ipge studium aμternae veritnlis vel idenrum illud isse iudieavit. in quo totius sermonis inmquam rRrdis vrrtΡrΘtur.
Statuit igitur iii Phaedro denique hoe doceri, omnia studia et consilia humana ad divinae 3 Pritatis connitionem et in- tolligontiam tamquam summam n gendi legem Biques norm ηm dirigi et gubern nri oportere, siquidem suturum sit . ut tum a turpi lithidine tum ab humili et sordida sentiendi ratio noiuta Θt immimia praestentur, idque imprimis etiam de nitiore et arte oratoria ita existimandum ess , ex quihu' ille nn turn lem sectetur pilicritudinem, linec vero propositnm lin-hΡnt artificiosam vel iustatis gratiam. Ssed nudivisse iuvabit etiam ipsius verba p. bl 5. , quibus sontentiAm suam B p ruit tu uisentissimer ,. Suchen ivir das geistice viand G ,
39쪽
doet innui limatoriam in prioro sermonis Parte pX-Ρlientam atque disputationem prope per roliquum dialogum de nrtis rhetori ac vilitato et inertia agitatam intercedere existimanda sit. Ex quo profecto mani-1ostum esso debot omnibus, roi admodum di mollis quaestionum nondum Satis profligatam et ad exitum perductam osse. Id quod tanto considentius ita statuere licebit, quod ipsum Platonem extremum quiddam ntque
Summum ob oculos habuisse Clarissime ex eo npparet, quod P. 2i,4. Omnem Orationem, hoe est omne artis Oratoriae opus, censuit Simillimum PSSe oportere nitimalis corpori bene structo atque fabricato, ut unum quasi corpus uniciat omnibus numeris absolutum atque Singulis membris suis apte Secum Conveniet S. Itaque Sperare sane nudemus sacilem nobis veniam
importitum iri, si data lino opportunitate experiamur, Dum qua rei admodum difficili et obscurae aliquid novae lucis affundere possimus. Videmur enim quaestione eius identidem repetita animadvertisse, Suppetere utique viam nliquam atque rationOm, qua donSaeistae tenebrae adhuc libri intelligentiae offusao si non omneS, at certe maximam partem dispellantur. Quocirca nobis licebit, . quid de tota cauSsa Sentiamus, Pro ViribuS explicaro. In qua tamen explicatione propter liuius oditionis logoni ea tantum Proponemus, quae ad universum librum pertinent, ampliorem singulorum locorum dilucidationem, ex interiore philosophiae penu depromtam, alio loco atque temporo
daturi. Iuvabit autem primum hic in principio disp
tntionis paucis indicavisse, quaenam sit nostra dore nil modum controvorsa opinio. Quo facto ordino deinceps explicabimus, quae ad eam illustrandam opus fuerint. Videtur enim nobis Plato, quum ipsorum temporum Opportuni into
gieteli in der richilaen Anti endunx beider Iriebe dis exru gtelehem Ziele zelgi. Haec igitur ille; clitoni certe omnis posteritas grata latebitur quum de omni antiqvitati doctrina, tum imprimis etiam de Plutonis interpretatione
40쪽
XXXIII ad illustrandam philosophiae dignitatem
et praestantiam invitatus esset, in hoc libro litteris exarando id consilii sequutua esse, ut, dum rhetoricam abiectae humilitatis pariter atque turpis inertiae a philosophiae neglectione profectae convinceret, eadem opera reclusis ultimis sapientias fontibus, in diviniore animi vita positis, luculente demonstraret, unam philosoph iam, utpote natura sua in Idearum appetitu atque comprehensione et in com- montatio no l i a l e e se e a a sim dialelitischen Denken contentam, certissimam esse et ulte magnifice quo cogitandi et recto iudicandi, die ondi atque docendi magistram, rhetoricaicla, quae se unam dicendi docendiquo artificem
iactaret, longe Superiorem. Quam sententiam etiam simplicius sic exprimere licebit, ut Platonem dicamus falsam rhetoricam vanitatis coargu on do philosophiam docuisse natura sua uni am esse Solentiae tam adipis condas quam propagandae et tradendae pro reatricem. Simplicissima prosecto sententia, quam quis vix crediderit homines doctissimos tam diu fallere ac latero potuisse; sed eadem tam artificiose ne sollerter a Platone tractata, ut ob id ipsum diligentiorem explicationem utique videatur requirere. Quamobrem licebit quae posuimus singula ordine deinceps exponere dilucidius. Consuimus autem primum coniunxisse Platonem cum rhetoricae reprehensione
philosophiao laudes. Deinde eum id sic instituisse iudicavimus, ut illas ex ultimis sontibus ac principiis philosophiae duxerit. Denique eum pravam atque falsam rhetoricam impugnasse significavimus. Quocirca primum quidem breviter explicabimus de artificio, quo philosophus rhetoricae reprehensionem cum philosophiae illustratione coniunxerit. Deinde disquiremus do fontibus ae principiis philosophiae, ex quibus ipsius virtutem ac praestantiam declaraverit. Tum ostendisse iuvabit, quaenam viguerint illis temporibus inter Athonienses artis oratoriae studia. Quibus expositia pOStremo considerandis potioribus univorsi oporis partibna id efficero studebimus, ut quibus caussis et rationibus noatra