장음표시 사용
111쪽
Perspicuum .-em ex dictis, O quod non ea, quae fassa Aut dicere,
hoc poetae Opus est ,sed qualia xiii fera debuerint, oe ea qua spo sunt,
secundum verisimile is necessarimn : Muncus en foeta non eo , quodam metris anguis, aut sine metris dicant, disserunt e Beret enim Herodot rapta in metra ponere: Ο nilnio se viii, iniuria quaedam esset, si cum metro est, qua ne metris. Verum hoc discrepat, quia sic dicit ea, quaesecta Ante hic autem, qua aferi deluerunt.
Cum ostendisseti quomodo capi debeat Gula una, consutato errore multorum, qui aliter hoc accipiebant . in illis autem non tantum erant, qui existiniarent de scristis pociarum, sedc numero etiam pommunipsorum non pauci : cumq; praecepit et non nihil, quod ad veram fabulae constitutionem iacit, de ossicio poetae nilne disputat,&quidsequi debeat in argumento componendo tradit. in uis autem nunc huius reipnecipiendae tempus venerit: eius tamen antea semina nonnullai m a se fidisse docet, ut nullo negotio intelligi potuerit ex superioribus sententiis partes ipsius esse, non ea penitusqi ficta sunt exponere: nec veritatem rerum gestarum attendere, sed cuiusmodi fieri debuerunt, ita ea ficta dicere. Significat autem, ex iam dictis perspicuum hoc esse assirmans, quod praeceperat supra. α nunc etiam breui tetigerat, poematis partes ira inter se connexas esse debere, ut posterior pri rem sequatur aut necessario, aut saltem uerisimiliter: quod non fit semper in iis,qui commemorant res factas: multa enim illic contingunt praeter verisimile ac necen rium. Cum verb tradidi si et iam illud ipsiam . quod expressi: diruit et i , oportere poetam sequi ac pangere εια γυωπ . adiunuit declarationis causa --δ-α α, arie . ψαν ore: quorum verborum saecvis est. δc dicere demum, quae essici possint, proposito sibi ante oculos verisimili, aut necessimo, ut scilicet ea iacta esse dicant, quae heri verisimile suerit, aut qiis postris superioribus, necessitate quadam geri debuerint: quae enim estici pollunt verisii liter, aut necessisio in aliquo nes tio , ea si iniquae naruram eam habent, ut secta dicantur, qualia fieri debuere. Non igitur immutandam lectionem puto, ut quibusdam visum est, qui existimarunt,uerba luee: νια αἰ abundare: illa enam constanter in omnibus calamo exaratis libris maniciunt. Quue integraliac parte scriptura est. illic potius peccatu arbitror. quodHr inexcusis legitur, cum vnleatur tempore immutato,& pro prauenti praeterito facto, si a c. a legendum: neque enim credidit unquam aliquis poetae os ficium esse, dicere carminibus si, seis celebrare, quae fiunt: ut non desierunt qui, quamuis sals crederent tamen illum res praeteritas ac iam fictis posse materiam sui operis sumere. α stae inta, quo loco ponit diserimen inter poetam dc historicum , cum idem sere repetat, in omnibus libris recte illo modo simplum est. Probare autem uolens quod dixerat: non esse linquam munus poetae Toste dicere res i ctas actieritatem illarum rerum sequi, ostendit si hoc fecerit, ipsum partes historici occupaturum esse, munusq; illi suum crepturum, cum verum dii men inter poetam atque historicum lioc ipsum sit,quod eorum alter narrat res fustas ut facita nitit. cum fideq; segerit: alter uero ut fieri debuere, uariam euentum illarum: omniaq;
ad id, quod o ituit, ita ens. Antequam tamen certum hoc discrimen. & quod nunquam fallit, tradat, tollit, nullumq; esse docet, illud, quo multi vici intur, in instinguendo poeta ab historicor id autem est, quod orationem aut certis mensi iris illigatam, aut s lutam, vac amq; a uinculis perium, ipsos harare putabant. Non. tantum autem momenti ac ponderis'in hoc esse significans inquit. Nihil vetare. quin aliquis Herodoti stapeta in uersiis certari; mensuras redigatiquares r ut aiu. lavera
112쪽
IN I. LIB. ARIs T. DE POETICA.
lavera seret, amitteret tunc historici nomeu Herodotus, aeroeta seret: quod tamε non fit: non minus enim illa post, immutatione illa in se sit scepta: numerisq; orna- ea, quam prius illis destituta, historia est. Constati itur hoc non esse, quo discrepat histaricus a poeta. deceptosq; magnopere esse illas, qui ira crediderunt: quare lacrimen illud uerum est, quori indicauit Aristoteles. Non debet igitur, quod alterius studii proprium est, improbe& cum damno etiam sui ustirpari a poetis. Valet quod inquit. Non nullos existimine veru certumq; discrimen esse inter po eas & nistoricos, quod metae uterentur oratione metrica: historici uerb ipsa uacua ametris, quia uideoan t hoc perpetuo illos seruare: valet inquam ad refellendam Opinionem eorum,qui falsb putant extare genus quoddam poetice quod utatur Bluta oratione: idq; tria tum supra ab hoc auctore hiisse arbitrantur: nam quin dis irrepet in hoc etiam ab historicis, dubium non est, qiuamuis existat aliud firmius discrimen, α quod magis naturam illarum rerum attingit: quod etiam non multo post auctor
ipse testatur, qui inquit. οτι ν πει/τl
Animaduertendum autem, quod ad et antiam orationis sicit, ut hic Aristoteles inquit Me fairex τι βω- , ita etiam Platone in h. de legibus dixisse τια τει, cuius loci sententia multo supra a me citata est.
potius ιρο in umersum: hictoria vero, prasingillatim sum, vicit . est inuem uniuersale pridem quas homisi quac contingu a cere olfaceresicundum veri se aut hiscessarium: quia pro situm habet poesis, nomina imponens. Singutire autem, quid i ius fecit,
Cum ostendisset poetae munus est neglecta plerunq; veritate rerum, comemorare illas ut fieri debuere,non viti sun hinc elicit corollarij loco. eoesim esse remagis philosbpha & magis ibidiosam grauemq; , quam historiam. Philosepham auton rem intelligo, ut ipse accepit, qui neutro genere, secundaq; collatione, inquit, in qua sapientiae studiosus libenter versetur,&quae digna sit materia studij irvus: valet enim , quod inferioris aetatis homines, uersati in Latinis lit iis, philosephicum dixerunt, id est aptum&conueniens viri hilosepho, ac studioso bonarum artium. Apud Ciceronemque in v. quaestione Tusculana illo modo striptum est in melioribus exemplaribus. A quo non modo impulsi sumus ad philosbphas scriptiones: ει quae sequuntur: non philosephicas, ut aliis etiam non nutulis in locis . Nam quin ita a Graecis etiam capiatur hoc nomen dubitari non potest. Non uno tamen ei talem auctaris exemplo contenti erimus: nam&in j. libro de moribus ad Eudemum inquit. & in vij. de
diti grauioribus subtilioribusq; literis, appellantiar, sed quaestiones etiam non nulla: resq; dignae animaduersione illorum, ita vocave sunt, ut priore exemplo patefictum: & uitae etiam hominum,totae occupatae in quaerenda veritate rerum, itati ominatae, quod posteriore intelligitur. igitur significat, maiore studio dignum: magisq; resertum omni uirtute ac laude. Rationem verb eius reddens, inquit. Potas enim potius, quae in uniuersum: historta autem, quae singillatim
fiunt, dicit . quibus uerbis putat, si reM accepta illa tat, declarari: verumque est a
113쪽
imelligi, quod dixit: Nequis tamen error in illis interpretandis nascatur, ipse e planat, cui sensus eorum iit: nee tamen quid omni loco valeat,ollendit, sed in hac ipsa re, de qua hic Gmo est. Universale igitur esse inquit videre, quibus ira xibus instructo homini qualia conuenit dicere aut iacere, secundum verisimile aut necellarium rid est ut verisimile sit, nulloq; negotioprobetur omnibus, illum ea dixisse aut ile: nihil φ, quod postea fingatiar aut is tum ab eo aut factum, repugnet ab indole aut vita ipsius. Exempli caussu si iracundum quempiam poeta induxit : si magni animi virum: hi nanque, huiuscemodiq; alis sunt παοι, id est quesitatibus quibusdam insigniti, oportet eosdem stea tales custodiat: omniaq; fingat dicere aut ficere iracunde aut sertiter: nam n iracundum postea seceret lente tare
iniurias: aut magnarumum vicino aliquo malo periculoq; , consternari metu , pe caret magnopere: nec, quod decet, seruaret. κα μου autem hoc vocatur, quia millam certam persenam delignat, sed in omnem hominem cassit. Nam quod adiun-pit, deverisimili ac necessario loquens. Quod ante oculos semper prorositum ha- Det poetis, planum est, supraq; traditum, non verum spectare poetas, sed diligo ter attendere, quid necesse sit dicere sicereo; iis, quorum esse factaq; cantant, ut conueniani sibi ipsis:&quid verisimile iugem, opinionibusq, hominum consentaneum, eos aut dixisse aut sectile. Nam quamuis Homerus Achillem, Hectorem, Agamemnonem, qui certe singulares sunt, inducat aliquid aut loquentes aut gerentes, non tamen tam ipsis, ut definitas personas, quam ut tales,&ea vita moribusq; instructos itiducit: perspicitq; semper diligenter quid illis moribus conueniat. Cum autem hoc fecerint poetae, secuinq; omnia statuerint, docet eos nomina ini ponere illis ipsis perlanis: quod nisi filior in significat poetas tune relicto uniuersili, de illis agere vide certis persenis, singularibusq; hominibus: nomina cnim
definiunt homines, separantq; ab aliis: neque enim hic arbitror in rem dicere, quod non nulli crediderunt, poetas quaerere debere nomina, quae Expriniant mores eorum, qualitatoq; illas, quibus notati sunt, ostendant: rarum enim hoc est, di nullo minio necesimum, praesertim in tragoedia, cum id fictum appareat: illic autem omnia sim esse, non fim, existimari debeat. Nam Oedipus nomen, cum virium pedum, tumoremq; ostendat, 1 simulatis parentibus, rei illi monstrandae astu, impossimna antea, non a poeta, sitit. Cum igitur videret Aristotcles hoc quali repugnare sententiae suae, atque id arripere quempiam posse: persenae nanque distin- nominibus,definitae iam sunt, quales reperiuntur in fabulis comidorum, ut C re es, Demea, Pamphilus, Menedemus, bo non uniuertiles, distbluit hunc nodum ostendens tempus, quo nomina ipsis poetae imponunt: tunc enim hec unt, cum omnia iam in animo suo statuerunt: ipsosq; commenti sunt ea fecisse dixisseo , quae moribus illis naturisin construebant. Nam quod ipsos nominibus illis appellariant. aliis etiam sne ullo sinulta Gunno appellare potuerunt . Altero autem iam nomi-nc, cuius supra meminerat, explicato, alterum aggreditur, exemplos; docet: quid
valeat κα ἰκας ,: id est singulise: idq; esse inquit, quid invita uia ingenio illosito acri secerit, quidque incommodi attulerit Atheniensibus, aliisve, Alcibiades: dc quid idem ab ipsis perpesius sit, liq; sustiti uerit: cum enim hia tractatur, certi
Persona respiciuntur, earumq; euentus considerantur, non ut in rubus, quae in uni
uersum fiunt: illic enim mores illi,qualitatest speetantur: nee simul cogitatur Quibus illae impreste sint: in quibuscunque enim miserim eadem di sim i , recte itulis accommodantur. Qi vero inquit, significare volens, quae in vita conrigis sint Alcibiadi. τι τι imeleis: complexum; est, & quae deuimenta ipse abis importasiet, de quae studio inimicorum in se accepi siet, vidit etiam Homerus, quem milii unquis, sesellit, quod acie mentis perspici posset, utrunque esse tangendum ab illis, qui plene aliquam rem commemorale vellent: vix enim fieri potes e ut qui- si iam alicui molestus sit, quin ipse quoque aliquid mali illo tempore perpetiaturnam in Odysseae S, quo loco inducit Vlyssem Demodocum laudantem, qui eximie cecinerat incommoda, quae G neci in bello Troiano sustinuerant: ornat j quantuin poterat studium illius, fingit Vlisi diceret, Demodocum semine. Vcr-hapoctae sunt haec. Sed etiam in V cius dem
114쪽
sem operis, ubi nanat Vlysses uxori, quae mala perpessus esset longo illo temporis spatio, quo ab ipsa afuisset, idem cust uit: inquit enim. A easse': ἔσα κώ, --, οσα--ria M. A- ἰμό--ν. quamuis hic non tam mala importata ab inimicis, quam labores molestiasq; , quae non possvis declinari in bello, peregrinationeq; Qiuturna, propter infirmitatem naturae nostiae, videatur significare: quod superiore etiam illo loco, quasi tertium addidit.
situeris alui per 'verisimittis ,sic quael let nomina imponunt: σ non,
pinnadmodum iamborum auctores, circasingulos homines carmen com
olunt. In tragoedia autem nomis sim, quae iam fuerint, haerent. Causorem est, quod aptum adfers inaum Uid, quo feri potest . si stietur salia non sunt, nondum cressimus esse post bilia: quae astem facta
sum, perspicuum est, qua fissil unt: neque enim facta fuissent, si fisent regenere eorum, quae feri nos sunt.
Cum ossicii poetarum meminisset, qui persenis, quas inducunt, nomina ipsi imponunt: intelligeretq, non omnes coclem pacto in hac re versari: magis enim hoc comici quam tragici seruant, Mcuratius de hoc disputat: dicitq; ex comoediasem ita se habere, planum iam factum cste: nemin q; non animaduertisse comicos poetas singere nomina: quomodo ipsis uisum fuerit, appellare eos, quos in fabulis suis inducunt: Cum enim inquiti res coagmentarint, fibulamq; composuerint: hoc enim primum est, in quod toto animo incumbunt: α quod tanquam solum ac si1 damentum est comoediae:in qua sebrica verisimilibus utuntur:sequunturq; ea, quasi ducem aliquem, statim imponunt pinsenis, quae in illis negotiis occupantur, nomina, quae ipsis in mentem Venerint. m enim valet quaelibet: quo verbo etiam intelligi puto verum esse. quod supra a monui . non cogi poetam omnino finsere nomina, quae quadrent eorum naturae, sed liberum esse,&o sua voluntate, ne dicam libidine, totum hoc gerere&administrare posse. Cum autem consuetudinem comicorum iii dicarit, rei mdiis explanandae causa, a quibus illi tota via disi sentiant, declarat . ij verb sunt qui se ibunt iambos: iambici enim poetae certas personas perstringunt: inimicosq; tibi Domines, aut turpes viros omnibus contumelijs vexant: quae definitae Personae nomina, quibus appellantur, habent. unde illis etiam ipsi utuntur in illis infamandis. Hoc igitur quoque exposito, tradit tragicos non valde hocineque firmiter custodiste: potiusq; veteribus nominibus, propriis qὴ illorum hominum, quorum fictum aliquod in scenam adducunt, adhaesisse. Consilium autem ipsoriam explicat: & quod eos a vero abstraxerit, docet: Cum enim
inquit id quod estici potest, aptum magnoperest ad persuadendum, hoc ipsum
eos impulit,ut sectarentur certas personas, quociim facta nota essent: videbant enim hoc pacto res illas accommodatas valde fore ad fidem faciendam:quod in primis ipsi quaerunt, ac toto animo procurant. Posito igitur primum illo, demonstrat, s contrarium secissent, ac ficta nomina: res , quas fictas esse non constaret, secuti sui c. stat, eos dubitasse, ne ita ccrio, quod cupiunt, obtinere potuissentaid estmat etiam
115쪽
trumentumq; tractare ad fidem ficiendam aptum, quia ea, quae facta non sunt. incerta adhue lunt, an efiici possint: nec liquido ab hominibus creduntur e genere eorum esse, quae fieri indisnt. Qirare sequitur: quod tamen ipse non ponit ut non penitus apta sint . persuadendum: hoc enim tantum declarat in Homines sinqua in non solere omnino credere seri posse, quae si adhuc non sunt, redit ad primum illud compiobandum: ait'; dubitari de altero non poste: perspicuum 5 et se, quod
ea, quae ficta sunt, fieri potitiit: breuiq; rationem eius a contrario redditi non enim inquit in ficta essent, si neri non tuiuent. euentus igitur illorum tollit omnem dubitationem, quae prius in animo nominum de illa re nasci potuisset. Confirmat autem, quod tradit Aristoteles de instituto comicorum, teitimonium Antiphanis. qui totus in eo studio versabatur: cum enim ille ostendere vellet sui generis noeto maioribus dissicultatibus premi quὶm tragicos: easq; sedulo enumeraret in illis etiahoc posuit: dixitq; cogi comicos cuncta nomina noua inuenire: nec non quae antea illi secerint, ac quae illo tempore gerant, comminisci. Verba erus haec sunt. ω
dem in loco demonstrauit,quemadmodum omni hoc labore leuarentur tragici cum enim nomina nota sequamur, statim nomine indicato, succurrere spectatoribus,
quid ille incommodi acceperit in uita: quid itidem erit: omnia , subito, sine viata molestia rectae, plana exploratam esse spectit Oribiis: quae in altero illo studio diligenter narrare oporteat. Exemplo vero ille utatur Oedipi, aliorumq;: ac de O dipo quidem inquit. τι . in quo etiam notandum est ita illum de ipse loqui, ut sipra Aristoteles de Alcibiade fecit: cum ambo &quae fecerint, Se quae sustinuerint persenae illae, tetigerint: addendiimq; hoc etiam stiperi tibus illis,ab Homero acceptis, exemplis: quae no tam res ileclarandae causa quae suavi satis aperia erat, quam illustrandi optimi poetae, sedulo collegi. Animaduertendum autem arbitrari summum doctorem veritatem huius rei magis ridisse comicos quam tragicos . studio enim ipserum, ut tradit aperte, patefictum iam iactat, uin rectum esset. Nec non videri eundem sperare tragicos quoque aliquano hoc ectemiros, quod praestare non dubitarint comici: quod ficto Agathonis intelligi potest. Cumq; duo sint, quae plurimum ornent eorum opera: comicorum inquam) & tragicorum: quae non omnino simul pollini obtineri: hoc est fingere in animo suo quales esse dedent: εc sumere materiam mirisce aptam rid persuadet dum, tragicos tantopere posterioris huius cupidos filisse. ut tenὰ prius illud contempserint reontra autem comicos urius bonum secutos filii se, nec timuisse, ne ea
Nec tamen xion etiam in tragargyr in Huiussus unum, γ Aomtorum nominum Funt 2 cetera autem ITU in quit Lm autem nu lum, ut is . Intim ne sim re enim in hoc res oe nomina facta sunt: Gr nihilominis debrit adeo τt non omnino quaere tim se, triauu a maioribus saluti, circa quas tragaiatae sint, haerere: etenim miculum hoc quaerere, quia oe nata Iaucis nota sint, oe tamen clusectarit canis.
116쪽
Cum morem tragicorum poetarum ostendisset, qui, discrepantes in hoc a comicis, clara illusti iaq; nomina in componendis fabulis sectentur: eaq; ex omni memoria eruant: nec non consilium eorum diligenter explanasset, tradit hoc tamen apud illos non undequaq; firmum elle, cum imieniantur etiam aliquae tragoediae, in quibus uno alterove, excepto : quae fama peruulgata sunt, cetera Omnia nomina, sunt: a rectaq; ipso conisi mala : etiam extare affirmat non nullas, in quibus vetus nullum diuulgatumque nomen appareat: cuiusmodi esse inquit Agathonis tiagici fabulam quantam, vocatam quae Graeca vox florem valet: in illa nanque affirmat, ut res, ita etiam nomina peianarum fieri,& commenticia filisse : additque sabulam hanc, quamuis penitus spreuisset consilium tragicorum hac in re, tamen delectare: animosq; spectatorum laetitia perfundore. Tantum autem tribuit iudicio Agathonis , quamuis quod uti dequaque ipse ausus erat, alii etiam eiusdem studii nomines aliqua ex parte tentassimi, ut inde corollarium quoddam eliciat, non oportere omnino tragicum poetam studere traditis ab antiquis sabulis astixum esse : circa quas fabulas , leuiter immutatas, aliquaque parte variatas, nouae tragi iae fiunt: nec putare sibi non permitti totam fabulam ita confingere, ut a nulla nota celebriq; persbna apta sit: cum excmplo illorum intelligere possimus id nobis licere. Vocat itero hic. quos infra multo appellat παφα .υμ ne , ubi inquit non licere poclis soluere fabulas acceptas a ueteribus t in eadem enim re significanda nunc utatur persona eorum, qui tradunt: nunc eorum, qui accipiunt, quum hi sine illis esse non pollini. Nisi salior autem hiuiuscemodi uocauit Aristophanes Mκ ἰ m, quum induxit Euripidem ita cum Aeschylo disputantem Gutrix χοα. purgantem te, se, quod Phaedram nimis sceleratam finxisset: ostendit enim fibulam eam veterem fuisse : nec se primum Phaedram talem in scenam induxisse : inquit igitur.' arsoν σν- λομν miro αν-. Nec tamen seinditus Aristo teles consilium reliquorum contemnit: tantum admonet non oportere nos anxi
animo id quaerere , ut si forte illis destituti simus, non putemus nos ullo pacto tragoediam scribere posse. in verbo igitur meo iudicio, intelligitur sita licitudo quaedam de anxia cura inuestigandi id, quod aliquis putet se aegre inuenturum. id autem perspicitur Se cx priore hoc loco, dc ex inferiore sententia, in qua iterum ipse utitur: addit enim, contemnens nimium midium eorum, qui in hoc occupati toti erant: rationemque reddens , cur illi inanem laborem suscipiant. Eu enim ridiculum hoc quaerere, quia nomina etiam illa nota claraque, paucis hominibus nota sunt,& tamen oblectant omnes: nam quod apud ipsurn est , referri puto ad nomina personasq; illustres: de quorum uariis mentibus tragoediae componuntur: ut supra locutus est, cum inquit. e. e. c., ω δύο, τω- αν de nominibus certe omnis hic quaestio est: usu pari ne debeant uetera tantum ac nobilia, siue etiam nouis ac commenticiis locus sit. Latio autem, qua confutat curam madiumq; eorum, qui anxie nomina nota quaerebam, haec est. docet enim eos ne ita quidem omnino consequi quod coepiunt: climenim sectentur personas nobiles, quorum facta spectatoribus cognita sint, affirm. at illa ipsa, quamuis nota satis sint, paucis tamen e magno numero. turbaque infinita, quae in theatrum uenit,nota esse:& tamen oblectare uniuerses. Videtur igitur ostencere uelle Aristoteles, uoluptatem illam, quae pei fundit animos spectatorum, sentem etiam alium originem. habere: & non tantum nasci,quia res praeterivr,dc quae liquido intelliguntur E genere eorum esse; quae essici possunt magis aptae sint a spes
suadendum. Norandum vero est aliam hanc esse xii. σινόν μοι m. ab ea, de qua multo nista loquetur: nec intelligere ipsum inme uocabula illa, quae consermata sunt,ad similitiainem alicuius rei ut δ ει, : eorum et ummagis plena est Graeca quam Latina lingua, sed ut testariis sem, nomina, quibus singuli homines,ostenduntur,& quae nunc vulgo a Grammaticis propria appellantur. -Meac πυπιν, τον meus sis Μον Iuram Θων pi τὸ i zdii ἡδ
117쪽
Perspicuo igitur ex his , quἰά poetam metu otortet sibi dirmn s
es irem, quAn versium, qu-opoeta est secundum imotionem: i ta r auum a nes. Qua v igitur contigeru res factas tangere, nihilominus poeta est: rerum enim factarum non nullas nihiluetur huiusce
modi O, piales verisimile es eri debuisse: . eius generis τt effici illi in do fotuerint ,secundum quod ille sarum poeta est.
Cum improbasset plurimum studium eorum, qui & nomina nora toto animo anquirunt: causamq; attulisset, ciuillitare sine causa multum laborarent, quasi veritate iam huitu rei explorata, sententiaq; sua comprobata, quae in. licere tragicis poetis fingere etiam nomina,&comminisci personas aliquas, quibus ea, quae apta sint tragoedia componendae, contigerint, inuingit planum este e sirperi re disputatione: hisq; , quae nuper ricta sint, poetam, id est eue rem magis tabularum esse oportere poetam, quam versuum: erat etiam vetus opinio multorum, qui putarunt Ouines eos, qui carminibus aliquid conderent, poetas este, quamuis arguntenta non fingerent. nec res vllas imitarentur. ipse igitur contra tradit planum α exploratum ex nis esse, quamuis etiam versutum usus Proptius sit poetarum, tamen maius madium ponere ipses debere infibulis componendis, quam in versib condendis: ac tanto maius, quanto magis poetam reddit ei licitq; imitatio, quam vincta certis pedibus oratio, ac versiis denique ipsi. Addit autem alteram propositionem, qua ficilius concludatur, quod probare vult, Poetam, cum imitatur, imirutari res: recordari autem debemus fabulam esse coagmentationem rerum. Adiungit tamen Aristoteles, quod valet ad illos, qui contra sentiebant, subleuandos, vel potius ad dissicultatem quandam tollendam, Q si sorte contigerit poetam siti Dereres fictas, nihilominus poetae nomine distius crit: argumentari enim adue sus ipsam ita aliquis potuisset. Tuo igitur iudicio omnis poeta, qui rem fictamc nit, poeta non est, quia qui rem piaeteritam narra nec imitatur fingitq; , poeta non est. ipse igitur hoc videns refellit, atque inquit. non omnes eos qui hoc tenim aut sertuito incidant in res, quae exitum iam habuerint, in culpa esse, quia feri possit, ut res aliquae fictae, ita factae sint, ut verisimile si illas sicias esse. & e denique huiuscemodi, ut inci potuerint. quotio ne inquit ille poeta eorum aliquo modo est: ossicium enim poetae est verisimile sectari, & ea qua enici possunt, sit mere. iii in illis rebus illo modo fictis, non desiderariir. Retinet igitur hac de causa nomen me et nec quicquam gerit, quod a persena illius alienum sit. Animaduertendum autem, quod inquit. κωκρα C, ιυ απα- . si contigerit enim inqi ut acc siis ipse tulerit: nullo enim modo vult poetam rem gestam exponere, quia gesta est:
hoc enim historici ossicium est: sia s serte aliquando hoc fiat, ut in f bula componenda incidat in rem sectam. s eo modo illa sacri nisi quo docet, tunc est apta posetae, nec ipse reprehendi ullo pacto potest.
118쪽
Simplicium auem salutimis G, e sedicae sint te M.
Epen autem e siduo a lam: in qua e sedia altera fost altera mapa eri senile, neque necessi es esse. musicemοδ autem efficinntur a multi
Ioetis propter i os: a bonis autem propter L isnes concertariones enim facientes, o sigra vires saluiam extendentes , saepenumero coguntur δ-florquere or em.
Cum quid in eis sabulis bonum esset equomodoo; partes earum constitui deberent, ostenditiet, nunc praecipit, quid merito repreliendi in illis aliquando possit. Vium; earum, ea maxilne parte , qua superiores laudarat, demonstrat. Inquit igi- 'tur. Omnium simplicium fabularum illas esse deterrimas , quas e sedicas appellat. significans in hac re nullo alio modo tantopere peccari poste, quantopere noccommittendo. Addidit autem declarationis causa post vocem μυρεν, quod illius ipsius rei, qua voce illa ostendatur, notionem, vimq; exprimit. id. st --: f hulae enim lunt actiones: id est res, quae ficta sint a poeta illo minio gestae: earumque ipsarum series ac coagmenotio. Relicto vero priore,statim iii cons uentia sermo nis respondet posteriori verbo, quod ipsum sicere manifesto declarat diuersum g nus v rborum cum.quod insei timuliebre sit: ac respondeat huic ipsi: virilis nanque generis verbum est, quo apud G cos fabula vocatur. Sed insta etiam, quum inquit τοι ἀπαδεπalaiam eadem de causa accipi debent, Ne quis autem error sit in sensu eius vocis, qua vitium harum actionum, sabularumq; indicat: illas enim λειτοδη, me vocat, explanat quaevis notiosi; huic nomini subiecta sit: epi dicamq;
sabulam esse ait, in qua epis torum ordo malus est: nam episeria: id est digressi
nes, resq; nonnulla extrinsecae, inculcate in mediam fabulam, recte&oxcline collocata illic non sunt: si nanque illa verum ordinem tenerem, atque alterum ex alter natum, aut necesita io aut verisimiliter, seret, non λ se fabulam appellarent: cum enim omnes fabulae aliqua in se contineant episedia, quibus ipsuum corpus auge tur , non tamen omnes epis dicae nuncupantur, sed illae tantum, in quibus hae paris peccatum sit. avitio igitur ipse: ita vocatae sunt. Vt enim res ipsae, quarum fabula estina nentario, ita inter se connexae debent esse. ut, quae sequitur pars antecedentem conaequatur aut verisimiliter aut necessario, sic etiam quae impcetraue eb,&aliunde
aduectae sunt. eodem nexu aliquo modo inter se illigari debent. Qio etiam origi nes huius mali, causae*ὴ sint, indicat: eas. duas esse affirmati inscitiam inquam po rarum & cupiditatem seruiendi histrionibus: malos enim poetas tradit labi in hoc sua culpa: & quia rationem eius artis, quam tractam, non teneant: qui errore illodum, non intelligunt se peccare: bonos autem, id est eruditos &prudentes, quia
nimis studeant placere & gratificari histrionibus. radix tur huius culpae tunc in histrionibus est: nam poetae ipsi videm quid faciant: aenisi deprauarentur ab histri nibus: desiderim; sfaciendi studio ipsorum a vero abducerentur, hoc vitio v carent. Reddit autem rationem diligenter Aristoteles, cur obsit fami, viminq; poetarum cupiditas haec placendi histrionibus:&inquit: verba enim G ca nunc ponam,cum dissicultatis non parum in se habeant. ἀμοίσμα--ποιμώτω. Primum enim accurate videndum est, quid valeat hic : & qui sint qui farium: ipsi ne poeue, an hi Iones. Suocari vero aliquis non sine causa posset, ex verbo, quod sequitur, accipi debere poetas: enim proprium estpoetarum: atq; hoc pacto nem, αμνὴ μαm, significaret, inserere in fabulam locos non millos aptos concertationibus excitandis, & in quibus histriones studium suum ualde exercere. possent. Sic autem manifesto si bula extenderetur, & connexio illa rerum seriesMIrangeretur: nam quod sequitiir, Et supra vires sibulam extendentes, lape numero distorquere coguntur ordinem.Producere sabulam, pertinere videtur ad poeta non
ad histriones:&ossici j illorum est e. nec tamen cadit in illos, quod in ea sententia inclusum est χ αρα δ-α tu: illis enim ficultas, cum boni poetae dicti sint, deelle non potest. Videndum igitur an valeat, supra id, quod sit uia ipsa feret: videtur entin s
119쪽
bula id non pati: eum, si ut sit, rerum ordo, seriis , in ipsa corrumpatur: cetera enim praeclare conuenium: poetis enim ipsis imponi neces litas videtur, si adiuuare velint Hidia histrionum, interrumpendi seriem rerum:&quod ab au reappellatur:atannis autem, teinceps, dicitur. Quod si cuis capere malit histriones. pute'; hoc de illis lictum esse, ώνισμαm,tunc histriones intelligentur, cum in agenda fabula motus corporis excitant: contenduntq; vehementer, ac diutius in hoc studio manent : in hocenim opere occupati producunt atq; exicduni fabulam magis quam aut ipsa feraliam vires eorum sustineant,quia histriones ipsi in his concertatio rubus defatigati,coguntur postea enumero distorquere & Hio rectoq; ordine d ducere seriem coasmentation q; illam rerum: hoc enim appellauit quia constitutum iam cit quid qu-q; rem, antecedentem; partem crans ut debeat. Notio autem visq; cius nominis variatur, prout locus torus capitur. Vocabimio vero hoc ipia usus est Plutarchus in commentatu quo concise nune exponitur collatio Menandri de Aristophanis comicorum: quin commoda enim bonam amiterit Gnecis diuersis temporibus ae locis Menander, exponens, inquit. cs λ
Pertinet vero ut opinor in id verbum eo loco ad actionem: docet enim poetam cum acumine ingenii sui multum dionitatis at isse potis: fecis , ut nusna cum voluptate & legi potar multa si e inualis ipsius disci. nec non ut fibulla erus agerentur histrionibus api E. Vnde ips quoque histriones vocati e sum ab hoe ipse Ωrtasse sui dio concerrationis. Animaduertendum autem loqui hic auctorem, de fibula ut de re selida, de quae corpus habeat: huiuscemodi enim res & extendumtur, & distorquentur, vi corium, pannum, ferrum ue aliquod, aut lignum. Hus igitur est uerbis translatis ob simili rudinem limini rerum . nam quod παρατι το inquit, addita praepositione Σαρα huieuerbo id fecit, ut ostenderet uitium huitu rei, ac deprauationem: hanc enim vim habet in compositione uerboriam pri scio illa, ut perspiciniretimo hoc auctoris loco: qui mili Ointa inquit, cum ex . Poneret argumenrum Odysseae in. --. Aristophano quoque ita fecit Xanthiam seruum loqui. cum Ostendere uellet se lineo
lo indecoro motu plaras perpessuriam . ρμγ' G-πας κ. - . t . nam qui vehementer sensu doloris tenentiir,hoc sere committunt. ut membrum aliquod partemue corporis aut contrahant, aut sua tanquis sede moueant. etiam protulit Aristoteles ui primo de ut edicendi vim, at vi , ut hoc in loco. ubi accusitauit oratores, qui, si ad id oratione, mimperent iudices, dc tanquam machina
aliqua adhibita, ipserum animos deprauarent, ae distorquerent. Exorirur hic etiam strupulus cur de fit,illis loquens α- ῶν addiderit, quasi hoc euenire itin eos' tis limum genere fabularem, quae simsices & non nexae sunt: atque eom. os ille molestiis est, quia nondum tradidit, quot species fibularum sint: nec docuit quasdam simplices esset quasdam uerli, feras. icti in autem, ut arbitror contingeret in fabulis etiam plexis: nam pleras quoque puto ἔτι M a messe posse. Ani et quicquam ad eum euellendum, quod trae ira simplex sua sponte non valde Hegans est: cui si accesserit hoc uitium, meritis aeterrima uocari potest. Aristotcles certe coagine rationem si is pulcherrimae uultesse nexam.
. otem non silum persectat est actionis miratis, veru metum terr
120쪽
iarum ρο mustralitam: haec autem sunt maxime hin'mog: ρο metu
an ofuerint praeter Frmonem intersi connexa: ad rade em sic habebum, magis quam si a casu c fortuna: putasteorum, quae a fortuna sunt , haec maxime ad ragiba Priamur, 'Ucunque tanquam ex ita
sm apparent facta suis .so arua Mitys Argis interficit eum, qui
causa intentus Irtit, fuerat, cum in eum flectantem incussere videnturem semodi non temerefacta es. Quapropter nec sis bui e
Cum au rostendisset oportere fabula Patres inter se connexas esse: atque ea, quae sequuntur, nasci ab iis, quae antecesserunt aut necessario aut verisimiliter: nec non contrarias his aliquo moclo fabulas clamnasset, id est in quibus episeria diiuncta sunt, tradit nunc quae fibulae pulchriores sint:&ficilius, quod ab iis expecta- ur, praestent. Hoc autem toto animo procurari debere: ac sine ipso tumuliam o natam, omnibus numeris expletam non fore, ex definitione ipsius, rupra posita, declarat. bd sinibit aliud in trae ita requireretur, nisi Winersei, integraeq; actionis imitatio illa foret, ea quae a nuc tradita sunt ad eam perliciendam, & omni virtute cumulandam, satis fortasse fuissent: verum quia tragoedia, ut ipse testariir, non solum plenam integramq; almonem reserre debet, sed etiam casus quosdam Mad timorem iniiciendum, & ad misericordiam mouendam accommodatos, ideo declarat , quin ratio sit rerum harum formidabilium, ac misericordiae plenarunt,co Drmandarii m. apta igitur est a definitione haec praeceptio: lumq; ac fundamentum habet ipsius partes: scenim argumentatur, posiis initio particula illa, quam saepe docui illic ab ipso collocari, cum aliquid aut iam explicatum, aut sua sponte planum, statim adiungitur, de quam necessario insea conlequitiir quod inde pendet, atque ipsi respondet. inquit igitiu. Quia autem imitatio, scilicet tragica: hoe enim desiderari videtur ad sententiam compendam: quod tamen ipse omisit, quia dubiori non poteratia qua imitatione loqueretur. ita vero accipio, quia articulus est ante postremum verbum t quod ii illic ille non seret, intelligerem trago dia. Quia igitur illa non solum perfeci, actionis est imitatio, sed etiam terribilium .c miserabilium, scilicet imitatio est. indefinitioiae autem hac complexus est, cum ait tragoediam non uti expositione ad purgandum animum eorum qui audiunt, liberandumq; impetu perturbationum, sed misericordia & metu. Declarato igitur, vel potius in memoriam eruditorum redacto, imitationem hanc, esse unitationem rerum formidolosarum ac miserabilium, putauit ollici j sui esse, quomodo constari pollit aliquid va te aptum ad metum incutiendum, misericordiamq; mouendam docere: quare mentione nulla ossicii sui sim, inquit. Haec autem maxime fiunt suiuscemodi: haec intelligens, quae mutuo inter se haeserint, & quae ipse vocat hae. quod verbum in extremo nutus sententiae collocatum est. Fieri vero huiust modissicit, id est&terribilia&nuserabilia, significans obsoire, quae ita apta intense&cohaerentia non fuerint, non talia fieri: necesse apta valde ad metum iniicie dum,& ad misericordiam in animis spectatorum excitandam. Si igitur hoc pacto verba haec accipiantur, sententia sanὰ procedit: sed molestiam est, quod quae resert prius verbum τι um, non appellata sunt vicino superiore loco. Si autem yutar cius illo nomine significari, quae prope nominata sunt: id est. Og dc iλιμνα:inteia ligeremusq; omnem locum hoc pacto, ut dixerit, quae iseciem aliquam habent rorum formidolosarum de miserabilium seri huiuscemotu, est augeri in illa sua vi ac facultate : fierim in nopere de terribilia de miserabilia, eum fuerint id est, quum alterum exsteropendet, ellet fortasse sententia haec melior existimanda, faciliorq; aliquanto verborum ordo, cui praeceptioni statim auctor adderet, msis adhuc ipia talia fieri,quum id contigerit praeter omnem opinioncm: ut primum
citieet dicat illa facta, quet sane sunt de ita rabilia de terribili magis talia est quum