장음표시 사용
131쪽
ROMAE, DOMI CEDERE M Itys. Edem querelae a tot saeculis in hune usque diem perdurant. Adde ejusdem S. BERNARDI Epiuolam 73. binas sequentes. 4. Bernardo tum a jungere Conradum Us ergensem, illi sere eoaevum . Is Ἀμ-. ag. 3or sequentia memorat: si remansit aliquis Episcopatus . sve dignitas cte lesia stica, vel etiam parochialis ecclesia, quae non neret litigiosa ce Romam dedueeretue
ipsa causa , sed non manu vacua. Gaude mater nostra Roma, quoniam aperiuntur eaia, taractae thesaurorum in terra , ut ad te confluane riviis aggeres nummorum in mi gna opia. Laetare super iniquitate filiorum hominum , quoniam in ompensationem tantorum malorum datur tibi pretium . Iucundare super adjutrie tua distordia, quia, erupuit de puteo infernalis abyssi, ut accumulentur tibi multa pecuniarum proemia..., Λ te trahit homines non ipsorum devotio aue pura conscientia, sed seelerum multi., plicum perpetratio. litium deeis pretio omparata. s. Cire eadem tempora contra eundem appellationum abusum c piseopalis autho ritatis depressionem His debertus Archiepiseopus Turonenfis Di Ma ad Honorium II Pone. Max ita scribit is Quaslibet appellationes in Romana vigere suseipi Eeelsi . eis; Amplius es auditum non est, nec in aeris traditum institutis. Quod si sorte hujusmodi, emeris novitas, ut plaeeat omnem indi Grenter admittere appellationem, Ponti fiealia, censura peribit Me omnino eonteretue Ecclesiasticae robur disciplinae iniis nimis, is pro ad solam anathematis comminationem non statim appellabit Quis Cleri eua autis Pres,uter, frustratoriae appellationis refugio non putrebi , aut etiam sepelietur ia, stercore suo. Qui is piseopus in promptu, non omnem 'eo, sed aliquam ut ei se in ,, edientiam Ε, Gius virgam quaevis appellatio quassabit , solvet constantiam , severitia tem emolliet , adducensin illi silentium, & reis impunitatem delictorum . . . . Dila. , tione nempe ensurae ne inora fovebuntur ' veniet in profundum iniquitatis . deliquentes e. 6.9 Nemo bi persuadeat , has querelas, peraeque justas, atque amaras, modum tantum
appellationum tangere, non autem earum substantiam, ab eo aurem tempore illis modo.
rum vitiis finem postum esse , tum per varias Concilii Tridentini sanctione , tum set plures subsecuta Romanorum Ponti fieum Constitutiones signanter CLEMENTis VIII. GRg- CORII XU. UREA in VIII. BgΜgnior XIll de quae haram omnium summam complecti. tu BENEDICTI XIV. data a Chl. Aprilis a n. r 42. Veram omnibus his & sngul Is Ordia nationibus aliud non ea vetur , quam ut frivolis appellationibus a gravaminibus κινaim disialibus , per Episeopos pastorali suo munere sunMntes praetens illatis , occuratur . ueprimum autem negotium ejus naturae est, ut inora liter trastin dum aut saltem ita trais cstatum coram ordinario fuerit, juxta Iurisprudentiam Romanam ex omnibus mundi paristibus, in quibuscunque causis , α ab omnibus personis, in via appellationis , Romani ambulandum est, omnesque illae intonvenientiae, tam publica, quam prisara, tanquamn
nrales comites hi j v pro voeationis, exhauriendae sunt, qu rum partem recensent Bornariadusa
132쪽
CAp. v. DE LEGIBUS adus, Hildebertus, spergensis , leurius, Walii aut causa, saepe cum publico dispendio, in medio relinquenda. Fatentur , quos jam laudavimus, summi Ponti sees , saepe ad eorum thronum ab Episcopis deferri de Romanis appellationibus querelas . BENEDICTOS XIV. sub initium
pallarisaeis o stet oecurri. Sic existimatur, aut saltem asseritur Roniae te sol. dii. c gitatur extra Ita I iam , ubi ideo hae i inpellationes csugiunt , quia repugnant sacris Caiasionibus , a inuitati, prudentiae & politiae Christi an Catholicae , bono distis linete celssasticae, iuri hus regnorum , evertunt sorturias privatorum c proeurant delinquentibus impunitatem. His adde, quod Romani parum, aut plane non attendant ad jura particularia provinciarum, e quibus Ille ad Curiam deseruntur. Vid. ηρ. 3. Lit. Q. s. u. 3. n. . cap. g. . . . . v. s. g. 9. n. 4. v. s. q. 2. n. a. 4. O seqq.
εώmmortim Pontifum cIasi Θ Nicola I uiso , Ma favera emanarum anaiaiatιonnm solent allegari , explis tur. Estir Dioυ Papa XIV. loco sub initium . s. ce, . citato ad sustinendam praete iam illam connexionem iuris recipiendarum cc si tendarum appellationum cum Rom. Po tis eis rimati, duas summorum pontificum authoritates roserici primam G LAsia in Epistola anno 4ys. r. Febr. ad piicopos Dardaniae scripta apud Harduinum Conei I. Tom.II.
tatem reperit c allegat NICOLAU I. Epist. s. ad Michaelam imp. Harduim Tom. V. eo I.
Verum quod scripsit Gelasius, GANONES voluisse, ut ad Petri sedem de qualibet mundi
parte appellaretur, id aperte ad Canones Sar/icenses pertinet, proinde ea piae missis interpretationem aeeipit. Quod addidit Roma lium Ponti scena de omm Ecclesia fas abore rudieanai nerua cuiquom cera, eius u.uare uinio, id quoad priorem esitatem in materiri fidei de qua in Epistola agitur suo modo verum est, ite pra liminare aliquod judicium, reservata semper universali Sunodo sua ampliore aut horitate. In altera vero suae propositio iis parte, non loquitur Gelasus de Syno. aliqua, quacunque demum , scd des nν Iaνibias Episeopis, ut apparet ex voce Cuiquam horum quippe M. I in partuM ricompetit jus resormandi sententiam summi Pontis eis. Confirmi id scopus Epistolae, innua contra illos agitur, qui nomen Acaci retinere volebant in dypthicis, id est, adversus Anaulaνεν Episcopos. i. plura speeios verba exhibet Gelasiana Epistola, si Maalarim considerentur; s vero
actorum eius argumentum attendatur parum continet, quo Ultra montanorum praetenso ne sustulet an tu i uti solide demonstrant Ill Bossuetus de Peres Ecelsast. Lib. a. v. 33. u. 4. V. II. Lib. s. v. s. I 22. L. v notus Epis ad Iacobum Boetium, quae esti tib et D inius de Antiqua Eccles impl. E. 1. M. I 6o x68 22α re'. et erum sententia Gelasi rectiorem interpretationem, aut si ejus verbis praeci te insistere malis. certiorem resutationem accipere non rotest quam in curata discussione trium illustrium exemplorum, ad quae in confirmationem sui heri ipse provocat, quaeque nos β. Ic ad ustam actorum publicorum lancem ponderaturi sumus . Conser interim supra cap. 3. La. α habe hoe pro exemplo qualiter Romani , cum de iunienda sua authoritate ageretur, jam sub finem Saeculi V. expressioniblis usi ne quae posteros, nisi sollicite omniac sint inenti facile in errorem nimitatis nisent conjicere.
a. Tempore Ni LAI I. id est Saeculo IX. fictae Isidori Decretales suum jam vigorem obtinuerunt proinde minime mirandum , s hic Pontifex plenis velis ierit in ommunem tune sentensiam, suae Sed adeo nuentem atque hutin in finem ex Gelasi pili
133쪽
1, quae in rem suam esse videbantur, decerpserit. Eo non obstante, demonstrat Stephaisnus Gli ν ius in excellenti sua Praefatione in librum Antonii ugustini de menditi ne Gratiani, ante octingentos annos, id est, ante epocham de qua hie agimus, Synodos Gallieanas nullam unquam appellationem a decretis luis ad Romanum Ponti seem et permisisse.
.eoua sun nr, neque supponunt illucius vallationis. Quod sibi Romanινο--εGalasi Papa asseruerunt, au etiamnum praten ut
Sed videamus porro, quam infirma sint argumenta, quibus Auctor Epistolae elisianae utitur ad probandum ab exemplis, & ex diiciplina Ecclesiae, id quod intenditur. Ap
stoli ea, inquit, Sedes frequenter, more majorum, etiam sino ua Unori praecedente. absolvendi, quos Synodus inique damnaverat, ch damnandi nulla existente v nodo . oportuit , habuit saeuitatem. Sanctae memoriae quippe ATHANAfro Synod ualentalis addixerat quem tamen exceptum sedes Apossolica, quia damnationi Gra eorum non onsensit, absolvit. Sancta memoriae nihilo minus loANNEM Constantinomiaia litanum Synodus etiam Catholicorum Praesulum certe damnaverat, quem mili modo, Sedes postolica, eriam sua, quia non consensit, absolvit. Itemque lanctae memoriae, FLAvIANUM, Pontificum congregatione damnatum, pari tenore, quoniam ola Sed ea, Apostolica non e sensit absolvit potiusque, qui illae receptus fuerat Diostorum se, cundae Sed is Praesulem sua authoritate damnavit. Accurato singulorum horum exemplorum examine instituto, iisque tum ad finem Historiae, eum ad normam Disciplinae primorum saeculorum ponderatis, nihil proderunt sive ad fundandum us amplius Appelia lationum, quam sit illud , quod Sirdicensibus Canonibus institutum est. sve ad xbiliendam Romani Pontificis supremam judicandi in causis pii coporum authoritatem. t. Quod imprimis ad causam S ATHANAsi attinet, cum is citra omnem judiciorum formam per vim & ambitum, innocensin absens, damnatus esset, non solius Iulii Pa. pete, sed omnium oce identalium sententia, additis etiam Aegyptiorum di orientalium quamplurimorum suffragiis suae Sed restitutus eii scilicet Q Imperator Constantinua extraneorum illorum Episcoporum, qui Athanasum damnaverant, iudicium, utpote eo
tra leges latum, ratum non habuit, atque Episcopos Concilii ad se voeavit, ut acti sui rationem redderent. ιυ Athanasius ita damnatus non provocavit ad Romanum Ponti iacem, sed confugit ad Imperatorem, ut is , quae contra formam iudiciorum leges ab adversariis facta suerant , rescinderet aut irrata declararet in Sedem suam e Eecletiam recuperandam, non impetravit Romani Pontificis auxilium sed quemadmodum a Constantino fuerat expulsus ita a filiis eius restitutus est Athanasius Romam eonfugit , non ira appellans, sed vim hostium meruens. M Eusebiavi, adversarii S. Αth
se vellet, causa arbitrium erutoua , inquit Athanasius polog. I. pag. 39. sicque Iulius ranauam iudax is risu etiam potuisset Eusebianos ad te vocare i detrectantes damn hiare, atque Athanasium absolvere; f Neutrum tamen secit , nec ullum judicium tulit sed tantum audita Athanasii apologia suam eum eo communionem confirmavit ' pro Episcopo ipsum hibuit L Synodus a dieensis ex Imperatorum rescripto causam Athais nasii retractavit, eumque suae Sed restituendum declaravit. Is non contentus oeciridentalium in hae Synodo sententia , orientalium quoque postulavit audicium,' ab his. tum subseribentibus Synodicae Epistolae Concilii , tum seorsim per eorum litteras , innocens deelaratus est . Adde Natalis Λlexandri se Eccles Sarui. Irim F. M. Tom. IV pag.
a. Aeque parum ruinaritim ius Romanorum appellationum futtinetur altero exempIo, quod de S. IOANNA CRYsosτOM Gelasius proseri. Extat Chrysostomi Epistola ad Inno. centium Panam de sua in Synodo a QVercum damnatione , in Operibus . nrysostomi
apud Montiaueonium Tom. III pag. sis , ubi sic latine uit. Domini me maxima meis r nda , νῶι vim hae ita δε habere didiceritis . Adium vestrum e magnam dirigentiam a Aibere , uaberiandar ων hae, qua in Ecclesias irruit , iniquiras . uino Amor his uvasu rat, O fas Deri euoi in alienam para/ciam rumpere . idque ex tantis intervaltis , is ei
134쪽
eeantri nobis ενο, qui nere eonvieri , ne redarguti , nec habit aer rei fumus . littereis ostris charitare vestra , Aliarumque emat m , quorum scilire ei antea societare fruebamur
eoneedipo Et mox relatis verbis ad Pontilicem directi ci obseero, in scribas quod hae ram ni M. facts non haben robur, concludunt Romani, praeeunte hic Gelasio Papa , appella iatum a Chrysostomo ad Innocentium, hunc ove rotatum , ut Pontificia sua aut horitate iudicia in Oriente lata irritaret . Verum, si advertatur, eandem Epistolam, quae etiam
invenitur apud Palladium in Dialogo historico de Vitam conservatione S. Ioannis Chry-iostomi . teste eodem Palladio M. et ara Ioanne ad Venerium Episcopum Mediolani re ad Chromatium Anuileiae Episcopum pariter scriptam fuisse eertoeone ludetur, Chrysostomum non petiisse , ut illi , aut alter eorum irritet iudieium in oriente latum, seant singuli seribant , illa, quae ibi facta fuerunt , obit M. bene non posse , tanquam acta adversus Canones O formam judiciorum eri est .ir proindeque petiit, ut ubi aboeiae identalibus non denegetur ommunio , sed ea potius confirnritar mare autem omnia fatere , non solum Prasuti 'estolle licet, se is utque Pontifici, intime ipse Gelasius Papa in Epistola ad Faustum in Harduini Collere Centit. TO II. Ol. 8 6. Quem essectum apud Innocentium Pontificem produxerint litterae . Chrysostomi , legitur apud Palladium
eis pag. a. nimirum: Ad hae latus Innocentis Pus trisuo parti pares litteras communi
eIum sed videamus porro , quid Innocentius aeceptis hac de ausa litteris Clerimo stantinop n litani responderit. Has responsorias primum edidit Soromenus Lib. g. v. s. In his eum prirnis Pontifex: Injuste perpessus est fater e commisiaster se Ioannes ρι viai
ur obtineamus rile Derit medie nam horum malorum ex voluntate a nuru me oppi maximi Christi Domini nostri interim exspectare Nam in nos diu multiamque uir mur, Μοnam modo deeumenis Unodus congreganda sit, ut rurbulent motus eae estis Numianis Mirνio tandem eonquiescant. Sic a Innoeentius quidem iudiei iam a Theophilo acturri
improbavit ι quod procul dubio Venerius Mediolanensis, &Chromatius Aquilfensis, Cinfiniti alii secere; at non forma aut via ju/icia'ι λθ Misit Innocentius Chrysostomo litteras communionis; sed nec minus illas dedit ejus adversario Theophilo, qui teste a lxdio pag. . pariter , dc primus quidem ea de re litteras ad Ponti fieem dederat . ei Ad uti dicam aulae deeisonem dixit necessariam σε Ino. COGNITIONEM. Quae omnia multum distis a praetenso tire Pontificis privativo , per se in via is grad avellationis ognoscendi de eontroversiis Episcoporum , easque definiendi, ultra tenorem Carionum Sardi censum, quorum eo certius memor fuit Innocentius , quod expressam eorum, mentionem in sua Epistola ne iit Exitum ausa juvat hie subiungere verbis Ill. Bossii θ-ti Desens Cler. Gall. Lib. 4. o. r. , Innocentius Pipa Theophili iii dicium assum deis irritum habuit ulti triam tamen sententiam Conei ho Oecumenico reservavit, ut diseris te asserit neu leatque Palladiim Chrysostomimonties ac rerum omnium testis oeulatus. , Locum Universalis Concilii occidentales Thessaloni eam desinabant . Memorabilis ve-- ro est hae Palladii sententia: σερεν Romana Ecclesia se est, neu eommuniear Orientalia
135쪽
Ἀω ς scopis , rasertim Theophilo , donec Dominu Imperator dederit eum Uni Ua' sν- naao, qua ν eero morbis eorum, qui haeis trauaerunt me. AEtu . Sic Romanus Pontifex , , quae pro loci amplitudine solus inchoavit , non nisi totius orbis sententia finitur erat. Verum, cum Synodus ecumenica ab Arcadio Imp. impetrari non posset , totius ieel dentis eum Apostalica Sede coniuncta sententia profecit, ut Ioannis Chrys. nomen, Crinstitit Ino Ii quo lue in sacras Tabatis referretur ac sine novo iudicio , consensio, ne totius Ecclesiae, Theophili Synodus solveretur is Itaque ausa terminita fuit, non via ,disia i , sed ea, quam citra iurisdictionem propriam dictam i in Primatis Universa. lis jure potestate esse , insinuavimus cap. 3. . . Adde Q. a. 4. .. . v. s.
3. FLAviΑNos Episcopus Constantinopolitanus in Desina Synodo quae Iair inium coni muniter dieitur, ob violentiam Dioscor dc nutorum Eutychic inii iste damnatus ab iniquo hoc judicio appellavi e bini ius appellationis luculentus tessia est R. Lgo Papa Epist. XL. ule edit ad Theodosium Imp. data, in qua ea a de suis Legatis ita loquitur:
Quia is ostri Meliter relamarunt 'o iis libellum appell-rro M Iaυranno Oscopus dit. Post hanc appetiationem per Flavianum interpositarer, idem sanctus pontifex eonvocatio ae Concilii generalis apud Theodosum urget Quam autem, inqiiit, post avallari nox latem ram o Concilium necessario δρομώδειαν , Canonum o a habit eum doc et otia santu Canones Sardieenses haud duo te intelligit S. Leo, secundum Sed is suae morem loqueιu . Itaque appellationis Itbcuaa Flavianus tradidit Legatis papae in sequelam Suis dicensium Canonum . Leo sicuti vigore eorundem Canonum de ausa meriti sis substanisti iudieare non poterat , ita nec Flavian, c uiam coram se tu ait ventilari , ne ejus iudieandae potestatem bi arrogi vita sed in mox laudata E,istola ad Theodosium eo versus i dum causa fidei ui negotio implicata es lai, G uoralem, ait nodum ju-
Recte id ab Imperatore rogavit Ponti se illius enim erat convocare generalia Conci. ira . uti ea sequenti demonstrabimus rasitur non alio fine aut eone ilio Flavianus ii- bellum appellationis conse navit Legatis Leonis , tanqua a universalis Primatis , qaan tit hujus ope ac ministerio obtineret tuae causae in legitima synodo retractationem. Ne gri avidem non debet, quod . eo iudicium Latroeini Ephesin irritum habuerit omni id quidem jures tanquam in innocentem Flavianum per vim I tum sum rae: at inde eo ne ludendum non venit , speciale ridicium eatenus a Pontifie institutum suisse. Postquam is intellexisse , ea quae Ephesi facta sunt , contra jus isque gesta esse , poposcit a lieodosio Epist. O , omnia in statu esse iuberet , a quo Maran ante
ges abest ab omni speei judieii definitivi a Pontifice sua aut horitate , serendi . Conser
136쪽
Romanam Ponti eam Gemralibus Surno dis Iub1ectum esse, Constantios , o Basileensa
HAGenus abunde demonstravimus, Monarchi eam illam potestatem, quam nonnulli Rom. Pontifici tribuunt, non vinei neque saero extu, neque riniorum saeculorum stare observantia quin ex ontrario eandem destrui, omnemque illius ideam fugari in con sideratione eelesiastica, Diseiplinae circa Causas Majotes, circa modum ferendi Leges pro universali Eeeles , ei rea Iudietariam patestatem dc jura Appellationum. Idem non mianus apparebit ex jure dc diseiplina Genovitam Contiliorum, quae in singulis eorum partibus hoe Capite ponderabimus. Et imprimis quidem eonstat, a Generali Coneilio universam eclesiam repraesentari non item a solo Romano Ponti fiee constat item dc probavimus ea a. d. s. Generalia Cone ilia , in Spiritu sancto legitime congregata, suam immediate a Christo habere autho-Titatem. Haec aut horitas universalis Ecelesiae se extendere debet , de revera se extendit ad omnesis singulos, qui eandem Ecelesiam agnoscere debent pro Marre, a primo ad infimum usque . Equidem sinum Ecelesiae Pastoribus post dicetesiam divisionem pars E elesiasti eae jurisdictionis inisertas personas, certas causas, ertosve districius eredita est ta Universae celesae authoritas iso testas, in omnos, data, semper integra de inibata
permansit Uid cit. v. l. di Nulla lege divina primum Eeelesiae Membrum ab universali hae ex divina institutione proxime emanante Ece Iesiae aut horitate exceptum legitur Romano Pontifices in errores prolabi posse Ae gravibus cedisque vitiis depravari, nemo dubitat aliunde autem constat, ab eclesiastica communione ejiciendos, cde Episeopatu deturbandos esse eos qui in fide vel moribus graviter v eum scandalo ecant a quis Papam e gradu dejiciet, nis ecles in Spiritu sancto eongregata hoe vero non posset, nisi eo superior. Si Papa ab omni tribunali ciudicio altiore esset i dependens, non esset qui remedium ferret erroribus scandalia, quae toties a Romanis Episcopis in Ecclesia ausata fuisse produntur ab Historia Eeelesiastica . Nihil itaque justius, a divinae providentiae de prudentiae , omnia sortiteris suaviter disponentis, regulis accommosatius, quam ut eo eas denuntietur Eeeleliae I quod de haud raro iacium nolimus. Quoties etiam tu celesia graviores controversae exortae sunt, Universalia Conricilia convocata suerunt hie autem necesse non fuisse congregari, si unius Romani Prae sulis authoritas illam Concilii superaret aut aequaret. Non inepta cujusdam erat in terr gatio Quare non miserint Romani post enatas Saeculo XVI haereses, Nuntios δε Curiaiores ad Prineisum aulas potius pro deserendo illuc ultimato Papae Eo NI X. judicio. quam ad traciandum cum eis de eonvoeatione Concilii Tridentini, s tune vel ab ipsis summis Ponti fieibus serio existimatum fuisset, eorum sententiam in his aus absolute definitivam, nec Conciliorum examini subjectam existere. Atque hae ita de hae materia generati m. Alia & plura solide tractata vide apud Nitalem Ali xantrum, s. Eratos Tom. s. Distere 4 in Saculum s. pag. 6s ct s. q. A r. 1. sere ubi Bellar miniis ei adhaerentium argumeatis respondet. His adde udreae Episeopi Magorensis Hispani Caelia maeulum Conciliorum Pari. IX cap. 4 in Actis Concilii Constantie n. Hermanni voti de Hardi Tom. I. an. a. u. 3o4 seqq. Nos imprimis sententiam Cone illorum Constantiensis, Basileensis , dc Tridentini de hae quaestione paueis exponemus , deinde perfngulas Generalium Conciliorum, quotquot illorum a taenus habita sunt actiones de
137쪽
yirtes eorum superioritatem, potestatem c jurisdictionem in Rom. Ponti seem demo rabimus, Ac inde coneludens, sancta, aequa de justa fuisse Synodorum Constantiens &Basileensis hae de re Decreta Non hi sisti raciunt qui contra sentiunt PCone ijiaria de-eret Constantiensia dc Bisileensi eum Florentinis, Lateranensibus de Tridentini olli deismus, quod Haereti et rideant, sed quae ad summam attinent, omnia coalescere, atqtie uni omnino Arma reddi demonstrabimus. a. Coneilium CON ANTIENS E Sest. IV. declarat, uoce a Synodus in visitae fanissa eona aetata initime Gemorat Concilium faeimst, ct eclesiam Catho leamisereasnraus p restatem a Chris immediata Meae, ex quiliber, udusque arx va conditionis, ETIAMSI PAPALI exstar, ridire, metu in his σω pertinent ad fidem or extirparien/m dictis hi seris, , νεμ mationem generatim celos Dei in C ANTE mombris. Sessione vero . med Qxuunqua eu1 cunaue eonditionis, flatur, dignitatis. ETIAMSI PAPALI , qui mandaris aut praceptri huius aera innodi, o CITI CVm y ALTERI IS CONCILII GENERALIs egitam congregAsri ...... obedire eontumaciter eontemnerit, nisi ν puerit , estoriano paenisentia sub uetatur me. Cum hae Decreta Bellar mino incommodarent, is Lib. I. de Concu. Q. 7. generos transiliens pede, non dubitavit asserere , Hoc Concilium, quantum ad priis, mas Sessiones, ubi definitione ilium esse supra papam , reprobatum est in Cone illo Florentino de Literanens ultim Quae eum eruditis parum persuaderent, tum quod Florentinum Constantiens revera non deroget, tum vero etiam, quod bina illa iuniora Concilia pro Generalibus universim non agnoseantur excogitavit Emmanuel Sehelestra. tus notam illam de textus Seisonis IV serutatione fabulam, ae verba Reformarime in Capite o mem is primo Decreto quartae Sessionis non fuissent a Patribus inserta , eum tamen certo constet, ea inveniri in praeambulo nius Decreti, d adhue magis authenistice in primo Decreto Sessionis . Praetendit equidem Sehelestratus ejusdem quintae se sonis Deeret non fuisse debita eum deliberatione d consequentibus omnibus, quorum intererat, condita. Verum si absque apertis probationibus, de ab Universali eelesia agnitis, liceret post aliquot saeeula Generalium Synodorum placita , sub praetextu in se Lficientis deliberationis, enervare, nihil in his remaneret sanctum de omnia incertitudiis nibus exponerentur. Multi has Sehelestrati ineptias consutarunt omnium Oeo lauda mus de luademus consul Natalem Alexandrum Ust Eectis Tom. III. Dissere. 4. in Saeuintumos videbimus autem infra e . s. q. t. ii aliter celeberrimus Gerson duabus orati nibus coram universa Constantiens Synodo habitis , non solum genuina utriusque Deereti verba recitaverit, sed dc nemine eel amante ut haereti eum pronuntiauerit, quisquis his veritatibus, a Generali Cone illo definitis, audiri eontradieere quod fieri sane haud potuisset, nisi ante eo inmuni Synodo Dee retorum genuina de authenti ea , iosi vero Decreta ab omnibus ut legitima suissent agnita Adde Hermanni vo de Hard Acta Cone illi Constantiens Tom. 6. Pan. 2 pag. t. δεσσ ne non Parr. 4. 'ag. 34. Caeterum constat, a du- .eentis Patribus communi consensu Sessionis Iv d U. Canones fuisse conditos ut pro is secto pudere debeat aspernari, imo Redis erroris ac schismatis notis tantum infamare coetum, vel si etiam, quod absit, pro meum nica Synodo non valeret. Porro certum est, nihil ab ullo Romano Ponti se contra eos Canones gestum esse imo stra Constantiens Synodus, a que a caeterae Cone illi Generalis titulo insgnitae , in sitione Romana PAULI, iussu prodiit. Solus inius, uno praeeunte Bellarmino, tanto Concilio ausi se hanc notam apponere: Coneilium Constantiens ex parte an ob tum nullis eclesiasti iacis gestis, nulla alia authoritate nixus mdiae si privatis liceant, nihil est quod Them-logi adversus haereticos Conciliorum oecumeni eorum fixa Ac irrevocabili deereta iis
. Cone illi Constitiens metet eonfirmavit Synodus inti EENsu Sessial de alibi plures. Ex eadem xe Synodo ad Eugenium Papam, Cone ilium abrumpere conantem, sequentia seripsit Cardinalis Iulianus, Pontificis Legatus d Coneilii Praeses, die s. Iunii
138쪽
statuitών. 3, ad primum Cancilium fiat in quinquarentum a sinooltius, re a 4 in se renniam. At sine trutini Constantransi quinq-mnia elapso oelebratum es Papia a te Seneme a cuius fine Ialbo I t. nuis, initum est celebrara sua. Ualde convincenti argumetrio , seu lati quod vocamus Aa o sn, utitur Caiadinalis, ad probandam subiistentiam Cone ilia Conita .hiensis, singulorum eius. Decretorum apparet etiλm saLis ex hoc di te ut tu, neminem eo ut a uestio eidem subsistentia dubitasse. a.' i et git deinde Iulianus, probando Papam Concilio sub lectum esse Duunr, Usol Pisaeri Concilii Pituam Elgentiis meditabatur evidente tori a n. vasonem Miri, εν nam celsa e partis Oarionem pepul/Crs atra Ergo Aera non m , ne parendum fora. Aia feriarur etiam radMIais dissoliationem fieri non pituisse Utauro qui .ian Deerat Consanriansis
Cocilii. , Quod in his, quae perti icti ad idem extirpat onem Schiserati; - re ri formationem Eeesesar in Capit eis a membris, quilibet uiuicunque eonditionisi. ETLAM PAPALI , tenetur obedire ititutis & ordinationibus V praeceptis cujus unque ne illi Generalis & nisi obediret, viniaturis c. Ecce posse statuera in atquem po
ordinaroni. Harduino pira dotior sit, qui sibi vel aliis persuadere conetur. Iulianum virum sane egregium nium, Sed Romanae apprime addictum, mim ommbus Nationibus, quarum Praelati . fleenii SDii, i aderant, Italis, Gallis , Germanico Hispanis, eo nisi rastes, ad salis sine andum verba Cone illi Conἱlanti ensis, quae uae ad Eugenium pravim nae Epistolae in se. Hiit , aut ideo fuisse , a lana mente motum ut hoc falso voluerit ae potuerit imponere Romanae Curiae circa rem gravistimam. Primam Sedem 'raecipue tangentem , ante sed ei solum annos singulari eum strepitu in . conspecto totius Europae decisam, cujus decisonis in persona Ioannis XXIII. etiare executioni mandata in Tabulae in omnium, inibus
. Porro mo tibisar si prosequitur in sua Epistola Card. Iulianus 'si antra aliquem Inmmum inrisem aperetur de ars, quod ipse nou esse Cooeilium dissolvere: ista si os p. .issolvere, neu posse 1tidieari, quod est cinera C ne S PAPA Dire. o. νε Dur in hars, ein his voltis rasibtis: νι enim ne parisitati sunt per Conti tam Confla/u uno. ν, ω p ad xi facto Cencitatim ei stantiens an roba Uit hane sentent iam quia propter Semima ρνιυamit Petrum de Lu.; a frIrciter deformitatem visa privavit Ioannem. Et si qua Iura re eriuntur qua dicunt.
139쪽
.3illolvere tentaverit, stetit tamen illius, e cecumente Contilii , in eo neu Ta Euge nio superior authoritas, donec errariam translatum est Conciliique Constantiensis D Geta de suprema Generalium Conciliorum uthoritate non solum Sehismatis, sed quovis tempore, a Basileensi egregie explicata sunt de invictissimis argumentis a Deeretis
totius mundi reverentiam postulantibus confirmata . Hae inter complures alios solide probat Natalis Alexander cis Tom. s. siret. s. are. 3, sequenti autem , art. 4. ostendi , nullius plane ponderis esse argumenta, quibus Basleensem Synodum e numero Concilio rum Generalium expungendam quidam contendiint, aut sacrosancta ejus Decreta de Co et Lorum Generalium Authoritate convellere nituntur. Caeterum Conciliorum Consta tientisin Bisileensis decretis nullatenus derogari per Concillum LATER . NE SE U Ennis sit late demonstrat ournelius ratis Theol tom. s. pag. 36o is ea . eo Colon.
s. plum Cone ilium TRIDENTIM IM quamus, uti cap. a. intinuavimus, ab asteriis raraecilione capitalis illius quaestionis consulto abi inuerit nihilominus superioritatem in Pontificem a Tn exercuisse variis locis deprehenditur Tanta, tamque penetrans est , ut ut occulta vis veritatis, ut vel non advertentibus, vel invitis iis , quorum intereueam Oeeultari, se se manifestet . Si a DCone ilium conet pie Decreta QCanone suo nomine, 'ae ratione sibi ea attribuit. id supra v. 4. q. a. num a. Et quamvis iueo non praetermittatur memoria Legatorum sanctae sedis, si id tantummodo , ut saero Cetui , qui eadem Decreta condidit, praeses iste dicantur. I Licet Paulus Ili Legatis suis dedisset saeuitatem Cone illi, cum neeesse foret, alio transferendi nihilominus Tranis
statio ipsa Bononiam ipsius auctoritate Synodi decreta, ordinata di effectuata fuit Sessi
ne i X die a a mensis Aprilis ann. s. . ibici Consideram , quod . . . . . . . DECREVT ET ORI INAVIT Concinnino ex eo loco is an ratisarem ego νa ferendum . Praecedente Sessione Vlli. Concilio seu Patribus proposita suerat quaestio Placetna vobis DECERNERE H Em
naene ν an fem . Respoli deruu , PLACET. Exereuit supra Papam authoritatem, abolendo Mandata postolica de mentales Rc servationes Seg. 14. v. xy. Item ecessus Me gressus a Romanis Pontificibus eo aevo eoneed solitos , nec non Coadiutorias benenei rum , quae piscopalibus χ bbatiis inseriora sint seg. s. cap. . cibaria circa Cirdinalium munus obligationes , etiam rela ctive ad Papam, statuit Τ. 23. v. v. o. ego ea . t.' at Sag. 23. Concilium ins nuat, Papam quasdam
potestates quibus fruit ir, ab Ecclesia tenere. Huc pertinet ius statuendi oc dispensandi in impedimentis Mitrimonii dirimentibus. Siq iidem Tridentinum Can. --. Q. a Matrim has .fae ulta tes telesia arroget, quasi sonti, anathema pronuntiam in eos, qui dixerint, celsa jus non osse, novos Gradus adjieere eis, qui in Levitico expressi sunt aut in horum aliquibus dispensare. Igitur, si Ecclesia has similesve potestates papae transimittit, illo superior est, ct onsequenter etiam Concilium oecumeni eum Ecelesam inpiaesentans Poquam sacra Synodus Segri . C-- 4 arti e riui de usu Calleis alicui nation i, vel regno , rationabilibus de ea iis concedendo , ubi definiendum reservasset , sultimo Decreto sequentis sessionis xl I. omittit Pipam pro eoneassione unis usus curam illi relinquendo ponderandi revera ad se iusta causa conee flendae talis dispensationi. se itinet: nuus oram pro σωuus pnitu fatur optim eo Attum volens Cone ilium DECREVIT seret iam negoriiam ad sanctismum Daminum nostrum esse ferendum , prout re sensti Deινεto,stfert 'u ρν Da singulariis rudenthao EFFICIAT , quod Hile Apabinea Cένι.stiana e salutare ρε tutis Uum Calisis fore u leaveris fio Conuitium , tanqu, invalidissimum, imo unieum post Scripturam Cirholicae dei documentum , proponens usrequenter tradit in Consuetudina, Consensis, Jω ieiora Interpretari ne, denique hi si nexa In--ria eclesia is nunquam dicit de Papa, satis indicant celesam , Ic. Generalem Synodam, quae hane repraesentat, habere aliquid lus quam solum Papam Ita Sess. IV in Decreet de editione B usu saerorum Librorum dieit, celsa ego iudieaν de vero
sensu interprα-ione epipriarariam . Sess. 1 in Promio de Iustificatione agens, exponit doctrinam, quam Etesia Carholicas itu an Io Merente perpetuo retinaeis Idem Deit in trassatione Sess. XIII. agens de Euthali Iliae Sacramento. Sest X lv. de penitenti Can. . provo eat ad modum Constendi, quem Eeelesia Cathoma os initio fempe observavis εν observar Ad
de enasdem Sessionis cap. 4 de satisfactione ibi: Nu vero fetiarior ita ia in EGI a Dei u uam existimata tuis σι Argumentum, quod hanc in rem ex sess. XXI. cap. s. i. desumitur, reliquis sere alidus est , in eo ad Iudicium celesae se provocatur: a cta Syniau , a spiritu Sancto Dii Spiritus est Sapientia edi Intellectus, Spiritus Consilio Pi
140쪽
νatis dona , atque ipsius Erc D IVDM UM e consuorumem secura, relarat a dore oti Mue etiam conser quae atrii limus cap. m. . . n. r. ε 3 Caeterum facultas dispensandi in Lege Conciliari, non arguit superioritatem in eo, Qui hae saeuitate utitur, sed tantum supponit potestatem illi digia Pontine Diaeite, eexpresse attributam ab iis, qui collegialiter Legem tulere mane potestatem in Romi Ponti se annovit Basileensis Synodus rem Mises Cincit. ιibba pag. 69 I. Inre u . .sVM. tim s. Sed eidem authoritati fines di leges dixit Tridentinum Seg. s. ι.ε. g. Adde Nun . praeced. it. d. Pluribus idem argumentum prosequitur Natalis Ale, .nder ν - pag. set edit Paris. Sed nec per clausulam Salva semer in emnit,ti s dis in s.liea .r Amrara , quas legitur in fine Praefationis Sess. VII. Concit. Trident aut per hine similem , Salma δε- Sedis vcseoc uthorita sis, is se inrelluariari, quae exstat eiusdem Cone illi Se XXV. cap. 1. interri quas sacra haec Synodus suorum Deere totum vigorem summi Pontis eis authoritati, monciliaria iura juidem potestati subia
seo. Cons. supra ea p. 3. . . num. observat tamen o refert Ili Bossuetius D.f. Q. Melar Cloν GaIl. I b. xi cap. r. his clausulis Gallos ita commotos suisse, ut vel ea causa Synodum ridentinam admittere recusarent.
r. DCite Dispensationes in salutis Generalium Conciliorum hoc addendum , quod nisi de expressa exceptione constet , etiam Episcopis in suis respective di Mesbos earum iis competat, pro illis causibus , o ex iis causis, propter quas Concilium ipsum dispen saturum fuisset, arg. cap. 26. a. . e t 4. n. Defluit hoc jus ex potestate iube nandi, quam habet quilibet Episcopus, a piritu Sancto positus, ut in sua di est teg, e Eeeles, Dei ne quidquam impediente, quod inserior a superioris lege dispensare nequeat hae etiam ratio, si adv.rsus regimen Ecclesae, Episcopis a Deo commissum, poclet praevalere, etiam contra papam milit re in alia , in qua is Concilio subesse e re ditur, & tamen ejus rationabiles dispensationes in lege Cone iliari admittuntur . e viani kei sim Papa non est superior Spiritu resti qui Universalibus Synodis praeesse noscitne. Si e Theologi d Canon istae Romano Pontine communiter attribiiunt potestatem ertis in . fibus dispensandi in tu divis ex ratione, quod Papa acceperit omnem potestatem necessariam ad rectam fidelium Eubernationem. Sane Apostolorum Collegio singuli Episeopi sunt inferiores, di tamen ni recte dispensant in abstinentia, jejunio Quadragosmili , quod ab illis introductum creditur . Adde Giber ram. a. v. o as. Vide etiam eam seq. . . Locum hic' attentionem meretur sequens animadverso Petri R hulsi in Pr,x Beneficiorum it de Dispens ad plura bene L num. 32 ag m. 37o. In
r. Hae ita nis Concilium expresse aliter statuerit is dispensationes inhibuerit quod ut seret optavit & monuit Cancell rius Gerson , Traei da Ueremarim elia in Craismo uniti. ati Q. 7. scribens is Caveat universalis Eceles super omnia , ut num, quam sub quovis eqlore concedat Papae potestatem dispensandi contra statuta generalia monetlii aue ea interpretandi se immutandi propter varietates temporum . Vnoia vos supervenientes casus . sed quod solum illa debeant immutari per aliua Conei -- lium generale . nendum de tempore in tempus propter resormationem Ecclesiae . Lu- enim clarius constat, quod pro malori parte iacta & ordinata in quatuor Genera -- libus Conciliis principalibus , O aliis Conciliis per temporum uecessiones statuta , e testente avaritia Pontificum, Cardinalium Praelatorum, tam per Papae reservati A ne quam per iniquas Camerae Apostolicae constitutiones, mancellariae regulas isis ambitiosas dispensationes, absolutiones , indulgentia sine sint fere immutata re quasiri in derisumin oblivionem post a. Sed to te hic nimium petiit Gerso, justo caeter ei dolore praeteritorum , praesentium praevisorum abusum tactus. Et modus in Gus sunt eerti denique ne . Huc confer Epistolam Symmachi Papae de anno sol in Dacherii visu rom. . pag. 333. prim e/is, atque ea , quae dicturi sumus cap. . . .
9. Doctrinam Prosperi agnani , celebris Canonistae , sed Romani , quasi uis, GisCoeiliis sint rotum ansultore Papa , non cen- ροι- merito ut erroneam perstringit Naia
talis Alexander His Eccles em 7 pra. 33s. μω A. Sed juvat hie summatim recolligeia