장음표시 사용
31쪽
Arcepit EC LESIAE .... Nam , ut neueriti ECCLESIAM aecepso elates, vitate νυ in auia dite in alio loes, quia Dominias dieat omnibus pestem sit. Actis ite spiritum Sanctum a Creontinuo : dimiseritis p.reata . . mirrcntur eis . extus tenueritis , tenebuntur . He ad Ia
2uapropter eam accipiunt, tamesi quidam non .ierant , da . V liberalitate en adora orasi clum contracta , sed in omnem faveIorum Apstolorum forum permoanre. FULGENTIUs Lib. I. de Remisso ne pete a t. e. q. In diceνIo reles a Cat Glisa datur e accipitur rem fissio pereatorum, quam pse oonsus nam dicit se olumbam suam, unam eleeIam suam auam ver terrum fundavi , ex elaves rein ια 'eram dedit , en etiam potestatem ligandi sotiendiagri eoneus , seu beato Petro veritas ipsa repromittis , dice ν : Tu er Petrus , e super hane petram Te Ab Lae eclesia qua taetes tam coelorae atteι te , ωὐqμι fr: est , non nullulam graditu . I flem eod. Lib. eap. 24. nec non Ibihrci de Flde ad Petrum cap. I. QCR pCt Ri Us I. Lib. I. Expositionis in eap. 6 Lib. I. Regum cap. 3 pag. 37. Tom. lli. edit. nov. Cernae quisem faturis otii est nis oblimita Eeetoiastica potesatis e nam , quoἀ
antur aucterιtas . Quam plurima alia Patrum de Doctorum in hanc rem oec, quasi ontinuata serie , usque ad temnora Cone illi Tridentini refert o LAUNOIUs Epiit ad Hadrianii Vallantium, quae ei irinta omi I. Part. a. ecit novis F. 3. Cum itaque Eeelesia ipsa prive pati adieri fiter obtineat potestatem clavium erit ab illa in omn s hs Ministros, ipsumque summum pontiseem , derivatiir, c singulis quibuscue pro sua portione eommunieatur, hine sequitur Ecclesiam suxta propriam suam dispensatien/m , id est CANONE regi Conciliorum c quippe quae totam Eccles amrepraesentanto aut horitatem superiorem esse illa etii qua Mistisi, et in m fummi a prinnon posse abrogare egem in Concilio Universiali Ilatam, aut at ei H blervatione dispen.
ire, nisi de coni,nsu aD- trasumpto , Concilii, id est, ne ea is, quo Concilium ipsum dispensaturum fuisset Episcopos in penerali synodo eoo gregatos esse iudices omnium controversiarum Ecclesiastieartim, d perlonarum, atque ipsorum etiam Pontificum Romano. rum; si in fide , ossicio vel moribus peeeent frequentem Conciliorum elebrationem eis rutilem isse rac vix non necessariam sco Non ignoro effugia . quibus ad declinandum geniti num ae integrum hac in parte
Meletasti ea Traditimis tensum , utuntur Romanae Curiae fautores inter o alii l ves in persona Petri non tam ipti celesiae , quam in eammo/iam potius Ecelesia dat s esse asserunt . Alii , ii od 'IEsto loquens Petro non intenderit ei dare personale privilegium Petri Morte finiturum , sed eius Prima tui perpetuo adhaesurum .hoeque seni Eeele maccepisse laves , in ejus nu usque ad onsummationem ineuli substituras . Uerum nae interpretationes , ut ut de se bonae a verae , non exhauriunt totam vim tralitionis a Patribus ad nos transcriptae . Ponderentur verba S AUGUSTINI exm. 49. p. 7. Numquid sas laves Petrus aecopis, e Pau/ias nen accepit atem Tracst. a. in Ioan Perrus uni verom signifieat Eeelesiam. Et deitieeps: Ergo si Anostoli personam gerebam Ecelesia, si eis hae dictum os ran a missi die.retur Ecclesia . Porro Lib. III. ὸ Ba pr. cap. 4. . . si ergo 'persmam g-Mant Eeelos , is si eis Oe dictum est tauquam si eclesia, diceratur Ppa Eec sa dimitti poeear Eeelsa pace alienatio ortae ιιι ea rara cotidieet quisque ac rutis rerum arbiter numne rerun, si quod tradit Natalis Alexander Hist. celes Saeci xv. A XVI Dissert VIII. . n. s. sellieet Ex his porro omnibus evidens est, incon- , eusti immanere prinei pium istud ex Seriptura satra, Traditione acceptum S. , Augustino aperte frequenter, perseveranter traditum k inculcatum . laves tori Gis clesiae a Christo datas ram meὁi, te ipsi collatam a sponso aut horitatem ligandi oc ol-'is vendici potestarem iurisdictionis in tota univer latitate Ecelesiae p .ncipaliter resae ret
32쪽
CAp. t. q. 6. DE EXTERIORE FORMA Hρ
, o tiliolasti ei loquuntur : quod unum e ut ex undamentis sententia , quam Eeelesia, Gallichna in aera aeuitas Parisiensis propugnant i asserentis Concilium Oecumeni is eum superius esse Romano Pontifice, ut agnota uni Domui inus Solo QMartinus,
Eadein jpec Iatιπι ι irmatur ex ii , qua ab A soli in Inoia Hierofobmitanasa sun . Forma moestinini Ecclesiastici, Menarchia oppositam , M. it Me lina primitiva col se , tam μὴ ρὐtolis, Iub Eliseopii , ut in krum locum proxime fa ecus uni Quam semel is domo, id est in teles fua, Christus instituit ceuomiam , hanc dein-eeps non mutavit . Illam jam quodammodo , imo sum lenit , agnose imus ex divinis verbis ecclesiasticae potestitis institutivis, di collativis , in ita in prioribus ex se tentia Patrum, imo ex ipsi uiset celesiae 'i tu , ommentati sumus . Certe , lios no omina totam Eeeles et summam perpetuis futuris temporibus Dominus depre .endere o. Iuisse , tanti ea res fuisset momenti , tam omnibus ei tu neeessaria , tamque facilis enuntiat , ut nesciam an divinae sapientia regulis suisset conforme , fideles desuper relinq iere in dubio insuperabili, aut potius in errore Dicamus verius, dubium , ea e Te ινius morum, humanae imbecillitatis partum esse , quandoquidem satis eertum , ct ex ceconomia Melesiasti ei regiminis quatenus i. a Deo constitutum est exclusum haberi debeat , quod ex una parte sacrae Litterae nullatenus declarant , ex altera multorum laeis
culorum uniformis observati od si ea bona fideis tranquillo animo inspiciatur, i cise vendatura manifeste excludit. a. Videtur hae quaestio ipsos postolos anxios tenuisse eo ipso sere tempore, quo Chri 1 lus postremum ipsis vale dedit orta etenim inter illos, referente Evangelista ea cap. X li, Qxs diseeptatione Rui inro Q ia ον ger, respondit Saluator desea
ain idem dictionis claritate, que nullas tenebras asmittit Regas xentium dominantur eorumae qui potesarem habent ope eo , benefiι voeantών. δει autem non e se. qtii major es in v
M , far eue μον textus grecus habet iunior, quod opponitur Geniora sequi praeasseres , Hur ministrarον Erat hi quaestio, si minus Apostolis, certe Christo, non de temporalira nointer illos instituendo, sed de ecl. , de sacro coetu, ab hae ergo ipse Ecclesiae kndator Statum Monarchicum exulare volens, opponi praecellentiae .gis munus Praesori vixque
poterunt verba l. ucae aeeipi in alia, quam in hac significationes: Regesyntιum semisatum gerunt , or qui potestate ista summa Dionr, enes eorum ι tuto e nautare Absine autem hae a vestro eaetus
fecimo aut prior son oris si sit voluti unis qm os distri , misrum so esse uiser. Unde vel per se corruit, quod relative ad hune loeum Vangelistaeingerit Cardinalis orsi
de Rom. Pontifieis iactoritata Tom. III. Lib. VILpas. 3ος scilicet Ecclesiasileam Monarchiam ad tormam Monarchiae Saeularii equidem non esse institutam, quantum ad dominandi Dissum c libidinem, opum amplitudinem desomnem exteriorem apparatum ae splendorem bene vero quoad vim principatur, in eo positam, ut in iversa Res p. unius mente, Crim
a. Ex Epistola Pauli ad Galatas cap. II. v. r. se q. elare satis eruitur Apostolorum in potestate aequalitas. Eandem firmat CYPRiANos in Lim. de Unitatae Ecclesiae scribens Er
uomvis postili omnibus parem porosatem trihuae post murractionem ; ει erant Brique meaeter Apso, quia fuit Petrus, pari mortio 'adicti moris orsaris. Eadem est sententia HIERONYMI Lib. I. adversus Iovinianum , ubi Ar distin, inquit, rapo Petrumfundatur Ecet FH, iee hoe 'fum alio in loco super omne Apsosessa , In euncti claves regni codilorum accipiant
in EX AEQUO δερεν οι Eccisa fortitudo δεδεδεραν. His 3 omnes Amitoli a Patribus imo ab Ecelefia iemri Chrsi appellάntur omnes eadem authoritate, eadem inestate a Christo donari sunt, illamque eodem modo, quo Petrus , exercuerunt; nam Eeetesias , titille, funis carunt, Evangelium ubique annuntiaverunt, piseopos constituemuit nec quid quis potest assignativi quod iste secerit , illi vero non fecerint , a coris satis functionibus primatMs, e uiua iure semus Cap. sequent 1. Cuin
33쪽
3. Cum AntAehra nata esset controversia circa observantiam LerisIuda leae, Petrus eam sua aut horitate non diremit, prout potuisset, c haud dubie ne isset, si penes ipsum solum sui mi summa saerae potestatis, sed postolos congregavit Hierosolymis. ε praelegit eorum conventui, in quo nec decidit solus, nec decilionem, ibo nomina publiea Vit a simplicis aeri textus in Act. Apost Cap. XV. complexione seu analys forma regiminis Eeeli sisti ei facile dc certo eruitur scilicet Paulus d Barnab s alcenderunt Hierosolymam, ubi Di merat celesia principalis, in qua sedebat Petrus Apostolorum Princeps A cenderunt autem in qualitate ema putantium adversus quosdam , dicentes , non posse silvari gentiles lineeucumcisione: 9 in qualitate 'uratorum, Antiochen Eceles a STAT ER 'Ni , uta en dercnt Paulus, La abas. Ascenderunt illi, non signanter ad Petrum, sed in comm
ni ad Apsoti Proibiseros super hac quaestione . Hieroiblymae suscepti sunt ab Eeelosia ab Apostoli, d a muribus en gradationem a majori ad minores . Convenerunt Mossol , di ιαωνει, videre de verbo fio . Fiebat rana tenetuisitis, id est disputatio pro&eontra. Surgens Petrus postea peroravit, non quasi rem se solo donisurus, sed argumentis adductis e Masurus coetum . Itaque deliberatinis Petro inchoatur, qui mos deinde invaluit,
o sacri oetus tinei pes primi sententiam dicerent iisque auctoribus decretum sane iretur. Taciti interim omni multitudo, non quasi iam adluisset concita sum , sed aut obane Patilia nerAarnabam, narrantes , quanta Drus Iec se signa, νοέω in Gentibus ιν os in eonfirmationen ar Eumentorum, tuae protulerat perorans Petrus: nolebint hi duo conjudicare, quia ipsine erant in controversia cum Pharisaeis, o velut parit contestantes Paulo dc et naba tacentibus loeutus est Apostolus Iacobus , non die ens Porus oeultis est ea, buit a s sed recapitulin narrata Patri quoad ea quae fas erant: ἰ-n narraυit: deinde adiecit ea quae sunt iuris Et ui ecforiam verba Prophetarum ke subjunxit prit te quo ego I DICO, shntiens 4 imum id pium, quod Petrus , de inle 'nuit uis νiora se libenda Gentilibus, sit id, tuo dixerat Petrus , ut abstineant ne mi, ab ido. lothytis , a fornicatione , a suffocatis, d sanguine . Conclusum Mille sic, n est otiue placuis M. I or Senierιιιιι . Decretum Concilii expediebatur sub nomiiDous co .Pratiniabus d appellativisci Apostoli, is Seniores fratres, PIMuit nobis colis uis 3 nuum . . . . vi m est anim Spiritui Iancto is etra Expediebatur aeeurate juxta uotum Apostoli Iacob , quod secerat quanda in restrictioiiam voti a Petro dati . ut adeo nonnullis in meniatem venerit dubitare, an non plus hic secerit authoritas Iacobi quam eici . Plura duhoe Concilio dicemus cap. I. g. 6. . s. si ageretur de forma veteris 'euius iam Rei p. determinanda , non posset convincentias argumentum contra statum ejus Monarchicum .dhiberi . Bellarminus , ea sic quidem, sed nulla necessitate facta asser, , cum non modo Petrus , sed e reliqui Apolloli , ex se se ae singulares, quaestione deterini nare potuissent . Ergo si quasi lusisse Apostolos statuit, ae limulate ab iis institutam quaestionem
de re quam exploratam habebant . Supponamus tamen sc esse r igitur nullo eone illo aede liberatione indigentes , tamen ut formam darent posteris , hane inierunt via in , ut idem sitetur Bellar minus. Hoc sane loco fidem Cardinalis Orsi desidero . . r. rom. I. P. I pag. 29. scribentisci is Cum Petrus certam de re, quae in quaestionem ocabatur. , sententi hin pronuntiasset, eam deinde Iacobus ad scripturarum a musim is Piopheia is tarum oracula exegit non equidem , quod Petri definitionem haud satis suo ponil
A te firmam dc immobilem iudicaret, sed ut, Quos Petri Maoritas non mov/ret in an dem sententiam veterum Scripturarum auctoritate pertraheret. Soliditatem liuius a
tioe inii , cum sacro textu collatici cubusque prussciatis iudicio ponderandam relinquo, liud tantum moneo , qualiter ipsemet minentiis nata hic agnoscat ouisse tune , misisitis Petri a cathedν de εi. ent 3 vereris a e δε non vireat trahi . Plura vide iii ira cap. LD 6. n. I. Apostoli erant inspirati queas '. , quae relata sunt in Canonem S. Seripturae, non vero Quoad omnes aeIlane fuas relativas ad Ecclesiarum gubernationem. Sic et te opinaistus et D. ΑυCUsTiNUs de s petro, cui tu inanti restitit Paulus agens enim S. Doctor de eausa Baptismi haereticorum, in qua S CYPRIANU restitit s. STE pHAN Papae
definienti, ait Lib. II. a Batti a tantra Donatissa cap. r. is si potuit Petrus contra e is ritatis regulam, tiam postea Ecclesia tenuit, ιιere gente su labare , cur non potui eri Cyprianus contra regulam veritatis quam postea rota celeti tenuit, cogere haeretiis eos vel se hismaticos denuo baptizari Puto quod sine ulla sui ontumelia cyprianu Episcopus Petro Apostolo comparatur, quantum attinet ad Martyrii coronam Caete. rum magis vereri debeo, ne in Petrum contumesiosus existam ouis enim nescit, il- lum
34쪽
CAp. I. DE EXTERIORE FORMA' ii
A lum Apostolatus principatum euilibet Episcopatu praeserendum V Inoue ieet ea teri
Mostoli, seu QPetrus ipse Spiritu Sancto iussient pleni, non redebant tamen erin-trojersiam ire legales ceremonias motam aliter definiendam esse, quam eongregatarae. olesiae judicio. . s. Synodus illa Hierosolymitana Ac . cap. XU. ab omni h Is gnanter a Bellarmino Lib. .
II do, mei . eap. s. pro orna Conciliorum Ecclesia laalietur. Quod adversiis horum ..e sita em dc pio decisionum Papiatum μ λ tio iteratur se ilicet a moncilio, ieetne cistaria non litia, tamen leo utilia esse, quia istium judiet D pr identius as i re ditur. I. Ex omniuὲn Nationi in conventi 'rtiore in Eccletia liet 1 alit rationem hal, eri posse era Minus si pectum videri iudicium, quoc plurium eoniens prrseitur: Hae inqua in Petro mi et olblymitano Concilio nullatenus convcniren , si cognitum Apostolis
tuisse , soli Petro omnium sacram auctoritatem re judicii celasiastici certitudinem
6 Cum naseente Eccles aliud subortum esset dubium, an ad Evangelii gratiam die rami ila sint Iino εν, quis veluti in intinxis iudaei perhorrescebant e Petrus obito eo litus viode voluntate Dei doctus, visionen ipsam dc divinat sententiam Cora os scilici ras aperuit Aci eap. I. ubi ius uiris, tu qui sacer textus , 48 tacuerum', auri ηυιν- mum icentes: et e genti uis poenitentiam de 3 Deus ad et iram. Vidi Theologum d qui ex hoc reliquorum Apostolorum silentio inserebat agnitam in uno Petro libernante totius Ecele sae potestatem. Ego potius eontrarium inde arguerem. Scilicet. t. euerunt poli quam diis vina de miraculota revelatione, a Petro trirrata , eerti facti fuissent de mente Avatoia. eis an si sententiam de proprio Petrus depromps stet magis in hoc conventu tae iiii fuissent, i iam in Hierosolymitano illo EI. V. de quo paulo ante memora vim iis, meri-- in dubitaretur . Ipsum illud acuerunt, non sine causa positu in contrarium videtur
Natura regiminis eclesiae melius cognosci non potest quam in observatione ch con-sderatione modi, quo ea tabernata est per Apostolos, horum diseipulos is illori successores, usque ad Concilia generalia citrio per novem priora sareula, in quibus octo horum Conciliorum elebrata suerunt, porro quamdiu postoli vixere testantibus id eorum Actis, Ecclesia ni re iis non suit recta a Petro ut Monarcha, sed ab Apostolis conjunctim eum illo Discipulos Apostolorum horiam exemplum secutos essς, planum se
ex Conciliis, quae celebrata sunt ad imitationern Hierosolymitan illius, euaus acta iam retulimus. Ex his etiam dignoscitur, pilio pos provinciatum rexisse ρην risulares suas Ecclesias ineonsulto Romano Pontifice. Videantur Concilia Africana, ut d exinque priora Uraesta ta Nos ad hane in rem sunt Canones Concilii Nicaeni V. V. D I. Antioelieni XIII. O XIV. nec non Sardicensis Canon. III, VII , qui in iudieiis Episcoporum Reeuris. sum ad Pontificem primum induxerunt: s. quoad saevientibus perseeutionibus det eiebat via eongregandorutri Geneta Ilum Con-eiliorum, non deerant tamen media, quibus particulares Ecclesiae de negotiis ad rem communem pertinentibus inter se conferrent , communia conclusa perseerent. De his agemus insta Q. Mai. s. nec non eap. IV. β. a. quamvis itaque ante annum 32s nulla Oeeumenica synodus celebrata stet, non ignorabantur tamen eo usque illarum jura resia pective ad formam c systema Universilis regiminis saeri Hoc est, . quod relative ad Λhnum 36 fecit dicere S. OGUsTI M in ea usa S C PRIAM de qua n sit 1 p. I. . V in Ie non udo rato quid asserere, quale rohous ussiri, nisi celsa Catholica oneordis'. ma auctisitas per plenaν-- Centilium Derit liquataci foliaata . .
ca talis hae quasti de forma Eleis Menaνthie in Conedio ridentino agis ara , Me tamen favore Romani Pontificis ritio fuit. Argumenta νε Pontifice in Sνnedo atriata referuntur, is refutantur . .
iamdiu Eeeles a Praeeonceptu falsarum Detretatium vaeua Dies, nullum prudens duis brum suboriebatur favore serius praetensi statu ejus Monarehiei. At postquam per sex vel septem Sareula in illarum, ut si per primos eosque sanctissimos Ponti seeod Martyres revera editae fuissent .verba ab omnibus jurarentur minime mirandum s in Tridentinas nodo maestio mota, . in magno servore agitata sit , Num Romanus Pontifex pro
35쪽
D It FGIMINIS T. CC UESIASTICI.
DisHuersalis e sa :Gορο dc Rectore haberi debeat E contra pro sngulari Divinae pro. dentiae a sapientia affectu , nec non Christi Ecclesiam etiamnum in--exteriore sua assistentia regentis oneratione habendum, quod eandem quaestionem, etiam in illa , qua tune plerique circa ranc materiam premebantur caligine, non permiserit iuxta piae ita Romanae Curiae, servent a Uitra montanorum desideri , id est j in Isidoriana deersta in universali Concilio decidi. ii ea de re ibidem per integros decem mentes actum
fuerit, breviter res remus er bis, talis ALEXANDRI ris Eceleg cm. VIII. Dissiri. a. Arr. 3. , Cano Oltavus de sumis Ponti scis alictoritate tu hae serma paratus ruit Ana. thema sit, si quis dixerit, B Petrum per Uituti-nem Christi non fuisse primum inter ,, solos , C erus in trium in terra , vel necesse se esse , ut sit in celsa unus Pontifex P.ινι, , successor , eique qualis tu iactoritate regiminis a gue in summaueri lentimos eius Decessores ad hoe sque tem , non habuisse ius Principatui muccisa Pneι fuisse Par νει, ψον. Θ, Donores omnium Christianorum, ne fuisse ipsi traditam a Demiis o pro I EI Christo I , nam potestarem pascendι, regenii e gubernandi Ecclesiam universalem. Hae verba framvisis pene ad verbum exscripta ex Flere in Concilio inaximas dissicultates & oppositionesti pepererunt. Episcopi enim Theologique Galli admutere noluerunt has postremas voces, is quibus exprimebatur tradὶtam se a Christo potestatem Romanu Pontifici pascendi, regendi e gubernandi celesiam universale in , quod sententiae Galἰiginae Eeculiae assi serentis Concilium Generale superius esse Roniano Pontifice, ossicere videretur i. . , Cardinalis orbaνingvis se verba illa admittere non potiri, contestatus est , abique regni, perturbatione, famae suae dispendio, d damnationis periculo Pro sedis postolicae au- , ctoritate totum se profusurum sanguine in salvis tamen iuribus veritis, de conscientiaeis officio i quani Ecclesiae aut horitati semper erat subjecturus . Hae summo Pontificiis, Cardinali ιν roma nomine suo dicenda risoni Secretario suo praescripsit. Aliis parati Canonis Armam a tenorem Romae propugnantibus respondit: Maio est orbis rbe.
Preterea mel erem e perfectiινem orbem is habitarienem anquirimus , eis per misericordiam, De exspectis mus Partim tantem profuerant , qui verbum unum aut alterum a ceriam oris auctoritatem odis Apostoliea adiecerint, sua non ab hominibus pendet, sed a Deofundata lis supra firmam petram ct interim nobilis num rignum, aut etiam .gna ab obe. ιentia Ilais, noverint. Ei plus existimo , Hua prodesse sed Apostolica, si in te e obedientia reinum
H Gallia p. σοι aret, quam si duo verba meo sensu artuurim, is eas disputariones excitavirim, , qua ad subversionem tantMmmodo nune prosunt. Ego neminem velo udieare. sed qui me M., dicat, Dominus est me etiam ous Vitarius Demisus meus Beati mus Papa iudicet e pro, cujus semper auctoritate tuenda mortem non detrectabo. Scribit in eandem Epistolam Car-
inalis Lotέarissus te Gallum, d in Academia. Parisiens institutum prosteri, in quari auctoritas Concilii supra Romanum Pontificem propugnatur ...... Propositionem hujus
, modi ad subveisionem audientium, regni separationem eiusque desolationem te nis, dere Insanum esse sibi persuadere, quod aliquis G1llieanae Ecclesiae Praesul liui sen. tentiae assensum praebeat Christianissimi Regis Oratores intereessuros, o protestatio, ne oblaturos id schismatis initium suturum libros ab utraque parte scriptum iri, , .sedis Apostoli eae auctoritatem in dubium revocandam me seripsi Cardinalis Εοννο- is au ad Legatos speetatim ad Mantuanum, Pontificio nomine . . . . ubi di se ultas, in eo offenderetur sine dissidio insuperabilis, satis suturum Pontifici , si ne de sua
is nee de piscoporum potestate suidquam exprimeretur, illis tantum editis definitioni, bus , in quas Patres unanimi consensu conspirarent . Drniqne, modo sedis Apostoli eae, auctoritati iis tum vulnus inferretur, ea Praesides agerent, quae in obsequium Dei racia Eccletiae utilitatem essura existi rent Salebrosa igitur quae:lio , contentiente Ponta, tisce indo imperatore favente , omissa est Canon de auctoritate Roma, ni Pontis eis suppressus, cum eius Primitum novo Canone definiri op is non esset , quem in ipsa Synodo Oeeui denica exercebat in inextricabiles controversias inter a. M tholicos excitare perieulosui , di Christianae rei exitiale videretur. Ista constant ex is Historia Pallaυieini. Qex Commentariis Rerum ad ynodum Tridentinam spectanis iacitum a utean editis. - Αlia quaestio, cum hae intimam connexionem habens , insimul in Synodo mota , sed pariter in decisa relicta est nimirum de pisce rum Uuuri
ne iure, & auctoνitatera an illa immadiare a Deo si an a Romano Pontifice, ita, ut hu-dus proximi ni vicarii, non Christi. Nos de hae ex professo ag mus infra cap. H. tramque autem quaestionem Cone ilium non finivit, quod eae non inter Catholicos Hae- acti eos controversae essent, sed inter Catholico Theologos disceptarentur. - . Nulla
36쪽
i Nulla Tridentini proposita si it rateria , de qua an siepe visam serventer sierit disceptatum . St.bant ab una 'rre Itali, ab altera Hispani eum Gallis . Momenti luris , quae pro illorum parte proferebantur, adminiculum quaerebatur a rationibus po-iticis. Feeit inter eos dextere spargi Cardinalis Simenera , diminutionem Ponti seiae auctoritatis toti Italiae suturam probrosa mis praejudicialem, ex quo illa in te Nationes uix
frigularem existimationem haberet, praeter eam , quam a summo Pontificatu tituatiar
Adeo autem vel in ipsa Synodo certum habebatur , multu in in hae materia metu ni re gratia cla obsecutis ut vel ipse Diiacti Lainen, multarum Generalis ur Praesidestilli tuo loco ad diserendum pro iure Pondi ficio servaverant in ingressi, amplissimae suae orati nim , quam dixit in Concilio die et o Ocbbris anni 162. , rud Al. LAvic INUM
Iib. XVIII. eap. s. pii blite professi is fuerit , een. Plures ab eo opere se dehorrato , ne in viialiterari in m absentatoris Pontificii aderet. Sane Gent an iis Her vetus, qui cum singulari no
minis iam iri eadem Synodo stetit dedit anno sequenti li eras ad Salmetonem Lainii foetum, uis is suo hae de re sensus ita exprimit Iesu itae sub ipsa societiti, initia vi- ., iis Pontis cum c Curiae Romana ad uti bantur . At vos appest Alphon se Sal mero octa a cohe Lainez. . . . Quidnam vos movit, ut hanc tu remini sententiam, ' miseris ia, piscopi , qui ad suum praei iter ruunt exitum, rigidam , ut aiunt, sussunderitis ..., Si sodaliratis Eliu vere estis Sodales, quod vobis verbo tribuitis , re ipsilostendite.
Ad. Ost rara . s. n. t. x. in fert PAULυ SARM M. Contis Tris. Lib. VII. p. Syr. edita ment an iri 3 c noscitur ex Litteris Vicecomitis diem'. O. lob. 36a L patos me siles, dum haec materia in Cone illo agitari in ei perer, existimari , ab Episcopis aliud non intendi , qua in ut eorum authoritati decus aliquod incrementum accederet; at seritis, se ilicet post alteram demum Congregationem, habitam ante Sessionem XXIII., ab eis ex Patrum suffragiise adductis rationiblis observatum esse, euius sequelae Y praejudieii ni hae quaestiones: ouippe ex quarum de eision Galli cla Hispani audirentur seu ueretur , laves soli Petro non fuisse datas monet lium esse supra Pontificem; piseopos et excepto ti-inatu esse aequales, praeeininentii Card natiuin prae piscopis vix sulisti turam ι resis dentiam piscoporum esse iuris Divini a manum denique has res influxum hibitura in collationes bene si .iorum ad exeluden las relervationes, & praeventiones e. in comis rerio Legati omnem in hoc nervum intenderunt, ut impedirent, ne plura Italorum uia fragia Hispans aeee fleren . o. Proposuit eandem in Cone illo Cardinalis LGharisius , ut , quia nimis contentiosi essent hae do e Patrum animi , nenti facile in unum conventuri, illa pro nune relin- ou Hur in m dici ea spe , suturum , ut adiuvante Deo alio tempore ei sciatur , quod ruri vix possit obtineri. Reposuit Grana tensis Archiepiscopus , c cum eo Hispani Praesules, indignum esse, Patmbus probrosum, nolle post tam accuratas diseussiones definire rem aeque certam, atque ni ipsa Decalogi praecep a . Cumque t tharingus regeret et sussieere impediri malum, e praejudicium veritati ab adversariis intentatum , si, nil , quod intendimus, cum effectu obtinere minus valeamus sic denique , at aegre satis, uuievit ontentiosum illud nego tum
se pro Monarchie statu eci sae a Patribus, cli Theologis Romanae Curiae adiaditiis in Ghcilio prolata sunt, ea potissimum fundantur in textibus S. Scripturae, quos hi ve systemati parum saxere supra satis probatum est . Ne quid tamen eorum dissimul rnus, quae ro eod in aryumento amplius d ducta fuerunt, hine porro addimus , quod a a Sancne Flerentina, Cardinalis Seripandi, Theologo, ibidem propositum est . scilicet Imperium Monarchiesim omnium esse persectissimum ι igitur , nisi illud in Ecclesia obtineat , dici non post , huic a Christo optima ratione provisum suisse . Hui addebat Iam et Iesu ita rum Generalis ι Salvatorem nostrum quarruliu inter homines versabatur, Te elesiam suam rexisse abso hi te v monarchie ; proinde , quando mundum visibiliter reia cturus erit . eadem cum potestate , atoue in eadem regiminis serma siearios sibi eonis sti uisse . Petrum evis ii in ornana sede successores, his committendo 2 sibi ieienia d. Feci esse qualis Christo Domino subdita uerae Ad sit Lainius absolutam muniversiae Perri potestare in porro elueere ex eo, quod Christus jamjam moriturus ei adje-eerit rivilegium insallibilitatis , illo iacae XXII. v. i. Et tu furti an .io en versu eonissema tWo rtios che. Nonnulli alia ad firmit dum idem thema protulerunt iam nomina ἀtbis Jesilitarum Praepositus, ch alii Theolivetio ali , sed quae tam exigui ponderis sunt
iit a nobis , qui brevitati studemus , ne ullo causae dispendio hie praetermitti possint. s. citari
37쪽
s. Itaque ad primum respondeo, mirum videri debere, quod Theologus regimenaeaclesiae velle redueere ad humanae politices regulas, non potius ad eas, quas ipse pr. et e salutis nostrae Auctor, di suae Ecclesiae sundator I ur Christus, qui iii illius in
stitutione nihil minus designae , quam Monarchiae sorrnam . Dein dirci anne eertum est monaretii eum statum reliquis esse persectiorem ' Negant id omnes Republicani , manet que quaestio hictenus in deeis . Neque canti lii Pontifices cogitarunt . quorum acta deseripta nihil tam parum spirant, quam absolutam author tatem . Cum tamen C ELE STIN s Papa frequentiore Executorem in Africam missione rationes suas ita constitue rei, ut monarchie regiminis sormam initari velle videretur, seripser u ad eum Λsti cani Patres e generali sua Synodo anni fumosum num a M. in telasiam Christi.
xere . Apud Harduinum Concit Tom. l. c l. 9 o supposito etiam . quod sorma Imperii monate hie optima sit absolute in se , non erit tamen hic talis eoinparate ad ei Neumstantias . Cum enim Ecclesia non in uno populo , non in uno orbis angulo sit in . elusa, sed et totum mundum dissula, ut impossibile sit, unum omnibus poste intendere , semperque melius prospectum Rei p. nimis remotae si a propriis Dominis, non meria cenariis, regatur non expedit illi forma regiminis monarchica, quae facile solet indes potismum declinate, quod est ontra naturam regiminis celesiastici, in charitate deshu mili rate sun dati . Communio Sanctorum , quae scopus est Ecclesiae, pietate de naritate fovetur, non imperatoria vi , iram Reges gentium affectant. Sed nec ex altera parte
expediret imperium mere arsocratieum , cum si semen discordiarum , pro in unitas vix
possit servari. Atque ea institutus a Deo est Priinatus, talis . qualem ex incera antiquitate hie deseribimus, ad servandam unitatem apprime idoneus. 6. Ad seundum: Quam verum est, Christum, quandiu inter omines variatus fuit. Lee Iesam suam indefinit authoritate rexisse tam est sippoluitium quod in eo lum ascen dens parem suae potestatem pri no ex suis vicariis reliquerit. Quam Redemptor noster interris habuit authotltatem in Ecclesiam poniam suam, eam desin eoelis exereere pergit, juxta id quod ante ascensionem dixit Apostolis: Ego vel Meum sum Asque a de nominationem aenti ita, ut per operationem spiritus sancti etiamnum veniat a Salvatore dc Capite nostro non solum Ateris gratiarum influxus, sed Qexterior sistentia, vi cujus per Apostolos, Pastores Doctores obfirmantur fideles adversus errores, o deducuntur ad unitatem fidei Ministri quoque munera sua fideliter exereent secundum mensuram potesta tis o portionem jurisdictionis, quae cuique a Deo tributa es. Si Lainio aptissime in Concilio respondit Iacobus de Nogueras Episcopus lirhanus in cujus confirmationem
p Iacet subjungere quod oeuit Petavinus Tom. V. Theol. Dum Lib. 2. de Incamat. cap. I.
n. a. scilicet Quibus omnibus ex Apostoli locis, aliisque tria maxime in Capiti proprietate spectanda sunt d ad Christum accommodanda. Primum est illius eum membris, omnibus ac toto corpore summa conjunctio, quae ex ambobus unum essicit Secundita
is est Principatus quidam dc eminentia . qua eunctis antecellens, is ipsis velut in arceis quadam prospis eiens consulit ac moderatur Tertium est vivifica vis, & communicari ei gratiae auxiliorumque omnium, quae ex largissima copia is lenitudine per univeris, si membra di manat a Capite num. 3. Quod equidem spiritualis corporis Ca-M ut, non tantum ν--le, ut vocant, cujusmodi a plerisque constituituri sed eatenus, etiam Phseum appellari autem poste, quo phrsica essuri si enim nominant grais, tiam producat, ut in Euch Histiae Sacramento, a quo Caro Christicia verbo subsistens. sanctitatem c gratiam in iis qui rite digneque participant, essicit. 7. Ad tertium. Sinistram profecto textu Luciae, qui simplieissin, us est, interpr tationem affingit eluitarum Generalis eiusque sequaces. o loco Christus Petro se negaturo mandat, ut ab oe, quem ei praedicebat, gravi lapsu relevatus, fratres suos confirmet. id est, impediat, quominus probrosa morte sua se,ndalizati infirmentur in fides, quam Salvator eis tradidit, uretque u ut in ejus professione maneant constantes. Quae sane nulla ratione applieari possunt ad Moia GeIrina de ineeps a solo petro, multo minus abzjus successoribus, serenda. Pluribus de lici loco Evangelistae agemus cap. r. I. Quae ex Actis ridentini hactenus prolata sunt, omnino evineunt, non fuisse&ujus Concilii mentem agnoscere, aut declaris re monarchicum ecles ad statum, in quo unus summus Ponti sex ad eamdam universalitatem a Deo constitutus si reliqui ad ei in , franἐum. Inde certo eune ludi debet, in eum sensum minime aecipiendum esse, quod legitur in eodem Concilio ei T. XIV. de cunia capit. 7. misera maximo pro uer MAEC p te 2.
38쪽
CAp. I. . g. DA EXTERIORE FORMA t
,hrsare, sibi in universo rete is ιν ii vi , --δε Ab qua erimmum gratiore A. tesuae kl,aνῆ iudicio, emare. Item Sess. XXIV. cap. 3. de Res eaeri mum Romanum Pontificem follisia νώIinem κιιersa Ecclesia ex muneris fui officio debere. De Priore horum locorum agemus spe
clatim infra ea V . a. nec non cap. VII. 6. De posteriore legimus in PAULI SAR petris Cener . Trid. ιb. VIII. v. o 4. Cardinalem Lotharingum, a Synodo Tridentina in Galliam redueem, inter alias etiam hanc exprobationem sustinuisse, quod prist quam eum reli tuis Gallis per deeem menses adversus praetensam Romani Ponti heis potalia tem clasollicitudinem uniυersati Fecisa eriti me decertasset, hic eandem minus aut expres sione quas significari passus esset multo aeeuratiorem suturam fuisse politionem sol ιιιρώ- aini immum tensiarum , quippe quae eum S. Pauli Apostoli amor. cap. XL esset, nemini
s. Equidem ridentinum Sess. XXV. cap. t. declaravit, ut in Decretis de Resoriamatione, sub quibuscunque clausilis, satia δε-er nuthoritas edi Apostolie is sit, of VI. intellitatur. Hoc Romani explicant, ut salvium is arbitrium, boliinta Pontis eis, sic que in praxi ijorem irca haec Decreta ipsi potestatem tribu, t. st recte observat ei. BAR TR si ros in Annotat ad IU COAE. Lib. I. Tim a M. 34. id menti synodi Tridentinae adversiri, d ea tantum ratione hoc additum suisse, quia authoritas Pontis ais, ximes Protestantibus oppugnata iiit; alia quoque Cone ilia, licet id non ex presserint, eandem authoritatem semper salvam voluisse Adili Iurihelius, ideo etiam in Bullis addi si quialcontra Concilia coneeditur, per hoc tamen meretis Concilii Tridentini derogari nolle. Caeterum rescriptum , quod aliquid continet ontrarium Concilio g nerali, subis obretaptitie obtentum ensetur. Conser GIBERT Co p. Iur Can. Tom. I. pag. Ira ubi asserit, v
rum sensum Clausulae, salvos θήis Apostolica Aurώoriras, hunc esse, quod si Pontifex, validis ex rationibus expedire ducat, ut ab observatione Decretorum Concilii cesset idi, quibusdam ei reumstantiis, Cone ilium tunc libenter consentire, ut Pontifex illa notiri observet in iis ei reum stantiis. io. Falsitas meret alium Isidori tempore Concilii Trident in necdum orat aperta aqua te minime mirandum, si multi Isidorianis his principiis quae Gratianus, Iuris eommunis Ecclesiasti ei stator, non solum plene adoptavit, sed etiam auxit splendido nonaliari primorum inclissimorumque Pontificum corruscantibus , tam tenaciter adhaesertiit, de nonnulla eundem spiritum redolentia in Acta publiea Conciliorum , etiam Gener . num , irrepserint, quae nullum veritati post detectae preiudicium generant Dam hodie Historiam sacram QActa celesiasti ea septem vel octo primorum saeculorum in sontibus serutamur, milito ertius de genuina potestate summi Pontificis, ita tenus ea revera ex Deo est, itidie a mns, quam Patres nostri, falsis illis documentis innocenter delus. Confer infra ea'. VIII. g. 4. o.
xl. In ridentina Synodo PONTIFMII LEGATI omnes nervos intendebant , ut abri soluta Romani Praesulis Monarchia apertis verbis declararetur quam vero ii hac in parte a Gallis Hispanis rite sentiebant resistentiam ea novos illis stimulos ansanique dabat omnem suam industriam versuti mque eo dirigendi, ut quas praetensiones non possent sine gravi omnium exterorum Episcoporum, quinis quorundam Italoriam offensa directa caperte sustinere, eas saltem oblique insinuarent Cisalpini sane Episcopi nihil ardebant amplius, quam ut excuterent illegale illud iugum, rumperent eatenas immeritae seris vitutis verum minor erat horum numerus, noveratque uia Romana eis objicere numerum multo ampliorem Italorum , huic servituti a multo tempore ab laetornm , cpro religione exosculantium. Inde evenit, ut quanquam Hispanis v Gallis id data quavis opportunitate urgentibus, nonnullorum iurium possessio Episcopis restitutast, nihil minus eis pro parte Romanorum his in faventium imprimis unouam eoneedi voluerit, suam illos ii risdictionem divino jureis virtute sui aractetis tenere: isinis , ut illud, quod recuperarunt, ipsis solum tanquam summi Pontificis delegatis concederetur , non vero tanquam ius eorum dignitati inhaerens: Unde vere THOANU Bist. Lib. VI. seribit:
Episceterum torsas in Concilio Tridentino non esum non aucta. sed ex ea multum deliba
quam a sed Apsolita delegaris incedatur . Fertur etiam Philippus II Hispaniae ex ea c. tinne dixisse Pra ares , aut riden intim inierunt xl PDCOPI, inde rediisso M PAR
CH L. Atque hae quidem item ex ficto hominum, veritat . quae multis modis obsuia catur , non concedentium . Sed ea molimina non impedierunt , quominus vis veritatis praeter agentium intentionem, in eadem synodo in gratiam genuina c& nativae sermae
39쪽
Regiminis Ecelesiastici , atque ita in declarationem veri Iuris Episcoporum, perrumperet, ut infra demonstramus e p. I. . t. n. y s autem excessu politici et pro eo nimo. dis suae Curiae serte peccarunt Legati Sedis Romanae, debetur ex altera parte haec eis iustitia, quam Hipse Paulus Sarpius illis tribuit, quod in materiis doctrinae se se sitis continuerint is circa Patrum vota ac lynodi decisones impartiales gesserint . Constat etiam omnibus ciuod quanquam Patre QTheologi quoad quasdam quaestiones subinde
divisi fuerint, nihilominus in datainanda Lutheranorum doctrina semper convenerint.1 a. Ut alitem ad primariam nostram eo relusionem revertamur, scilicet CONCILII amismum non futile, Romano Pontilici attri rere absolutum in Ecclesia imperium , addi inus praeel aram observationem extimi Tlleologiis Cino .a istae IO PETRI GI ERT. ιt pag. is Lob: A Quod ncilium partim eonvocatum fuerit ad reducendos Haereti eos , in reis, , mi uni Ecclesiae revocandos, idcirco multoties invitati suere ad convenundum, imo, enixe rogati quod ut illis suaderetur, po licii sunt iis Patres , fore ut benigne au- , direntur, ii que omnem iecuritatem obtalerunt . Porro Concilium ignorare non pia-ia erat quod adtribilento Pontifici imperium ab sollitum ejus que mero arbitrio tem peratum, rem verentur Haeretici a reditu ad Eccle Iiam, quia I aesta erant, quod Pontifice Eeeleli, mis erent .spotice la declara vesant hoc unam eue parationis suaeri auiis 'roit in vel Concilium non episset conlequenter ad propositum suum, vel nulla A et prosabilitas, quod mero Pontilicis arbitri Decreta sua sabiice te oluerit.
eum Iacobo Giberto de orgueras Hispano, liphens Episcopo , dixi inus paulo' aut Leeletam etiamnum regi aer Here Christi sun datoris tui assist/ntia, qua servetur, inpuritate dc unitate si le , hoe ad fingendum noscendumque Ecclesiae statum apprima pertinet . Scilicet in illis, quibus mens humana circumdatur, infirmitatil, a fideles omni vento doctrinae ei reumferrentur , ipsisque dea, quae assensum firmusimum ex essentia cnotione sua exigit , in dubio ae suspenso haerere cic perpetuo fluctu ire deberet, si deficeret legitima authoritas , enatas controversias decidendi ex vero sensu sacrarum Scripturarum , ns quibus vini dissit ilia inrouactu, qua inuocti is infla ιιlos depravant . . Petri III. v. 16. Sed neque unitati fidei adhue satis foret contuitu in , si mrre orsuasi υ , cpedasuis esset hae aut horitas, non autem pustiea , aliique , cui omnis hum rata ratio cedere debeat, dc se se submittere insuper etiam ab omni errandi pericu Ita remota ita, ut omnibus rationabile mentis ot intellectus obsequium inperare possit. Quamobrem ipsa me sapientissima Divinae providentia cae eonomia exigebat, inter Christianos constitui authoritatem, nae simplieito Drvinam quia hominibus accomoda , nee sempticiter humanam, quia certissima, ct erroris omnis nescia , ac ire religionem quae tota supermaturalis , cc ex Dei libera prorsus volunt ite ae institutione pendet, occupata osse debebat atque ita humanam quidem, sed rinnirn dioeyam , atqire hominibus non tantum a Deo com . municaram, sed de infallibili Divini eiusdem Spiritus a iustetitia, ac inerrant ιε ovo peris petuo munitam est oportebat . Habet , inquam, Ecclesiae insallibilitas pro principio hi ritum De , illi assistentem , eamque illumio antem, iuxta illud Salvitoris nostri Ioannis
Spiritus autem ille veritatis semper manebit eum Eeel et , conkrmiter ad illud ejusdem Domini nostri promist amisit ea p. XVI. v. 6. Et in rogaε Patrem , , alium Para 'elπum dabis vobis is maveat abfeum in AETERNIM , , inquam principium in fallibilitatis Melesiae , ipsa autem ejus institutis aliis locis peripicue legitur , scilicet Matthaei XVI. v. g. Tu es Petrus is Me hanc parram arinca lueelesiam meam, e porta infori, in pravatebunt adversus EAM . Ibidem eap. Xulu. v. ιν Si ECCLESIAM non auὲieνit , stribi sicut Ethnicus εν Publi aurus. Nec non ip XX vul Eem ego VOBISCUM um omniιμι aiebus, Ane ad consummariovom saanli item. Lucae X v. 6. Qui Os audi , me aurit qui τι spernit m fremit. Adde . Timoth. III. v. s. ECCLESIAE Dei visi, Mumna θα x. Irmais
40쪽
Lib. 1. Q. v n. 39. , Scripturarum a nobis tenetur veri eas , eum hoc ne imus tolis,nio. a iam placuit Eret si , quam ipsarum Scripturarum ommendat auctoritas , ut si quoniam sacra Scriptura fallere non potest , quisquis falli metuit , hujus obscuritateis quaestionis eamdem Ecclesiam, culin eo fulto , quam sine ulla ainbiguitate sancta Scri- , plura demon strat. obterva nchim interim hane sancti Spiritus ii fluentiam Z assi. stentiam non esse revelationis, ualis ius Prophetarum cie directioni d proviήιntia, qua Spiritus ille veritatis vigil intendit conservationi aeri de nosti Ecclesiae rediri impediendo , ne Pastores concordent ad proponendum fidelibus di ne hi pari consor mila te amplectantur aliquid , quod non iit onsores regulis fidei , in verbo Dei eontentis Ita in Cone ili Generali , in quo omnia ordinate agisntur . juxta formam primi Concilii Hierosolymitant i ubi materiae discutiuntur ex Scriptura QTraditione, ubi Epis opi plena libertite pronuntiane, non eveniat unquam, ut realis vi moralis Pastortrm una nimita in errore concordet Q in si vero Canonicae hae regulae non serventur in Fl.iscopi ongregati spreta mini lieri sui die nitate, veritatem prodant , ut evenit in Come illo να itie, si s Ephesin II., suscitabit Deus quosdam e delioribus sitis Ministris, cui favore orthodoxae fidei adversus talem prae varicationem reclament dabit illorum verbi ex actibus meae iam , quae eductionem dissipet , dc veritati triumphi: paret , iniquiatas sensim detegetur, & quod initio anquam Concilium pratenditur , ea post an quam
Fadem est disciplina earum sacrarum doctrinarum , quae longo tempore e Manto scianiformire in Ecclesia observatae i int, quippe circa qua sol,linet aurea illa regula a S. AU.
GUSTINO Lib. D . de Bapt onymion aristas map. M. tradita, d ab eodem assidue inculcata auedisui versa tenet Ecclesia , ne Concitis insitarum , sed sem eroerent tim es , .c nisi ab Apostolis traditum νε si me ereditur. Unde monente INC FNTIO LIRINENSI Ccubinuit. cap. s. non licet conrra niversalis relesia r Alam , ιntνa Ie wMm on ιam censa raotum contra morem atque instituta a Ierum noxam de carinam invehere qua toti Eccles a meritianti erroris uti es inureretur vid. infra un- α te β. Dixi, quae constante Qumfνm. re observata sunt i aliud esset c d novis xbiis, ut de iis quaestion bus , in quibus emtra communem sen rantiam flaro haud laxet, iique graves probi viri, vales fuerunt CYPRIANυ , eique adhaerentes in causa aptismi Haereticorum, quo in alii quid agendum sit , antequam quid pro articulo fidei haberi det,ex , dicemus in si eap. I. ubi de ne illis generalibus tractabimus , praesertim , t tris. Quod autem l αιυι stati eclesiae Christus tribuit privilegium, hoe in unius, licet primi, persona rc cognoscere non mi sumus . Totum praesens opus nostrum in eo versatur , ut ejiciamus ex animis Italorum,
de quorundam a Ilorum, ideam starAr Monarchie in Ecclesia , quae inde a detecta salsitate Isidorianarum Decretalium plurimum vaeillat iam ante apud Gallosis Hispanos quibus adversum salsa hae documenta ex legitima Traditione melius : Lodammodo ea tum fuerat in nihil auctoritatis habuit , cu in Concilio Tridentino egregio oppugnata non potuit caput attollere. Quidquid autem illi st stemati ex Tradmone , cc longa primorum
saeculorum Observanri , adversatur, etiam uicit unius ire ormabili suduis in materiis fiadet textus vero S. Scri,inra, qui pro solius summi Pontifieis infallibilitate adferri amant, jam oraesenti Capite in alium c genuinum suum sensum explicati sunt x. deo apertum firmumque videtur Catholisum Systema de infallibiliraro et sa, a perpetuo Christi Capitis sui praesdio in eam derivante tum a perspieuis textibus a
crarum Litterarum, quos allegavimus, tum a ratione, oeconomia cclesar per Salva torem nostrum instituta ut assensus sapientum ei negari non possit. Ut emiis hie pro eius
confirmatione non tam testimonio, quam ratiocinio trium At Gerum vir ruma prudenisti ais eruditione eelebritim, qui in hac causa nemini suspecti esse possunt. Primus est IOANNE LocxE, qui in opere quod inscripsi a Christianisme aisonabo pag. m. 368.e
fers. M verbis, quae ex Galli eo Seri non in I atinum versi , damus , disserit , Nonne, verum est , sacνam Scripturam uisam esse lateri, fidei Christiana retulam e n non G
, flantes de his duobus prin et piis conveniunt'. Porro si ea sine re probant sicuti millies,, millies eadem propusti arunt , tum in suis sermonibus, tum in Confessionibus fidei, , tum in libris editis adversus Catholie Romanos i oncedant ire essem est uilibetis Christianorum aequale ius, per se ipsum S. Seripturam uterpretandi. areantii oporis et , eandem doctrinam respectu unius, illam ridentis in Scripturam esse articulum, fidei