장음표시 사용
501쪽
t II. Aut s quis vini eertamen mite remoto Messere tacito, relicto Scaligero qui ex Ald. pr. recuset, quod et
nonnulli scripti et edd. volt. Uen. pr. Vicenti Reg. Le habebant. repetierat, recepit Brou . cum iam in Aldissec. et indo ductis ita esset emendatum: Etiam libri firmant id . et inter hos Regius ac corvin. Guess. l. a. 4. et veti. edd. ex Romana dume. Nonnulli etiam scripti eum
edd. Ald. sec. et quae hinc fluxere. At s quis, quod ipso
praesero; et pro mite duo dulce, minus bene; nam mite
appellat illud certamen, ut ab illo feroci cum scyphis, quod Thracum est, distinguat. 33. Ide facie dites animos deus J Nihil est in anteem dentibus, unde appareat, quem deum hic significet. Intelligunt sere interpretes Bacchum. Enimuero, ut huio egregie conuenit illud. facere eum dites animos. v. Horat. . Epist. is, i 9. III. Od. ar, I 8. I. Od. 8, s. atque etiam so satis illud, domare eum tigres et leones; ita reliqua vix in Bacchum, vel eius munus, vinum, cadunt: ut sub d minae arbitrium mittat, ut mollia corda det; et subii est v. 3T. mee Amor et maiora valet, quae quorsum reseras, non est; nec illud durius παρένθετον interpretatione sua
lenire potuit Uulpius. Commodius haec dieti accipies de Amore: Is ferocem contudit et dominas sub arbitrium mi-; D etiam indomitas feras, isones et tigro, moin tutas reddidit. Auctor Ciris 23 . .
- illa etiam Poenos domitare hones, Et validas docuit victas mansuescere tigres. . Idem iis mollia corda dedit: hoc enim proprium de amore. v. Burman. ad Sulpic. Sat. v. I. ubi in verbis:
Cetera quin etiam, quot denique millia ius,
emendat mollis. Sed legendum praeterea uiuetur, quom vi quaa mollia iusi. Scriptum erat qua et proi quot in Aldina ost quo. ex litterarum compendiis. At Amor diles animos non facit. Forte itaque legendum, mites animos, Iod reliquorum vbrsuum sententia postulare videtur, et ipsit Exc. olim exhibebant. Nisi haec admittas, et amantis aestum, quo nihil satis diserte eloquitur, cogites: dbeendum, aliquot disticha in medio excidisse. 33. Armeniae tigres et fuluas ille leaenas meis J Ari
meniae,mox emendatione Broinh. pro Armenias. ne s
la, inquit, tigrium seritas a patria notetur. Et sic notaui ex Εd. Lips. Sed mihi nulla ex parte placet ista lectio. nam et sic alterum vocabulum sine epitheto relinquitur, εt istam aequalitatem, quam Vir doctas unus exigit, nemo in Poeta
502쪽
' LIB. III. E LEG. VI. 38sPoyta desidorat. Nam et Ouidius in eundem modum dixit XV. Met. 86. 1ae leniaeque tigres iraeundique leones. Amant vero doctiores Poetae adiective efferrie Ameniam tigrim. v. Met. VIII, Ial. Properti I, 9, 19. Itaque etiam ii. i. Armenias tigres restitui; in veti. edd. Uen. pr. Ui-Cent. et Q. Armeniasque erat. Porro nonuulli: Diuos
T. Haec Amor et maiora valet J Tacite hoc Broukh. ex uno Statiano reposuit, pro volet, quod nullum sensum habet. In Ssortiae libro, aeuit. I9. nec torvus Liber in illis J In recepit Brouhh.
quia sic maxima pars librorum. Aceedunt Regius et Ed. Hom. Vulgo in illos ubique editum: sic quoque Coruin. Guel . I. 4. Sed nota est ita casuum cum hac praepositione iunctorum varietas et inconstantia. Porro Ed. ROm. non toruus cum duobus Italicis. Distichon hoc i9. ao. ab interpolatore prosectum, qui, quae sentiebat. rite verbis reddere haud pollebat. Dicere. voluit: Amori et Liberohene inter se conuenire. qui se, debet amorem speetare.
Vt nune legitur sententia est: Liber propitius est illis qui se et vina colunt; inatque sententia in istis: Gκuenit exauguo: inter utrumque deum.
aQ. quique una J Regius, quisque eum aliis ap. Statiat Ed. Rom. quis cunque una. a I. Iam venit iratus nimiam nimiumque seueris J vlti mam vocem ex elegantissima emendatione Liuineti et Gublielmi recepit Brou . Vulgo seueruS. Iungenda Vero, iratus nimium nimiumquo. Ad sententiam iaciunt ista Η ratii Ι. Od. 18, 3. Siceis omnia nam dura Deus promisit. Pro iam in Statianis nam et non venite hoe et aberrat Guel f. a. 3. Hoc etiam in corian. Ferrem si codices da, rent: At venit., aa. Qui timet irati numina magna, bibat I numina magna perpetuo deorum epitheto, V. I, a, TR III, 4, ISBrouhh. nimis docte eo refert, quod deos iratos maiores solito apparere crediderunt veteres. Deorum species semis per erat magna. augusta et veneranda, quaeque metum a roremque inputere muri libus posset. Eam depon hant. si inter homines degere ; resumebant, si maiestatem suam qualicunque ex caussa, non modo ad terrorem initiciendum, ostendere volebant. Ita apud Virgil. Aen. H. 689. Venus se Aeneae ea specie offert, qualis videri
503쪽
- ops ERvAT. IN TIBULO Caelicolis et quanta solet: an ut terreret' ut iram' minis
ostenderet y Non, sed ut tum animum eius confirmaret, tum iis . quae ei praecep ura erat, dignitatem conciliaret.
est ad Uirg. Aen. I. Exc XIII. a 3. Quales his poenas qualis quantusque minetur J Ita egregie e cui acii libro optimo restituit Scaliger; se enim de deorum forma augusta Poetae. v. VirT Aen. II, S89. modo laudatum; Ouid. III. Met. a84. de Iouer- - quantusque et quali, ab alta Iunone exclyitur.
alia loca v. ap. Vulpium. Ante Spaligerum ex Ald. sec. legebatur: quales h. p. deus hie quantumque, et sic Cor- , vin . sic quoque Uen. pr. et ceterae; quales - quaecunque in Guel . a. in aliis, ut in Regio, Gueis. I. 3. quantasque, et sic Heinsius emendabat, quod iam Ald. pr. exhibuit, adstipulante scriptorum parte. Ed. Romana cum Brix. et Cyllenianis, quas vocant, Quales his poenas quantas deus, hisce minetur: hoc est in Gueis. 4. 24. Cadmeae matris praeda cruenta J In libro Schenseri, turba cruenta. Cadmeae, Και μάας. as. Illaque, squa es, Q.J Nolo referre varias In te pretum hariolationes. Statius et Dousa cum Scaligero ad Agauen referebant: Broukh. recte ad Neaeram; sed squas videtur accipere: si modo illa mortalis est. non dea; Uuibus nihil alienius a loco dici poterat. omitto alias interpretationes e nulla est, cui non aliquid coacti adspersum sit. Hoc idem monerem in alia ratione, si quis eam proponeret, vi s qua es, sc. ira Bacchi, suppleretur. Sed simplici inimum est dicere: Si qua es h. si quidem vivit Neaera , si modo superat et vescitur aura: ut contra, nulla esspro periit. Nempe Neaera, Tibullo deserto, cum alio amatore degebat, ut ex Eleg. 4, ST. et ins. hae Eleg. v.
6O. apparet; atque adeo cum eo peregre abierat, ut ex
Eleg. 3, as. sqq. potest probari. Hinc ins. v. 63. , quod nune riuali licebat, longos dies et longas nolles cum ea consumere optat. Ed. Rom. cum Cyllenianis it. in mcGueis. I. A qua, omisso s. Muretus in vetti inuenerat
a6. sentiat J sentiet Gueis. I. a. 27. temeraria vota J Cyllonius in suo videtur habuisse contraria vota , sorte ex Eleg. 4, 83.
504쪽
petuo exrore, facta. Nonnullae vota. cf. Burman. ad Ouid. R ex P. II, 26.3 I. sevi a reddamus tempora mensaeJ Duo Anglie. cor ora, quod natum ex compendio Ua. Unus Coib.
3 a. Venit pos multos una serena dies J pos multos n.
tristes, nubilos, quod assumendum en epitheto serena. Porro codd. pars in his Gueis. I. a. 3. et in litura 4. et edd. vett. cum a Ven. pr. prosectae tum Lips Cyllen. pos multas, quod et Muretus re traxit. Accedit Cyllen. Sed Grammatici obseruatit, plurale vocis dies esse masculini generis; quamuis contra illud disputet Io. Schulgius Florum Sparsori. p. 33. Similiter, etsi forte diuerso modo, cum οθ'aoc absolute pro numine utriusque sexus dici soleat, dbversa genera iungebantur lap. II, 4, 24. Sed Graius ante alios est violanda mihi. At VI, 4, 93. librariorum errore scriptum et male edutum erat:
Et lange ante alios omnes mitissima mater. 33. Hei mihi d. J Vincenti Specul. doctrin. I. His quam et mox 3s. 36. Non non. Libri et edd. ante Muretum et Scaligerum hic septimae Elegiae initium faciebant, eum tamen ipso sententiarum ordine haec iuncturam mutuo deis siderarent. In corvin. hie est initium Elegiae XXIV. 4 i. Sie eeeinit pro te J Brou . malit, haec. Regius, Sed, et mox portae, vitiose. 43. felix, quicunque J Lips Ed cum Ed. Venet. I 47s. quaecunque. Paullo ante pro nunc Florent. Statii eum
44. posse earere tuo J Guillelmius malebat eauere, ut in nolinullis quoque legitur. Sed v. Not. didicit posse e rere suo, sententiae more, extulit Vincenti Specul. doctrin. VI, 37. et de eruditione regali I, 3a. 43. 46. Nee vos aut canant - Aut fallat blanda IHie iterum Scaliger excerptis suis nimis facilem aurem praebebat, in quibus idem . quod in Vincentii Speculo doctrin. VI, 9a. erat: Non vos dumiant - Nee eviat blanda. v. lap. ad II, 6, I9. Regius, Nec vos. Guarneri e vox. Sed expectabam, ut in scriptis legeretur Ne vos. Sei licet durum est nihil subiici illis: os ego nune momorquid igitur mones 7 Quanto melius procedit oratio sic: Vos
505쪽
OBsERPAT. IN TIBULLrego nune moneo: felix quieunque dolora. AD 'rius diues posse earere tuo. Ne vos aut ea iant ete.
Nunc uideas, quid illud sit, quod monet. 43. pendentia brachia muri illustrat Burman. ad Ouid.
46. Aut fallat blanda sordida lingua preceJ precaSCal. ex Εxc. sitis bene reposuit; vulgo, etiani in Guel TMe. cf. mp. Elog. q. 64. Deinde Ηcinsitas, applaudente Broiikla. malebat abdola lingua. Quod et ipse malim. M.
sum tamon h.ibet et alterum. v. Not.
47. Ets - iurarit J ex coniectura Douetae et uno PasDratii addo Gutis. 3. in cuius marg. erat, recepit Brou kh. Uulgo legitur iurauit, quod ferri poterat in D ta. In Coibon. et Coruin. iurabit. 48. yerque suam VeneremJ Broinh. malebat: per Veneremque Dam. Sed V. mp. ad II, 6, O. 49. Nulla Mes inerit J Ed Rom. et Brixiana cum Ummetis . GueIs. r. et unus Eboracensis vetustissimus a manu sec. Nulla Mes Veneri. cf. sup. I, 4, 2I. et Iutpp. ad callim. Epigr. 26.
et reliquis. Et sic Ed. Rom. eum sequacibus. Malo Scalbger retraxerat ex Ald. pr. qui. ya. ite a me, stria verba, pro II Est et hoe reposutum a Brou . e pocchi Exc. et Italicis Holnsii. Vulgo precor. Eadem varietas erat sup. II, r. 8a. Porro Iliae Ursini sobria verba. vi v. 36. ebria. Sed vulgatum recte. Sunt enim seria hic tristia. sq. In Guelf I. a. hinc initium fit; Elegia VIII. Amgas - noctes, longos - dies J Possis hinc defendera H ratium I. Epist. I, II, Vt nox longa, quibus mentitur amica; diesque Longa videtvr opus debentibus; ut piger annus Pupillis, quos dura premit eustodia matrum. eontra Benueii emendationem, qui reposuit; diesque Lea- ta videtur, ne bis Ionga esset. Ceterum Uicenti sorte
eum aliis: Quam mallem. tum comin. tecum lavas. 33. Perfida nee merito nobis, nec amica mererit J Ita restitui nunc locum. Vulgata. quam vocabant se codicum lectio erat: Fersia, nee merito nobis inimicae merenti Per a. Ita praeiverant Ald. pr. tum Muret. Plantin. Cum sensu idoneo haec carerent, mox: Persua, nec meis
rito nobis inimica merenti, Scaliger, et poli Scaligerum distinxit
506쪽
distinxit Brou . et hunc sequutus vulpius, ut si per arochaismum nobis merenti pro merentibus: de quo es. Heinc ad Aeti. VI, 23. Sed primum hoc pro Tibulli elegantia nimis horridum; deinde non viderunt viri docti vocem merito se non habere, quo reseratur; nisi sit merenti mer to . quod putidum eZ AId. pr. et Statius distingitobant se st inimica, Perfida, nee merito nobis inimica. merenti Perfidat ut et ex Coruin . expressum; ut illam merenti atque immerito aeque perfidam significet; quod non minuadurum. In Edd. Venet. I 47s. Reg. Lep. Vicenti et nostra Lipsi legitur, nee amica, ut etiam notatum fuerat in Exo. Pocchi; unde longe meliorem lectionom incies, si ita distingitas: Persis, nec merito, nobis; nee amica merenti ph. mihi, haud ex merito, porfida. alteri viro, non merenti, amica; nam deserto Tibullo alii se iunxit. Nunc nec amica iam in Ald. sec. expressum video: etsi iterum Aluretus ab ea discessiti Cur non inspiciebant eam viri
s7. O iste minisse J Venetae et Ald. pr. Iane: lapsa soli nni. Potest autem hoc et cum et sine interrogatione, saltem cum indignat one efferri. 38. Marcia lympha J Scriptura quam ratio et usus postulabant, est ex codd. Wittianis Brouis. Vulgo, Ma tia. v. eund. ad Propert. lII. I, sa. 69. Non ego, A fugiat nostrae conuiuia mensae I Regius, Num, sorte, Numne ego. Ed. Rom. Nonne ego put cum interrogatione efferas. Deinde Brouhh. vult, puellam se e conuiuio fuga proripere . quasi itura sit ad potiorem. Sed ex tota Elegia et ex superioribus apparet, iras et discidium inter utrumque amantem, aliquo iam inde tempore, intercessisse, et Neaeram peregre abiisse, et est adeo accipiendum, si non vult interessio meo conuiuio, sed
cum alio potius vivere. Porro unus Brou . cum corvin.
fugitio duo, nostrae fugiat, unus Anglic. nostrae fugit,
et sic noster Regius; nec male, puto. convivia menoe, ut ouid. L Meti 163. Fosa Lycaoniae referens conuiuia mensu. vide ibi Heinsium; nam in aliis est comae.
6i. Sollicitus repetam- suspiria J Ouid. IL Meti ras. Pectore sollicito repetens jus ria.
et XIII. Vet. I 39. 62. I, puer s. J ι. Scal. ex Εxc. suis, etiam Statius ex coniectura I vulgo, et. v. lap. v. 6. Livineius et Mu.
507쪽
retus emendarant: Tu puer hae. Heins rata, pure, Euc. alius mallet: I puer i. 6υ .lyrio - nardo I Ita Brou . ex nonnullis Stasanis, Exc. Lipsit et Heinfit: vulgo. Tyrio. Sed Graiunnardum est a Syriis mercatoribus aduectum; Plin. XII. La6. In no ro orbe proxime laudatur Syriaeum. An cum soliis et spicis ipse frutex allatus fuerit, dubito.' Vnguentum ex eis consectum cuius rationem vide ap. Plin. XIII. c αδ dictum et ipsum 'Nardum. Horati V. Od. Ir, Ita Assyriam nardum dixit.
64. implicuisse eomas J Ad finem huius Elegias libri
multi, in his Guel f. I. 4. et anti Edd. attexunt distichon rNe tibi sim mea lax etc. quod infra legitur IU, I 2, I. Primus eiecit Muretus. Statius etiam , alterum distichon v. 63. 64. pro alieno habebat. Sed ut illud pohmation sub finem libri attexi potuerit: necesse est olim eodices suisse, qui quartum librqm non haberent: cuiusmodi libri memorantur quoque v. c. in bibliotheca Medicea. Eadem res fidem iacit, omnes, quos habemus, libros scriptos in uno apographo fluxisse; nam omnes, quos vidimus vel audiuimus, illud exemplum sequuntur.
508쪽
Iaee inscriptio in libris et Edd. ant. quotquot vidimus,
A non est: sed statim superioribus Carmen sequens atteritur. Panegyricus Messalae inscribitur in cuiae. et aliis. de laudibus Messalae in Guels. a. At in 3. Albii Tibulli, pol tae excellentis . liber quartus incipit: Laudes Messalae; et in A. Albii Tιbulli liber quartus. In Coruiniano continuatur Elegiarum numerus, et sequitur nunc Elegia XXV. inscite admodum. Titulis diis nullami auctoritatem esse
Ieiunitas et exilitas huius Panegyrici In Messalam dubitare Deit viros doctos, an Tibulli esset. Poetae tam elegantis et ingeniosi. A libris constanter ipsi tribuitur:
accusanda itaque angusta sors naturae humanae, quod homo in Elogia princeps, ad carmen heroicum non aeque idoneus fuit. Hoc est, quod veteres tam diligenter monebant, id sibi quemque scriptionis genus, eam materiam, sumere debere, quam suo ingenio conuenientem, suis viribus aequam, maxime iudicaret. Huic praeeepto cum non obtemperarent, multi viri caeteroquin summi turpiter se dederunt. Cicero, oratorum princeps, infimum inter poetas locum vix tuetur; et quot vidimus ex nostris poε-tis; qui . quam certo aliquo carminum genere comparassent famam, destructum luerunt ipsi, quod se intempestiue immiscerent aliis, quibus minus pares essent' Si haee a tendas, non plane est incredibile, ab ipso Tibullo hoe carmen prosectum esse; inprimis, si adolescens illud seri psit, ut post Scaligerum Vulpius recte existimat; nam exv. II. apparet, in ipso consulatu Messalae, qui incidit in annum V. C. 723. hoc Carmen scriptum esse, et quidem in ipso anni initio: si quidem in media anni parte ad bellum Actiaeum cum Caesare Messala prosectus est. Hine
cum eius res gestas infra memorat, non vltra haec tempora descendere potui L. Si tamen altera ex parte hoc perpendati: ea aetate, et iis temporibus scriptum putari Cammen illud, quibus, propter exquisitam hominum in litte ris elegantiam, nihil nis; quod cultissimum et ingeniosin
509쪽
simum esset. placere posset; inscriptum esse porro homini
loquentissimo et doctissimo, . qualis Messala suit, cuius bene itob ntiam tali carmine sibi quenquam conciliare potuisse vix probabile lix: seri non potest quin vehementer addubites de auctore eius. In primis cum nouum non fit, tribui alicui ea, quae tantum aliquam cum ipsius oratione et seriptionis genere similitudinem habent: ut in Lucia su pe tactum esse. aliquando. fi meliori otio reddemur, d cebimus ; aepe etiam ea alfingi, quae plane nihil cum ipso . communes habent. Id quod sere ea ex caussit sactum omquod, cum librarius aliquis libri exarati paginas aliquot adhuc vacuas haberet, particulam aliquam ex alio poeta vel seriptore descriptam, ne spatium vacaret, appingeret. Iam vero, qui ex eo exemplari illa describebant, ut sere erant homines indocti, ea raro, tanquam aliena, secernebant: aut saltem vacuum tituli spatium minio explendum relinquebant; quo factum est. vi sensim eiusdem auctoris
. . ista affuta haberentur. Hoc idem contigit Virgilio; v. To. IV. nostrae edit. et contigisse potuit Tibullo; in primis cum in fine libri alii codices plura, alii pauciora adlechi habeant carmina. ut de indo videbimus. Accedit aliud, quod plura habemus eiusmodi carmina, serioris aetatis fetus, quibus politica ars ad rhetoricas praeceptiunculas reuocari coepit, ita ut carmina ad locos rhetoricos descripta conderentur. Quod autem in declamationibus sacere solebant, ut nobile ex vetere historia nomen et sactum proponerent, in quo iuuenile ingenium controuersiis forensibus praeluderet, cum vel accusaret, vel defenderet.
suaderet, vel dissuaderet; idem instituisse videntur magistri poeticos, ut ex vetere, Augusteo inprimis saeculo. materiem exercitationis peterent, suaeque praeceptionis exempla ipsi proponerent. In Anthologia Intina Burmanni Secundi carmina occurrunt plura, quae in hunc censum reserenda sunt; ut iam ad Catalem Virgilii monuimus. Sunt nonnulla ex iis, in quibus ingenii vena est non obscura; alia orationis ornatu ac dignitate, inprimisque Latinitate, eminent; in omnibus fere lectionis bonorum poetarum, et imitationis, etsi plerumque permolestae et ieiunae, vestigia extant plurima. Ita in Maecenatis obitum habemus elegiam. male olim Albinouano adscriptam. Nec elegiam ad Valerium Messalam, quae Virgilio perperam tribuitur, nisi inter Scholasticorum subsellia natam esse arbitror. In laudatione autem et commendatione
magnorum virorum inprimis se iactare debueruut illorum
510쪽
hominum ingenia; et ex hoe genere habendum esse arbitror Tibullo perperam tributum hoc carmen panegyricum in Messalam. Est aliud in Pisonem, Lucano vulgo adlcriptum, nuper Saleio Bata a Nernsdors. P. L. M. To. IV. p. a 36. quod si quis lecto illo altero perlegat, et, ut pe legat ac comparet, quisquis in his studiis oti iam eolloea
auctor sum, adeo simile istius et sententiis et orationis c lore durehendet, ut ab eodem auctore utrumque proseis
ctum esse sibi facile persuadeat. Quicquid est, illud certe
negari nequit, nimis tenue et ieiunum, sterile et parum ingeniosum, magis rhetoricum, quam poεticum, saepe puerile esse hoc Carmen. Auctor, cum illud rhetoricos Praeceptum teneret. Iaudationem comparatione institui debere, iuuenili more, ea praeceptione usus, digressi
nem taedii plenam de Vlysiis itineribus instituit, qua sit eaqiiicquam laudi Messalae amplificandae inseruirent. Latiniistas sane satis pura: vhac una laus carminis huius conti-nestur: sed poetam ficit ingenium. Versus vero plures alastri et duri intexti sunt. cf. Scalig. Hypererit. p. 796. Bartilius ad Statii Theb. I l, 847. haec habet: - panegν-UMMSquεm vocant, quum tamen humilitatem Uectet id carmen, et sit πρido quam sinite Maniliam Mara ri, - iciones Osras alibi propouimus; quod virum . et ubi praestiterit, ignoro. Cetorum lectio librorum est cor. ruptissima; et constituta sunt pleraque e Scaligeri aliorumve correctione, morosa saepe et aspera.
. quanquam me cognita virtus Terret Tres Anglicani vivida virtus, ut de Messala accipiendum sit; quael ctio Qx librarii errore nasci non potuit. Sic Uirgil. U. Aen. 7sq. bello vivida virtus. Horat. lT Dd. 4. IO. minisdus im eius. me Scaliger ex Cuiae. reposuit; vulgo ubique, mea. alii ex interpolatione. tua. a. virtus Terret, uti. nequeant bissere viresJ Rom. Ed. et. Nequeant debetur Cuiaciano; sed et exhibent libri Scaligeri et Coibertinus: vulgo ubique valeant, quod videtur latini sermonis naturae conuenientius esse. Horati L Od. a. Terruit gentes. graue ne rediret Saetulum Pyrrhae.
Dauisus ad cic. Tusc. II. I9. hoc exemplo probabat, posse latines dici, vereor, ut id iam non ferat quisquam, pro eo, quod dicimus, vereor , in id ferat. sed Perizon. ad Sanct. Mira. p. 8 6. id negabat, et nostri locum ita explicandum esse censebat z terreor adeo, eo usque, N. Mihi valde