장음표시 사용
261쪽
is enim dictum est, non quia non est ratio, sed quia latet.
is Illius autem non miraculi sed erroris, demonstrare se debet nullam esse rationem quisquis id opinantes resebis tere aggreditur. Sicut enim nulla rario est , qua Dei
se natura moriatur, aut corrumpatur, aut peccet; es climis hoc Deum non posse dicimus, non derogamus potestatiis ejus, sed aeteriaitatem Veritatemque laudamus: ira climis dicimus non posse videri oculis corporeis, non latet, sedis patet ratio benε intelligentibus , qua perspicuum est, is Deum corpus non esse, nec aliquid corporeis oculis cerniis posse, nisi quod alicujus intervalli interpositione cernaes is tur: id autem nonnisi corpus esse , eamque sit bstantiam, is quae minor sit in parte quam in toto; quod de Deo cre- is dere neus est, etiam iis qui hoc intelligere nondum uxis lent. Ad EVodium epist. Is a. , alias Io I. n. 8. Hinc sortasse occasonem habuit Commonitorium sive epistola i48. ad Fortunatianum: Augustinus enim in quadam epistola scripserat isti eorporis oculos non videre Deum, nee esse vi ros; quod alium Episcopum, quem non nominat,
adeo ossendit, ut Augustinus ejus indignationis certior factus, sancta humilitate Fortunatiani epistopi ossicia interposuerit, qui praesens cum altero ageret, ut si quid durius s ipse in ea epistola protulerit, sibi ignoscatur. Huic autem humilitati confirmationem commiscet jam dictorum ad caussam, ne Veniam petenti illud subrepisse videretur, ut etiam sententiam illam repudiasset. Veniam igitur dari cupit si quid asperius in verbis effatus est; sententiae autem
1bae taliter Veritatem tuetur atque confirmat, ut qui verbisse laesum prodiderat, veniam ab Augustino petere debuisset, quod aliter in tanta quaestione sensisset. Addit enim ,, Caussam quippe adjunxi cur hoc dixerim, is ne scilicet Deus ipse corporeus esse credatur, & in loci, spatio intervalloque visibilis. Nihil enim videre aliter
262쪽
c UT DECIM IMI TIMUM. a sis istius eorporis oculus potest. Et ne illud, quod dictum se
is est tarie ad faciem, sic accipiatur, tamquam membris Coris poris terminatus sit Deus. Ideo me ergo dixisse illudis non poenitet, nε de ipso Deo tam impiε sentiamus, ut is eum non ubique torum, sed per loealia spatia divisibilem is existimemus. Talia quippe his oculis novimus. is a. Caeterum nihil tale de Deo sentiens, sed eum is incommutabilem Sc incorporalem spiritum ubique toeis tum esse credens, si tantam quisquam mutationem hujus is corporis futuram puter, cum ex animali fuerit spiritale, is ut etiam substantiam incorporalem, non locorum inter-- vallis vel spatiis divisibilem, vel etiam membrorum is sis lineamentis ac finibus terminatam, sed ubique totam, is per tale corpus videre possimus ; volo ut me doceat si is verum sapit; si autem in hoc falsum sentit, longe tole is rabilius est corpori aliquid arrogare, quam Deo derroga h re. Et si vera est ista sententia, non erit contraria verbis is meis, quae in illa epistola posui. Istius namque corporis, oculos dixi non Visuros Deum, hoc intuens quod istius, corporis oculi omnino non possunt cernere nisi corpora, is quae ab eis aliquo loci intervallo separata sunt: nam si is nullum intervallum sit; nec ipsa corpora per eos Vide
is mus. Cis 3. Porro autem si in tantam sui dilIimilitudinem no-
is stra corpora mutabuntur, ut oculos habeant, per quos Vbis deatur illa substantia, quae non per locorum spatia Velis di munditur vel finitur, alibi habens aliam partem, alibi, aliam , in minore loco minorem , in majore majorem , , sed ubique incorporaliter tota est; longe aliud erunt haec γ corpora, & non erunt ipsa; nec sola detracti mortalitate ,, atque corruptione Sc ponderis gravitate aliud erudi, sedi, in virtutem ipsius mentis quodammodo convertentur, sit, Videre Porerunt, quod tunc menti, nunc autem nec ipsi
263쪽
n is menti Videre concessum est. Si enim mutatis moribus is dicimus hominem non esse qui fuit, si denique mutatis is aetatibus ipsum corpus dicimus non esse quod fuit: quambis magis ipsum uota erit, tanta conversione mutatum, ut
is non solum immortaliter vivat, vertim etiam invisibilem, videatὸ Quapropter si videbunt Deum, non istius coris poris oculi videbunt; quia &in hoc non erit ipsum codiis pus usque in illam vim potentiamque mutatum, & nonis est contraria ista opinio illis verbis epistolae meae . Si
is autem hactenus non erit ipsum, quia nunC mortal , is tunc immortale, nune aggrmans animam, tunc nullos is pondere ad omnem motum erit facillimum: ad videndari vero ea, quae locorum spatiis intervalli sque cernuntur, , si non aliud quam ipsum erit, substantiam incorporalem, & ubique totam nullo modo videbit. Sive ergo hoc, siveis illud verum sit, secundum utrumque verum est, quod, istius corporis oculi Deum non Videbunt. Aur en in1 is istius erunt, & non videbunt; aut non erunt istius si vi is debunt ; quoniam tanta commutatione longis alterius
is 4. Sed paratus sum. si quid de hac re melius novit fra. is ter, vel ab ipso, vel ab illo, a quo didicit. discere. ,, s Ut aute in confirmet, hanc virtutem videndi Deum, qui charitas est, oculis corporeis numquam esΙe concedendam , non suis jam, sed Sanctorum Ambrosii & Hiero nimi, Athanasii fc Gregorii utitur verbis,, ut noveritis iste frater, inquit n. i3., non sie de hac re mecum ma- is gis, qua zn cum prioribus agere debere, si quid eum contran permoVet .... qui omnes, ait n. 6., Ubi, eis occasio data, est dixerunt invisibilem Deum invisibiliter videri, hoe
is est per eam naturam, quae in nobis quoque invisibi se Iis est, mundi scilicet mente vel corde. ,, Horum aUtelnin scripturis 1anclis docti dimoru n virorum sententias Diqitigod by Cooste
264쪽
proserens, illam transcribit ex Sanisti Hieronymi I. a. in Esaiam desiumptam, quam sibi opponit Tournely, quam que explicaturus Sangus Pater, subdit., is 8. In his verbis hominis Dei, multa consideranda se sunt. Primum quia secundum apertiisimam Domini sententiam, etiam ipse sentit, tunc nos Visuros faciemo Dei cum in Angelos profecerimus; quod erit utique is in resurre Stione mortuorum. Deinde Apostolico test, is monio satis aperuit, non exterioris, sed interioris ho- .is minis faciem intelligendam cum videbimus facie ad se faciem: de facie quippe cordis loquebatur Apostolus,
is cum diceret quod hinc commemoroimus Nos autem an revelata facie glariam Domini speculantes, in eamdem imaginem
is transformamur . Quod si quisquam dubitat, recenseatis eumdem locum, re adtendat unde Apostolus loquebais tur, de velamine stilicet quod manet in lectione vete. is ris Testamenti, donec quisque transeat ad Christum, is ut auferatur velamen. Ibi quippe dicit Nos autem revelata is facie glariam Domini spe dantes; quae facies in Iudaeis is non erat revelata; de quibus dicit Velamen super αν eorum is possum es, ut ostendat cordis faciem nobis esse revela. tam , velamine ablato. Postremo ne quisquam ista is minus intuens, minusque disternens; visibilem Deum ois Vel Angelis , vel hominibus cum aequales Angelis factiis fuerimus, sive nunc esse, sive futurum esse crederet,
is evidentissimε quid sentiret expressit, dicens quod faciemis Dei juxta naturae suae proprietatem, nulla videat cremn tura, & tune mente cernatur, quando invisibilis cre is ditur) unde sumetenter significavit, quando visus est ab hominibus per oculos corporis, tamquam ipse eor, is poreus, non eum, secundum naturae suae proprietarem, mi Te visima, in qua tunc mente cernitur, quando inviis sibilis credi tur. Quibus invissibilis, nisi adspectibus cor.
265쪽
n terrestribus λ, s. Unde alio loco evidentilis dicit non solum Patris, divinitatem , sed nec Filii quidem, & Spiritus sancti ,
. quae una in Trinitate natura est, posse oculos carnis aiuo spicere, sed oculos mentis: de quibus ipse Salvator aitn Beati mundo eorde, quoniam ras Deum videbunt. Quid hacis manifestatione Iucidius p Si enim tantummodo dixissetis Nec Patris, nec Filii nec Spiritus sancti divinitatem . . Posse oculos carnis adspicere, nec deinceps addidisset sede is oculos mentis, fortε diceretur, carnem jam non esse aPis pellandam, cum corpus fuerit spiritale. Addendo ergo, is & dicendo sed oculos mentis, ab omni genere corporis in alienavit hujusmodi visionem. Ne quis autem putaret, is eum tantum de praesenti tempore locutum, siubjecitis etiam Domini testimonium, volens ostendere, quos di. o Terat oculos mentis, quo testimonio non praesentis, sedis futurae visionis promissio declaratur Beati mundo corde, quor
His omnibus debita maturitate perpensis, cuique diIigenti patebit, responsionem a Gurnely datam etiam textui abs uae epistola petito, ad rem non esse, quod semper ab hae reticis loco magnae victoriae computatur. Quamvis enim novis strinis has infirmitates non detegant, tameu Viv1 voce inter suoa fautores enumerant, unde & ipsi primum & ceteri in suis erroribus confirmantur . Quomodo enim
ad rem esse putari poterit dicere is Manifestum est in , is epistola aa Fortunatianum Sanctum Doctorem loqui, de visione Dei persecta & eonsummata, qualis futura esto post resurrectionem corporum: non autem de vision , seu beatitudine inadaequata, qua donantur animae Sans diorum statim a morte corporis λ,, Si enim totam legit laudatam
266쪽
laudatam epistolam, vidit prosecto de ea visione Dei quis.stionem esse, quam & Angelis & hominibus negant cum Augustino doctissimi Patres; & rursus quod nullo modo per oculos corporis videri pessit Deus. Ergo si visionem
Dei per oculos carnis negat ibi Augustinus, quomodo me, secta & consummata fiet visio Dei in corporum resurre. Etione, dum tune illud animae accedet, secundum quod Deum videre numquam poterit λ Rursus quomodo totus homo beatus videbit tunc Deum tam aequalis Angelis tactus fuerit, si nec Angeli, nee Throni, nee Potestates, neo Dominationes, nec Omne nomen quod nominatur, videre Deum in natura sua possunt, sicuti Sanctus Hieronymus N. 7. ejusdem epistolae docet pAliud enim & longe diversiam est, quod hie docetur,& aliud, quod veluti ab hac epistola dicit Tournely is Mensis Sancti Doctoris est animas Sanctorum videre quidem is Deum, sed non ita persem ac videbunt post resurre., ctionem: propterea quod naturale desiderium recipiendio corpus non sinat animas toto impera, ac conatu serri in
is Deum: atque hoc esse distrimen inter Angelos & ho. o mines, quM Angeli tam nihil amplius expectent, totiis serantur in Deum; animae Vero Sanctorum quodammmis do retardantur desiderio resumendi corpus, ne pleno ac in , persecto modo in Deum serantur. ,, Haec enim responis sio aliquatenus juvat ei objectioni solvendae, quae ex lib. I. Retradi. c. I 4. proponitur, ubi quaeritur num animae Sanctorum ex desectu corporis, cujus resurrectionem evpectant, aliquid minus habeant ad contemplandam cordis oculis veritatem: illi autem , quae oritur ex Verbis epistolae ad Fortunatianum, nihilo inservit. Et Angeli enim& homines sub e dem impotentia ibi firmantur videndi Deum in substantia Dei, secundo multo magis haec eadem visio corporalibus oculis denegatur.
267쪽
Quibus solis pro nunc attentis fateri cogetur Tournelysuis responsionibus non quantum satis provisum esse ad haec diluenda, quae ex natura rei Objecta eruuntur . Cognoscet etiam Doctor Sorbonicus, inlusinodi argument non parvo labore & una pagina expleri; satiusque esse e praeterire; quam proposita ad unguem non pertractare. Quod igitur ipse fortasse superfluum putavit, mihi videtur necessarium; nec tempus terere credo dum prolixiori examini ea subjicio, quae ex epistola ad Fortunatianum Oppo. nuntur; ut Vera mens Sancti Patris ad haereticorum coinfusionem ,-nostram aedificationem elucescat.
268쪽
Vera mens Sancti Augu i in quaestione disicussis in Epistolai ad Fortunatianum de videndo Deo , ubi quid ipse pro aequalitate eum Angelis promissa Sanctis homi- π: nibus m resurrectione sentiret, . disseritur.
DIctum est supra occasionem Commonitorii ad Fortis natianum, Verba cujusdam epistoIae Augustini suppeditasse, qua dixit istius corporis oculos nec videre Deum, nec visuros esse. Hoc autem de Deo in substantia divinata eum intellexisse, non solum ejus verba demonstrant, sed item illa quae assert ex Divo Hieronymo, quibus visionem Dei non hominibus tantum, sed & Angelis denegando, addit quod intentionem suam demonstrat, scilicet Deum a nullo vel visum esse vel videri posse securi est in natura sua,
caulsa paucis alIagnata, neque enim, inquit, creatura potest adspicere creatorem. Hinc igitur non corporeis oculis modo, sed& cordis oculis visio Dei in natura sua denegatur; . quod probh intelligitur pro ea perseeta comprehensione naturae illius persectissimae, illiinitatae, Creatricis, ubique di sae& ubique totae, secundum quam ipsae solae Trinitatis per. sonae se invicem comprehendunt, & ad quam aequaliter pervenire spiritus creatus & limitatus non potest, nisi illud fieret, quod ipse Deus est, quod porro repugnat, quia Deus
In hoc sensu invisibilem Deum dieit Divus Ambrosius
a Divo Augustino citatus in antecedenti epistola ad Pauli. Dam n. II., ubi haec habet: is Et ideo Deum nemo vidit tim. is quam, quia eam, quae in Deo habitat plenitudinem Divi
is nitatis nemo conspexit, nemo mente aut oculis compre
269쪽
inhabitat inaeressibilem; quem nemo hominum vidit, sed nee videre
potest. Quod si haec Apostoli limitatio non Angelia: me. . nire quisquam opinaretur, iudeque quod invisibile est ho mini, visibile Angelis diceret, audiat eumdem sibid. cap.
I. I7. universaliter praedicantem Regi faeculorum immortali, inrisibili, fili Deo. Hae igitur omni creaturae denegata visione, secundum quam Deus omnibus praeter quam sibi invisibilis est; eam tamen visonem & Anmir ω Sanctis competere declarat, quae a Salvatore promittitur dicente Beati m do eoiae, q- g nia ipse Deum vadisum, qua item visione constante, adhue Deus invisibilis perseverat. Quomodo autem invisibilis videri possit, quod absuo dum prima fronte videtur explicans, Rit n. II. n negare non possumus filios Dei visuros Deum, sed sicut viden. ,. tur invisibilia sicut se ipsum ostensurum promittebat quiis hominibus apparebat in carne visibilis, quando dicebat, is Et ego diligam eum, ct Mundam me ipsim illi, cum ante Ocinis las hominum couspicuus loqueretur. Unde autem inriis sibilia videnrer, nisi oculis cordis Hujus visionis eIemplum habemus in Apostolo Petro; cum enim interrogasset set Dominus discipulos, quem ipsum, sinultis diversa opina tibus crederent; respondis1etque Beatus Petrus , dicens era es Christus Filius Dei dies ; Domicius ait: Beatus es Simon AMIona quia caro ct sanguis non revelavis tibi , sed Pater meus
qui in Coelis est Ubi Petrus Apostolus per revelationem is, Summi Ρatris, ait Sanctus Leo Hom. de Transfigura- ,, tione j corporea superans & humana transcendens, viditis mentis oculis Filium Dei vivi, Sc confessias est gloriam is Deitatis: quia non ad solam res xit substantiam carnis Mis sanguinis. is Judaei autem eum non viderunt verba sunt Sanisti Ambrosit n. s. laudatae epistine ad Fortunati anum
270쪽
obcaeearum enim erat inspiens cor eorum; quamvis eum in carne viventem Sc secum loquentem per oculos corporia σeertissimh intuerentur. Eis igitur oculis a Deo Patre illis minatis videbimus Deum, quibus eumdem fide tunc remnimus, ctim invisibilem credimus, ut supra dicebat Saa. Mus Hieronymus.
Illud ego saepe prospiciens, quod dixit Augustinus, Deum
videndum sicuti videntur invisibilia; haec autem nonnisi a cordis oculis videri: cogitabam , num exemplum hominis viventis & animam suam conspicientis, iuvare menter . nostram posset ad hane Dei visionem quoquomodo inteli, gendam. Additum est ad incitamentum quod inveni in . Sancto Patre. ,, Nulla, inquit, propior natura est, qua 'se diligenter inspecta, possit etiam Deus, qui super omnem i, creaturam suam incommutabilis permanet, incorpora is liter cogitari, quam ea, quae ad ipsius imaginem facta, est: & nihil vicinius, aut fortasse nihil tam consequens, is quam ut, credito quod anima corpus sit, eriam Deus is corpus esse credatur; de Genes adsit. lib. Io. cap. a .
Dicebam igitur: Certus sum me et corpore re anima constare. Rursus animam meam substantiam vivam Sc coegitantem intelligo, propter quam rationalia sum, Nex qua ovivit corpus meum; qua sublata, corpus moritur, Sc nullo amplius sensu vegetatur; unde & iliud consequitur, ani. mam per sensius meos solam sentire. Sentio item animam meam creaturam esse, a se enim esse non potest. Si enim a se ipsa esset, quaero num melior esse posIet λ CtimquGeertiisimh posset, & non sit mutabilis enim est , patet
quod ab alio st. Hunc autem a quo est, meliorem eidem anima esse; melior est enim omnis artifex opere suo. Ipsum vero a quo anima est, spiritum esse necesse sit; nam si conpus, hoc eodem a quo est, anima mea melior esset: aes