장음표시 사용
131쪽
bemus prior in hunc habet modum Igue quidemsdriapi ram, quae appetiatur Maccabaeorum, non habent Iudaeis cur Legem se Prophetaso Psalmos, qu)bus Dominu tesimonium
perhibet tamquam tesibin uiso sed recepta eis ab Ecclesia non inutiliter, obrie qui fieri possit, si εο πευ vere canonicam crediderit Augustinus, ut ita loquatur
legatur velaudiatur, maximepropter illis Maccabaeos, qui pro Dei legesticut veri martyres,upersequutoribu tam indigna aeque horrenda perpes sunt ut etiam hinc populis Chrisianin
adverteret, quoniam nonsunt condignas ones huius temporis adfuturamgloriam, quae revelabitur in nobis. Posterior locus hic est Supputatio temporum a resituto templo non in Scriptur anctis, quae Canonicae appelgantur id in aliis inven tur, in quibus sento accabaeorum libri, quos non Iudaei, sed Ecclesia pro canonicis habet , propter 'itarumdam martyr mpa iones vehementes ais mirabiles, qui antequam Christuu nisset in carnem, Us a mortemsro lege Dei certaverunt. Ecce Maccabaeorum libri non sunt inter scripturas sanctas, quae canonicae appellantur: Ecclesia habet eos
pro canonicis. Num in vestigio sibimetipsi sanctus doctor contradicit aut num ecclesia libros pro canonicis habet, qui inter Scripturas canonicas non suntὸ Sed explicat sese, quum addit, ab Ecclesia pro canonicis haciem, propter quorumdam mari rumpa tones Nempe non habentur pro canonicis, quod auctores eorum prophetae vel scriptores θ εο πει qui fuerint, sed quod eximia pietatis, reliin constantiae exempla, quae in iis leguntur, populo in ecclesia proponi ex usu sit Eos, inquit, non Iudaei,sed Eccles pro canonicis habet. Nem p , quamVis hi libri a Iudaeis Hellenistis, quorum sane idiotismo loquuntur, olim usurpati, cujus etiam rei aliquod ab Epiphanio fieri videtur indicium ex quota Asti
132쪽
men Hebraei fastidire coeperunt Graecas artes Himguam, hos quoq; libros in precio&usu habere desierunt. At Ecclesia ad aedificationem plebis legere non
desilit Habet igitur hactenus, eoque in sensu, pro canonicis, quamvis hodiernae Iudaicae genti sordeant. LIII. Intellei ta sententia Augustini facile etian intelligitur canon concilii Carthaginiensis, cui interfuit Augustinus; qui est in codice canonum Ecclesia Africanae vigesimus quartus, capiendus in eamdem sententiam de libris, quos in ecclesiis ad aedificationem plebis fas sit praelegere; sicut ipsa quoque canonis ver-ha dilucide testantur. Acuit ut fraterscripturas canonica nihil in ecclesii legatur sub nomine divinarum riptur rum. Post enumerationem subdit Hoc etiam fratri conficerdoti nostro Bonifacio, vel c&yalis earum partium episcopas pro confirmando isto canone innotesat, quia a patribussa accepimus in ecclesia legenda. LIV. Caeterum eodem seculo quincto occurrunt duo Romani episcopi, papa sive pontifices tacenim ea aetate episcopi communiter vocabantur cinnocentius& Gelasius, ille sub initium,iste sub finem seculi, qui laxiorem catalogum, instar Augustini, uterq; proponunt. Eodem itaque modo capiendi intelligendi erunt, quo capitur intelligitur Augustinus.
Innocentius videlicet ab Exuperio episcopo Tolosano consultus, quum libros canonicos immixtis ecclesi, sicis recensuisset, tandem concita est, Si quaesunt alia, non solum repudianda veriιm etiam naveris esse damnanda.
Ecclesiasticos igitur hoc potissimum fine canonicis immiscuit, ut ab inutilibus terniciosis apocryphis segregaret. Quantum autem datur cognoscer primus omnium id fecit,4 laxiore contexto catalogo ecclisiasticos
133쪽
.sticos cum canonicis confudit. Scripta enim est epi- stola COSS. Stilicone secundum anthemio,hoc est, anno aerae nostrae cccc , quinquennio antequam ab Alarico mothis Roma caperetur. Ejus exordium hoc est Cons extitibi, frater caris me, quidde prepositas cic quae itione 'naquas entirem, pro captu iniecigentiae meae,. qais ungvi a re ondi. Sibi sane non arrogat, quod infalii bilis sit aut errare nequeat. Quin Erasmus de eo ejusque ad episcopos Africanos epistola, quae inter Augustini epistolas legitur, haut veritus fuit scribere In xp' ' ' hac epistola dicZionem, o ingenium, se eruditionem tali dia An mi prae ιυd siderare cogimur. Et ad aliam, qua paucis interjectis sequitur se nocentiussio mores et/mpotiusquam Epist. eruditin, ad damna dum quam docendum infructior. Hic profecto idem eadem , in qua catalogus, de quo 'gimus, occurrit, epistola ausus fuit viventibus in conjugio applicare verba Apostoli Coinquinaris es in Veli rit inhia nihiImundum item is in carne mi, Deo lacere non Rom.s,s.
possunt. Bonifacium, cujus synodus Carthaginiensis meminit, successorem, intermedio tamen Losimo, habuit suaeque epistolae in veteri codice canonum ecclesiae Romanae post epistolas Sirici deces ris, quae
primum tenent locum, proximae sunt, quum nullum
v l in hoc ipso codice, a quo alias, si genuinae essent, abesse non potuissent, antiquiorum merciumq; Mercatoris appareat vestigium. LV. Gelasius Romae episcopus fuit vergente ad finem seculo quincto Ejus in veteri codice canonum ecclesiae Romanae una saliena exstat epistola, distincta in capitula xxiix. In tomis conciliorum plures leguntur, memoratur etiam synodus Romae habita , in qua libri sacri enumerantur, praemissa pigrapheiu-
134쪽
iusmodi ordo Ilrorum Veterk esamenti, quem san 'scatholica Romana suscipit se veneratur ecclesia, digesu a Gel fro Papa cum septuaginta episcopis. Non dicitur ordo libror canonicorum Veteris resfamenti sed si tripliciter, ordo Ebrorum Veteris res amenti nempe sub Vetere scriptorum,& postea in usum Ecclesiae, ut publice populo praelegantur, receptorum ut in considerationem, censum veniant non tantum qui stricted in rigore Canonici appellantur, sed etiam Ecclesiastici. Sic sane capi possunt,4 sine dubio debent h. ec verba, ne Gelasius cum suis episcopis a natura rei ipsius iam, ut pridem monuimus, qui liber tempore durantis Veteris testamenti canonicus non fuit , is subsequente aevo Canonicus istius Veteris fieri nulla ratione poterit in a consensu totius orientalis triscae ac primaevae occidentalis ecclesiae discrepare videatur. Accedit, quod Gelasius non nisi unum Maccabaeorum librum ponit: unde apparet, quod Ecclesiasticos aut secundi ordinis libros attinet, non fuisse admodum curiosum, quinabantecessore suo Innocentio, ab Augustino, qui du-
LVI. Neque mirum est Alcimum Avitum , qui
post initium seculi sexti Viennae in Gallia episcopulaametropolitanum egit, Isidoro Hispalensi libro de vitis
illustribusscientiastecularium literarum doctissimus, Adoni successori eloquentia osanctitate pracipum; non miruna est, inquam, hunc, quum de laude virginitatis ad sororem suam Fuscinam sanctimonialem carmen scii beret, eamque a sedula sacrorum librorum lectione insignique cognitione commendaret, Ecclesiasticos Canonicis, utpote non minus quam hosce sorori notos
lectos, miscuisse. Vtrosque junctiminicut hodie fieri
135쪽
amat, tum quoque latini codices sine dubio exhibuerunt. Et vel propter solam hanc conjunctionem suo modo libri Scripturae&Biblici dici poterunt. Sic auo tem Avitus: quidqui sacrae ivina molumina his, quisnse aut verbo monsfrant, ut digitos,stror isthaec omnia dudum
Et quae veridici, nec in hoc tamen ordinc , nempe a nonicorum vel Ecclesiastic 'rum auctorum, Patrei
Exposuere suis et eri digna libesiis
Haditu cuncta tenens animosiliente bibist. Nec si qui acrum nostri cecinere poetae,
Caetera qui repnceis insens bu uiere doctis , Et quae nota tibi , velquaepercursa Mendo. Ad irtutis opum udio converte virili. Num ni doctrinae iungatur vita deis, Maiore acie coniuncta scientia poenas.
Daec ad sororemvi de sorore Avitus. L VII. In eamdem aetatem incidit bngaeva vita
M. Aurelii Cassi odori, qui nobili genere natus virtute die ruditione ad summos honores sub Theodorico ex Amalorum familia Gotho, Italiae post devictum Odoacrem rege, adscenderat tamdem vero repulpissollic, iudinibus dignitatum curissecularium noxiosapore conditis sic ipse lo it uir religiosam vi PFologo In tam professus fuit. Iuxta Trithemium factus est, tona I ό ό chis se abbas misolii apudurbem RavenMatensem. Ipse Insi s liptitutione sive introductione in lectionem divinarum scripturarum monasterium suum Vivariense appellat, a tol
136쪽
prope mare, montis Caselli cretasuvia. Num Iocus hic in agro Ravennate fuerit, non satis constat. Etiamsi vero in monasterio illo senex grandaevus monagenario enim majorem fulisse ipse facit indicium vixerit, studiisque gnaviter operam dederit, abbatis tamen munus videtur declinalse, aliisque demandasse. Sic enim suos Institutionis memoratae cap. penultimo alloquitur omnes, quos monasteri sta concludunt, tampatrum regulaN, quampraeceptor proprii iussa servate, se libenter, hae ob imperantur,emicite . - Vos aurem octi os virosabbate, chedonium se Gerontium deprecor, ut sic cuncta dia sonatis,quatenu gregem vobis creditum,irofante Domino,ad beatitudinis donaperducere debeatis. Peregrinum igitur ante omnia suscipite eleemosynam date nudum site esurienti pane rangite quoniam se vere dicendus eis con titu alludit forte ad suum exconsulatum,qui miseros consolotur. Ipsos autem risicos, qui ad vestrum monaseerium pertianent, bonis moribu erudite, quos adiectari sensionum pondere non gravetis. - Dataeuitas vobis quaedam urbspropria, cives religiose, in quas concorditer ossiritualiter Dominosraestante tranaitu, caelestis iam patriae praefiguratione gaudetis.
Nolite amare desidiam, quam Domino cognoscitis odiosam. Prae- ο vobissin an parumscripturarum instrumenta dogmatica cum expositoribus suis, qui veri sensoriferi campi, corosisp
radi oma flavia, unde se eos animi Hubriter imbuantur, se linguae vestrae non caduco in ructifero nimis inseruantur eloquio Mapropter de eranter introites seria Domini,ntsequentibus iter indicare possitis, alat magnae erectiniae pondus eis habere quod legas, ignorare quod doceas. In struxerat videlicet Cassiodorus illud suum monasterium non modo cunctis ad vitam sustentandam necesseriis ed etiam ut studia, quae magnopere amabat,prO-
137쪽
moveret, insigni bibliothec3, quae omnis generis Ibbros, inprimis vero Sacra scripturae, ejusq; expositores, potissimum Latinos, contineret. Ad lectionem itaque Scriptura Institutione ista monachis suis praeit, sub cujus finem eos compellans, Ela minc, ait, cara imistatresfestinatem Scripturis anctuproficere quando me cognoscit pro doctrina Graecopia, adiutorio dominicae gratiae,
tanta vobis se talia congregasse . Legendos itaque proponit Scripturae libros non tantum Canonicos proprie ita dictos, sed etiam Ecclesiasticos atque adeo utrumque catalogum recenset, tum strictiorem Hiero si p nymi, tum laxiorem Augustini. Quoniam autem, qui Ecclesiasticos expositionibus illustrasset, ex veteribus invenire neminem putuit, ne tamen absque hoc adminiculo a monachis legerentur, earum conficiendarum negocium dedit religiosi imo viro, Belgatoripresbytero Reete autem monet,propter virtutes excellant imas morum Cap. con istos esse, utpatientiam, ut em, ut caritatem, ut etiam
in minis fortitudinem, utpro Deo contemtampraesentisseculi itam, etcaetera, quae illic virtutumgenera Domino prosantefloruerunt, Osris animis competenter infunderent. Hactenus igitur Hieronymo vel Hebraeis aut Graecis Cassio.
LII X. Ad eundem fere modum capiendus&ὰκ- ponendus Isidorus Hispalensis, cujus episcopatus incidit in primum seculi septimi trientem, tempora florentis in Hispania regni V V estgothorum. Videndus est libro de ossiciis ecclesiasticis cap. XII; libro prooemiorum in Vetus& Nov.um testamentum; clibro
sexto Originum vel tymologiarum. Describit hic Hieronymum, neque negligit Augustinum , cujus etiam verba amat usurpare Hebraei, inquit, Veliu testamen 2 s i s
138쪽
ιum iuxta numerum literarum uret 'lini duobis lifro Deipiunt, dividentes eos in tres ordines, Legis cilicet, o Prophetar-, ct Hagiographorum. Tres illos ordines juxta ductum Prologi galeati recenset, deinde addit Martiueu apud nos ordo ei eris testamenti eorum librorum, qui 'ca
nona Hebraico non unt. In quo sit non sunt, fieri nullo pa- cito potest , ut sint Veteris testamenti libri canonici genuini, stricteque proprie ita dicti. Sed pergat: Primi Sapientiae eis secundus, Eccosiasiciis; tertius, Tobiri, quartus udith; quinctus xt c , Maccabaeorum Mos licet Hebraei inter apocophas arent , Ecclesia tamen Christi inter divinos libros honorat praedicat. De libro Sapientiae&Ecclesiastico dicit cum Augustino, propter quamdam
eloquiis militndinem Salomonis titulo praenotari. Item Libros quidem Tobiae, se Ludith, e Maccabaeorum Hebraei non reci prunt Ecclesia tamen eosdem inter canonica scriptura enumerat Ostendimus paullo ante, quomodo dicat Augustinus , supputationem temporum a resituto templo non in Scripturis uis, quae Canonicae appellantur sed in aliis inveniri, quos non Iudaei diccissa pro canonicis habeat in quomodo haec verba sint capienda, ne Vir magnus sanctusque in vestigio semetipsum conlicere, contradicti ne atque absurditate irretire videatur. Quomodo ex ponitur Augustinus, ita quoque exponendus erit Isidorus, Augustinum sequutus; qui Isidorum exscribit Rabanus Maurus, sub Caroli magni filiis iuccessoribus currente seculo nono primum Fuldensis a bas, deinde Moguntinus episcopus, libro de instituitione clericorum tertio, cap.V.
LIX Quoniam iterum in Augustinum hic incidimus, denuo nonnulla, quibus mentem ejus aliam, quam diximus,aonsulta appareat , proferemus.
139쪽
Diximus antea, qu bd inparitatem auctoritatis illo vim urum, quos enumerat, agnoscit, argumento esse, quod non omnes eodem loco habeat, vel proprio strictoque sensu canonicos&divinos esse censeat. Eamdem differentiam integro post Augustinum seculo agnoscit alius Africanus episcopus, nempe Iunilius libro primo de partibus divinae legis, cap.vII: etiamsi forte mentem suam non satis commode exprimit. Scribit autem admodum dialogi ista Distipultu momodo divinorum librorum, nempe qui aut revera divini sunt, aut tales habentur, consideratur auctoritas Magiser Mia quidamperfectae auctoritatusunt,quidam mediae, qui D. sunt perfecti auctoritatu ' M. Pus Canonicos insingulisse ciebus absolute en meravimm D mi media ' V. mos Hiungi a plurib diximi. D. minusitu auctoritatissunt' Reliqui omnes. Qui non sunt perfectae auctoritatis, nec Canonici unt, si stricte&proprie vox capiaturi: qu autem mediae; Ecclcsiasticis; qui nullius, Apocryphivi, de quibus numerori dictum fuit, annumerandi. Sed
haec admonitionis ergo adducta nunc ita transmit
LX Diximus superius, Augustino,quum e libro Num λSapientiae protulisset locum, Vim eis, ne malitia murm
et intellictum eisu, a Gallis objectum fuisses, illum librum non esse canonicum. Quibus ipse quidem ad Prosperum&Hilarium, qui epistolis suis indicium fecerant, sermonem dirigcias duos libros opponit; unum inscriptum De praedestinatione sanctorum , alterum De bono perseverantiae. Prioris capitulo decimo quarto de objection quam diximus, agit Potuisset uno verbo absolver si dixisset Sapientiae librum omnino
esse canonicum 4 falli Gallos, qui secus opinentur. a Sed
140쪽
Sed hoc non dicit Ostendit potius, revera divinae gra tiae esse beneficium, si justus cruda vel immatura aetate
rapiatur, ne periculo mutationis in deterius expona tur, aut etiam succumbat: proinde hoc quoque dictum, a quocumque profeetum fuerit, divina veritate niti. Vocat nimirum sententiam Peramplane antiquις- rimanam. inquit , excepta huius tib Latre. statione res ipse nonciara ς, quam volumin hinc doceri. enim audet negare Chrisian π iu um,s morte ρraeoccupat-
fueris, in refrigerio futurum ' libet hoc dixerit, quis homo Mnaside resi endum putabit' - Haec eis tota caussi cur dictum eis, a quocu fit dictum Rapit ea, ne malitia mutaret intellectum eitu. - uae quum isasint, non debuit repudiari sientia libri Sapientiae. qui meruis in Eccles Christ alterum hoc est responsum Si antiquus tractator vel Scripturae interpres id dixisset, admitterent Galli hic autem scriptor etiamsi canonicus non sit, tractatoribus tamen merito praefertur de gradu Lectorum ecclesia rivi, tam longa annositate recitari, se ab omnibus Christianis, ab pscopis uvis ad extremos laicos eos,poenirentes, cate
chumenos, cum veneratione divinae auctoritatis audiri Ceriὸ
enim de divinarum ripturarum tractatoribu s qui erunt antenos,proferrem defensionem uis sententiae, quam nune solita diligentius ais copiosius contra novum Pelagianorum defendere urgemur errorem Ahum ergo tentiae defensionem ex divinorum eloquiorum nos praecedentibi catholicis inractatoribuspromerem,profecto hi fratres , pro quibus nunc agimus, acquiserent hoc enim D casis literi me O. Se quisententiis tractatorum serui volunt, oportet,ut istum
librum Sapientia ubi legitur , Raptu eis ne malitia mutaret intelli metus omnibis tractatoribi anteponante quoniam
Abi cum anteposeuerunt etiam temporibu proximi Psolorum egregii