Comoediae;

151쪽

ab Erasino non uerat animadverSum, fieri Vix potuit, quin vir magnus Iaberetur in Cumini Jector. Apud Demptrium περὶ 'Eoit. g. 157. in OPhrone Pro κυμινονεσπειρε Corrigendunt OSSe κύμινον ius ισε, quantumvis verosimillimum videatur, minore sidia Cia et segnius ad firmem, probe meiNOr, quem lectioni receptae colorem conciliarit adr. Iunius ii Ada g. Cum in una ctrctres. Quis vero credat Simonidem illum, magni spiritus foecundisSina aeque venae Oetaira, iis fuisse Oribus, inqhios Convicium κίμβικος quadrarot huius tamen tituli summo vati notam inpressit Xenophanes Colopliori ius, teste scholiaste Aristoph. ad Εἰρ. V. 696. idque oppro brium, ne Vanum fuisse putes, repetere non dubitavit, sordidaeque vitae documentis Conprobare Chamaeleon εν et περὶ tuo νQ0υ ut Colligi potest ex

bri Resctius ἐπιστομισθείς itaque restituit Contra prio res edd. nec dissentio; Uamquam memini formam utram lae multis in verbi Promis Cue saepius surra ari, λοιδ0sεῖν, λυιδορίζειν ἁπ0λ0γεῖσθαι, πολ0γίζεσθαι Sed επισt0μίζειν perpetuae Consuetudinis auctoritalom habet vid. Aristoph. qu. v. hi et Suicer Thes. ΕΜSΤ.89, 23 Post ου excidit αν Hems tertiusti culpa.89, 28. και Aptius conveniat ς, quae Particulae non raro in veteribus membranis Permutantur.

principis d. lectionem, quam Fracinus, Ceteri Socose Schol in Aristoph. T. IL H

152쪽

114 P LU T II S.

dius eum, quam par erat, sequentibus, hunc in modum interpolavit: κατὰ δε τουμηνίαν οἱ πλουσιοι, δειπτον σπερας ii θυσίαν et Σκατ' gr90ςαγοντες ἐπὶ ταῖς τριόδοις τί θουν, οἱ δῶ πένηrες et C. Hae licet v mi quo Codice depromta forent, quod vix crediderim, vel sic tamen Postponenda ducerem. Docti hominis est, et proprietatem loquendi seCtantis πεμπειν δίῖπνον τη Eκίτνὶ contra, si non Plane illos uiri, at languidum certe et inficetum, δεῖπνον et Ἐκι τν πρ0ςίr0ιτα επὶ ταῖς τριόδοις τιθέναι. EΜsT.

P. O , 5. εθος ἐν Nihil ex adnotatione tota

praeter hae paucula decerpsit Suidas in f ύτρο usque ad και λαμβάνειν του πένηrας Pluribus indiciis constat, nostra in lutum scholia, quam quae illo

habuit, esse leniora. EΜST.

lunt postremae vocis. Ova lustraminibus et Hecates sacris adlliberi vulgatum est eundem sum An 8Seus frixus Praestiterit, nescire me profiteor. ΗΕΜs T. Imo

τηγανισμένου habet C. D. Pro τετηγανισμόνου. PORSON. apud obraeum p. 13 I. 9o, 4. βδομον Exempli causa notandum est in A. scribi Dδομον, in Fl. ευδομον in iisdem ἐφύπι- μερίς spiritum correxit Gelenius. HEΜSΤ.9o, 35. tria et: Dabo utilem d. l. in te polationem: ἐχε σιγαν καλεῖται δε και παροιμιακυν διατ πολλὰς resoιμίας τούτω πεποι σθαι τω μέχρoa Γλλως.παs0ιμία ἐπὶ etων κριβῶς εἰδότων τι Καὶ πάντα λ etc. Qui cohaerere debebant, discerptos vides, alienis interiectis, Cratini versus quum ne minimum quidem liorum vestigium in ed. A. compareat, iacturam inuti Iis sarcina nullus moleste seret. Praeiverat Κusterus; sed ita, iit medicina partem sanam traxerit: simul enim omissus est per negligentiam Cratini versuum Primus; in quo ne metrum laboret, B ccentu mutato Seribe, tria τυ απα etc. rationem reddet scholiR-stes noster ad v. I 4. Prior utem additamenti Florentini pars nihil aliud docet, quam quod statim verbis

153쪽

PLUTUS IIS Hephaestionis, quem Vide p. 26. ab enarratore in hac

causa castigatum P. 28. Proponitur alteram, παροιμία ἐπὶ των ἀκριβως εἰδ0των τι, Pertinere Suspicor dis 6oo. quasi ab iis proverbialiter usurpari monere Voluisset, qui de veritate cuiusvis rei persuasi a suscepta semel sententia nullis machinis dimoveri se patiuntur. Haec ii veteri libro quum alio, quam Porteret, loco essent posita, quod saep fieri solere vel solus monstret C. D. racinus, Prout invenerat, incaute relinquendo turbas dedit. Ceterum in versu Cratini secundo μόγον ed. Postrema Praefert: id utrum litora vitio male collocatae BCciderit, an a ustero de industria suori mutatum, dicere non habeo: λόγον certe, quod Hephaestion etiam tuetur, minime sollicitandum arbitror. ΗΕΜsae. Cons. Gaissord ad ephaestion p. 46. et Arnald animadv. P. 28.

P. 1, 8 Additum inter versus καὶ μη φθεγκε-oθαι δη ς pro duabus istis oculis figura erat, qualis sere ad exprimendum δηλαδη adhiberi solet, paulo

intricatius formata, quam vereor, ut recte sim adse

σθητι. Graecis serioribus αφανισθονα non solum estes ansscErct intctrires, sed et in malam res abires.

9I, 16. Post πόλις adde 'Ἀργους, ab Hemster-husio miSSum. 9 I, 26. ταυτα, φασὶν, ε T. Illud φασὶν indicium prodit grammatici recentioris genuinas velerum adnotationes noxia breVitat mutilantis. Haec autem, T πόλι roυς, κλυεθ' οἱ λέγει, reperiuntur itidem in quit. v. Io ubi scholiastes Observat sumtam esses partem priorem ex Euripidis Telepho, ex Medea posteriorem idque verum extant enim in hac tragoedia v. 168. κλυεθ' ία λέγει, Pauloque ante prRecedit etiam, πόλις. Idcirco quod hic scribit enarrator noster, Ver-

154쪽

I ID PLUTUS. sum illum in Phoenissis haberi a Polyniec proiiancia tum, es frigere non Potest, Uin eius Ulpam in ii O- moriae malam fidem reiiciat quamvis similo quidpiam offerre non negem . O8 6 Id. ,16. ΗΕΜsae. 91, 17 Vide Obraeum P. 32. 91, 5. διαιτητην Capiendum est, An qNam scriberetur συνδιαιτηΤην Particula συν EX TAe Cedonte vocabulo repetitari id ad 2I, 34. nisi tamen ira Iano

reponi praestet, auctore Suid in Ξυσσιτος et Σίσσιτος. De ausone scholiastae meminit unius Catal Ariis in Pauson. Suid Obτος ζωγρίφος ην, καὶ επὶ rex se διατεθρύλλητο Alibi dicemus accuratius tigrast. In edi tione Aldina hic ordo scholiorum: a 4 9 I, 4.

numerentur. HEIIST.

P. a, 7. καὶ νυos Ante legebatur, τυω και etc. docero voluit non tantuni, quid sit ἀνύειν, sed etiam quid ανυειν την δόν. HEI SI

92, 34. ἐπιπωματικου Ita rectissime usterus scripsit pro eo, quod erat in prioribus edd. πιπτωματικ0 sitie ullo Sensu. Est Utem λαιον πιποφαTικον, quia vim habet velut operiendi atque occludendi te nues corporis meatus , ne Vel sudorem internosque simul spiritus iusto Citius transmittant, vel aerem Cfrigus extrinsecus hauriant quam ob rem oleum a Dioscoride dicitur I. c. o. δυς περιψυκτον φυλή σειν οπωμα. De Utraque olei dote multa disputat Lucian. in Anach. Pars huius scholi maxi In marginem cCupat C. 'O. sed eum in Naodiam scripta, ut nobis nihil admodum utilitatis adserat To λιπαρος. η ἀντὶ τ0υοτ εθος η . . . λαιον . . . ἶνα ἐπειδὴ οἱ ro σωματος

155쪽

morito ficus terus evocavit, quum per errorem ἐξυνται B. Gel et Genev exhibuissent. Ab initio l. praeseri, To λιπuρός. η αντὶ te quanquam Parum interest, u-

maria verbi rειν signification notctia vides, ex recentioribus grammaticis, praesertim Moschopulo, congesta satis alieno loco inculcantur. ApU Synesium p. IV. P. I 6 I. D. ἁγειν est cessebriares, ObSErbaro, Ut in γεινεορτη non nimis adcurat Petavius quam Iudaei a X'sCeuon vocant sequitur a Synesio αγουσιν πραξίαν. HEIisae. Cons. 45, G. 9S, 7. Puto significari templum osculapii in

Piraeo Cario ei liui v. bsi narrat lutum a se et Iero, simul ad templum pervenerunt, fuisse ad maroductum ut lavaretur a teinplo urbano longior fuisset

via. ibisso NAD. in ollii Analectis III. P. a. P. 4 5. τίμ. . . . ποιεῖν Ad explicandum τομίζεται laec sola C. DU. habet inter versus adscripta

94, 24. αναβλεη αιεν Cum A. et t. Consentit Κusterus B. Gel et Gen. ἀναβλέψειεν dedissent sal

te ἀναβλεψειαν. Observat autem usterus, OliaiSSO Ocholiaston, Nest shilisses dicesr ἀναβλέψαι π0cησαιεν quod ut, si castigatam scribendi legem spectes, mini-1ae negari Potest, si nostrum enarratorem tuetur SusTeCentiorum, quos non piguit verbis eiusmodi neutris, qualia sunt ἀναβαίνειν, ἀν&βιουν, ἀναχν, ἀναUυειν, ανακίπTειν, νανεύειν , ἀναθάλλειν etc. agendi vim induere. Neque abhorrent prorsus ab illo more Veteres sed consideratius illi a maiore cura linguae Patriae Tationes exigebant. Praeter alios hunc sum illustravit Io. Davis ad Cicer T. D. Ill 31. Vir tamen doctissimus mallem misisset axibus in edd. respetitum Euri

156쪽

ρας Πίπτεις κυβευων τον πρ0 rείους 2 ρην quam vis enim πίπτειν κύβοι creberrime dicantur, hoc in loco quin inτειν sit emendandum, qui quidem animum adtendat, nemo facile dubitabit. Attamen in scholiasta poterat aliquis, offensus insoleritia locutionis nusquam alibi, licet ναβλέψαι saepius occurrat, ab eo Si usur-Patae, egendum Suspicari, μέχρις αν κεῖνο ες ἈσκλU- πιο ἐλθόντες ἀναβλέψειεν ο Πλουτος quo Paci nominativi pro absolutis accipiendi sunt, quasi scriptum foret, κείνων ς 'Aσκληπιο ελθόντων cuius rei arbia

trium est penes lectorem. Ceterum de Choro, quem consuetudo comoediae veteris hic interponi postulabat, Observatio scholiastae clarius intelligetur, si componas,

94, 3 o. Repone ex Aldina μεμυστιλημένοι. 94 Sr. γεῖα Antea vulgabatur: ναβλέψαν

τα μετὰ δε το χαρίσασθαι te. Non erat Causa, Cur orationem hiantem et abruptam Telinquerem, quam

Suidas, qui totum hoc scholion exscripsit in Θησεῖα,

Plenam commode suppeditabat. Vir maximus Animadv. in useb. . o. postquam scholiasta verba de Theseo testularum suffragiis per Lyci calumniatoris artes Expulso protulisset, addidit alifi vctrcto non nes- minisses. istoriae tamen rarius obviae Theophrastum testem citant sane luculentum Suid in Asti; Σκυρία, et iustath. ex a Usaniae Lexico adcit. I. p. 8a. V. 54. ut indicavit Io. Meurs Thes C. 29. quibus BCcedit, quem ex iisdem sontibus sita derivasse credi par est, scholiastes Aristidis mendosissitne multoque Segniore Cura, quam decuerat, non ita pridem editus T. II. P. 4 I. Θησευς viro υκου ' ονησιν εἰς τυραννίδα συκοφαντ37θεὶς ξωστρακίσθη τος πόλεως, και ηλθεν εἰς Σκυ-

tur Eum Lycum Thesei patruum facit enarrator Lycoptironis Antiquus ad . 1324. qui Utinan integer, detractis emblematibus ZetZae nugacissimis, ad nos Pervenisset. HOC traditum, ut opinor, ab aliquo των τ-

θίδων scriptore si certam iidem habet. Lycum oportet

157쪽

fratre regni paterni haereditaria Parto, non tantum in vicina 'eloponneso vitam egit, auctisque Magnorum Deorum initiis apud Messenios vir religionum peritissimus inclaruit, sed et in Lyciam Usque Penetravit, tanta polletis auctoritate, ut Termitas barbaram gentem non Poenituerit novo ab eoque ducto Lyciorum nomine censeri. Videtur Butem in patriam reversus eo temporis intervallo, quo Theseus apud Molossorum regem quadriennium in vinculis exegit dum enim eget filius Athenis et rerum gestarum laude, et more Populi bonoficiis ingentibus obstricti florebat, nihil erat,

quod Lycus se causae suae Patronos iri Venturum Pe-Taret VerUm eo amoto ab civium oculis vates publicaeque superstitionis moderator, ut solet hominum it

Iud genus ad flectendos plebis animos esse Callidissinium, opportunam conciliandi sevolis occasionem nactus fratris iniurias in silium Dicisci constituit. Usus igitur inpulsore Menestheo, quem primum πιθέσθαι

Clius adlirmat, Theseum, abalienata naobilis vulgi voluntate, eandem exilii, quae ipsi olim obtigerat, subire sortem coegit. Hinc clarius intelligitur ratio proverbii satis alioquin obscuri, Λύκου δεκὰς de quo

nonnialia collegit o. eurs. Ait Leci. III, 9. Quem vero Lycum alibi bis terve vocaverat Strabo eum τον Παrδi0νος 1ίκωνα dixit lib. II. p. 859. . quod etiamsi Casa ubonus mutari iubeat, ego propterea retine dum existimo, quia nihil obstat, quin putemus, Lyconent ab aliquo scriptore vetusto, quem ibi secutus sit Strabo, fuisse nominatum , qui plerisque Lycus audierit: sunt enim in nominibus propriis quaedam formae scribendi vald adfines, sic ut ab aliis nunc hoc, nunc illo modo esserantur: quae ratio minus animadversa nonnunquam viros eruditos in errorem induxit. Hic ipse Lycus bis intra paucos versus Λυκιος est RuSaniae I p. 44. nec secus sese res habet in Icarus, carius et Icarion, Iasus, Iasius et Iasion, Actaeus et

Actaeon, Glaucus et Glaucon Hyblus et Hyblon Eurytus et Eurytion. Quem Callistum dixit Socrat. H. E. III, I. . Callistion est albani o aio tante salesio

158쪽

etiam 'Iαπετι0νίδης esto d. H καὶ D. v. 54. Do modo Iapotionides Atlas eidem Ovidio, et Perseus Acrisioniades. Contra Κυψελυς IIετίδης in Oraculo apud Herodotum V, 92. . . qui patre genitus erat etione. Similiter itaque υκος, Λύκιος et Αίκων. Iam tolemaeum audiamus it Photii Bibl. p. 252. V. 29. Ubi Achilles antiquae memoriae clarissimos Tecenset: και G

cum eget fratrem intelligamus quam suspicionem haud parum adiuvat Ostracis mi reperti mentio quippe non est alienum, filio scriptorem aliquem adtribuisse, quod plures de patre narraverant neque tamen dissiteor, aliunde mihi de lio Achille illi esse compe

tum Ceterum ΙΟ. Meurs. . . V, 18 et Sam. Petit. Comm. in L L. A. p. 366. Ostracismum illustrantes honestis magni caligeri mentionem non praetermiSis sent: etenim ab illo iamdudum, quae quidem in eorum observatis Praecipuas artes tenent, uerBnt Occuis Pata. HEMST.

prehendit Meursius in Theseo cap. XXXI. Us P. 94, 37. λοι/ιωξαντες Utriusque mali postiseri

λ μου et λ0ιμου noulina literae tantum tenuissimi qu Soni discrimine separata quas saepe dubitatione S e Pere Tint, ex notissimo Thucydidis loco II, 5 i. testatum est. Non potuit ea de causa non contingere, quin Bltera vox frequenter sedem alterius invaderet multis quidem in locis, utra sit eligenda reiqΠ narrata maxime conveniat, haud difficulte diiudicosa vehit apud Hesi Od. Θεor. v. 227. ubi vide raevium, et OS ad schol supra Io, 25. 65, 3. at in aliis optare non ita Planum atque expeditum: vid. Strab. XII.

159쪽

p. 6 a C. et Casaubon. Hi tamen vel invito Suida, qtat edd. opitulatur, secundum Me ursi sententiam in Thes. c. 3I. 0 μωξαντες Praetuli quippo testimonium est Aeneae Gagae disertissimum P. a. Λέγεται δε ' αἱ0ις επειδη τοσ0υν, τ0ν Ἀπολλω χρῆσαι Θησέατον Αἰγέως επὶ τὰς Adrali ας μεταβιβαζειν .... χμα τε της Ἀττικης τ0υ ροίως τ λειπόμενον πεδη, και ὁ λοι-μ0ς οἰκ τι ην. In Simili casu schol ad qu. v. 84 de Thermistoclis ossibus Athenas transvehendis: λοιμωξύν- των δε Ἀθηναίων ὁ θε0ς εἰπε μεταγειν τὰ στέα Θεμιστ0κλέους' estis uteria auito Hangis, quam sames, ha-bobatur vindictae divinae in ii omines ani in advertentis telum praesentissimum, Ut notavimus ad 28, 29. Igitur eadem indiget medicina schol Aristidis, ubi nihilo iarius, etsi ter repet B tur, στερον δε λιμου κατασχόντος

mihi persuadeo. De vocabulis laisce periniatatis iterum erit monendi locus ad . Ο55. L λευσθέντες autem nimis nudum flagitare videtur χ θησμω ' quemadmodum in Plutarcii de Fluv. c. 6. P. 22. εἰς τουτον κατὰπs0σταγην τον λόφον π0λιν κτίσαι θέλ0ντες, interseri dejbet, κατὰ χρ=ὶσμ0 7rs0σταγην, de quo dubitare vix potest, qui lutarctium Bdhibuerit C. o. p. 37 vel, si lubet, ab του ' Απόλλωνος, Cui avent Aeneas et Aristidis enarrator. EMST.

P. 95, 2. atro, Ita Suidas in Unctis edd. orato υτω. Carpit Aristophanis interpretem Io Meiars quod

graviter errans tempora consuti dat, et ad Lycomedis aetatem referBt, Uae mBgno Cri Ploriam, quos eius historiae meminisse scimus, ConsenS multis post seculis demum evenerunt: quod etsi non a regem, dubium tamen mihi non est, quin uos au Ctores scholiastes fuerit secutus novimus enim Ex Strabone IX. I.

A. et pluribus aliis του την 'Aτθίδα συγγρά ψαντας π0λλα διαφων σας idque eo etiam magis probabile videtur, quod templi Ti1eseo instituti et consecrationis ho-n6rumque divinorum causam ab illo principio repetat. Ceterum abit itidem in nostro scholiastes Aristidis non

160쪽

95 5. συνηγαγε την ζύττικην In Prioribus apud

Suictam legi. και γίνονT διανομαὶ et, OPT ' ' τελεῖτο, vix dignum puto, quod referatur: paulo maioris est momenti, hic eum EXhibere, συν rur την πο- λιν, Τος -τικης πρ0rε90ν κατὰ κωμα οικουμένης. Si parum Per Um in modum refingas, συνηγαγε την πόλιν πρότερ0ν σποραδην καὶ κατὰ κοψας οἰκοῖσαν, videri potest interpres la oster Isocratem imitari, qui Helenes Enc. p. 14. . de Theseo si Scripsit: και πs oro μεντον πολιν σποραδην και κατὰ κωμα οἰκ0ῆσαν εις αὐτ0ν συναγαγων τηλικαυτην εποίησεν etc. Sed serme malim utra inque lectionem conflatam in talem Ordinem redigere: ἐορτη δε αυτ ετελεῖr0, Vel πεΤελεῖε0, επε δη πρωτ0 αυτοῖς συνηγαγεν εις την πολιν, η υττικης πρότερον σπ0ρύδην και κατὰ κωμα οἰκουμενης quibus in verbis et orationis stoictura, et Choliastae mens Planissini Procedit adde, non aliter loqui Thucydidein II, 5. ες την νυν πόλιν υσα ξυνείκισε πάντας Dion. Chrys. r. LVI. P. 17. Θησευς η υττικην συνωκι

quo imaginem in osuit. Vide calig. Anim in Euseb. p. o. De orδόη Theseo sacrata scholiastes iterum ad V. II 27. ΗΕΜsi ' 95 7. και μυστ9ία μιμουμένοις Sic locum hunc emendavi ex Suida V. μεμυστιλημενοι ubi tamen levi errat μυστηρια legitur Pro μυστρία. ditio Aldina habet μυσrρίοις μιμούμεν0ι, quod Proxinae ad veram lectionem accedit Editio Florentina Corruptius, μυστηρίοις μιμ0υμετ0ι. ditio Basileensis vero pro μιμοί iενοι legit μούμενοι quod licet a correctoribus profectum videatur, GeneVense tamen postea in editionem suam Teceperunt. Existina Brunt nimirum. μυ- στμίοις uoυμεν0 Signi sies re osse, Excavatis mistis

Danis haurientes iusculum scilicet : in quo dupliciter errarunt Nana Primum non dicitur μεῖν, sed μαν.

라틴어 텍스트