Comoediae;

161쪽

sensu quo iusculum haurires dicimus sed loro vel 1Uno aquam ex Puteo extrahere quod longe aliud est. Sensus igitur huius loci est, o μεμιστυλημενοι hic significare, insculum hauriesntes Panibus Excavatis si cochlesaria imitantibus Μυστρio enim apud Graecos non solum significare frustum panis excavati, sed etiam quodcunque cavum hauriendo iusculo Paratum, sive Coclitear, iam ante TeCte monuit Henr. Steplianus in Thesauro Ling. Graecae. Re prius Si Scripseram. Postea tamen, Uti δευτεραι φροντίδες nos aliquando a priore sententia dimovent, existimare coepi scribi hic etiam posse, μυστρίοις μωμενοι, . . Excaa'atis Panis ριιstis hauriesntess. Nam licet verum sit, μεμ proprio significare, loreo fune quam ex puteo extrahere: Videtur tamen etiam vox illa de quovis hauriendi modo accipi posse. Certe de quavis extractione Vocem illam

dici, vel ex enr. Stephani Thesauro lector discero poterit UsT. μυσrρία μιμουμένοις In fronte scholii

retinendum erat ex A. μεμυστιλημένοι, quod Per sequentes edd. abire iusserct ni in μεμιστυλημένοι, Vel με- μιστυλλημένοι in re quidem tenui parui considerater quam enim scribendi formam hi scholiastes agnovorit, etymon ab eo Prolatum satis declarat. Haec autem ab editoribus, quid potissimum amplecterentur, incertis mirifice fuerunt vexata. Musurus in A. TeprResentaVit, ἄρτοις κοίλοις καὶ μυστρίοις μιμ0υμενοι, labi a Centu extremae vocis eam Syllctbam tenet, ut Ῥουμένοις scribi

debuisse videatur. Multo peius in I. καὶ μυστη0λις μιμουμενον, etsi tatim in μυστρίοις illi innovetur: hinc ansa eleni data corrigendi, καὶ μυστρίοις uo υ- μενοι quod Spiritu Solum mutato μούμενοι ortus

adoptavit Verum A ustero, me iudice, recte fuit animadversum, μαν a Grae Cis usurpari, non item

ιμεῖν , quanqu3m in Suida reperiri non ignorem, ιιαν και μεῖν ἀντλεῖν, ἀνέλκειν, ἀνασπ&ν. Nunc Suidas in

medium est evocandus, qui maximam horum partem

in μεμυστιλημένοι descripsit in eo si legitur καὶ μυστη=ια μιμουμένοις ' Oθεν καὶ τ ὁν0μα τοῖς μυστηρίοις. Ibi usterus, qui tum d A. OIidum Videral, EX Aristophanis ' scholiasti Suidam inmendandum statuit:

162쪽

at contra notis in comici lutum, Te diligentias eq-ponsa, Suidae lectionem amota tantum liter supervacanea soliolia sine donavit; quod mihi quidem optimo iurei a Ctum videtur et quare δευτέρας 'sorτόδας gregio

viro lubens re initio, hii bus induci se pβssus fuit, ut exist Hilaret, scribi MC Etiam oras, μυστρί0ις μυνενοι, L. te Haec ratis Paula fria Stis haurisnisset alterum ita planum a PropTium, Ut hae sucata falsaque specie blandientia tuto repudiar liceat HErasu. 05. 9 μυσri lar Suidas, ola: . μυστίλιόν τι. o ν'ntro modo scribat Ur , . illi interest. EtYmologi Iocus in . Ius ro0ν tam gravi ulnere laborat, Ut medicina, nisi ob integris membratiis, sperianda hon sit Eustathini autem ad Od IJ, P 476. v. a. ex elio Dio

γριτα δε αλὶ0υς τ κ0ιλαίνειν ψωμ0ίς. Ergo gramariati- eorum opinioni fuit concedendum, ut in ioc itidem Acholio scriberetur μυστίλη, non, quod in Cunctis Praeter Aldinam edd. seitur, μιστυλη. Porro Suidas: καὶ Σην θάθαν, rara tali τινα μυστίλν δἐ καλεῖται κοῖλος

ὐ0τ0 etc. sublato distincta a praecedentibus adni,ia tionis signo; inde tamen tanquam diversi auctoris rectius seiungi arbitror. Deinde OS ευτυχ' σαντες PTOT-aus 1Dissis, iacte aliunde iacinus invexerat, continuo

95, T. τεθραμμένοι τετραμμένοι prave legebatur

163쪽

95, 4. που τε καὶ ἐπὶ Plane, ut edi iussi mus, ita scribitur in Fl si, quod leve est, interphnctionem excipias Pro set Gelenius et Portus oderunt

από quod cur facerent, Causa non erat. Sed plus sibi, quam religiosum editorem deceat, Usterias u inrsit, dum leCtore non admonito, Teponere non dubitavit: υ που γε καὶ π Του χερείων, χείρισε0ς ὀρείων, άοιστος Ουrως γέγονε quod, si vel innino nocessaria foret emendatio, non deberemus non inprobare: UriCcontra in veteri lectione et structura , Cilior, et sensus expeditus quandoquidsna etiam id, sive illa mutatio diphthongi ει et ι accidat i χερείων, χείριστος, Ct μείονν, θιστος. Orio re tamen 11on Prorsus abiiciam. HEMST.

95, 27. Correcta ab emsterhusio codicis vitia, ροφίσαντες. δέδυκ0ς. . , 95, 29. Post κοίλοι typothetae culpa excidit si τοις Ravennas τοῖς κ0iλοις γὰρ ρτοις Sine L. 95, 1. γδόη . . . qui0ς HaeC Praetermisit, quippe iam ante tradita, uitias tum praefert ἐκ0sέν

ρίννυντο HEΜsT. Ravennas μέραν ἐχόρευον εἰ - λέγω δ' η. P. 96 5. ὁμομαστίγων Scribendum est μομαστιγιων ab μ0μαστιγίας'. qua OC Usus est noster in Ran. V. 768. UST. μομασrtyιων Adsciscere non Veritus Sum, quod pro cunctarum edd. μομαστίγων restitui voluit usterus. Ex diversis libris pro inta, opo των olt et quod Sequitur, se οἱονεὶ . . . μασTt,rtων HEΜSΤ.

96, 14. Φινέως Eximia Casaubonus observat in Sophoclis fabularum indice, quem contexuit ad Athen. VII, 4. Quid autem an versus hic apud Sophoclem ad Phineum excaecatim pertinuit an per iocum Aristophanes, ambiguum inci minime castigaturi IO

164쪽

quendi genus irrideret, in Contrariam plane sententiam detorsit Coniectura si videatur haud inprobabilis, λελάμπρουνται Viden satis inusitate suerit a Sophocle positiam Pro λελευκωται, vel , Ut Scholiastarum unus Tecentior λευκωμα ἐν ὀφθαλμ0ῖς σχε sed comici tamen lepori multum hoc a Ct venustatis accesserit. Pro καταμιξας ΟΠ Positum malim εγκαταμiξας' syllabam istam in A. Per errorem praeteritam Uguror. ΗΕΜsT. 96 , 7. ε πιτεταμίεο ς Suidas Ἐξονμμάτωμαι, ἐπιτεταμένως ρῶ η α εξ πρόθεσις π δ. ς ε θυμουφιλίων η . . E. T. λεγει. Ceteri Caret. ἐλεον aequo bonum, B φιλεων illud in Homeri Il. I, 345. hoc v. 482. EΜST. 96, 2 o. παίζων etc. Hae Usque ad λευκωματα sic enim ibi legitur εν . . margini C. 'o sunt inscripta, pleraque deterius nisi fo1 te notatu non sit indignum ἐξεκόπει voluit εξεκόπη vide Thom Mag. in hac V. Pro εκκεκοπται, et etων φθ'. o φηθω Sine Praepositione εκ HEΜST. 96, 34. πρ0ςδοκωμένου Κusterus antecedentium edd. mendas expurgavit: nam erat in Fl. πρ0ςδ0κοιμί--υ ii B. Gelen. προςδοκουμένου in Gen. πρ0ςδοκομί

' , II. παιωνων Fl dedit, ε παιων δ δυο etc. inde elenius expunxit, sequente orto ὁ , κπαιων δυο. uster Placuit, ε παιωνικων δυο quod quidem serri non potest; pedes enim, non metrum, designantur. Quam ob rem, ut grammaticae normae saltem satisfieret, scribendum sui παιωνων Paeonas tamen illos duos frustra quaeras, nisi μαι in αναβοα-σ0μαι Sequente Consona Corripi posse scholiastes puta erit, et Proximo versu legerit φόνος. vitabitur haec dissicultas, si ab eo profectum existim CS, ε Παιωνος,

διιάμβου καὶ συλλαβων τριων etc. Sed tanti non est,

165쪽

97, 6. I λDτριχρ Nihil est in uti pidis Electra, quod ita quadret, ut hac inde iamia videri possint: nisi sorte v. 879. λΓ ἴτω ξυνι υλος βοὰ ti su cum Ari-Stopliata is v. 637. O in parAii volueris. Paulo quidem melius restes, ne tamen adcuratissime Prosertur in

97, 2I. ευπαιδα Horum paucilla tantum in ora C. D. X tant, quae tamen exhiberi vel maculae causa conducat: υπαιδα λίγει τ0 κληπιον ob καλλίστους torra παῖδας, &χίονα, Π0σειδαονα, codex Paris. J χύωνα, Ποδαλείρευν, 'I. γασὼ καὶ Πανακειαν. Neptunum nobis pro Podaliri dedit Do filiabus Aesculapii infra schol ad . O i. Arenti vero liberisque, quos antiqUorum monumenta celebrant, studiosissimam Curam in PertiverUtit Ilia Sarum non minias, quani Aesculapii artibus insignes viri, Io Henr. et bom ad Ius1ur Hippocr. C. V. I. et Th. eines Inscr. Ant. l. I. C. II 4 neutrum Aristophanis scholiastaeque loca sugerunt. H ST. P. 98, 4 μ υει Ut tempus Congrueret, Cribendum erat μηνυσει. EMST. 984 6. ἀγαπουσα Hanc formam non semel adhibuit pro ἀγαπωσα. Explicatio vero, si isum GTBecae linguae castigatuni adtendas, non satis Commoda.

98, Io. ἀπαγγελία Multis verbis naihi non opus

erit, Ut PersUadeam Scribendum esse ευαγγέλια moiis enim revera fuit vinum depromere, si quid bonae rei et ProSperae nuncia retiar. ευαγγίλια GTεφανουν et θύειν

166쪽

128 PLUTUS.98, 9. γνωρίσει γνωρίσεις scribere debuisset.

98, 24. τουτ το ΙΠmerito, quod in cunctis

Μίνανδρος ἐν Γεωργω ΚUs T. διεσάφησεν και Haec in A. t Fl talem interpunctionem habent: or . . . πρήγματα. 'Do διεσάφησεν καὶ μένανδsος δε εν r. pulso δε, usterus ordine Continuo egi voluit: τι. . . πῖαὶ ματα, ἰδ0 διεσαφησε και μόνανδρος εν T. Mallem, si quid mutandum Videretur: OT . . . πράγματα. Ἀδου καὶ M. εν T. nam τι si Saepius agramniaticis usurpatur, ut ad inpleΠdam sententiam adscisci postulet, σημειου. ObSErυ in hoc comici ioco, Athesniesnses ita malam Parism QCctrct τα πραγματα. ECC MCIZaradrum , qui Eiusdes Potesatiatis

F. in facit in Agricola. Nunc nihil est necesse, Ut

quicquam mutetur: etenim servata particula δε et, quod recte vidit elenius, ea, quam secuti Umus, distinctione constituta, talis erit Choliastae mens: πο- tandran Ot GPErt Aristo han Em indicares, sur-ματα sumi ab Athesnisnsibus in storsem artesm: quin tiam Menandes ita Posuit in Agricola Suidas: Πραγματα ἐπὶ κακω μῶνται τη λέξει οἱ παλa οἱ 'κα Μένανδρος etc. Ceterum illam vim vocis ut probaret, Comici nostri Menandrique locum adhibuit s. Vossius ad Catuli Epith. Thet et ei. V. 192. Ubi facta perinde in artem deteriorem accipi monet.

Versu videndus est ausan. III p. 683. Quibus in tan0λυμαiνεσθαι opud Suidam carent S S. Paris ea fere cuncta suppeditavit tyna Cl. P. 27. v. o. Ex A. repetiit Usterus εἴθισεo, quia η θιIT in Ceteris edd. rave legeretur. Quod ad π 6ύλατταν in C.DD. Conspicitur adiectum πευθυαι Vel πευθεῖναι, quale sit, expiscari non Possum: πεφθῆrαι certe, quod

167쪽

maxillae requentatur, idemque saepe notat, quod κ0π9αν. NeqNe reticenda est, quae margini C. 'o inhaeret, Bdnotatio oo ras εχ α PDEro ἀντὶ τ0 συι γε καὶ

συνετίθη σχοινία, α δι υτικως φασι βρ0ῆλα, ror ῆσαι εἰς ori siti δα στρωμν ν Vocem illam serioris Graeciae multis illustrat Car. Dum ange in Gl. . et Ι. r. atque Append. HEIIS T. a oo, a. ἐν Πελαργοῖς ε a Gelenio et Porto

neglectum ex utraque ed prisCa Testituit usterus. Intelligi potest, vel ipsum Aristophanem in Πελαργοῖς Neoclidae me mitiisse, tanquam laetoris et Sycophantae; vel de illo homine, notissimo calumniatore, Pliarn fuisse in scholiis ad cana sabulam dicta. Inde petitum Schol in Aristoph. V. V. I

168쪽

scriptiam PrRefert, εἰς ni σθησιν θον, quid vitii tegat, nota perspicio Potius scribendum fuerat, H αἴσθησιν ελθ=r. Recte vero ons Io,ς ευκτίκτως, ni odo itera supervacua deleatur; Uam tamen iterum retinuit Ad M. 7o9. amorem Pronunciandi pud recentiores usitatum 1limis sollicite secutus at melius misit ad . 979.

Io I, 9. αδ αρn Nonnihil ab his divorsa, quae Suidas Cripsit; quanquam e scholiis ad hunc locum antiquis quin depromta suerint, eo minus dubites, quod ipsa haec Aristophanis ve1ba proserantur: P θύρα, αλευρ0ν φημίx0 κλίνεται δε οπαρα με 'Aττικοῖς διὰ τ0 η θύρης ' o δε κ0ixo δια του α θύρας 'As. LIV. - - - - λλά με . . . . 0 γραιδίου. Quod sequitur, est illud quid ei singulare, sed probae notae: Ab - ρην Ου: ἀθαρην την εὐεικτον καλοῖσι μύrης 'I4ωσι ODκουν 'τνους χθη δευ90 9υβλίον τέμειν, Καὶ της ἐγά- ρης - - - ut Butem veteri scholion proxime subditum C. O. margini debeti ir; idqCe vis uni fuit rogmagis evulgandiam, quia a Cangius in App. ad LM. et L Gr auctoritatem iii de vulgaris vocabuli κουρ- 20ur de pronasit vix in eo nBm Alteramque iteram, quam structurae Tatio poscebat. inmutavi. Is LMs r. Io I, o. Φιδάλεως Notanda haec forma, nisi glossator, ut Vulgo, σεμιδύλεc0 Scrip Sit S CHAEFER. 1ΟI, 5. 4 των . ipεων Ordo magis iit coin-Positus, si scribas: ως i των ἱερων τεο ν δ λ0νόει

περισση η μία πί. Ἀφερπύσαι δε etc. Id suio κλοπὴ η ἐπὶ την χυτsαν, modo sinceriam sit, illiitque aliud orationi deficiat, paulo insole ruitas furtivum ad Ollam accessum pultis devorandae gratia significabit.

169쪽

itidem rectum sit, in scholiaste tamen nihil esse mendae satis constat Callimachi mentionem Suidas praetermisit, aliis additis, quae hi non reperiuntur.

Io I, 36. et ἐπιφερόμενα Proprie locutus est ad rem sacram Hesych. Ουηματα, τὰ ἐπιφερόμενα αλ-

1ον, . αἶ ργεις Intellige veterum scriptorum Ioca, unde genus illius vocabuli σάκτας masculinum Patet. tymol in Κασσωρίς αἱ μησεις παρα υκόφρονι Schol ad HBΠ. V. 95. τι δε καὶ κρέας το Gωμα, καὶ παρὰ 20φ0κλεῖ εν ἡ σει, Totoυτος ἰν ἔρξεις συ τουδε του θέως quanquam ibi si χρῆσει mutaverit aliquis in Kρησι, nullus intercedam. Longe fallitur Cuperus Obs. I, 6. quando pro Is σις in uripidis scholiaste nullum esse dubium, quin legi debeat θησις,

Contendit Oecumen ad A. A. C. XXVI. εἶτα και I9 σιν ciυτοῖς Ἀράτου πάγει, quae recte cepit illius Obs. Sacr. I, I. Clementis est locns Strom. 1. P. 49. V.

18. Εὐριπίδης εν ἐξαμέτρον τηργει φησὶν, qui multum

eruditis viris negotii facessivit emenda, Odes, Ut omnis difficultas dematur, εν ἐξαμέτρω χρήσει. In Eustathio frequens, δηλουσι ρήσεις παλαιαὶ, Vel των παλαιων velut ad Od T. P. 454. . s. υτ δε o iλια α ποσχέσθαι κατὰ χιλίων ευξασί αι φράζετο, δηλουσι χρήσεις παλαιαί alibique saepe φέρονται χρήσεις, μρεται χρησις εὐμενίνδρου. De σάκτα Pollux X, 64. et Comment. Idem et σακτήρ. Hesych. Σακτηρος, λυλά-κ0W ελεγον δε καὶ σακία sine dubio σύκτα scripsit:

nam utrumvis σακία, vel σακίας, qua sumendum est Potestate, alienam habet formam. ΗΕ is m. Vide siche

170쪽

cabulum illud serioris Graeciae scribitur etiam τουκάλιον, et τλκύλι0C OStertias, Ut Uidem puto , men

Ioa 38. στεφατνὶφ000υνTu J In nummis etiam coronatus visitur, Ut prolatis scholiastae nostri verbis mons Io Henr Meibo m. Comm. Ius Iur. Ilippocr. c. V. g. 55. OIum Vero partem praeseit ora libri

D'Ο. sed paulo depravatius scriptam, additque postia υγείας αἴτιον, καὶ θλ0 70υτω παρεχειν M υ εἱαν λαβόντα τ0υς στεφάνους HEMST. P. O3, 5. De Menandri fragmento vide Do-braeum in commentar B Lysis tr. p. 78. Io 3, 16. Oμ0ι0νJ se esse corrupta nemo infitias ibit venerat in mentem: φεο ν φασιν Ἀττικοι καὶ συριγμον καὶ σύsιγμα nam Serpentum sibilos iis voca bulis explicari statim clarius ostendet. Sed simplicius, ut opinor, atque adeo Verius est: ομοίως φασὶν - ττικοι in συριγμον καὶ συριγμα Pendet e 1orma apud Atticos a συρίζω, συρίξω, Uum Contra Communibus Graecis συρισμος in usu sit, quia flectere solent συρίζον, συρίσω eadem rata V Alet in σαλπίρω, σαλπίξω et σαλπίσω, unde σαλπικτὴς et σαλπιστος, similibus quo aliis, do quibus Atticismi Praeceptores docuerunt. Nonai Pythici partem constitia uia συμιγμοὶ, dicti ab aliis συριγγες et συρίγματα, quas Pollux inter ἐλη αυλnuύτων ponit V, 3. Verborum autem, quibUs animali iam

soni vocesque designantur, enumerationem invenies

accuratam apud eundem IV, 86. et in is ατορῆ φων ς, quam ab Aldo Manutio primum edita in iteravit Io Alb. Fabric. B. G. II. c. H. g. 4. EMST. Ioo 26. ντὶ του Explicatio e diverso codico descripta ceteroquin iungenda oret, λαβυ αντὶ

라틴어 텍스트