Comoediae;

181쪽

autem non solum lentiscus, sed et iiixta loquendi morem Atticorum qDilla, ut praeter Oes. Oecon Hipp. docuerunt Salmas de Homon. . . . . Od. a Sta pol ad Theophr. H. l. VII. p. 875. Quare aio adeo gravis erat Causa, Cur riscli linus, in reddenda Latino hac voce scholiasten secutus ab Illustri Spanhemio notaretur, quandoquidem et significatio eius ambigua uianifesto constat, et revera dubitari potest, utra sit in Aristophane praeponenda. Α, δε τοῖς ἐξῆς vero indicium facit clioli vetusti, et eo tempore scripti, quo fabulae nosti comici vel mries, Vel pleraeque, Cum grammaticoruni integris adnotationibus, adhuc extabant; iam in iis, quae Upersunt, nulla fit nec χ ο ου, ne Theophraste loci mentio. De accessione autem illa, quae fini adhaeret, παοὰ et σχίζεσθαι etC.

mentem adsutBm pertinet enim B μαστίχην, sive lentisci lacryma ira, quae nihil habet Cum squilla commune res eo Clarius adparebit, Si, quem Admodum intelligendus sit Darratoris o Cus expedivero: χῖνον, inquit, ita lentiscum ulla Signi cares Solst, nun Aristo hanes Attices vocat aquillam nam mordendi

nliud quiddam vis σκίλλαν, aliud σχῖνον. Bene usi erus ex A. ν σκίλλα in reliquis erat . ΗΕ3isae. De editione illa brmae octavae, cui ias ineri 11 re u RΠlaotatione mentionem facit ustorus, hiribias dictum bHemsterhusio in Commenturiis p. XXXVII. et ab obiae P. I. Io7, 4. χυματίζειν χυμα recentioribus est aqua inde χυματiζειν, Gqua dilia Erct Et misceres se et quem is ullum liquorem radfundesro. Non indignumerat hoc vocabulum, quod Dum angius in Glossarium suum res erret paulo aliud ἐγχυμα riζειν requens in Hippiatricis, et ab enr Stephano non Praeteritum. Hic autem, scholia diversorum quomodo fuerint conturbata, exemplo manifestissiua patet: nam quae pri

182쪽

ales. ad Marpo prat. 3. υπωμοσία et nos ad Suid. v. tiro υπωu0σία. UST Viuoχω6M Qifestium tradit, ut solebant, in quo ibranula ης mou06ia erat perscripta sic intelligo: aliud nini est δι d. xvi vel a dia. να οραον , ius iurandum te ferre Quam scholiastes 11ωμ0- σίαν, , eam Ollux πωμυσίαν Crit Sit VIII, 56. Ut mota tum 1 ab menr Valesi in ad Marpocrat. l. 192 IlΕΜsae. Vido ulterum in Commentariis P. 384. IO8 7. Aou τυ0 T0 Et si lectionem vulgatam retineri Posse laon dissuear, concinnius tamen, ut qui dem existimo , coalescent ἐπί, μνί0τr μὴ δυνασθαι etc. Salustium non aliti in indicari verisimilis mihi videtur, quam sophistam illum, qui scripsit, Suida teste, Coirimentarios ad Demosthenem ex quibUs haec esse de .suinta, nihil inpedit, ii Dainus credamus. Eiusdem ei lana recordor ab Ulpiano actam strisse mentionem. Valesius observat ξωμοσίαν dici, quae hic describitur . ἐπ tos eadem de re, Sed minus accUrate, monuit Il. Stephan. h. r. . . . p. 1298. G. TEΜsT.

183쪽

tica ration Contemta, quum TeCto scriberetur in A. Et

Fl. π0μνύμενον , Uterque per totum scholion dederit ἐπωμνυμενον , haud intelligo merito usterus ab iis discessit. Haec pars ex Telepho fuerit depromta, an quae Proxime equitur, Parum liquet is autem est Pergamenus grammaticus, quem Suidas inter alia ibrum composuisse testatur περὶ των μονησι δικαστηρίων citem, περὶ των Ἀθήνησι νόμων καὶ ἔδων HEΜsΤ. Io8, 5. 1 οσαι Aptius sorte μόσαντα. Utrum vero δικάσασθαι legeris, an δικάσεσθαι, nihil refert:

Explanandi gratia, παίζειν εἰπὼν πλησίον quae, nisi scholia vulgata subsidio venirent, vix intelligere mus. Nunc colligi potest, debuisse scribi, παίζει A1Iλουτων εἰπων sciliCet Pro et tu Πλούτω πλησίον ve ro pertinet ad παρεκαθέζετο, quod valet πλησίον ἐκαθίζετο HEMST.

clis Inacho Πλούτωνα vocari, qui proprie Πλουτος erat divitiarum Deus, scholiasta credimus: uit Enim illud dram satyricum, Unde quaedam Aristophanes in hanc fabulam transtulit, ut facile percipi potestis scholiis a v. o 7. itidemque ex λάταγος ibi facta mentiona apud Athen. v. p. 668. B. Igitur Πλουτωνος πεk6-δος est Pluti, qui Iovem Comitabatur, in aedes ingressus Cum omni bonorum Copia. ambus alter si sensa neque a numeris aptis Constaret, otimi careret dissi cultate considerandum, an hoc parvula mutationis

adiumento redintegrari possit Toιάνδ' εμοὶ Πλουτων'Mμεμφίας χάριν quadrandae sententiae verbum deest, quod nisi per ellipsin occultatum existimes, Proximo

versu sequebatur. HEΜST.

mini conveniat, Malo σταλάσσο linteum stillans vel sudore, vel sanguine, vel da crimis, quas detersas hauserat . Omnes edd. occupavit δίκρωσσο re et Sui- Schol in Aristo h

184쪽

qua in emendationem a Salmasi prosectam adnotavit, δίκ0ωσσον quo iure disci Potest ex iis, tuae vir maxinius de κρόσσ0ις, imbriis, cirris Observavit ad Ires.

Capitol. p. 28. Eadem macula in scholiis ad Sip. v. 475. alibique saepe HEMST. O9, 27. 0 γηθας ἀπ0β. Cur Aesculapio dra

cones ac Serpetite in Primis uerint sacri, Ham rationem scholiastes explicuit, eandem fere, sed verbis aliis narratam, inveni ad Oram C. D. Iti κίχον φασὶν 1 3iqietia ἐλειν 10 κλλὶπιὸν φεις et παλαιον αὐT0ὶὼ εκδυόμεν0ι δέρμα αεὶ τεάζουσιν Ουεως καὶ ο εος των δεσυ ετούντων τὰς τόσους, ita τινα λυσερα ἀπο ἐπτων νεύοντας δείκνυσι in quorum Postrema parte estinantis librarii culpa praeteritum est nomen, Cui λαβεsa adhaerebat, sive κατίστασιν, Sive quidpiam si arille, quod coniiciendo reprehenderes difficile fuerit: quanquam illud etiam, quia serpentum senectus inlio scitolio memoratur, in mentem venit, sex potuisso ut βλαβλεραν ortum sit per inscitia in ex Taxior vocabulo, brte corruptius scripto, λεβρηρίδα

natat . Commodo Procedit, ac sententiae minime repugnat, Γα τινὰ λεβηρίδα π0ρρίπτων. Alias ex aliis auctoribus Causas, Cur Aesculapio saCri angues velut per

potui comites ac famuli addantur, recens et Meibo m. ad Iusi. Hippocr. C. v. g. 26. Articulum ver inserui φυλάττει τῆ φύσει, quem in cunctis Ddd. eliserat Praeco lentis syllabae similitudo. ΗΕΜss. In codices Parisino scriptum, εἰκότως φησὶν ελειν τονί σκληπιον πηρέτας εις επειδη γαρ 0 Oφει το παλαιον αὐτων ἀπεκδυόμε- σοι δέρμα κ T. λ. - ιατινα λεβυρίδα ἀπο ρίπτων, τεύοντας δείκνυσιν. Uride apparet Hemsterbustum βλαβερὰν felicissimo mutasse in λεβηρίδα. SCHAEFER.

185쪽

verbium est de re, quae celerrime Conficitur, antequam exspuendi habeas tempus. ΗΕΜsΤ.

IIo, II. x Parisino dedi, δίον ro εἰπεῖν, πρὶν εἰπεῖν σε λόγον τα. VIo, 4. καρτελουsarii Cang. l. M. et I Gr.e Glossis SS. ad Plut Aristophanis profert Tαῖς κοτυλαις V. 436. καρτερούλαις etsi priorem scribendi modum secutus mori Nicephorus Blemniydes, forma tamen Posterior est praeserenda, quarterula. ΗΕΜST. 1 Io, a7. . ἀνατείναςJ Code ἀνέτεινας. 11o, 18. λύλησά Recentioris est Graecitatis, λαλεῖν τινα, clamando xcitarct HEΜsT. IIo, 32. Ἀττικὸν δε o etc. Illud ἐκ παραλληλου σχομα Atlicorum esse quasi proprium Bepe 1Ο-nent grammatici vide schol ad . 25. et H. Stephan. App. de D. A. P. 27. 73. Idcirco non iniuria dubites, Ba mutanda veniat interpun Ctio: ἐκ τ αυτό , ττικὸν δε γ' ἐπν νουν etc. id est, Qua sunt ius mPot tutis adverbia coniunguntur Attico loqnondi mors. 'Dryτουν autEm obserba Dcto Poni, quum clioquin o no diciatur Pro ri laudari, SiV ε τιH-ῖ

σθαι ' Iam notare non videtur VoluiSse, παινεῖν θεον

Atticum haberi, ito ratione caret, aed ἐκ παραλλ λου copulata πάνυ σφόδρα. EMST. P. III, 8. χαιρετεῖν et χαιρετίζειν, hoc apud veteres etiam si talum, illud recentioris notae minusque frequens, communis Graecorum dialectus Celebrat, Attica respuit Iocum utrique dedit in Gl. . et Ι. r. Car. Du angius ex Glossis interlinearibus SS. ad Aristophanis lutum haec promens Ἐμε γάρ τις υ

186쪽

quae ideo minus orant praetermittenda, quod andem, quam clioliastes adhibuit, loquendi formulam continerent. Ad Aesctiyli PerS. V. 155 enarrator Vetus προςηγόροις λόγοις αυτην s0ςφωνεῖν, ἐτ0 χαιρετίσαι αὐτην' et, ο 0ρὸς χαιρετίζων αὐτην φησιν - χαῖρε βασίλισσα etc. Hinc χαιρετισμοὶ Salutandi ιcia, altitationes, o recte vertit Valesius apud Polyb in Exc. . 61- οἱ λοιποὶ των νέων περὶ τὰς κρίσεις καὶ τους χαιρετισμους εσπουδαζον quamvis alioquin in Adnotat ita scribat, ut iure dubitari Possit, an virtus vocabuli penitus ipsi fuerit perspecta: quid enim alii1 Iiaec, quam viri magni haesitationem indicant Salutationes Hrti: ἱ-

III, 5. ἐν τῆ αὐτοθη: in Suidas etiam Θιλα-κ0ς, τὶ GPTOθηκη, Subiecto Comici versu idque fuisse notatum in vetustis ad hunc locum scholiis, liquido patet is Ecclesia Z. V. 78. Θυλακον δε Pro θύκην η' μαίνειν καὶ ε Πλούτm μητίον unde colligere licet, hic partem scholiorum ad aliquot versus desiderari. O. V κον Saccum Esse Scorictum, in item sarina vel panes Condantur, docet Casaubon. ad Theophr. Char. C. VI. 9 μῖ θυλακον ἀλφίτων διαφύγη simili modo Antisthenes apud Diogen L. VI, 9 λαρρὼν . . . θύλακον κενὸν πρυς ἀλφιζόπt0λιν κε καὶ σαξαμενος πηει. Ergo perquam proprie dixit Aristoph. Γλφιτ εν τί ἐλυ- λάκω ΗΕΜST. P. 112, 8. δια Sic omnes edd. solus Portus male mutaverat in μεν. De κριβάνον plura schol ad Ach. v. 86. ΗΕΜST. 1 Iu 9. Vox inserioris aevi arro του συγχαίρειν

187쪽

ut monuimus iaria ante ad Suidam V. νεμος. Us P.

τ παρ αυτοῖς το quod habet d. Princeps, in re

Iiquis in causa PraetermiSsum. Pr παρ αὐτοῖς Vi

dendum esse iubet ustixus, an non potius legi debeat, παρ έιτικ0ῖς neque diffiteor errore satis requenti Ἀττικους abiisse in αὐτούς hic tamen, ut alibi saepe, DTOυς ccipere licet Athenienses, quorum in urbe nimirum agebantur fabulae. Si Suidam sequimur, reponendum foret Ἀθηναίοις sic enim ille, v θ γαί0ις, in Καταχυσματα, ubi artem huius adnotationis ita descripsit, ut facile appareat, quod iam

ante monuimus, eum scholiis ad hanc comoediam minus integris usum fuisse tametsi negandum non Pu

tem, quae R κυρίως δε λέγοντο usque ad inem addaia. tur, ignota Suidae, vilioris esse pretii. Sequitur, τέων η των δουλωπι eodem vitio laborat Hesychius, quod Ope nostri scholiastae denti posse dudum animadvertit Petavius ad Themist. P. 527. deinde, 0 πρωτου εἰς- ιόντος ' utrobique malim, πρῖτ0ν εἰςιόντων tum, ααὶ Toυ τυμφίου παρὰ Ἀην - σημεῖον ευεTη9ίας, quarum lectionum utra praeferatur, nihil admodum interest Theopompi non raro veterum in scriptis le- moratur 'Hδυχάρης, a Casaubono restitutus DiogeΠ.L. III, 26. versus autem distinguendine sint , cpfugo Tta καταχυσμαT Tαχεο ς, κατήχει etc. Ut seCit in te Pres Suidae vel , . G τα καταχυσματα, αχέως α'TGχε SH pQ GD, Tu καταχυσμαT ΤΩχέως καTυχ t, age tu, scitamenta Celeriter defunde et c. pro Certo de finiri nequit posterius tamen in re non Agni Ο-

menti Praeplacet: si φέρε νυν in ostro Comico. The Opotirpi Verbis, quae scholiastes habet, Suidas CSPOΠ- sum alterius Personae adiecit: υ πάνυ λίγεις, quod ipsum paulo post Pud Aristophanem invenitur . OO. In PrOXimis ἐπεὶ . . . φησιν, quibus Suidas prorSUS a

188쪽

λεως Αἰγυπτου τα 'Ad νας συνλκισε Clarius hoc a Cto liquet ratio, ' cur Cecropidae dicti fuerint Athenienses, quam si secundum vulgarem Scripturam Praecedat, ct croPs Aegratius sneres migravit , vel habitat in D nie Athesnias conditorum enim inprimis est nomina sua populis inpertire Scholiasten descripsit Suidas in nonnullis aliquantulum discedens; quam variationem enotare lubet . δίεν καὶ Κεκρ. οἱ θ o της Κεκροπίδος φυληδ .... γεγενησθ&ι α μεν ανω ανδρυς, δε κάτω μέρη γυναικός ob δε θηρίου .... τομους ξεύ- ρε ἐκ T0ίTων Ῥη r. η του πατρὸς παρὰ του παιδος, ἡ χου παιδος παρὰ os πατρος και μια στοιχεῖν. . . Tqς μητρ0ς εἰκότως δ εκλίθη In lix quaedam ut plenius , sic etiam melius leguntur praecipue vero Placet tu τ0ιχεῖν, quod ego licet Κusterus adeo per nat, ut ex scholiaste Suidam corrigi velit, rectum ess contendo: significat autem, in rati uxorct, iam quo Solam Sectari: Ῥιu τυχεῖν hoc in loco minimum ab est, qui vix bene Graecum putem Corinthus de Dial Ion 'Eet ir0 I0υσιν Ιωνες επὶ των εις δου ληγοντων πατρωνυμικων Λαῖς Ἀπεκτάσεσι DEm utuntur Onra Pro

189쪽

plendam, βάλλε σαυτ0ν. id est απελθε. MEIIST. 114, 6. κενn Sic scripserit librarius, an καιτη,

190쪽

152 εκφυγοιμεν v. τουτέστι τον φορτικ0ν γέλωτα ἴνα μη γε - λασθῶμεν Παρὰ την ἐστίαν πρ0 etc. Geleni nullum aliud est crimen, quam quod solemnibus signis explicationem scholiustae a comici verbis discreverit ' μου γαρ πιθανῶς . . . επιφέρει. . ειT . . . ἄν ToυΤε- στι - . . Παρα την στίαν etc. Is quidem male sed multo peius ortus, cui usterula obtemperasse nollem, ordinem invertit: ' 0 7ὰμ πιθανως .... επιγ*έρει Παρὰ την στίαν πρὸς ... α καταχύσματα. ' ειT . . . αν τουτέστι et . quo scilicet accuratius adversus responderet. At nunc quid illud sit, quod scho. . liastes Aristophanem dicit ἐπιφέρειν, plane latet: si nodubio ita locus erat componendus, quemadmodum TeΘPraesentari iussi. ΗΕaesae

115, 34. εν τοῖς Σφηξὶ J V. 58 ubi versum illum

κακίαν του δράματος. Quid ibi δι ὀβολοῖ quid in ioc

nostro scholio, δια τυ αυτων βολόν; Flor Cliristia,nus ad Vespa quum scripsit, Postias ratios suggillat comicus, qui dioboliarifiι micibus fabriliarum suarum frigiditatesm est vitium Vesbiant, facilius est opinionem eius aliquatenus odorari, quam quo auxilio sch liastae succurri posse censuerit: quanquam diobolares illae nuces nillil admodum ad rem faciant. Ego resiΠ-gendum arbitror, δια βόλου καρύων, marias, vel iactis nucibus hic autem διὰ τον υ rων βόλον, ut es ratur ad τὰ καταχύσματα, postremam Praecedentis scholii vocom nisi planius videatur, δια τ0 καμύων βόλον Πόλος est iactus. Velut διοκηίο υ, κυβων βόλος fortassis utrobique m non invito, desideret aliquisVoCabulum usitatius βολην. Propterea oro largitiones

istas Sparsarum nucum o δια των χορηγων γίνεσθ'α. monuit, quod alioquin eorum esset UDus omne sumtus Poetis, fabularumque choris praebere insignis e d re locus Antiphontis aer I 0ρ. P. 4R. V. SQ

라틴어 텍스트