Comoediae;

191쪽

tu ordine continuo, nullaque distinctione separata in C. V. obscurum tamen non est, ἐμοὶ δ=;λαδη reserri oportere ad τω διδασκάλω. MEArsae. P. II 6, 5. ἐπὶ τ0υr0ις τοῖς θεαταῖς. ελανθ ρτsὐελα intellexit igitur επὶ τ0ύτοις, ob spectatores proiectas nugas vide diripientes; quod non Probo ne que ratio apparet, Cur ante ελα. Voluerit ςx suppleri. EMST. II 6, I. αρπα70ν Forma recentioris Graecismi PIO αρπαγα HEMST. 116, 3 et τω δικαίωJ ac de re dicendum ori adv. 26. De vetustis autem XemPlaribus mirum est, quod narrat scholiastes, in iis Post sinem huius periodi statim Chremylum induci cum anu colloquentem: ibine igitur actus quarti cenae primae, Pro ut ortus comoedias Aristophaneas divisit, proxime connexa fuit,

quae nunc habetur scena quBrta et quinta, intermediis prorsus omissis an Potius qua scenas edd. Sectandam et tertiam inscribunt, utraeque demum Post quinta

antiquis in membranis fuerunt secutae Nodus est paulo intricatior, qui sine primi secundique Iuli discrimine constituto solvi nequit ea de re alibi data ope ra diligentius exponemus. HEMST. Videi obraeum P. I 54. II 6, 37. πραruci, quod ad explicandum γ' δεν parum Conseri, per errorem huc delatum arbitror exsuperioris versus interpretatione, λίαν γλυκυ πραγμα εὐτυχεῖν Comicus idem suadet v. O6. et scholiastes,

ἡδύ τι ἐστὶ πρῆγμα etc. HLMST.

P. III, 5. στρατείας J στρατιας Suidas quod magis probo alioqui potius scripsisset ἀπο τραTείας. Nescias, utrum aerit amplexus I. Stephanus in h. L. r. T. III. p. a. . quando ἐπειςπέπαικεν interpretatur, Irruit, est rιGSi impressSion Sm fecit ita es EsnOStras sisquesndo EOS, qui a filo estvhoravasSS Putant Suidtim certe, a quo, minia adtonio lecto, decipi se sui passus quum illa Chartis mandaxut, in avibus habuit: subdi enim: uuia su isma

192쪽

Aristo pisanem επειςπέπωκεν εἰς et συμπόσια. Atqui nusquam hoc in Aristophane reperietur: sed Suidas, postquam Conaici Verba POSUETRt, Continuo subiecit illam de Myconiis paroemi'm: καὶ αυθις Μυκονίων δό-

abest, ut αὐας BPUd illiam exicographum semper undem, qui 1Οd suerR adductus, scriptorem indi

n our ' το πλουτειν. Geleni US, meΠtem Scholiastae non perspiciens, quum Verba rePeriret . ob liinc avulsam partem e trZnStulit, Suam qUO, ut arbitrabatur, in sedem revo Cavit. Nimis eum in Considerate secuti sunt Portus et iusterus: Si enim omnino, ut nos secimus, orant ConiUngenda. Quid voluerit antiquus enarrator, nimiam Bdtendenti non est obscurum iam ueni, inquit, ra Proximis diSSidctra commodum intesiaio tum non habest aut Tyctrctradus si ad illa si/ρθ-riora, Καὶ ταυτα tC. VdctqII GTCESSEIIda ius es liacatio nam Si dEmum, Si nullo Sumtus Ictri, nihilo sorti domo Sit sc Ss, Suaa in Putintra o-nnr m Erram CVia vct aTi nisi tamen haec non abono, sed a duObia grammaticis, quod Potius credo,

;ilioqui non sidelissima, Prorsus ne litora quidem mu- ima cum Ald. Principe Onspirat IlEΜsae.

Ir7, 14. σιπύrct Suidas, tametsi Aristophanis

193쪽

scholiastes hic adnotavit, et ad Ran. V. II 8 I. in unum a Suida sunt coniuncta in V. 'Ἀνθοσμίας legitur autem apud eum, απὸ orro Arθοσμί0υ, quem Ociam, si

titerit, adhuc quaero deinde τον δε . οἶνον . ελε-70ν, eamque Tationem Secutus scholiastas reddidi εἶ diro absonum enim, quod omnes edd. habent, εἶπε non ristophanes utique, Sed Communi Us his ἱνον κα

ρηβαρίτην frequentavit. ' o σμίου vero alibi quoquci

mentio fuerat a Cornico nostro facta, qui populum A theniensem ut minime Vinis austeris, ita ne lao Otis duris atque horridis delectari scripsit, αλλ' αἰνθοσμία xαὶ πεπονι 'εκτα90GTαγεῖ, pud Athen. I. . o. C. Ceterum scholi: astae verbis sus est ut Gabrielius schol. Ad Gregor. a Zianzeni, qui ἀνθοσμίου saepe meminit, Orat de Am erga a VP. . ouo. 11 EIIST.

118, 4. λοπας δε Vitium, quod Suidae adhaeserat in 'Oξὶς demtum a Ustero. MEIssae.118 7. o κουρελός Nulla alia quam Glossarum ad Aristoph. Plut MSS. auctoritate vocabulum hocce munivit Car. Dum angius. HEMST. ai 8 8. τοκύλιον De hoc dictum est ad Ioa,

194쪽

et scut Eram, item Scutulum et cuictilum derivari, tam nil a planum videtur, Atque in perto posituria, ut mirari satis nequeam, qui Salma Sius, Supra omnes oraditos Brtis etymologicae scientissimus, primae syllabae quantitate, eaque, Saltem apud Tecentiores, mi nime constante, fuerit inductus, Ut discutram σχυ-

λαν, confia eret; a Ua Si maxinae Scutrellum et acu-tsellia possitit oriri, Scutulia certes Vel Scutuliana vix, nut Omnino non poterunt licte tamen ad opis . Ca-xin P. 6 I. tradenti Summo viro multi fuerunt qui statini sine valla dubitatione Subscriberent, interque eos Doctiss. DE Casa Nova rig. Ling. Franc in V. EcIIEID, quae non minus atque alia nostro Belgarum ore tritissima vox a cutellis fluxit. IlΕΜsae.

prorsus Unde Prodierint, quidve Conducant ad explicandum sτιάζειν, exputare vix possum Pilae Iudo quid commune est cum ἀρτιασμως ut ἀρτια ιν quomodo fieri potest ut significet αρπαγη παίζειν Quamvis d. princeps eadem nobis efferat, non dubito, quine codice Corrupto Parvique pretii huc fuerint deriva

babili aliqua coniectura expediri nodus queat In Poll. IX, Ioa scriptum fuit olimVρπάζειν, quod scribendum erat ρτιίζειν labem tam manifestam vel sine MSS. ope eruditi viri deprehenderunt detur sinati vitio, quanqt Zm e S Teclamante, in quodam Aristo plianis exeinplari exaratum suisse ἴρπίζομεν iam Percipere licet, qui Contigerit, ut ad marginem ab ali quo lectore minUs perito sit adnotatum, ' πα ιν λεγουσι etc. quod in ἀρτιάζειν mutatum ab iis, qui contaminatae lectionis ignari non perspiciebant, quorsum portineret absurdum illud Iρπῆειν. nislsgendum vero de usu pilae, quan Vocabant αρπαστον, de quo iungermann ad Poll. IX, Io5. n. 4. erat sane Proprium in hoc usus genere verbum 9πύζειν non secus ac ria ores Latinis apud Pollucem etianι, υρπύσαι τὴν γνῶθ- Uὶν εἰς ρο αυιν πεσεῖν. VOIuit igitur ar-

195쪽

P S. 157 clii tocius ridiculae dinotBlionis scriptura comici pravatae talem sensum adfingere, Servos pilae Ioco εtateribus invicem missis lusisse Attamen restat disticulias in πο ου ἐταψ0M Satis Commodam explanationem admittit ρπαγῆ παίζειν, Pilam viesndo luderes. quanquam melius αρπαστυ legeretur sed πό του ἐται-00υ, nisi, quod equidem Pernegare nolim, plura de-1iciant, quibus adhaeserit, sententiae convenire mini- in videtur: nam si Vel explicari posset, a Socio G tra ilia Iudestes, ipsa lusus eius Tatio, qua solebant ostentatam huic pilam ad alium coniicere, prioremque frustrari, explicationi repUgnabit. Ex quibus hoc con stet, loca veterum scriptorum Suppeditabit Io Mei ira.do Lud Graec in μετένδα. Venerat in mentem αὐτου σφαιρίου eodem loquendi modo, quo dicitur noctia20 περιάγειν, πο τρ0χιλίας 'μα π ραβδiου οἰακίζεσ/θαι, πό ςωμίδ0ς περι ναι Pollux certe IX, 1o5 de lusu φαινίνδα sic scribit: εἰκάζοιτο δ' αν εἶναι ἡ δια του μικρ0υ σφαιρί0υ ο κ 0υ ρπύζειν ωνόμαστ&ι. Hac de re quoquo modo statuatur, illud quidem' adfirmare non Vereor, PuriRI ESSU, qvrim Proposui,

scholii partem interpretationis antiqua finis est in προέπαίζοντ0ς' diectU POSte', ἡ περ .... λέγομεν intermedia nihil est Potius, quam ut in abigantur.

literae fallunt in Postre ni VOCe, Uae tamen ex Choliasta sine dubio resingenda est Duma tigius, quod rios iuvet, nihil adnotavit. Vid. Suid in Περιττή.

II 8 34. σαβίνοις Est vox Graecobarbara, significans lint sum, quo aliquid Extesmitur de qua ido Francis c. Iunium in Glossario Gothico . rasa et Ducangium, stupendae diligentia virum, in Glossario

196쪽

Aurelius anniculus, qui et Sabanas Σαβανας. VOX autem lato diffusa quo pluribus in linguis frequentatur,co dissicilius, unde primum manaverit, indagare licet: interpres Arabs i ὀθόν' posuit in A. A X, II. Pro ὀθονί0i ΛΙS. Bibliotii. Groning in Iohann. Euang. IX, 4r Gothicus ita reddidit σινδόνα Matth. XXVII, 59. Ex Graecis Clemente Alexandrino Paedag. II S.

p. 16 I. D. ViX antiqUiorem dederis, ubi σύβατον inveniatur. Descripsit vero totum hocce scholion uidas in Σκ 090δίοις , sed ordine paulum diverso, quem, quia potiorem Puto, adnotasse perae sit pretium: 'ελοίως

1 I9, 2. κατόμβην καλουσι καὶ τριττυν adiecit

Si id in Loυθυτεῖ sequentibus omissis, quae X Ch Iiasta nostr Supplenda Putat usterus. In ριττυς apud eundem egi malo, ἐντελ)ης θυσία κοριῶν, κGυυς, sι0υ, καὶ τράγου. Paulo aliter τριττυν ab aliis

Oxplicari docebit tymol in V. Vide es. era id.

et non procul illitio p. 516. . scripserat Plato: αεὶ μεν εμου ξένοι τινες πονται, καὶ ξυνακροῶνται. Eaesae. P. 2O, o et de et in Ita reliqui pra0cedontibus adiunctum, Veteres edd. secutus ' Portus et Κusterus,

197쪽

Iao, 35. In C. 'o librarii stupor valde inplicuit interpretationem, quae ui Versiculo est adpo-εita: υ μόνον ταυτα ποί0υν ἀλλα γινωσκω λίαν haec sine uti distinctione ordine continUo iunguntur. Λίαν ad κ ou ιδ ni Pertinet, Ut ex superioribu Daunifestum est: od οἶδα verbum γινωσκ ω' reliqUn sententiae explenda ει inservi Unt: ου μόνον ταυr τ εκro πεσθαί σε, καὶ υδοκεῖν otii ) ποίουν, ἰλλα καὶ κατεγέλι, ν etc. Mi IIsae. Ι' ΙΣΙ, . De scholiis ad . 84 o. vid. obraeum P. I 55.

Ia I, I. Tu εξ Nihil horum habet Suid in Auruεῖς Praeter haec paucula: di τὶ του, πωλεσέ με ὁ

prolata qualis sit metonymia, quaerant Elii saltem, ut sensus Constet, addi debuerat, μετονι υμικως, ἀπολέσαι με τὰ σκευάρια επ0ί σε. Hae Suidae Culpa ue Tit omittentis, quae Parum intelligebat, an librariorum Suidam violantium, non facile dixero. Id quidem adparet, ut scholiastas versiculus hic e torsit, sic illos vicissiti miris eum contortisque interpretationibus vexasse singula paulo propius inspicere iuvabit, tit, quam timide sides ipsi sit habenda, hoc otiam exemplo fiat manifestiana. I in edd. . Fl et B. Gol lineola superducta Signatum accentu caret; es mo Causam, ni fallor, quod ed princeps scripti codicis rationem ad Curate expresSerit. IirtUs et usterus ita Scripserunt, ut in verbis Aristophanis nunc publicatur ων quod quum aliud esse nequeat, quam participiun1του εἰμὶ, quomodo possit exponi Per δη, ipsi viderint. Ego non dubito, quin scholiastae fuerit obver sata Dorica, vel potitas Ionica particula ν Pro υν' tanto magis, quia requenter in Herodoto iungi solent 7α ων diu tamen expectabit, dum persuadeamur, Ionicum illud in Attica scena ferri Pod se. Quod se quitur, δετικα δε et c. si a re Ceptam lectionem sit

reserendum, nullus capio: in prinium emendes m.

λεσα, et ride fingas vel in altero luto, vel in editione

198쪽

16 CL UT V s. qnadam grammatici vetusta tali modo scriptum exii tisse Versum Abo rus ν ων σκευαμίων πωλεσα Iucis aliquid adfulgere incipiet, ne prorsUs inepte scho- Iium ioco positum Videbitur: nam τω αὐo ων ad CV rate respondet interpretatio, ηss γενόμενος π πενίας, quam vocis eius Potestatem e Luciano monstravit uster ad Aristophan Thesm. v. 855. et Attica consuetudine dici των σκευαρίων πωλεσα pro τὰ σκευάρια non male in onetur; solent quippe grammatici eam Constructionis formam, parum Solliciti, a qua ratione procedat Atticis ita tribuere, Ut simpliciter illos scribant αντὶ αἰτιατικης γενικην παραλαμβάνειν , quod Oxintlius de Att. Diat notat vid. H. Stephan. Anim in Lib. de Dial. p. 44. 45. ProximUs Butem enarrato aeque των σκευαρίων, sed alia quadam Conditione, Coniunxit cum ἀπώλεσε, quod verbum eum in modum ac- Cepit, Uasi oneretur Pro ἀπεστερησεν atqUe deo ἀπ0λεσαι με τὰ κευάρια ποίησεν cui explicationi qui suffragari potest, αυχμον ut penuriam intelligat, omnino necesse est. Contra postremus, dum αυχμον interpretatiar πώλειαν, quod idem fere est, atque τε ρησις C. D. copulari αὐχuo των σκευαρίων se Voluisse satis declarat Ordine ero concinniore digeri Potuissent haec diversorum ex variis codicibus interpretamen ta collecta Ceterum de iis quid existimandum putem, non obscure iudicant, qua ad ipsum Aristophanis versum adnotaVi. HEΜST. Iu I, LO. ων χρειων χρείας et ρειασίδια Graeci recentiores Vocant uisnsilia. ΗΕΜsP. I 2I, 28. τουτὶ π00 et παιδαριον Cavere Vo-1uit, Ut opinor, ne quis τουτὶ referret ad τριβώνιον nisi Potius, ne cum φράσον Coniungeretur; nam hae quidem voces in C. D. nulla distinctionis nota se

Parantur. ΕΜ'T.

121, 33. Μελάνθιος Deterius ad Av. v. o73.

Μελάνθης scribitur vide Io. Meurs Praef. ad leusinia, in quo libello saepe mentionem huius seswlii se

Cit CAPP. r. VII. XII. XIX. Opus autem Melanthii περὶ

μυστηρίων singulare fuerit, an pars τῆς gro o0ς, cuius

199쪽

PLUTUS. 61 eum auctorem audat Harpocrat in ρυπάνιον haud temere dixerim Menandri quidem liber eodem titulo,

Citatus ab Vium enarratore, quem de sacris Eleusiniis tantummodo tractasse Putat eursius, Bmbitu latiores non Attica solum videtur, sed ubi vis Graeciae celebrata mysteria Comprehendisse: nam inde sumtum augu-xor, quod schol. Apod. h. ad I, II 26. Observat,

Apollonium Μενάνδρω ἀκολουθεῖν λέγοντι Μιλγίους,

otti dimis τν Ῥία, προθύειν ita legendum, non προς- θυειν Tιτία καὶ Κυλληνm e quibus sim Ut poetam Rhodium esse Menandro sive Ephesio, sivo aliunde orto, Inferiorem aetate , colligi potest. ΗΣΜs T. 121, 35. τοῖς μυσταις Κusterus, lectore non

admonito, edi curavit τους μύστας, o Pa Ct structuram orationis sine dubio planiorem ratus Veriam quum τυῖς μύσταις in Cunctis, quR PTAeCedunt, edd. cCUr

do, πάτρι0 ην τοῖς μυσταις ἀνιε90υν ταῖς θεαῖς καὶ τὰς στυλίς Ordinem verborum paululum invertere cur Melanthio non licuerit ΠΕΜsT. P. 122 3. μεγαλα και μικρα μυστxst ἐτελ. Haec

minus accurate scholiastes Minora enim mysteria e

Teris non colebrabantur Eleusine, sed Agrae, vel Agris, liuod erat oppidum Atticae ad Ilissum fluvium, testes Stephano Byzantio v. ' ρα Eustath ad Il. B. P. 36r.ed. Om. et aliis. Vide omnino Petavium ad Themisti iam Orat. V. p. 415. edit. lard. UsΤ. με γύλα et αJEadem Usque ad ἐμύησαν Praefert Argo C. D. lite-Ta vix una atque altera dissidentia. His autem adnecti Oportla erat quas leguntur in fine scholii, πευ ἐςrh0 'IIρακλέα etc. HEMST. Iaa, S. Vol vitii causa notandum est μνησθ' ς' ita μυηθηναι pro μνησθnναι iamdudum in Gregorio Tagi angen, Billius emendavit. HEΜST. I 22, 9. καλίγιti J Ex glossis ad Plutum Aristophaia is uel SS. haec a Du angio proseruntur in καλί. 7ι0ν- τα δε εμβάδια, τουτέστι καλίγια. IIEMST. 122. 32. ot λίαν Haec sciungendari nam utroque Diodo illud o exponere sola C. D. HEMsae. Schol in Aristo h. V. L L

라틴어 텍스트