장음표시 사용
101쪽
in Christi morte facta sunt prodigia. Sed haec singularis opinio non subsistit , ut dicam. At Graeci Auctores , incumenius in
Ret. Apost. cap., Euthymius tu cap. 26. Matth. , &Cedrenus apud Baron. ad ann.34. num. a . ex Papia , ut ajunt, ejusmodi
de interitu dudae narrant historiam: nempe quod J udas suspendio vitam non finivit, sed a suspendio dejectus fuit, priusquam
suffocaretur , Sc hoc ad magnum impietatis exemplum. In tantum enim corpore inflatus fuit, ut progredi non posset, cumque currus levi cursu pertransiret, curru compressus est, ut ejus intestina ei funderentur. Hanc historiam alii aliter narrant :Judam nempe adeo inflatum mansiste in capite Soculis , ut nulla arte possent aperiri. Porro sanies 8c vermes Ioto ejus corpore confluentes serebantur egredientes per sola secretiora loca. Tanodem post multa tormenta & ultiones , cum in suo prae dio mortuus esset, prae saetore illud desertum permansit , dc inhabitatum usque ad hodiernum diem: sed neque ad hoc usque tempus locum illum quisquam praeterire potest, nisi obturatis manu naribus. Sed haec an Papiam auctorem habuerint, an Apocryphorum somnia snt, prudentis judicio relinquo. Hoc certum essed het , quods flemus, ut standum est , narratis in Sacris Litteris,dudas ante Christi mortem desperatione ductus, ad Sacerdotes proditionis pretium retulit, inde ad laqueum transiens , in illo vitam finivit S crepuit medius, ut dicunt Matthaeus cap. II., dc Rei. r. Petrus. Quo enim impetu patrati flagitii Borror ad res dendos nummos eum impulit, eodem ad sui necem adegit. Ita Patres omnes senserunt. An vero haec contigerint post Pilati sententiam, an vero ante, dum Sacerdotum Principes illam a Pilato exorquere conabantur, disputant aliqui. Si ordinem Matthaei teneamus, ante Pilati sententiam haec omnia evenisse
dicendum est: ait enim cap. 27. v. a. Et vinctam .adduxeraut eum
Jesum ) er tradideraui Pontio Pilato Praesdi: deinde statim subdit: Tune videus Iudas, quod damuatus esset , idest ut exponit S. Hieronymus in dictum Caput, Videns yadas Dominum adjudicatum morti, pretium ratisit Saeerdotibus .. Ex quo deducunt
aliqui , Judam , qui ex argenti cupiditate , non odio, Christum tradiderat , non tradidisse eum animo , ut occideretur, sed forte existimaste, quod vel in exilium mitteretur via detineretur in
carcere, ne Populum commoveretis
XXIII. Poenitentiam Judae fuisse absque ulla utilitate, quia illum duxit ad Iaqueum , non ad Deum, dicit S. Chrysostomus domi l. 86., modo 8 s. in Matth.: ideo autem quia de indulgendia desperavit 3 unde S. Augustinus Homil. 27. inter so. mO-
102쪽
do serm. 3sa. qudam, inquit, traditorem , non tam scelas , quod commisit, quam ivdulgentiae uesperaιio fecit penitas interire . Et iii Psal. x ε. dicit, quod Judas Deum timuit, sed nihil ei profuit , quia non speravit. Origenes Tract.3 s. in Matth. , dc Theophylactus dicunt, quod cum Dominum jam mortis damnatum duindas audisset, seque veniae hic obtinendae omnino imparem cogitasset, ad mortem properavit, ut morituro Domino moriens ipse praeiret, eumque, a quo veniam postularet, tu altera vita
XXIV. Arborem illam, in qua Iudas se suspendit, fuisse
ficum, Juvencus Poeta cecinit:
Exo usque suas laqueo sibi fumere paenas
Ihformem rapuit ficus de vertice mortem .
Beda etiam de Locis Sanctis cap. . in eandem sententiam scribit: Portam Datiid egredientibus fons occurrit in e rusrum pervaIIem directus , ad cujus medietatem ab occasu Iudas se fuspendisse narratur: nam ct Mur magus ibi π vetustisse a stat , juxta quos γueteneus ait &c. Nec mirum subdit Baronius ad ann. Christi a . num. 3'. , adhuc Bedae temporibus ficum illam suisse superstitem snam de ficu Romulea, Nerone tertium & Messala Consulibus , in trunco & ramis arescente, haec scribit Tacitus Anua l. lib. 3.
in fine : Eudem anno Ruminalem arborem tu comitio , quae per ocii gentos ET quadragiuta ante annos Remi Romulique infantiam texerat , mortuis ramalibus i arescente truueo Gisinutam, prodigii Dco babitum est. douee tu novos faetus revivisceret. Ficus iane armbor infausta: ejus frondibus vestes sibi consuisse post peccatum primos hominum sarentes, scimus Gen. s. v. 7. Hanc sterilem inventam Jesus cum esuriret diris devovit, & illa statim exaruit. Non ergo est incredibile, quod in arbore maledicta Iudas aeternam stam maledictionem desperatus quaesierit & ita venerit.
XXV. Ager figuli, quem, pretio venditionis Jesu Christi
a Juda in Templum projecto Haeel ama dictum , Sacerdotes emerunt, indignum judicantes, pretium Sanguinis in usus Loci Sancti impendere, ad meridiem Montis Sion jactu lapidis a piscina Siloe extare sertur, quem parietes 7 o. cubitorum longitudine & so. latitudine circuunt, qui cooperiuntur desuper fornice septem foraminibus . in superiori parte patente, unde cada- vera demittuntur in solum intra 14. horarum , vel ut alii dicunt, . tridui aut quatridui spatium remi venda: salinis enim dc summe acribus spiritibus, carni proinde solvendae aptissimis, terram it tam suetam ese oportet. Forulcem hunc curante Helena Imperatrice credium serum, adduntque ejus jussit e terra illa plures
103쪽
onerarias naves Romam transvexisse, quae e regione Montis Uaticani deposita, adhuc vim suam cadavera solvendi servat, vulgo dieitur Campo Saulo: sed de his fidem non facio. Aget ille S. Hieronymi aetate ad meridiem Hierosolymis adhuc ostendebatur: ait enim lib. de Locis Hebraicis : Aceldama ager fanguinis , qui hodieque monstratur tu Elia ad Auseralem plagam Muiu Mou . Locus angustissimus erat, ideoque, ut supra dictum est , solis triginta argenteis, ma1ime cum ulterius sterilis esset, emi potuit. In hunc agrum cadaver Judae omnium primum illatum fuisse, ex Rabano Mauro plures narrant i hoc tamen in Rabano reperire, sibi nunquam licuisse, dicit Calmet verbo Ager figuli sed Judam in suo sepulchro, seu verius in sua aeterna maledictione relinquamus .f. III. Petri Negotio. XXVI. Ηristo proditorii osculi signo a Iuda tradito, & a
militibus comprehenso , Petrus adhuc fidelis Discipulus, evaginato gladio accurrit, & Malchum fervum Pri cipis Sacerdotum invadens , ejus auriculam dexteram abscidit. At Jesus tumultum compescens, & Petrum cohibuit.& Malcho
amputatam aurem restituit: Post haec subdit Marcus cap. I . v. s. M DUcipuia ejus reliώquentes eam o maes fugerunt. Adolesceπι autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo , oe' tevu ruvi eam. et ille rejeΨa doue nudus profugit ab eis ... Feιr τὰ Iouge fecatus es eum M.
XXVI l. Quaeri hic potest, quis fuerit ille adolescens amictus sindone, qui sequens Jesum, & a militibus detentus, rejectasiadone nudus protu it. Voluerunt quidam , hunc fuisse Jac bum fratrem Domini cognomento Justum, ea potissimum ra tione adducti, quod Hegesippus de eo scripserit, atque alii testati sint, ipsum amicium sindone incedere solitum fuisse. Sed hoc Non videtur sustineri posse. Nam qui amictus sindone sugit, dicitur a Marco Adolescens qaidam ι tantum autem abest, ut Ia cobus tunc temporis fuerit adolescens, ut potius annum supra sexagesimum ageret .. Cum enim Epiphanius liaeresi 78. testetur, ipsum fuisse aetatis annorum nonaginta sex, cum martyrium con summa vi , & postquam teste Hieronymo Ecclesiam Hierosolymitanam triginta annis rexerat, δc hoc contigerit anno Neronis
septimo έ ut Iosephus, Eusebius ti Hieronymus dicunt qui
104쪽
De PETRI Ne GATIONE . . ' 3 3 annus est Domitii sexagesimus tertius; apparet, eum triginta tribus annis Domino fui illa majorem, & sexaginta tres annos egisse, cum Christus captus fuit & occisus , ideoque adolesceniis nomine indicari eum nota potuisse. XXVIII. Communius ergo creditur, adolescentem illum fuiste Joannem Evangelistam coenatoria veste adhuc indutum , quae linea erat. Ita sentiunt Ambrosius in Psalm 36., S. Gregorius lib. I 4. Moral. cap. 23. modo 9., Beda in Marcum c. I .,& alii plures, quos sequitur Baronius ad ann. 34. num. 68. dicens, credibile esse, hunc Discipulum Iesu amantillimum, cum Judae proditionem caeteris manifestius cognovit Iet, moerore summo aisectum, nec de vestibus resumendis , sed de Christo solo cogitantem , cum ei let nox, sola sindone, ut erat in Coena, indutum , ad hortum fuisse Christum secutum. Alii tamen sentiunt, S. Joannem capto Domino non fugisse, sed una cum Petro ipsum secutum futile a longe, & cum esset notus Pontifici introduxisse Petrum in atrium illius: de S. Joanne intelligentes id , quod ipse
troivit cum Pesu in atrium μυtiricis. Ita sentiunt S. Joan. Chrysostomus homil. 66. mod5 , & homil. 8ς. modo 8 . in Matth. , R homil. 8a. modo 8 3. in Joan. ad illa verba ,, Sequebatur autem Petrus & alius Discipulus se ait: finis es ali is Dista-
palus e. haec scripsit: e ' ear se nou uominat j m cum supra ρ Hur Fefu recubuit , jure uomen occultat. Nune autem cur idinum facit e Eadem certὰ de ea a . Nam h e quoque rem praeclaram Nar rat , quod uemn omuibus aufugieutibus , ipse sequeretur. Ideis πο- meu tacet suum , π Fetram priorem ponit, Dique tamen memivisse coactus est, ut ediscas, eum arearatiὰr quam alior, ea quae in aula g
sa sunt esarraste, utpotὰ qui intus esset. Ita etiam S. Hieronymus Epist. 16., modo 96. ad Prineipiam, qui dicit, Joannem notum fuisse Pontifici propter nobilitatem generis. Idem S. Thom. in cap. 1 8. Joann. Lee .s., qui tamen dicit, Joannem fuisse notum Pontifici, quia pater ejus illi servus erat, vel ali quiS ex Consanguineis suis s hoc tamen non dixit, ut vitaret ja Aantiam. Santius tamen Augustinus rem in medio relinquit: nam Trach. i s 3. in Joan. insuam, inquit, isse sit Diseiputur squin imirum cum Petro PqnmaturJesum in nos temeνὰ a maν amem quia tacetur. Solet autem se idem Daufer ita situ eaνe σ a dere , quem diligebat Pesus. Fortins ergo π hic ipse es. xv quis fames st, sequentia videamur. ergo Augustinus rem hane definire non vult, nec ego
105쪽
definiam. Certe adolescens, qui sola sindone super nudo induintus sequebatur Jesus, & qui detentus, rejecta sindone aufugit ii dus, non dicitur, quod-Discipulus , sed solum adoleseeri quidam e qui autem cum Petro sequebatur Iesum Discipulus vocatur : ct aitur Discipulus. Unde dato, quod ille, qui cum Petro sequebatur desum, fuerit Ioannes, non sequitur, quod idem suerit, qui aufugit , quomodo enim sequebatur, qui aufugerat rNeque est credibile ia quod qui sola sindone super nudo amictus nudus aufugit rejecta sit idone, fuerit Joannes vel alius DiscipuIus veste coenatoria indutus: non enim crediderim , Discipulos eum Christo discubuisse in Coena sola sindone seu linteo super nudo indutos, seu verius involutos. Accumbebant quidem ialectis, sed, ut puto, vestes saltem omnes , ut solo linteo involuti coenarent, non abjiciebant. Quare non displiceret, quod
Tilmontius tomo I. de S. Joan. Evang. Nota I. proponit, nimirum quod adolescens ille fuerit ali quis, qui in domo vicina 8cin lecto spoliatus dormiens , & eo tumultu excitatus, linteo solo involutus illuc accurrens, ac amilitibus detentus, dimisso iumanus eorum linteo, nudus aufugerit. Sed principale quaesitum aggrediamur. XXIX. Petrus ergo , alio Discipulo comite, sive iste fuerit Ioannes sive ilius, secutus fuit Christum usque ad atrium Summi
Sacerdotis : Discipulus autem ille erat notus Pontinet, es' istroivit eum Iesu in atrium Pontifieis. Petrus autem stabat ad ostium foris. Exivit ergo Discipulus alius, qui erat uoιus Pontifici oe dixit Osia -
secuta est Petri Negatio, de qua hic quaeremus : & quidem primo : quinam fuerit numerus negat onum Petri: secundo , an Petrus semel vel ter ante Galli cantum Christum negaverit: tertio, de peccato negationis Petri, ac de ejus poenitentia . XXX. Exordiamur a primo. Dabitatur ab aliquibus, quo in loco Petrus negaverit Christuna , au in domo Annae, an Caiphae. Putant aliqui, negationes Petri in domo Annae contigisse , vel saltem primana, quia S. Joannes alias negationes narrat postquam dixerat, quod Annas milit Christum ligatum ad Cai- iam. S. Augustinus Tract.1 13. in Joann. sentire videtur, tri ' nam Petri negationem tu domo Annae coepisse, & in eadem fui sese completam: quod autem inter primam negationem & alias
duas interposita sit mi: sio Jesu ab Anna ad Caipham, factum est
per recapstulationem: unde ait: Seὰ eum d/xisset Eva Melisa, quod eum ligatum miserit Auuus ad Caiphain, reversus est ad loeam varratiouis, ubi relιquerat Petrum, ut explicarex, qaod in domo
106쪽
Da PETRI NEGATIONE. Assae de trina ejus negatiove coorigerat is Erat autem , tuquu,
Simon Petrus stans & calefaciens se is Hoc reeapitulat, quod ante jam dixerat, deinde quae secuta funt Wixit. Alii autem, quibus assentitur Baronius ad ann. Christi a num. I., 8c cum eo uterque Jansenius, censent, omnes Petri negationes in domo Caiphae contigisse, quia ex contextu Joannis habetur, quod Discipulus , qui cum Petro sequebatur Jesum , qui erat notus Pontifici, introivit cum Jesu in atrium Pontificis s Petrus autem stabat ad ostiuna soris, sed instante Disci, pu Ioab ostiaria introductus , ad ejus interrogationem primo negavit , se Jesu Discipulum: deinde stabat cum ministris ad pruinnas calefaciens se, ibique adhuc stans iterum Sc tertio negavit. Ex quo sequitur, omnia haec in atrio Pontificis , qui tunc erat Caiphas, contigine : unde satim post ultimam negationem sub jungitur: ducunt ergo Fefum a Guba in praetorium- Neqqe obstare videtur, quod inter primam dc alias duas negationes
v. 14. Ioannes dicat: Et misit eam cse nas ligatum ad Caipham ponti m : nam ut advertit Jan senius V prensis in cap. I 8.JOan. Conjunctio Et ponitur pro autem, & misit pro quemadmmodum v. a6. Abscidit pro ab derat: nam propter interruptam historiam negarionum Petri, ad quam redire volebat, quaedam necessario erant repetenda : & ideo illam Christi missionem ad Caipham repetit, vel potius explicat, ostendens, has nega tiones Petri contigisse, dum Jesus Anna missus fuerat ad Caipham : & hanc sententiam aperthdocet S.Cyrillus, &ex aliis Evangelistis, maximε Matthaeo, videtur colligi, omnes negationes Petri in domo Caiphae cantigisse. Utraque opinio probabi lis est XXXI. Ad primum ergo quaesitum redeundo, certum est, . Petrum ter & non pluries Christum negasse. Ita enim praenuntiatum fuissed Christo, reserunt Matthaeus cap. 26. v. 34. Ter manegabis , Marcus cap. 14. v. 3 o. Ter me es negaturus, Joannes cap. 13. v. 38. Non etintabit Gallus donee ter me neges r unde Sanctus Augustinus Tract. ira. in Joan. exposita trina Petri nega tione : Ecce, inquit, mediet compIeta est praedictis., aegroti eouvicta praesumtio. Novesim factum es, quod Ue diaerat, auimam meam pro tepouam: sed factum est, quod ille praedixerat, ter me nego bis..Τrinam Petri negationem ex trina ejus consessione, quam po stea edidit, probant Patres : idem August. Tract. aras. ita Joanu.
Redditur, inquit, negationi trinae trina confossis , ne miuus amori lingua fervitat , quam timoνi, er plus votis elicuisse videatur mors .immioenι , quom vita praeseus.. dit amoris incium pascere Dominia
107쪽
eum gregem, si fuit timorir indicium uuare Pastorem. Cyrillus
in Ioan . cap. . Rouiam Petrur ter in tempore payonis Meis gavit , jure nunc ab eo eoutro ditet iiovis confessa petitur, ut terna negestio aequali conse nis numero compeUetur. S. Hieronymus Epist. 3o. , modo 8. ad Oceanum Perrus triuam negationem triva
trinam negationem amaritudiue abluit latomarum. Idem sentit
A mbrosius lib. I. de Sacram. cap. 7. Sed in re adeo certa diutius
Dubium superesse potest, a quibus ad hanc trinam negationem fuerit Petrus inductus,ob diversum modum loquendi Evangelistarum . Nam S. Matthaeus cap. 26. dicit, eum primo & secundo negasse duabus ancillis eum interrogantibus ι tertio autem ab iis, qui stabant interrogatum. Idem fere dicit Marcus cap. I . . Lucas cap. a a. primo quidem dicit, eum nega fle interrogante ancilla, sed secundo & tertio interrogante alio atque alio. S.Joannes vero dicit, eum negasse primo, interrogante ancilla, secundo interrogantibus pluribus , tertio interrogante cognato ejus, cujus Petrus absciderat auriculam . Sed hanc dubitationem tollit S. Thomas in cap. 1 8. Joan. Leci. . dicendo, quod Petrus interrogatus a sola ancilla negavit primo ; inde aegrestiis foras & iterum rediens ab alia ancilla interrogatus fuit sed non sola, cum enim tunc staret Petrus cum Ministris ad ignem, ab his etiam, quibus ipsa dixerat, simul interrogatus, negavit secundo. Tandem cognato ejus, cujus auriculam P trus absciderat, testimonium perhibente, interrogantibus aliis, qui aderant, negavit tertio. hibus omnia componuntur. XXXII. Secundum quaesitum facile solvitur, dicendo, ante primum Galli cantum Petrum semel negasse Christum, iterum& tertio ante secundum. Hoc expresse distinxit Marcus c. 1 ., ubi narrata prima Petri negatione , subjungit: Et exut foras auteatrium, e7' Gallus cantasu: deinde narrata secunda & tertia addit: Et statim Gullus iterum eantaetit: unde S. Augustinus lib. 3. de Cons. Evang. cap.6., ait: Galli autem contum pos tertium uegationem fecundum tutelligimus , Aut Marcus expresst . Nec obest, quod Matth. cap. 26. v. 34.. absolute dicat: Antequam lius cautet, ter me negabis ; tum quia trina Petri negatio, etsi post Galli cantum voce consummata , toto iamen tempore ante
Galli cantum corde & animo perfecta fuit s tum quia dum Sanctus Matthaeus dicit: Antequam Gautis cantet, exponi debet, antequam Gallus cantum suum consummaverit: dicitur enim Gallus bis cantare, semel media nocte, di iterum prope auroram ,
108쪽
De P ετ Rr NEGATIONE 2& hic posterior cantus est praecipi uis, & quasi complementum .
Petrus ergo priorem negationem edidit ante priorem Galli cautum , hoc est circa mediam noctem ; reliquas velo duas ante posteriorem cantum , & hoc explicare voluit Marcus, quando dixit : Antequam Gallus cantet bis, ter me negabis.
XXXIII. Ad tertium quaesitum: fuere ex Patribus aliqui, qui
Petrum a peccato excusare conati sunt. S. Hilarius cap. 3 a. in Natth. advertens, Petrum dixisse: Non noti hominem Matth. 16. v. 7 a. Et verὰ , inquit, propὰ jam siue piaculo bominem negabat, quem Dei Filium primus cognoverat. Multa etiam in excusati nem Petri dicit S. Ambrosius lib. Io. in Lucam, &praecipue, quod interrogatus responderit, quia nesciret hominem : Et be- νὰ, inquit, negavit bominem , quem sciebat Deum. Et quod interrogatus , utrum ex Discipulis esset illius hominis , responderit, non sum : Non euim erat hominis Apostolus, qui erat Gbristi.
Qiiasi absolute non negaret se noste Christum, Ec se esse Discipulum Christi, sed negaret se nosse eum, & non esse Discipulum
ejus , in sensu , quo interrogabatur , dc qualem, qui interrogabant , eme existimabant, nempe purum hominem , & non Filium Dei, qualem Christum esse, ipse confessus fuerat: quare in horum Patrum sententia, Petrus usus fuit atqui vocatione & restrictione mentati s quod non licebat, tunc maxime , cum agebatur de honore & gloria Christi, ideoque aperta ejus consessio sine scandalo detineri aut cooperiri non poterat. Quapropter duo praefati Patres culpam Petri videntur quidem minuere, sed non tollunt. Hilarius enim non dicit, Petrum suisse sine piaculo, sed propὸ Ime piaculo , in eo tamen ex infirmitate carniS culpam agnoscit , quam Petrus ipse amarissime flevit. S. Ambrosius quoque eadem ratione Petri negationem culpabilem fatetur, dicens : Maio negasse Petrum , quam Dominum fefellisse , qui nimi-rtim dixerat Ter me negabis. Unde censura , qua hanc benignam interpretationem inurit Hieronymus in cap. 26. Matthaei, dicens : Scio , quinuam pio sectu erga .ripostolum Petrum , locum hunc ita tuterpretatos, ut dicerent , Petrum non Deum veg e , feshomiuem . esse Dufum, nescio hominem, quia feso Deum . Hostquam fr/zotum sit, prudeus Loesor intelligit: sic defendunt Apos Ium, ut Deum reum fuciant, nec Hilarium , nec Ambrosum assi- .cere videtur , qui, ut dixi, Petrum a negatione penitus non absolvunt. Imo Ambrosius ibicem subdit : Sed uos excubamus, Dore ivus ipse non exosavit. Nee enim Iaiis es inmolata responsis
109쪽
Doudisse is ducitur, q*ia postea recordatas es, o' tamen 'eiι. Maisiuit enim ipse suum occ*sare peccatum , ut jus caretur fatendo , quum graetaretur ego do . Vide S. Augustinum Trach. 66. Joann. , ubi graviter praestringit eos, quia a peccato Petrum e
XXXIV. Peccavit ergo Petrus , & quidam graviter s tum
quia Christum negavit, negare autem Christum ex Objecto grave peccatum est s tum quia Christum consessus non fuit in eis circumstantiis, quibus eum confiteri tenebatur, cum ageretur de honore & gloria Christi, juxta illud Lucae, v. 26. me erubum
rit, meos fer ouos, buuc Filius bomiuis erubescet, cum veneris iunia,sate sua : tum quia protulit mendacium ac perjurium Christo injuriosum . Unde gravitatem peccati sui Petrus ipse cognovit, dum sevit amare. Quare corrigendus est Origenes, qui Traci .as. in Matth. concedit quidem, Petrum negaste Christum, asserit tamen, eum non peccasse ἡ quia non poterat non negare, cum nondum accepisset Spiritum Sanctum: poterat
enim , sed non de suo aut viribus propriis, sed de gratia Dei , quae illi non deerat, ut posset. Non adfuit tamen illi gratia, qua
non negaret s ut disceret, quam inanirer de suo praesumsistet, quando ait Matth. 26. v. 3 3. Eis omnes scandalizati fueriuι iv te , ego nunquam scandaligabor . Non aeceperat quidem Spiritum Sanctum , ut non deficeret, sed ut posset non deficere, illum habebat s Sc ideo peccavit. Merito igitur eum Tract.s r s. in Joan. sic increpat Augustinus : Ubi est ilia promitteutit audacia ,e ' de sapiarimum praesentis ρ Ubi frent verba illa, quaυδε ait, quare noum=.im re sequi modo Aηimam meam pro te ponam ' Hoecise essequi Magistram, se uegare Discipulum ὶ Siccine pro Domino auima ponitur, ut boc ue flat, vox aucticae formidetuν ὶ Sed quis mirum, si Deus vera praedixit , homo autem falsa praesumsit e Inde ostendens,
Petrum negando se Discipulum Christi, negasse Christum , quia
negavit se esse Christianum, concludit: Negavit ergo tuum , cumse negavit ejus esse Discipulum. d autem aliud iso modo , quam se negavit esse Christonuinὶ S. Joan. Chrysost. homil. 83. , modo 8a. in Matth. ait, quod in Petro Duplex crimen erat, σqnὸd eoutradixerit, re quθου fe aliis aut Ofuerit s tertiam graviuta est , quod totam sibi adscripserit. His ut medeatur , Iapyiam evenire Hii, ut scilicet ex lapsu humilior fieret, nec de se ipso confideret. Uno verbo: Petrum peccasse, dicunt omnes Patres, a quibus reserendis abstineo. Solum assero S. Thomam, qui Quo-lib 9. ar. s . hoc ita probat: Absque dsbio Petrus peccavit mort diter ueraudo Chrismae . quod qui m patet ex duobus. Primo, quia
110쪽
vetatiἱι Fidem in Ioeo , ubi periclitabatur, er ejus eonfessio requir batur. Ore enim confesso M ad salutem, ut dicitur ad Romau. Io. in quo videtur , qabs sit de necessitore salutis confessio Mei in e spraedicto: ct praeeipuὰ mendacium in bis , quae Mei μοι , sperni-eiosissimum , seundum Augustuum in lib. de Mendacio . Secundo , quia defectui eonfessionis π mendacio addidit pavurium er blasphemiam, quia αι dieitur Matιθ. 26. M Coepit detestari & jurare , quia non novisset hominem,, quae eonstat esse gravia peecata: unde Glo μfa dicit ibidem se Tertio coepit detestari & jurare, quia non novis set hominem , quia perseverare in peccato dat incrementum scelerum, & qui minima spernit, cadit in majora,, . Ita Sanctus Thomas.
XXXV. Nec valet dicere primo, peceatum per surreptio nem esse veniale, ut patet in primis motibus, qui per surreptio nem eveniunt s Petrum autem per surreptionem peccaste negando Christum , quaedam Glost a dicit. Secundo S. Leo serm.9. de Pastione Domini alloquens Petrum , ait: Vidit in te Domivus non Mem victam , non dilectionem aversam , sed eo sanitam fui rurbatam: & S. Bernardus lib. de diligendo Deo cap. ra. dicit,
D. Petrum compulsum , non quidem recedere ab amore Dei , cedere tamen aliquantulum amore fui. Si ergo Petrus negando
Christum non habuit dilectionem aversam , si non recessit ab amore Dei, non amisit caritatem, dc proinde nec peccavit mortaliter.
XXXVI. Nam respondeo ad primum ex S. Thom. Quolib.
citato: d surreptio dupliciter accipitur: auo modo fecuudum quisii oppon/tur deliberationi ἡ se primi motus Leuntur ess/ farreptilii: sie 'Fetras ex Drreptione non peecavit . a Mio mo oscandi is quod opponitur eiectioni: er sie Petrαs ex farreptiove peccavit , quia Mon peccaviit ex electione , quas ex eerta malitia, sed ex pus*
XXX VII. Ad secundam dico, SS. Leonem & Bernardum
velle solum , quod Petrus non habuerit dilectionem aversam, di non recelsile ab amore Dei per odium vel contemtum: recCD sit tamen pra ferendo amorem sui ab amore Dei, seu plus dilexit se ipsum , quam Deum , quod est peccatum mortale contra cari
tatem : unde S. Thomas a. a. q. a . ar. I a. ad a. Caritas, inquit, amittitur dupliciter: ano modὐ direeiὰ per actualem contemtam hoe modo Petrus caritatιm non amisit: alio modo iudire u , qua