장음표시 사용
131쪽
rit, una in Lybia, altera in Syria, tertia in Cypro e ex priori sui ne hunc Simonem censent aliqui, inter quos S. Augustiuus
serm. Q. alias Isis. de tempore cap. 17. , sed non certo. An
Gentilis fuerit, an Judaeus controvertitur: Gentilem fuisse, arbitrati sunt multi ex Patribus , ac per hoc significatum fuisse my- serium volunt, nimirum fore, ut, Iudaeis non credentibus, Gentiles Christi Crucem ac Fidem susciperent: unde Hilarius
cap. 33. in Matth. ait: Procedentes autem, homini cuidam CFr xens Iuua m Fossionis imposunt. Indignas erim Mytidaeas erat Grimpi Crucem ferre: quia Mei Geutium erat relictum re Crucem a
eipere er eompati. S. Ambrosius lib. ro. in Lucam: Non γαιaur, inquit, est, qui crucem portat, sed allevigena ct peregriuus, nec praecedit, D equitur, juxta quodseriptum es: ιolis erucem tuam sequere me. Non enim suam, sed nostram eraeem Chrisius ascen diis nee mors illa Diviinitatis, sed quasi hominis fuit. Et S. Leo serm. 8. de Passione cap. s. dicit: Per Simonem Cyrenaeum, in quem lignum Crucis translatum fui , praesignabatur Gentium fides , quibus Crux Chrisi uos revom erat futura , sed glorio 2 ideoque congruum erat, ut sacratissimo Salvatoris opprobrio , non Hebraus quisquam nec Israelita sed alienigena subdere-.tur, & ut sic etiam significaretur translatio a Circumcisione ad Praeputium, & a Veteribus Sacrificiis ad novum 8c verum reconciliationis Deo patri. . IX. Verum Simonem Cyrenensem fuisse Judaeum, multi ex Recentioribus censent, quorum aliqui confundunt illum cum
Simone, qui Act. I 3. V. I. vocatur . sed inaniter i tum
ruta Simon Niger, qui Antiochiae cum Apostolis erat, nullo
ocumento probatur fuisse patria Cyrenensis s tum quia secun dum Graecum Textum Actorum, a S. Luca non Simon sed Simeon appellatur. Probabilius alii censent, fuisse Judaeum, quia
S. Marcus cap. I s. v. a I. eum appellat Patrem Alexa isdri oe 4. I, de quo Rufo scribit Paulus ad Rom. I 6. v. I 3. Salutate Rufum eic Eium is Domino . oe' Matrem ejus oe' meam . Sed hoc non Videtur. probare tulentum s tum quia non constat, an Rufus, quem RO nue existentem cum matre salutat Paulus, fuerit ille idem, quem
Marcus dicit filium Simonis Cyrenati s tum quia dum dubita tur, an Simon Pater dudaeus fuerit an Gentilis , dubitatur etiam de filio, an fuerit ex Gentilitate conversus. Verisimilior con jectura, Simonem Cyrenensem fuisse Iudaeum sumitur ex nomi ne Simonis , quod apud Hebraeos usitatum erat, linu apud Gen' tiles: & quia Marcus eum describit texientem de villa , seu agro
prope Hierosolymam posito: praedia autem & villas prope Hie
132쪽
rosolynum soli Judaei possidebant, non autem Gentiles : neque obstat, quod Cyrenensis fuerit 3 nam Cyrene Judaeis abundabat , quorum plures Christo nomen dederunt, plures etiam Christi Fidei restiterunt: unde Act.s. v.9. Synagoga Cyrenen sium legitur toto conatu Stephano restitisse. X. Praeterire non possum ridiculam Donatistarum jacta tiam, quam S. Augustinus Serm. modo cap. I7. irridet. Gl riabantur isti, quod Simon Cyrenaeus, qui Crucem Domini sustulit, fuerit Afer , 8c Cyrenem in Africa sitam esse contende-hant f & proinde suam Ecclesiam ab isto ortam in Africa remansisse. S. Doctor, postquam eis ostendit, inanem esse hanc gloriationem : nam etsi detur, Cyrenem esse in Africa , hoc nihil
eos juvat, quia ubi es pars Donati, non invenitur CFrene , ubi es Q rene, non inmeuitur pars Donati. Deinde eos falsi convincens : Meritum, inquit, serenensis hujus magnum commemoras, quia tulit Crucem Domini, ere Urum dicis. Orientalis es s Iσ-hia enim duobas modis dicitur, vel isa, quae propriὸ Africa est, mel illa orietitis pars, quae eontigua est Afrieae, ct omnino collimitauea . Subinde hoc etiam illis concedens ita prosequitur: Se er fuerit Crrenensis. Beatum putas, qubd angariatus crucem tu Ierit ὶ Leuanto melisti fortὸ diceret alius, in ArimatBaea remansisse
Eectasiam Christema Ioseph iue diues ab Arimathaea babeus au
se oculos Regnum Dei, non angariatur, non coactus Sevit ad Cru-eem Domiui ι eis ceteri formidarent, petiit d HIato spetiendum Corpus Domini, de liguo deposuit, obsecutus es funeνi, tu sepuLebro condidit, laudatus es in Gaugetio . ergo de Arimathaea fuit Ue pius, tantum exbibens obsequium Corpori Domini, in Arnmathaea remansit Ecelesia e Aut si magis *os delectat angariatus, idest qui cogitur tollere eraeein s rectὸ ergo faciant Imperatores Catholici, qui vos cogunt ad unitatem. Ita peracute Augustinus .
Sed co, unde parumper digressi sumus, revertamur. X l. Excitari solet dubium, an Simon iste Cyrenensis , una cum Jesu sociis humeris Crucem adiuvando illum portaverit, an vero impositam sibi residuo itineris, Christo ea prorSus eXOnerato praeeunte, solus ipse portaverit. Quorumdam opinio est, Christit m accedente Simonis Cyrenaei subsidio non fuisse Crucis pondere plorbus exoneratum, sed ambos sociis humeris eam portasse, Christo nimirum praeeunte, & partem superiorem ferente , sequente Simone , 8c partem inscriorem bajulante , idque se colligere putant ex verbis Lucae c. a 3. v a6. Et impo ueraus tui
133쪽
R Cruce Dominis ubi concordans Joannem , qui dicit Christum Crucem sibi suam bajulasse , cum aliis Evangelistis dicentibus,
quod Simon vir Cyrenapus crucem tulit, ait: υιναφρuς faciam Nam sibi Domisui crucem b alavit, re rursam postea Simos homo tulit illam. Primum itaqAd quasi Dialoti tropbaeum gestabat , libesterque sibi Crucem bHalavit uou enim coactus mortem adiit. He rursum tulit illam Simon θοαρ , M omaibus uotum esset, uou sua D Omluum fed Boisinum morte mori: Idem sentit S. Hieronymus in cap. 17. Matili. dicena: Hoc tutelogeudum: es, quia egredieus de Praetorio Iesus, ipse portaveriι Crucem suam: postea obviura Bosa relut Simonem , cui portaudam crucem imρουσνint: S. Augiistinus lib. 3. de Cons. Evangelist. cap. Io. Unde, inquit, luteuigitur, quod Vs sibi portabat ouilem, eum exiret tu locum memoratum . Sitnon autem lue in itinere auariacus es, de quo trea s Evangeli me commemoraui, cui postea data est erux portaudo usquo ad ιocum. Ita utru Gqae factum iuvenimuἔ s primis id, quod joasves dixit, deinde quod ceteri tres. Consentiunt Origenes in Matth. c. as. , S. Lm serm. 8. de Passione, Tueophylactus, Euthymius squi omnes Crucem de uno in alium translatam reserunt, &. Christum onere liberum praeivisse: & hoc insinuant Matthaeus &Marcus, dum Simonem adactum dicunt, us tolleret CrWem ejus. Neque opponitur Lucas, dum ait imposuisse Simoni, ut Crucem portaret post desum : non enim dicit, ut crucem porta 'ret eum jesu, sed post Iesum, praeeuntem scilicet Crucem nouportantem.
q. I U. De Mulieribus P sum in uentibus.
XII. C Cribit S. Lucas cap. II. v. 1ν. Sequebatur autem ilium o Turba multa populi ct mulierum , quae plangebant σ Iamentabantur eum. Couversas autem ad illus Pesus dixit: Filiae 2 νusalem nolite flere super me, sed super vos ipsas flete, Ersuper Aios vestros e Super quae S. Leo strin. Ioiade Passione: MIer, inquit , sexus in mior, etiam pro iis, qui morae sunt digni, in Iaco
mas commoveri, σ damnaturam exitus, pro naturae eommunis co si
ἀeratioue misereri. Sed sum pia plauctum Dominus Iesus dedi-
Ioriam. Quaenam fuerint illae religiosae mulieres, quidve ossicii Christo praestiterint, Evanges ista non dicit. Fertur tamen, Ra iis unam extitisse, Ver iram nomine, quae Sudarium Christis
134쪽
sto offerens, ut faciem sudore&sanguine madentem abstergeret, hoc idem ab illo restitutum acceperit, impressa vultus ipsius imagine insignitums quod hic Romae in Basilica S. Petri custoditum summa religione veneramur . XIlI. Hoe in suo Hemerologio ad diem q. Februarii ita narrat Fiaεza. Veronica nobilis Matrona Hierosblymitana, quae er ditur fuisse mulier, quam , ut habetur Matth.9. v. ao. ,1 su usanguinis liberavit,prospiciens Jesum euntem ε Praetorio ad Calvarium sudore ac sanguine ob flagella & spinosam coronam tota facie conspersum, pietate mota ei obviam accurrit, ac detrac oe capite velo, illud ei praesentavit, ut faciem abstergeret: quod Jesus benigni sit sceptum ei postea restituit, imaginem sui vultus expressiam referens. Tanto Thesauro laeta Veronica illum summa cura ac devotione apud se custodiebat s donec cum missi adveniment a Tiberio Legati ob Miraculorum famam , quae a Jesu patrata audierat Pilati litteris, ut sibi ab ipso sanitatem impetrarent , audito, quod Jesus esset jam crucifixus , ejusque CorpuS, ut ajebat, ab ejus Discipulis furtim sublatum , Veronica veritam tem aperiens ostendit eis Sacrum Christi Vultum in Sudario impressum, promittens, se cum illis Romam ituram, & ad sacrae imaginis aspectum Tiberium a morbo fore liberandum . Ita faetum fuit. Rectu a in capsula Sacra Jesu imagine cum eis Romam venit Veronica: Ec exposito sacro Christi Vultu coram Ttvrio , iste confestim a morbo sanatus est: quare Iesum inter
Deos annumerare voluit, sed Senatus recusavit. Romae vitace: lit Veronica, Sacrumque Christi Vultus pignus apud Cl mentem Petri successorem remansit, ac subinde alios ei in Pontificatu succedentes. Porro quamvis nihil de hoc scriptum le- 'Eatur, certa tamen Traditione tenetur, piam hanc mulierem Romae mortuam ac sepultam fuisse, cujus in Breviario Ambrosiano mentio fit: unde Petrus Galesinus in suo Martyrologio:
Romae , inquit, ci'. Veronicae, quae Domitii ad eam urbem
Hierosolyma attulit. Veronicae cadaver in Basilica S. Petri, in qua sacer Christi Vultus astervatur, suisse sepultum, tradit Pan-cirolus cum aliis. Haec in Hemerologio praenarratus Auictor, quae se hausisse dicit, partim ex Manu scripto Bibliothecae Vaticanae, partim ex S. Methodio Episcopo, partim ex Ambrosiano Breviario & Petro Diacono sic dicente: Sudomum, eum quo Chri par faciem suam extersit, quod ab aliis Veronico dicitur , tempore Tiberis Caesaris Romani delatum es &c.. XIV. 'Hanc narrationem Moderni Critici ad minus suspe
135쪽
jus silentio, non modo apud Evangelistas, sed & apud omnes Veteres Patres , & Ecclesiasticae Historiae tum primae tum m diae aetatis Scriptores . Primus, qui banc historiam prodidit fuit Marianus Scotus in Chronico, Auctor non multae fidei&recenistis aetatis, quippe qui solum undecimo seculo scripsit. Laudat ille quidem Methodium, ex quo suam de hoc historiam sumserit. Sed quis fuerit iste Methodius, non dicit: non fuisse magnum Methodium Tyriorum Episcopum, qui desinente seculo tertio claruit, ejus opera, in quibus nihil tale legitur, satis
ostendunts an sorte fuerit alter seculi noni Methodius Constantinopolitanus Epjscopus , non indicat. Manuscriptum vero de Sacrae hujus Imaginis, Sudario impressae, translatione Romam sa-cta , quod in Bibliotheca Vaticana alitervari dicitur, a quo Mquo tempore exaratum fuerit, ignoratur . Secundo, Veronicae nomen antiquis ignotum fuit: excepto
Petri Galesini Martyrologio, in nullo alio , nec in Romano rosicae nomen inter Sanctas Mulieres legitur. Qua ratione ex
illis etiam , qui hanc historiam defendunt, aliqui dicunt, piam
illam Mulierem , non Veronicam, sed aut mulcem , aut mero-nuem aut Bereuicem appellatam fit iste 3 Veronicam autem dici
coepisse , non ipsam piam Mulierem, sed faciem ipsam Sudario
impressam , nam Veronico idem Graece sonat, ac Vera tion, seu Imago : ignaros autem nomen Imasinis Sudario impressae ad Mulierem gestantem inscite transtulisse , fingentes sibi Sauctam Verovicam, quae nunquam in coelo, imo nunquam sub coelo fuit, quamquam in nonnulla privata, non tamen publica Eccle-sae auctoritate probata Martyrologia, eiusmodi nomen irrepserit.
XV. 13aec tamen non me adeo terrent, ut propterea praesa tam narrationem tanquam in omni sui parte apocrypham rejiciam . Silentium enim Veterum, ceu argumentum negativum
probat quidem , quod hujus facti memoriam scripto non reliquerint , non probat tamen , quod non evenerit, & ad posteros Troditione quasi per manus pervenerit . Alioquin Marianus Scotus, quem dicunt primum fuisse, qui hoc ex Methodio asseruit & evulgavit, si rem prorsus novam & inauditam prodidisset, Methodii auctoritate abutens, non est credibile , quod omnes illius seculi pecudum more acquievissent, & nemo subsequentium proxime seculorum illusionem detexisset. Cum ergo, ut ipsimet Critici adverserit admittunt, ab undecimo seculo, quo, ut ajunt, Marianus Scotus primus hanc rem evulgavit Irosterioris aetatis Scriptores, & praecipue de Sacra Imagine
136쪽
Christi Sudario impressa Romam tran Stata , eam confirmarint, ut Lucius dexter, Petrus Mallius lib. de duinica S. Petri, Petrus Diaconus Monachus Cassinentis Lib. M S. de Locis Sanctis. Matthaeus Melimonalteriensis lib. de Floribus Ecclesiae Angliis canae ad anit Iai 6., Jacobus Grima idus, Augustinus Patricius, Jacobus de Trecis, Baro uius s velle in totum refragari, imprudentioris Criticae ausum existimarem. Diκi nolle in totum refragari. Nam in dubium revocare modum, quo Sacri vultus imago Romam tran Stata est, an nOmen Veronicae potius sit tribuendum imagini , quam mulieri, non invitus permittam: quia Summi Pontifices Nicolaus IV., Clemens VI., VII l. , & Viri. , Gregorius item XIII. de tanto thesauro in Sacro Basilicae Vaticanae Cimelio asservato in suis diplomatibus fidem faciunt ι qui tamen se erouleam Vocant, non mulierem gestantem , sed ipsam Imaginem Sudario impressam. Concludo igitur. Factum piae ac religiosae Mulieris Cht
so Sudarium exhibentis, idemque Christi Imagine insignitum
recipientis , hanc imaginem illam esse , quae Romae apud Sanctum Petrum altervatur, Traditione mihi certum est : De m do , quo Romam pervenit s de nomine, quo pia illa Mulier vocabatur, an uiees, an Verouices, aut iserevices, an Verontea
vocaretur, & an hoc sit nomen Mulieris gestautis imaginem, an vero ipsius imaginis, in quaestionem vocari polle censerem.
q. I. Crueis materia I. Ur Oc in primis supponendum censeo , Crucem Christi - non fuisse admodum proceram & pondere gravem: si enim, ut dictum est, eam per aliquod viae spatium Christus portavit suis humeris solus, quomodo ex multa sangu nis emisione extenuatus eam ferre potuisset, si procera & po dere gravis, & maxime si ex quercu aut robore illa suisset i Quare assentiri non postum iis, qui dicunt, Christi Crucem habuisse longitudinis pedes quindecim, latitudinis autem octo. Fateor cum Baronio ita Notis adMartyrologium ad diem 7. Aprilis, si quando accidisset, ut eminentioris status persona Crucis
137쪽
supplicio necanda esset, eminentiorem illi Crucem parari conis suevisse s sic Esther s. v. 14. 8c 7. v.9. habemus , Crucem, quam Aman paraverat Mardochaeo, & in qua ipse Aman jubente Asestero fuit suspeii sus, habuisse altitudinis cubitos quinquaginta, procerae quoque altitudinis suisse Crucem pro Cive Romano, scribit Suetonius in Galba cap.9. , talem fuisse pro Cartalo,refert Justinus lib i8. Hist. s ad Crucem pro tyranno Polycrate delectum fuisse alitissimum omnium Montium, narrat Valerius Maximus lib.6. cap. 9. s & Imperator Augustus Erotem suum in AEgypto Procuratorem malo navis suffigi jussit, teste Plutarcho in Apophlegmate: at pro reis humilibus vilibustive, quibus plerumque ad locum supplicii crux ferenda imponebatur, humilis nec gravis parabatur, adeo ut ferarum quadrupedum morsibus sumxi Cruci quandoque paterent, ut Martialis lib. I. Epigramm. de Laureolo refert, & Eusebius lib. s. Hist. cap. a. de S. Blandi na, quae palo ad modum Crucis suspensa fuit, ut a bestiis devoraretur. Cum ergo Iesus a Judaeis vilis, tanquam fabri filius haberetur, & Crucem ad Calvariae locum humeris gestare deberet, Crucem humilem, & non procerae altitudinis, paratam ei fuisse credendum est. Quod ex eo etiam colligi potest, quod
Titulus Cruci assixus, referente Joanne c. I s. v. Io. , a multis Judaeorum legeretur s is autem cum esset tribus linguis incisus, Hebraica, Graeca & Latina, in tabella non multum ampla, qualis etiam nunc Romae visitur, nec characteribus haud ita magnis, in apice procerae & quindecim pedum altitudinis amxus Crucis, Vix ac ne vix quidem legi potuisset. His omissis, de quibus cum apud Veteres nihil inveniatur, verisimiliter tantum loqui possumus . II. Quoad materiam, ex qua Crux Christi cynfecta fuit, licet
Omnes eam ligneam fateantur, ex quo tamen ligno confecta fuerit, non omneS consentiunt. Ferunt aliqui, ea ira ex quatuor ligni speciebus fuisse compactam , Cedro , Palma, Cupressu, ROliva: ita Auctor Glossae ad primam Clementi n. de Summa
Trinit. Fertur, inquit, etiam Grax quatuor genera levorum ba-haisse, scilicet Cedrum in stipite, Primam in palo per longum, Cy-
pressum in iuvo ex tra versio , Olivam tu tabula super crucem loco quarti braebit: ct datur versus.
Ligna Crucis, Palma , Cedrus , C resfur, Oliτa . Idem sensit S. Bernardus seu alius in Tractat. de Passione D mini cap 66. , alio tamen ordine, nimirum C ressas in profundo , cedrus in Duo , . oliva in alto, palma tu lato P Censent alii, ex
cypressu, cedro, pino, & buxo eam constitisse, innixi Colle
138쪽
neo δε quatuor seueribus ligui iv ori sce , pedae selso tributo , ubi haec dicuntur et Crux Domim de quasvor tignis fabia est,
quae vocantur C resius, Cedrus, Duus, O Buxus. Sis buxus noufui ι is Crueo, uis ιabula de liguo illo supra frontem Grisi fuis, is quo feri ferunxyusaei titulum: Hic es Rex Iudaeo um. Pro hae selitentia citatur Chrysostomus, seu alius, serm. de Cruce. Alii tria dumtaxat ligna in Cruce Domini posuerunt aliter disposita, nempe Cypressum in summo, Pinum in trani erso,
Cedrum in imo . Ita CantacuZenus in Assuri. coutra Mahumeraianos . Alii demum Abietem, Buxum, & Pinum statuerunt, ad hoc trahentes Isaiae Oraculum cap.6o. v. 13. Gloria Libasi ad te .euiet, abies of buxus er pinus μαι, ad oruaudum locum Ducti cationis mea: quasi haec praenuntiarent ligna, quibus Crux Christi
esset constituenda: sed Isaias non de Dominicae Crucis loquitur, sed Templi Hierosolymitani constructione: ad quem finem, ut ait S. Hieronymus in dictum caput: -πdam Hiram Rex Dνi Salomoni Ponen ligna mittebaι ad adseauaum Templum Dei. Vel, ut idem S. Docior intelligit, per dicta ligna spiritualiter significatur plenitudo Gentium , quae Ecclesiam constituerunt. III. Praetereunda non sunt duo, licet ea fabulosa sudicem. Unum refert Petrus Comestor in Hist. Ecclesiastica ad a. Libri Regum cap. as. 4Nd nimirum , cum Regina Saba ad propria remeasset: Tradunt quidam , eam rescripsi α Salomoni, quod praesensialiter ei dicere timuit, se vidi,e scilicet quoddam lignum is domo Sullas Libani in quo D Jeudeo us orat quidam, pro e Mmorte Regnum orum periret, eertis sudieiis illud Regi iudieamit. Rus timpus Salomon, iν profvvdi is terrae viseeribus K. eultavit illud in loco, in quo postea piscina probatica, de qua
Joan. Pro eujus virtute aqua mοω Duavit aegrotos, quod tametii, libris fuis negant se habere Hebrai. Sed quomodo eirea tempora
Christi supernataverit, incerιum est, o ereditur fuisse boe lignum Crucis Nomimeae. Alterum est: scribunt aliqui, Seth tertium ex filiis Adam , lacia sibi ab Angelo potestate, ex Paradiso terrestri tria grana arboris vitae asportasse, quae postea in terra s pulchri patris sui sevit. Inde tria virgulta enata, quae in unum coalescentia adoleverunt iu trabem illam, de qua Reginam Soba praedixisse jam diximus, ecce fabulam ainiexam fabulae. IV. Si quid in re incerta probabiliter dici potest, crederem, ad veritatem propius accedere Lipsium & alios, qui Christi Crucem ex unico ligno, dc quidem quercu seu robore formatam tuisse dicunt. Primo, quia qui attenth considerarunt ea, quae nunc extant, sacratissimi Ligui s usta, roboris seu quercus spe-- ciem
139쪽
ciem relarre contestantur. Secundo, quia crebra & Dequens in Judaea olim fuit, & modo etiam est arbor illa: patibula autem cruces & surcas ex ligno obvio & promto fuisse constructa, verismillimum est. Tertio, quia est lignum robustum & fixioni aptum, ac reis suspendendis adhiberi solitum: unde Silius lib. I. ait: postquam diro suspensum robore vidia, & postea: Erediosa um robore, marsis Oseulabar ovans populis. Et Proba Falto. nia tu Centone ait, Ingentem quereum decisis undique ramis
Haec tamen purae conjecturae sunt. Hoc mihi non videtur credibile, milites aut Iudaeos fuisse adeo studiosos circa Crucem Christi, ut illam ex pluribus lignis, nec adeo communibus p rare voluerint, sed potius crediderim, unam ex solitis Cruci-hus, & quidem aliis duabus, quibus duo Latrones configendi erant, similem sormasse vel assumsisse, eamque Christo imposuisse, ex quocumque ligno fuerit. Hoc mihi persuadet, quod narrat Socrates lib. I. Hist. Eccl. cap. II. de Inventione S. Crucis , nimirum quod curante Helena Constantini matre tres Cruces repertae fuerint, una, cui affixus est Dominus, aliae , quihus duo Latrones addicti fuerant: sed ita similes , ut quaenam esset Crux Christi sine Miraculo, quod ibi narrat, discerni non potuerit. Ἀω si Crux Christi ex pluribus lignis confecta fulseset, aliae vero duae ex uno tantum s facile futilet absque recursu ad miraculum, Crucem Christi ab aliis duabus discernere, cum non sit credibile , Cruces pro Latronibus ea prorsus mixtura
lignorum, ac Christi Crux, fuisse elaboratas. q. II.
V. Uae Crucis Chrῖsti forma fuerit, aequε ambiguum iudico, ac quae, ut vidimus, fuerit ejus materia. Crucium altera dicitur Simplex , altera Compacta. Simplex est unum solum lignum rude ae informe,. cujus brachiis miser hOmo vel clavis configitur vel iunibus alligatur. Et hujus formae
non fuisse Christi Crucem pro certo habemus. Nec obstat, quod Crucem Christi aliqui assimilaverint Cruci, cui appensus fuit Aman , quae Esther s. vocatur Excelsa trabes, & proinde Crux simplex: nam quidquid sit de forma Crucis Aman , assimilatio hujus cum Cruce Christi filii a quorumdam Judaeorum ma
140쪽
Iitia adinventa. Cum enim,ut resert SOZomenus Hist. c. 8., Constantinus primus omnium Lege lata ad Christi venerationem Crucis supplicium sustulisset, Judaei quadam amri sesta die Crucifixi imaginem, una cum Cruce, flammis absumere continuabant, fucum facientes Christianis dicendo, se non Christum nostrum, sed A manem Gentis suae hostem insensissimum ejusmodi supplicio assectum repraesentare: at fraude detecta severis Imperatorum Edictis impium facinus coercitum est 3 praecipvh autem a Theodosio Iuniore Cod. Theodosiano lib. I 6. tit. 8., &Cod. Justiniano lib. i. tit.s. Lege Judaeos , ubi statuitur: Iudaeos quosdam
festivitatis fuae solemula ad parua quaudam recordationem incendere,er Sanctae Crucis adsimulatam speciem in contemtum Christianae Fidei sacrilega mente exurere, Provinciarum Rectores prohibeant,
neve locis suis Fidei nostrae signum immisceant f sed ritus suos citra contemtum Chrisianae Legis retineant, amissuri sue dubio permissa
hactenus, nisi ab illicitis temperaverint.
VI. Crux ergo Christi simplex non fuit, sed compacta duplici ligno. Hujus autem triplex species est, deeussata, commissa, & immissis. Deeussata est quasi per medium secta, dum duci ligna directa ita inter se ex aequo obliquantur, ut resera ut figuram litterae majusculae X, qualis est illa, in qua S. Andreas Apo- solus pingitur . Commissa est illa, in qua ligno longiori erecto adjungitur in is pe riori parte aliud lignum transversum , ita ut nihil ligni erecti desuper emineat; & reddat figuram litterae maiuscular T. Crux immissa ea est, in qua ligno longiori erecto injungitur aliud lignum transversum , quasi illud intersecans: ita ut pars suprema ligni recti super transversum lignum emineat,& hanc exhibeat figuram l.
VII. Christum ergo in Crucem decussatam actum esse, nemo , quod sciam, scripsit. De commissa & immissa tota controversia est. Commissae potius ternos dumtaxat angulo ι seu fines habenti, ac figuram T referenti, Christum Dominum fuisse aifixum, cui postea adjecta fuerit desuper titularis tabella , autumant non pauci ex Recentioribus. Volunt ergo, qtiod nulla erecti ligni pars supra transversum tolleretur, cui astixus csiet Titulus,sed sola tabella titulum rcferens supra transversum Cri cis emineret: & hoc ex Veterum Traditione se hausisse putant sTertullianus enim lib. 3. contra Marcionem cap. ra. I u eui ines , inquit, littera Graecoram au , nosira autem T specios cfucis , quam portendebat futuram in Doutibus vostris apud O. ram ct Carbolicam Perasalem : Hieronymus in cap.9. EZechielis: Zfuι. quis Hebraeorum litteris, qu. bus asque oodie uiuasur Samaritavi, extre-