장음표시 사용
301쪽
tis nostris. Dum ergo dicit, quod Christus uni hostia consummavit in sempiternum sanctificatos, intendit lutuere discrimen inter Christum, & Sacerdotes Veteris LeSis: hi enim quia osse.
rebant hostias, quae nunquam auferre possunt peccata, impossibile est enim sanguine tau rum dc hircorum auferri peccata, tenebantur earumdem mactationem quotidie replicare. Christus autem, qui semetipsum tradidit hostiam a peccato emundantem, una oblatione consummavit, ut non sit necesse eum iterum crucifigi de occidi: non intendit tamen, Summum Pontificem Christum ita Sacerdotii munus abdicasse, ut cruentum ac sufficientissimum sui sacrificium, quod semel obtulit, non praesenteteontinuo Patri, ut illud, quoad effectum nobis applicet, N. se ctus illius participes simus, & propter hoc dicit Paulus, quod ii terpellat, ut acclaentes per se metipsum ad Deum salutem co sequamur. Ita S. Thomas in cap. s. ad Rom. Lect. 7. Dieitur
autem pro nobis interpeiiare da ieiter. Suomodo pro uobis ora do ... Nunc autem ejus snterpellatio pro uobis est volantas ipsius de
uostra falute Posu. a .is Volo ut ubi sum ego, & illi sint mecum is
Alio modo ime euaι pro uobis , oamanitatem pro nobis assam tamor mysteria in ea celebrata eo pectui paterno repraesentando Hebr.9. c. 24,, Introivit ... tu ipsum Coelum, ut appareat nunc vultui Dei pro nobis M.
Sacerdotium ergo Christi adhuc & in sempiternum operabitur, quia licet passio 8c mors Christi de caetero non sint it randae, tamen virtus hostiae semel oblatae permanet, dc applicata operatur in aeternum , & indicat illud und o Hatioue eonfummami/in sempiternam faustineatos. Operatur hὶe in terris emundando a peccatis, & augmentum gratiae conserendo his, qui eredunt in Nomine ejus: in Coelis etiam, quia, ut dicit S.I homaS N. p. q. a a. ar. s. ad 1., Sancti, qui erans in patri noti indigebunι quidem ulterias expiari per Sacerdotium Corsi , sed expiati jam indigebunt eonsummari per ipsum Grilium , is quo gloria eorum dependet: vade dieitur Apoc. a I., quod claritas Dei illuminat illam , seisieιι C ωιatem Sauctoram, dc Iucerna ejus est Agnus.
302쪽
De Missione visibili Spiritus Sancti .
BId egerint sonon ab Ascensu Domini es ue
ad diem Pentecostis. I. Hai s T o, suo in Coelum Ascensu, ab oculis Discipu- lorum lc aliorum ibi adstantium erepto, cum adhuc immobiles intuerentur in Coelum: Ecee inquit S. Lucas Act. i. v. io. duoviri astiterust juxta litos in .sibus albis. qui e dixerunt: Viri Galilaei, quid statis aspicientes in Caelum P0e yefas, qui agantur est a vobir in Cariam, Ila vienter, quema modum vidistis eum euotem in Caelum. Quo audito reversi omnes Hierosolymam introierunt in Coenaculum Undecim Apostoli,
ibique manebant perseverantes unanimiter in Orat/ose eum Maia
νibus , π Maria Matre Iesu, ct Fratribus ejus, qui omnes, ut supra diximus, probabiliter Christi ascendentis in Coelum spectatores fuerunt. . II. Dum ibi manerent spergit Lucas cap. 1. U.ls. surgens Petrus in medio Fratrum ait Chrysost. homil. s. in Acta utpotὰ fervens, eui grex a Christo concreditus erat, atque ut primus incisoro, primas femper sermonem orditur proposuitque eis, qui aderant ex statribus simul numero fere centum viginti, necesse esse, ut impleantur Scripturae, ex illis, qui ibi congregati erant, Ecqui Christum a Baptismate Joannis omni tempore secuti fumrant, ac testes Resurrectionis ejus fuerant, nec non Ascensionis, eligere unum , qui locum proditoris dudae inter Apostolos impleret . Quo consilio ab omnibus probato, statuti fuerunt duo: Joseph, qui vocabatur Barsabas, qui cognominatus est Iustus, ta
Matthias. Delude electionem Deo committere volentes, Ura res dixeravi: Tu Domine, qui corda nosti omulum, pseude, quem elegeris ex his duobur auam, aeeipere locum Ministerii hujus, π vosolatπs, de quo praevarieatas es Iudas, ut abiret tu toeum suum. Et dederunt fortes eis: π ereidie fors super Matthiam, ct assum ratus est eum undecim is sicuit. Ita S. Lucas Act. . a v. a
III. Hic observent, velim, Protestantes . Actus iste ele ctionis Matthiae in Apostolum ruit prima conciliaris actio, quae tu Ecclesia Curisti celebrata fuit. Quis in ea primus locutus O o a fuit 'Disiligo Corale
303쪽
fuit ὶ Quis Locum Apostolatus vacantem implendum esse proposuit ρ Quis ad Isoc caeteros Apollolos ςxcitavi est Petrus, cui, ut
ex Chrysostomo dicebam, grex is Christa coa creditus erat, cujus erat Ecclesiae totius bono prospicere, bic primus tu moro, primur semper sermonem orditur. Dicent, Petrum fuisse primum in coetu , non audioritate , sed ordine i eo modo, quo Consul primus est in Senatu proponens agenda, sed a se nihil valens statuere, nisi Senatus votum accedat. Scio, Protestantes ita loqui: quos
tamen in vera Ecclesia tom. a. p. 1. arta I. refutavi. Attion ita
sensit Chrysostomus Homil.3. in Acta, ubi sibi hac quaestione proposita: d ergo, inquit, oi Pet um tuum eligere uos licebat' Respondet, Licebat utique '. sed ne videretur ad gratiam facere , absinet. Poterat ergo Petrus auctoritate sua Apostolum in locum Judae eligere, sed noluit, ne videretur personae accepta tor. Moderatio ergo Petri fuit, non desectus potestatis. Et hoc inferius magis confirmat Chrysostomus , dum observans, Iacobum, qui tamen Hierosolymorum , ubi haec agebantur, Episcopus erat, nihil fuisse locutum, sicut nec ex congregatis ullum, sed solum Petrum, eique acquievisse omnes, ait: Vide autem yacobi modestiam . Ille namque Hierosoldimorum Episcopatum accepit, o tamen hie nihil loquitur. Aliorum quoque sci-ιpulorum summam bumilitatem eousdera, qπο pacto illi thronum coueedunt, neque jam mutuo disceptant. Et infra: Primus au Horitatem habet is negotio , ut eui omnes commissi fuissus. Huic enim
Christus dixerat se Et tu aliquando conversus , confirma fratres tuos,,. Haec Chrysostomus, quae licet praesentis cauta non sint, subjicere tamen volui, ut pateat, velint, nolint, Heterodoxi,
Christo vix e terris elapso, Ecclesiam universam , ut Caput APastorem vices Christi gerentem, Petrum statim agnovisse. IV. Qiiod hie controverti posset, est de clectione Matthiae in Apostolum facta per Sortem. Quod exemplum in suis electi nibus Ecclesia non solum non est secuta, sed potius visa est, ne in praxim adducatur, interdixilla: unde Honorius III. ad Lucani Capituli Consultationem rescribens lib. s. Decretalia tit. II. de Sortilegiis Cap. Ecclesia Φsrd , inquit, Episcopo destitutd, vox
couvenientes in unum , ut de futuri tractaretis elactione Pontificis , unum elegiseis ex vobis per sortem: qui tres auctoritate Osrd elegit, per quos vice omulum Lucanae provideretur Ecclesiae de Pasore, quorum duo tertium Magiserum R. scilicet elegerunt: quod expressis licebat eisdem fecundum traditavi is vobis omnibus potestatem . . Nos tali examinato proeessu, licὰt nold non carea i , qxin imo mulι Ireprebeumue sit dignum. quod fors tu talibui i ntervenit . . . EI
304쪽
monem relebratam de ipso ad confirmationis gratiam admittimus :sortis usum in Elertiovibus perpetua probibitione damvantes .
V. Verum haec non pugnant cum facto Apostolorum in Eleetione Matthiae. Primo, quia hoc Apostolos fecisse ex particulari Spiritus Sancti instinctu credendum est, ut notat Glost.
cap. nuper allato: ideoque in exemplum trahi non potest: Crim, ut ait S. Hieronymus in p. I. Jonae, privilegia singulorum nos possint facere Legem communem. Secundo, quia non est certum in electione Matthiae meram ac veram sortem fuiste: tum quia dicitur , opuod statuerunt duor: utique communibus votis s tum
quia sors , quae cecidit super Matthiam non fuit sors proprie dicti, sed signum aliquod visibile, puta radius coelitus adlapsus in Matthiae caput, quo Apostoli cognoverunt, i pium esse praeelectum a Deo. Ita sentit S.Dionysius de coelesti Hierarch. c. s.
p. a. dicens: Mibi videtur Scriptura Sortem appestare Divivum illud munus, quo declarabatur Coora Hierarchieo, quisuam Divino ful=γagio electus erat. Aliquod autem signum a Deo Apostolos petiisse, indicant eorum verba Act. I. v. 24. Ostende quem elegeris ex bis duobus unum . Jure autem merito hoc petebant: quia enim caeteri Apostoli a Ciaristo immediate vocati erant, ne Matthias caeteris inferior videretur, utpote ab hominibus vocatus, ideo ejus electionem Christo committere voluerunt, ut ipse quem
elegisset declararet. Quod pro aliis electionibus in exemplum
trahi non potest. VI. Tertio tandem : In electioue S.Matthiae sortes adhibitae sunt, quia ita pares erant sanctitate&meritis duo illi muneris
Apostolici candidati, Barsabas j iistus & Matthias, ut vix ac ne vix quidem humano judicio definiri posset, quisnam eorum estet dignior Episcopatu in locum Judae: ideoque hoc Divinae Providentiae definiendum commiserunt. Qiuod si hoc etiam in
aliis electionibus contingeret, ut candidati meritis omnino pa res essent, ut quis eorum dignior foret definiri non posset, usu sortium electionem Deo committi, sorte non esset vetitum . Et in hoc sensu usus sortium in Sacris Electionibus videtur probari a Concilio Barcinonensi Can. 3. , & S. Augustinus Epist. 18 o. modo a 83. ad Honoratum suadet, mittendam esse sortem perse cutionis tempore, ut eligantur, qui maneant in Civitate ad Q latium Fidelium, & qui fugiant, ut serventur in locum illorum, qui martyrio sublati fuerint, successuri: cum non constet, qui sit Ecclesilae magis necessirius,&quis ad subeundum Martyrium majori caritate succensus. Sed quia vix contingere potest, ut tanta sit tu candidatis meritorum aequalitas, quin humano judicio Disjtigod by Gorale
305쪽
cio discerni possit, quis eorum sit dignior ι & insuper quia Deus
non ut an primitiva Ecclesia visibilibus signis ostendit, quem elegerit, ut contigit in Ambrosio & Nicolao 8c aliis ; nec vult in Electionibus totum sibi committi, sed humanam providentiam ac diligentiam suas partes habere, sicut & in aliis rebus: ideo qui Electiones sacrorum Ministrorum committeret sorti, tentaret Deum , caeco ac insipienti modo agens, ae illicite se
q. II. Caus, Modut , Lotur , Adventur Spiritur Sancti. VII. Ausam, cur missilius erat super Discipulos suos spiritum Sanctum, expressit Christus ipse oan .is., ubi volens, antequam ascenderet in Coelum, consolari Apostolos ae Discipulos suos, quorum animos de proximo suo discessu ab eis N persecutionibus, quas praedixerat eos post suum discessum subituros , jam videbat moerore occupari, sic illos affatus est :
ne vado ad eum , qui misit me: ct nemo ex vobis interrogat me , quis madist Sed quia haec locutus vobis, trifitia implevit eor vestram. Sed ego vieritatem dico vobis: expedit vobis, σι ego vadam: si enim non abiero, Paraelatus non veniet ad vos, si autem abiero , mittam eum ad vos. EI eum vienerit illa arguet mundum de preeato , de j sitia, o de judicio e Ghae multa habeo vobis dicere , sed non potesis portare mod) . Cum autem venerit Spiritus illa veriιatis, docebiι vos omnem Oeritatem. Non enim loquetur 4 femetipso, fesquiseeumque audiet isquetur, re quae ventura sunt annuntiabit vobis. Isse me clarificabit . quia da meo aceipiet er annuntiabiι vobis: omnia quaecumque habet Pater, mea sunt: propterea dix/: quia de meo a cipiet π annuntiabit vobis.
VIII. Haec S. Augustinus Trai'. 94. in Joan. ita exponite
Consolator ergo ille viel advocatus utrumquo es/m interpretatur,
quod es graecὸ Paraeletus Chrso abscedente Derat secessarias sπ ideo de illo non dixerat ab iuitia, quando cum iliis erat, quia ejus praefentis tonsolabantur t abfeest νηt autem oportebat, ut diceretilium esse veηιurum , per quem fatvrvm erat, ut earitata diffusε in cordibus suis Verbum Dei eum sueta praedica euι ι er 3uo intrinse-ciis testimovium perhibeate de Corbis, ipsi quoque testimouium perhiberent ι neque scaudalizarentnν , ei m inimiel Iudaei absque Onagogis facerevi eos, o intemfleerent, arbitrastes obsequrum se praesare Deo I quoniam caritat omnia toleraι, qua distandeuda erat is
306쪽
es dibus Μνum per 'iritur Sascti dosum. Quia autem videbat , Apostolos erga visibilem sui praesentiam affectos ad hoc sui discessus nuntium suisse contristatos: Expedit, inquit, vobis, ut ego vadam: si enim uos abiero , Paraeletas non uruiet ad Oos. Q 1id est ait Augustiuiis: Numquid hie ρositus eum non poterat mittere st Pris hoe dixerit e seque enim ubi ille erat, iste inde reeesserat, σμ veserat is Patre, ut nos maueret tu Patre. Postremis, quomodo eam etiam bie eo litutus uos poterat mittere, quem seimur super
eum baptizatum venisse atque mansisse, imo veris , a quo stimus, eam namquam separabilem fuisset Ioed est ergo,, Si non abiero Paracletus non veniet ad vos, , uis: vos potestis eastere Spiritum, quamdiis fecuudism earnem persistitis nosse Christum p Unde ilia, qui jam aee perat Spiritum, etsi noveramus, tuquit, Deundism caruem Christum, sed nuue jam nos novimus. Etiam ipsam quippe earnem Chrsi nos secundum caruem novit, qui Verbum carnem Desum spiritualiter noviι . Praesentia ergo corporali Christi quodammodo detinebantur Apostoli, nec eorum cognitio ad altiora erigeretur, es ne eorum amor supra hominem eum amaret: ideoque ad eorum
stirilitatem prosectum, necessarium duxit Christus corporalem fui praesentiam eis subtrahere . Non sic tameia corporaliter ab Apostolis discessit Christus, ut Spiritus Sam ius veniret super eos, quin & ipse, imo 8c Pater cum illis maneret: unde praelaudatus Augustinus, subdit: Coriso autem discedente corporaliter, non solisis Spiritus Saucius , feser Pater o Filius illis adfata spiritualiter. Nam si ab eis sie abscessi:
Chrsas, ut pro illa, non eum tuo is eis esset Spiritus Sanctus: ubi est ejus promissio Leeutis: ecce ego vobiscum sum usque in consummationem feculi, ter veniemus ad eum ego re Pater, er mansionem apud eum faciemas: eumo' Spiritum Sauerum ita se promiserit esse missuram, ut eum eis esset tu ateruum P - ρer hoe cstm ex ea rualibus
veι animalabas essest spiritales futuri s profecto σ Patrem ct Fitiam
IX. Nec putet quis, Christo corporaliter eis praesente, Apam stolos non habuisse Spiritum Sanctum , eum enim jam Sc ipli Ecomnes credentes acceperant. Ut enim ait S. Leo serm. a. de Pentecoste: Omves, qui tu Dominam Iesum credideraui, infusum sibi bab baut Spiritum Sauctum, Er renitteudorum peccatorum Miam ιase Apostoli acceperant potestatem , quauri post Resurredito nem suam DoMinus insufflavis dixit, , accipite Spiritum San ctum dcc. Sed illi perfectioni, quae erat Discipulis confereusa, major
gratia I' abutidautior is piratio servabatur, perquam θ' qua nou
307쪽
se rara. Multa etaim erant Christo teste, quae adhuc portare non poterant, quibus portandis Spiritu Sancto Magistro indigebant. Sed uum tuu pergit S. Leo in sese Dominus inferioris scientiae O lebat intelligi, aut miniis aliqzid quam Spiritam Sanctum d Patre didicisse ὶ Clin ipse sit Veritas, π nibii Fater dicere, nibil possis docere siue Verbo: ideῖque dictum sit is de meo accipiet, , Ruoniam quod aecipit Spiritus , Patre dante , dat Filius. Non itaque alia
insinuauda erat veritas, nee alia praedicauda doctrina, sed oportebat, capacitatem eorum, qui docebantur, augeris ρο multiplicari eousa tiam illius earitatis, quae omnem formidinem foras mitteret, oe furorem persequentium non timeret. Φod utique Apostoli, postea quam Spiritus Sancti nova abundantia sunt repleti, ardentius velleo' efficacius posse caeperunt, princientes is praeceptorum scientia ad toleravitum passionum: ut sub nulla jam tempsale trepidantes , fluctus seeali est elationes mundi Me supergredievte calcarent, er
morte contemta omuibas Gentibus Evangelium veritatis tuferreui.
Haec suit causa, cur Christus in Apostolos miserit Spiritum
X. Ex modo loquendi Christi Domini promittentis Spiritum Sanctiim Apostolis, nimirum Mittam eum ad vos, e ' de meo infertur veritas doctrinae, quam Ecclesia Latina contra Graecam profitetur, scilicet Spiritum Sanctum a Patre & Filio procedere. Cum enim, ut ostendi tom. . in I .p. q. . de Tri nit. dub. 3. s. f., Mistio unius Divinar personae fundetur in Proces
sione: ita ut Divina Persona non possit mitti, nisi ab ea, a qua procedit ; dum Christus dixit de Spiritu Sancto, Mittam eum ad vos, R de meo accipiet, apertis indicavit, Spiritum Sanctum non a solo Patre, sed a se ipso etiam aeternaliter procedere, & proin de etiam temporaliter mitti . Sed quia hoc fidei dogma fuse stabilivi dicto tom.4. in I .p. de Trinit. q.6. dub. I. , ideo illuc Lectorem remitto. Absit autem, ut dum dico, Spiritum Sanctum etiam a Filio mitti, quis intelligat, eum mitti per modum imperii , quasi eo minorem , & veluti Ministrum . Hic si quidem impius error est Macedonii Episcopi Constantinopolitani, confixus in Concilio Generali Constantinopolitano I. anno 381., iuquo ad asserendam Spiritus Sancti Divinitatem, quam ore sacri lego negabat Macedonius, haec verba Symbolo adjecta sunt:
Et in Spiritum Saucium Domiuum vietificautem , qui ex Fatre pro
cedit . ini eum Patre 3' filio ui adoratur 9 eongior catur. XI. Circa Locum, in quo Spiritus Sanctus super Apostolos ac Discipulos congregatos advenit, certum est ex Act. i. , sutile Cinnaculum quoddam in superiori parte domus positum, quo
308쪽
post Domini Ascensum , ut dictum est, se receperunt, ibique per decem dies usque ad Spiritus Sancti adventum, ut se a Judaeorum oculis subtraherent, manserunt. Cujus autem esset ista domus A coenaculum, Scriptura tacet, & ideo nihil certi statui potest. Nicephorus lib. L. Hist. cap a 8., & Cedrenus has aedes privatas, in quibus erat illud Cinnaculum, ad Joalinem Evangelistam pertinuisse autumant, Theophylactus in cap. 18. Matth. contendit, eas fuisse Iosephi ab Arimathaea, aut sorte Nicodemi, ut opinatur Euthymius. Alii vero, inter quos Baronius ad ann. Christi 34. asserunt, has privatas aedes fuisse Mariae matris Ioannis Marci. In hanc opinionem lubens descendo; in huius enim aedibus positis in Monte Sion Christum etiam uliatimam Coenam celebrasse, probabiliter Ostendi c. 13. s. . u. 18.e ubi etiam quis fuerit iste Marcus , Lector videre poterit. In hoc ergo CCenaculo, quod erat cubiculum insuperiori parte domus, a Christi Ascensu Apostoli caeterique Discipuli manentes unanimiter in orationibus perseverarunt usque ad adventum Spiritus Sancti super eos, quem completis diebus Pentecostes contigisse, statim ostendam.
Pentecostis , O quaDie eo Anno contigerit. XII. D Entecostes a Pentecoste graece idem est ac quinquagesi-x mus, quo nomine quinquagesima ab altera PasAiali die, nimirum a die i6. mensis Nisan sapud nos Martii , appellabatur. Pentecostes autem , idest quinquagesimus, erant quinquaginta dies . q. ii a secunda die AZymorum intercurrebant, Scvocabatur ab Hebraeis Festum hebdomadarum. De hoc habetur
praeceptum Exodi 34. v. aa. , & Levit. II. v. I s. & I6. Numerabidis ab altero die Sabbati, in quo obtulistis manipulum primitiarum, septem hebus maris plenas usque ad alteram diem expletionis hebdomadae septimae , ides quivtuaginta dies , σμ Uferetis Merisicium .novum Domivo. In hac solemnitate, quae iustituta erat, ut acce-uae a Deo Legis in Monte Sinai quinquagesima die ab egrestit ex
agypto gratias referrent, Israelitat Templo se sistentes decimas primitiasque fiu iam totius Regionis Deo ut supremo D mlno Oisterebant. Hac ergo quinquagesima die Spiritus Sanctus super Apostolos congregatos descendit , & exordium sumsit entecostes Christianorum, in qua solemniter Lex Evan2elica toto Urbi fuit promulgata , . sicut tu illa fuerat Populo Israelitico. Tom. IV. Pars IL P pDisitirco by Corale
309쪽
Lex Mosalea publicata. Et sicut illa a die egressus ab AEgypto sumebat tuitium, ita ista a die Dominicae Resurrectionis sua auspicata fuit exordia. Ita s. Augustinus lib. 18. de Civit. Dei cap. 14. Resurrexit tertio die, sicut inpostoli fuis etiam sensibus probaverunt. Deinde pos quadraginta dies actendit in Caelam ι post decem dies, idest qaisquagesimo post suam Resurrectionem die, misit
XIII. De utraque pentecoste Iudaica & Christiana loquitur
s. Augustinus Epist. alias II9. ad Januarium cap. 16. his verbis : Sed dies quinquagesimur er in Seripturis eommeudaιαν soe nos tantism in Eoangelio, quia tane Spiritus Sanctus advenit, sed etiam in Veteribus Libris. Nam σ ibi posteaquam Pascha occiso Agno eelebramerunt, dies quiπquaginta numerantur usque ad diem, quo Lex data est in Monte Sina famulo Dei Mosi, digiιo Dei fer pia : is Libris autem Evangelii apertis Θ declaratur digitum Dei significare Spiritum Sanctum. Cilis estis auus Evangelista dixit eis In digito Dei ejicio Daemonia alius hue idem ita dixit In spiritu Dei ejicio Daemoniais ... aue tanquam duo Cherubim et mant ad invieem conciuentia laudes Altissimi se Sanctus, Sanctus , Sanctus Dominus Deus Sabaoth,, Ita duo Tesamenta fideliιer eo
eordantia sacratam conciuunt veritatem p Occiditur ovis , eelebrasar Puseba sσ .nterpositis quinquaginta diebas, datur Lex ad tim rem ferUia digito Dei : occiditur Christar, qui tamquam ovis ad immolandum ductus est , scat Isaias testatur s eelebratur verum Pa seha s ct interpositis quinquaginta diebus, datur ad earitatem Spiritus Sanctus, qui est digitus Dei &e. Haee apud omnes certa sunt. XIV. Quod in dubium vertitur est, an Sacra Pentecostes
seu quinquagesima Dies , in qua Spiritus Sanctus in Apostolos N Christi Jesu Discipulos illapsus est, ineiderit in Diem Dominicam eo Anno. Cum enim Judaei die non fixa Pascha celebrarent , sed Luna 14. primi mensis , in quamcumque diem incideret , consequens est , quod non semper eadem die , sed uno an no una, alio alia die Pascha, & consequenter etiam Penteco stem celebrarent. In hae re divisos in quatuor sententias Auct res invenio. XV. Prima distinguit duplicem Penteeostem : unam Iudae rum, quae secundum Legem Mosaicam, die quinquaaesimo ab altera die AZymorum, in memoriam Legis a Deo datae in Monte Sina, agebatur Levit. 13. v. I s. Alteram Christianorum , quae
310쪽
Miss Io Nis TEMPUS. die quinquagesimo a Christi Resurrectione celebratur. Dicunt ergo hujus sententiae patroni, Pentecosten Judaeorum eo anno , qtio Christus crucifixus est, incidiste in diem Sabbati: quia cum Christus , ut supra dictum est, in Crucem actus sit die Veneris. in quam eo anno incidit prima dies Azymorum, consequens fit, ut secunda dies Azymorum, a qua incipiebant computari quinquaginta dies Pentecostes, inciderit in Sabbatum, ideoque dies quinquagesimus, cui solemnitas Pentecostes annexa erat, in Sa batum quoque inciderit, ut supputanti patebit. Porro cum Pentecostes, de qua S. Lucas Act. a. , inciderit in Diem Dominicam , quia contigit decimo die post Christi Ascensionem, quae accidit die Jovis, nempe quadragesimo post Resurrectionem, dicunt, Pentecosten hanc non fuisse Iudaicam, sed Christianam, & de hac locutus fuit S. AuSustinus supra relatus lib. I 8. de Civit. Dei
XVI. Verum ne huic sententiae subscribam, obstat, quod nullum inveniam fundamentum asserendi, Apostolos, qui eo anno eadem die cum Judaeis Pascha celebrarunt, non similiter eadem die cum ipsis Pentecosten peregerint. Eo vel maxime quod Lucas absolute dicat, dum complexantar dies Pentecostes sad quam convenisse narrat ex omni natione Judaeos . Scio, Ecclesiastica Lege statutum fuisse, ut Christiani Pascha suum in memoriam Dominicae Resurrectionis non Luna 34. mensis Martii more Iudaico, sed Dominica sequente pera Ferent, quo fit, ut in Dominicam a Resurrectione septimam dies quinquagesimus Pentecostes incidat. Sed scio etiam, hanc Legem in primis Ecclesiae exordiis non fuisse editam , nam Joannes Apostolus MPhilippus Diaconus, ut refert Eusebitis lib. s. hist. c. a ., Pascha eadem cum Judaeis die semper celebrasse,ab Asiaticis strebantur, quorum exemplo etiam post Apostolorum tempora celebrandum
esse Pascha Luna r4., quacumque die incidisset, Asiatici dic Quartodecimani contendebant. Imo&Paulus ipse, ut legitur in Actibus Apost. cap. ao. v. as. Festinabat, si psimile fibi esset, ut diem Peutecostes faceret Hierosolymis. Festinabat ergo Paulus ire Hierosolymam , ut ibi faceret Pentecosten, non Christiano Ritu , cum eam ubique celebrare posset, sed Iudaico, quae juxta Legem Exodi cap. a 3., & Levit. is., non alibi quam Hierosolymis poterat celebrari. Ex quibus apparet , S. Lucam indivis duum S. Pauli comitem , dum Acta Apostolorum scribebat, per Pentecostem,tu qua effusus est super Apostolos Spiritus Sanlius, devitare voluisse Pentecostem Judaicam , non Christianam .X II. Λuera sententia est plurium Recentiorum, qui Vori P p a lunt,