장음표시 사용
321쪽
Galat. s. v. Ia. Fructus autem Spiritus est: Caritas, Gaudium, Μ , Patientia , Benignitas, Bouitor, Lovgauimitor, Mansuetudo, Fides, Modestia , Contineutio , Capitat. Haec enim vocantur
Spiritus Sancti Fructus, quia sunt quidam actus ex altiori Spiritus Sancti virtute, quasi ex semine cum perfectione & suavitate
procedentes, de quibus S. Thomas I. a. q. 7o. , ubi art. I. dicit: Ud nomen Fructus d eorporalibus ad spiritualia es translatum. Dicitur autem tu eorporalibus fructus id, quod ex pIauta produeitur, eam ad perfectionem pervenerit, ct quandam in I. fuavitatem habet. xes quidem fructus ad duo comparari potest, sciliceet ad arborem produeentem tuum , ct ad hominem , qui fructum ex arbore adipis istur. Secundum hoc igitur somen Fructus in rebus spiritualibus da-plieiter accipere possumus. Uno modo, ut dicatur fructus hominis quasi arboris id, quod ab eo produeitur. Alio modo , ut dicatur ' Hai hominis id, quod homo adipiscitur. Nos autem omne id, quod adipiscitur homo, habet rationem fructus, sed id, quod est ultimum
delectatiouem habens. Habet enim homo agrum π arborem , qua
fructus non dicuntur, sed solum id, quod es ultimum, quod scilicet ex agro ct arbore homo ivtendit habere. Et fecundam hoe fruct ut hominis dicitur uItimus hominis suis, quo debet frui. Si autem dieatur fructus hominis id, quod ex homine prodatitar, se ipsi actus humani fructus dicuntur. Operatio enim factus
fecundus operantis, O' deIectationem habet, si sit eonveniens operau-ti . Si igitur operatio hominis procedas ab homine fecundism saeuia talem sua rationis , sic dicitur esse fructus rationis. Si veris procedat ab homine feeundum altiorem Qirtutem,qua es virtusSpiritusSancti,
se dieitur esse operatio hominis Fructus Spiritus Sancti,quas euissedum Divini feminis. Dicitur enim I .Poan. 3. Omnis qui natus est ex Deo, peccatum non facit, quoniam semen ipsius in eo manet.
Quare fructus distinguuntur a virtutibus etiam infusis: nam virtutes sunt habitus bene disponentes hominem ad operandum circa objecta sua. Fructus vero Spiritus sunt actus & operationes ex Spiritu Sancto tanquam interno semine delectabiliter dc suaviter in homine procedentes. XXXl. Contulit eis quarto Gratias gratis datas, quarum
novem species numerat Paulus I. Cor. I a. v. 7. Unicuique autem
datur Manifestatio Spiritus ad utilitatem. Alii quidem per Spir rum datar Sermo Sapientiae : alii autem Sermo Seientia fecundum eundem Spiritum: alteri Fides in eodem Spiritu: alii Gratia Saxit tum in uno Spiritu: alii Operatio Virtutum: alii Prophetia : alii Drascretio Spirituum: aliiGevera Linguarum: alii Interpretatio Sermo- νμm . De Gratiis gratis datis egi tom. 3. in I. I. Tract. de Gra- itia
322쪽
tiaq. a. de divis. gratiae actualis dub. I. ex S. Thoma I. a. q. III. ar. . & s. Dicuntur autem Fratis datae, non praecise quia dentur
gratis hoc enim omni gratiae commune est, quia si gratia est, ex operibus non datur) sed quia non datur ad faciendum Deo gratum eum, cui datur, sed ad cooperandum, ut alii fiant Deo grati : unde S. Paulus dum dicit: Unicuique datur Manifestatio Spia ritus ad utilitatem, debet intelligi, quod datur ad utilitatem seu salutem aliorum procurandam. bia vero Apostoli aliique Discipuli ad hoc praecipue a Spiritu Sancto praeparabantur , hisce
Gratiis congrue donati fuere. ita vero homo cooperatur ad salutem alterius, non interius movendo quod solius Dei est sed exterius docendo vel persuadendo: ideo ad utiliter instruendum alios de rebus Divinis , quae sunt supra rationem , Oportet primo , ut Doctor probe norit ea , quae aliis tradere debet: & ad hoc datur sermo Sapientiae , Scientiae, & Fidei. Secui ado, ut possit ea probare & confirmare:& ad hoc datur Gratia Sanitatum,operatio Virtutum, Prophetia, Discretio Spirituum . Tertio, ut possit ea convenienter ac intelligibiliter proserresic ad hoc dantur Genera Linguarum,& Inter pietatio Sermonum. Quae a Donis Spiritus Sancti distinguuntur, quia dantur, ut hominis mens non solum sit bene mobilis a Spiritu Sancto in ordine ad se ipsum , ad quem finem dantur Donas sed important quandam abundantiam scientiae & virtutis, qua homo non solum possit in se ipso recte sapere & operari circa Divina, sed etiam alios instruere, & contradicentes revincere: de quo plura dixi tom. I. in 1. a. q. . de Donis Spiritus Sancti dub. a.
XXXII. Quaestio esse potest, an ejusmodi Gratiae suerint coIIatae Apostolis & aliis per modum habitus, Sc permanenter, ita
ut illis praesto essent semper, ubi Sc quando uti vellent. An vero solum per modum motionis, & transeunter . Sane regulari ter loquendo Gratiae gratis datae suno excepto Christo ad distorentiam Donorum Spiritus Sancti, non permanenter, sed solum transeunter, dc cum ad salutem aliorum , & gloriam Dei oportuerit , communicantur, ut ostendi tom. I. in I. a q. . de Donis dub. I. s. a. num. 7. s maxime quoad Gratiam Prophetiae, Sanitatum , discretionem Spirituum , genera Linguarum . An vero Apostolis ex speciali privilegio omnes permanenter collatae fuerint , incertum videtur. S. Gregorius Homit .s. super EZecbiel.
deserit: iu prvbetiae vero virtute, doctrinae Deausia , miraealor m
323쪽
exbibitione, elestis fuis aliquaπdo adest , aliquando se subtrabit: quod repetit lib. a. Moral. cap.43. modo s6.ὶ De Apostolis specialiter quoad Donum Linguarum disceptatur, an hoc illis collatum fuerit transeunter, nimirum pro solo die Pentecostes , an vero permanenter, de quo s. sequenti sermo erit.
De Dono Linguarum. XXXIII. Nier mirabiles effectus, quos super omnes in Co I naculo congregatos produxit Spiritus Sanctus, qui publice sese estudit, fuit Donum Linguarum, quo Omnibus
omnium Gentium linguis e Coenaculo egressi coeperunt loqui, stupente ex omni Natione multitudine, quae tunc occasione Paschatis & Pentecostes Hierosolymis aderat, Sc ad tam grande prodigium accurrerat. Hoc ita describit S. Lucas Act. a. a v. Et repteti sunt omnes Spiritu Saucto, ct eaeperunt loqui Oariis ii quis , prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis. Erant autem in Perusalem babitantes Pudaei, Viri Religiosi ex omni Natione, quae sub caelo est. Facta autem hae voce , eonveuit multitudo, ct mente eo usa est , quoniam audiebat unusquisque singuε sua illos loqueu-
res. Stupebant autem omnes ct mirabautur , dicenter '. nouue ecce
omnes isi , qui loquuntur , Galilaifunt Et quomodo nos audivimus unusquisque linguam nosiram , in qua nati fumus e Farthi σ Medire Alamitae, er qui habitant Mesopotamiam, Iudaeam re Cappado-eiam , Pontum σ AFam , mogiam ct Pampoliam , aemulum σpartes labiae, qua est circa Cyrenem, er A eua Romani. Pudaei
quoque oe' Prosebii, Cretes oe Arabes: audioimus eos loquentes uostris linguis magnaIia 'Dei. Stupebant autem omnes, oe' mirabantur
ad invicem dicentes: Sesdnam vult hoe essὶ Quasi dicerent: ex tot Nationibus universum Orbem complectentibus sex tot linguis , quae nos dividunt, quomodo fieri potest, ut eos uniquique audiamus linguam nostram loquentes, qui tamen Galilaei sunt,& Idiotae , nec insuper res usitatas & humanas , sed sublimia
Deo digna e Quid sibi vult prodigium hoc e XXXIV. Prodigium hoc loquendi omnibus linguis, & c
ram multitudine ex universo Orbe congregata,fuit Lmul Myst rium, nimirum Evangelium Christi fore ad omnes Linguas &Nationes praedicatione ex teiadendum , & Christi Ecclesiam per universum Urbem dissundendam. Ita S. Augustinus Tract. a. in J. Elpist. Joan. Coeperunt , iiiquit, linguit loqui, quomodo Spse
324쪽
ritus Saserat dabat eis pronuntiare. Et omnes, qui aderant tute , de dioersis Gentibus venientes Fusaei, agnoscebant uua quisque linguam suam , π mirabautur, tuos idiotas er imperitos subito didi- eis , non uuam aut duas linguas, seu amniam omnino Gentium . Ubi ergo jam omnes linguae suabaut, omues livgua erediturae osse debastuν. Serm.s de Verb. Apost. modo 'serm. 17s.ὶ cap. 3. Loquebatur enim tunc unus homo omuibus tinguis: quia loeutura erat usitas Ecelesiae in omnibus linguis. Et serm. modo a68. alias aci. ex Sirmondianis Liuguis omulum Gentium Ioeuti Duι omnes. Erast autem. in uuo loco ceutum vigisti: per decem duodenarius Dostolorum numerus saeratur mysierio es deculatus. erga
rati, tu quos venit Spiritus Sanctus, fluuiis liquis omnium Geutium Dut uesti, tui alia lingua, re illi alia, re quasi diviserunt tutem fe liuaas omnium Gratiam Nion siet sed unusquisque homo,
unus 'bomo Ilugnis omnium Gentium loquebatur . Loquebarar usurhomo liuguis omnium Gentiam: usitas Ecclesie is linguis ownium Gentium. Eeea ct hie unitas Melesiae Catholieae eommendatur toto
Oνbe diffusae. Haec S. Aligustinus valde notanda: serviunt enim ad digitoscendum, quaenam sit Ecclesia Catholica, quaenam non. In Catholica etaim unus homo linguis omnium Gentium loquitur . In non Gatholica unus una lingua loquitur, alius alia, quasi inter se linguas dividentes, quod in Modernis haereticis continis gere alibi ostendi. . i. XXXV. Superest modo quaerere primo, an de facto Do-n uni Linsuarum omnibus in Coenaculo existentibus, compre-h ensis etiam Mulieribus , concessum sit. Secundo, an singuli Apostoli linguis omnium Gentium loquerentur, & quomodo hoc factum sitὶ An quod loquentes propria Syro-hebraea lingua ab omnibus Gentibus intelligerentur, ac si loquerentnr in uniusculusque propria, an vero revera omnes linguas edocti omnibus eas loquerentur. Tertio, an hoc Donum habuerint in solo Pe te costes die, & proinde solum transeunter, an vero perma uenter ,& per modum habitus.. , primum breviter me eXpediam, nam supra s 4. conintra I heodorum Begam ostendi, omnes in Coenaculo existentes etiam Mulieres repletos fuisse Spiritu Sancto, ejusque Donorum participes extitisse. De Dono tamen Linguarum specialis clim cultas videtur esse . Quidam enim tribuunt Caietano, quod 3 negaverit, B. Virginem aliasque pias Mulieres recepisse Donum Linguarum , ea ductus ratione, quod ejusmodi Donum Concionatoribus tantum videatur concessum, tanquam evulgandis in omnes Gelites Fidei Tom. IV. Pars II. Rr Chri- Duili od by Cooste
325쪽
Christianae Mysteriis necessarium , cui muneri nec B. Virgo nec caetera: Mulieres destinabantur . XXXVI. Sed cuique Caietanum citato loco legenti occurret, ut mihi accidit, eum non inficiari, omnia Sancti Spiritus Dona B. Virgini fuisse concessa, Ec praecipue Donum Linguarum , sed solum velle non omnium habuiise usum, quia usus omnium
non erat conveniens suo statui, ait enim: se omnes, usu distri-h ait pro omnibus simplietur usibus gratiarum , quia nee Cbνisus habuit omnes usus gratiarum, quoniam non es locutas variis lisgais,atfuperius φ. . ar. . ad ultimum Auctor dixit. Ibi enim ad tertium S. Thomas haec habet: Douam Linguaram dasum es Apo- solis, quia mittebantur a docendas omuer Gentra . Christus autem in uuasia Geste Iudaeoram voluiι personanter praedicare , fecundam quod ipse dieit Matto. r ,, Non sim missus nisi ad oves, quae perierunt domus Israel ,, Et Ansolus diciι Rom. is.,, Dico,Chrisstum Jesum Ministrum fuisse Circumcisionis ,, D ideis nos opor-ιniι , quod loqueretur pluribus ιinguis s nee tamen defuit ei omnium tinguarum uotiria, cum etiam occulta cordium ei nou essent abfeos dita , quorum voces sacumque D MAgua I tue tames inatiliιer bane sotiιιam habuit, sicut aeos lautiliter habet habitam, qui eo uos utitur, quando non est opportunum . Ita LThoma&. Sicut ergo quam
vis Christus gratia linguarum usus non fuerit, statuit S. Doctor ibi, quod in Christo excelletitis lime tuerunt omnes gratiae gratis datae, sicut in primo & princi i Fidei Doctore s ita esto in B. Virgine ejus Matre non fuerit usus gratiae linguarum , vel alicujus alterius , quia hoc non oportebat, adhuc salvatur , omnes gratias gratis datas in eam quoque , & caeteras , fuisse a Spiritu Sancto effusas. XXXV M. Neque officit,quod ex omnibus GentibusTur . quae ad hoc prodigium accurrerant, solis viris , S praecipuo Apostolis visae sint succlamasse, dicentes: NoaineoHaesi ii, G lilaei suur e Et quomodo uos audivimus unusquisque Dusam uo iram illos loquentes λ Nam hinc arguitur quidem, solos Apostolos, aut etiam Discipulos illo primo impetu soras e Genaculo erumpe tes accepti Doni Linguarum primum experimentum dedisse , reio alios homines de repente mutatos apparuisse: hoc enim Con veniebat , cum essent Verbi duces, & susceptae gratiae praecones a Domino constituti, ut ex hae improvisa mutatione ex homini. hus idiotis ac imperitis in viros sapientes, ae Omnibus linguis magnalia Dei loquentes, Pharisaeorum ac Legis Doctorum s perbia coram tot Nationibus confunderetur, nec non omnes gu stereat, eos, quos aute pavor inclusos tenebat, indutos
326쪽
virtute ex alto paratos esse Nomen Iesu portare intrepidε coram Gentibus & Regibus ac Filiis Israel. Non tamen arguitur, alios, quibus hoc munus non incumbebat, talibus gratiis fuisse desti
XXXVIII. Propterea B. Virgo Maria , Sc aliae Mulieres, esto foras illico non prodierint omnibus linguis loquentes, non proinde inferendum est , eas tali gratii caruisse , sed potius quamvis simili gratia exornatas sese continuisse, quia publico ministrrio & praedicationi non destinatas. Ceterum credibile est, quod B. Uirgo, cum suscepta jam a Gentibus Fide, multi
ad eam invisendam confluerent, eos Privatis sermonibus de variis Mysteriis propria cujusque lingua instruxerit, & sic usum iratiae linguarum habuerit. Quo eodem Linguarum Dono usas uisse pias Mulieres, quae erant in Coenaculo private varias Gentes , quae ipsas conveniebant, instruendo, facile crediderim, praesertim Mariam Magdalenam & Martham , quae Apostolos imitatae una cum Lazaro fratre juxta piam Gallorum Traditionem Massiliensibus & Tarraconensibus Christum annuntiarunt. Accedit, quod iuxta Prophetiam Joelis S. Petro ut supra s 4. num. 24. allatam, in perceptione gratiarum nihil discriminis ponitur inter viros de mulieres .XXLIX. Circa secundum non latet, referri Chrysostommum , quasi dicat Orat. o. , totum quidem coetum Apostolicum omnium Gentium linguas calluisse, non verti singulos de coetu, sed alios alias, prout Regiones, ad quas mittendi erant, loquebantur: 8c hoc fuisse signum, quo demonstrabatur, ad quam Regionem singuli mittendi essent, ad illam nimirum, cujus linguam a Spiritu Sancto edocti essent. Uerum haec est singularis opinio , cui caeteri Patres refragantur, volentes, notitia a omnium linguarum singulis fuisse collatam. Et jure quidem merito A nam hoc ministerium Apostolicum requirebat, quon on solum coetus, sed singuli ad diversi idiomatis Nationes,
prout necessitas exigebat, mittendi erant, ut quisque eorum omnium linguarum notitia imbutus esset. Hinc Paulus I. Cor. 1 . V. I 8. Gratias, inquit, ago Deo meo , quos omnium vestrum
ingua loquor , omnium , scilicet, qui ex variis Orbis partibus Corinthi habitabant. Et hoc dixit Paulus , teste ipso Chrys stomo in I. ad Cor. hom. 33. Nam cum reprehendisset quosdam qui in Ecclesia variis linguis ex quadam levitate orabant, ita ut alii imo nec ipsi intelligerent quid dicerent, ne videretur hoc donum despicere , deciat at, se ipsum etiam eo potiri: Uriodo
quoniam eos est ecfatus, qua hae babeat donum , tanquam qui si
327쪽
hil magutim haberent, ne videatur, veluti eo privatur, eor viIipenis
dere, vide quid dicat: Gratias ago Deo , quod magis , quam vos omnes, Linguis loquar ,, Accedit quod si, ut habetur Aet. Io. .46. , & I9. v.6., omnes, super quos ceciderat Spiritus Sanctus,
loquebantur Linguis, hoc multo magis singulis Apostolorum
concedendum est. In hanc sententiam conspirant caeteri Patres: Augustinus supra relatus serm. modo a 68. recolendus, dc Tractat. 93. in Joan. , Cyrillus Hierosol. Catech. II., Gregorius Ho- mil. 3 o. in Evang., Leo serm. r. de Pentecoste , &alii.
obstare videntur, maxime quod omnium Linguarum Donum in Apostolis non perseveraverit, diluentur infra. XL. Nunc de Modo,quo Apostoli omnium Nationum linguis loquerentur , quaerendum est . Quidam censent, Linguam Hebraicam , quae omnium Linguarum primigenia fuit, & omnium linguarum Orientalium quali Mater, in confusione Babylonica, quando per orbem dispersi sunt homines, non fuisse penitus extinctam, sed solum iu diversas propagines & dialectos divisam: ideoque linguas, tum Orientales Chaldaicam Syriacam Egyptiacam Arabicam &c. Tum etiam Graecam Celticam Saxoni cam Danicam Theutonicam ex ea tanquam filias sola dialecto diversas promanasse , nec inter illas aliud descrimen esse , quam inter Latinam, Gallicam , Italicam Hispanicam : ita ut qui unam illarum calluerit, licet non ita facit E , possit tamen utcumque quamlibet illarum intelligentia assequi. Hoc supposito dicunt,Donum Linguarum,quod Apostoli in die Pentecostes ac inceperunt, non in hoc situm sui ste, quod variis Linguis loquentes ab omnibus Nationibus audirentur simplicat enim, ajunt, ut quis eodem tempore variis Linguis loquatur sed in hoc , quod speciali Miraculo factum sit, ut omnes Nationes, quae linguam Hebraicam ante haud facile capiebant, facillimό tamen in Die Pentecostes linguam Hebraicam , qua Apostoli loquebantur, quasi ipsis esset vernacula, intellexerint. Ita sentit etiam Auctor Sermonis de Spiritu Sancto apud S. Cyprianum his verbis:
Aderant Medi o Elamitae , Mesopotameni S' Arabes, hi omnes dum Hebraea lingua Apopoli praedicarent. Locutio γudaica enuntiatio nis Dae articulos eursu eonsueto moisens nullo exponebatur Interprore , sed verbo eorum per Spiritum Sanctum luerat Virtus π Gratio,vit hctitantes Fovium s Asiam suam esse dicerent Linguam, quom audiebant , quasiprimitiva linguae libertas, ad antiquitatis reverso originems confusonis eontumeliam evasisset.
XLI. Sed haec meditatio placere non potest. Primo, quia opponitur Scripturae, quae Act. a. v. . dicit: Coeperunt Iυρω τώ-
328쪽
νiis Lisguis. Haec autem opinio dicit, quod una nempe Hebraica lingua locuti fuerint. Deinde qui eos audiebant dicebant: Audivimus unusquisque Liuguam nostram , in qua nati fumus: hoc autem dicere non potuissent, si eos Hebraice tantum 1 oquentes audivissent. Sed potius dixissent, audivimus eos loquentes, ac si Lingua nostra, in qua nati sumus locuti fuissent. Secundo, quia in hac opinione Donum Linguarum non ponitur in loquentibus, qui una tantum Lingua sibi nativa loquerentur, sed in audientibus, quibus daretur Donum Intelligentiae illius linguae, quam ante non intelligebant. Tertio valde minuitur prodigium , quod Scriptura adeo extollit . Magnum quidem Niraculum est, quod Apostoli piscatores, rudes ac imperiti, confestim nullo doctore , sed sola Sancti Spiritus e usione Linguis omnium Nationum publice locuti fuerint: non tamen Miraculum adeo magnum est, quod quis linguam primigeniam, quam quis ante non adeo facile intelligebat, facile statim intel ligat. Quarto: admisib quod lingua Hebraica fue rit lingua primigenia, de quo tona. a. supra disserui: Lingua tamen, qua Christus & Apostoli tunc loquebantur, non erat antiqua & pura Hebraea, quam supponunt cum aliis linguis Orientalibus amnitatem habuisse, sed erat lingua Syr Hebraica, quae ab his, qui puris linguis Orientalibus loquebantur , intelligi minime pol
XLII. Existimant propterea alii, Apostolos una tantum lingua Syr Hebraea loquentes a diversis Nationibus, ac si propria uniuscujusque lingua loquerentur, su iste intellectos. Et observant, quod Act. a. diversarum Nationum Populi inclamabant: Suomodo uos audivimus unusquisque linguam nostram, tu qua noti Iumus 8 Et infra : Audivimus eos loquentes austris linguis magnalia
Dei, quasi id audirent illi tantum, non autem ipsi Apostoli lo
Sane si nihil aliud in Actibus Apostolorum reperirem, itarem accidisse, sorte non inficiarer, cum hoc postremis tempo ribus nonnullis Viris Asostolicis , Vincentio Ferrerio, Ludo vico Bertrando & Fraucisco Xaverio datum fuisse legam, ut patria lingua locuti a distonis Gentibus intelligerentur. Sed Scriptura hoc alterum etiam dicit: Coeperunt loqui variis Li guis is Et Paulus I. Cor. I ., ut supra dicit: Gratior Mo Deo meo, qμὸd omnium vesrum lingua ιοquar. Quin Sc Christus ipse hoc promittit Marci 16. v. dicens : Linguis loquentur vo*is . Quod impletum fuistis in quibusdam, reserunt Acta Apostol. c. I Q. & 1 f., ut supra notavi. Cur ergo tu effusioue adeo mirabili
329쪽
super Apostolos Spiritus Samni hoc evenisse non dicemus i XLIII. Censeo igitur, quod quamquam Deo volente utroque modo prodigium illud patrari potuerit, seii quod sua diim- taxat lingua loquentes Apostoli a diversarum Nationum Populis intelligerentur, seu qiuod variarum Nationum linguis imbuti
loquerentur universas, congruentius tamen filii, posteriori modo rem fieri, quam priori: & ita factum esse modo loquendi Scripturae conformius videtur, alias non in Apostolis , sed inauditoribus Miraculum fuisset, nec in Apostolorum mentibus& linguis, sed in auribus auditorum. Nec satis Evangelicae praedicationi fuisset provisum. Si enim Apostoli non habuissent
omnium Linguarum notitiam, quomodo cum exteris Nationi bus Sermonem habere, illosque secum loquentes intelligere potuissent ρ Accedit, quod pro numero auditorum tot debui Dsent multiplicari Miracula , nimirum sonum nativae linguae uniuscujusque audientium diversum a sono loquentis in aere eGrmari. Dubium hoc proponIt Gregorius Nazianzenus Orat. 44. his verbis : Hie paulum eo se atque ambige, quomodo distinguenda sit oratio. Textas enim uonnullam ambigaitatem habet, in terpunctione dirimendam . Utrum enim audiebant DEquisque dia- Iecta, ita ut, verbi gratia, vox quidem sua emitteretur, multa autem
audirentur , sic videlicet pussato ac perstrepente aere, pluribusque Φοeibus, ut magis perspicue dicam, ex una voce est estis: an potistr u hoe verbo Audiebant punctum satuendum es, atque hae verba Loquentes suis linguis eum his, quasequuutur jungenda sunt: at sex legatur , Loquentes linguis , propriis scilicet audientium, hoe es, externis: qui etiam se ur mihi magis arridet. Nam illa quidem modo, eorum poιius qui audiebavi, quam qui verba faciebant, hoe Miraculum fuerit, at hoe fensu , eorum, qui loquebantur et qui etiam temulentiae insimulautur , haud dubiὰ quia ipsi per Spiritusoporationem novi Miraculi aliquid eirea voces designabaut . En NagianZenus nostrae favet sententiae, alias Donum Linguarum& prodigium non esset datum Apostolis loquentibus, sed audientibus Nationibus. Unde Grotius ipse in Act. cap. a. Noli,
inquit, credera iis, qui Miraculum tu auribus audientium factum asserunt. ManifesΤὸ omnia eis νυμινι, qua fusi I. r. 13. Cui
consentit Calvinus in praefatum Caput Act. dicens: Verism primo Deo notandum es, vera Deutor fuisse extraneis liquis 'Discipare Ios: alioqui uos in ipsis, sed in auditoribus D es MiraeuIum et ita falsa su et similitudo, efas aute meminit, nec tam ipsis datur esset
Nec tamen dixerim, unumquemque Apostolorum pluribus
330쪽
erumpentes omnibus linguis loqui coeperint, unus scilicet una, alius alia, ut omnibus linguis audientium eodem tempore loqueretur quidem totus coetus Apostolicus, non tamen ex coetu quilibet , nisi sorte successive, ut postquam una lingua locutus isset, loqueretur alia: quae res alios in admirationem traxerit, alios ad irrisionem provocarit, eos temulentos existimantes.
XLIV. Quamvis autem ita contigisse iii Die Pentecostes assirmem, non inficiabor tamen, certis in casibus, maxime dum ad variarum Nationum dc Linguarum Populos simul congregatos Conciones habebant, hoc singulare Donum ad facilius propagandum Evangelium . Deo accepisse, ut una lingua sive patria sive extera loquentes , promiscuh & indiscriminatim ab omnibus exteris & barbaris Nationibus intelligerentur. Si enim hoc postremis temporibus Viris quibusdam Apostolicis concessit Deus, non est, cur denegemus, Apostolis primitias Spiritus habentibus fuisse concessum . Utrumque ergo Donum concessunt illis fuit, quia utrumque ad promulgandum per i tum orbem terrarum Evangelium erat necessarium : & quod omnium Nationum linguis fuerint instructi, ut possent omnibus quamvis inter se discrepantibus loqui, &quia una lingua loquentes possent ab omnibus Nationibus intelligi, perinde ac si propria eorum lingua loquerentur. Atque ideo da explicans illa verba Act. I. Audivinuis unusquisqvi tinguam ποsram, in qua uati fumus, utrumque adjudicat Apostolis dicens: Asat quia
tinguis omnibus ι3quebautur , aut quia lingua Dd loquenter ab omnibus istelligebautur.
- XLV. Circa tertium, an Gratia Linguarum, quae Apostolis& aliis in Coenaculo inclusis concessa fuit, data eis fuerit per modum habitus permanentis, an vero solum per modum m tionis transeuntis , de quo praecedente aliqua indicavimus. Claudius Salmasius Calvini gregalis lib. de Lingua filia leuistica, putat, Donum Linguarum datum fuisse Apostolis per modum motionis transitoriae seu cujusdam amatus & impetus Spiritus Sancti, ita ut ultra diem Pentecostes non duraverit motio illa: Falluatur, inquit, qui putaui, ab illo Miraeulo infusam fusi. Vimissem variis loquendi Liugais, quas ipsi nos didie enι, er qua iu