장음표시 사용
151쪽
i3 PA3s Λ. PERsIAE TERRAE OeeIyINT. SECTIO III. MEDi A MAGNA.etura olivi eri O , ex qua tota equitis facies. exceptis oculis, tegumento illo cooperta est. Maleolinii emgies refert potius cidarin rotundam, bucculis instructam defluis. Notatur porro ab autore Iancea praelonga, qua et Herodianus y cataphractos armatos suisse te. statur, quaeque bene conspicua est in nostra emgie. Quod ad lor eam attinet. non tantum pectus, sed etiam totum hominis corpus ea erat indutum . ita ut revera. equites illos armatura ista invulnerabi-Ies reddidisse Persae dici possunt q). Loricae ratio et textura diversa suisse videtur: ex Heliodori descriptione tonstitit ex laminis aereis et serreis serma quadrangulari; sed ex laminis rotundis quoque conis pactam suisse loricam, docet tam locus Ammiani Marcellini supra laudatus, quam pictura nostra. ex qua eques thoracem gestat haminibus compositum rotundis. quarum forma causa fuit, ut pro annuis lis false eas acciperet Hamdulla. Nec vero eques solus, sed equus quoque ista armatura defendebatur. Convenit cum hoc testimonio nostraemgies, quae equitis caput et pectus loricatum sistit. Pieturae fidei testes sunt peregrinatores o. Solas ocreas, quas meminit Heliodorus, non obviae su ut in. nostro equite; qui vero, praeter modo indicata, scutum habet, forma rhomboidis, quod quidem, licet nounotetur in cataphractorum descriptione, novit Strabo s).
In tribus illis figuris, quae eiusdem parietis superiorem partem
occupant, seminam ego nullam agnosco vas aquae effundentem.
Quum maxime exesum esset hoc anaglyphnm temporis iniuria, diisve so modo a peregrinatoribus acceptum est; aliter olivi erus figuras describit, aliter eas depingit. Malcismius o. Ex comparationa. huius leonis cum aliis eiusdem generis apparere mihi videtur, ex
ἰς o νιν των πραττομιένων ' καὶ ταις αναπνοαῖς του μή ἀποπνίγεσθαι.
152쪽
hibitam esse hoe loeo emgiem illam symb icam, saepius obviam,
. duorum annulum tenentium, quorum alteri a tergo stat pedis equus, figurae principi muscarium vel umbrellam supprtendens. De symboli huius significatione in universum alias u disquisivimus; unam rem hoc loco inprimis memorabilem flentio praeterire nequeo: nimirum aliis locis, . qui bys ambo armati et certantes anaglypho eX-hibiti sunt, illud momentum primarin m indicari videtur, quo reX alter alteri imperium eripit; nulla vero hoc loco arma, nullum certamen: num innuitur fortasse hac emgie ratio illa, qua filius a pa.
tre Varanes lV. a Sapore Il. provinciae Terman imperium accepit, nulla alterius in alterum invidia mota Idem anaglyphum exhibitum habes in rnpis superficie, decem passus a secundo antro remotum, in aliis partibus priori verius, in aliis tamen pravius a Malcoimio expressum. Quinam sint hoc loco repraesentati dissicile foret expeditu, quod Jnscriptionibus, quae priori essigi ei additae sunt, huic anaglypho desunt v . Duo annuis
tum tenentes luculentius obvii sunt; capitis ornatus non aeque ac illuc tempestatis iniuria exesus est: bene agnoscis in utroque capite Sassanidarum tiaram, alteram globosam ex inferiori parte trifidam. alteram in galeae modum rotundam; bulla superstructa utrique. De tertia figura vix audeo coniecturam proferre, quid enim sibi vult stella, cui insistit, gloria, qua caput circumdatum habet 8 Exstat locus perquam memorabilis apud Petrum Chrysologum in , autorem.
post Chr. n. saeculi quinti, qui piis verbis suos ita admonet: Micismus ut Persarum reges, qui obieeta nune pedibus fuis is hae.
.ra, ut polum se castare credantur, Dei vices mentiuntur: nunc radiatos adipite no sint homines, Solis resident in Aura: nune impositis sbieornibus, quast viros se esse doleant, effoeminantur in lunam: nune varias velut sideram sumunt formas, ut hominis perdant Auram et nihil Dyernae elaritatis atquirant.' Quid igitur, num putemus, figurantistam, ornamentis illis instructam esse, non, ac putavit pius Petrus s. CL supra P. 4o.οὶ DE SACY memoires p. 26s. inseriptiones adesse eontendentem. in errorem duxisse videtvr salsa deseripito negligentis Emanuelis, qui de antro seeundo loquens, tres ibi adesse figuras eontendit. Huiua anaglyphi Eina nullas Inentis nem non seeit. .
153쪽
trus, ut calcaret potu et in Solis figura resideret, sed ut universae terrae dominum, solis fratrem se indicaret 8 Lubenter ita statue- . rem, inprimis quum tituli superbissimi hisce nominibus appellent Sassanidas reges M. si modo figura, quae ita ornata conspicitur in tabula Malcoimii, totius anaglyphi princeps esset. Sed ni fallor in. signiter, pedissequum refert; hoc enim mihi persuasit cum huius effigi ei cum aliis comparatio, tum muscarium, quod quidem licet exsuperiori parte exeserit tempestas, ab inseriori tamen agnoscis, quam. quam in gladii sormam imperite illud essinxit pingentis manus. Quid multa Τ aut erravit pictor, aut seriori tempore accesserunt illa
De antro secundo una res memoranda restat. Rudis Rembo. nis assigies licet multa habeat falsa. alia tamen exhibet, quae ali. unde fidem accipiunt. Figurae scilicet ornatae conspiciuntur Sassa. nidarum tiara, cum . inminente globo, additis alis; alterius vero sigurae tiara praefixam habet lunae falcis symbolum, quod facile explicatur per Ammiani Marcellini locum sopra allatum . in quo ipso ille Sapor titulum habet lunae fratriti Alae tiarae additae ocis currunt quoque in numis di .
Quod attinet ad feminam illam nudam, lavantem, in quam oculos figit caput, in superiori parte tertii antri obvium, quo quidem anaglypho alludi putat Ivesius .ad historiam Davidis et Bath. bae, De Sacy vero indicari opinatur amores Cosrois et Schiri. nao O; totam narrationem ut fabulam reiicio; nam excepto Emanuele, peregrinatorum nulluS huius anaglyphi mentionem fecit; . Rousseau vero a) distinctis verbis dicit, nulli bi eius indicium adesse.
a CL AMMIANUs MAR c. XVII. e. s. Rex regum Sapor.' paniceps fiarum. Daιεν solis et lunae. - SIDONIUS APOLLINARis VIII. 9.: Qui Arsacea se eognata lieet sibi astra fingens,
Phoebia tumeat propinquitate. Morialem hie tamen implet obseerando. .. . Cf. humi Uarsnis Il. a TYCH SENIO exhibiti commentati. Soe. Gotti ree. Vol. Il. p. II. Tab. I.
154쪽
6. Da areis 'horum monumentorum indola et natura.
Persae, quum anatomes regulas parum curarent, nullo tempore in sculpendi arte eminuerunt. Nihilo secius tamen testes sunt pere. grinatores, figurarum hic repraesentatarum multas tanta singula. rum partium concinnitate. exsculptas inveniri, ut ne optimos qui. dem Graecorum Romanorumve artifices dedecerent. Quod praedi. cant peregrinatores, cum in aliis horum monumentorum partibus.
tum in figuris illis minoris formae, quae antri maioris parietibus a latere obiectis incisas sunt, neminem fugit. Praecipue quoque haec artis persectio in illis figuris ex antri maioris superiori fronte excisis, inprimis secundum tabulam Olivieri, obvia est. Numen his figuris subesse Persicum, in antecedentibus demonstrasse opinor; rationem vero, qua illud sit prolatum, Graecorum artem innuere. primo tabularum aenearum aspectu facile tibi persuadebis. Gracilis figurarum habitus, fluitantes vestes, mammarum . protuberantia, singularum totius corporis . partium concinnitas a Persarum arte pro sus. aliena, uno verbo, tota ars in iis conspicua sententiae meae
fidem facit: Quum praeterea insignem observes harum figurarum cum Graecorum Geniis similitudinem, persuasitsimum mihi habeo. Persas, ut in multis aliis monumentis, ita et in his potissimum perficiendis, Graecis usos fuisse artificibus. Iam facillime explicatur ille Persici numinis cum Graeco consensus. Artifices Graeci scilicet
bene tenebant Geniorum s stendorum rationem; iam vero iis demandabatur numinis alicuius repraesentatio, cuius naturam et indo lem quum haud perspectam haberent, similem vero eam multis iurebus deprehenderent Graecorum Geniis, ad horum similitudin ommulta exsecuti sunt, dum aliud plane numen ex Persarum institu tione effingebant. Quum vero multis occurrant, tam in his ipsis figuaris, quam in reliquis monumentorum partibus, quae aeque ab arte atque a mythologia Graecorum prorsus abhorrent, quaeque aperte Persas produnt, ut e. c. attributa figurarum, annulus, lunae falx. aliaque; quumque pari modo permagna illa ferarum. parietibus an tri maioris incisarum copia Orientales innuat. ngturam et veros militatem in artis operibus procul habentes: commistionem ego in his ipsis monumentis video Graecorum artis et ingenii cum Persarum indole . Graeci scilicet artifices. ut puto, ad Persarum praec pia et formulas haec monumenta exsecuti sunt; quare fit ut, significatio
nem si spectes efiigierum illarum seminearum, Orienta jss haud s ignores,
155쪽
138 PAsts A. PERSIAS TERRAE OCCIDENT. SECTIO III. MEDIA MAGNA. ignores, rationem vero si consideres, qua hae figurae sint persectae Graecos Graecorumque artem bene agnoSeas. Persas vero in mul.
tis artis operibus Graecis artificibus usos fuisse, fidem faciunt, non modo monumenta ipsa, sed aperta historicorum testimonia h). II. Monumenta montis Bissutun.
Quatuor sere milliaria Germanica orientem versus mons Bissu- tun subito magna rupe intercluditur. Spectanda sese praebent hoc loco monumenta omni attentione digna. r. Primum obviam habuit olivi erus a , quum ad visenda haec monumenta ex diversorio deletae urb.s Schehernu deflecteret, columnae apicem, ad ripam ipsius fluvii, qui praeterfluit illud diversorium, situm. Solus olivi erus eum descripsit et deliniavit b). Constat ex roseo marmore; superior pars tres pedes, inferior, qua attingit columnam, duo tantum aequat. Ε quatuor lateribus duo opposita insignita sunt figura humana: altera, quae regis speciem prae se fert, tiara illa globosa, ea vero valde exesa, ornata suisse videtur. Dextra manu tenet globum, ut habet olivi erus. a quo dependet figura oblonga. singularis rationis et explicatu dissicilis puta coronam sub annuli symbolo, a quo dependent fasciae ; laeva manu tenet libellum; sub hac manu spectatur sos. Veste induta est, ut videtur, tenui et preciosa. - Figuram descriptae adversam pro femina haber Olivi erus, pro viro ego; nam tiarae illius globosae aperte obvia sunt indicia. Zona gemmis ornata est, ut contendit olivi erus. Utraque manu sufflata tenet figuras triangulares oblongas, quae quid significent, non video. Ad laevam figurae manum flos conspici tur 50gyptiorum loto haud dissimilis. Duo reliqua latera floris alicuius calicem pro ornamento habent. Omnia perpolite facta sunt, ut amaret ex spicis emgie, Tab. nostra Vlli. Fig. a. ex aere Olivieri idcirco exoressa, qtiod architecturae indoli percogno cendae alicuius momenti esse videbatur.
156쪽
a. Oli Rerus quum paululum inde procederet usque ad rivi oratum. anaglyphiim invenit, su per ipsi 4 sontibus e rupis superficie exiscisum e). Figurae humanae, quas exhibet, forma et vest tu sm' limae sunt Persepolitanis d , sed temporis et Multam edanorum vi maxime laesae. Homines nonnulli una serie stant; unus eorum
manu tenet parvam humanam emgiem . quae magnis alis praedita tubam inflat. Alia eiusdem generis figura super capita ceterarum maioris sermae emgierum involare videtur e . His figuris interme. dia magna tabula e rupe excisa est, quae inscriptionem exhibet
Sassanidarum temporibus tribuendam D; inscriptionis huius characteres tam bene conservati sunt, ut sine molestia legi possinti Ad utramque tabulae partem vestigia inscriptionis Graecae obvia' sunt. quae quamquam ex maxima parte alii cessit inscriptioni, recentiori lingua Arabica compositae g). vocabula tamen haec Graeca I TAP- ΣΗΣ - ΣΑΤPAΠΗΣ bene distinguuntur h). Totius anaglyptii emgiem, parum satisfacientem dederunt Bembo 0 et olivi erus H. 3. Haud procul ab hoc loco occidentem versuS, ea rupis parte. quae praeceps viae inpendet. oculis obiicitur in rupis superficie smilis tabula rasa, in qua exhibita sunt quae sequuntur. Octo homines, manibus post tergum revinctis, una serie positi, ita ut alter alterum magnitudine isuperet, a nono ad regem adducuntur. Rex enim esse videtur. qui ad eos conversus sella sedet, manu tenens baculum praelongum . quod male pro arcu habet Bembo. Regiae figurae a tergo stant duo pedissequi, quorum regi proximus arcum, alter baculum praelongum tenet. in m dias sere tabulae parte capitibus impendet figura illa, in monumentis Perse. politanis, cum aliis locis, tum in sepulcris praecjpue, obvia, cuius supe
157쪽
r o PARs A PERsIAE TERRAE OCCIDENT. SE Tio III. MEDIA MAGNA. superior pars speciem senis habet, inferior vero in pennah desinit I . Sub his liguris inscriptiones invenit Benabo, quas eluSdem generis . . habet, ac inscriptiones Persepolitanas proprie sic dictas m). Quum optime essent servatae, Bembo eas det meari iussit. Hem bonis deis scriptione aspecta, revera inscriptiones cunei formes invΡnit de Sa-cv n . Totius anaglyphi erigiem, exceptis inscriptionibus, dedit olivi erus o , ex cuius aere Tab. nostra Vlu. Fig. a. desumta est. Infra hoc anaglyphum ianua est magno lapide clausa. Pro sepulis cro hanc rupis partem habet olivi erus. Rinnei rus quoque huius loci sculpturam simillimam iudicat sepulcris Persepolitanis p . Ab hoc loco si trecentos passus orientem versus discesseris, ita ut ad laevam habeas montes, pervenis ad muri percrassi reliquia S lapides praeterea magnos in quadrati formam caesos hic ibique spar,sos invenis. item sonti ad orientem, murorum rudera et viae stratae in longinquum pro tensae vestigia deprehenduntur. Totus mons ad altitudinem centum pedum caelo scalptus esse videtur; teste otitero q) via e rupe excisa hic invenitur. Dubitat vero OlivieruS, an . non lautumiae quondam hoc loco fuerint ρ .
B. ExpIi eatis. illiad quod supra de monumentis montis Tah, Bostan innuimus,
multa in iis accuratius perscrutanda futuris peregrinatoribu S r stare. multo magis de antiquitatibus montis Bissutvn arctiori Q. sensu valet. Quam maxime hoc dolemus. quandoquidem digniora etiam illis esse nobis videntur. quae diligentiori examini subiiciantur. Hoc unico rantum loco Arsacidarum Desigia monumentis dρprehendimus. Nec tamen eorum sunt omnia. at in enim ad Achaemenidas. alia ad Sassanidas pertinρnt. Trium igitur illarum veteris imperii Persici periodorum monumenta hoc uno loco in v niuntur, nobi*que testss sunt satis certi. inde a Nima aetate usque ad novissima tempora hanc regio.
158쪽
nem, tam incolarum frequentia, quam regum praesentia inclaruisse a Quam ob rem maximo usui foret rei literariae harum antiquitatum accurata descriptio et delineatio; qua vero utraque quum iam temporis egeamus, pauca modo de iis proferri possunt; subsistendum fere erit in eo, ut unicuique earum parti,.quoad aetatem, locum suum tribuamus. r. Sassanio tribuendus est columnae apex. Quamquam figu. rarum in eo exh: bitarum vestitus et cultus, capitis ornamentum. aliaeque partes vel inscitia artis, vel quod valde temporis iniuriam expertae erant, tales in pictura exhibitae sunt, quales suisIe vix cre. dibile est, supersunt tamen in eo vestigia, ex quibus vera colligas; globi sermam haud plane ignoras; annulus a quo fasciae dependent, quem manu tenet figura, in averso apicis latere obvia. torques, Zona, ex Olivieri testimonio gemmis ornata. aliaque Sasianidarum ornamenta sunt. Ad eandem aetatem pertinet quoque inscriptio, cuius supra, loco z., mentionem fecimus. a. Ad Arsacidarum tempora pertinent inscriptionis Graecae re
liquiae, quas ex Bembonis estigie ita exhibet de Sacyus h .
Oisae verba quamquam non susticiant ad sententiam integram certo restituendam, de sensu tamen in universum acute, ut semper, cou-iecturam preposuit de Sacyus. Ex eius Opinione literae σατ . . . . reliquiae sunt vocabuli σατραπης. Vocabulum γωταρζ ignorari nequit; sed Gotarzes non fuit Satraps sed Arsacidarum XX l, qui inde ab anno M p. Chr. regnavit, deinde alterum vocabulum ab altero spatio satis magno distat, ita ut non modo Satrapis nomen sed alia quoque verba adsuisse videantur. Ex Tacito o scimus, Gotarzem
rema Et Arabes sui momor m hie reliquerunt, teste enim Muneiro p. I 3I. Chara eteres Arabiei hie obvii sunt.b Memoires de litteratare II. p. I9r. Olivierus quoque haee inseriptionis ru dera exhibet Tah. XL. Fig. a. , parum vero accurate singula verba disponit. e Anu. XII. e. Iq.
159쪽
ram habuisse cum Meherdate vel Mithradate, deque eo victoriam reportAsse. Huius Mithradatis nomen ex parte deprehendisse sibi videtur de Sacyus in vocabulo ultima litera paululum mutata. Quae quum sic se habeant, putat vir cl. , satrapem quendam. in huius victoriae de Meherdate reportatae memoriam, Gotargi Tegi monumentum condidisse M. - Arsacidarum tempori tribuendae quoque videntur illae essigies, loco a descriptae. quarum una manu tenet minoris sermae siguram, tubam inflantem, quae quidem Victoriolam sortasse refert. ad victoriam Gotargis alludentem. Simi.
lis figura in Parthorum numis saepius obvia est,
3. Achaemenidarum aevo tribuendum est anaglyphum, loco 3 descriptum. quod ex ea aere Olivieri sistit Tab. nostra Vili. Fig. b. Figurarum habitus, et vestitus, quo simillimae sunt Persepolitanis, et inscriptio cunei sormis, quae super iis spectatur, de earum aetate omnem dubitationem eximunt. Ridiculum est quod de harum figurarum significatione profert Gardanne or ' plus Lin fur tin rother flevi. On volt une crota et les douae sotres sculptA.V Aeque tamen ridiculus est error, quem in Gardannio vituperando committit In elisus f . vix ignoscendum esse, direns, Gardannio, quod nostris praecipue temporibus, in monumentis, quae Sδssanidarum tempori. bus esse tribuenda, luculenter demonstraverit de Sacy, crucem agnoverit et duodecim apostolos. De Sacyus hoc monumentum. in priori sua de antiquitatibus urbis Eirmanschali disquisitione, nec explicavit, nec explicare potuit, quum primam paulo accuratiorem eius notitiam debeamus olivi ero; neque, si explicare potuisset, ad Sassanidarum tempora retulisset, quae ab hac aetate aeque ac omisnia Persepolitana abhorrent. Similitudo aliqua huic anaglypho in. tercedit cum Tab. Chardini LXlli., quare simile argumentum utri. que omgiei subesse coniicerem Rex enim hic sella sedet, Feruerus ei inpendet. plures homines ad regem adducuntur; legato. atum admissio, ni fallor, repraesentatur.
Attentione dignissimum est, quod sepulcrum simile Persepolita. nis hoc ipso loco invenisse contendit olivierus. Mons ipse sepulcro.
160쪽
rum usui quam maxime respondebat; quum enim rupes ad amussim fere esset perpendicularis, minori egebat hominum opera. Quid igitur, num et hic mons suit sepeliundis regibus destinatus Τ Eius. modi conclavia, similia ea cryptis Nah schi. Rustam, ad vicum Salia,neli, quatuor milliaria inde a monte dissutun Orientem versus, invenit Rinnei rus g quae solummodo scalarum opera, quippe ita sublimia erant, examinare potuit. Utraque regio haud procul distabat a veteribus Ecbatanis. Mons Bilsu tun stus erat ad viam, quae a Babylone Ecbatana ducebat, omnium itaque praetereuntium Oculis obiecta erant praeclara illa artis opera; ostentationis igitur consilio vix alia regio melius respondebat. Sed abstinendum est a con. iecturis, donec peregrinatoreS certiora renunciaverint.
Rudera urbis Kenga veri Undecim milliaria ab urbe Hamadan, tredecim a Rirmanschali, sita est, sub 4 φ is' longit. et 3 0 32 latit., parva nunc urbs Ren. gaver, memorabilis ob templi aut palatii rudera, quorum descriptionem debemus olivi ero , et Rinneiro b . in parvo colle, praeter aggeris cumulos et murorum collapsorum ruinas, fundamenta reperiuntur aedificii quadrangularis, cuius longitudo ducentos et quinis qua ginta passus, latitudo octodecim ulnas aequat. Muri, ut pars eorum superstes fidem iacit, constructi sunt lapidibus caesis sine caemento iunctis. Muris superstructae suere pilae, quarum nonnullae ex inferiori parte integrae restiterunt; longe plurimae vero earum iam collapsae et quaquaversum sparsae aedificii pristinum splendorem satis indicant. Columnarum maiorum aliae amplexu sunt sedecim pedum 3 capitula in transvorsum efficiunt octo circiter pedes. . NumeruS earum ex incolarum testimonio suit olim quadrin. gentarum. - Nomen Kengaver antiquitatem redolet; parum vero de