장음표시 사용
161쪽
i 4 PARs A. PSRsi AE TERRAE Oec IDENT. SEcTIO III. MEDIA MAGNA. ea antiquitus innotuit. Apud solum Isidorum Characenensem e) inter scriptores occidentales, eius vestigium invenisse memini; ille haee habet. 'Εντευθεν η Mηδ ι η ανω, σαγῶνοι λ καὶ αρχεται ευεις πολις Κογκαβαρ, ei Θα 'Αρτε αδος υρον, σχοῖνοι γ. Ex nominis simili. tudine, exque ruderum situ apparere mihi videtur, esse urbis Ron. cabar quae rudera supra descripsimus. De eorum aetate et autore
nihil proferre audeo, nam . praeter Isidorum, apud solum Abes. fedam Q urbis mentionem inveni.
Da Ecbatanis in universum. Veteris Mediae urbs capitalis fuere Ecbatana γα Ἐκβατανα . Vera nominis scriptura fuisse videtur 'Λγ βατανα, ita enim scriptum exhibent vocabulum Herodoti codd. mss. optimi a , eadem que ratione veterum multi, inter quos Ctesias b), urbem appellant. Quod quidem nomen ex murorum coloris varietate ortum putat Bochartus c . quia Arabice vario eolore disinctus fuit significat, Ecbatana vero dicebantur ipsa moenia tot coloribus interstiniscia M. Aliunde Relandus, ut supra vidimus e , vocabulum derivandum putat. Ut in omnibus perantiquis veterum scriptorum in. genium luxuriavit, ita Ecbatanorum quoque origo ab iis ad sabulosa tempora refertur. Diodorus Siculus D ex auctoritate Ctesiae, antiquiora
162쪽
quiora ea iacit temporibus Semiramidis. In libro Iudith D Arpha.
xad Medorum rex. Ne buchodonogori aequalis, Ecbatana condidisse narratur. Maiori fide dignus esse videtur Herodotus si , qui urbis originem ad Delocem, primum Medorum regem 7IO-6s 7 ante Chr. n. resert. Plinius D contendens, Seleucum Nicatorem urbis is esse auctorem, non audiendus. nis eo usque modereris illud testi. monium, ut restaurata intelligas a Seleuco Ecbatana; urbium enim restauratores saepe earum apud veteres audire conditores, res nota. Maxima suit. ditissima et clarissima Orientis urbs; utrum Medorum tempore an Persarum imperio florente celebrior, vix dicas: nam Medorum regia sedes fuit et metropolis, atque Persarum reis ges duos ibi menses aestivos morabantur n. Eusebius o urbem a p. pellat ριεγαλ καὶ περοβο rον. Polybio m videtur haec urbs πλουτοιδε καὶ το τυ κατασκευῆς πολυτε ία μέγα τι παρα τας αλλας διενηνοχέναι πολιις. Diodorus Siculus n) auctor est, Θησαυρους πολλων
ριατων Ecbatanis suisse. Secundum Isidorum Characenensem o Θησαυροφυλακιον ibi fuit. Claram superin reddiderunt hanc urbem, teste losepho sepulcra regum. Quo tempore splendida Ecbatanorum arx interierit, discimus ex Polybio q), qui testis est, laminarum argentearum et aurearum plerasque ablatas fuisse adventu Alexandri. Eadem firmat Aelianus r), dicens, Alexandrum ob moerorem, quem ex morte Hephaestionis ceperit. urbem Ecbatanorum circum abrasse et murum eius sustulisse. ut, quemadmodum habet Plutarchus o, δοκοῖεν αἱ πο ις πενθεῖν αντὶ της προσθεν μcmς κου- ριμον g I. r. 43 I. 98.
Iga. ex peregrinatorum nuntiis
Attentione dignissima sunt, quae supra p. adtulimus. quippe quae aliquam fidem adis
omnibus errasse videbatur auctor.
163쪽
x46 PARs A. PERsIAE TERRAE OCCIDENT. SE Tio III. MEDIA MAGNA.ριμον σχίη μα-ατιμον ἀναλα αβανουσαι. Pari modo Antigonus et Seleucus Nicanor, quum rerum potirentur, quae adlluc essent diri.
pienda, abstulerunt. Tanta vero suit divitiarum copia, ut ne per illos quidem exhauriri posset; adhuc enim quo tempore Antiochus Magnus t eo venit, sanum Aenae columnas circa habuit deauratas et tegulas plures argenteas, lateres quin etiam restabant aurei non. . nulli, argentei vero multi. Ex omnibus illis pecunia constata est, regia imagine signata, ad summam quatuor 'talentorum millium ti . Neque tunc iam prorsus eversa est urbs. nam Parthorum quoque
regia sedes fuit u . Post horum vero imperium sitiet de Ecbatanis Ilistoria. II. Singulae de quibus innotuit Ecbatanorum partes.
Teste Herodoto in , Deloces rex creatus aedificia sibi erigi iussit '
regno digna, itemque oppidum condi. Obsequentibus Medis, moenia constituit ampla et valida, numero septem ea ipsa quae postea Ecbatana appellabantur , quorum orbis alter altero pinnis vario colore distinctis erat excelsior. Ambitus isti simul omnes numero erant septem, in quorum postremo regia et thesauri. Eorum maximus, teste Herodoto, magnitudine aequabat Athenarum ambitumr Anno 223 ante Chr. n. , expeditione per Mediam in Parthiam suseepta eon. tra Arsaeem. CL VAILLANT, Seleucidarum imperiam p. 99. v POLYBIUS. l. c. υ STRABO. XI. p. 793 et XVs. p. IO79. - HERODOT. I. 98. πειθομένων ταυτα των Μήδων, οἰκοδομέει τείχεα αεγαλα
164쪽
tum x secundum Diodorum Sic. y ducenta et quinquaginta sta
dia em ciebat. Repugnantem habuere nonnulli viri docti Herodo. tum aliis scriptoribus. e. c. Polybio a , claris verbis contendenti, Ecbatana muris earuisse. Quae quidem testimonia sibi contraria concilianda videbantur iis, qui interiisse contendebant Delocis muros tempore Polybii; sed hoc, licet fidem nullam habeas auctori libri ludith a . testanti, ex lapidibus caesis Ecbatanorum muros conis stitisse, parum credibile est. Dissensionem ego Herodoti cum aliis scriptoribus nullam agnosco, modo recte interpreteris locum supra lauciatum. Nimirum Deloces, ex illo testimonio, aedificia sibimetipsi ἐωυτιυ erigi iussit imperio digna; item murorum descriptioni adulta sunt verba r. τα υτ α septem scilichi illos murorum ambi
vero populum habitare iussit circa munimentum το τεῖχος Pro stytem muris coniunctim, ideoque pro toto munimento dictum accipio vocabulum τεῖχος. Nisi enim hanc in eas rationem, intelligi nequit, ad quemnam murorum ambitum reserendum sit vocabulum τεῖχος quum statim septem murorum descriptionem apud Herodotum excipiat. Quae quum ita sint. arcem solam, una cum aedibus ad eam pertinΘntibus, sapiem illis muris cinctam fuisse puto. Sententiae huic insigniter favet ratio, qua antiquissimae Orientis urbes oriebantur. Urbibus condendis ansam dabant castra stativa. quorum aliquam partem, qua scilicet rex cum sui S commorabatur muris cingebant, et contra ingruentium hostium vim muniebant. Primam haec et primariam novae urbis partem ossiciebat, quae arcem. regiam et sacra complectebatur. Reliqua vero, quae advenientibus incolis accrescebat, urbs, nullos certos habuisse videtur
τῶν πηχεις τεσσαρακοντα εἰς ἐ&tis δυνάμεων δυνατῶ ν αυrου, κωὶ διατα ο
165쪽
I 8 PARs A. PERsrAE TERRAE Oee IDENT. SE Tio IlI. MEDIA MAGNA. fines. Est enim mos nomadum, quos dicunt, ad fixas sedes nu. per admodum redactorum, ut modo accedant ad urbem inhabitan. dam, modo eandem relinquant. Qua in re causam invenio, cur plurimae Orientis antiquae urbes muris circumseptae non fuerint,e. C. Pasargadae, Susa, aliaeque. Quuin enim incolarum multi perinde sedes mutarent, superfluum suillat spatium aliquod muris claudere. quod iam non explevisset incolarum multitudo, iam longe superasset Adde, quod parum circumspecte egisset Deloces. si populum adhuc barbarum, venationi et pecuariae deditum, muris subito coercere studuisset, nihil hoc aegrius toleraturum. Sed . reponis mihi, inmensus murorum ambitus, quatuor milliariorum Germani. Corum, maior est . quam qui conveniat arci soli Respondeo. spa. trum . quod includebatur illo munimento, multo minori fuerit am. bitu necesse est, quum septem essent muri, intervallo fortaste haud parvo invicem constituti; adde quod in eorum extimi amplitudine definienda veritatem fortasse paulo excurrit Herodotus, qui ipse Ecbatana non vidit. Arcem vero non parvia in spatium sibi poposcisse. inde prodit quod plura simul aedificia continuit, quorum regia sola septem stadiorum ambitu fuit. Ecbatanorum arcem solam si muris illis cinctam intelligimus. sacile et alia tollitur disissensio. inter Herodotum dicentem, muros collem occupasse. et Diodorum Siculum b . in planitie Ecbatana sita testantem Arx scilicet collem occupabat, dum urbis reliqua pars in planitiem excurrebat.
Quod ad totam Herodoti de Ecbatanorum muris narrationem
attinet. non desuerunt. qui rem ut figmentum reiicere volvorint e); sagacissime vero cl. Creugerus d contendit, Delocem per septem Ecbatanorum muros planetas repraesentare voluisse. Eandem quo. dammodo sintentiam mihi informavit murorum scilicet numerus, colorumque diversitas causam mihi habere videtur in Persarum systemate planetarum . quamquam non contenderim, symbolice plane.
tas sistere voluisse Delocem. Persuasit hoc mihi primum murorum numerus: septem suere Ecbatanorum ambitus, septem fuit plan
166쪽
tarum numerus; septem suere numina quibus nomen Amscha Mande septenarius hinc numerus apud Persas erat sanctus f). Saepius plane. tae non modo symbolice repraesentabantur, sed ad eorum numerum res quaedam componebantur. Exempla planetarum in Persia sist ndorum multa attulit Dupuisius C. Et in Graecia eundem morem obtinuis te, ex Pausania probat CreuZerus h . Convenit denique . planetarum, qui habebatur color et natura cum eo, quo insigniti erant muri. Ad quam rem probandam maxime facit locus apud
Originem i , quo exponitur, fuisse symbolum apud Persas, per quod explicare consueverint Mithrae mysteriis initiatis animi per planetas transitum; quod quidem signum suisse scalam aliis super
alias portis in altum surrectam; diversas portas diverso metallo. rum genere constitisse, prout planetarum, quorum alii alia porta fuisset, natura et color poposcisset. Qua in re gravis limum est. quod unicuique planetae, vel ex stellae ipsius natura, vel ex metallorum genere unicuique stellae attributo, proprius fuit color. h). Corn.
paranti vero planetarum colorem cum eo, quo insignitae suerunt Ecbatanorum murorum pinnae, singularis occurrit utriusque con.
sensus. Primi ambitus pinnae suerunt colore albicante προμαχεωνες λευκοἱ . qui color fuit Iovis et stanni eidem attributi. Pinnae secundi ambitus nigro colore morunt re. ανες ; eadem species fuit Saturni eiusque metalli. plumbi. Pinnae tertiae fuerunt pui Fureae 're. φοιν εοι , perinde color ignis, Martis suit. Fer
167쪽
rso PAas A. PER si AE TERRAS OecrDENT . sse TIO III. MEdi A MAGNA. rum secundum Dupuisum, mixtum numisma autore Origine. metalla suerunt Marti attributa; quorum neutrum, quoad colorem. quadrat; alterum ad belli armorumque Deum reserendum videtur, alterum Marti tributum dicit Origines, propter mixturam inaequalem et variam. Quarti ambitus pinnae caeruleae suertant cπρ. κυανεοί . Idem quodammodo fuit color Mercurii, eiusque nominis metalli. Quintus ambitus pinnarum colorem retulit sandaracinum czre. . σανδαρακινοι , quem rubri genus esse volunt; idem et color aeris cyprii Veneri addicti. Ambitus sextus argentatas καταργυρωμ ους , septimus auratas κατακε χρυσουμενους pinnas
habuit; eadem metalla, metallorumque colores, tribuebantur Lunae et Soli. Quae quum ita sint, vix mihi persuadere possum, casu tantum evenisse. ut haec omnia plerumque quadrent cum Persarum systemate planetarum. Neque tamen auctor murorum planetas symbolice sistere voluisse videtur, quippe qui tunc in singulis accuratior esse debuisset; ante omnia vero in muris illis exornandis. coloribus. que distinguendis. ordinem tenere debuisset, quo in coelo feruntur planetae. Consilium igitur modo agnosco conditoris, qui imbutus illo planetarum systemate, ad eius rationem muros composuit et exornavit, quos alius, systemate illo non imbutus, in alium modum
adornasset. a. Arae seu eas ellum.
Arx Ecbatanorum in summo murorum ambitu sta, firmissime fuit
munita autore Polybio I . Divitiarum maximam copjam contionuit. lsidori Θησαυροφυλακιον vel ipsa suit arx, vel eiusdem pars.
Arei subiacebant τοι βασἰλεια septem stadiorum circuitu.
quae summam in omnibus rebus magnificentiam prae se serebant. Tota regia constructa erat e cedro aut cupresso; trabes vero, lacunaria et columnae laminiS partim argenteis partim aureis circumami.
ctae. Perinde et tegulae argenteae fuerunt m . His similia resert Aristo.
168쪽
Ist Aristoteles vel potius Nicolaus Damascenus de mundo n), qui locus Apuleio interprete sc se habet: 'Quum apud Susam et Ecbatanas.
ut in sano quodam sacratus, nulli temere notitiam oris sui panderet. rex se. Persarum , sed circumseptus admirabili regia, cuius tecta fulgerent eboris nive, argenti luce, flammis ex auri vel electri claritate. Limina vero alia prae aliis erant. interiores fores, exteriores ianuae imminebant, portaeque ferratae et muri adamantina firmitate.
Ex Polybii regiae et huius templi coniuncta descriptione iure colis ligitur fanum Anaitidis regiae fuisse contiguum. 'H 'Aναῖτις quam scripturam pro vero Deae nomine habet Sylburgius o diverso
nomine 'Aνάις. ωνη, 'Avoeta, Nαναία appellabatur. Fani mentionem' iniicit Isidorus Characenensis p 'Λποβατανοι μητροπολις καὶ Θησαυροφυλακιιον και ιερον οπερ 'Aναι ὁ άεἰ Θυουσι. ' Apobatana eandem esse urbem ac nostra Ecbatana, docent ea ipsa quae adiecta sunt. In eodem templo, testibus libris Maccabaeorum q), Antiochus interfectus est. Repugnant vero alii scriptores. Templi magnificentiam discimus ex Polybio: adhuc enim. quo tempore eo venit Antiochus, auri et argenti ibi fuit magna copia r . De Anaiati de eiusque fanis videndus Strabo o. Graeci ex vulgari suo more, secundum quem diis exteris ipsorum numinum addere solebant nominas
169쪽
asa PARs Λ. PERsIAE TERRAE OCCIDENT. SECTIO III. MEDIA MAGNA. mina, Anaitidem modo per Artem in vel Dianam, modo per Upnerem interpretati sunt e . Hinc apparet, ad idem fanum esse reserenda, quae habet Plutarchus u ' Λρτεμις η ἐν 'Eκβατάνοις ἔν 'Aνεῖτιν κα-
λουσιν, et Clemens Alexandrinus in προτρεπτικω. de Artaxerxe loquens, ος πρωτος τῆς 'Αφροδίτης Ταναiδος το ἄγαλμ. ανατησας ἐν Βαβυλωνι και Σου ρις, και Eκβατανοις, Πέρσαις καὶ Βακτροις, και Δαμασκω καὶ Σαρδεσιν, υπέδειξε σεβειν to. 5. Turris Danielis.
Cum Danieles insignis adeo esset clarusque. praecipue quod Deo charus existimaretur, turrin m aedificavit Ecbatanis Mediae, opus elegantissimum et arte mirabili constructum. quae adhuc Iosephi aetate exstabat et novitatis speciem ac formae vigorem integrum prae se serebat x . Haec quae habet Iosephus . eadem refert Hieronymus t iisdem sere verbis, hac una re diversus, quod quae Ecbatanis Iosephus, Susis ipse locat M. Totam Iosephi narrationem ut sabulam reiicit Scaliger a). Aliter videtur Boch afro h qui
Darium huius monumenti auctorem habet, eundem vero in operis oeconomia et architectura adiutum putat Danielis opera et consillo.
Parum fidei toti narrationi esse habendum inde colligo, quod addit
170쪽
Iosephus ob moris esse, ut reges Medorum Persarum et Parthorum in ista turri I polirentur. Persarum regum sepulcra, quoad eorum formam, quam maxime recedere a turri ista, docent quae supra dosepulcris adtulimus. Parthorum vero reges sepultos fuisse Arbelis discimus ex Dione Cassio C. III. Ecbatanorum mus et reliquiae. Ad quaestionem illam, quae regio quaeve urbs respondeat. Medorum Ecbatanis, vario modo responderunt viri docti. Alii, inter quos Gibbon et Iones in hodiernam urbem Tabris convenire putant cum situ Ecbatanorum. Rennellius vero e , Nannertus D, Olivi erus g). Κinneirus h et alii hodiernum Hamadan sub 340 σ3 latiet 480 longit. sec. Κinn. veteri illi urbi capitali respondere contendunt. Quam quidem rationem et equidem solam veram habeo. Pro argumentis mihi sunt:
T. Veterum da Tebatavorum situ tosilimonia.
Secundum Polybium t sita suerunt Ecbatana in montana re. gione, quae radicibus Orontis subiacet. Cum Polybio convenit Dio. dorus Siculus fi , qui stadia duodecim ab Ecbatvnis abesse dicit Orontem D. Eundem situm urbi tribuit Ptolemaeus. Secundum Isidorum Characenensem sita suere Ecbatana ea via, quae a Seleu.cia in Parthiam ducebat m . Auctore Plinio Susa aeque distabant ab Ecbatanis atque Seleucia. Adiungas denique coeli bonam temperiem,
o l. e. Θαπτουσι 3' ἐν τν βαρει τής δε Nήδων βασιλεις, καὶ Περσῶν καὶ Παρ- θων. ειρι σκ δευρο ' και o ταὐτον πεπιςευμενος Ιου Ψιος ἐδεν Ιερενς ' και τοῦτο γίγνεται μέχρι τῆς σήμερον ημέρας.