장음표시 사용
181쪽
vero, quae aliquando extitere, Hunc Vero ainplius non exi- stum s. et28 payti αἱ nat. θ; Deus utique cognoicit, quae in hoc univeri nunc eXistunt, quaenam Ver antea extiter , nunc ana plius non existunt. D quoniam sui
ipsius sibi conscius s. 86. x, ignorare nequit, quod quae
nunc amplius non existunt, tanquam exillantia cognoverit, consequenter adlus hujus cognitionis naemoria vicem supplet. Unde porro colligitur, Deo memoriasu per mu
Ideae rerum omnium, quae pertinent ad hoc universum vi simultaneae atque absolute necessariae mundorum omnium possiuilium repraesentation. 3. 82.83. , semper sunt in Deo, qui omnia singularia, quae in qualibet rerum serie, adeoque etiam in ea, quae existit, locum habent, in seipse videt f. Ios. ,
earumque sibi eo eius in s. 86. . Atque adeo ipsi omnia semper praesentia sint, sis existant, si e extiterint, sive ad. Me extirum snt, praetati tune a praeteritis atque saturis eontinuo disti sit, quat missa uentia tanquam praesentia cf. ηγὶ praeterita tanquam praeterita f. 66. , sutura
tanquam adhue sutura semper cognoscit s. s6. . Non igitur opus habet memoria,& hoc tamen non obstante ipsi tribui debent quae de memoria omnium persectissima pra dicari poterant. Cum enim memoriae sit ideas reprodurus recognoscere s. 79 DUM emptrix, adeoque conscium . . esse, M , quae nunc reprodueuntur, eas iam antea habuerimus 3 17'. ob mpis.); memorias et ei abs te snis, qui omnium praeteritorum idea reproducere ἐς ivit,
ae praeterea cognoscerer, quod ea omnia, qtrae repraesentant, ab initio rerum tanquam praesentia cognovisset. Non nem memoriam absolute summam, si distincte concipiatur, si ponere quae finguntur, Sibi a fictionibus recesseris, ree, dere in memoriam per eminentiam talem, quae Deo in prinpositione praesente vindicatur sed hoc ipsum veritatem pro- Dositionis praesentia confirmat. Si enim notio namoriae a
Mure si- esset milia, nec Huam mutata involvereti
182쪽
Deo sensu proprio memoria tribui posset f. o. . Hine
simul intelligitur, per in directum demonstrari, quod Deo non competat memoria nisi per eminentiam, si sumatur ipsi competere memoriam in gradu absolute summo, supposita ejus notione tanquam reali Inserentur enim, quae Deo competere nequeunt, teque latens contradictio in apricum plin
Oblisio in Deum minime cadit, seu Deus rei nullius ob obliuio eurlitisci potest. Etenim uni oblivio sit impotentia ideas reproductas, consequenter res per eas repraeliniatas. re o μδες gnoscendiis eti3 poch emp.), sine defectu aliquo secultatis cognoscitivae concipi nequit Enimvero Deo tribui nequeunt, quae ullo modo desectum aliquem involvunt f. 37. . Ergo nec ipsi tribui potest oblivio, conseque ter impossibile ut rei ullius obliviscatur. Ostenditur etiam hoc modo per indire sum. Ponamus, s fieri potest, Deum rei cujusdam oblivisci. Quoniam rei obliti sumus , cujus ideam recognoscere non alemus i5. Oct empir. , consequenter si consti non semus, quod eam an antea habuerimus β. 73. BesoLm r. atque adeo rem eadem repraesentatam aliquando taliquam praetentem perceperimus fieri potest , ut Deus eterit aliqua tanquam praeterita cognoscere nequeat. Enimvero Deus praeterita omnia tanquam praeterita emper cognoscit f. 66. . Ergo rei nullius oblivio in ipsium
ea M. 'Nimirum quemadmodum in nobis oblivio inser desectum memoriae proprie sic iste , quippe Lae in te cognitione idearum re productarum consistit g. 7s lych. empir. y ita in Deo ponit desectum memoriae per eminentiam Oti,,qilip-Pe quae propter eognitionem praererirorum omnium rata vasa praeteritorian eidem tribuenda venit o-Diuitia i Co le
183쪽
nlam itaque memoriae per eminentiam tali repumant esudem nec di liciter, uec per emine uvam tribuiporest ij. av
tia iij, stentia est perceptionum proteritarum mediata reprolia opiavit . io S recognitio 3 23o PDU. e r. , quando scilicet ideam rei cum re maestetite perceptae reproducere non posissimus, vel etiam ideam rei antea perceptae r produciam. recognoscere non valemus 3 sed eius ope reproducimus ideas rerum aliarum simul perceptarum inarum demum sibilato ideam illam , quam reproducti non poteramus, reproducimus, vel quam recognostere non poteramus reis cognoscimus s. 229. BAE empiro involvit adeo ne-eetario su cessionem , nec fine ea intelligi potest , cumque facultas reproducendi ideas imaginatio J a P dich. empir. , facultas vero reproduehas recognoscendi memo. ria sic f. 73. Dch. empir. λ, desiclum quendam inraginationis atque aemoriae supponit. Quoniam itaque in Deo nulla datur statuum successio g. 48. nec ei tribui possunt, quae ullo modo defectum aliquem involvunt 37. ; reminiis entia D P sensu erreris ridem conv-
Et quia Deo competit imaginatio per eminentiam . 167. eique tribui potest memoria per eminentiam β. 690, quarum illa reproduelionis idearum omnium praeterit rum, haec recognitionis eorundem vicem suppletis a sontol. . nihil in Deo ne fingi quidem potest, quod vicem rei a iniicentiae suppleat. Quamobrem nec renuniscentia ες ei ninentiam eidem tribui potesti, cit. .
184쪽
eidem convenire possit θ demonstratas quin millo modo tribui queat dubitari. nequit. Nimirum ii quis fingere velit reminiscentiam per emi,
nentiam talem , ea recidit in imaginationem, memoriam eminentialem. intentiet imaginationis per eminentiam talis supplet vicem omnis reproductionis idearumis memoria per eminentiam talis vicem sustinet omnis recognitionis idearum, consequenter quicquid reminiscentiae per eminentiam tali tribui poterat, in imaginatione ae memoria eminentiali iam eontinetur. Repugnat reministentia simpliciter inteli mi divino, propterea quod sine defectu concipi nequit ejus. in no sis limitatiun est Monui alias I 'ao Ps
empir reminiscentiam subinde etiam diei recordationem. Quamobrem eum Deo tribuimus recordationem omnium praeteritorum β. 66. I eidem quoque reminiscentia dene rari non posse videtur Enimvero sicilis est responsio. Nos in systemateis. 38. part L Neot naz. voeabulo r.eordationis quoad Deum proprium tribuimus significatum. signifieam reminiscentiae prorsus diversus est 3. 3α iis .in ri in isto proprio signifieat . non vero quatenus recordatio speruri potest tanquam nonymon reminiscentis no Dig. 2, demonstravimus Deum omni-
in praeterirorum reeordarici nil igitur obstat, quo minuareminiscentiam ei prorsus repugnare hie demonstiemus, Nullam enim hie adesse contradictionem nemo non videt,
qui novit , quid sit contradictio 3. o. Omol. . Ceterum eum relasiniscentia Deo nullo tribui possit modo, de eadem nihil diximus in systemate. Quoniam vel o praesens insibtutum postulat, ut disserenita omnis inter Deum atque ani- .mim nostram intercedens exponatur de ea hie loci sim, dum non erati
Marium limitaturo facultas cognoscitis immo p si E. .seisistis, tu lactu divitio baia ui lapilaria cistincte itque simul re issis lineis
185쪽
praesentantur β. U. Quodsi ergo a stus hie intellectus
divini limitari debet, limitandum est cum objechium, tum modus repraesentandi objectum β. 826. Onto ) Si ob-je stum limitetur , reprae lentatio rei ringenda ad quaedanti tantummodo singulariaci li vero modus repraesentandi vi lectum, repraetentatio distincta abire debet partim in comfusam partim in obscuram f. I. 32.38 39. Dcholog λει simultanea in successivamis. 369. - , Qua re si singularia quaedam praesentia ex parte distincte, niaxuma ex parte consule ac obscure repraesentari ponantur
PIG. rat. , utpote vi limitationis pauca admodum obiem simul ac distincte repraesentare valentesi, MI es. rati, Deo lam n do singularia absentia repraesentari si ' mamus, repraesentata praeterita recognosci supponamus; imaginatio Of. m. Oct empiri ac memori, resultar 3 ita ore empir , Enimvero cum iacultas cogno. ndi inferior ea dicatur, qua ideas e notiones obscuras atque confusas nobis comparamus , M. P .mpis ad eam sensius, imagiruitio es memoria reserit bis. Die itaque facultatem cognoscitivam inseriorem prodire, si actus intellectus vini quoad repraesciitationem singula xuun limitet in
Hine mirum non est, muta notio intellanus alvim eo, tracta ratione prodeat, s saeultatem ere festivam inseri rem, eum quas in animabus hominum, tum qualis in M,-bus brutorum deprehenditur, ab omni prorsis limititione liberes g. , . Cumque realites,quae rebus fio
nitis insuiu, non nascantur nid realitatum, quae Deo insunt, dive a limitatione , fr. 94 U Icqq. hi nee porro mirari debemus, quod actus intellectus divini quoad repraesentati xem singularium limitatione nascantur sensus imaginatio adi que memoris ammabushontinum&brutorum convenientes. Disilia πιν Corale
186쪽
quodsi originem dearum sensuum imaginationis atque memoriae in Deo S ex Deo probe perpendas plurimum lucis
assundetur antea demonstratis de sensu. imaginatione ac memoria Deo nonnisi per eminentiam tribuendis, clarius in.
te ligetur , cur intellectus in ipso suppleat vicem sensuum.
imaginationis ac memoriae. Si quando eruditi is a vanita. te , cui nimi una litant , in veritate detecta intelligenda &nondum de ea investiganda industriam suam magis exercituri, quam ira censes dis iis , quae non satis intelligunt , aut reprehendendis lita hiud raro se melioribus, mundum intelligibilem propius intuebuntur, derisibilis ex eo ortum clarius a dii imuius percipient , quam nunc datura spes superest sore, ut tandem creaturarum ideae ex Dei attributis
tanquam primis possibilibus a priori deducantur philosophia scientiae persectae sol mam induat. Non tamen prorsus impossibile est, ut ea, quam in Psychologia rationali&altera hae Theologiae naturaIis parte orbi studimus, luceus scientiae hujus specimen aliquod in Psychologia edant, ad ulteriora omnino profuturum. Sed sublimior haec philosophia venturi seculis reIervatur.
Per principum contra lictionis O rationis sufficientis Prive' ideae rerin om itum in intellectu divino deteramnamur. Et idearunenim si possibilia primitiva siecunda sive a primis orta jux intesiectu dita principium coii tradi stionis combinenturi essentiae entiunt limitatorum f. 94. sit vi principii rationis sufficientis eorundem attributa una cum modis quoad potentianiti modorum ordine atque dependentia illoruin a se invicem quoad modificationeni f. 93. seu deae animarum omnium tam hominum , quam brutorum' singulorum elementorum rerum materiali una cluitant 3. 97.). Quodsi porro elementa omnia juxta prinei pili rationis iussicientis combinentur, omnia non modo corpora possibilia, verum etiam omnes mundi possibiles result)nt , ac bis M. i Theol. Icat. P. II X porro
187쪽
porro vi ejusdem principii in adein serie existentibus jiingantur antinae , in unaqualibet prodeunt Osriines ac bruta, quotquot in eadem existere possunt, quoad sicilicet ideasis ioO. . Quoniam itaque realitates, quae Deo in- fiunt, iunt prima possibilia f. 87. ωprinritiva secundastu a primis orta n lscuntur realitatum , quae Deo insunt. diversa limitatione 91. x, Deus vero semetipsum omnia, quae ipsi Miliunt, quam distilictissimae iniico actu cognoscitis. 89. I ri.inc ipsiam iii cognitionem vi principii contradictionis S rationis Lissicientis ponuntur in intellectu divino ideat rerim Omnium, sic , quod perinde est , per utrumque istud principium ideae rerum omnium
in intellectu divino determinantur. Unde patet per principium contradictionis Crationis susscientis explicari omnes ideas , eumque incideis divinis
contineatur, quicquid cognir possibile, rerum omnium cinxnitionem a duobus istis principiis pendere. Et hac ubdem de causa in philosophia prima duo hae principia prima eognitionis posuimus tanquam undamentum , cui no tiones transscendentales supersimictae. latet etiam, cur intellectus naturae utrumque conveniat, quemadmodtim ib,
dem jam obse vavimus I. 7. 74. Oviolo, cum ipse intel lactus divinus in producendis rerum omnium deis non aliis utatur principiis, quam contradictionis ae rationis susib eientis iodsi quis ex superioribus ad animum revocet. quomodo ope horum principiorum prodeam ideae rerum in intellectu divino is genuinum eorundem usum saei le perspiciet. Constabit vero simul , quantum a vero absint, qui sibi persuadent, principium eontradictionis uni eum esse principium generale o principium rationis susscientis reiiciunt Nobis hic potissimum propostum est ostendere, praeter hae principia generalia non requiri alia . sed ea omni cognitioni susscere : neque enim hoe evidentius a tere potest , quam ubi intelligitur , ea deis omnibus, quae
in intellectu divino insunt, susscere. multa hic specialia
188쪽
annotari poterant, sed quae Relle animadvertet, qui non 'modo in ceteris Metaphysicae artibias , verum etiam in Theologia naturali, nota demonstrat animo eomprehem derit. . sus icit igitur excitasse attentionem, qua opus est.
sum, diis. Etenim possibilia primitiva prima , in oram .mn ne aliarum combinati e resinant, nec alia se priore μ' - uppinivit A M. iunt realitates, Meo insunt nos , bilia primitiva iste da, quae aliorum quiadem comburatione non resissiluit, alia tamen si priora sit *onunt I 8 p), nascuntur risitatum riua Deo insent, at Mersia limitatione I si 'imur possibia laxerimitiva prin a atque secunda, quam auia Deo liae ita sunt realitates, atque hae ipsis realitates inruontinuit id, 88o, diverso modo vinitari potanti Iam possibilia m. mitiva secunda du a prinus orta ominairssunt, qua
tetra non repugnat Nitra simus, f. 28. Ontol. , consequenter vi principii contrinictionis
. vorum secundorum iuxta piinci*um contra
combinatione essentis entius limitato uni reseliei ε. O . ,m per sentiam ens possibile sit 3 133 s. non alia entia limitata playbilia sunt, quam per ' ditionem realitatum Deo ine curentium reruti UN quenter nullum ens possibile intelligitur, nisi quia Deo hae insunt realitates. Et quia juxta principisii ob radi
'ctionis secta possibilium primi simx
binatione vi principii rationis sisset Minbuta enim limitatorum una cum modis quoad polentiam a mori
189쪽
modificationem sitam ab aliis resultants 93. attributa quoque rerum modificationes . earundemque nultuat dependentiae a se invicem possibilia non orent, nisi hae Deo inessent realitates. Denique cum possibilium prini i-tivorum secundorum combinatione juxta principium contradiistionis facta nascantur ideae animarum omnium tam hominum, quam brutorum , t singulorum elementorum
rerum materialium vi principii rationis sufficientis,& facta ulterius vi hujus posterioris principii combinatione omnisum elementorum , omnia non naodo corpora possibilia, verum etiam omnes mundi possibiles cluitent, immoctis corporibus in eadem serie existentibus animabus vi ejusdem principii in unaqualibet etiani de te prodeam h .mine atque bruta, quotquot in eadem naturaliter exisse.
ire possunt, quoad ideas eorundem oo. possibilia autem primitiva secunda non sint possibilia, nisi quia Deo hae insunt realitates Ire d instrati e idens est, nihil omnino intellis possibile, nisi quia Deo insunt hae resit, te consequenter per minii posui ilia sunt os uua s io at wum Enimvero praeter realitates, . Deo insilia . . dantur aliae, quae non inintil. 93 consequenter cuin realitates Deo inmislantes sim illimitata V icta sublato Deo tolluntur omnes realitates illimitatae, adeoque ori
possibilia prima s. m. Quantobreni eum possibilia
primitiva secunda prima stipponant,4 secundorum coin binatione nascantur derivativa derivativorum leo sitione tandem ulteriorat, M. sublato Deo omni dem tolluntur possibilia, consequente nihil animis
190쪽
finitis demonstrantur , non suppositis divinis attributis demonstrentiri . Sed hi inint qui prima demonstrandi principia non sitis perpendunt. Q fodsi enim hoc ficerent, uti que constaret, inesse iis, quae a posteriori sumuntur, ae ideo tanquam possibilia admittuntiar quia eadem actu dari observamus 17 . Ontol. Sane de corpore humano a tiocimaturus sumit , quae de ejus structura per anatomiam innotescunt. Visionem expliciiturus sumit structuram oculi. Et ipse Geometr 1 extensum sumit tanquam possibile quod corporibus extensionem competere observat Nunquam igitur analysin notionum perfectam instituimus , sed semper ac luiescimus in nonnullis , quae confuse perceptavi ex per lentiae tanquam possibilia admittimus. Quod ii vero persectim analys instituere daretur , ea semper in attributis divinis tanquam primis possibilibus terminaretur, quorum distincte intellectorum possibilitas pareret per primcipiunt contradictionis , qu uenus scilicet nullam contradictionem in iis involvi videremusci quemadmodum intelli
xitur per ea , quae de possibilitate realitatum in gradu ab- Llute summo supra diximus f. ad Forsi nec deerunt alii, qui existimaturi sunt, haud rectius Atheos erroris sui redargui posse quam per propositionem praesentem. V. rum enim vero hi erunt qui non perpendunt persectam notionum anal ν si nondum esse in potestate nostra. Et si enim semper ostendi possit, sumi quaedam tanquam possibilia , quae nonnisi experientiae fide admittuntur , adeo aue
ideo , quod ea esse observamusci cum tamen errum in ,
quaedam possibilia tanquam prima admittenda esse , ne d ri posse progress um in infinitum , quaenam sint illa possubilia prima , Atheo dissiculter persuaseris , antequam de
existentia Dei eonvictus certam ejus habueri cognitionem. Immo si vel maxime ipsum conviceris , quae tanquam pri ma sumit, non esse prima, sed analysin ulterius eontinuandam , antequam ad prima perveniatur quamdiu analysis
persecta in potestate non est , haud sacile ipsi persuaseris prima possibilia, in quibus terminanda analysis , esse attrubum divina. . Sassicit adeo eognoscere, quod Atheisinus im