장음표시 사용
201쪽
est, ii ut in uice ur' enit, quam quod quid sit optutrum nouitirenis adeoque desectus intellectus in voluntatem redunda Aut in his defietati muniam itaque de fuisomnis a voluntate divina arcendus is 37. irendum omnino est, quod Deus nunquam velit ruit quod optimum Uulgo in dubium non vocatur voluntatem vivitiam esse optimam, adeoque conceditur Deum velle, quta optimiunest, eum phrasi ista sensuit in in re nequeo; ad parilaulam descenititur, H--a' illi, es tu si inde ea optuna esse sed in me maniω eon dictio e Mimnequiti Alias diu uini rationes quas noniuilii .
xuiu nunς epotamus inpote suo loco refellendas. Pro 'ae autem notandum est velle Deum quod est optimum. non qui id nohis videtur optimum fieri enim potest . t. quot nobis optimum est , non videatur is quod videtur non sit. Quodsi urgeas falsum esse quod sum imus se. o. ut nos semper velimus, Quod optimus quid si opibmum, semper certo chin o muricio risu partimui. ubi potem aliquam ridet os leui , sicile reson ur i quod ut appareat, unis i proposuisse imo exemplum sunt AEuo nummi aures , qui non differant nisi pmdem
optimus ergo est , qui pondere superat alterviri. Quodsitruum eligere alterum alteri relinqui jubearis , potest ut nummum minoris ponderis ubi habeas , alterum maj xis ponderis relinquas altaria Tendit adeo voluntas in idoquod optimum non est , essi Moxis te optimum non velle.
detur eligere nummum minoria ponderia, eonsequente hoe exemplo mirume prohatur ire proh conseium velle quod
optimum non est. Sane non dithleheluci e nummom P
202쪽
Deus est spiritus Infectissimus Deus intelle stu per sy rimalis, Delissimo f. i5. voluntate perseelissima gaudet i840-υς sed spiritus persectissimus est , qui intellectu' voluntate gaudet persectissima 6 6. BG H. Deus igitur spiritus persectissimus est.
Ostenditur etiam hoc modo. 1rima nostra spiritus est 3 643 P ch rat. 9 , nec negare quis ausi spirithialitatena esse quandam animae realitatem f. s.' Quamobrem Cum realitas Omnis, quae animae inest, in gradu abs lute summo Deo tribuenda sit f. O. y etiam spiritualitas in gradu absolute summo eidem tribuenda, conseque ter Deus spiritus persectissimus est. Quodsi spiritualitatem Dei superius posteriori modo prinhare voluissemus , vi definitioni spiritus perfectissimi inde inferre lieuisset Deo competeres intellestum perfectistimum is voluntatem persectissimam. Istiusmodi demonstratio tyronibus conveniret, in quorum gratiam Theolo. naturalis compen8ium eoncinnari poterat intellera facillimum s principia analytiea, de quibus in superioribus diximus , rite adhiberentur is propostiones etera tuo quaeque loeo inde dedullis adjungerentur, omissas ur, quae majus acumen postulant.
Noluntas Deo competit in grMdu absolute su mos su DLMajDramus nihil prorsus mali vult. Etenim nos malum distincte vindicasa. cognitum nolumus f. 88i. O T. Psych enim), eumque nolitio non sit nuda volitionis omissio 3 884. P ch. empir. sed peculiaris quidam actus animi, perinde ac volitio 3. 88 Pθι b. inpir. , quin sit realitas quaedam animae dubitari haud quaquam potest I Q. Q viam itaque No i THOl. Nai. II. Zi omnis
203쪽
omnis realitas, quae inest animat, Deo tribui debet in gradu absolute summo I O.), noluntatis vero perlectionis gradus nario coircipi nequit, quam ubi malum omne n lumus, seu nihil prorsus mali volumus meo quoque trubui debet noluntas in gradu ablolute summo, nec is quicquam mali velle potest. Ostenditur etiam posterius hoc modo Voluntas Dei
semper tendit in optimum f. 83.d. Quamobrem cum bonum non sit, quod est maluinis 534. 365. bch empir.
adeoque multo minus optimum quod malum est; voluntas quoque Dei nunquam in malum sertur , consequenter fieri non potest, ut Deus unqtiam malum velit, seu quod perinde est , nihil prorsius mali vult, adeoque ipsi uolumias in gradu abiblute summo competit.
Communiter noIunt a voluntate non distinmitur , sed actus nolitionis ae volitionis smul ad eam resertur sed alibi jam dedimus rationem , en aversionem ab appetitione distingui eonsultum dieamus tanquam diverso' an an,
auia ad diversis facultates reserendos s. 886 PDG. Nir.
Umitum a Volantas disina Vorsus illimitara est Deus enim spi- luntate H ritus perseelissimus est 3. 86. Sed voluntas spiritus persectissimi prorsus illimitata est f. 653 PDes rat. . V listas igitur divina prorsus illimitata. Ostenditur etiam hoc modo Deo competit volum M 3. M. . Enimvero cum nulli prorsus in Deo dentur limites s. 6.); nec voluntas ejus limites recipere potest ullos, conloquenter prorsus illimitata est. Duodsi magis arrideat demonstratio indire sta, ita eam esterre poteris. Ponamus, si fieri potest, voluntatem
204쪽
divinm esse limitatam. Deus igitii limitivus est, d/mluntatem Coniquenter non prorsius illimitatusest: quod
eum sit absurdiviti Q. , voluntas ejus i insitata B - h. in psychoin tu rationali nondum e eo demim.
amni erit, voluntatem spiritiis persectissimi esse illimis, tain, iur, non feratur nisi in optimi millium,inst Wi- illi datam huc apponere sim si iti f. I 89. . . . . νε , Erer non potest, ut Deus bonum apparens praeferat bo D tim διηυ aes vero, vel bourun minus majori. Sonainus enim , irae apparevi non ri potest Deum praeferre bonum apparens vero , vel mi-' ferre, inus bonum majori Quoniam bonum apparens tale non , ---ι, est , sed saltem videtur , adeoque multo minus optimum V est 6 337 PB bal mipir. I , , bonum minus introd sema,is acliti itiit, Optinium non e: , cum optimuin sit, quo iseris dari repugnat voluntas Dei non seretur in optimum quod cum sit absiurdum f. 83. , fieri non potest, ut Deus bomina apparens pyaeierat vero, nec ut nun Ira strat majori.
Ponamus voluntatem diviniungeneraliter quidem deis hiatam esse ad optimum quem dinodum humana ad immi, uti P in rat os hoc tamen nou obstantea num apparens praefrere vero S minus majori Quyniam uo aliqua adesse debet, cur id stast mmos aliam esse non posse per se patet, linim ut Apparens videatur bonum, idque in ea sit dato maximum , adeoque optimum, di bomini nuntis itidem videatur optimum quod cum tancipi non possit sine aliquo cognitioinis desediti, admit- henda erit in Deo volitio de flum quendam involvens.
imvero iam tribui M*idit 'u' uno modo desectum a liquem
205쪽
aliquem invinitis. 37. Ergo nee tribtu potest electio
apparentis boni prae vero S minoris boni prae optimo. . nsequenter fieri non potest, ut Deus bonum apparens praeferat vero vel minus bonuia optimo.
Qui ubi in genere de voluntate Dei loquuntur, eam Opta mam oeant is optimam Numinis voluntatem tanquam motivum fiducia erga Deum & acquiescentiae in voIuntate
ipsius commendant in easibus tamen particuluibus si uantepturum esse, quod a Deo electum concedunt; vesu eni. 4mnam tanquam per inutiam suam ad optimum deternila . natam ponunt, sed hoe non obstante ob libertatem, qua
gaudet, praeserre bonum minus majori Ut igitur intelli- geretur, hane opinionem eum summa Dei persectione eomsistere minime posse demonstrationem posteriorem priori jungendam esse duximus Deum non praeferre bonum ap- Parens vero, sicile admittunt omnes, quod manifestum hoς' darguat semum sis in intellectu, siquidem naturam vin, iuntatis sana perspectani habent, sue in voluntate , quam horio a per essentiam ad malum determinaxam esse de . intem particulariter perspiciunt. Enimvero non minus
eandem rationem adesse debere vident acutiores, ubi adm, siris, Deum praeferre bonum minus maiori Aut enim in intellectu ponendus erit aliquis defectus, ut scilicet Deus bonum minus habeat pro eo, quo majus non detur, aut in
Voluntate , quae tanquam ab intellem independens heil tur, desinus aliquis admittendus. Quodsi mine demum voliintatis distincleresolvere vellemus in sis principia,inde. sectum intellectus tandem apti reeideret sta tantis,in rugibus in re sitis manifesta , si notionibus e sis, .la,
dixeris, opus non est memo non persessiorem ensi et voluntatem hominis si semper eligeret, quod optimum est, nee adeo faceret, nisi quod optimum. Immo eui virtus infiteat curae Graique est, is nil magis in votis habet, quam ut ipsi daretur semper facere quod optimum. Quamob
rem eum Deo persinionem abistote summam de axe m uini pusu a f. s. , ne eam ipsi quisquali teneris
206쪽
aulit , qui verum Deum se agnoscere profitetur miriani profecto videri poterat, cur voluntatis divinae tendentiam in id , quod optimum est, in dubium revocare quidam au- deant nisi abunde constaret, quanta sit praejudiciorum via: in illorum animis, qui veritatum nexum distincte expende
Deus omnia vase simul, unico voluntatis actu. Etenim quod L mola Deo nulla datur statuum successio s. 8.). Quamob V rem nec fieri potest, ut successio quaedam locum nabeat in si 'M volitionibus ipsius. Vult igitur omnia simul, seu unico voluntatis actu. Idem ctiam ostenditur hoc modo. Quoniam quae animae insunt per modum facultatis , a Deo tribui uonios, sim nisi per modum actus f. 78. , voluntas quoque, quae homini inest , per modum facultatis 3 88et. 6cho -- pino, nonnisi per modum a lus tribui potest. Quamobrem quae ut Deus velit fieri potest , actu vult, consequem ter simul omnia vult, seu unico voluntatis asstu.
In systemate jam ostendimus s. ss-not. o. unicitatem athus voluntatis pendere ab unicitate actus intellectua: alias eidem demonstrationi hie etiam esset locus. Addimus tantummodo, quod, quoniam nos non omnia simul volumus, quae per omnem vitam successive nos velle eontingit, propterea quod non omnia praevidemus , de quibus nobis sta- ruendum est per omnem vitam , successio actuum volendi seu volitionum 9 882 Ochol empir. involvat desectum intellectus. Quamobrem eum per principia Theologiae naturalis heuristica Deo tribui nequeant, quae ullo modo desectum aliquem involvunt is 3 r. nec successiva volitio eidem tribui potest. Tribuendus igitur nonnisi unicus o luntatis actus.
207쪽
Vbiaestas De Deus omnia vult ab aetiim, non demi quid in tematrem pore ponamus enim Deum non omnia velle ab aeterno, sed quaedam demum in tenipore. Non igitur omnia vult simul inhiod cum sit absurdum si I necesse est ipsumonuit, quae vult , velle ab aeterit , nil demum in tempore. Aliter idem ostendimus in systemare ex eo quod Deus omniaeognoscat ab aeterno f. 339 Vmet. I. Theol nat. .
quali spiri Detis est spiriti s nec sarius. Deus enim spiritus est si Deus f. 86. atque necessario existit s. 21.). Enimvero spiritus necessarius est , qui necessario existit 4 6 662. Psch. rat Ergo Deus piritus necessarius est.
Atque adeo patet, notionem spi itus necessarii esse realem.
a fiseu mi. Motirin volti/itiatis diuiuae est repressitatio optinti. Et-luntati, in cnim voluntetis Dei sertur in optimum l. SIO. Qi iam-vinae obrem ex o , quod quid sit optimum , intelligitur , cur Deiis id velit, consequenter cum ratio 1 issiciens at id per quod intelligitur, cur quid potius sit, quam non sitis. 36. , repraesenti iti Optinai cst ratio su iaciens, cur Deus quid velit. Enimvero ratio iifficiens actuum volitionis est motivum 3 887. Mych. nipir. . Motivum adeo voluntatis divina et rcpra lentatio optimi.
Qui ne rarit , Deum velleri rod est optimum , motivum volunt. is div nae non Irioicunt nisi repraesentitionem boni. Quamobrem eum in nobis repraesentario boni d lindia sit motivum volitionis Vo. Dch. mpιr. in gradu persei lio nis voluntas divina qui .id voluntatem non d. istret a volun-
208쪽
tare hostra, nisi quarenus tanquam spirinas in Mysia omnia vult simul. Rei uiri tamen summa Dei persectit it etiam voluntati inst aliqua persectio , quae in humanam minime cadit. Olun rates diversorum subjectorum differre, que- tint nisi per motiva, per quae actus volitionis determinaturi Atque adeo motiva Dei disterre debent a motivis humanis vel aliorum spirituum finitorum. Alia vero dissecentia tum locum non habet, iris quod motivum sit optimi repraesent
tio, quod in nobis' aliis spiritibus finitis est repraesentitio boni , propterea quod ob intellectus impers onem quid
M Inown noluntatis bdinae est repraesentatio vini. Et Mistivum n enim Deus malum omne non vult f. 87.J. Qitaiiaobrem uiuari use ex eo quod quid sit malum, intelligitur, cur IIeus idio et ιμ-lit. Quoniam itaque ratio susticiens noluntatis tua , per quod intelligitur, cur Deus quid noliti f. 56. Onrol. 4; repraesentatio niali ratio susiaciens est noluntatis divinae aut si mavis nolitionis divinae Et quia ratio sufficiens noliationis est motivum hujus actus 3 887. ycb empiri9, re praetentatio mali est motivum noluntatis divinae.
Repraesen ratio mali est etiam in nobis motivum nolitionias . 89o P cb evrpir.), at alie adeo quoad gradum persectio
nis nulla differen i intercedere videtur inter noluntatem hin manam atque divinam. Fnimvero notandum est , nolunt, tem divin im extendi ad omne mesum ita ut repugnet Deum unquam velle quid in P eum ad terso iud raro cointingat nos velle, dum stibis uione boni , consequenter id non nolles Ast aliter sese res habe in voluntare , quae non ad omne bonum extenditur, eum alias quicquid bonum est existere etiam des,eret. 1iem ad dum autem inisectio voluntatis est velle primum seu boni ira aximum ita ex adverso persectio noluntatis est nolle malum vel minismum. Astus nolitionis repugnare nequit actu volitionis.
209쪽
Ceteram patet etiam in Deo , quod de homine demonstra. vimus W884. Pota emptrix, nolitionem non esse nudam volitionis omissionem. Etenim Deus actu positivo non vult malum, eujuscunque tandem fuerit gradus vult quod est optimum omittit actum volitionis boni, quod sub optimo tanquam minus sub majori continetur. Dissere iam hane notasse proderit in sequentibus.19 Cur Deus Deus non vult seu aversatur omnia simia, quae ades- omnia noli tur Etenim si Deus non omnia simul aversaretur , quaeis ML aversatur, sed successive demum id fieret daretur utique in eodem statuum successio f. o3. Onto ). Enimvero in ipso nulla statuum successio locum habetis. 48.). N cesse igitur est , ut omnia nolit se aversetur simul , quae
Ostenditur etiam hoc modo. Quoniam repraesentatio mali est motivum noluntatis divinae β. 94. y adem
que nolitionis ratio sussiciens s. 887. V ML
sita vero ratione sussiciente nolitionis , ipsi etiam ponatur nolitio g. 18. Onto , necesse est Deum nolle malum, quam primum id sibi repraesentat. Enimvero intellectus divinus omnia possibilia singularia ct universalia, adeoque etiam malum omne, sibi simul repraesentat s. III. . N cesse igitur est, ut etiam omne malum simul se unico noluntatis asti nolit sive avertetur.
Nimirum suecessiva mali nolitio supponit desectum eo-gnitionis mali, scilieet quod non simul cognoscaturi, atque adeo intelleilus defectus in noluntatem redundat. Quar obrem cum Deo tribui nequeant, quae ullo modo desectum aliquem involvunt s. 37. nec successiva mali cognitio in eadem locum habere potest.
210쪽
res malum onme non rudi seu versatur ab aeter , ni Curi, 'AI demum in tempore. Utcnini si fieri potest, pona uuommnιahem Deum aliqui ct inali non avertari ab aeteruo, sed demum in notu M. teinpore. Una ergo nolitio praecedit alteram ., altera ait ram sequitur, consc*ienter Deus non avertatur omnia λ
mul Quod cum se absurdum mi im.', fieri haud sus Nam potest, ut Deus demum in tempore quid aversetur,
suod non aversitus sierit ab Hemo , adeoque necesse Hi sum mahimimne ab aeterno propositio hae in in praxin quemadmotam si, eo Loquere ore emisubit. Qua obrem his disinam hieitionem sensilium duminu .
comem appetitus Ienistivus, ne sudis per πή- tiara Etenim appetitus sensitivus ex emisis mundi. δε- dea oritur F. 58o PB u em piro, atque adeo cognitimui quendam destinim involvit C, D. Octo empir. . inamobrem cum Deo tribui nequeat, quod uno modo istum aliquem involvit 4 37. λ; appetitus sensitivus
meo ianvenire nequit. tuo erat umim Elumvero quamprinuini repraesentatio bovi consist in dis inmm abit, appetitus senfitivus degenerat in Nitim lem sive voluntatem , etiani in nobis s. 88o Pociat mytr. . Quantobrem in Deo cui coinpetit voluntas per seliissilia. s. 84. nil praeterea requiritur , quod vicem appetitus sensitivi suppleac Cum itaque rei per emine tiam tribui nequeat, quod cum propie loquendo non infit, is tamen loco non stipponit aliud vicem eius lupplens si 843. Onuc o appetitus sensitivus ne per eminentiam