장음표시 사용
231쪽
quod ut eius loco sit, fiat vel faelum sit aliud, aut ut nihil potius fiat, vel saltu in sit, consequenter velle debet non esse, quod est , adeoque contrarium vult j. 297 LM. . Noluiuas igitur reprobans involvit voluntatem contrariL
E. gr. Si noluntate reprobante nolumu , Maevium in uxo
rem duxisse Sybillam aut volumus , ipsum duxisse aliam, aut duxisse nullam conlequenter non duxisse Sybillana. N luntas igitur reprobans involvit voluntatem contrarii. Ni
iniri in qui dicit nolo hoe fieri, is etiam luit,volo Meium seri, sire Velit se Deo seri aliud, Me non nisit Tristitia hi lait reversationem re dantem oritur ultimaver enim ex repraesentatione mili praesentisis Gi PDA --μD- δεμ piri, Quamobrem cum aversemur, quod tanquam uni nobis representamus 39o 'dicb empir. , quinis a Ium, ex quo tristitia oritur, aversemur, eu id praesens ec se nolimus, dubitari nequit. AEnimvero si malum, quod praesens est, aversemur, ita ut ipsum praesens esse nolimus; ave satio reprobans estis aeti. . Tristitia igitur involvit
aversationem reprobantem. E. gr. Si quis tristitia perfunditur de morte amiel eliaris sali eertior factus , eam aversation reprobante ave satur, quatenus non vult mortuum esse amicum. Hane aversati
non prodimus dicente' nos nolle audire, quod amieus ili4 mu Aarissimus nerat, mortuus sit, vel ubi eadaver desini is praesens uerit, nos nolle Utan videre. Nimini seviniuntate nostra standum foret, noluissemus mori amicum. dum moriebatur,& noluntas periturat, etiamsi fictum imsectum fieri non possit. In ideis res manifestior est, quam vocabulis non iam commodis exprimere diffiniter licet.
232쪽
ookntate eonrems. Tristitia enim taedium β. 62o PB-chol empir. ,4 nolimtatem reprobante in involvitis. 223o. Qua inobrem cum taedium nullum in Deum cadere possit 3 2o3. , nec ipsi tribui queat, nisi quatenus absentia voluptatis a flum nolitionisi connotat 3 226. P, mali scilicet praesentis , cujus repraesi: ntatione in nobis tristitia oritur
3 6ai. bch empir. tristitia quoque eidem tribuit
quit nisi quatenus ab entia voluptatis con notat actum nolitionis mali praeientis. Quoniam itaque noluntas reprobans est quando malum praesens nolumus seu aversamur j etai , ct eadem voluntatem contrarii involvit f. 222. ;tristitia non potest tribui Deo nisi quatenus absentia voluptatis con notat noluntatem reprobantem mali praetentis
cuna voluntate cootrarii. E. gr. Deus in Sacris dieitur tristitia assci ob hominum peccata seu male facta , quae tanquam prasentia cognoscir. Quodsi ergo eam ita explicare volueris . ne quid ipsi tribuatur , quod repugnat , dicendum est, Deum ex malefactis hominum nullam percipere voluptatem neque adeo eadem ipsi placere 3 s et V Feb. Vir. J. Nolle eundem,
quod ab hominibus perpetretur aut perpetratum fuerit malum . sed mare , ut non faciant vel secerint. Haec omnia etiam insunt animae, quando titistitia assicitur, nisi quod assit molestus quidam sensus utilii pr.uem omnem arcens aliunde or undam g ceto Uych. empir. , qui in Deo loeum habere ne luit.
Tristitia in Deo non arcet audivin. Si nos tristes risiti iti sumus, tanto taedio asti itur animus, ut voluptatem , si ι'cumton qua adsit , non appercipianuis aut, si qua adesset , non gssi 'apperciperemus 62O 'Icho empir. y consenuenter prorsius m possibile es , ut ea stante tanta sit voluptas, qua taedii apperceptionem tollat , conlequentur ut gaudio
233쪽
locus sit 3 6i3 PBU empir. . atque adeo tristitia ga dium arcet. Enimvero quando Deo tristitia tribuitur, nullam saltem voluptatem percipit ex eo . ob quod contristari dicitur,4 id esse vel Delum esse non vult, sed vult potius esse vel factum esse coiitrarium β. a . . Id tur iiiiiiiiii obstat, quo ex bono praesente simul volupta.
tem percipiat,' id esse vel fieri vulit voluntate licet approbante F Ri .). Quamobrem vim gaudium Deo tributum non d-- oui voluptarem ex bono pri sentemrceptam cum voluntate approbonte conjunctam Lais γι ut obstat, quo minus eidem S gaudium, & tristitia diver so res eiu una tribui possit. Tristitia uitur inlaeo dium minime ameti
Patet adeo , gaudium Meris itiani ita a nobis explieari. in immutabili Dei naturae S. summae ejusdem persectioni nil derogetur. Qui doctrinam de malo, quatenus Deum respi
eit, ex systimas pro undius haustam perpendunt; veritatem quoque propositionis praesentis profluidius inspiciivit sed nostrum jam non est ad Mura amba a descendere. MAH exeitasse attentionem acutiorum, quomun meditationire linquetia sint, quae linures nostros transtendunti, 226. Aurita Deo competit felicitas alsouae si lac Felicitas est sumimus o status, quo voluptas vera perduratig 636 PBcb empiri, vini Summa igitur est, si voluptas sierit summa cumque si tus mutabilium determinatione coiismatur 7ossiit. si eadem voluptas sumnia eaque vera, immutabilis coiia stans. Enimvero voluptas lini alablute summa ivnim tabilis s. mo. vera ' oi. yd constitas cum in se sp ctata, tum respeeti Dei es t zoa. . Competit itaque ipsi silicitas alabluteriunma.
234쪽
In nobis qui eontinuis mutationibus sumus osnoxii, silucitis statum respicit, qui permutabilia determinatur. I. popolito l. st cum Deus prorsus immutabilis sit f. 7 , nee ulla in ipso detur statuum successio 3 48. , ipsa voluptatis eoi, stanti Mimmutabilitas supplet vicem statuum seu omnes status em nenter eontinet s. Omoth Quods adeo se-liet atem liberes ab omni defet tu inhaerente et , quae entibus finitis cori veni , quemadmodum quoad Deum fieri ne-eesse est 37. status degenerat in constantiam ct immu
f. 227. Qu niam elicitas Dei abitute summa est j. 226. Iudepe , ,
ei aliunde nil accedere valet, consequenter ens nullum adtiafelieita felicitat te conjerre quicquam valet, consequenter ratio divit . selicitatis extra Deu in non continetur in ente alio ν56.
Hae divinae felicitatis independentia probe notanti est, non modo ut praecaveatur erronea opinio, quasi Deus a nobis vel ereaturi aliis felicior reddi possit praxi officiorum erga Deum multum nocens verum etiam ut differentiam selieitati nostrae a divina intimius perspiciamusci id quod notasse in praxi denuo juv,bit.
Detu felicitatem sit in vult voluntate approbante. Et Iuni doenim Deo cona petit felicitas absolute summa β 26. , Deus et elit eumque semeti pium distinctissime cognoscat f. 89. ,ean i/ci AEt ut dem quoque distincti sit me cognoscit. Enimvero felicitas illa sultima consistit in fruitione voluptatis limina: g. 636. POchoc inpis. , quae percipitur ex summa porsectione 3 5H PDi 'b e/πi3 . I99. pa= t. The L nat , adeoque ex eo , quod in te sunt me bonus sit 3 3 7O. pari. I. Theol nat. . Quoniam itaque Deus se esse in si liuiam umbonum vult voluntate approbante β 2i7.J; se esse quoque Mosi rarol. Nat P. V feli-
235쪽
felicissimiam seu, quod perinde est, Micitatem sivim vin
'oluntate approbat te. Nimirum Deus selieissimus est , quia summe bonus in se. Etenim quia summe bonus in se summa gai de pei sectione 9 37o Theo nar. 4 adeoque unimam ex teipso percipit voluptatem g Η6. ens r. , eumque vela sit
persectio eadem constans aut in si miniurabilis est sty bici, em r. . Quamobrem dum vult se esse si uinia num in se volunt,te approbrive necesse utique,' ut eadem voluntate velit se esse felicissimum orerat etiam. Pronositio praesens vi principii heurisiici , Hrexappam intelicitatis nobis inexistente deduci
qμιωμο Witur semetinum necauicquam aliud tanto, suantos, amore rem AE potest. Etenim Deus semetipli maximo placet, nec aliud quid placere mam potest Quamobrem cum amor oriatur ex eo , quod quid in altero ob
s rvamus , quod nobis placet b. - . , consequenter major sit, quo nobis'iud placeri vimus e sum amat δε amor si Aptas maximus seu sum mus est, nec datur aliud , quod tanto , quanto se amore compleni potest
In definitione tam nominali g. 633 H I empiri I, Mam
realii β. 649 P ehol empiri , videmur supponere amorem ' semper tendere ad alium. Enimvero notandum est , quod dum nosmetipsos amamus, nos spectemus tanquam a nobis diversesci id quod levi attentione agnoscitur. Quamobrem definitionibus amoris non contrariatur, morem etiam praedior de se A. Ceterum exemplo ipsius Dei docetur, amorem sutipsius non posse mehendi, modo stremis, sine abusi vitia eontrahantur. Etenim in nobis inin sui-rpsius plerumque des hi laborat, ex Meldente est, ut vesex rvio nascaruis vitia suo loco Mutatur, quomodo20M Disiligo b Corale
236쪽
rn.eaveatur, ne a rectitudine deficiat, nee extranimite os vim gerur qua cura rite ordinetur , ne vitiorrum semes Q. Nimis rigidi morum4ensores attentionem suam haud raro siderari patiuntur , ut inter id , quod necessaries quod ex accidente saltem est, adeoque evitari potest, non distin.
girunt Quod in Deo censura vaeat, id nee in nobis arsedem incurrit, nisi quaremis aeredit, quod sicuri . te do ira etiam potest
intum est Etenim non ritur ensistud, quod pla u -- magis possit iam Deus et . . Quana abreni cum amor oriatur ex eo , quod quid in alterono plas crat , PKν -- α); non daturens aliud, quod isagis ama se ει quain Deus, consequenter misita edidi in in in hominibvi magis amento, quam Deus, ia
' ex eo est, quod alia magis minitia sint quam Deus.
'quam quod vel Deum non agnoscamus, ut m s saceat, erer omnia , vel quod animum ab eo avertamus, dum eundem ad alia eonvertimus sed de his plura dicemus. Tuo loco, quando praxin ossiciorum erga Deum explicaturi de eodem supra omnia amando gemus. Dum amor ea
supra omnia praeeipitur, nequaquam praecipitur, quod in se impossibile, vel quoad hominem impossibile se. Etenim Deus in se spetistiis is est , qui egis quam cetera amari
Potest, nec per naturam hominis impossibile, ut Deum vi, Per omnia amet sit ita quod praxis hujus osset longe dis sellima, ut, si solas naturae vires spectes , inplerisque
'im. pro moraliter impossibili habeatur. De tribuenda bonitas in alia eniis in gradu absolute Bonitarson Iummo. Noli imas Dei sertur in optimunt c, M. , con πυε D Hi seiriumor velis is etiam debet, quod enti cilicunque Opti. μ in si a suum.
237쪽
accidentalem TN. part L heri nar. λ; Deus tantam uniuscujusque entis persectionem essentialem atque acetiadentalem vult, quanta tu ipsum cadere potest. Voluntas igitur divina prona est,aut, mavis, propendet ad entium aliorum persectionem promovendani. Enimvero pronitas ad aliorum persectionem promovendam bonitas est 6 693. pari. I. Theol nar. . De ea maior concipi potest, quam ubi voluntas in talitam alterius persectionem propendet, quanta in ipsimi cadere potest. Deo igitur tribumvla est
bonitas erga entia alia in gradu abistute sitimo.
Bonitas voluntatis quaedam suo in atque .deo aueianium odo de is amittat in se perui, nobis sermo est.
quatenus tanquam voluntaris propemo quaedam ψectatur; non vero de riuatam exercitio, quarenus eoosderantur esse
aus a propensione istius voluntatis pendentes. Sane bo nus in alios animus nobis tribuiter, etiamsi in potestate no stra positum non sit quidpiti ad persectionem alterius con ferre. Ubi enim de bonitate sernio est, non quaeritur de
eo, duod in eoinrri potest ad alterius persectionem, starum qui consero vesit. Me plurimum possit, sise nihil: ira quod exesseau bonitatis ipsa eolligatur ejus ineri Hria, quemadmodum a nobis Haiun est in s -- ν Θι
- ein Deus reuia retera ast merse aram r. Etenim Deus ausi cur summe bonus est ero entia cetera a se diversa g. 23 i. notri . Enimvero qui bonus est in alia entia, eadem amatis no 'unt L et crat Ergo Deus entia cetera a se diversi amati monstrationem per Moti te minisi Neque mim
238쪽
in ea supponum ur nisi prinia psyehoctii 4 studium
eonserendi hon aliis et , qui bonus in alios , conveniens: sed hoc ipsum studium ex definitione boni in genete deduximus f. 696. past. I. Theti nat. . Principio igitur isto hie uti datur , etiamsi tractationem praesentem a systemate prorsus independentem esse velimus. Ne est luod sibi quis metuat , ne , dum alio prorsus modo in praesente tractatione veritares a se invicem dependent quam in systema re ita ut principiorum conelusionum loca haud raro permutentur , circulus vitiosus committatur. quidem amor iste vel ex affectu illo deduci poterat, quem/οο ν Graeci appellant; sed nisi in methoduna peceare velis. ωassensum vacillare noIis, id demum sacere datur , ubi creatio fiterit
Quoniam Di sentia cetera a se diversa amat g. 232. I Dei amorori quin etiana amet homines dubitari nequit. ominas.
Et si Deus filii hominum mala improbet , id tamen eorundem amori minime obstar Immo nec obstat, quod hominem puniat ob male facti. Idem sanea nobis in eum bit, ut amemus homines etiam malos , etsi eorum scelera ac vitia odio prosequamur. Unde proverbium Germanorum: in , quo dicimur amare personam , sed odisse altum. Ae inde est , quod Deus etiam qcia hominibus benefaciat iis, qui mali sunt, ita ut quoad bonos & malos nullum videatur diserimen. sed de hac veritate magni nometiri dicemus apertius , ubi Teia erga inimicos sumus explicat iri. Proderit tunc nosse exemplum Dei, sive theoriam, axin spectes.
f. 34. Dei dispinus est ad voluptorem exies tate hominum iri, asD.i
percipiendam. Et en in Deus amat homines β. 23 1 Sese, IesicuMιν amor consistit in dispositione animi ad voltipt item ex alto homi-m
tius selicitate percipiendan O, 33. MEo empir. . Deus
239쪽
Qitur disposituRest ad oeuptatem ex citare homnum
Nimirunt ea est Dei murra, ut ex selieitate hominum sediripiat voluptatem on ea nimirum eontinetur ratio uissiciens, cur voluptatem inde percipiat. Unde si homo fudiri selix , quin actu ex eo percipiat voluptatem, dubitari
haudquaquam potest 63 . θα - πιλ
Deus velit voluptatem hominum extra mirum dubitatio. nis aleam posituni. Enimvero status, quo voluptas vera
.' tur Deus selicitarein hominum.
fifelicita Dem mysticitarem hominium vesie nequit nenisho hominum inines amat g. 33. . Quamobrem cinia taedium alterius 2 aversetur, qui alierum amatis. 65i V si quin s quin Deus aversetur seu nolit infelicitate homin v ratio ne omni caret. Est vero status, qlio taedia perdurant, im silicitas 3 637 P empiri, Fieri adeo nequi , ut Deus nisicitarem hominum, quae de homiri demonstrat; sunt, ad creatura erum
vascunque alias , quae felieitatis ae insilieitatis sunt eva vi, transferri pom, hemo non videt, quemadmodum quo
que idem in systae . sed alis inodo ostendimiis in ista binuistimes Deo tribui nequit, quod se Iit infelix Elminimus
240쪽
ut velit eorum infelicitatemis. 36. . Quamobrem per
o , quae Deo insunt, non ilitelligitur , cur sint in selices adeoque infelicitatis ratio sussiciens non in Deo, effextra ipsum quaerenda f. 56. Ontia P. Deus igitur dici nequit causa infelicitatis hominu nais 88i mrol. .con. equenter ipsi tribui nequit, quod homo sit infelix.
Tribui nequit judici poenas justas decernenti exequentiti, quod leficus sit infelix, sed infelicitaris suae eius ipsemet agnoscendus. Absit itaque ut a poenis , quibus Deusasset malos, adversus tofum concludatur. D. 238.
Micitate entiwn se di Dei sermu percipienda connotat volun-δε' ιribu ratem hujus felicitatis. Etenim amor in nobis ducit dispo ili' sitionem animi ad voluptatem percipiendam ex alterius se.
rem cum Deus dispositus sit ad voluptatem ex felicitate hominum percipiendam β. 34. ,- felicitatem corinidein velitet . 233. , in selieitatem velle nequeat 3 236. , idemque verum sit de eiu quocunque ilio felicitatis ac infelicitatis capace not. . 236.) amor Deo qua astedius tribuitur, quatenus Voluptas ex felicitate entium a se diversi rum percipienda Connotat voluntatem hujus felicitatis.
In philosophia morali amorem an tuam omelum distinguemus ab amore tanquam assectu spectato Assectu d generat in ossicium aut, si mavis virtutem , si quod in a petitu sensitivo est, reducitur ad volunt item, quo ipso pr di volitio felicitatis alterius, unde porro pendent actus seliscitatem alterius promovendi , in selicitatem avertendi. Cum in Deo non detur appetitus sensitivus I97.), ne id, quod assenui respondet, iroprie loquendo in Deo datur , quemadmodum affectus omnis in sensu proprio eodem removendus , nec tribui potest nisi quatenus distincta boni ae