Theologia Naturalis Methodo Scientifica Pertractata Qua Existentia Et Attributa Dei Ex Notione Entis Perfectissimi Et Natura Animae Demonstrantur, Et Atheismi, Deismi, Fatalismi, Naturalismi, Spinosismi Aliorumque De Deo Errorum Fundamenta Subvertunt

발행: 1741년

분량: 785페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

β 2 6 ν, adeoqua ratio mi si citatem in essentia' attributis eius habeant i mo pari. I. Theu nat. 94 ex ejus a bonibus, adeoque iis, qua facit, colligere datur, rumam ipsi insit persectio, consequenter alia ab eo diicD.

s. um esse possunt persectionis ejus uti ne sis.

-οὐ sonum igitur uulmo dici potest, quatenus est in persei bonis eius Mimmae , 37 part Latiunat. . nimvero gloria divina est complexus attributorum dilab rum, quatenus a creatura rationali agnotatur s. 6io. part Labeo nat. , adeoque per ea quae sunt illorum Ggna, patefit. Nuamobreti Deo bonum dici potes , quod sint ad patefaetionem gloriae ipsus

Probe notandum est, quo sensu quidpiam diei possit Deo bonum, etsi re nulla extra se indigeat sibimetipsi susscien- tissimus Notio enim boni facit ad intimiorem ac facilio- rem voluntatis divinae cognitionem.

si id nec Quoniam bonum est in Telatione ad Deum, luod ad optimum di gloriam ipsius patefaciendam facit F. 6I. in relatione, si 'sit ad it optiviis est, quod ad gloriarn us patefaciet dapi

o nutrian maxime facit.

cui a Cupiditas Deo tritisi potest, summus futuram esse vult quos fuDe pia tendis ad perfecti et en tiariae irae. Quod nos cup

rei δε- mus, id nobis miraesentamus tanquam nobis valde bonum 3 8o8 PDctia empir. λ, consequenter cum appetamus quod nobis tanquam bonum repraesentamui β. 389. Poch. empiri , idem appetimus Enimvero Deo nihil dici potest bonum , nisi quo facit ad naanifestationen gloriae ipsius 26I. , nec affectus tribui possum, nisi qi enu .dia

262쪽

Voluntate Dun

stincta boni ac mali repraesentatio est ratio volitionis ac nolitionis, qualis consula in nobis excitat affectus s. i3.). Cupiditas adeo eidem tribui nequit, nisi quatenus vult suturum, quod tendit ad patefactionem gloriae suae.

Oritur nimirum cupiditas ex repraesentatione boni absentis, quatenus scilicet tanquam nobis bonum spectatur I. 8io. 8os. bruol. instr. . Quamobrem respectu Dei, quod tendit ad patefactionem gloriae suae, spectari debet tanquam futurum , ubi cupiditatem eidem tribuere volucris. Quem admodum autem in nobis eupiditas, utpote assectiis , vehementem arguit appetitum f. o 3 P ῆιRDVir. iita Deo e piditatem tribuimus, ut indigitemus , eum vehementer aliquid velle, seu ad significandam seriam ejus voluntatem, ingratiam eorum, qui non satis intelligunt, quid dicatur, nisi de Deo humano more loquamur.

imperfectionis i ius su quod, i in finis cad 1 et inters qμ 'si i lctionem quandam in eodem argiaret. Etenim Deo seu , di i quod perinde est in relatione ad ipsum nihil dici potest bonuni, nil quod facit ad patefastionem gloriae ipsius f. 26 I. , consequenter signum est summae ipsius persectionis i5et Onto Quamobrem cum malum in relatione

ad aliud dicatur , non modo quod ad inapersectionem auterius quid eonfert, verum etiam quod ejusdem signuntem f. 37I pari. I. Theol nat.)s quoad Deum malum quid dici nequit, nisi quod foret signum imperfectionis ipsius, seu quod sit in eum caderet, imperfectionem quandam iii

eodem argueret. . Non quaeritur hic quid sit malum Deo, neque enim tale quid datur , sed tantummodo quid in relatione ad Deum mamlum diei possit, quoniam id suo non destituitur usu. Nimirum vi Notima hujus intelligitur, quomodo praecaveri de

263쪽

beat, ne Deo tribuatiar, quod a summa ejus persectione abhorret. Itenim si quid de eodem affirmes , quod eidem convenire non posse intelligitur, nisi neges summam eidem convenire persectionem id erit quoad Deum malum, adeoque malo eum obnoxium acies. In genere hoc facile eonis cedunt omnes enimvero ubi venit idem affirmand im, p. pbeando principium generale ad casum particularem, haud raro haesitant plurimi. Quamobrem probe perpendi velim, qui quoad Deum malum dici possit.

Cust De di Deo displicet , quod malum quoad Vs laici potest. Ε Duceat quod enim Deo nil placere potest, quatentis iniperi celum est uti Vin μ' o7.), adeoque quatenus imperfectum est displicet Vf- ue et PB hoc empiri) Quamobrem cum malum quoad Deum dicatur , quod seret signum impersectionis , seu in ip b imperfectionem argueret ν. 264 quod quoad ipsumniatum dici potest, id displicet. f. 266. suo Deu Quoniam Deo displicet id, quod non modo tale est,

Lum*cv nc hi ex eo voluptatem percipere non possit, ted quod etiatu

a sibi positivo non vult seu aversatur s. O8 θ, quod Vero malum quoad ipsum dici potest, id ipsi displicet 263 νuuod quoad Deum malum dici potes, ex eo n modo mussa voluptatem percipit, sed idem quoque actu postivo viti vult,

I aversiaIur. Poteramus hoc ipsum adhuc aliter ex ipsa natura aversa tionis demons lare sed non opus est ut simus prolixiores in iis quae in s stemate iam fatis evitia sunr Sequitur etiam eo, quod voluntas divina feratur in optimum ab . . 267.

Fuga giis Fuga mali Deo tribui nequit, nisi quatenus actu sitias μος iri is non vult , quod forensis metu inser momo, seu μ'

264쪽

mionem 'andam in 's argueret, nec ex eo et stuptatem' percipere potest. Fuga naali in nobis est tristitia ex D u absente percipieiadae, si praeleias nobis fieret, praegustiis 4 8i3. 9cho empir. , oriturque ex repraelontatione mali absentis quoad nos 3 8l8. 'νchol empir. Enimvero nil lui potest naaliun quo ad De una , nisi quod foret signum inal eriectionis aut si in pliam caderet, in aper sectionem quandam in eo argueret 264. tristitia Deo tribui nequit, nisi quatenus ablentia voluptatis en ista noluntatem reprobantem Diali praestiuis cuni voluntate contrarii f. 22 . . Quoniam itaque quod malum dici potest quoad euin id Deus a stu positivo non vult, nec ullam ex eo voluptatem percipit β. 266. iuga mali Deo tribui nequit, nisi quatenus a stu posiurvo non vult, quod foret signum imperiae ionis , seu impersectionem quandom incipis metueret, nec ex eo voluntatem percipe- in nobis in mali potissimum malum respicit physicum,

morale , mimis evin phvse eonnes itur. Enimvero eum ob summam Dei perfectionem Q, eamque prorsus immutabilem g. ae independentem tas. . in Deum malum physeum cadere nequeat , nee

fuga eidem tribui potest respectu mali physei Probe hoe nor indum s , ne norio fugae, quae nobis est, admisceat quin des nonini λ meo triduenalis, quae simmae ipsius DG simoni inversantur. Velim autem , ut notionem ruinae

Deo tribuend. probe perpendanr, qui sibi aliisque persu

dere conantur, quasi Deus velle po*t, quae non tignum imperfectionis μ' quatenus non perpendunt, quae non sunt senum summe perfectionis, ea redarguere Mandam imperisitione

265쪽

is. Quia in nobis animus fluctuat , vel vacillat, si ,onunt abiens cupimus , sed media , quibus idem obtuneamus, vel ignoramus , Vel quaenam ex pluribus elis re debeamus, minime videmus s. 832. Poetho empir. y vacillatio seu fluctuatio animi a desectu cognitionis est, adeoque imperfectionem intellectus arguit. Quoniam uaque Deo nullo modo tribui possunt, quae quomodo cunque desectum aliquem involvunt s. 37 ideo neo vacillatio seu fluctuatio anum ullo eidem modo tribui po

test

Non lieet excipere, liberandum esse hune assectiun a de sectes, qui eidem 'dhaeret , ut tribui possit Deo. Etemni hoe fiat, prorsus tonitur, nee quicquam ejus amplius in linquitur , cum vino isto euiunonis desinu incipi ma

3 269. ιν horris Horror Deo D ibui nudo modo potest. Horror in nobis nullo sensu oritur ex repraesentatione mali tanquam ingentis . f. 837. Deo tribui Behol empir. . Eodem igitur inodo ostenditur, Deo Es repugnare prorsius horrorem , quo supra evicimus , nulla sensu in eum c venire metum pusillanimi Pusillanimitas Deo rudis sensu tribui lotest. Titsilla itas cur Deo nimitas in nobis oritur , si impedimenta in prosequendo re rem si bono , quod cupimus , obvia tanquam insuperabilia iam ls si in his repraesentamus g. 844. PB . empiri . Insuperab

lia nobis repraesentamus impedimenta, vel quod pro insuperabilibus videntur , quae non sunt, Vel quod cupimus, b, quae cupere non debebamus, tanquam extra potestatem nostram constituta. Nemo non videt in priori casuiu vi

266쪽

De Voluntate De a r

desectu, in posteriori autem non obtinere, nisi ex desscti secultatis appetitiva. Quoniai itaque Deo tribui millo modo postunt, quae necessario defectum quendam involvuntis 37. Lovidens est, nec pusilliininuuitem ullo modo eidem tribui posse.

Forsan iis, tu systema Theologia naturalis , quod a te prima dedimus , legerunt, subnasci poterit aliquod du- bium cire malum morale cui in hoc uisiverso locus est

Etenim ostendimus fieri non posse , ut Deus velit mesuin morale ν 18CH L 3--αὶ ipsu elegissemumdum hune qui existit, ob maiorem, quae ipsi quam ceteris inest, peruetaionem c 3as part L THOI. t. Unde imserent non dubitandum esse , quin Deus voluerit malunt morale ex hac serie rerum eximere. Demonstravimus vexo in sestemate malum morale perinde ac phvseum seriei huie ita implicari, ut eadem salva separari ab ea minime

possit; g. ssa rari et aram nath, immo nequidem in e su aliquo dato tolli posse, ut sequens seriei pars maneat e dem s. vs pari et Modinat Unde porro collisent, Deum sibi exemtionem mali moralis ex hae rerum serie, quam cupiebat, repraesen asse tanquam dissiculiatis prorsus insuperabit Cum adeo adsit eausa pusillanimitatis β. 844.

Whol rara r. non repugnare eam Deo. Qui sic sentiunt, non satis perpendunt, una de necesIitue essentiatim

in systemate f. ' . part L a col. nar. , d Paulo superius de origine dearum in intellem divino demonstrata sunt l. 9i hqq. ,-vene nequeat, quaς impossibilia sunt c=. 3i3. Ian. I. THOL nat.

Animositas Deo tribuitur . ervarenus ab omni metu liber non ualvobintate ipprobante vult futurum , quod ad patefactionem insensiogsiri suaeIacit. I ii nobis animositas est praedoininium cuia ομ--.piditatis ac spei in entis mctii in ex distichahate boni obtu

267쪽

metus nulliis cadit, nec Go Resu et tum irit ut potestis

257. quoi a iocunque spectetur bonuin suturiim ab omni iactu prorsus liber est. Lupidites eidem tribi. potast, quatenus fieri vult, quod ad Iatefactionen gloriae uuae tendit 53.); spes vero tribui nequit, nisi quatenus bonum, quoi suturum novit, vult g. 55. . inanes, bretii licupiditas pes una tribuet Ida, id fieri nequit lincidi ii, quana quatenus voluntate approbante ieri ut , quod ii, turum ad patefactione in gloriae suae tendere novit. .itet itaque animosiuaten eidem tribui posse. Gui ucauis ibinini metu'liber voluntate approbante vult futurines, quod ad patefactionem gloriae suae tendere novit. Nimirum Deo nihil dissicile esse ex omnipotentis eius livet. Qui vero dissimili te insuperabiles ut utar veluti ruod malitin physeum e morale ex hae rerum serie eadem

.lva separari ab ea minime potest s.ssa pari. I. Theol nar. . hi omnipotentiam perperam impossibilia extendunt s. via pari. ThsoL iat. Unde porro abiti de fa Dctunt, . quasi voluntas De etiam ad imposithilia extenderetur 313. part Lubeo l. nat. . Dissicultates adeo , quae animo nonnulloriini observantur, non aliunde sunt, quam quod me sui mam intellectus ac voluntatis persectionem, nec rer πι

Γῆbilitatem vi ideiruin in intellectu dirino sata distinae perspeii in habent. g. 72. Cue D cani Deus animosius es, dum quod cupit ad omnipotentiam

mosita tri suam, fert. Etenim in inobis Oritii animo litas , si diis ut peo ς cultilles boni obtinendi, quod cupimili , perpendentibus videantur superabiles , aut superatu non prorstis imp CG-

pos , atque ad gloriae suae patefactionem tendere novit

, χοῖ, . Quamobretu cum lacere posit, quod es nos-

268쪽

sbile Cf. 3 3. Iim t. ol niti. vi omnipotentiae suae s. 3 T. piri t. Theu, t. omnipotentiae hujus sibi sit conscius animosus ella debet eo quem stabilivi musis 27i. , sensu, dum quod cupit, ad omnipotelitiam suam cleri.

Tquidem nondunt evicimus, Deo competere omnipo enti In nemo ante aegre r. rat, quod in rete eandein ex systemate supponimus, curia in serius independeriter ab hae propositione eam Deo vindicaturi simus. Poreramus itaque silvis methodi legibus ad inserius demonili an da provocare. Notandiam praerere omnem hanc de affectibu Deo tribuendis doctrinam potuisse quo lue sis fumati seri, atque ex principiis ejusdem demo, iitiari.

perceptiliam s. 'γcho em r. o. Spes Deo tribui ne-q ut nil quatenus bonum , quod futurum novit, vult US.). Quamobrem cum in relatioue ad Deum nihil dici possit bonum, nisi quod iacit ad patefactionem gloriae ipsius 3 261. y actiones boni inum ad mani sellationem gloriae suae diri tendas sperat , qui uentis suturas praeiciens Vult Eninavero adium ipsi tribui nequit , nisi quatenus bisentia voLiptatis connotat actum nolitionis O6. . EX-0ra igitur, quam homo nectit in dirigendis acti nibus ad p*tei actionem gloriae suae, taedium percipere nequit,m: quatenus ex eadem nullam percipit Ohiptatem ea que nou Vult 3 9is . pari. I obeso t. noli ritate uiden νςpriab te etai. Patet itaqite Deo tribui positi Vli-Hh a cri,

269쪽

derium, quatenus vult homines, quos actiones silas ad manifestationen gloriae Lia directuros novit, id sacere & ex niora, quam nectunt, voluptate ni nullam percipit, ut 'Me noluntate reprobante non vult.

Quod desiderium divinum restringamus ad sola homi- nun actiones, quae ad manifesbationem gloriae divina dirdi uentur, nemo miretur. Neque enim in relatione ad Deum

quina Hilaritas Deo lis sensu tribui potest. Halaritas in -rmores nobis gaudiunt est ortum ex eo, quod malum sit praete m mis tulit , et metus mali evanuerit s. 833. Ochol empir IQuoniam nactus Deo nullo modo tribui potest 237.), nec ullo sicialii dicere licet, metum Dei evanuisse , Consequenter nec gaudium ipsi tribui potest, quod evanuerit. Et quia ex demonstratione illius propositionis, qua omnem a Deo metum removimus, patet, ei nil quicquam mali ob tingere posse nec hoc nomine tribu ipli potes gaudium, quod a malo fuerit liberatus Patet itaque hilaritatem Deo nullo sensiti tribui posse. o

Quodsi Deo gaedium tribuas ex eo, quod se ab omni ma- Io prorsus immunei agnoscit nulla adest ruio, cur ipsum a reliquo gaudio, quatenus ipsi tribuitur, distinguatur. E enim gaudium tribuitur Deo ob bonum praesens, quo Dubturi 3. S' Ecquis vero est, qui nesciat. ad bonum prinsens referri immunitarem ab omni malo. sane si nobis narrantur mali, quibus premuntur allici bonum diore Α- lemus quod nos ab iisdem simu immunes, immo mu&

mus, dum hanc immunit tem cogitamus, tanto quidem

a quo majora nobis videntur illa mala.

270쪽

De Voluntate Dei. ψs

Fastidimi Deo nullo modo tribui potest intentiri fasti 'stirium dium oritur , si , quod nobis tanquam bonum repraesenta I

bamus, idem deinceps tanquam malum repraesentamus 'q'pω ' β 859 PD . empir. adeoque locum habere nequit, nisi intellectus quodam desect u. Quoniam itaque Deo tribui non possunt, quae ullo modo desectum aliquem involvunt β 37. nec fastidium ullo modo tribui potest.

Pugnat nimirum sastidium eum semma intellectu divini persectione.

De ira tribuitur , quatenus nullam ex actionibus do sis quo sensu toti ejus contrariis percipi voluptatem sed eas non unit, I c tribuι' vult autem ob easdem punire hominem. Ira enim taedium in

nobis insigne est ex injuria nobis vel aliis illata ortum conjunctum cum odio ejus , qui eam intulit m 46 'γ-Hoc Gnpim , atque cum cupidine vindictae 3 87a chol empiri Deo competit jus obligandi hominen adactiones non suo arbitrati, sed juxta voluntatem divinana determinandas 986 pari. I. Theol nat.). Qi iam ob rem eum jure suo ultis eundem ad hanc a stionunt Zeterminationem obliget s. 987 pari. I. Theol nari); uri divino in se contrariatur, adcoque Deo injuriam facit, qui voluntati divinae contrarias edit ad iones. Gitoniam itaque Deo tribuitur taedium , quatenus absentia voluptatis con notata luna nolitionisis ac6O, odium divinum non den tat, nisi voluntatem reprobantem ejus, quod ipsi dii plicet in ente alio β 239. , consequenter quod non modo t-le est , ut ex eo voluptatem porcipere non possit, sed quod etiam aditi positivo non vult, sed aversiaturi .aO8ῖ, Deo ir tribui debet, quatenus nullam ex actionibu VO-

SEARCH

MENU NAVIGATION