장음표시 사용
431쪽
Equidem salsum est, indum esse en a se, ,erum ex adverso, ens a se esse a mundo diversum non tamen su cit, illud esse falsum, hoc verim, sed cum illud assirmet assimis,hoc neget, issuras fusitas, hujusveritas demorisbanda. 439,--- aversinis. Etenim atheus mundum habet pro ente a se Aa oujse M. 370. Estvero a se independens s. so PH L NM. Ραώ. in x Atheus inque mundum independentem facit ab ente alio, quod ab ipso discisum. g. 44o. M i era theo nihil ritur, hoc minia a pectibili, quia
Dini rari em barit m eme ago ab stse merso consequenter Omma, -- - φήμη vel in is eoiam, ratione incientem in eodem amisma --πρπινα Etenim assicus mundum indepcndentem facit ab
-i-- ente alio, quod ab ipQ diversium, adeoque negat eum Aficientem dependere ab late alio, quod ab ipsi diversum est in re 4390 Quamobrem cum ens unum ab altero depem Hlenc deat, quatenus ejus, quod ipsi inexistit, ratio in altero continetur s. si tot, atheus negat dari quidpiam in hoc mundo adspectabili, quod rationem habeat in ente alio, quod ab inso diversum Qtiodsi ergo nihil datur in universo, quod rationis quidpiam habeat in emte alio ab ipso diversimi, sine ratione autem issiciem te nil me ac fieri possiti . o. ια); necesse est ut, quicquid in mundo est vel fit, rationem micienton in ipso mundo habeat
ropositio hae probe tenenda est e vim per eam ta
cite absurditatis redarguitur theus, cum plurima assem
possint, quorum attonum susscientem non dabit,
432쪽
nee dari posse agnoscet atheus ex iis , quae mundo Us in-
sunt; sed quae omnia plana sunt penitusque intelliguntur, quamprimum admiseris Deum, ens absolute persectissimum,
mundi hujus autorem Sane athuisitius conjicit sui desen'sores in dissicultates insuperabiles, ubi a priori philosophari constituerint. Quando adveniet tempus , quo systemaphiissophiae condetur squale condi post supra insinuavi-mio si qpuo omima prorsuis a priori ex ipsa notione entis perfectissimi deducenturi clarissime constabit , quod sine Deo tenebrae non dispellantur in philosophia, nec nis per eum plena in eadem lux iulgeat, modo ad condendum non accedat, qui plus de facultatibus suis sperat, quam in iis est. 44 ID Apolles at ei mundus amnem se cientem exuen Rufio emnae suae in e tia sua habereaebet, ac ideo exsere, quia sum sentiae bile Etenim atheus naundinia habet pro late a sei modi tibi 437. Enimvero eris a se rationem sussicientem existen- iuxta tuae uae in sentia sua habetis. i. pari. I. feta nat , rheum au ac deo existit, quia possibile art. I. Theol nar. .renda.
Atheus itaque admittere tenetur , mundum rationem QNficientem existentia suae in essentia sua haberes, ac ideo existere, quia possibilis. Poterat etiam ostendi hoc modo. Iuxta atheum nihil datur in hoc mundo adspectabili, quod rationem habeat inente alio ab ipso diveris, sed omnia corum, quae
sunt ves fiunt in codem rationein stillicientem in eodem agnoscunt 44o. . Quoniam itaque ratio aliqua detur necesi est , cur mundus existati ro Ontia. λ; necesse utique est , ut eadem insiit ipsi mimdo. Enimvero ratioeonina, quae enti cuidam insunt constanter in essentia
jus continetur a 68. Oniol. . Ratio itaque sussicicus: existcntiae mundi juxta atheum in ipsa ejus cssotitia con
433쪽
tinetur. Est veri e essentiam possibileis ius tu M. Ium atheum adeo existit mundus , quia posa
laresellenta linc hypodissi Misistis dicium deproperetur, cum mundiu hic non tantummodo spectandiu sit, quaremis intu compositum est, λ λ- quatenus compositionis siue rationem sussicientem agnoscit in elementis, substantiis simplicibus g. 8a Colmia. , in
quibus rationes ultimae continentur eorum , quae corpor
bus tanquam composito I79. Gμοιο insunt rq r. Comol. . Neque vero opus est, ut singulae hypotheses theistica sigillatim refutentur. Quodsi enimfundamentum sulareriatur, cui superstruuntur cetera, eidem iiiiiis sta sponte coiritum L praestat dante in uniceconvelli. quam insufficienter resiliere, illud eidem innituntur. Quae 'iactenus de hypothctibus iis nim de iubavimus , o
initare mundo tributa fluunt. Quamobrem si eviceris , seitatem mundo falso tribui, cetera per te corruunt. Quod hie de systemate athei monemus de omni alio systemate falso tenendum. Experientia satis superque loquitur, quam Prum proficiant contra distentientes, qui aliter procedimi.
magno plerumquς -mhil agentem iidem iiiii quamst necessarium, infalsa erimis itiniam mediodo de monstrativa in ordinem redisantur, quo πρῶ- ος
es Hominuminis rationem sumentem in sentia sita habetis exseriiam 4 i. I in vero ensillud necessirium est, quod ra fi h nem sufficientem in essentia sita habet g 1o,. MAP ,αribo. existentia ejus absiaute necesseriae s. 3o8. λη- Inhypothesi igitur ista mundus est ei necessiritima erustor tia ejusa Aut necessima.
434쪽
la hypothes athei propositio praesens converti nequit.
ti in ens necesi trium , seu cujus existentia absolute neee, 'saria, in eadem dicelidus sit mundus. Etsi enim atheus neget dari ens a se, quod sit mundi autoris. II.), A a quo mundus dependeat 3. 390 non tamen hinc inferre licer, mundum esse en unicum necessarium, nec praeterius dari posse aliud, a quo mundus non dependeat. Propoctiones non sunt temere Onyertendae, ubi earum Converso demotarari nequit Hinc est quod Geometra conversas de- monstrant, veluti ubi ostenderunt, trianeulum aequila te rum habere angulos ad basin cruribus oppositos a quales Q. -κ aequilaterum esse inluiangulum, mox Propositiones com: ' .Fertentes demonstrant, aequicrurum esse triangulum, quod angulos ad basin habet aequales, Maequilaterum esse, quod fuerast aequiangulum. Qui igitur conversam atheis tribuere velit, necesse est, ut ex principiis, quae ex desinitione is usathei necessario fluunt . demonstret rubpositionem sequen-
' reni. Ens quod necessarium est, ut cujusea Minitia, solute necessaria, mundus est. Ex eo igitur, quod sumit is tu existentiam eritis esse absolute necessariam, vel rationem existentia suo sussicientem in senti sua habςre demon- strare debet, quod si mundus hic ad pectabilis. 'Non con- sultum est athei tribuere', quod stante impia eorum hyp6thesi admittere non tenentur. Etenim cum non alio fine in . . Errores cum hypothesi atheissica connexos inquiratur, quam ut theos absurditatis convincere detur 3. not. 4 L.); ubi istemipsi, tribueris errores, quos stante hypothesi sua a se amo- 4. Vςre licet, eos absurditatis convicturus nonnis justam con- - , querendi ansam dabis, quod noli ex aequitate agas, eosdem: hi errore suo confirmabis ad eum defendendum per-- 'in assores Prosta eXempla in controversiis aliis,
435쪽
athei mundus nec ortus est, nec interire potest. Minus nisu iuri munduin D tam debet tanquam mi, ouodper naniram suam omis ac interitus expers, tu ut si,' ni rerum non minus ornu, quam interit 444. nisis In bipothes athei mundus non incepit exsere . cum in inurum ab na vi exseret. Eleium in hypothesi athei mundus non auia de est ortus . 44. . Quamobrem quia ens oritur, quod e --ν ne isteri incipit, cum antea non existeret s i. Inio*;
oram . in athei hypodaeli mundus no incepit erustere cum a rea non existeret . Idem etsim M ostendi uti. isti Q - - -
Qui ergo atheos absurditatis redargirere volentes urgent,
uia nil ainudius cogit ri possit, quam quod mundus e . rus medicistere creem vesisti starim aliquas ultan, Minitemus prodiret odversus eosdem niua nom, aiunt. Ipse elisisti Minis pro aestudo habet, quod mum liis aliquiuia non extiterit,' postea casu muri existere
coeperit, ut scilicet nulla dari possit ratio sussieiens, euros... i. ' fere coeperit, eum antea non existeret f. 94. CosmoL Di--usmodi argumenta hominibvis, quibus in imaginatione omnepraesidium postrem ell, speciosa videntur: sed ab atheo
ridentur, cujus quippe hypodies minime feriunt, ad pompammagis quam adpersi deiidum composea. , ' Γνη, quam iunc simum, inhypocitarathristica.
436쪽
s. 44s. δε,--hesi aether indus, pia existi, - - se a Dei rasii totum si h 'pothesi athei mundus interires in is nequi. g. 4 30. Qifinio cin quia emimeri quod eri miminis stere delinit, cum a existeret si s i. oriri toti Meo . pothesin atruri fierinequit, ut modus, qui exinit, exsegaram sine desistat.
Jum adisum itaque mi vi nee os purae possibilitatis in statuit a ditatis deductus sitit, nec ex statu actua litatis in statum pura possibilitatis reducetur immo post
rius impossibile es , atque mundo repugnat. Poterimus quoque propositionem praesentem ex existentia mundi ab olute necessaria juxta hypothes athei demonstrare, quemadmodum praecedentem inde demovitiavimus.
f. 446. In Asoris athei minusas es Hern- Etenim in hac Denistis hypothesi mundus nec existere coepit, cum antea non mandyMexistaret g. 444.), adeoque nullum cristendi initium ha by usbet aliquando nec existere desime cum nunc existat 443. , adeoque nec existendi habebit finem. Enimvero aeternum est, quod nec initium, nec finem habet existen . di s. s. pari. I. IAN. . In hypothesi adeo athei mut
dus est artem . Ex demonstratione propositionis praesentis liquet, atheos
mundo tribuere arsernitatem rum ex parte ante, in ex
parte post, quemadmodum loquuntur Scholastici. Patet etiam aeternitatem hic sumi pro tempore infinito, cui nec ullum assignari potest, initium, nec finis ullus. Etenim
mundus existit in tempore, quod nemo negat, Me ipsa notione reali porist, s a. omo Lyci monstrari potest. quod
437쪽
quod impcssibile fit, ut in tempore non existat. Quam
obrem ubi aeternitas mundo trahuitur .non potest tribui nisi sub notione temporis infiniti Fluit autem aeternitas mun-
. di in hypothesi atheistica ex aseitate mundi, ob quam eidem tri Hir existentia absolute necesseria. f. 44 T. ADernitas mundum ternam esse fatuit, vel ternitatem. xminiam manae posibilem defendit, is ideo altius m es , seu po-isfert ath sita aeternitate mimri non necessario equitur , non dari Deum. ismum. Cum quod aeternum est, existendi initium non habeat 3 39. par r. I. Neo nar. , qui mundum aeternum esse statuit , negat eum initium existendi habere. Enimvero ex eo, quod initium existendi non haboat, seu aliquando non extiterit, non necessario sequitur, quod ideo rationem existentiae QScientem habeat in seips, sed hoc non obstante rationem issicientem in alio habere potest,ialtem qui aeternitatem eidem tribuit, defendere potest, quod rationem existentiae suae sitaicientem habeat in alio, nec hic attenditur, si vel maxime hoc statuat per errorem, scilicet quod mundus aeternus rationem existentia sit cientem habeat in ente alio a se diversio. Fieri adeo potest, ut, qui mundum statuit esse aeternum, admi . licens a se quod a mundo diversium is in quo is rationem existentia suae usticientem habet, consequenter Deum l. 67. pari. I. Theol nat.), mundi autorem Quinniam itaque non negat dari Deum, mundi autorum, γtiaeus vero est, qui id ipsum negat s. ii. , evidens est, qui mundum aetermum esse stantit, eum ideo atheum
Multo magis idem patet, ubi tantii nodo defendix aeternitatem mundi possibilem esse, cum tum manifestum
uix, rationem possibilitatis noli quani inmiindo, sed in
438쪽
me alio, in quo ratio simiens reperitur, cur existet e essit mundus, qua posita ponitur quoque ipsemuncie istentias it 8.-M
Oppido igitur falluntur, qui bi aliisque persuadere co-
nrur, aeternitatem mundi esse palmarium atheismo sundamentivit. Etsi enim atheus detendere teneatur axernita
Me faciens in ipse existente continearii s 3. I. pinna Theol. nae. . Dudum hoc agnovere Theologi fit Philosophi, oui cum D Thoma aeternitatem mundi possibilem statuere. Quodsi enim aeternitas mundi repugnaret existentiae Dei.
ita ut ea posita sequerent non dari Deum, nec ejus p iis bilitatem desendistin D. Nismis, cujus acumena iees gia naturali admirantur omnes, quibus idem dijudicandi ultra data Gnstans illaneologorum sententia deposesbili aeternitate mundi abunde loquitur, quod mundi arte
nitatem nunquam agnoverint pro fundamento atheismi, sed potius ejus astitatem. Neque adeo opus est, ut atheum refutaturus de aeternitate mundi serram contentionis cum eodem reciproces simiamentum enim atheismi subvertis,
ubi eum non esse ema se ostenderis, sed hoc pori amunm do divisum esse ac mundum in eodem rationemsi e tem existentiae suae habere debere taministraveris simumdus nonina seipso, sed ab alio, sequitur dari Deum sue is aeternus fuerit , sive noviter productus. Potes largiriatheo mundum esse aeter , modo evincas, eum non esse a se iri salvo res est.
439쪽
cessarium s. 4 4 a. . Enimvero ens a se non indiget vi auteritas, ut existat s. r. part L Theol ratJ, Qquatenus necessarium est, sibimetipsi sitssicit ad existendum , 6 pari. I. Neo nat.). In hypothesi itaque athei mum
clus non indiget vi alterius ad erustendum, sed sibimet si ad id sufficit.
M.--- lloniam itaque mundus conservatur, si eidem da. - uir, ut in se suo perseveret f. 8 a. n. I. Theol naes , hi uo uxta atheum vero non indiget, alterius ad existendum, sed sibimetipsi ad hoc sufficit g. hi in voltis attii mundus seef--Mservo, nec hase in cuHemenin omeniadmodum itaque atheus milliani agnoscismatissimi. rem f. IIJ, ita nec admittit eius conflarvatorem. Adi que adeo juxta impiam hypothesin non datur creator &com servator mundi. 4so.
Misaiciam In hi milesiuitii mira usoni impos μμ Etenim srum mpas miraculum aliquod produci debet, ab ente quodam a ras in mundo diverib producendum sa 4. Comol. . Enii Lapothesi. vero uva ut eum mundus proris independens est in 'Aei mufente alio, quod ab ipsc diversum I. 390, conishuenter cum ens unum ab altero dependeat, in quoquid prehenditur, cujus ratio aliqua in altero continetur 8s i. ωποις; in hypothesi athei impossibile est, ut mit culum aliquod contingat, seu, quod perinde. Graciselasunt impossibilia.. inc athei negant ullum unquam in mundoniis culum contigisse, L quae de eis commemorantur, vel pro fabulis habent, vel pro esse in iraturae insolitis ominant, quae
440쪽
vulgus admiratur, quod ejus causam ignoret. Quamo rem si atheus de veritate miraculorum convinci possit hoc ipso corruit impia, cui deditus, hypothess. Admittere enim tenetur ens a mundo diversum, a quo is dependet,
quod natura superius est, cuique eadem subjecta. I. uisa artium ordo naturae necessarius est. Etenim juxta latis asatheuin existentia mundi est absolute necessaria 442. , oraenis na- adcoque haec elementa, quorum aggregata sunt corporaturae juxta I. 76 Cosem . , mundum hunc constituentia, necestario artium. cxistunt s. iis comet Quoniam itaque his existentibus elementis natura ordo asius sic nequit s. 369. Co moti, juxta atheum impossibile cst, ut natura ordo sit alius. Quamobrem cum necessarium sit, cujus oppositum impo sibile s. 79. Aul. , naturae ordo juva atheum n cessari .
Apparet adeo atheum admittere quidem naturae ordinem, sed eum necessarium esse contendit. Quoniam itaque in se contradictionem non involvit, ut detur ordo necessarius, cum tot exempla ordirus necessarii fiat, quot dantur series infinita in Mathesi, quarum termini admitando ordine in infinitum progrediunrur ab ordine naturae ad autorem ejus Deum argumentari non licet adversus atheum, nisi ante probaveris, ordinem naturae esse contingentem, non necessarium, quemadmodum atheus contendit.
esteus non es, seu ex necessitate ordinis naturae posita non cessi ate ora sequitis Histri Deum. Etenim cum Oppositum nece His at Lu ii sit impossibile g. 79. Iol. , qui naturae Ordinem ne sequatur necessarium esse statuit, is nega ordinem natura adimam dari