장음표시 사용
441쪽
tantummodo sequitur, si quis admittit, mundum a Deo esse creatum, quod Deus alium naturae ordinem facere non potuerit, minime vero ex eo, quod naturae ordo alius esse non potuerit, mulidum ipsum necessario existere, nec aliquem ejus esse autoI cIII leu creatorem. Quoniain it que atheus non est, qui autorem universi non negat s. ii. a qui ordinem naturae necessarium esse statuit, is ideo atheus non est Nos contingentiani Mainu naturae ependenter ab em flantia Dei stabilivimus , s 61 -- , Deum esse mundi creatorem, ita ordinis naturae autorem ostendimus 3. 63. nat.&s. 3 α.i A. para. como LyMea igitur non interest, sue ex naturae ordinis necestitate sequatis non dari Deum, sive non Addimus adeo propositionem in gratiam aliorum, tum ne qui veritatem probatu non adeo facilem non capiunt, in a me sini suspicio, ne adducantur, nec quis temere aliis injuriam faciat, tum
ne quis infirmoritas ansam, heiani sis ditet, qui omopere neque Mit ordinis nanitie contingentiam, eum pro ne cessario tabent. Qui praeter ruinc mundum, qui existit, ali in millum post em agnos iit admittere quoque i nentur illum non posse esse natura ordinem 3 3 3.) unde
D. Nomas , dum assirmat, Deum rebus aliis imponere potuisse ordinem, simul pronunciat, quod alias potuerit res ab iis, quas creavit, diversas facere, agnoscens huic mundo non convenire nisi hunc ordinem naturae. Quoniam tamen
admittiint, Deum liuoc mundum libere riase, atque Ain etiam hunc natura ordinem ibere Ac se ecquisio ne istum errorem tribuerit errorem implari ame rum, qui creatorem conse vatorem uni negant' ideo ordinem naturae' alium esse non posse orirendunt. quod mundus scens a se atque existentia ejus solutem
442쪽
s. 433. Dis Hes alia teges motus sunt Asilute necessarii Et Dorem enim regulis motus, consequenter ejus legibus f. 3O3 tas necessitas Comes.), ordo naturae contineturis. Is 9. Cosmo J. Quam in hun Gobrem ciun in hypothesi athei ordo naturae sit absolute ne auri. cessarius si . y quin in eadem motus quoque leges absolute necessariae sint dubitari nequit.
Contingentia ordinis natura ex contingentia regularum. consequenter legum motus demonstraturi 3. 36 I. Unis M. Qui ergo tollit contingentiam legum morus, is tollit contingentiam ordinis naturae vicissim qui tollit contingentiam legum naturalium motus , is tollit contingentiam o dinis naturae si enim illarum contingentiam admitteret, hi jus quoque contingentiam admittere tenerauris. 4 4. In Iapothes auri eventus renum natWalium sunt absio Asi loniate necessam. Etenim cum atheus mundum faciat independentem ab omni ente alio 3 4 3 9.), miracula naturatium impossibilibus habeat 3. 4so. nihil in mundo Venire nee suas in nisi naturaliter statuitis so9. Di .ismo an Ob H usarem cum in mundo adsipeditabili materiali naturale sit, cu itii. ius ratio in essentiain natura corporum contineturis so9. CH- quae in codem naturaliter fiunt, juxta naturae ordinem fiant si s 6s CG- in mundo adspectabili juxta atheum nihil evenire potest , nisi cujus ratio sufficiens in essentiain natura corporum continetur, quodque secundum naturae ordinem evenire potest. Enimv roissentiae rerum absolute necessariae sunt I. o 3. Ontia , in hypothesi athei mundi quoque , adeoque corporum omnium , cx quibus constat s. 49. μαλ, κistentia absolute nccessaria est a , ipse naturae ordo ab a
443쪽
soluta necessitate exemtus non est g. 43' Quamo,
rem juxta atheum ratio sufficiens omnium, quae in narin-do adspeetabili materiali eveniunt, ablbluta necessiitate po- initur, coilsequenter quaecunque in eodem eveniunt, a sciuia necessitate eveniunt. Sermo nobis hic tantumnodo est de effinibiis natum,
praecis actionibus humanis quae voluntate eius pendent, externis. De iis enim mox dicemus, quid hypothesi atheorum conveniar quid non conveniat. Eventuum in mundo adspectabili necessitas nonnisi hypothetica est . . I 2. Cum. , neque adeo repugnat, eos per inaraculum immutari F. 17.s31 G L . Eam in ab linam necessitatem convertit adisus, dum tollit Deum, a quo est creatus 3.76o parib, ι , .mtoia quo donaturae constitimis 3.761σπιαιτιαι-t.IJuxta decretum liberrimum f. ho so6.part. ιDGLnat item, s .em t. D. Theonnat.). Acuminis adeo delamim probant, qui necessitatem hypotheticam, quam hi mundo hoe adspectabili dari in dubium nemo revocare potest nisi imperitus, cum ab Lita pro una eademque habent, quae in hypothesi athei locum habet. Si quis contra atheum disputans Iargitur, necessitatem hypotheticarii eVem tuum inuniverse essi ab latam, ac ideo eandem negat is oleum ac operam perdit. Nunquam enim versuadebit ineo, non dari hypotheticam eventuum necessitatem: quos s ergo largitur, eam esse absolutam, habet quod vult Mineus inter hypotheticam abGlutam necessitatem nullum
admittens discrimen Pioad naturam corporum, a ideo negans possibile esse, quod in se spectatum contradictionem nullam involvit non concedens nisi poslubile, cui causa aliqua producendo lassicit. Contra atheos theoreticos non adeo
incisis est disputatio,quemadmodum, idetur hominibus philosophia ac methodi imperitu, qui assensim imperando ochidignando extorquere volunt, com a naturam intellectus, cujus leges a legibus appetitus minime pendero is sit
444쪽
pothesi athei nexus rerum est solute necessarius. As tuta η nim elementa crum materialium omnia inter se con-xo inmu neXalim ao 4. Cos nexus rerum materialium necessas in ab eorundem nexu pendet g. aos Cosmo inere ahq res mutation ecclementotum omniuin inter se coninis Me viai. dem clemerato connexae lunt s. at o Cosmol. , cuinque in elementis contineantur rationes ultima cortura, quae in rebus materialibus deprehendunturi . 9 i. Cosmαλ- Nius quoque siuccellivorum in mundo materiali rationem ultimam in nexu clemento um agnoscit, adeoque posito, Xu mutationum in Clementis ponitur nexus siccessivortim in mundo materiali I. ii 8. Onto Enimvero haec clementa alio modo coexistere nequctuat s. 37i Coranold, nec naturaliter alias subire possula mutationes, quam pei essentiam laturam silam subeunt s. o 9 cis L). Qilam ob rem cum juxta atheum mundus, adeoque etiam clementa II o C VOL), necessario existant s. 44 q. ;nexu rcrum maiori alium in hoc universo tum quoad
coexistentiam, tum quoad lac uionem absolu nucci
ut mundo ad spe stabili necessitate annotavimus, et i et i .im de nexus rerum necessitate absoluta in hypothesi impia tenenda sunt Nimirum uir ei ex necessarii mundi existentia, quemadmodum ex clamon1tratione propositionis praesentis liquet, adeoque resolvitur in aseitatem mundi, a qualem
nuitas, dari Deum, qui si milie creavit nunc mundum adspectabilem 3 a m nexum rerum sapientia inonita- tu sua constituitis. i. par L Mia nard; anecessitate ab
445쪽
Gluta nexus hic eximitur 3. 667.part L Noακα. , adeoque per essentiamin natur m elementorum non relinquitur nisi hypothetica, Frinia inodum ex principiis cosm logicis in demolimatione propositionis praesentis allegatis intelligitur. Quodsi quis rerum omiuum in hoc univeris nescitvri nun quoad existentiam, tum quoad successionei,
negare,elit. eundemque abstaute necessarium pronuncier, necessitatem ejus hypotheticam pro absoluta venditans, is denuo in disputatione contra atheos nihil proficiet. Causarum adeo concatenatio ab Iure necessaria cum nexu rerum sapientiae ac bonitati divinae congruo confundenda non est. Hic verirati consentaneus illa in rorum munero esti
2o Mem -- - , ego rorem 1 ratem anima sinexe rarem -- Mimn Mur mus, in sequitur, animam non esse Mema negare ra-- Animam esse liberam, non ex eo demonstatur,
aenea quod a Deo sierit arata Argo. - Neoti nati s αι- a 3 8. m. n. Neoc naid, sed in iis, qvi animum adve rentibus ad ea, qua de ipsa nobis conscii simus, experientia si gerit o. 94 a. BAL empis eam liberam esse agnosSimus, quod ratione praeditas Da .Plph. r. .
Quamobrem etsi atheus neget, dari Deum animarum ae torem ara . , atque adeo animas pro entibus a se sive necessatio existentibus habeat, quemadmodum mundum I. an , non tamen ideo nesare tenetur ea, qua de an, manostra certa experientiae nde constant cideo ipsi n- Menda veniunt , quia rationalis est. Atheus igitur tib intem animae negare non leuetur. Ostenditur etiam hocmodo Quoniam Demrem mulam potuit facere aliter quam fecit, quoad determinationes essentiales: attributi, set para L Neal. σύ, nec a nimam face repotvitali sevum inquina Ἀαι--rim
446쪽
essentiales Mattriblita. Enimvero anima per essentiam&naturam suam rationalis est 434. I .rat. , consequenter cum ideo libera, quia rationalis s. et 8. OGrat. nec animam aliter, quam liberam facere potuit. Quamobrem cum anima non per hoc libera sit, quod a Deo facta per demonstrata ex eo, quod nege 'eam a Deo sectam, consequenter creatam esse β. 698. Psylacrat. , non sequitur eam non posse esse liberam, consequenter
atheus libertatem anima negare non teneturi Error de libertate animae alias habet rationes, quam a. theismus, quibus locus esse potest, sue quis fuerit atheus, sive Deum universi creatorem agnoscat. Quamobrem fieri Potest, ut atheus neget liberam esse animam, sed ideo negare non tenetur, quia negat esse Deum Agnovere hoc Theologi ac Philosophi, cum defendunt, atheum negare non posse existentiam juris naturalis, propterea quod negat dari Deum, obligatione naturali per errorem impium adactiones suas Iegi naturali conformandas minime sublata, quemadmodum suo loco ostendemus Atheus igitur non obstante impia hypothesi admittere potes dari in hoc mu do materiali contingentia a voluntate hominis liberale dentia, nec ex hac contingentia ipsum erroris sui convincere potueris, quoniam ex eo, quodamma sit Iibera, non
demonstrari potest dari Deum Confingentia mundi hujus adspeistabilis, quatenus non dependet ab arumae libertate, scala est, per quam ad existentiam Dei ascendimus, quemadmodum ex systemate pater, quod parte prima Theologiae riaturalis exhibuimus, atque eidem tanquam fundamento superfractum , non vero contingentia eorum, quae ab actionibus humanis pendent. Pone enim ab homine plan- rari arboremi hanc proferre ructus, quibus conrestis in dysenteriam incidit Titius, juvenis fias vegetus, cum Sybilla matrimonium initurus, matura morte extinguir . Etsi per libertatem anima inseras, existere in mundo arborem, quae non existere poterat, existere fructus, qui non dari poterant,
447쪽
morte abripi Titium, qui alias vitam protraxisseis cum Sybilla libςros genuisset, consequenter ob libertatem Volunt, iis humana in mundo materiali ad actum deduci alias non
deducenda,e, actualitatem non consequi alias extitura num
quam tamen hisce postis ac concessis en 'nstrabis dari Deum, qui sit muncti autor seu creator Quali Punim haec: consequentia est Dantur inhoe mundo materiali per libertatem animae in eodem non extitura, s anima libera non esset ' ex adverso in eodem non dantur alias eXt tura, 4nima nulla competeret libertas. Ergo datur Deus, hoc est, ens a se, qui mundum creavit, seu ex nihilo produxit Quam adeo absurdum sit veri nominis contingentiam negare, qua peririticipia cosmologica competit mundo huic adspectabili cordini natura convenit, . pro demonstranda existentia Dei urgere contingentiam rerum materialium a voluntate hominum pendentium, quivis me non monente perspicere Valet.
g. 437. cis athbas stthes auri usius datur Ims ρκί, nec dantis 1 e rerum es usii non o. Etenim in hypothesi athei existentiat 1, Hi, mundi est absolute necessaria β. 4 a. , estque mundus a
neget. 437- , adeoque non ab alio g. 7. pari. I. leo .vit d. tuoniam itaque nemo est, qui mundum fecit, nec in eo unum socii propter alterum finis autem id est, prinpter quod causa ciliciens agit s. 93 et Ontol in hypinthesi athei dici nequit, quod mundus sit propter aliud, vel aliquid in mundo existit, ut aliud quid obtineatur. Quamobrem ni pothesi attici nec datur filiis mundi, nec
dantur linc ulli in mundo. Idem etiam per indirectum ostenditur lioc modo Poene enim dari finem mundi, dari fines rerum naturalium,
qui sunt in mundo. Quoniam sinis est id, propter quod causa cilicieii agit f. 93a OmoL , cccss cst, ut detur
448쪽
mundi causa cssiciens , quae propter undem mundum secit' propter sinc conshquendos in cociales potius secit res, quam alias. Quare cum actio causae essicientis mundi est ratio existentiae lusin rerum talium, quae dantur in mundo I 886. Ontil); datur aliquod ens, a mundo diversium, in quo ratio existentia ejus cur talcs in eodem potius dentur cs, quam aliae, continetur , consequenter autor datur mundi, sive Deus s. r. para. I. Ttio nat. . Enimvcro negat atticus dari mundi autorem , sive Deum I. Quamobrem concedere non potest, dati finem mulidi rines rerum in mundo.
Qiiod mundus propter finem aliquem existit, simpliciter negat theus, cum nemo si qui hunc sinem intenderit&permundum tanquam medium consequi Voluerit, in hypothesi impia. Quod in mundo uitum inserviatisbus4Iterius, nec atheus negare potest, cum experientia in dubium minime revocanda idem apertissime loquantae. Sed cum theus nullum amoscat mundi autorem, nec usus hosce in numerum sinium reseri, cum nemo sit, qui hosce usus intenderit xeorum consequendorum gratia res tales secerit. Quamobrem eis ex eo sequatur, dari Deum mundi autorem , si V. gr. usus rerum naturalium fines esse ponantur, vel alia, quae in mundo accidunt, pro talibus habeantur inde ramen erroris sui convinci nequit theus, qui, quae pro finibus habennii , in numerum finium non resert . nec per hypothes suam referre potes Quamobrem cum atheo non aersuaseris , ea pro finibus recte haberi , quae pro finibus habentur quamdiu in errore suo subsistit nec argumentando a sinibus rerum quicquam contra eum proseceris si ita quod multi maximum in hoc argumento adversus atheismum praesidium bi reperis videantur, quia distincta ratiociniorum evoliatione quam longissime absunt, ubi quid probandum. Equidem non nego, si fines in tiocuni aerso obvios perpendat atheiis probabile quodammodo
reddi posse, quod sinesese rosiant, qui dicuntur, ac ideo
449쪽
probabile posse videri, quod non omnino impossibile sit dari hujus universi autorem; sed ultra aliquem probabilitatis gradum nunquam astamdere dabitur, nec Cerrus ac tam tus nascetur afletu . Id agnovere acutiores, qui huic argumento, quemadmodum aliis smilibus , nonnisi cis nem moralem tribuere Mitidem smpliciter impossibile non est , ut, qui heberior est, quam ut omni linem mor . lam ab omnimoda distinguere possit, vi liubi argumenti
persuadeatur, dari Deum non nustamen erem mmin, eum. exceptionibus alinei ad errorem pristinum reassumetuliam facilius iterum adduci posse , aut saltem perplexum reddi,
ut, cui contradictionis parti subscribere debeat nun ereperiat Quamobrem cum nos ceriam tradere doctrinam com
stiruerimus, nec cum probabilibus nobisjam si negotium i ab istiusmodi quoque argumentis abstinemus, quae rem mu
gis, ut ad fines rerum tanquam ad sacram quandam anta ram coniugiamus , contra atheos disputaturi, cum adstrvicta mundi contingentia ejusdem necessitas unicum fundaminium, subvertatur.
-π-- βω, ina, sineta/- - -- - se δε- λειμημα-- - --. Etenim etsi atheus, negans dari mim, naui Aa ---urarem s. 4ri. , ejus existentiam absistine necessiriam esse statuat a. , omnes eventus abistinane Diate constitui Mnnet 3. 4 4. , nec finibus in reminin rura QMnrelinquati um s. 37. , non tamen ideonegare tenetur , omnia fieri cimi ratione sumiente, imprincipium rationis stilicientis snciatur, etiamsi non surponas
450쪽
ponas dari Detim, mundi autorem, eventus in mundo adspectabili esse contingentes dari fines rerum natur, Ilum s. o. Onuid, immo veritatem hujus principii agnoscere teneatur atheus, antequam x contingentia mundi existentiae Dei convinci ponit s. 69. pari. I. Theol. t. , si demonstrationes contingentiae mundi, element rum ejus in systemate datas 3. 33. 36 pari. I. Theol nard, resolvere volucris in sua principi. g. 99 a. pateat, nec eam absque principio rationis sufficientis demonstrari posse , ut inde porro existentiae divina convincatur atheus. Quamobrci cui casus purus sit existentia ratione susti-eiente destituta s. 94. C mol. , impossibilitatem ejus agnoscere tenetur atticus, Magnoscere potest, etsi nondum admittat dari Deum J.is. ωμος Non igitur ex eo , quod negatur dari Deum, sequitur dari casum p tum, adeoque in hypothesi athei casus purus non nece sario admittenduS.
Equidem fieri potest, ut atheus casum purum admittat; sed ubi hoc facit, in errorem hunc non incidit ob atheismum. sed alia de causa, quemadmodum videmus casum purum admitti etiam ab aliis, qui meum ess constentur, ipsam Religionem Christianam amplectuntur. Immo qui
principium rationis susscientis ex parte voluntatis admittere nolunt casu puro non modo voluntatem humanam,
sed ipsi Numinis voluntatem subjiciunt. Ecquis vere duxerit, eos esse atheos, aut statuere quod recta via ad atheismum quae ducunt principia defendant, quamvis negari non possit, dissicillimam reddi, si non prorsus impossibilem, athei convictionem, ubi eidem concesseris casum pu-nim non esse impossibilem
f. 439. Quoniam etiam in hypothesi athei casus purus in a at χρpossibili praeced. 96 ci οὐ ne atheus αμ- myrenim