장음표시 사용
491쪽
ab ipse diversum aq. , eum non potuisse oriri, nec interire posse s 443. rationem suffcientem exinstemis in essentia sua habere f. 44 i. , cum non indigere vialteries ad existendum, stasib et si ad id sufficereis 4 8. . Destrue igiturastitate mundi, corruit mundi indopendentia, ortus ac interitus impossibilitas, existentia peressentiam, inentia per vim propriamo
Vides a , non opus esse, ut resis 'mundumnona ridere ab emesis, mi ab ipso diversii 'eum non esse in , nec interire pone, mrationemexisti ae tem inessentia sua habere, nec ad existendum vi entis alte rius indisere, sed sibi psi ad hoc susticere. Quamprimum enim ostenderis, mundum cum suis elementis, Diumabus non esse en a se omnes Perrores sua sponte in auram abeunt. Ubi atheus veritatis convictus negare ne quit, repugnare, quod mundus sit ensis se de mundor -Vere tenetur, quaecunque enti a se conveniunt, ibase,
talem mundi assertam huic, ibuuntur sua igitur sponte agnoscis, ea, quae de eme a se ex notione ejus deducuntur in stilamare, perperam applicari ad mundum, Meiaelo menta eriam materialium πι--, strue --- Tingrediana
492쪽
eventus in rertim natura absolute necessaris. Quodsi ergo convincatur dependentiae mundi ab ente alio a se diverso, certus est antecedens poni non posse β. 98 et Lora; coim sequenve agno cere tenetur nec poni posse consequens Lig., Ent mucro cui sublato antecedente non-diiii tollatur consequens cu LC.) nondum γtus est, utrum consequens verum sit, an falsum. Etsi itaque velit assensu in praebere alteri contradictionis parti, adhuc tamen ignorat, utrum assirmare debeat, quod miracula sint possibilia, ventus in rerum natura ab al soluta necessitate liberi, an vero utrumque negandum siti Quamobrem cum dubitet, qui, cum vult assens um praebere alteri contradictionis parti, ignorat, utrim eum aD firmativae, an negativae praebere debeat l. 4r . si atheus convincitur dependentia mundi ab ente alio, de mirac Iorum impossibilitates eventuum in μὴ Mabs
Videt nimirum atheus, peream, quae ipsi erat, rati nem, quod mundum independentem fecerat ob omni eme
. . cossitatem non tamen videt, annon ex talia ripi 'ης mu ιμ
usint imposnb lia evem que in rerum amra i indu re necessisti Neque enim miracula possibilia sunt, quia
mundus quoad existentiam dependet ahente alio a se diver- se, sed quia ab ente omnipotente dependet, quod postibilia omnia ad actum perducere valet, mi aculum vero in eo corpore, in quo contingit, possibile f. 36 3. Iurer L Thest. τὸ similiter nexus rerum in universo, unde pendem
in narum rerum, absoluta necessitate liber non
493쪽
a se clivom, sed quia quoad actualitatem dependet a liber rimo Dei decreto, aliique rerum nexus praeter eum pos sibiles . 667. pari. I. Theocnat. . Quamdiu igitur desti Dcta astitate mundi ipsum non coninceris, riis quod mundus dependeat quoad existentiam ab ente alio ab ipsodiver so S. 49o. , nondum vero eundem eo adduxeris, ut nitro
colorum&nexuum diversorio poss--acentisinius, a quo dependet, omnipotentiam atqueinde mundo libertatem agnoscat nec ipsi certum esse potest, utrum rum his it possibilia, an impossibilia utrum eventus in rerim
natura seu absolute necessaritan ababsoluta necessitate liberi. Ceterum ex demonstratione propositionis praesentis elucet, quem usum asserat Logica, ubi alios erroris sui convincere volueris,in quam facile inanem operam sumat in ea non satis versatus. AEquidem lubens concedo fieri poste, ut atheus de ipse Logica non satis peritus, vel ni glecta discus
sone acci iis per praecipitantiam judicam manus de victo miraculi nonem impossibilia, nec evenius in rerum iura aballate necessarios furatur; sed nego assensum eti firmum atque immotimi&abomitibussmipulis exemtum: quinfieri potius posse contendo, ut amowar, sede pombilitate miraculorum' eventuum in rerum natura contingentia nondum esse certum, ac ideo mundi dependentia abente alio ipsi reddatur suspecta unde facilii est, etsi non sine praecipitantia, in atheismum relapsus. Ecquis enim requisiverit ab atheo, ut sibi caveat ab omni praxipitantia, a ova alieniis non est, qui eum erroris sui convincere vin
ἡ-od Si attias com Witur , rationem solentem existentiae arseus agnota in sentia mund non confineri, et Ustemiam ejus neces sal existen quin admittere potest. Etenim si convincitur rationem nummiadidi sussicientem existentia in essentia mulidi non contineri, non esse a cum ens contingens sit, quod rationem sufficientem exi-
sutile, stentiarin essentia sua non habet s. 4 mundum cessanam esse
494쪽
es en contingens admittere tenetur. Enimvero ens con tingetis nonnisi contingenter eristitis. 3 6 αυς in sequenter ex parte ipsitus non repugnat, ut non eritata94. - id. Quamobrem mustentiam mundi absiaut necessulam non e agnoscere tenetur.
ano notandum est, existentiam necessinam eruulue tam tummodo considerari ex parte sui, non ero ex parte ejus, a quo em in actualmite Dina depende enim iste gnoscat, mundo non convenire existentiam absolute necta,riam ex parte sui, furariar, si mundus in se spectetiar
non repugnare, ut non existat, per se quippe ad existendum non existendum indisserens nondum tamen ideo agnoscit, act ualitatem ejus ita dependere ab ente alio, ut ipsum non existere possibile sit. Coiissa nimirum, id tum demum
eidem patere, ubi eonvictus fuerit, Deum libere creasse hunc mundum s. s d. D. Ain Mose neres ι -- --τ- , nec, quia fas res ducatu m-- - -----ου --epotest. Etenim atheus, idiniati
minitam existere coepisse, quia eiustentam ejus prosis n-Galute necessaria habet 3 4 40, ac ideo eum Ese aeremum nitate mum statuit β. 460, nec ordinem naturae alablute necessarium di pronunciat, nisi quia mundo existentiam necessariam, ex a Mirus parte scilicet si tribuit si . Quamobrem sim alaturavi itu crui uam absolute necessariam minaeo a se timc Me si in non m nec mare potest, quod mundus se a Metmii tenvis udominae alaesine necessivius. Emum ronem' cmoniam flan potest, ut mundi aeternitis 'sive possibilem s. 447. necessitatem ordinis ianuaereram m.
495쪽
pothesi nondum negare tenetur, quod mundus sit arterianus ordo naturae absolute necessarius. Quamobrein cum de aeternitate mundi d necessitate ordinis naturae tantummodo dubitet, qui, ubi assensium alteri colatradicti nis parti praebere vult, ignotat, utrum assirmare debeat, mundum esse aeternum Mordinem natura absolute necessarium, an idem negare teneatur . i . ; videns est, quod atheus de aeternitate mundi Sc absoluta ordinis naturae necessitate dubitare teneatur, si convincitur, existentiam absolute neccilarim mundo a se tribuiposse. Dod erat unum,
Sintiliter mariatheus dari uita in mundo seu rerum natura, quia mundo uibuit exis entiam abses e necessi rim set Quamobrem si convincitur existentiam abistute necessariam mundo a se tribui non posse; necne gare potest, quod dentur fines in mundo eurmvnn se
Apparet ex hactenus demolimatis, quantim e Mur,si damennim adinises, Mindi nempe Acuas, siborta
tur in constet, ad quorumnam emarum agnitionem eum perduxprimus cum enim non omnes errores, qui ex impia hypothesi necessario filum sntisti modi, utri eos imcidere non possit, nisi ath ς; nec saeri potest, ut fianda
mento atheismi subverso corruatu simul ceteri eius errores, quos admittere tenetur, quamdiu eidem deditus. Utile a rem est constare, quosnam errores certo agnoscat atheu e
Wimamrantummodo ipsi reddantur suspect i, ne rem O-nmem conisisse videamur, antequam consummata, ne argumentis parum firmis aureisnum impugnemus cuia P im nocere magis, quam Ptodem,nemo dis bitur; nisi qui hebetior fuerit, quam ut veritatem intimius per . . picere valeat, vel suum patitur in re ardua desiderati ac
mon. Non utem nihil, indum, Q theum in dubita,
496쪽
tiones alie bi satin error iis ailduxeris cum enim hin indisserens ad utramvis contradimonis partem, rectius me centi faciliorem ac benigniorem ameminet aurem, quam ubi errori sis pertinaciter adlvis inhaeret. 494. Emitoseas , dum minusum hiae pro Ente a se, eum- Errores e nia pendenum facit ab ente alio , quod ab Ese diver-Hhra. sum, dum rationem existentia seu cientem in essentia ejus contentam esse 'munciar, eumque pro ente necessario habet; δε- nec ortum esse, nec interire posse famis, eumque ibia metipsi ad existendum si 'ere tuetur aeum miracuti in numerum impo iam refert, ac naturae si nem necesseri-σ
3 3 44. ys T. mmdum cum elementis suis non e stens a se s. s. pin. L neu nat. Us. 33 I. 332. para. n. Iseol. nai. , immo animam quoque ens a st non esse 39. para. πι--πια, mutulam aminabilem sue. an. ET L mit. γ' acta. MN. II. Tleo nato una cum elementis Manimadus non esse entia necesssaria, sed com tingentia g. s6. r. pari. Neotnat. s. 33r Lmeol nar. , consequenter rationem sufficientem existe the suae in esse alia non habere f. io Onia. . in
diis hic adspectabilis 3. 37. n. I. Nea. nat ipse rerum materialium elamenta tracta sint ab alio f. 36. patri L Theon ηε . , nempe Deo j. 33 pari.
497쪽
λωρὰ, qui minutum hunc adspectabilem H. s.
Nees alat. t. s. 344. para. I. Theoc id, atque animas creavit L 8o. 783 ροτ. L. Hoc nat. 3. 338.part. II. Theol nat. . Atqtie adeo mundus ortus est, nec sibimetipsi ad existendum sufficit, ideoa Deo conservandus 3 8 4 3.
a Deo annihilariis. 863.s vir L se L nat 3 3. II. TheoL nato, una cum animabus potest . 86i part LTRA M. . Miracula non modo in corporibus s. siet. os . , atque animabus possibilia sunt ro Poch ram; verum etiam Deus ea facere potest, quotiescunque vult 3 363 part L. Nec Mil. 4. 348. an. II. μοι set naturae a necessitate alabluta liber est s6i. G
usi congnat. 76 i. n. I. Misi , ipseque enim neruis, unde pendenteventi in rerum naturas. 83. -),
a necessitate absoluta exemtus s. 667. am L. et eo M., ientia tonitate divina constitutus et 3 3 - 1.24M nat P. Dein hoc universimi duxit propierat, quem sine s. o 3. MN. I. Theo set in s. 338. Neocnari , ipsum totum est plenum rubus a Deo intentis s. 66α rc L. μι nari , Datur prouulanna divinis sa a. iri. I. - i. s. o . I, M. II. Nevo
Mi expane Dei nihil fit casuis. 6α0. Denique progressus e re ineus in infinitiam a p ante s. 93, comes ro pari. II. Neu -J, , circinaris i dependensi ossibilis est .4 90. I tetitaqueselata quae atheus statuit, scilicet quod prundus in ens a stis. 437. , idemque independens ibente alio ab ψει mis 39.), quod rationem sum item eri μη; suae in essentia sua habeat 3 4 i. atque ens ne cessarium sit 3 4 o. quod nec ortus sit, nec intem
498쪽
turae ordo necessarius g. 4s quod ventus in rerum natura sint absolute necessarii A. 434. nec detur providentia divina g. 463. , scd castui tribuenda sint, quae ad. eam referuntur O, 464. hi quod denique nulli dei itur in
rerum natura fine. 43 7. , series rerum contineatici progressum rectilineuin ves circulai cm hadcpcndcntcni
in inhialtum 467.4 8. Quoniam itaque errat, qui ausum pro vero habeti Lia 3. Log atticus omnino crrat, dum a defendit, quae ex hypothesi impia fluere demorse
stravimus modo recensuim . In hujus propostionis demonstratione integrum systema
atheismi refellitur oppositis atheorum erroribus veritatibus contrariis, quae partim in systemate, partim in hac altera Theologiae naturalis parte demonstrata sunt. Quodsi adeo nosse libuerit, quonamin quanto apparatu opus sit ad athei errores solide refutandos, demonstrationes illarum veritarunt, ad quas hic provocamus, resolvendae sunt in sua principia, quemadmodum alibi docuimus 3 992. quod qui se, cerit, abunde intelliget, non adeo facile esse atheismum refutare, quemadmodum videtur hominibus, qui caulae Dei adoversus atheos defendendae importune, ac illotis, quod dicitur, manibus sese ingerunt. Patet itaque non minus hanc alateram Theologia naturalis partem, quam systema in prima contentum atheismo funditus extirpando sufficere.
I. 49 I. Desructa mundi astitate, in vorandam errarum Di Uectas,isnem S de ceteris dubitationem adduci Hatheus Etenim ei ait si sumit non dari Deum s. ii . , admittere tenetur, Mimmundum esse en a se f. 43 ex adverQ, si s mit mundum, cum uis scilicet elementis atque a m bus, essectas a se concedere nequit, dari Deum, mum diin elementorum ejus ac animarum autorem 438 2.
499쪽
A, tussi autem ascitate mundi, sive eam ex hypothesi im pia inserat, sive eandem tanquam hujus principium vim consequitur ejus independentia 3. 439. , ortus ac laterius impossibilitas 3. 443. , existentia per essentiam s. 441.J, subsistentia per Vim propriam os 448. ,
, sibilitas miraculorum f. 4so. - absoluta eventuum in rerum naturai . 434. nexusque rerum necessitas ues.); existentia absolute necessaria g. 442.), absoluta O dinis naturae necessitast . 43r. y, anesque a rerum natura removentur 4sq. in locum primi ullantiae divinae casu serrogato s. 464. Enimvero destructa mundi aseutate corruunt ejus independentia , ortus ac interitus impossibilitas, existentia peressentiamin subsistentia per vim propriami g. 49o. , nec existentia ejus absolute necessaria, ex parte scilicet sita, amplius admitti potest β. 44 a. , adeoque ad horum errorum agnitionem deducitur atheiis. Nnimvero cum dependentiam mundi ab ente alio jam agnoscat, nec existentiam absolute necessariam eidem tribui posse fateri cogariirpe demonstrata de impossibilitate miraculorum 4bibluta eventuum, coni equenterin nexus rerum, unde horum actualitas pendetis. 83. μα , de mundi aeternitate absoluta ordinis naturae necessitate, num fines a se recte arceantur ex rerum natura, consequen ter cassis in locum providentiae divinae surrogetur Cl. 46o. pari. II. Non nas e s. 899. 9 a. et n. Theol. I. ubi. tare tenetur β. 493. . Patet itaque mundi aseitate destructa atheum in quorundam monuit agnitica m Nidiani in mentionem stelinus progressissuri insesitum vel rectilinei res circidaris, quorum alteruter in is rothesi athesine olaeimi habere debet Lor a camaranen Minem niti principio, quod mini επιει
500쪽
, istendi retium ae finem non habeat s. 44. 43. Cum igit destium Meltate mundi, de eius aeternitate dubitare, teneatur, quemadmodum ex demotastiatione praesentis P
tet, consequent: num mun his mustendi initium aetaein habeat s. s. patri. 1 M- θ. , quod de progressi circ. iari quinii dubitiue debeat, indossibilitatem aseitatis am
Gagno is extra omnem cubitationis aleam postum. Enimvero cum intricata sit de progressi in infinitum disputatio 3. 68.e seqqo, hic ipse tamen sua sponte cadit, qua tenus atheismum involvitis. 47o. 478.), ubi veram de Deo coirrutionem hauseris eam seponi praestat, quoties cum atheo res est, cum minime obstet error, quominus adveritatis agnitionem perducatur. Quodsi tamen urgeat
gressum circularem vel recti eum in infinitum satis. Hem ea, quae de eodem in superioribus demonstrata sunt 3. 468. eqq. Quodsi quis ad convincendum non rit idoneus 3 994. Log. , vel convictioni repugnet 3.998. Leg.); facile largior, quod destructa mundi astitate in agnitionem errorum, qui cum eadem corruunt 3. 49o.), non adducatur, nec de ceteris cum impia hypothesi connexis du-
bitet Sed de eo in praesenti nobis non est ouaestio, ubi ostenditur, quid fieri debeat, ubi convictim' datur locus, sesquid ei rati sit consenti neum, quemiam sum MAMMHementa Mati esto demonstraturus pari ii cesssi Libuit, num quisnt,qui demonstrationes caperenonpossint,ac ideo. intus a Ptola eo Rege, armoniaciliore via ad illorum cognitionem perting possit, respondit, non dari viam te ad scientiam.
Si atheus agnosti num is no esse en a se ad certam: moria misi coinsionem deducendus per demonserationes in ast aetheus mare aras, , hac adina Neologia natura lis an emcerram Dei Lisitas. Etenim si atheus agnostit, mundum non esse en cogn--em se, systematis iiii falsitatem ex parte certo peripicit, fleri cam cetera nullo vitis lammis videt, ut a tuem, utrumo oo a vera