장음표시 사용
561쪽
Nemo hoc dixerit, nisi male inius ' Immo si qui sumserit, Deum esse substantitaret, quod'liae omnes mundos possibiles sibi quam dillinistissime reptaesentat ex eo omnia deis ducere licet, quae in systemate de Deo demonstrantur. Ne- que enim idea mundi in intellectu divino eum aliter repraesunta , quam is est Quamobrem Maiost lori. Mi is 4,riuali si ' --, Η id M. uir esse en contingens, 4mequenter cum per hoc noli
sibiles si repraei entare , non tamen existere intelligarar nisi unus 3. III. part L. Theot nat. Din Deo admitte da sunt praeter ideam mundi adhuc alia, per qu. e amiat
V. tas huius, qui existit, di terminMur, non Vero ceterorum.
Quid quod turae appetitus, quem involvis perce tic, . . sequatur mundi quin a actualitatem der ulmitia a ruor
stat in Khu ,. omina on existat a mundi essemita contineri des et Enimvero ens ne latium est, quod rationem Minuci ex ithe - in esinitia sua mibet 3.3'9 M. . Erit igitur inmisias lueetuistinctiunctessistium conmauenter cin tiqnem mim ii ipsi coaeterni tribu chinc ipse cim. 0 Gruauit lacii.
562쪽
Patet adeo Deitam ac militer debere nin&ὰ istentiam absolute necessariam, si eum Deo com renum stiruit, nec nisi nudam eius cognitionem eidem tribuit. Ex sola coa, ternitate necessaria mundi existentia , multo minus eius a Deo i Iependentia inferri minime potest, adeoque nec ex aeterni are mu- misi is te inflatriae ac ficile erroris
ens necessarium vi propria existit, ac sibimetipsi existendum sussicit a 6. para L Theon nat. Deista Deo nise dam cognitionem mundi eidem coaeterni tribuens admit-xere tenetur, mundum vi propria existere si que ad exibahendum sinicere. stili que Deo mumin ri coaeterm nuda ii, initi
nen mi mens ad itere tenetist independentiam omnim Ham ejus in existendo a Deo, atque adeo ex hypothesi ejus existeret mundus, etiams nullus daretur Deus, nee viuest coexistentiaeDei domundi ratio sussiciem.
563쪽
fitas adeo mundi mim hypothesi Deistiea Deo nudam
mu11d eidem coaeterni cognitionem tribuente indivulso ne. xu cohaeret, quemadmodum hue pothesi atheisticae s. 47. . Unde haec Deilmiapecies atheismo proxima quae atheus de mundo tenet, eadem ciuoque Deista in hypothesi praesente des dem statuere debet. Ninuni civi tui eo defenderem etiar, quod mundus se independens; meesio ab ipso diverso L aso quae porro superius de eodem Minoiabam sunt me ., Etsenim admittat dui mira , quem existere negat at i, tr. D cum tamen
in dus ipsi sit ens a se, quoad mundum perinde est, so Deus existat, sive non existat. In hoc igitur casu ab atheo parum disseti Deita Non tamen inconsultum est, ut abatheo adhuc distinguatur Quoniam enim Deum, ens persectissenum, admittit erroris sui facilius redarguitur quam
atheus Rad veritatis agnitionem adduci in et nimiis x -nia. hiu in hypomes athei de niun in Aperior; aenicu ita sunt o. ex aseitate mundi dia. mirum ostiones sngulta demista in praesente hypo then eogem prorsus modo, retentis ipsemet fingulis verbis,
demonstrantur, quo supra demonstratae fueriint. Non igi- tua opus est, ut easdem denuo huc transferamus. Ne vero
564쪽
vit odi, qualis dicinius es Deum, possibile esse. E. num ero ex eo , quod ens is smodi, quale Domi dic, mus , Abile sit, porro demonstratist Deum necta rio exciere f. i. . Quamobrem uid endenter a comtingentia mundi intelligi potvist, veriun esse , quod obstat Deus, citi pessiniuimum. Iam mundus oriri nequit usi per creationem c g. 337o, ex nihilo pro sum us, existere debetis. 3 3 6 ). Enimvero cum naturae rerum nulla conlpetat tentiacreatrixis. 76 7. N. I. - α nat Anec ullientiaino communicari possit s. ros .m L Neocor. 2, potiresia naturae di animarima nostrarim ipse specie divelli su alterius prorsus generis CL 776. parr. L. Iseo mim , adeoque nullam ideam ejus habeamus 'olim fuere plurimi, qui ciuid ex nihil produci pone, g runt, hodie in eundem errorem ut eadem de causir dant aliqui, impossibile non est. Quodsi ergamum ex nihilo produci nequit, necesse est, ut vi propria Oristat, adeoque sit emase s. 7.f.LTheo nar. . Non initur totas te est, ut quis admittat dari Deum tis tactrinen mundum esse a se, adeoque aeternum 3. 33. με - L Neoc nat.2 consequenter eidem etiam aeterno
cris tu sci mundi aseitas Deista a tem nonnisi nudam mundi cognitionem Deo, quem existere admittit, tribuens mundi astitatem agnoscere teneatur Veram 3. 37. , quamdiu hypothesi sitae nuncium mittere recusat dubium omnino videri poterat, num errotistiti
modi in numero possibilium sit, qualem eidem talMinus: neque enim defuturos existimo , qui pro Minoa ituri
565쪽
propositionis praesentis demonstratione intelli vir, id inde esse, quod existentia Dei etiam independenter a contingentia mundi agnosci possit. Si quis existimet, in hypothesin Deisticam incidere posse eum , qui cogitat, in systemate harmoniae praestabilitae animae non tribui nisi deam mundi hujus adspectabilis, negata reali dependentia corporis renim in mundo materiali aliarum ab anima , Mad animae immitationem sibi fingit Deum; id non prorsus impossibile
esse lubens concedo: Sed tum eum pueriliter errare pro nuncio, nisi existentiam Dei admittat vi notionis perfectis. sim entis Deum enim existere non alia de causa es mare potest, quam quod mundi existentiam absque eo concipere nequit, quod uni facit, mundum pro ento a se haberemini,
me potest, quemadmodum requirit praesens hypothesis
ues . . Etsi autem existentiam entis persectissimi agnoscens Deum instar animae illimitata fingat non tamen id ideo facit, od anima concipiatur substantia mundum imitatorium eam modo hi repraesentans,cujus nullus est infimus physocus in res materiales extra se sed quod mundi realem a Deo dependentiam demonstiare non possit,quemadmodum fert demonstratio propostionis praesentis Nullo igitur modo defendi potest, quod systema harmoniae praestabilitae ad D ismum, de quo jam nobis sermo est, ducat. Ῥer errorem eidem tribuitur , quod alii errori erat tribuendum , nimirum impossibilitati apparenti productionis ex nihilo. Ρωsro autem, sed non concesta systema harmonia praestabulit in Deismum trahi abusus, quem facit Deista, nulla ra ta est, cur ipsum inter principi atheistica reseras , praesertim cum nihil fac lius si quam a Ium ostendi. Quam
multa sunt in ipsa Scriptura sacra Veritates, ex quibus errores noxios deducunt multi ecquis Vero, qua tradit S. S- dixerit errorum istorum principia φ Spinos in Tractatu Theola deo-Politico ex iis, qua in Vetere Testamento de Deo docen rur, insur Deum sese revelasse Patriarchis atque Prophetis secundum psorum imaginationem, atque idcirco negat praeclari quid de Deo ex S. S. addisci posse, nec veram inde Numitus notionem hauriri concedit Ecquis
566쪽
vero dixerit, damnandum esse, quod S. S. de Deo loquatur humano more, ac principia errorum pessimorum in eadem contineri Si veritatem profiteri non liceret, quam diu verendum, ne quis per abusum incidat in errorem vix ulla dabitur maximi momenti veritas, quae non rejicienda ret. Profitemur veritatem Mejus facimus usum , nemine reprehendente nisi insano quodsi vero quis eadem ab utitur, ostendendus est abusus, ut errans agnoscat nulla consequentia inde fluere, quem inseri, errorem.
Eoat mista, si Deo, quem exstire cognostis, nono mum Falsitasae ridem coaeserni isseam concedi I Etenim si Deista Deo, theseosquc existere cognoscit , nomaisi mundi eidem coaeterm Desica te Meam concedit mundum hunc a ectabilem facit ensa ita.
se g. 337. atque necessarium .sss.). Enimvero mumdus hic adspe bilis ibo. N. I. Neol nar. cum elememtis suis en a se esse nequiti f. a. 736 pari. I. Theo nat. 9 mundus i f. 33a atque elementa ejusdemi sa9.ωai. yentia contingentia sunt, meus fecit hunc mu dum spe bilem ipstque elementa rerum materialium T 8.part. I. Theol nat. 9. Errat igitur Delta, si Deo, quem existere agnoscit , mundi eidem coaeterni nonnisi idem seu nudam cognitionem concediti g. 6 a 3. g. .
Vides itaque hypotheseos Deisticae, cum qua jam nobis negotium est, salsitatem jam ostensam suae in systemate prima partis hujus secundae Theologi naturalis sectione. Qui igitur philosophia nostiae sedulam navat operam, ei verendum non est, ne per principia ejusdem in hane inci- dat Deismi speciem.
567쪽
ereuis, suauit Deo coaeternum eique non concedit nisi nudam m. i. ipsim cognitionem,admittere tenetur,quod mundus vi pro pria mustat, sibique ad existendum ipsemet sussiciat 6J. consequenter quod existere possit, etiamsi nullus poli, fur esse Deus. Negare igitur tenetur mundum cum et in itis suis a Deo e factum. Quamobrem cum mundus iniri nequeat, siquidem eum ortum fuisse ponamus, nisi per creationem; 43'. Deilla De non concedens nbu nudam mundi ipsi coaeterni cognitionem ejus malim
Ostenditur etiam hoc modo. Si Deista Deo non concedit nisi nudam mundi ipsi coaetem cognitionem, mundum pro ente a se habet g. s 37. . Quoniam itaqueens a se ideo existit, quia possibile f. 34. part L. Theodmundum quoque ideo existere, quia possibilis, a
firmare tenetur , consequenter negare debet, praeter intrinsecam mundi possibilitatem dari rationem aliam, cur
existat s. 36. tu . Quanaobrem negare quoque tenet Minduin existen in suam adeptum per creauonem.
Poterat idem aliis adhue demolistrati modis,sed opus non est, ut in evincenda propositionis praesentis veritate multi sinus. Etenim findamennim hujus specie Dismi, de cinio mi a pinus, sine quo mundus oriri non potuit, liquidem eidem . sui Muris 3 3 . impossibili habeatur , juxta illud veterii male intelleigum ex nihilo nihil fit. Quod enim creatur, ex nihilo fieri debetis. 69 . I Deo ras. Duista
igitur in praesente casu tanquam rationem saltem tacite sup- Ponit, mundum per creationem oriri non potuisse, ac ideo ortum ejus negans eum in actualitate sua a Deo prorsus independentem serit. Falliintur vero, cui sibi aliisque per
568쪽
... Creationem. Neque enim Deista negat creationem, quod ':Deo tribuat cognitionem distinctam hujus universi sed quod ipsi tribuat cognitionem nudam& mundum faciat eiu se. Qui vero agnoscit mundi contingentiam, etiam quoin ad ipsi elementa ex ipsa vi repraesentativa omnium mun-
rumpossibiliumpotentiam Descreatricem& ipsum crea. tionifactiunmothinis demonstrativa deducit. Erra Des Deo nonnisi adum mundi sibi columi Fundame Meam concedens, dum creatisnem mundi negat. mundus hic tam renium adspectabilis una cui ipsis ejus elementis l. 736. para Dei λ I. Theoc nat. 9 factus est ab alio os. 37 para. I. Neo ver nat. 9 Quamobiem cum in Deo contineatur ratio sitam ciens existentiae hujus mundi adspeetabilis s. r. part L. . nat. 9, quin cum elementis suis a Deo factus sit dubitari nequit Mundus vero aliter oriri non potuit nisi per creationem l 3 3 3 7. oes, igitur creariis fuit. Quamobrem Deista Deo nonnisi nudam mundi sibi coet terni idem concedem errat, in Gemonem neSat Idem quoque sic ostenditur. Mundus una cum et mentis rerum materialium, animabus tam brutorum, quam hominum f. 333.), in ens contingensis. 33 a. , Quamobrem cum e contimens rationem sufficientem inessentia sin iam habeat, sed in ente alio Cf. 3io Onto Pumundus cum ementis rerum materialium atque anim bus tam brutorum4 hominini rationem sufficientem ex stentiae si inessentia sua minimes sed in me alio,
nempe Deo s. 67 pari. I. Tleol. n. r. 9, quem existere non .
negat Deista s. Ira 9. . Quamobrem cum mundia oriri
569쪽
nequeat nisi per creationem s. 37. , inuicum elemenset erum materialium atque animabusis. 33s.pare. II. Neocmet. s. 69r m L rat.); eum a Deo creatum Me indu-
'num revocare nequit Deita. Quodsi ergo hoc
sso. errat as I g. . Immo cum Deista Deum esse concedensis 19. 3, mutidum tamen ensa se facitis. 3s I. 'od inopria existiti sibique ipsummet ad existendumsissiciatis. ss6. , illum ens perse imum eta agnoscat, quemadmodum oc possibilitatis hypotheseos hujus Desilidae , opstratione clarius intelligitur ,ss8. ea notione autem entis perfectissimideduxerimus, quod creaverit animas s. 338.1 mundumque cum ipsis elementis a. ex eo, quod adminit, convinci potest. Deo competere creationem.
Prine , quibus hie uti re ad evicendam eremotis urantistem, admittere immu Devia,eumquo jam ---gotium est, etiamsi nonaum aliamin hypouies si Quamobrem iisdem uti danar, ubi convincendus errariss quo creationem mundi negat 3. 66. . Impossibilitas re
tionis, quam praetendit, est fundamentum hujus stecu . Deismi. Quamobrem vi demonstrationis propositionis e. semis idem subvertitur. Supponit haec demonstratio elementa rerum materialium atque animas nostras esse substam. rus sinisti , inde apparet, quam si necesse veram ei,
anesistoriam Hiemiam, vim in Cosinologia integro capiten adidimus, Moses,a Fudo erram omnes de Deo sol, derasitare voluerit.
Et olim libem sit ultas ex plinibus possibilibris
570쪽
Higendi sponte quod placet, ad nullum eorum per essentiam determinato eligente4 94i. Is L empiri 9; in Deo adimit omnem in arando libertatem, is nec concin dit praeter hunc mundum alium fuisse possibilem, nec si ri potuisse, ut eum non crearet, consequenter contendit, mundum hunc unicum fuisse possibilem , eumque a Deo necessario suosmatum. Jam Fatalisti absolutam rerum omnium in mundonecessivitem sendit as. .m-obrem si Deo adimit omnem in oe do libertatem, aseoque hunc mundum necessario ab eo fiasse creatiun d fendit, nec aliter fieri potuisse arbitratur, quam qualem per emanstrata praeter ea, quae in mundo cons muntur actum, alia possibilia esse nreat, ex adveris quae possibilia sunt, acti m necessario consequi statuit. Nulla igitur relinquitur Deo eorum quae in i mndo niunt, directio ad certos fines, consequenter gubematibdivina tollitur is; - Thracia, L cuinque es ctus casules sint, qui ex concutii causarum alterius σι tia agentium oriunturi 6α , casis admutitur etia ii' ex partemi. Gubematio praemula pals est providentiae
divinae, Naesertim quatenus curam rerum humanarum re-
η icit ' χαα - L Neoc Mi P. Nil are FatalistaDeum mundi autorem agno iis ipsi amen omnem in cream do libertatem adimens tollit providentiam divinam , ac uitii ossibile est in cinus in poclita, ut Deus res hunianas curae ratumvero Devia est, qui Deum existere conc dit, eum tamen res humanas curare, seu providentiam di--vinam negati Ἀαρa Fatalisti igitur Deo omnem in