장음표시 사용
641쪽
nec rationes eorum, quae fieri obseri antur in mundo
hoc adspectabili, in dubium revocant. Quamobrem cum Physica sit scientia eorum, quae per corpora possibilia sunt s. 9 Disc. praelim. , ex quibus componitur mundus I ii; cis P, adeoque Physicus rationem reddit e rum, quae in mundo actum consequuntur s. a. f. aum in gratiam Idealistarum nihil in Physica immutandum, consequenter in eorum hypothesi Physicii nihil
patitur detrimenti. Nimirum Physiciis obsera area, quae sint inmundo as*ectabili, inquirit in eorum rationem v gr. Observ inus, quando pluit, Sole ex opposito Iucente, iridem apparere dc Physici est rationem reddere, cur radii luminis solaris incidentes in guttas pluviales Soli oppositas producant iridem. Idealista non negat, quod anima sibi repraesentet ea, quae fiunt in mundo ad ectabili, non negat, nihil in iis, qvie percipit, si objectum hinentur, eri ab que ratione sumiente, nec negat, per rationem sus emtem intestigi, cur posito uno ponatur alterum. Ita in casidato non negat Idealista, quod, quando sole ex rosio
lucente pluit, iris appareat, etsi haec ita revera extra amniam contingere non largiatur; sed in nudis animae perceptionibbus subsistat. Non negat, rationem sufficientem adesse debere, cur radii Solis incidentes in guttas pluvialas oppostas producant speciem iridis Nec negat, per ea, quae insunt deis guttarum pluvialium' radiis sola ibus intelligibili modo explicari debere, cur in hoc situ gignantur col res sub Meus specie apbarentes. Eodem igitur modo, plicare debet, quomodo iris appareat, iri mundo tribuat
existentiam realem, sive nonisi idealem in anima sua adnu in intenim sumit omnia ita ab anima repraesentari aes revera exn aiam existerent. Quemadmodum Astronomus, aut telluris motum vertiginis delendit, hoc tamen non ob- ante in parte Astronomiae sphaericae sumit terram quiescere&coelum cum stellis omnibus circa eam rotari ab ortu
642쪽
in oeeasum, ac inde rationem reddit phamomenorum motus communis cita quoque desista, qui idesem nonnisi mundi existentiam in amma tuetur, hoc non obs te in Physica sumit, mundum extra animam existere, pluen
muni uoius rationem ex altero reddit, aselim i md pendemiam. Succedit priusinmonomia, quia eadem quoad motum primum consequum pham mora, sive Teme morum vertiginis, sive coelo cum stellis motum rotationis circa Tenam tribuas succedit posterius in Physica quia quae fiunt in mundo ias Et abili, eodem
modo a se iiivicem dependent, sive mundum revera existere ve eum tantummodo ab animi praesentari uno M
in dubium revocare nequeunt, quae de eadem certa e perientiae fide constant, desiis convenienter de eadem tanquam ente immateri: li demonstantur, ut emandem n
tio a prioripatet; in chologia eripirica vero per experientiamstabiliuntur principia, unde ratio redditur eonina, qtiae in anima humana fium f. i. 'γ- empir. in Psychologia ratio Aali ratiore Hitur eo rum, quae animariniunt aut inesse possim scia rat. Lin gratiam laesisti m nihil inpsydiblosi tam empirica, quam tionali inlinutandum coinquenter ea in eorum hypo
Nimirum Psycheso obserim ea, quae fiunt in anima nostra, inquirit in m Men rationem v gr. Observaranimam mi errae rare mundum inare terreiurationibus, quae in insani sensoriis corporis limitur
643쪽
ors es contingunt, ex hisce perceptistabiis oriri perce.
ptiones rerum antea hoc modo perceptarum, animam ad eas attentam, duper iis reflectentem formare notiones viniversales, fle ex iis condere definitiones ac propositiones universales, quarum beneficio ratiocinaturri hinc porro oriri appetitiones 3c aversones, d quae sunt his gemina. Ut vero Philosophi muneris partes omnes adimpleat, naturam desinentiam animae investigat, ut inde amori monemres dere posta, cur istiusmodi animae insint Acultates, quales 'eidem coni ere observat, cur hoc modo a se invicem dependeant, quo easdem se invicem dependere experimi. Idealista agnoscit animam esse substantiam simplicem, quae
sibi mundum materialum eo modo repraesentat, ac si revere extra eam cxisteret, utpote non negans phaenomen mundi materialis, eorumque mutuam a se invicem dependentiam
6α . , utut illius eristentiam realem in dubium vocetis. 36. Pota. raro, nec praeter ejus in anima ideam quieouam admittat. Largitur adeo omnia, quorum ammaraudes ista conscia es. quippe quae nemo sanus in dubium reum care potest. Quamobrem qua de anima obse ramus, in hypothesi Idealisbimini, quemadmodum in alia omni salisa
sunt, consequenter quae vera tradit Psychologia empirica, admittere tenetur Ideat ista, quemadmodum alius quivis, nisi errorem pro veritate amplestitur id quod tamen non hypothesi Idealistica tribuendum, sed alias habet ratione
quibus in quaris alia hypodies locus esse potest. Eorum Hro nulla nabenda ratis est, ubi de eo qum itur, quod hypothesi necessario fluit. Per rationem intelligitur, cur
quid enti si ii insis ,36. -MA Quodsi itaque ver,
rate non aberraveris, eam quoque admittere tenetur Ueν lista, qui, quod Ilud inst experientia convictus non ne gar Atque adeo patet, hypothesin Idealistarum non obstare, quo minus vera tradantur tam in Psychologia empirica, quam rationali, nisi quod modum, quo Dil .iluta ni explicando commercio inter animam dc corpus intercedente ut
tur, reiiciat, propterea quod exissentiam realis non admittit, laciboque totum a d commet eui mox bra risinonnisi tu Parcium L OD
644쪽
Manie hviatis Hal -- existine es uritas ἀ- Memia set ι- ῶ-- an passum. Etenim Mealictaadmittit existen attributa anti eis 36. 1 A ac , nec negat, quae poste te riori de eadem nobis innotescunt in I chologi mptim, Mea ca de natura Messentia ejus a suton demons fiantur si si in Minyasi 56αλ . Quamobremisio anima sit ens abj- . alio idemque contingens s. 6 i. 'maneo nat. ab eo diversimi silens ast iri 6 a par L. LOL I. ,rionem suffcientem existentiae sua non habens iustinente ' . n. in i ideo admittere teneturens a se is animabus, quae existimi, diversimi, in quo earundem existentiae ratio suffciens continetur. Quoniam itaque Deus est ens a se, in quo ratio sit ens existentiar
animarum humanarum continetur , 67.part. LTheo nat
stante hypothei Mesuuirum demotistari potest mini
Idem etiam ostendiω hoe modo. Quoniamen persectissimum est, cui insent omnes realitates compinbi ies in gradu absolute summo I. J Qens istiusmodi imisHς est 3 30 Idealista, etsi corporum existentiam realem non admittat 3 3 6 Ps hoc rari , non tamen ideo possibilitatem entis persectissimi nem tenetur, cujus quippe possibilitas independenter a corporum existentia agnoscitur scis . . Enimvero em perte simum Deus
est 3. 4. hic ideo existit, quia possibilis f. et 80;s intemtur hypothesi laeta um admixtendum Deum e Mem
Atque adeo paret in hypothesi laesistarum sim te demonstrino in existentiae divinae, tu a conti Ilii , genua
645쪽
gentia actualitatis animae, tum ex notione emispersectis. Iam porro Deo taliam ibuenda sunt praedicata , ut
per ea intelligatur, Ur animae nosla potius existant, quam non existant, cur tales potius sint, quam aliae 6. I s. pari. I. Theol. naide Constat etiam realitates , quae insunt animae nostrae, De tribuendas esse in gradu ab lute summo Io. quae anima insunt per modum i cultatum, ea Deo non posse tribui nisi per modum actus s. 78. . Quamobrem cum e priori principio deducta suerint, quae in systemate de attributis divi vis demonstra tur ex posteriori autem, quae de usdem traduntur se perius in sectione prima; Videns est, stante hypothesi
Idealistam attributa divina demonstra posta
Si ex notione entis persectissimi demonstrantur existenta attributa divina, non supponendum est, nisi animas nostias existere talesque esse, quales iii Psychologia amoscin riar. Quamobrem cum in Psychologi ingratiam Idesista rum nihil immutandum S. 6a60 nec ine mand gratiam
quicquam immutandum in demonstrationibus de existentia am Euris diruinis ex istione eruis perfectissunt ducti
similiter cum ex contingentia animarum,.strarum, inquHbus juxta Idealistas mundus nonnisi idealiter encis d. Im brat existentui 3 attributa divina eodem modo colligantur, quo ex contingentia mundi huius adspectabilis concluduntur demonitiationes de existentia Hairributis divinis in systemate exhibitae paucis mutatis, quae muniti re sem existentiam supponunt, subsistunt. Unde Idea ita
eum adminere tenetur Deum, quem Dualista V verove agnoscit.
646쪽
nore 6 thesi urali πι- αν re rem es crea- creatis Deo V. Etenim Idealista admittit animarum nosti amni re eMaius 6. mkrat. dc Dei existentiam 3. 6ard. Animas vero initisi nostras aDeo creatas esse, eidemque competere potentiam ad tincreatricem ex iis principiis demonstiatur, quae etiam Ide νο- . .lista admittere tenetur i. s. 338. , quemadmodum id moestiatione propositionis praecedentis abunde intellia
situr. Quamobrem stante hypothesiade lutarii De.
inest, quod excipias, quia Idesistanegatreatarie. Hemiam corporiim 3 36. Ira με rar I creationem, quam
admittit, non esse creationem veri nominis Etenim cre tio veri nominis est productio ex nihilo seu non praeexistente 3 697. 'νeh. νιιι . Quamobrem cum in hocsgnificatu Deo vindicata fuerit creati animarum nostrarum potentia creatrix L 3 haec demonstratio subsistat in
possiet Uesistarum quin Idealistae Deo tribuanto .rionem veri nominis dubitandum non est Inuno sup rioribus liquer, ex notione potentu creatricis, quam Deo vindicavimus vi creationis animarum 3. 338. rhod demonstrariorationem mundi hujus adspeliabilis tanquam realiter emaanimas nostras existentis 3 3 α. Nimirum
eadem est potentia creatrix, quae ex contingentia mundi hujus adspectabilis, Qquae ex contingencia animarum nostrarum concluditur. Neque enim existentia realis mundi ab Idesistis negatur, quod Deo potentia creatrix denegetur; sed potius potentia crean iis quoad mundum materi
iem de Deo negatur, quia ejus resis existentiat. - Gili habetur, onim tentia autem non emeruis ais Ἀμρ-αι Thohnar. . Quamobrems Idealistam eouviturum possis, ut mundus hic adspeet aba lis existat, non esse impossibile; nec Deo amplius Moes bi iam eum croandi.
647쪽
s. 629. C semissis SMαι Asothesi dealistarum De tribaenda est tam
crearara Mnservatis creaturarum una cum concursu ad earum actiones.
- ναν-Etenim idesisti admittit creatiolae animarum, quemad- se ad earum modum ex demonstratione propositionis praecedentis intel- actiones Des igitur Quamobrem cum ens omne a Deo creatum creatu- 'ibuod . ra sic I. M. pari. I. Theol. u. t animae stante h3 pothesilaealistarum sunt creaturae Dei. Quoniam itaquescreat. nulla seipsam cinaservare potest, sed a Deo conservetur necesse est 3 843 pari. I. Neocara . stante hypothesi Idealistarum anima nostrae seipsas conserVare nequeunt, sed a Deo conserventur necesse est Patet adeo stante hac hypothesi Deo tribuendam esse conservationem creatur, ruin uod erat primum. Porro Deus ad singulas creatlirarum, etiam animarum nostrarum actiones concurrit o. 874 part L παιηat. . Quoniam itaqUe stante hypothesi Idealistarum animae nostrae sunt creatura per demonstrara meus ad singulas earum actiones eadem stante concurrendae dicendus' est. Atque adeo denuo patet, stante etiam hypothesii Idea-listarum Deo tribuendum esse concursum ad singulas ae Wrarum actiones. Ἀ-d erat Hierum. s. 63o. Q
rerum Deum autorem agnoscant s. 9 sen0 Deo quoque tribuendum, quod in animabus ni indi iiij ad,
Hectabiliside eximi, atque adeo ipse dicendus
648쪽
misitan nisi inintectis divinus produceret uidiu antidie,
in qua mundi hujus idea existit conrimias mutationes subiens f. rva. Pota raso, nulla quoque possibilis esset anima, nee idea mundi hujus possibilis foret f. I9 pari. I. Theocnis. . Et nisi Deus omnipotentia sua creasset animas , nec actu daretur idea mundi hujus adspectabilis, qualis in animabus deprehenditur, adeoque mundus existentiam ide
lem non habere Quoniam itaque Deo uiuum n, tum quod existentia idolis mundi non sti ossibilis, nin quod iactu denar; nemo non a scere tenenu, Deum esse mise torem mundi itialiter existentis in animabus quam δε avi eo Ideali existentiamrealem eius extra animam neget g.
36.' .rat. I hoc tamen non. l, stulte fateri cogitur, Deum mundi etiam idealiter existentis aurorem esie Acutiores facile vident, quod in hypothesi Idealistarum eodem prorsus modo Deus dicendus sit creator animarum autor mundi, quo ostendimus eundem esse mundi oratorem lautorem
ordinis narum s. 63 pari L T nino, ut ado opus non se phalatu hoc inmilcari.
ab Axpuus Ita si arum gubem, oi mau M. -υ -- -i si est, milis est sit -- ex Pominissentis meis. Etenim id viae admittunt idealem mi te istiam inaminabinis 36. A raro Quamo, rem nec in dubium vocant existere in anima Id hujus adspectabilis, quae easdem prorsis mutationesn Msibit quas in hypothesi mustentia mirealis ipse subitis . GA rat. . Quoniam itaque in mundo mesa
tam se emo, piam simultimo inter se connexa sunt o s.cη-ς eundem nexum rerum in mundo non 'nisi idearier existente adimittit Idesista,qui dat inmur . clo rciditer istente. Enimvero Demeti univeritim g hemat , dum omnia inter sis conne is sol pari. nev mm , di gubernatio haec ad animam extenditur,
649쪽
numnus ab hoc nexu rerum pendent appetitionesMaveditiones animae, dum scilicet iis, quae in mundo eveniunt, utimur tanquam motivis, quemadmodum unusquisque in seips experitur, modo sussicientem afferat attenti nem. Quamobrem cum eodem modo a nexu reri pen deant appetitioncsin aversiones, sive minado tantummω. do ideatis tribuatur in anima existentia, sive existere re
iter extra animam supponatur, cum in gratiam Idealistatiun in Psychologia nihil sit immutandum s. oea 6 sese bernatio divina quoad animam eadem est in hypothesilaealistarum, vi deprehenditur in hypothesinui
aliter extra animam existentis. Di, viae fiunt in Menumdo adspectabili, non influunt
in appetitiones Maversones animae, nisi quatenus a nobis senis percipiuntur. suae enim sensu non percipimus ea ignoramus. aer se autem patet, quae a nobis ignorantur, nec in appetitum Maversationem ullo influere posse moedo. Idealista omnes sensationes animae rates admittit,qua
ira en .s mundi realiter extra eam existeret Ouamob- omllae inde Momodocunque penderi. dein actu esse
. debent, sive mundus militer exim M. Nummodo id- liter inanimabus. Gubernatio divina animas potissimilanm spicit, cum omniadirigamur ad finem ultimum f. 63sθαι Theolanat.' , gloriae divina manifestationem s. 6 II part ι Tibral nat. , qui in gratiam animarum a Deo intenditur. Quicquid adeo quoad animam de gubernatione divina oslam di potest, id omne admittere tenetur laesista.
650쪽
Qiiamobrem cum piovidentia divina sit decretumDei de conservationes gubernatione creatura n concussi ad earundem ones&Deus araturis provideat, lim tenus decretum ilhid exequitur ara Art. I. Theo me lui hypothes Ide arum admittenda est providentia di,
vina. Nimirum in hypothesi Idealistarum non Aiadatur Asi rentia providentiae di vinae ab ea, quae in hypothesius, stariam agnoscitur, quam Palam requirit existerilis mundi idolis 3 realis.
non obstat hypothesis sua, quo minus Dei exulantiam cetera us attributa agnoscatis. 6 a T. 4 eique beati imo, nemi I. 62 8. in conservationem creaturarum tribuatili Actess. 6ας.) Qui vero Deum existere agnoscit, nec ejus altis c. Mai. buta in dubium revocat, eumque pro creatore: consese vatore rerum praeter ipsum aduentium habet , is atheus
Equidem simpliciter nonrepugnat, ut Idealista statheus,miemadmodum nec repugnat, ut Dualista impiam amplectatur hypothesin. Quemadmodum ero Dualisano tribui 'nequit, quod Dualista atheus sit itan Idealismisinem,
saest, ut Idesistastatheus. Qui iginir hypothesin Ideali. statim hypodies istassicam appellant, quas a simis
eum laesisno Mein uis ac indivulso nexucohareat, iram hoc posito ponani Mistes, de re non suis intellecta per praecipitantiam judicam. Absit vero, ut quis sibi reru-lieat, nate in favorem Idealistarum moneri Neces1e enim est nosse , quaenam ex hypothesi Idea listarum necessario consequantur,' quaenam eadem stante admitti debeant, .ut constet, quomodo Idealista atheus erroris sinition his Diuitiae by Corale