장음표시 사용
651쪽
eendus, ut ab impietate revocetur, etiamsi hypothesis nondum mincium miserit. 634.
Ni ., me se non es dealsam esse Dei am. Etenim stante Iudasi hypothcs Idealistica admittenda est providentia divina modo is. 63 a.) Quoniam itaque Devia est, qui providentiam η- divinam negatis sa9 , Mealistam esse Deistam necesse
Aliaci Ini de causa contingit Idesistum esse Deistam, quae etiam locum habet in hypothesi Dualismi, quatenus nimirum cum Idealismo miscet errores cum e lem minime connexos Unde liquet, si Idealista fuerit Deista, eum em, roris sui convinci posse, etsi Idealismis non subvertituti Elucet itaque utilitas cognoscendi, quinam cum errores, Qt mmierisne errores alii di quinam cum eodem Maiiscessirio comiectamur. Ceterumi isserenda providentia divina, quae icta mili Dessinus f. sa9.), adversus Ide
listam ut quoque ilicet argumentis, quibus providentia di, vina stabilitur in mundo materiali: Etsi enim eidem nom. nis idealem tribuat existentiam, deside ejusdem animae sinitialis sit f. 66. UIM rat. quatenus ramen agnoscit comtingentiam animai s. Aria o mundi ideatis autorem Deum 3 6so. in mundo id i omnia admittere tenetur, quae in hypotha malisini de materiali realiter existente demo st anni ,ε quoad animam eundem eorum usum facit, qui Drnos itur sinposta reali ejus existentia. Nimirum s Deussenon demonurarevoluisset providum, alias produxisset an, mas, in quibus aliorum mundorum providentiam excludemtium ideae essent essentiales, vel, si tales supponantur impossibiles, nullas produxisset sibimetipsi 1 cientissimus seque lin
n oloma leologia naturalis in Apriles deestuarum usi i. nai. - Etenim I alista sunt hypossiti sua adautture tenetur
652쪽
existentiam Dei attributa divina g. et . , una cum quasi m errationeis stet 8. providentit f. 63α. . . mob-pathes erem cum in Theologia naturali demonstretur e ostentiat armetri Dei, demonstrentur ea, quae ipsi insunt, quae per haec fieri posse intelliguntur L . part L Neoc nari , hoc est, attributa divina cum creationein providentia, quemi modum ex ipsa ejus tracitatione liquet Theolam natur
sis in hypothesi laminatim subrutiti
Per Idealismum adeo non tollitur Theologia naturalis, inuemadmodum sibi persuadent, qui Idealistas atheorum annium absurdissimos vocant, quasi pro certo habendum sit, ad linam necessario esse ineunt, cujus tamen contrarium paulo ante ostendimus g. 63a.), nec priores dari posse ineos, nisi qui sunt Idealistae, quod quomodo protrari popsit, non liquet. Omnis atheus Deum existere negat, sive Dualis afuerit, sive Materialista, sive Ideat ista vero atheismus pejor, vel absurdior esse debeat, si atheus mundi materialis existentiam realem negat, quam si cum Mate- rialista eum solum existere concedit, spiritibus innumerum impossibilium relatis, vel cum Dualista mundum mat rialem animias a corporibus diruersas istum agnoscit, ratio utique nulla appare Immo si ves maxime largiarii. sirditatem hypotheseos cum atheismo minime connexae adeundem extendendam esse, ubi simul in eodem stibiecto concurrunt, utut id recte fieri nimquam proba set nec omnes ad mittent philosophi absurdius esse negare existentiam corporum, quam animarum s f. a a Poc empiri, Sane ea iure dissentientes experieris Cara in omne .
653쪽
ctantur, animam ejusque statum reddunt imperfectiorem
f. 74. pari L Theol nat. mala externae , hoc est, motus corporis humani volitionibus ac nolitionibus respondentes 3 368. pari. I. Theo natδ, quaelenus itidem moraliter spectantur, corpus iatum nostrum externum reddunt imperiecitioni obnoxium s. 73. pari. I. Theol arat. , malumque morale per aliam rationem determinatur, quam persectio hominis essentialis 379. pari. I. Theo nar. Quamobrem ex adverso actionesi nae internae, quatenus moraliter spectaratur, animam ejus statum perfectiorem reddunt, similiter actiones hona externae', quatenus spectantur moraliter, corpus statumque nostrum extemum perfectiorem reddunt Is 4 Poch. empir. , cum naturalibus per easdem rationes finales utraeque determinanda s. 9 4 p.rri. I. Tleol nu. . oniam haec differentia inter actiones malas tonas, quatenus moraliter spectantur, demonstratur, immo aposterior agnoscitur, ex ipsa animae ac corporis notione, Idealista vero admittere tenetur, quicquid de anima docetur in Psychologia s. a 6. , nec in dubium vocat, quae in Ph3 sica de corpore humano traduntur g 6as. , qua tenus ea admittit tanquam phaenomen a se invicem de pendenti f. a 4. ideo quoque admittere debet differentiam inter atriones bonas in malas, quatinita moraliter cistantur.
Circa actiones internas , de quibus potissimum agitur, nullum superesse potest dubium cum animarum existen tiam lesendat Idealistat 3 3 6 jel rat.' ast externa negintium facessere poterant hebetioribus, ubi ad actiones ciales animum advertunt. E. gr. Ea esse Henda, quae iacorpus conservandum conducunt. rectumaroscitur.
st negat existere corpus humanum Nil igitur si te potest quod ad ii conis, an im conchicat,
654쪽
necue enim con vatione opus hispi, quod non mahit. Ulurimo hanc consequentiam, in iis
phaenomenis i iis admittit, quidi
deae corporis ficit. MFunobrinxi d a voluntate homi i nis proficisci potest, ejus non minus in hypothesi Idealut
rum, quammualistarum habenaei ratio est Etenim Ide lista essicere tenetur, ut istis perceptionibus sit locus in anima, quibus repraesentantur aci corporis conservationem ne- cessaria, cum absque hisce perceptionibus fieri haudquaquam possit, ut corpus eo modo repraesentetur in anima, quale ea
de causari hypothesi Dualistarum rear existi Nulla iugitur aetas, quae ins errabilis videtur hebetiorihus - hypothesios Mealista iis, inoi satis comprehem
immitis deri arum Ius natura, E Philosephi mora Fus natura, sis atque Politicasubsistit, si in gratiam dealisaram nihil in iis Entea est immutandum. Etenim Idealista admittit differentiam a si ita in brctionum bonarum malarum CC 636. Quamobrempori et Idea - cum in Iure naturali demonstretur, tianam actiones sint ii inmmbonae , quaenam malaris. 68. Dist praelim in gratiam Mealistarum nihil in Iure naturali immutandum, adeoque
in eorum thes ipsum antegrim subsilui. Hae eru Philosophia morat , sive Ethica, atque Politica sunt partes Philosophiae parata in s. 64. 63. Disc. A . Enimvero philosophia practica docet dirietere fac imappetitivam in eligendo bonoin fugiendo malo ς ε . Tusc. prEim. . samo m cum in hypothesi laesistit cum bychologia nihil patiatur detrimenti os. 6α6. , quaecunque de appetitio funaltato animaein ea docentur; ca uua admittere tenet Molita Quoniamvermi noa , euam
655쪽
etiam agnoscit disicientiam inter actiones bonas malas, quatenus moraliter retamur s. 636. x negare haud quaquam potest, quae de facultate appetitiva in eligendo bono dcfugiendo malo domonsti ari possunt. In ejus ad-- gratiam nihil in Philo lita practica, sive in Ethica atque Politicatamitandunt.
Si actiones externae, praesertim in Politica, dissicultatem 'cessant repetenda sunt, quae modo ad propositionem Pta cedentem Innotiivimus. Bouin actiones externas in nimierint phaenomenorit m i, quo nominiam a se
hincem a ficultate appetitio dependentiam admittuli,
εα .6α6. Quamobrem quicquid de actionibus extenus prataeipit Philosophia practica, id omne admittit Idealisti,&ad eum finem necessaria agnoscit, cuius gratia inculcantur: Sit ita, quod nec actionibus externis i ibuat nisi iide abis in anima istonum k36. ω λυω.
bus in demonstrationibus sitiis opus habet Logicus admi tere tenetur Idealista Cumque mox ostendatur, Ont logiam quoquc integram subsistere in hypothesi Idea listarum; non minus agnoicit principi ontologica, quibus utitur Logicus praecepta sua demonsti attirus. Patet itaque
Logicam integram subsistere in typothesi Healutarum.
656쪽
Ontologia sive Philosophia prima de ente in genere&
generalibus entium affectionibus agens ea tradit, quae cum de animabili, tum de rebus corporeis, sive naturalibus, sive artificialibus praedicantur s. 73. 'Aιm. . Quamobrem cum in gratiam Idealistarum nillil in Psychologia 62 60, quae per animam possibilia docet g. 38. Disi praelim. nihil quoque in Pli 'sica, quae de corporibus agens per ea possibilia tradit s9. Dist. Him. , sit immutandum β. 6as . , sit ita, quod horum veritatem no nisi incideis suis ad mutati . 36 Poch rat. ἱ quae corporibus lanimabus communia demonstrantur , ea omnia perinde ac Dualisla admittere tenetiar. Ontologia igitur
m hypothesi laetiistiuum liuesta subsistit. Moul rea
De Logica nemo dubitare potest, quin Idealismus eidem ne minimum quidem obstet, cum animae existentiam rea Iem admittat Idealista 3 36. H Arato, consequenter nec . ea in dubium Vocet, quae ad dirigendam facultatem cognoscitivam in veritinis cognitio praecipit Logica Neque e nim propterea alia est facultas moscitima animae, quod corpora non existant, cum essentia ejus inua inde quom ocunquepentim eadem maneant Me ipsa sola existat, sue etiam existant corpora, ridea mundi materialis eadem -- permaneat, quae dam in animai f. I9a Psse rat. x, sive corpora actu existunt, sue non existunt. Qui Psychologiam rationalem persperum habet, ei ne minimum quidem dubii suboriri potest. Immo si vel maxime facultas cognoscia binita in usu dependeret a corpore , ut idem subsistere nunime posset sublata corporis existentia reali nihil tamen inde assi ersis Logicam Gineluderetur, cum laesitavisa p. ponat animam prorsus subsistere eandem , qualis foret, si actu existerentcorpora Circa Ontologiam 1eoria de emte compost dissicultatem facessere videtur, quale nullum
a possibile renoscit Idealista, corporum, piae entia com posta
657쪽
inimvero ideam coin 3siti pro impossibili minime nabet, Ddeoque quae de eodem tradit Ontologia se ita habere admit. tit in ideis sit ita quod nullum agnoscat idearum reale. Qui perpendit, quomodo in anterioribus lublata fruerint dubia, a negata corporum reali existentia profecta ei multo minus alicujus momenti videri poterunt dubia a theoria compositi quoad Ontologiam si anc Ia disimas udissemus Hilosiophia universa nihil tet, si is si scientia phrigmatis philosophicis in gratiam deriuarum At immutam l ophica mi iam. Etenim in gratiam Idealistarum nillil immutandum nime a ver in Physica I. as. , nihil in Psychologia s. 6a6. , ni .sei. hil in Theologia natui ali g. 6 3 s . , lati naturae, Ethica atque Politica g. 37. nilail denique in Logica Ontologiais 638. . Enimvero Philosophia parita sunt Τheologia naturalis s7. Disi praelim. , scychologia 3. 38. Disici malim. , hysica g. 39. Disc. praelim. , L gica I. 6 i. Disi praelim Ethica g. 64. Disi pia . , Politica 3. I. Disi praum. Ius naturae 68. Dist. praeim. , Ontologia I. 73. Dist praelim &, si quae adhuc alia dentur, ad eas commode referri possunt, uel Ladmodum ex capite tertio Discursus praeliminaris abunde constar Ingratiam igitur Idealista nim nihil prorsus indogmatis philosophicis immutandum, consequenter Idealisemus philosbphaae universae nihil nocet.
Ρoterat absque omnibus ambagibus veritas prinisseisi praesentis percipi , modo consideres, Deum animam corpora esse objecta universa philosophiae. Animarum ex istentiam realem, corporum idealem admittit Ideat istam 36 Poediro. , atque adeo de corporibus ita loquitur,
ii revera existerent, quemadmodum copernicani de moruprimo
658쪽
virerur, rureundem non agnoscant nisi apparentem. E . contempl.itione animae vi sectionis primae eadem de Deo de ducuntin, quae ex contemplatione mundi marerialis in limate eruuntur. Quamobrem patet, Idealistam de Deo, animabus S corporibus, consequenter de hominibus eodem
anodo philo-hari,cuoDualisti philosophantur. Quodsi menorum inmat, queli stimumdea uilistae actu .dit, minime id Idealism, sedaliis rationariis tris usum, Quibus perinta inmissisimilacuses Abst autem, ut ciuis i persuad- nos patrocinium Idealiseii suscip- u,
visim falsitaremm ostensuri sumus. Eaprofitemur, quae miritati consentanea simi, ne nos iniquos praebeamus errantibus, it praecineamus, ne qui Sciamachiae commissi armis parum validis errorem oppugnent, quemadmodum facereselent, qui vim hypothesium 1allarum non satis per-
Nec se non est, dealistam esse irratimnaraim. Etenim -- cum Idesidii gratia nihil in Psychologia sit immutancitans' ησυμ-
β6 6. . deat illa anima iam in nolendovi volendo liber- is irreligi gatem relinquere teneturis. 94 a. 1 h. empir. Et quo-- v niam idem admittere tenetur differentiam inter actiones bonas malas, quatenus moraliter spectantur I. 636. , nec in ejus gratiam quicquam in Theologia naturali immutandum K 63 3. , adeoque obligationem divinam ad
alias actiones committendas, alias vero omittendas agno scere tenetur 3 974. pars L. Neol nat. nec in dubium vocare potest eas actiones, quas homo Dei gratia edere debet non editurus, si eum non agnosceret. Quamobrem cum in hisce actionibus cultus divinus consistat sir. modus autem colendi Deum eligio sit f. si a. Idcalistae error suus minime obstat, quo minus aliquam religionem
659쪽
ligionem quandam tuetur si ἰ blaesistam esie irreliumnarium necesse non est
Falluntur itaque, qui sibi alvsquepersuaderemtuntur, Idea lista omemtouere religionem , est, quod excipias, cum realam corporum ex in uri negetis. 3 6 γμα--δ, i. eum tollere cultum omnem Dei exterinum, qui cum mireligionem non minus quectet quam internus, hanc saltem ex marte tolli, nec omnem integram subsistere in Idealutariimnypothesii. Etenim quemadmodum Idealista omnium eo.
rum, quae in mundo materiali fiunt, idealem in anima existentiam non secus largitur, ac is revera extra ipsam existeret, omniaque eodem modo revera fierent, quo in anima repraesentantur Omnem quoque cultum externum idealiter in anima requirit eodem modo, ae si omnia ad eum h Mumri revera exitii eandem serent. Quemadmodum itaque Dualista defendit, hominem actione quoque exteriis patrare debere, qvie ad cultum divinum externum mouiruntur ita quoque Idealista agnoscere tenetur. curam dum esse, ut in anima existant omnes illaeperceptiones, qui bus ista actiones repraesentantur, perinde ac si revera incor pore perficerentur. Cumque de phaenomenis eodem do loquatur, quo ualis a cultu quoque diuino eadem cum ipso profitetur Agnoscit itaque praeterculium inter num requiri quoque e Moenum, nec eum diversum ab illo,
quem Duaria necessu tum esse contendit, itaquod hinomnis externus in ipsi minia abseruatur, ne existat nisideatitur. Quodsi quis ideo cultum omnem divinum Idea listar internum appellare velit in verbis dissentit, dum in
necessario . enim malam Idealistaruit nihil in Theologia naturalianiscvιιι immutandum s. 6330, Quamobrem cum in eadem dormis i. nonstretur, homini voluntaten a Deo revelari posse suam
660쪽
tionis divina criteria proponantur si V seqq. TL A nac d resipionem revelatam dari demonstro tur, si libris, in quibus revelatio divina contineri dic tur, interia ista convenire ostendatur s. ααδ laetitistante hypothesi sua veritatem religionis revelatae negare minime tenetur. Quoniam itaque libris istis,.quos Chrissiarii Scriptura faciae nomine insigniunt, id lem existem
tiam in anima sua eodom prorsus modo tribuit, ac si re 'vera extra eam actu existerent l. 6αι , Idealisnus munime obstat, quo minus divinitatem eorundem agnoscat. Enimvero antiscripturarius non est, qui in Scriptura
era, quam vocamus, revesationem divinam contineri asi
nati .sas I Quare necesse non est, Id tam e la
antiscripturarium. Quodsiergo antiscripturarius reperiatur, qui idem de lista, id minime Idealismo, sed aliis rationibus tribuendum venit, ob quas etiam Dualista Scripturam sacram ejiciunt.
Equidem non nego, vim inferri Scriptiirae verbis, si quis hypothesi Idealithicae convenienter explicare velit hist riam creationisin alia, quae de mundo docentur in S.S., non tamen repugnat, ut Idealista foveritatis hypotheseos suae, divinitatis S. S. persuasus hoc faciat, quemadmodum faciunt alii, qui falsa possies, amplexiverba S.f., inflat sum iisdemconsermem oetorquenti binaterialista, quae de Deo humano i a medicinitur, insensu literati accipiens, rae de ejus spiritualitate dicuntur casimplicitate euent univina dependent, in sensum alienum detorquet, ut hyp thesi suae serviat. Immo quis est, qui tenorat, nihil requentius esse inter Christianos sectarios, ut sectae sua se ivientes verba S. S. trahant in favorem errorum suorum. Neque etiam nego fieri posse, ut Ideat ista agnoscat, in β S. realem corporum existentiam doceri tanquam ce