Theologia Naturalis Methodo Scientifica Pertractata Qua Existentia Et Attributa Dei Ex Notione Entis Perfectissimi Et Natura Animae Demonstrantur, Et Atheismi, Deismi, Fatalismi, Naturalismi, Spinosismi Aliorumque De Deo Errorum Fundamenta Subvertunt

731쪽

ruti sunt, quo Spinosa siquidem. disserenti a quae ab esse m petitur, etiam ab eo admittitur sit ita quod rerum hanc essentiam habentium actualitatem aliter explicaaneque erui quoad essentiani rerum, sed quoad actualitatem later Spino

macrius inrisi i dissensus es AEquidem dc nos ostem

cum , unam eandemque sun animae constituere A esse tum, nanuam iv. 3. . 66. v. s. L et emam vero non minus ericimus, vinculam non uno eodemque respectu esse essentiam atque naturam ejusdem; sed essentiam consti

tuere quatenus ad tales potius, quam alias repraetentationes, tali potius quam alio ordine affluandas restringitur iraturami vero quatenus easdear actuat 3 68. Psych. rat.), ut adeo pe

naturam ad actum perducantur, quae per essentiam posui ua intelligunniti Essentiam itaque animadido naturam uxsi emeras invicem distinguinius,notioni scilicet utrique: Convenienter. Hanc Vero ne in anima quidem.di entiam admittere potis imia, utpote activitatem, seu P moram, qua actuantur, quae sunt. li Deo tribuens, ex naturana

ras existem o plures substantias ejus ἡπHis se, utrisuri, prop. caeduarum pari r Eth. Etenim Ouine robur a gularentationis, qua otia nititur praetensia dentonstratio huc redit. quod eadem a se mmejus' invicem non distinguerentur,adeci Resens inum idemque demessentia serent. Quoniam attributum cum detenninationibus e QE'. sentialibus confundit. s. 64 9. perinde es ac si assima ret, duas substantias eandem cssentiam conuiuinem habe te non posse pet cflantiam distingvi. Enimvero id qui- deni inde est,initrui attributum, per quod ex inius mente: primitur essentia substantiae, alit, rectius loqvcndo, e sic S. 6 g. , supponat tanquam quid illimitatum, aut d politis linitiationibus inrginariis spectet, adeoque quat

732쪽

Gtuit, minuenterens quoddam inuisivertis

talis et O. Ontia . Quoniam itaque universalia non existunt s M. is sed tantummodo singularia, quae omnimode determinata simi si is et OMA. , limitationes vero originariae quae sunt deter nationum. Munn re quas essentiae rerum differim ipsi ita inhaerensi ait ab iis inseparabiles sint ε9η. 89 s. pari. I. NM. υσυς evidens omnino est, quod minime demonstinerit duas aut plures substantia&ejusdem naturae, in communem es entiam habentes in reniin natura dari minime posse.

Non est quod excipias, pinosem non sumere sub tiam in significatu receptori . . . , sed cum ente a se coniti Here m. 684. L, atque adeo perinde esse , ac Ermasset,etio posse dari duo entia a i , quae eandem habent essen etiam, id quod nihil contineat a varitate alienum. Etenim

Spinosa principionioe bivitura lanci inintania possitan suam. Neque decet philosophum in de uicuimus suis confundere, quae distinguenda sunt, ut Missi uita inisti

permittat,quae alias inde instrei minime poteranti Sane mapinosa extensionem habeat pro attributo , quod exprimit infinitam atque netemam iubstantiam vi hujus propositi ni sequitur , non dari nisi unicam substantiam extensam, eamque esse en a se & continuis modificationibus per po- Tentiam seu vim illius substantia prodii e corpora. Unde

porro deduci uir, mundum esse aeternuinxem neces in Atali sint inimitabili necesii Menn ea ficti omnia, nee in eodem finibus e nocum: qualis conclusione, etiam insert ii inseo. Quodsi notionem entis asse atque substat, invicem discrevistit, quemadmodum par erat , dc nonnisi

impossibilitatem entium plietum a se demonstrasset quae eandem prorsus essentiam habent et e confusione nullus metuendus erat error. Quamobrem necesse est , ut non admittantur tanquam demonstrata , quae in recepto termia

morum uniscatu admitti nequeunt, sit, lata ambiguitate.

733쪽

limitationes pro modis habuerit, nec originarias , qua V terminationibus essentialibus per se inhaerent terrae , hoc

est, non supposito alio moncipiuntur a mutabilibus non . distinxerit, quae variari possunt, illis manentibus iisdem Macci te supporuerit fissistantiam omium esse debere infinitam, consequent: malitium,ee Quam concipitiarii: 698

dentis plures ejusdem generis vel speciei et immo actu raditura Etenim in recepto siseificatu substantia & subjectum, cui nasi incessentiali 4 attributa eadem, dum modi successive variant o OHOL Genera species ea in se sciatialia habent β. 33. et 14-α47. Onto 2 eadem quoque attributae eorundem ni serum possibilitates proximas & remotas conditionate mciatas is a68.269 On I.

Notioniicitur substitiae in sensu recem, mihime repugnat , ut uentur plures eiusdem meris ver cita ubra una quaelibet subsanti, est g. Ps ἔν rar. θοῦ

eam existere in dubium revocari nequiti ai Pschol rein Fri . mentia anime cuiuslibet coriussit in vi repraesent riva universi situ corporis organsci in univoso materies

ter . constitutione organoruni scias inrum semialitera, starea 3-66-0β L. rat. 9, adeoque omnes essenti uno dem, communem habent cons yente cum singularia ejusdem sint generis ac speciei, quatenus eadem essentialiae

babenti as tui . . ejusdem generiis sunt vel φλα. Substantia igitur pisci; eiusdem generis vel speciei a bu

danturi. Similiter corpora sunt substantiarumdimplicium. aggregata f. 76 G-ς ὰ, quaresententa corundems it g. 18 a Cosmo 2. Elementii omnia esse ejusdem generis

734쪽

dita perspicuum est. Dantur igitur tot substantiae ejusdem generis vel speciei, quot dantur elementa rerum materialium. Unde denuo liquet, plures substantiae ejusdem g netis vel speciei aestu dati. ud erat alter rara

Non ess quoc excipias, animas Melementa rerum ma-rerialium non esse substantias in s gnificar Eporosiano. γ enim Spinosa substantiam non lumit in significatu recept & ejus notioni tacite. inseri aseitatem s 68 . . Debebat vero vocabulum substantiae sumere in significatu recepto

demonstrare , si posset in eodem sub vis omnem esse .libere ens a se, quod nec probarit nee probare pomi mrionibus inseri e ambiguis verbis iisdem ines se ne-

.eunt, nec demonstram earundem realitatem , quem modum fecit Spinina , non modymethodi legibus repu

gnat; verum etiam errorum fons estis. 6 3I. Log. , ex e rore uno in ipsa methodo demonstrativa, qua in adstruen

do systemate suo uti voluit Spinosa, sequentibus pluribus f 6a8. Log. . Nemo igitur jure reprehendet, quod ex. princ sis veris diistemus contra Spino , 3c notionum:

E icium falseate detecta conclusoribus inde deductis: propositiones per principii vera demonstratas opponamus- nisi optimam resinandi mediodum re ovesit io3 Spitiosa non iam inaniat siubstantiam imam. aha --μ il)santis Muci mn posse , immo absolute ab alio prorici non posse tau creati Demonstraturus enim' es parata. Eisici substantiam unam nis a vim non posse produci ab alia substantia accindesin 6 CONAM Mn-- laturus eam absolute ab alio: produci non posse, supponit ta-ranquam demoΠstratum , in rerum natura non posse dari duas substantias ejusdem attributi , seu ejusdem essentiae sive generis vel speciei. Enimvero hoc minime probavit

Sli s. s. 697 . , quin potius contrarium demonstrari po- in. I, 698. . Quamobrem cum demonstratu non situ uinci;

735쪽

cujus probationem ingrediuntur propositiones nond

demonstratae 3 498. Iag.P, adeoque multo minus demo stratuni dici queat, si eam ingrediuntur propositiones, quarum contrariae demonstrari possunt evidens est, Hosa minitu demonstrasse, quod substantia una ab alia substa

tia produci nequeat, immo quod absolute ab alio produci minime possiti Equidem pilis impossibilitatem productio

uuae uiuus ab altera etiam indirecte ouendere coriatur, saandirecta, quam dare praetendit, demonstratio directa A. 4nior non substantia una ab alia produ-

.ceretur, ejus cognitiqnem a cognitio e causae suae pendore debere , quoniam ax .pa t. r. Ethie sumit , sectancognitionem a cognitione causae dependere, hinc veroso. qui, quod substantia non st, vi deri. 3 6 4. . Enimve so distinguendum utique est inter cognitionem possibi lita tis, Minter cognitionem actualitatis. Quando enim inde-

fAtione substantiae dicitur, quod per se concipiatur claru erba ita explicentur, quod entis illius cognitio non depe Aeat a cognitione entis alterius , ea aliud fgnificare, . queunt, quam quod entis istius notionem habere ejus ierosibilitatem demonstrare valeamus, - entis Hieri no-ationem non praesupponamus , quemadmodum notionem trianguli equi lateri habere possumus eiusque possibilitatem demoestrare valemus , etiamsi an im .ad alterius cujusdam figurae notionem non .ad amus, ut non concipiatur

Possibile , nisi quoque ea figura tanquam ossibilis admisex tur, c insequenter ejus possibilitas praesupponat possibilietatem altarius Enimvero causitum a causa dependet quoqMinualitatem sive existentiam 3 8set. Mia), atque adeo Wrea, quae insint causae, intelligitur, cur eris istiusmossi, quod aliunde iam possibila esse constat,m quod possibile laret, etiamsi per impossibile daretur , caulam non esse Polsibilem actualitatem consequatur, consequenter cogni riis actualitatusve existemiae cognitionem causa praes P

736쪽

poniti suamobrem etsi admittas, substantiam recte desiniri per id, quod per se concipitur ex eo tamen, quod ab alio produci ponatur, mininae sequetur, quod per se con

bi non possit quota uo. ista eScipiat, addi in definia tione, q*od substantia in id , quod inde es se atque adeo verba sequentia rac per se tabcipitur exten landa quoquω esse ad actualitatem facilis est re*onso. Hobare nim-nim debebat Spinosa, quod absque praesupposita possibit

late entis alterius intelligretur possibile ejus a alitatem quo '.que seu existentiam coUnosci puelle a priori scilicet, sivae per notionem ejus J non praesupposita existen ta emis alte scius quod vero quemadmodum pinosa probavit nullibi, ita&probare .minime potuit. Impingit autem in regulas

verioris Logicae, quod indesinitione cumuler, quorum unum per alterum Ueterminaturis. 836. - verbis utatur ambiguis cf. I 6o. c. imo simiae tanquam conoesia, quae' nonstiari ante debent, quam concedi pos

Cnt. Meterum cum Spinos impossibilitarem creationis sibi demonstrasse visus in propositione, qua subitantiae unius. productionem ab alia impugnat per praesentem patet, m- possibilitatem istam ab eo minime mille demoniciatam, neque adeo potentiam creatricem, quae Deo tribuitur, inter non entia possensereti

Stictum Q. , parca. Eλὰ demonstraturiis M. nati amsaririea sibilatitue pertinere, quod existit, supponit eam non posse nos rastv d produciabino. Quamobrem cum non demonsti crit -

-stlantiam alio produci non posset s. 699. . nec ab eo demonstratum dici potest, quod ad substantiaen naturae petiuirat existere, seu quod substaritia necessui existat

Errat itaque , dum substantiam Gin ente a se coissimiliti g. 68 .), tacite timirum aseitate in notionem substantia illata. Iane si notionem substantia consideres,quod scit

737쪽

ivum f. 69. Onto ),quarum adeo aliae succen re minam tu in alias ceteris manentibus iisdem s. 762. Ont ex eo minime inferre licebit, quoci necessario existat. Et snulla consequentia hoc serre audacta exemplo animarum atque elememoris erroris redarguriis.

Hrarium Non omnis substantia necessario exsit seu essentia sub timissem ia exsentiam necessariam minime involvit. Iraenim elementa rerum materialium lanimae humanae sunt entia contingentia I. 33 i. . Quamobrem cum ens contingeras existentiae rationen lassicientem inissentia sua non habeat s. 3I tot. , polita clientia et mentorum4 animarum humanarum nondum ponitur eXistcntia eorundcm I 8. Omul. , adeoque eorum cslantia existentiam necessariarn non involvit. Enimvero elementarCrum materiali uini . I 82.CU--οL94 anima humanae substalatiae sunt 48. Ibial rat. . Substantiae igitur ellantia existentiam nec starim minime involvit, adeoque substantia onuus non necessario existiti Ex iis intam,quae id Horositionem Waecedentem ammtavimus, iam liquet, notionum substantiae existentiam necessariam minime involvere Ambiguitas verborum Dan se esse in sein esse in alio non modo nebulam offundit menti , verum etiam eandem perplexam reddit, ut, quin

modo sese extricare postat, non videat. Quodsi vero quis notionibus omologicis distinctis inque det unatis, quarum realitas in rebus ipse conspicitii, ii ut uni habuerit animum,quo minus vo lintemper hicin ulli obstat.Quartibobrem jam superius monuit ut 9 6 a.), definitiones ms probe est expendendas, praesertim cum in iis sumar,

quae non probat, nec probatione indigere existimat, propterea quod ea a se concipi arbitratur id vero omne dini esse supponit . quod concipi potest. sua etiam de causa singulas siliba definitiones ad examen revocavimus.

738쪽

Spinosi non δε- - substantum omnem necessabis Infinitari esse infinita . Etenim hoc demonstatunas supponit, non iamne, iusi unicam substantiam ejusdem attributi sive generis eri-omina 'Lstere, eamque necessario existere , ac terminari debere ab risis, d alia ejusdein naturae , sive essentia, si fuerit finita. Enim monstrara. vero nec demonstravit, substantias duas vel plures eiusdem naturae dari non posset 69 . , nec stinantiam onitiem

necesserio existere probavit oo. sed potius contrarium usque os id potest L 698. O . . Et praetorea in definitibiae finiti, verba, quod terminetur illa ejusdem naturae vel essentiae, veluti in otio adia cogitatione, non modo ambigua sint ac definitioni inimis conveniunt 3, 68s. verum etiam si tolerabili sensi e dicentiiqin cunnionium genere vera non sim I 686. .. Patet igitur ut ante i 69 . 699. 'sinose demonstrinum non esse, substantiam omnem necessaritioiae abunae errorem tontinuo serpere, quema-aum neri deberes, si methodo demonstrativa uti volueris, constat 3 628. . Quamobrem ubi error latens in principiis 3 in propositiones prima irrepens fiterit ostemius , sponte sua corruunt, quae inde porro deducuntur.

Ipsemet pin a advertit, per demonstrationem suam haud facile adirussi in Halifinitudinem sim de prolixostiolis origem est ri secus sentientes re dareuit, quod de rebus conluse iudicent , ne eas per pri-- mas suas causas noscere eonsueverint. Enimvero vidimus

in superioribus, ipsumme S -- vitii hujus rerum

687.J, nimirum quod in confiis perceptis acquiescat unde contigit, ut causas primas' pothesi suae conveniem te fimorit, nor vero eas demonstraverit, quales revera

739쪽

C ninium Substantia -- - necessario infimia seu Himitas ega in ιν uti. Etenim animae humanae substantia sunt 3 48. L. ac , eaedemque finitae Psi Liatu, finitudine ad ipsames iram ejus pertinentei a 60 Psia rM.A Elamenta etiam rerum materialium substantiae simplices sunt So. Cosmili, eaedemque Mitie et os muniat. Sunt igiturdi animae , Melamenta rerum materialium inantiae limi- ira part L. T M. nat P. Non igitur sibstantia

anis nectam infinitimi illimitata est

Equidem Spinos confidenter adinodum in SeM .Prop. Lrnm r. Ethic proniniciat eos, qui sius tue infinitudinein in dubium vocandi, nestae , quom b re producantun minuero ex iis, qua de origine rerum omnissim ODeo insistione prima demonstrata sum, satis sui Fue contrarium

maret. Verum est, si ad causam primam omnia redux ris , entia finita quorum series est hoc universumi, sucos moti, non posse concipi sine substantia infinita , quae Deus est adeoque cognitionem illorum praesupponere c mitionem hujus Patet vero limitatione realitatum , qua

Deo insunt, lasci possibilia, primiuva seminias, si quorum combinatione essentia entium limitatorum Mausant Lis , Per has vero res limirutae tantummodo intellimguntur possibilest 3. 33- tu , nondum Vero patet,cur istanti, Iri Omoto. Admittendum igitur aliud principium est , per quod existentia sive amialitas explicetur. Non am urgeo, infinitas realitates, quae sunt in Deo, spectari minime posse tanquam compostrum ex omnibus rea-

litatibus limitatis , quemadmodum facit Dinosa. De unim quindicemis disertius.. I. TO4 . mitius, vinosia mn demonstravit praeter Deum nunm duxi,

740쪽

Gemue infinitam. Etenim hoc demonstraturus suum' uit, 'mosa a duas substantias ejusdem attributi, seu essentia, dari riondemnin posse, substantiam omnem esisfinitam, Deumque cura infinitis constare attributis. Eminuero vi a minime d monsti avit, non posse dari duas vesplures substantias u dem attributi β. 697. , questiuitiani rite otii in esse unita nitam ro a.); sed contrarium potius ouendi potestis 698. os . . Idemque in definitione similis. 7 a. y, nullitavero probat attributa infinita inesseDeo. I igitur donuo, sicuti anteis. 697 699. d nolisi minime demo

strasse, quod praeterDeum nulli detur, neque concipi possit substantia, seu quod non detur silinanti nisi una, ea

que infinita. Unitas substantiaepsinarium siniamentiare sta min- .s. 67io Unde apparet, quam rubrico Midaniunionis

Quoniam jam ostendimus, in recepto significatu nbn conmin repugnare notioni subsilantiae, ut dentur plures ejusdem υmnu Ugeneris vel haecies, immo quod actu dentur s. 698. , nec sis substantiam omnem necessario eci infinitam, stu illimit tam ro, , fallium omηim est , prater Deum nultam dari,

insem, eamque infinitam s. s s. g. . Quodsi Spinosa ens a se a substantia Ia 1 c istinxisset,

quod ab ipso fimim non esse constat 3 684d , nec modo eum ente ab alio eonfudissetis. 682. , ac finitudinem ab infinitudine rectius separasset, quam secit F. 677. 68s. in errorem parum communem de uinate dubstantis Q -

demque insulita non incidissit.