장음표시 사용
81쪽
ehologiae rationalis etiam quoad ea, quae paradoxa videntur homillibus fas o supercilio uniuemnentibus ac risui aliorum exponentibus, quae a Praeceptoribus suis non didieere.
f. I. Dimisiui ibilia derivativa sunt, quae aliorum combinatione
possibilium resultant i imitiva vero , quae alioruni combinatione rivut Πρ nos resultant. Primitiva vel prima sunt, realitates scilicet, rumis cri alias non supponunt vel remida sive a pronis quae alias lupponunt.
Disserentia haec exemplis illustrari nequit, ut penitus intelligaturci pendet enim hoc a demonstrationibus sequentibus. Potest tamen exemplo aliquo modo declarari, ut intelligatur, quantum sussicit ad demonstrationes subsequentes intelligendas. In Geometria linearum rectarum utritique terminatarum combinatione prodeunt figurat rectilineae hae igitur spectari possum tanquam possibili, derivativa ipsa autem lineae rectae utrinque terminatae tanquam pollibili primitiva. Enimvero linea recta utrinque terminara , cum id infinitis modis fieri posse intelligarur, supponit tineam interminatam. Ae ideo linea utrinque interminata, quae sensu Matheniaticorum infinita dicitur s. 796. Onto spectari potest tanquam possibile primitivum primum, rectae aurem lineae innumeris modis utrinque terminata spectis possunt tanquam possibilia secunda, sive a primo orta. Haec probe perpendi velim ut aliqua istius disterentiar, quam hic exponimas, nascatur in animo ideaci neque enim ea inter sterile nugas referenda , sed usus forsan inexpectatus mox ex sequentibus elucescen elucescent suo tempore alii hic non commemorandi.
si rumDeu Deus omnium nam lorion possibilium eorumque, quae in rus sit cou ipsis sunt, atque sui ipsus conscius es. Etenim Deus mun-hω dos possibiles omnes sit quae in eo sunt , distinete promsius sibi repraesentat Cf. 8i Quamobrem cum nobis conscii simus eorum, quae distincte nobis reprasentamus
82쪽
tr. rat. anima nostri sitii lius conscia est, quatenus sibi conscia suarum aistioliuin mia rat θι quin Deus sibi conseius sit omnium muniarum possibilium. eorumque, quae in ipsis sunt, atque biipsius nullo modo dubitari potest , o Idem etiam ostenditur lio mod Amma viminia est sui terivitque extra se constitutarim I ii Pso. emp 9, quas Hare S distincte percipit β. ii l Arat. Ss 33. 38. θῶα ompi' A Jam e a apperceptio qua anima sit cierum sibi repraesentatarum conscia est , as 'dicto e in , se realitas aliqua ε 3 ), eaque utpote animae universi repraesentativa proditi Cf. m. Dcb rar. una cum hac vi nexistens eidem compossibila; 4 3. : Deo autem, cui itidem vis universi, prauentativa inest j. II. , omnes realitates compossibiles inuinti, sat
actus quoque apper =tionis Deo convenit, consequentreis sui miindorumque omnium possibilium' eorum, quae in ipsis sunt, conicius est 3. 25. ensim Poteranuis quoque ident inferre hinc modo. Anima nostra sibi ut ipsius S rerum perceptarum conscia est j ii PDcto empir dioniana itaque Deo tribuendae sunt realitates in gradu absolute summo, quae animae no- sh insunt β. D. 4 apperceptio vero, qua anima sibi sui rerum perceptarum conscia f. 23 Mychot empir. . realitas est sy, quoque sibi tui ipsius rerumque
repraesentatarum, consequenter Omnium mundorum po
sibilium S eorum, quae in ipsis sunt N. Soo , --
83쪽
nis I. 92 PDG. Eir. J. Nemo non novit, quoad apper- ceptioneni oriam, quae sensis percipimus quae im ginantur, iam intercedere disserentiam, ita vinolsism gis eo ci siqvis eo m quae sensu, quam illorum, imaginatione percipiuntur Pendet illa disserentia celaritate in percipiendo, quam majorem es e in sensationibus, quam in phantasmatis, hoc est, pereeptionibus vi imaginationis productis L 93 PDch. empir. 4onstat f. 96. Dc empir. , ita ut sensationes actus imaginationis obscurent, ut hos aegre, .' immo subinde prori non appercipiamus V.99, Ustra. N. .. Inmo igitiar num est laritatis diritat
elaritaria in te ideo omnium sibi aeqq. Maiis est, nec ulla his sngi potest diversias. Porro nemo non in se ipso experitur, auum appereeptionis eodem modo sese ad omnia
simul clare non extendere. Unde manavit ou id vulgo di- eitur Pluribus attentus minor est ad singula sensus Enimvero Deus simul quemadmodum eadem claritate sibi reprae
omnia, ita etiam singulorum simul 4bi eodem modo , ---ix opus non tumultu es ηοψ- no ad per puom: partialis in totaireon. tentas promoveat attentionem. Tantus igitur est in Deo
a tam optumi astin quo inser eonem nequiti 87. prima pessi Malitates, quae Deo insen sunt prima mobilia. EN bilia quae enim Deus ens est omnium primuiri s. 33. , consequem ι' ' ter ante ipsum non extitit ens aliud , 44 pari. Thea. nat. Nullas igitur concipere licet realitates, qua sintestis priores, quae in Deo eximini, consequenter quae Deo in thum, alias non supp'num quoniam itaque realit
. hes prima ivit possibilia, quae non supponum alias β 850,
84쪽
Vulgo Meitur, attributa divina prima esse possibilia nilim
vero attributi nomine tum venit omnis realitas, quae Deo inest unde S eadem eum essentia divina dieuntiar. Ne me. rotermini, ut determinatam in philosophia prima assuis vimus notionem β. 46. Onto ), aequivocatio irrepat comsultius visum est, realitatis nomen retineri Ceterum Pro. positionem praesentem vel ne demonstratione largientur. qui Delumen necessarium agnoscunsi a quo dependent e-tera unitia, quae mali ta sic rugosiis inen o Milonem, quae menti obversans eam per ne eluam reddit evolvas, in detri strationein liunde iis uirides
mina Amissis sint rea, seisiimiinae minuimini Nint possibilia sunt realitates, quae Deo insiunt M. M., Enimvero milli in Deo dantur limites in. consequenter 'militates quae eidem insunt, prorsus illi. dii. imi turp sibilia sunt realitates illimitatae. .
Perindεadeo hie sese rea bibet, in exempla aut sis vis, simili, quo differentiam possibilium paulo ante illustr
vimus not. . 8, , ubi in Geometria primum possibile duximus lineam retiam interminatam sit ira quod tantummo do ita spectetur, quoniam in Geometria imaginariis'locus est
I. 89. Deus semer sum cognoscit quam distinctissime somnia, cunctis iam ipse in t unico actu sis, ut cognostis. Anima hu i ut Dramana semetipsam cognoicit, teste Psychologia tam enapi vini 'rica, quam rationali, cumque realitas sit, quicquid enti alicui vere inesse intelligitur , non vero per perceptiones nostras consutias inesse videtur 3 3. , quin haec sui ipsius cognitio realitas sit dubitari nequit Enimvero Deo tria buendae sim realitates, quae insunt anima nostrae in gra
85쪽
Deo tribuenda in gradu ab tute summo , consequenter
alii gradus aiablute stitiamus realitatis omnelii excludi id fectum β. i. , absque omni desectu Ne uo non algito scit, cogit itionem ii ipsius, quae datur in anima nostra, in eo deficere, quod Ion omnia, quae eidem inlunt, quaeque in eadem colatingunt , agnOlcere de a te invicem distinguere valeamus, consequenter quod a illata ut stra non
distinctissime se ipsiain cognolcat 3 38. Ocho empir. λNecesse igitur est, ut Deus qualia ditiuactissime cognoscat seipsum ti omnia, quae ipsi iniunt snimvero in Deo nulla datur statuum 1 liccessio 44 48. . Quamobrem is non successiive cognoscit ea, quae ipsi iniunt, ita simul, quen adnaoduni ex successivi ct simultanei disserentia perspicitur cI. 569 Onto emetipsum igituris omnia, quae ipsi in sunt, simul cognoscit Patet itaque Deum cognosceres
metipium ci quae vi est uim quam distis iissime a Sue simul
Quodsi quis heliolov m utramque attenta mente pedi
volverit, ei abunde perspemam erit, quam multa insint animae nostrae, quae non cognoscimu cita ut m ximi pars eoin. mn, quae cognoscimus, non modo minima, sed prorsus
infinite palma, si phras Martismaticorum uri volueris, pars eorum moenia sit, ni non cognoscinius Recole tam tummodo sunt animo, quae de iis dolionstraranus, quae . Heia nostris sensualibus es phantasmatis, seu dei, viis, nationis productis g. 93 P θῶ empiri involvunturi .I8
θ seqq. Oct rar. , ne non de infinitis gradibus, quilitis pereeptiones mediatae ab immediatis removentur 9 198. H h. rari , qua de causa infiniti dantur gradus obseuritatis perceptionum mediatarum L aoa n Abar d. Perpen.
hic quoque sunt, quae de serie perseptionum acis' petitioniam atque a Gonvi unicuique animae propria Lsa A. rara, ct eontinuam stamini meteritorum, priniantium ae suturorum a se inviem dependentiam involven
86쪽
evicimus Hoe pacto abunde cognoscemus desectum, quo cognitio sui ipsus laborat, etsi multa adhue alia supersint, . quae eandem consi mant. Hujus autem cognitio elarissime insinuat a cognitione sui ipsius, quae Deo tribui debet, removenda, ut distinuissima evadat.
eaenoscies Etenina semetipsum cognoscit quam distinctis pUsibilium finie omnia, quae pli hisunt, unico actu sive sinu cf. cognitio Dco
890, coiisequenter quam distinctissume atque simul cogno P./ icuta. scit omnes realitates, quae eidem insunt 3. 5. . Enimvero realitates, quae Deo itistat, prima possibilia sunt j. 870 Deus itaque prima possibilia quain diitui resilineatque sinuit cognoscit.
Deus possibilia prima cognoscit, quatenus sui ipsius con. situ, est Quam drem cum ipsemet sit ens omni uua pri mum , nec ipso quidpiam prius , nec sine ipso quidpiam
aliud concipi possit quoad ordinem cognoscendi primorum possibilium cognitione nihil prius. Probe autem notandum est, quo ordine rerum eognitio a nobis in Deo concipiarur, ut intelligamus, quomodo nos, quorum succelliva est cognitio, recto tramite progredi debeamus, in intimam rerum notitiam penetraturi ordo enim, quem nobis cognitio divina offert, is ipse est, qui in processi ab uno id al- rerum a nobis observandus. Quae enim successive fiuiit in nobis, ea quidem in Deo sunt simul hoc tamen non oblunte subsistit ordo , vi cuius aliud conet pitui aiamiam prius, a. Iiud tanquam posterilis id quod dudum agnovere Theol viis recte ineuitarum Philosophi. me aliud insinuat similitudo Dei ae animae hum nae, quae tinta est, quanta disseremis inter ens infinitum atque finitum permittiti
P bilia primitiva Iec id finde a primis orta nascun quouaeda
87쪽
ρ sibilia primitiva non supponunt alim I. I. , adeoqtie per ipia intelligi debet, quomodo incla primitiva secunda ori
antur. Possibilia prima stili realitates illimitatae 3 88. . Quamobreni ex iis alia nasci non possunt nisi harum reatutatum limitatione. Sunt vero eaedem realitiites, quae Deo insunt 87. . Ergo possibilia secundἱL, quae a primis riuntur, realitatum, quae Deo insunt, diversa Emira tio 'ne nascuntur. in supra disserentiam possibilium illustraturi tanquam primum possibile supposuimus lineam rectam utrinque in. terminatam S diveri ex utraque parte terminatione falla resultatues lineis utrinque lunatas sive finitas dirimus possibilia primitivismunda, sive a primis orta Neque vera est, quod verearis, ne insuinciens constituatur tand net, tum possibilium primitivorum secundorum , eum dentur realitates, quae Deo non insunt, veluti sensus & imaginatio G is'. pari. I bco nar. , a que appetitus senstivus 3 rior. Ian. I. 1νιο nar , telum illimitatarum realitatum limita- tione prodire possunt, qua Deo vel prorsus inesse nequeunt,
ut appetitus sensitivus, vel saltem insunt per eminentiam, uti sensus amat inori Sodsi ergo rerum omnium extra Deum existentium Gentiam de naturam intime perseboremus nullum mihi si perest dubium, quin omniaν λhili primitiva secunda ex realitatibus, quae Deo insunt a priori derivare ae inde porro eo, quem mox exposturi sumus modo, om*ν entium ideo componere noli , se
88쪽
primitivorum primorum limitatione. Enimvero anima nostra interminatu in se illimitatum variis modis limitare valet, atque imitationes possibiles illimitati cognoicit. amobrem cum Deo tribuendae sint realitates, quae ani uia nostrae inint, qualem esse actum limitandi quod tanquan illimitatum nobis repraesentamus, nemo dubitare
potest s. 5. , in gradu abiblute summo s. o.), 'uidem per modum actus, quae ei per modum saeuitatis inlunt , 78 λ; Deus quoque possibilia primitiva prima omni possibili niodo actu limita id omnes eorundem possibiles limitationes quam distin 'issime ac inuit cognoscit. Patetitio Deilii omnia possibilia primitiva secunda sive a ρι inuina quam distinctissime comescere.
si ni quoi M. Oilinium possibilium sueundorum seu a prianis ortorum cognitio in Deo Vibeat locum, quae sunt Dimaemium finitorum principia essendi f. 8 4. On I . Ceterum . haee singula , quae de possibilium ei ignitione divina de momi rantur, probe perpendenda sunt, ut quomodo Deo in sint
. lmitium Mina bis, quanto intervallo a vero absitioiretur,.4um doctrina Sehesasticorum de essentiis rerum necessariis atque aeternis independentiae divinae adversam judicatin sontem abs tutae necessitatis accusat. Haec enim doctrina proba est, nee sine ea demonsti ationes in I heologia naturalidari possunt, nee tolli dissei lux orirea lexistentiam mali in
89쪽
V orea nascuntur limitatione diversa realitiitum, quae Deo i sunt g. m.). Nullae igitur dantur realitates limitatae, quae nota nasciuatur ex priniis, qua Deo insun Quamobrem necesse est, ut Deo realitates onmes illimitatae, eu in gradu aiablute si inimo insint, seu praeter realitates, quae Deo infradu absblute sumnio insunt s. II. , non dentur aliae, quae non insunt. quamvis itaque in superiori a Mini Deum desinis mus s. M. quod se en perse laxum vi desestionis emispersectissimi taetre sumserimus i , 6.), qvod' inde intuli
inus isd Deo inesse omnes realitates compossibiles in gradu absolute sumnio, eonsequenter realitate in gradu absolute summo eum quadam restrictione eidem tribui videam turri ex praesente tamen propositione intelligitur praeter realitates illimitatas eompossibiles quae Deo insunt, non e se alias absolute possibiles, sed realitatesillimitatas in universum ominaeiu, possibiles esse ae ideo Deo enti persectitano inexistere. Atque adeo pater nullum inde enatui stitaveritati priodicium quod initio quasi in dubio reliqueri.
mus, utrum praeter realitates illimit ma quae Deo iniunt. rossibiles sint adhue aliae quae non insunt necne, ante Iam demonstrari posset, inesse omnes absque ulla restru ione. Ceterum ne quia circa Propositionem praesententdisfieultates inanes nectat vel etiam per errorem Deo tribuat, quae eidem eonvenire nequeunt, veluti infinitam existensionem recolenda sunt animo quae Paula,me annota
90쪽
. . pH-ipio introdicti mi combinemur Desentiae en m- - ,- - --m reminit. Etenim possibilia primitiva se iatmini diuinii' a primis orta vascuntur limitatione realitatum. πτη '
sunt, dentur ahae, quae uis insunt 93. , praeter pos si is see distu a primis orta , quae dicimus s. 83.o, initie alia, quae eoti limitato inesse possunt. Quodsi
imp hili primitiva secunda secundum principium uotta tradi mi, combinentur, cum vi ejusdem impossibile sis, Mnsimili esse S non in cf. ἡ. οἱ hoc is cun m o simul eidem subjecto inesse posse, etsi ex uno in idatur .mi mi tantivnimodo atteriditur , nam uita esse possint. Hodeuiit adeo hae combinatione sit ina. quibus iussint, aeriit; intuo non repugnantes quorum uno posito non ponendum quoque est alterum, quos una inest, consequente duo pes se inviuem non determitόantur iry
ut Uili rem uiri aliquo subjecto sibi ilium noli repugnant tamen per se invicem determinantur, es Hai . e ij in . l. 3. Omo J. Quodsi ergo
Dii; ita eiqinia primitiva cunda iocundum principiunt contra, ius combuitatur essentia entium prode ust. quaerim, uti possibila ista sint realitates limitatae rhxpothesin s Ministratu .entium limitatorum..i Qq duo hi exemeri quodam sol etrico i, hi rari osseati Lineae riu, qui nixi terminatae spem i
possum tanquari possibilia primitiva ineunda seu a primo ori mi Lia. Quodsi jam viii idei it con radictionis eaedem ita combinentur,ne vide aliqua oriatur contradictio.