장음표시 사용
101쪽
VII. Xροσίδι σπένδων γέγραφε τοῖς νεσι πιεῖν διδου Athenaeus I p. 5024 μυσίδος δἐ 0ινημονευεινμα- τινος εν ομοις ' ρυσίδι σπένδων κτλ. Nihil hie e eodd. anxllit B φεσσι. metrum quidem et sensum quadammodo restituas scribendo κέκραγε, τοῖς φεσι πιεῖν Mov. Sed qui sint lili angues non perspicitur. Partem Ioc attulit Athenaeus p. 496 e. ρυσίς πιάλη χρυση, Θεοδωρος μα- τινος ἐν Ποικοις ρυσίδι σπένδων De ρυσὶς recte statuit
Plersonus admoerin p. 12 frustra repugnante, ut mihi quidem ridetur, doeilasimo Lelmnnlo Dissert de nomin vas. graee. p. 6 nomen νσις eum υτον componente. Sane ἐγυτον recte a seu formari potuit, non item ρυσίς, quod analogiae legibus plane repugnat. χ ρυτον autem si quia ἐγυσὶ formatum putet, ne hoc quidem analogiae conveniret, nee primam produeeret; nam ρυσὶς prima longa, alve potius ἐυσις, esset a ρυω.
VIII. Καὶ δροσον βάλλων ἐωθεν χλιαρος ταγηνίας. Athenaeus I p. 646 er αγηνίτης, πλακους ἐν ἐλαίω τετηγανισμένος, ὁ καὶ ταγηνiας μνημονευε Μάγνης καὶ Κρατῖνος ἐν Νόμοις Καὶ δροσον βάλλων κτλ. Proetium fortasse νωθεν. orem autem dicere videtur mel
et oleum, desuper a placentis illis destillantia Hesychius, Tαγηνῶας πεμματι τηγάνων οἱ ὁ στέαρ προν ἐπι- νεομενον τηγάνω, ω προσβάλλεται μέλι χησάμη ἔλαιον. Ita ediit Codex πεμμάτια ιγανων, pro quo πεμματι τινα scribendum videtur, aut πεμματι ἀπι τηγάνων. D. Photius Lex. p. 56 15. Ad δροσον compares Alciphr Epist. I 20. ηπα δροσω προσεοικος διὰ τ)ην ἐκ τῆς πιοτητος λειοτητα. IX. Phoilus Lex. p. 3TI Παλαιστη θηλυκως φατι-
102쪽
monillo speetat ad discrimen nominum ὁ παλαιστῆς et ἡπα ιστη. V. Lobeckium ad Phryn. p. 295. Recte autem Ruhnkentus apud Albertum ad Hesyeh. II p. 811 eorrultro πέος. Fortasse etiam O delendum.
Pollux VII - τ ει σανδάλων- μονον Μένανδρος ειρηκε καὶ μοδοτος II 13, ά περ τυ σάνδαλον υπολις ἐν evσω γένει, καὶ πεδον παντες οἱ κωπικοί, ἀλλὰ καὶ
Κρατῆνος ουοις Σανδάλια Τυρρηνικα Photius Lex. p. 6II 6 Τπηνικὰ σανδάλια πολυτελῆ. Ita eodex. Frustra Porsonus I ραροικά, quod eis Deile in Τυρρηνικα abi
potuit ), hoc loco tamen parum aptum est. Tyrrhenicas soleas, quo calceament genere Phidias nobilissimam Mine vae virginis statuam induerat, amuratius describit Pollux l. LM. υρρηνικά το κάττυμα ξυλινον τε αδάκτυλον, οἱ δῖiuάντες ἐπίχρυσοι σανδάλιον γαρ ἐν. πέδησε δ' αυτο Φειδίας τὴν Ἀθηνῶν. ἐκάλουν δἐ αυτ Τυρρηνουργῆ.
Bb pro τετραδάκτυλον ex eod. FaIehenb legendum τετολγωνον. Itaque quadratae formae erant illi Drrhentes caleel et inauratis loris adstringebantur. Eorum altitudinem eommemorat euchius Τυρρηνικὰ σανδάλια κάττου τι vi νυλον. Simillimi ergo erant cothurnis, quos quadratos fuisse doeet Eumol. Μ. p. 524 39. Κοθορνος γυναικεῖον
nosis Atque hae calceorum forma etiamnum in pluribus antiquae artis monumentis conspicitur. V. Boestigeri opusc. I p. 283. Ceterum non improbabile est 3rrhenicorum aD
de quibus ellam I. H. Vossius Epist myth. I p. 190
103쪽
videndus est, in ea fabulae parte mentionem a poeta factam esse. ln qna de luxurie Atheniensium ex legum contemptu prolaeta Cratinus egerat. XI.
eiura, haec ex ea fabulae parte petita esse, in qua poeta felicissimae vitae imaginem exhibuisse videtur, quae reditura esset si Athenienses ad vitae simplicitatem legumque observantiam rediisent. Ad eandem sabulae partem rettulit
vesque eum Archilocho exercuit inimicitias, satis rigidera eatus esse videri potest sed vereor ne grammatici poetae mentem non recte assequuti sint.
XIII. Scholiasta Aristophanis qu. 111 μὐς ὁ ἐπὶ του καδίσκου, εἰς ον τα ψηφους καθίεσαν ἐν τοις δικαστηριοις. κρατινος αυτον ἐν μοι σχοινι νον et θριὼν καλει. Colum dicit urnae ludiciariae impositum, per quod lapilli
104쪽
ludleum in urnam mittebantur. Legebatur χοίνων, quod eorreeia Casaubonus ad Athen X IS allato Hesyctio, χοίνινο ηθμος ω ο τας ψήφους οἱ δικασταὶ εἰς ας δρως καθιασιν. D. h. Bergvius Comment. p. 39. Ceterum rectius scribl ἡθμός, docent tituli, velut is quem Boeehhius edidit Com. Insor. II p. I 3. XIV. Phoilus Lex. p. 29 1 . εα την ora νητην λέγουσιν καὶ παρανεα την καὶ τρισνέατον ματινος Noμοις. In his quid ρμγνέατον significet, non intelligo. Quae praeterea ad hanc fabulam fragmenta resere volvit h. Bergvius Comment. p. I39 et 1 0, ego inter inee tarum sabularum reliqui et 1394 exhibere satius duxi. quod idem eoniecit, horum huius sabulae in orchestram legum tabulas prae se ferentem prodiisse atque Indo eomo diam nomen aecepisse p. 130), eiusmodi est ut ne prae-
Hanc fabulam, quae meque horica carmina nec parabasin habuit, iis temporibus scriptam videri, quibus Omoediae licentia orychidis decreto angustioribus nibus tr- enmscripta erat Olymp. LXXXV 2 et 3 lndicavi olim quaest. aeen. I p. 35 Hist erit p. 3). Eandem sententiam proposuit nuper ra. Berghius Comment. p. 1 2. Argumentum quale fuerit quum fragmenta docent, tum indicavit Platonius p. XXXIV τοιουτος ουν ἐστιν ὁ τῆς μέσης κωπιοδίας τυ-noς, ιος ἐστιν ὁ Γολοσίκων ' μαντονανους καὶ οἱ 'Oδυσ- σεις ματίνου καὶ πλειστα των παλα- δοαματιον ουτε χορικα οντε παραβασεις εροντα, et p. XXXV o γουν 'Oδυ
σεῖς Κρατίνου ουδενος ἐπιτ σι θουσι, διασυρυον ὁ τῆς 'Oδυσσείας δικwου. tque hinc explicandum est, quod
hane fabulam suam Cratinus ipse novum et inusitatum Ob laetamentum dixit Fragm. v.
105쪽
Tiνες α - ρωμαι ἐποίησε δέ τινα στ ιρον καὶ σπονδείου τευ παραληγοντι κεχρηεινον. Ως αν μῶλλον - πεμθαρχη Vera primo ed. Flor. τινες ουν ποντον Esse hae ex ipso fabulae exordio petita diserum Indi viti phaestio. Sunt autem Ulixis verba ingruentem tempestatemultatur et ad Cyclopum insulam appellentis. De usu spo deorum In fine versus anapaestici tetrametri eis. h. erg-kius Comment. p. 2 9 sq. Ceterum quod Hephaestio Cra-imum his versibus usum esse dicit εις τους οδυσσέας εἰσ- βελλοντα, indicio est poetam exorsum esse hanc fabulam a prologo. Ea enim fere ratio est nominis εἰσβολή, ut de ea fabulae parte dieatur, quae proximo post prologum loco insertur CD. Histor erit p. 43 et Hermannum opum
III. 'En αριστω ἀεὶ τῆν ρκτον χιον λάμπουσα ειος ανἐ νευργ. Grammaticus euher Aneed. p. 45 14. υρκτον ussio H Gδυσσευς ἐνόριστω ἀεὶ την ἄρκτον χων λάμπουσαν ειυς ανευτερης Corrigenda haec ita esse ut supra adseripsi, et pro 'Oδυσσευς seribendum esse 'Oδυσσευσιν, suppleto Cra uni nomine, indicavi olim ad Menandri fragm. p. 86 in eo tamen falsus, quod haec Calypsus verba gae putavi, duetus Homerico loco Odyss. V 2 6r
106쪽
elopis hae verba esse ad Ulixen elusque socio largiter se laete ingurgitante apertum est. Iterum versum a schol Arist. Vesp. 08 omisso auctoris nomine allatum probabilleoniectura prior subiunxit Porsonus apud Galalardium ad Hephaest. p. 2 2. Verba scholiastae hae sunt πυρι ατης
terum probabat Herodianus V schol Ven Pae III II503.
-ων φαίνηται, κατατρωξομα ι στρατωται.
Athenaeus I p. 385 e Koατινος ἐν 'Oδυσσευσιν εἴρηκε τὴν δωλαην δι- τουτων Ἀνθ' ων πάντας κτλ. Eu dem laeum, qui ex eadem melopis oratione desumptus est,
107쪽
ex qua superius fragmentum petitum est, primo versu omisso servavit Pollux VI 69 και σκοροδον καὶ σκοροδάλμ η καὶ ιξάλμη, ως Κρατινος ἐν ' δυσσευσιν si ρυξας κτλ. s. l. Quod οἰηρας ἐταλους dicit, indicio est, Ulixem his ipsis
verbis, praesente Poluphemo, foetos ompellasse. - s. Pollucis d. pr. IDυξας καὶ φήσας καὶ ἐπανθρακησας καὶοπτησας, quae in recentioribus Pollucis editionibus ex Athenaeo correcta sunt. Quid eodices habeant non indieatum est. Pro καπανθρακίσας ita enim habet Athenaeus Porsonus Miseell. p. 235 eorrexit κἀπ ἀνθρακιῆς Hoc recepi. Nisi sorte scribendum καπανθρακiσας κυοπτησας, quo Pollucis lectio ducere videtur. - Vs 3 indorfius κατ ἐς σκοροδάλμην et Pollux in editt. veteribus. κατ' ἐσκοροδάλμri AB.
forma usus est Cratinus Fragm. X. Et sic constanter attio poetae. V. Magnetis et Aristophanis loco Fragm. X a scriptos Ibid. πτωτατος. Athenaei κτοκαλος Polluris ed. pr. ἀνυποστατος Falch υποπτωματος. - s. πατραυται ex ed. pr. Pollucis pro στρατιωται asser Th. Berghius Comment. p. 158. In eo, quo ego utor principis editionis exemplari Ald. MDIID, perspicue scriptum est στραταυται. VI.
Athenaeus X p. 16ὶ το δ πιθι τις ειρηκεν ἀπεσκυτωθης, Iiλτατε, ἐν ὁ Ουλπιανος, σπάσας Otνου τοσουτον παρα Κρατινυ θεις ἐν 'Odυσσευσι Thi νυν τοδεnιθι κτὶ Cratini verba ad unum versum esse continuanda vidit Iacobsius. Et ita Athenaei editiones ante Schweighaeu- aerum omnes Mireris Gaissordium ad Heph. p. 2 2. Ape tum est autem hae expressa esse ex od I 34T Kυκλωφτῆ ni oινον, ἐπεὶ φάγες ἀνδρομε ἐα. Quae comparavittam agaubonus, In eo vero comicus ab Homero re sali,
quod ibi Polrpbemus. ex Ulixe quaeri nomen, video. 345r
108쪽
VII. Oυπω πιον τοσουτον ουδἐ πίομαι
Pollux V 26 Κρατῖνος μέντοι το οἶνον μόριον ειρηκεν ουπιο πιον κτλ. Haec Cyclopis verba esse vinum ab Ulixeaeeeptum admirantis vidit Runkelius allat Homero I. l. 196 ei Eurip. mel. I 1 καὶ μην Μαρων μοι πιυρι εδωκε παῖς θεου. h. ergklus II ad unum versum continuavit et
pro τοσουτον aeripsit τοιουτον.
B. ἐν Πάοι σικυον Ψέγιστον σπερματίαν ονουμενον. Athenaeus II p. 68 er τι τους πέπονας κρατινος μἐνοικνους σπερματίας κέκληκεν ἐν ίδυσσευσιν Πώποτ' ειδες melopi nebriato Ulixes narrasse videtur ae Troiam edin eteris Achivis expugnasse, ut apud Homerum et Euripidem facit Cyclops autem eum de Ulixe interrogavit, forsan vaticinii memor, quod se ab illo excaecatum iri praedixerat. Runhelias. s. I παῖδα esurditi emendatio est pro παι. Pro πω ποτ' Runhelius prohahiliter που ποτ Vs 2 συρματίαν Phrynichus Eel ait p. 258 πέπων ab imp rius de maturo eneumere diei affirmans χρὴ ουν οτι λεγεινῶς ὁ Κρατῖνος σικυον σπερματιαν, ἡ εἰ θέλεις πέπονα σικυόν. Idem Appar soph. p. 63 σικῶς περριατίας δ οἱ πολλοὶ πέπονα - ορθως λέγουσι τό γαρ πέπων κατα πολλων Lobeckius πάντων φωεταιτων εἰς πεφιν φθασάντων Photius Lex. p. 30 II σπερματίαν τὸν εἰς σπέομα παμι- μνον Κρατῖνος Pollux Dis καὶ σικυος πέπων, ὁ καὶ
109쪽
σπερυατια ων-αγα agnae autem Mnalon in hoe altero versu actvlorum usus est, ulus nullum, quod quidemeertum sit, exemplum in atticis omicis reperias. Itaque nescio an locus ad Iambleos senario revocandus sit oefere modo,
IIου ποτ' δες, εἰπέ μοι, το ανδρα παιδα -οτιο φίλον B. ἐν Παρου,
aικυον ἐγιστον σπερματίαν νούμενον. Atque ita fere iam Casaubonus, quo auctore Mn adscivi. Secundus tamen versus magis placeret ita scriptus, τον αν-
quo ex genero Sophoeteus ille versus est, noλλὰ τα δεινακoidi ἀνθρώno δεινοτερον πέλει. Ad priora quae Cratino restitui δι' ἄττα, sortasse respexit Hesychina, Ἀδι' ἀττα rιδια τινα. Idem, En λαριυνγης ἐπι sori. ἐπεὶ ἐπὶ μι ρια et Σαριώνη διεβεβόητο, αρχαὶ ουσα fort. add. αυλο- ενι- δἐ καὶ ποιήτρια αυτὴν ἐρωτικων λεγουσωεστι δἐ καὶ παροιμία ια τα ἐπὶ Λαριξένης Quae ad euiidem Cratini versum perans videntur, et ho certe
110쪽
doeent, me reet Cratino restituisse ια τἀπι αρ4ενης. sse Prov. Bodl. 2 . Utebantur autem illo proverbio qui in pida et insulsa signisseare vellent. Ita manifesto accipiendum n loco Theopompi Ne multum differt locus Aristophanis ecl. 9 3rοίμοζων αρα νη Λία σποδήσεις ου γα ταπὶ αριξενης τάδ' ἐστίν.
quo significatur novis rem veneream reo legibus, neu suopte ingenio amatores eligere cuiquam licitum esse.
οἱ δ' ἀλυσκάγυσιν ἐπὶ ταῖς κλινίσιν. Pollux X 33 ἐν δ τι κοιτῶνι δει at εινα και κλίνην τινά, ἡ κλινίδιον, ως ἐν Λυσιστρατη ' Ἀριστοφάνης, κλμ ναριον ἐν Λαιταλευσιν, ἡ κλινόδα ιυς ἐν 'Oδυσσευσι ατινος ἐπι δἐ των κλινῶν κουστέον ὁ ταν φη οἱ δ' αλυσκάζουσιν ἐπι ταῖς κλινiσιν. Ita utinius pro λισκά- ωιν. Pro o δ' fortasse αλλοι ὁ . Non male hae detoella Ulixis interpreteris, qui metu puterrit sub κλίναις
τη δ γενικῶν Κρατῖνος ' δησσευσι ἐμαχος ορφωχλιαρύν. De aeeentu nominis do μυς doete egit Th. Berg-hius Comment. p. 19. verba Cratin alteram trimetri partem metunt; nam χλι ι γός, quod prima brevi dixit Epichar-mvis Athenae xi p. is a et Aleman ib. I p. 416 e, apud