Fragmenta comicorum Graecorum

121쪽

A--ατα τοισι θεος ἀνίει τἀγαθά. Stobaena et eth. IlI II Κρατῖνος ἐν Πλουτοις Λυτουατα κτλ. Vulgo ἀνοίγει AB νiει. Runkelius assert Aristoph. Ran. 1462 ἐνθένδ' ἀν- ταγαθά. Arsensus lol. p. 84 Aυτουάτως ὁ θεος ἀνίησι τἀγαθά ἐπὶ τῶν ἀποαγ- νως ευδαωονουστων Diogen. II I5 αυτοιιατα ὁ θεος ἀνivσι αγαθά, ubi eod. e. habet αυτομάτως et ἀνἐει Cra 'tinus fortasse scripserat Σλ αυτουα αυτοι θεος ἀνias τἀγαθά, sive malis αυτομοτα δ' πυτοις te quorum a terutrum, vi recte memini, etiam alli in mentem venit. Spe etare haec ad eandem pristinae felicitatis memoriam recte monuit Th. Bergulus mmment. p. IsT.

,,τουτο, καὶ π τουτου βα-νοι m. Nos pavor hane rem et

BAPYNOME UT ceterum loeua ex horieo carmine desumptus videtur. VIII. Suidas, Ἀνανεουσθαι, ως ηαεῖς. Θουκυδίδης . καὶ Πλουταρχος μαNνος. Ita vulgo. Duo odd. Paris.

122쪽

Πλουτ ματίνω. mendavI Valekenarius latri p. I et Piergonus admoeri P. I . IX. Pollux II 61 Ἀρατῖνος δ' ἐν Πλουτω sic καὶ αναπηρέαν. Ex Aristophanis Plut eandem vocem exsignavit Suidas, Ἀναπηοίαν ουτως Ἀριστοφανης Πλουτω quao Brainevius ad s. II rettulit, ubi hodie legitur ὀφθαλtituta Fortasse recte neque improbabile est Pollueem suo palus errore Cratinum nominasse pro Aristophane. D. Dobraeum. Ceterum intorum nomen recte Th. Bergvlus Comment. p. 3 ad chorum referre videtur, ut homines omnibus d vitiis opibusque abundantes, omites quasi quosdam luti, luseenam Cratinus induxerit. Nisi forte praestat simplielier de divitiis interpretari. Plai Gorg. P. Mer uφωσυένοι, εἰσὶ σώαατα τε καλα καὶ γένη καὶ πλουτο . D. Sehae- ferus ad Dionysium Comp. verb. p. 365. A. Argumentum huius sabulas utrum ad eonventum Pylai eum an ad mercatum ibi habitum speeiaverit non definiam. De mereatu ostia est Zenobius V 36 οἶδεν Πυλαire ταυτακα Τυττυγίας ὁ Τυττυγiας ανδοαποδιστχὶ ἡν, ἐπωλε δῖἐν τῆ Πυ ire τα αλλοτοια. Ubi fortasse εττιγέας seribendum. D. O. uellerus Dor. I p. 99 4. Nee magis de cognomine Alexidis sabula Πυλαλι quidquam eruere eontigit. la Hist erit p. 62.

123쪽

II CRATINI

ώποντος. Ita enim verissime haec correxit perelegantis vir ingenii Selineideriinus apud Bergh. Comment. p. 40. Verborum structura est eadem, quam nuper Theocrito restitu Idyll. XII I τον δ' τερον παλιν illi κεν ὁ Θετταλος εἰποι ἀαταν, ad quae plura notavimus. II. Suidas ol. I p. 146 'Mύναιντο ἀατναιεν Κρατινος Πυλαιοις sic Aυτους ἐπαίδευσεν θρεψέ τε δημοσίοις χρήμασιν εἰς ἡβην ιν ο ποτε λοιγὼν

ἀαυναιντο Miror Berntiardit nostri sententiam hae sophistae potius, velut Aeliano, quam Cratino tribuenda esse si tuentis. Nam metri quidem satis aperta insunt vestigia quamquam non aecedam Hermanno horiambicos versus restituenti rαυτους ἐπαιδευσεν ἔθρεψεν τε δημοσιοις χρημασιν εἰς ἔβην, ιν ποτε οἱ λοιγιν ἀμυναιντο.Nla omnia me fallunt, daedlicis tetrametris Iocus in hune fere modum conceptus ultraυτους ἐπαiδευσεν θρεφε τε δηuoσιοισιν

Pro ἀMυναιντο eod. habet uυναιτο, eter ἀμυναιω. avecta θρεφεν εἰς sim; ar. Sophocles Eleetr. 14 - θρεψάμην l τοσόνδ' ἐς Πην, πατρι ιαωρον φονου. Dicuntur hae autem de potenti aliquo viro, qui nescio quos pe-eunia publiea, quam mala fraude interverterat, alendo cur

verit, ut vir saei evius perieulum psi depellerenti

124쪽

1II. υνδρας σοφους χρη το παρον ποῶν καλως ει δυνα-υιν τίθεσθαι. Suidas vol. II p. 48 το παρὰν εἶ ποιεῖν οῦ παροιsita. Πλάτων Ιοργία p. 499χὶ καὶ ως εοικεν ἀνάγκη μοι κατὰ τον παλαιον λογον τι προρον εὐποιειν' Κραπῖνος Πυλαία 'Aνδρας σοφους χρη το παρον πρῆγμ ιυς αλιυς ἐθεσθαι. Seripsi πρῆγμα pro πρῆγμ ως ex Photi Lex. p. 505 14, ab verba Iυλαία ινδοας, quae a odie absunt, supplevit ex Suida Porsonus. metri ratio hae est r

Improspere haec tractavit praeter alios emsterhustus ad Lucian. I p. 485. CD. Curas erit p. 3.

Seholiasta Platonis Behk. p. 320 τροπα δ' ἐστὶν ἡ εις θυνον ἐκ διαστῆαατος βολὴ κρατινος ἐν Πυλαία διονυσίοις κτλ. Alius liber ἡ διονυσοις κοίλοις παἐγυσιν. Deseribit hane lusum Pollux VII 03 η δ τροπα παιδιαγέγνεται μῖν ιος το πολυ δι' ἀστραγάλων, ους ἀφιέμενοι στακοντα ιωθρου τινος εἰς ποδοχὴν τῆς τοιαυτης ι-τεως ἐξεπίτηδες πεποιηMένου Photius Lex. p. 60 8 τροπα:διὰ ἀστραγάλων παιδιά. D. Martialis IV 4 9 et ludis tropa nequiore tala. Ita enim corrigunt quod vulgo egitur

rota. Idem ludus ἐς βυθυνον dicebatur. V. ad Seriph. VII. Talorum loco etiam glandibus utebantur Pollux . l. πολλάκις δ καὶ ἀκυλοις καὶ βαλάνοις αντὶ τιον στραγάλων οἱ ἐπτοντες χριονrο. In Cratin versu, ut de metro taceam e neque η vel et neque ἀνέμενοι expedio. Fortasse tamen scribendum, os ει Iιονυσίοις ἀκυλοις αεὶ παι Ῥυσ' ἀνειμένοι τροπα.

125쪽

II CRATINI

Nisi malis vεινένοι, quod de Iudentibus solenne esse ann tat Grammaiieus exh. p. 469 et Suidas v. ἀφείς.

Seholiasta Aristophanis ac z33 Κρατῖνος δ ἐν τῆ Πυλαire δηλοῖ or εξ ἐστι ζυγὰ του χογο. Comicum chorum dieit Vide Pollueem IV I09.

Scholiasta Aristophanis Av. 121 ευερον οιον μαλακῆνωσπερ σισυοα ευεριον Πλατων Καὶ τοσουτον ευερiας ἀπολέλαυχ' Ἐπέρβολος. στ αυχαατατος ἐστι. ματι ς' γλῶσσα ευέDων βοτων λέγει δἐ πεοὶ τῶν προβάτων. Eadem Suidas a. v. ευερον. De voce ευερος v. Lobeckium

ad Phryn. p. I 6. v II. Scholiasta Aristophanis v 6 ουὁῖν σα ii ἔχομεν εἰπεῖν τις ὁ Πισiου, υτ περὶ τῆς nodosiας. τι δἐ τῶν λίαν πονηρουν ἐστι δηλοῖ Κρατινος ἐν εioωσι, Πυλαίαις sie), s)ραις. ει, δ αν τι συμπεπραχως τοῖς ρμοκοπίδαις ὁ Πισiov. VIII. Maximus in Dionysium Areop. Epist. 8 vol. II p. 3IS: προτελεὶας leg προτέλεια ἐκάλουν Ἀθηναῖοι, τα των γάμων μετα τῶν θυσαυν ευχάς. τον γὰρ γάμον τέλος --

126쪽

Hesychius, Γοργωπις Κρατινος ἐν Πυλαία λίμνην φασὶν εἰναι ἐν Κορίνθω, εἰληφεναι ὁ τουνομα διά τοIοργην ἐμπεσειν εἰς vrην. Ubi pro οργνην frustra corrigunt οπω vel Γοργονα. Neque enim a Gorgone sed a Gorge, Megare filia, Corinthi uxore, lacum illum, olim

Eschatiotis appellatum, nomen duxisse serebant Eumol. II.

myσμως θυγατρος, γυναικος Κορινθου, τις κουσασατο των παίδων φονον περιαλγης γενομεν εοοι νε εαυτνῆν εἰς την havrην. Idem laeus commemoratur ab Aesch3I Agam. Iar iμνην ὁ ' πῖρ οργῶπιν σκηVtεν Ιἄος. XII. Photius Lex. p. 56 10. Ζωπυρου ταλαντα μα- τινος ἐν Πυλαi ' τουτον νησι θεοποριπος ἐν τη γδοητῶν πευὶ Diλιππον , Iiosa; ὁντα πο- ιλοτι/ύας χαροζόμενον βασιλει μαστιγῶσαι αυτον, καὶ γῆς ρινος καὶ τῶν ἀντων ἀποσrερησανr εἰσελθειν εἰς Βαβυλῶνα καὶ πιστευ- θεντα διὰ ταυτην τὴν κακουχiαν καταλαμιν ἡ πολιν. εκ μετασορας ουν εἶπε τάλαν, α και ζυγά, οἱονεὶ εργα καὶ πραγή. Idem proverbium ex Cratin Ργlae habet He-uchius . v. Ζωπυρου ταλαντα, et laetio Cratini nomine Suidas et Zenobius IV . Coniunxit igitur Cratinus 3n nyma ταλαντα καὶ ζυγά, quemadmodum εργα καὶ πραξεις coniunguntur nullo propemodum discrime. Sed vis proverbii non perspicio. Res ipsa, quam ex Theopompi Phl- lippicia refert Photius, nota est ex Herod. III 153 aliisque.

127쪽

ναι ταυτα 'Aλλ' ἐπανατώφαι - αυτου πρότεοον, καὶ ταἐdiis. De seliollastae verbis eis. Nisi erit p. 8. Similia Ieguntur apud Suidam, αυδιον, omissis tamen Cratin ver- albus. s. I ἐπανα ἐφαι pro ἐπαναστλφαι Benileius. Tum idem βουλομαι Runkelius βουλοι α πως. Utroque ortasse rectius Fritetschius quaest. Arist. I p. 263. χυλοι εἰ τὼ νυν λόγον Scilicet paulo deflexerat Comoedia a proposito orationis argumento Pro βουλομαι eod. Flor. βουλόμενος - s. - τερον, quod vulgo eum λίγον eoniungitur, ad sequentia pertinere vidit Fritasehicis. Venet. 6 πρότερον omittit. Flor uoi ν γυναίκα - s. 3- sine meliorum librorum ope restitui posse despero eum Eustero. Fritasebius tentabat: τι νουν, κακα μ' εἶπε προς γ' ἐταψαν, αλλα νυν

128쪽

ΠΥΤΙΝΗ. III

unae pal auetori teria, mihi interilsalma videntur. Verba προς ἔτερα ex seeundo versu temere repetita videntur. s. 4s exelest Μέθη, eerte seribendum erat αμα δέ μοι Μέθη

disserens τῶν M Aττικων ἐστι παρα Κωτένω ἐν Πυτίνη Ιειὴ δ' ἐκείνου προτερον ἐν νυν δ -υκέτι. Eadem eodem modo seripta leguntur in scholiis en ad Iliad. 533. Utroque loco contra Porphyrii mentem legitur γν, de quo admonuit utimannus. Ex Comoediae oratione versum titum esse, lam olim indicavi. la Hist erit p. Φ8. ii l. Nυν δ' ην δη Μενδαῖον ηβυντ' ἀυτέως οἰνίσκον, πεται κἀκολουθει καὶ λέγει, Oιμ ως παλος καὶ λευκος. Ἀο οῖσε τρία; Athenaeus I p. 29 d Μενδαίου δἐχενημονευει μα- τινος υ δῆν δη κτλ. s. I ante indorsum legebatur αν. Idem sis adscivit ex BCD pro vulgato δοι 'ilnae locum adseribendum esse vidit lam Runkelius, quem qui sequutus est FritEschius I. l. p. 26 e Comoediae accusatricis oratione loeum depromptum suspleatur. Loquitur autem de lumbi οἰνίσκω tanquam de delicatulo νεανίσκω, quorum mollitie sollennute significatur verbis απαλος καὶ λευκος, quae eoniungunt etiam ab Aristoph. Av. 669 et Polluce IV I36 aliis Eandem ambiguitatem obraeus Advers. II p. 295 inesse statuit verbis αρ' οἴσει τρια eomparans το τριέμβολον Aristophantaraeharn. 993. Proprio gens τρια φερειν vinum dicebatur, ut tres partes aquae admiscerentur. Apposite Casau-

129쪽

IIS CRATINI

Clemens Alex. Strom. VI p. 265 Ssb. Κρατiνου ἐν Πυτίνη ποντος Τνὶν ἐν παοασκευὴν σως γιγνώσκετε ',' ἔνδοκiδης ὁ ρήτωρ de myster. λέγει τὴν μῖν παρασκευ- ην, Πανδρες δικαστα. καὶ τὴν προθυμiαν του ἐχθρῶν τῶν ἐριῶν πεδον τι παντες Βεσθε'. Ibidem similia aliarum orationum initia apposuit, Lysiae contra Niciam Rulin L. Hist erit p. XL των ut παρασκευην και τὴν προθυμiαντι, αντιδiκων oατε, Aeschinis in Ctesiphontem τον μῖν παρασκευὴν ορατε ώ νδρες Αθηναῖοι alia item aliorum. Itaque non dubitavi etiam Cratini versum ex orationis initio repetere. Sed erravi quod Comoediae eum attribui. Cratini esse eriminibus uxoris responsuri recte statuit Frit solitus p. 267. Ex eiusdem oratione sequens fragmentum petitum est.

δ' bo κτλ. Cod. Pal. ἐκτησομαι. Minus prospere tractavit haec ritetschius p. 268. Fortasse scribendum: τον δ' ἰουον σι φεροντ' εγωγ' ἐκτν κο&αι ut sint ipsius Cratini verba vini ad dimidiam partem aqua mixti desiderio se tabescere constentis. Hoc iam olim proposui; postea idem Dobraei Adversariis prolatum est a Scholesieldio vol. IIp. 326. Ossis etiam τον δ' ibo ibo ψεροντ' ita, ἐκ- τηχομαι Sed recte ἐκτηκεσθαι aeeusativo personae iungitur.

130쪽

VI.' Υδωρ ὁ πίνων υειν α τέκοι σοφον. Servavit hune versum auctor epigrammatis apud Athen. IIp. 39 er οἶνος τοι χαρίεντι πέλει ταχυς Ἀπος ἀοιδῶ ἴδω δἐ πίνων Ουdi αν τέκοι σοφον.Tαυτ ελεγεν, Λιονυσε, καὶ ἔπνεεν ο ἐνος ἀσκου Κρατινος, ἀλλὰ παντος ιυδιυδιυς πίθου. V. Hist erIt. p. z. 48. Fritetschius p. 2 1 etiam primum epigrammatis versum ex Cratino adumbratum suspicatur, atque poetam ita fere scripsisse existimat, οἶνος ποιν τι γέγονεν ως rππος ταχυς. Quae valde incerta coniectura est. Notum illud Horati Prisco si credis, Macenas docte, Cratino, tum placere diu nec vivere carmina possunt quae scribuntur aquae potoribus, pist. I 19. Convenit item lueerit auctoris versus scazon, v εστι διθυραριβος φν δωρπia et apud Diogen VII 39. Atque ut vera esse quae dixerat Cratinus illustri exemplo demonstraret, videtur in scena praesentibus amicis praeclarum aliquod carmen sudisse, ad euius divinitatem obstupefactus amicorum aliquis ea exclamat quae sequenti fragmento leguntur. Cis. Fritetschius . I. p. 274 et Bergklus Comment. p. 20 .vII. Aναξ υπολλον των ἐπῶν των ρευματων. καναχρουσι πηγαί, βιοδεκάκρουνον το στομα, 'Iλισσος ἐν τη φαρυγι τι αν εἴποιμι σοι; εἰ μιη γαρ ἐπιβυσει τις αυτο τ στομα,

απαντα ταυτα κατακλυσε ποινὶμασιν.

Scholiasta Aristophanis Equ. 523 δοκε δέ μοι 'Aριστοτάνης ἀφ ιυν εἶπε Κρατινος πεο αυτου μεγαληγορουν, an τουτέων καὶ αυτος τὴν τροπὴν torrent rapido Cratinum comparat εἰλτρίναι. Q a mari νος υτ πιυς αυ-