Fragmenta comicorum Graecorum

81쪽

D CRATINI

62. ιθης πέπλος ἐπὶ τῶν ἐκκαιοντων καὶ στάσεις καὶ δια λὰς ἐγειροντων, παρ οσον η xii ἀνειο πέπλον ἔπεμφετω μακλει, ν' οὐ καυθεὶς διεφθάρη Similia asserunt Diogen. I g et Zenobius I 33. Qui omnes consontiunt in αιθης πέπλος, pro quo recte Hesyelii codex αίθῆς πέπλος. Corrupto Araenius Viol. p. 33 Aιθεις ἐν πέπλω καὶ ιδ ιυν apogr. read αιθης πέπλος ἐπὶ των στάσεις ἐγειροντιον καὶ πεκκαωντων Hesychi glossam recepit Phavorinus, ubi pro ἐκβάλλοντες legitur ἐμβάλλοντες, pro quo fortasse scr. ἐπιβάλλοντες. Pro τῆς αιθης recte Alberii τους ιδ ει sive potius αἰθεις Cratinus de seditioso homine dixisse videtur

Isai κω τον ἐπιβάλλοντα τοῖς αἰθεις πέπλους, ardentes in

tunica popia iniicientem.

Zenobius Prov. VI . Μολος Μυλλος)πῶν ἀκουιυν:αύτη τέτακται ἐπὶ των κωφοτητα προσποιουμένων καὶ πάντα ἀκουοντων. ἐμνηται πτης Κρατινος ἐν Κλεοβου- λιναις εστι δἐ καὶ κωμωδων ποιητης - λος. De 1llo ita enim reetius seribitur vide Hlst crit p. 26. VI.Phoilus Lex. p. 15 23. κάλω φ ὁ σπάλαξ. ἐν

Κλεοβουλίναις Κοατινος. Rectius seribitur σκώλοφ ut apud Aristoph. Acharn. 879 et tymol. . p. I 2 aliosque seriptum reperio. Photius Lex. p. 45 8 si ἐροικος ἐν Κλεοβουλιναις. - μοιον γαλη λευκον, φωλευον ἐν ται ριζαις των νων, βαλανηφάγον ουτω καλουμενον quibus verbis

quod animalculum ignificetur, non meum est quaerere.

Alios in lamesiodum, νεοίοικον pro cochlea dixisse constat, alios pro testudine. V. Inipp. esychil vol. II p. 1500. Cochleae domiportae apud Cicer Divin. II 6 iam unkelius admonuit. CD. h. Bergvi Comment. p. 21.

82쪽

Athenaeus Ivp. ITIAE: παρομνων εἰν δ ' ἔφη Κρατινος ἐν Κλεοβουλίναις Drως. Statuunt excidisse Cratin locum, quod non necessarium est. V. Seli eighaeuserus ad Athen. p. 5 4 et obraeus Adv. II p. 56. Seholiastes Aristoph. Thesm. 389 καὶ παo KDατίνω

το καθάπτεσθαι rou 'ιωμένων. Postrema obscura sunt.

Aristophanis versus tu est, τί γα ουτος ημα ου ἐπισμητων κακων quae sati docent quo sensu ἐπισμῆν Cratinus dixerit, ad cuius loeum more suo spectat Hesychlus, ' - ηεν; ἐπιτρίβει - λοιδομι πληττει. Ita enim legendum

Pollux VII l εοικε δ καὶ το που καὶ Γλουσθαι in του ἀποθλίβεσθαι καὶ πιέψεσθαι κναφευσι προσήκειν, ου αντικρυς si ἐν in τουτου ειρημένον, ποδηλοημενον δέ δωσεις ἐμοὶ καλὴν iκχην, μουμενος ταις συμφορμις, Astarινος που φησι καὶ 7πον μῖν ἐν Κλεοβουλίνη καὶ 'Ἀρχιλοχος δ' ἐφ=ὶ κέαται ἐν ι πω. Pro Κρατῖνος eod. Falli habet ' ισro νάνης, cuius sunt illi versus quit. 20. Eos Aristophanem Cratino surripuisse praeter Casaubonum et Brunsvium statuit eierus Ind. lecti aest. 832 p. . Sed noli dubitare quin scripserit Pollux, Ἀριστοφάνης που pinsi. καὶ Κρατινος ποῆμεν ἐν Κλεοβουλiναις. καὶ Αρχέλαος δ' ἔ tW κέαται δ' ἐν π o. Ad eundem Cr iiii locum refero Ies3chii glossam, 'Iππουμεν πιέγρεεν. Corrige που κεν.

83쪽

ανθρωποι κτλ. Ingeniosa et fortasse vera est Iacobsit Antimadv. Anal Brunck. I p. 164 conlectura φθονερον pro φοβερον seribentis. In fine versus Grotius Exc. p. 489 τοδε scribebat pro τοδ αυ. Sed aliud quid latere videtur Aoristo, κτάσθαι vix alius atticorum poetarum usus est; nec Quoci vulgari sermone usitatum fuit. Ceterum num recte Cratino fabula ἄκωνες inseripia tribuatur vehementer uno dublio Ae dubitat etiam Th. Bergkius Comment. p. 130. Stilla a Laeedaemonio dicta fuisse statuas, non male opinor verba ἐν τοῖς ἄκουσι cum Cratini fragmento oniungas, ut apud Lacedaemonios res plena invidiae fuisse dicatur oocelsis gloriari. Ita igitur hic Iocus scribendus est r' τοῖς άκωσι θονερον ἀνθρωποι πέλει κταμένοις ἐπ αἰζηοῖσι καυχῆσθαι μέγα.

A fortasse etiam in poetae nomine erratum et in Cratini locum Καυκίνος substituendum est.

Παντοίοις γε μὴν κεφαλὴν ἀνθέμοις ἐρέπτοφιαι,

λειριοις, cοδοις, κρινεσιν, κοσριοσανδάλοις, Θις,

και σισυμβριοις ἀνεμωνῶν κάλυξι τ ηριναῖς,ερπυλλω κροκοις, τακινθοις, λιχρυσου κλάδοις,

84쪽

Athenaeus vi. 685 d. de oribus oronariis disserens: καὶ κρατινος ἐν Μαλθακοις Παντοίοις γε μὴν κτλ. Versus hos ex parabas petitos esse et a coryphaeo caput variis floribus redimito recitari statuit h. Bergkius Comment. p. I 25. Vera hae puto, nisi quod praesentia tempora ἐω- πτομαι πυκάγααι et πεται indicare videntur, eum ut hae recitat nunc ipsum in ornando coronandoque capite oecupatum esse. Respicit eosdem versus Pollux VI 06r

85쪽

N CRATINI

Ita enim haec emendavit Porsonus. - s. 8 pro vi hvulgo και Porsonus κἀμοι, quod vix aptum hoe loco Hermarinus Doetr metr. p. 85 καὶ γαρ. melius Berghius I. l. κα μοι. Ipse seripsi καὶ xi Tum vulgo παραικέδοντος. Porsonus παρα μέδοντος. Nostrum obraeus. it. In αρ' i Ἀντα sc οιδεν, ω ναὶσιππ εγω πολλῆ χολῆ. οἰδρια γαρ μηδi ουτιυς ιωρον ιναι καὶ κενον. Athenaeus XIV p. 638 er νησίππου τινος μνημονευεε Παιγνιαγρα Ιου τῆς λαρας μουσης - Κρατινος εν Μαιθακοῖς In αρ' oti ντά μ' οἰδεν κτλ. - s. I aleeam- plus oῶντα Libri ρωτα. ro οἶδεν Hermannus ειδεν. Tum dem B. ἐγώ ου πολλ= σχολη. obraeus Advera. II p. 348 Γν,ήσιππέ πω πολλη χολή, allato Aristoph. Ran πάνυ γαρ ἐστ' αγδη χολή. Sed πω si positum quis ferat Vs 2 γαρ addidit Groilus. Pro μηδἐν sortasso. μηδέν', ut lam alii voluerunt. Sed locus perquam obscurus est. III. Athenaeus III p. III et αρτου δ' ειδος εστι και ἀποπυρίας καλουμενος in ἀνθοάκων δ' ὀπταται καλειται δ' υro υπο τινων ζυμiτης ματινος αλθακοῖς,, πρωτον ἀποπυρίαν εχω ζυριι ταμιάδου πλέους κνέφαλλον. Cod. A ζυμηταμιαδου sine accentu Ca-gaubonus inter alia tentat Osiiτα μὰ si οὐ πλέων κεκρυφαλον vel ἔμπλεων γναφάλων, acerosum panem significari

86쪽

Quorum versuum primus non rnteger servatus est videtur autem aut lambicis aut trochaicis numeris serintus fuisse.

Alter est hendecas1llabus, qualis infra Fragm. ine sab. XX. Λ ne ζυμίτχὶ et πλέων desideres, suspicor haec ab homine Doriensii pronunciata esse. ναφάλλων, non autem κνεφάλων hoe loco olim ieetum fuisse Oeet locus Herodiant de diei. soli p. 39 24 de nomine rigαλλον disserens: σr καὶ ἀντίθεσις ἐγένετο τολλεις , ἐπεὶ παρὰ το κνάφος ἐγένετο εἰσὶ πιντο οι καὶ διὰ του γ πάφουσιν. εν τισιν ' ἐν μαλακοοῖς Νοατiνου πεοιεφυλαε Συμμαχος Ubi lo-ctius Μαλθακοι et παρεφυλαξε corrigit; sed praeterea pro ἀντίθεσις seribendum videtur μετὰθεσις. Usus igitur Cratinus est forma γνάταλλον, quod et ipsum documento est

Doriensem haec hominem locutum esse. Ut enim veteres Attia constanter dixerunt κνάπτειν et νατευς, non autem

γνάπτειν et γναφευς v. obraeus ad Arist. Plui. 166), taeosdem κνάφαλλον vel κνέφαλλον, non autem γνάφαλλον vel γνόφαλλον dixisse consentaneum est. IV.' ιοργὴν νειν βουτένην τὸ γ ν τινα. Hesrobius, ουτίνη ἐν Μαλθακοῖς 'υμοργον ενδον vrivxi νήθειν τινά. παιξε προ τὼ πομα το βρίτ οπιεστι δἐ καὶ ιλλον δευτον, ὁμοιο καν ΟΨ, καὶ το α αυ- του βρυτινον Φισμα, πεo a 4νiων β ιβυκινον λέγεται. Hae ad Cratini althacos pertinere primus omnium vidit Salmasius ad Tertuli de ali. p. 19 . qui pro ii ιν tacite scripsit νηθει Versus in codico ita scriptus est: μοργον

87쪽

ενδον durινn νίθειν τινώ. ' qui si reet emendatus lubtur apud usurum, ἀμοργρ de lino intelligendum est. Pausania apud Eustath ad lonys. Perleg. 525: Ἀμοργος rὁμοιον βυσσω. Itaque sensus esset intu aliquam nere linum byssinum, sive malis bombycinum. Sed vereor ne il- Iud ἀιιοργος Pausaniae ex Mοργὶς corruptum sit; et aegre neges si contuleris grammaticorum testimonia apud Barli rum ad Eumol. M. p. 732 sqq. Neque intelligitur, si de bysso agitur in Cratini doco, quo sensu comicus ita ad ρυ- τινων πομα allusisse dicatur a glossographo. Ita enim Iegitur in codice, non quod Mugurus temere invexit πυνισμα. Ipse evehius paullo infra, Βρυττον παν το ἐκ τρυφῆς ποτον quae ita corrigo, ρυτον πῆ το ἐκ τρυγης πο- ν Aretaeus Capp. I 0 p. 8 το τῶν βρυτίων πῶμα commemorat Galenus vol. VI p. 3 2 Chari. το γαρ τοι πιυν υτὶων ἀποβρεγιι τρυγα καλουσιν, περ ἐν πάλιν λαττικίωντες νομάζουσι δευτεριαν. Itaque probabile est non de veste aliqua, sed de potu agi in Cratini loco. Proinde nescio an versus ita scribendus sit: μοργιν ενδον βρυτινην ἡ θειν τινα. 'Aμοργη sive ἄμοργις amurca proprie de aquatili olivarum Iiumore dicitur, v Schneiderum ad Caton. R. R. 99 p. 151. Idem nomen ad vini saecem fuisse translatum docet Elymol. II p. 29 13 αμοργη ἐκ του ἀφιεργο γῖνε αι σημαίνει δἐ δυο, τὴν ποσταθμ/ην του ἐλαίου καὶ την τρυγα του οἴνου. Nec dubito quin de cuiusvis generis sedimento di-etum uerit. Itaque Ποργν βρυτινn ludibundus poeta depingui et erasso hordaeo potus humore dixisse videtur. Hunc igitur potum nescio quis eliquare seu percolare iube tur Plane enim non dubito quin ἡ θειν seribendum sit pro eodicis lectione ἐθειν. Ita ut alia mittam Geopon. XVIII 18 ἀή ορπι μαλος ι θειται. Ac ne de forma αμοργις dubites, disertim eam commemora Arcadius sive potius Herodianus de Aec. p. 29 22 D τα εἰς ς πολυ-

88쪽

γοριενα χ ἡ του ἐλαίου ποσταθειλη, καὶ ἡ τρυξ του ινου. Ubi usterus confundit hic Suidas duas voces, ἀυοργη et ἀμοργίς. Immo confundit ἀμοoris. δος linum amorginum, et ἄριοπις, ειυς, se sedim tum. In loco readi post άλουργὶς fortasse excidit ἀμοργiς. Apud Aristophanem Lys. 735 sqq. ambIgue in utroque nomine luditur: ταλαν θωὴ ταλαινα της ἀμοργιδος

ην ἄλοπον οικοι καταλέλοιπα.

tu ἀμοργiδος Ad quae lasistrata obsceno sensu dieli: αυτη ' τερα ἐπὶ την αμοργιν τὴν αλοπον ἐξέσεται.

- ους πο ποσσὶν θων πέλους. Pollux VIIo It v μονον dira ἐπὶ του κεναῖ ν ἐπιτιθέμενος πιλο ουτως ἐκαλειτο, ἀλλὰ καὶ ὁ πεo τοις ποσίν, ως δηλοι Κρατινος ἐν Μαλθακοι λέγων - ους ποποσὶν ἔχων ἐλους. In his μαλθακοις pro μαλακοῖς eod. Iungerm emendatum. Tum pro λέγων eod. vhn. λαων, et in Cratini Ioeo κακsv pro λευκον et εἶχε pro εχων. Idem Pollux X 50 τους δε εο τοις ποσὶ πέλους ου Πλατων μονον ἐν ΣυμποσiΨἈγησας ἐνειλιγιμένων τους

ποδας εἰς πίλους καὶ ρνακέδας' ἀλλὰ καὶ Κρατινος ἐν

Μαλθακοῖς , --οὐς υπο ποσιν χων πέλους. ' ξεστι δἐ ειπεῖν καὶ πλεκτους πίλους. Ita enim haec e codice emendata sunt. De albis stis, quibus molles et esseminati homines utebantur, udonibus commode T. H. attulit Lucianum praee. rhet vol. III p. 16 ἡ υβὰς Σικυωνία πίλοις τοι λευκοις ἐπιπμπουσα. D. Musonius Stobae Flor. I 84 χειρας τε καὶ ποδας περιδεσε πίλων η υφασαατων τινων μαλακυ-- . Ceterum in Cratin versu ποσσιν scripsi pro ποσίν. De pleia formis in anapaesticis versibus omicorum admo- nul olim quaest scen. II p. 25, ubi aitul ex Anaxilae Ly

89쪽

καλα, et ex Platonis Symmaelita apud Hermiam in lat. Phaed. p. 90 καν μῖν πέπτησι τα λευκ' ἐπανω. Qua Arma etiam Aristophani reddenda v. 56 , ubi non sine gravi eorruptela legitur ἡ δ' Ηρακλέει θυη τις μον, λαοι ναστους μελι vrτας. Reete libri μυν omittunt et post ναστους inserunt θυειν. Seribendum igitur rην δ' Πρακλέει θυησι, λάρω ναστους θυειν μελιτουττας. Ex eodem genere est κατένασθεν apud Aristoph. Vesp. 662. -υπω πλεiους ἐν τῆ χωρα κατένασθεν. Item ἐνέπω apud lonicum Athenae VIII p. 342 b. ἱνα τυ δ' ἐνέπω την σκευασiαν et ποοβῶν pro προσαiνειν apud Cratinum Legibus σκίγπτροισιν καοκα προβωντες et γδ apud Eupolin Plutareti Symp. p. 62 f. υτισον τ' ἀρβ σνακον ευώδη, de quo dixi Curis erit p. 50. Hule simillimum est quod Aristophan Lys. 58 recte Indornus restituit αγέ. Ex eodem genere est producti ante mutam eum liquid apud Cratinum in lutis II 3 Αἰγιναια κατεμβληντο δρυπετεις, ut multa similia adiicere possem.

paestici versus tetrametri posita suisse; αὐτος fortasse corruptum est. De Iberibus Atheniensium mercenariis constat

ποιημένον παρὰ την iσαν 33. Nomen igitur hoe scium

90쪽

est a Cratino ad significandam nescio euius voracitatem. Similia habent Photius et IIesychius . . κάμισος, omisso tamen Cratini nomine. D. Pollux V 43 κάμισον ἐἐκάλουν τον πεδε τὴν νοον ν πληστον, ά περ οἱ νῶν τον πολυποτην πiθον De Hebraeorum mensura ab vide Iosephum Archaeol. III 6 6. D. Prov. Colsi. p. 4 B καὶ ς ειδος μετρου καὶ παμι ii Κάβος ἄβου 33. Quod autem Κάμισος per diphthongum scribendum esse dicit Ε - mologus seeit id, credo, ut nomen illud a Kαβασσος, quod Cappadociae oppidum fuit, distingueret.

τεχνησεως. In his verba καλιὰν αυτην νησi in odie aeorrectore addita esse monuit obraeus P post Γολλοπηραν, pro quo Suidae eodd. Κυλλου πηγραν habent, demidiatum versum in odie deesse annotavit idem. quae lacuna quomodo explenda sit docet esγchius v. Κυλλεια χωριον δασυ, περ διαφορως προσαγορευουσιν, οἱ μῖν Κάλλιον, οἱδ Κυλίαν, αλλοι Κυλυπεραν. suamquam et haec corrupta esse intelligitur Cratinum nomine Κυλλος usum esse in

hae sabula docet Herodianus εο μονηρους II 16. κάλλος , εἰς ος ληγοντα δισυλλαβα βαρυτον εχοντα δισσὼν το νου θέλει εἶναι Ουδετερα Κολλος ita Dind.

Fragm. Arist. p. 12 pro ουλλος το κυριον ου μέμνηται καὶ Αριστοφάνης καὶ Κρατινος ἐν Μαλθακοις. mine con-llelas apud holium, omissis illis Καλιμ αυrii φησί, scri-hendum esse κρατινος ἐν Μαλθακοις οιδε Κυλλου ηραν. De accentu nominis Kυλλος admonuit etiam auctor Proverb.