장음표시 사용
111쪽
Athenaen XV p. 6 s: καὶ ματινος δ' ὁ κωμωδα noιος ἐν 'Oδυσσευσι κέκληκε ὁ λωro στ εφήνωμα, δια το πάντα τὰ φυλλώδη πο των Ἀθηναίων στεφανώματα λέγεσθαι. Lot mentionem secisse videtur Ulixes inlis quae Polrphemo de itineribus suis ad Lotophagos narraverat. XIV. Phrynichus et ait p. 136 Μονὀφθαλμον οὐρητέον,ετεροφθαλμον δέ Κρατῖνος γαρ μονομματον εἶπε τον Λυκλωπα. Ita unnesius edidit ex eodice. d. princ Kρατῖνος ὁ μονόφθαλμον ete ut legitur etiam apud hovorinum et Moschopulum. V. Lobeeuum ad Phon l. l. et Val-ehen ad Ammon. II p. 8 .
Σιγά νυν απας σι ν καὶ πάντα λογον τάχα πευσει' ημι δ' Ιθάκη πατρις ἐστιν, πλέομεν δ' - 'Oδυσσέ θειω.
Hephaesit p. 4 de versu paroemiae disserens μα-τῖνος ἐν ' Oδυσσευσι, συνεχει αυτῶ χργήσατο ' Σιγάν - απας κτλ. Eundem Iocum ex Hephaestione apposuit sin Itasta Aristophanis Iu 998. Alloquitur his versibus horus Polyphemum eterosque melopas, quos ille eonvocaverat.
112쪽
Ita rete M. Bergulus Comment. p. 160 et ex parte lamRunkelius. Iidem haec ex ultima fabulae parte petita esse viderunt. s. I νυν corripitur, unico quod sciam apud eo-mleos exemplo; nam apud Aristoph. hesm. 103, qui loeustia distinguendus videtur: τίνι δαιαονων ὁ κῶμος; λέγε νυπι ευπίστως ὁ τουμον
Agathonis verba habemus, non Aristophanis. Sed fortasse ne hi quidem νυν scribendum, sed νιν - s. 3 frustra Beni-lelus Epist ad usterum p. 60 Dind. et alii di post uis deleverunt. D. Beukius . l. p. 161. Pro θείω Homericus usus requirit diω Sed nihil mutandum videtur. XVI. οχμόν τι παρῆχθαι ἄθυριια. Suidas vol. I p. v. Actvρυα παίγνιον - Κρατῖνος '0Jvσσεοσιν εοχμον τι παρὸ χθαι θυρ ια. Reete τι addidit Elmsteius ad Euripidis Med. p. 268. Sed minus recie idem
partem anapaestici tetrametri esse existimat Paroemiacum e8se ex eadem sabulae parte, ex qua fragmentum XV e-uium est, indicavit h. ergkius Comment. p. 161, recte ille monens, chori haec verba esse de orehestra decedentis. Itaque θυρμα ipsam hanc suam fabulam dicit Cratinus, qua novam oblectationem se spectatoribus attulisse gloriatur.
eis supra p. 93. Similiter καινον ἀθυρμάειον de sermone novis et restivis salibus condito dixit Philoxenus Cytherius apud Athen. XI p. 6 3 et νθα τι καινον ἐλέχθη χοαφον θνριιάτιον καὶ ἐθαυαασα αυτο, ἔπειτ' νη-οαν. quae ita corrigenda videntur, ἐθαίριασα αυτ ini
Denique haudquaquam indignum memoratu est, quem Diogenes Laert VII I63 tacito auctoris nomine affert versum,
113쪽
eum a eleveremus Rhen voL I p. 588 non alvo aliqua veri specie eidem bulo sabulae adscribi.
Soholiasta Aristoph. Nub. 96 κυριως ὁ πνιγευς, ενθα o ανθρακες εχονται καὶ πνιγονται ταυτα δἐ προτερος Αρατης ἐν Πανοπταις δρά/ιατ πεοι Ἱππωνος του φιλοσοφου κωμωδιον αυτον λέγει. - Φαίνεται δἐ και ἐπὶ του- τω ὁ ρυππων κωμωδηθῆναι φθάσας το δ των ἐγκληαά- των Ουδ το συνολον ἐπικοινοῖ φιλοσοφια. In his Crateth qui nullos scripsit Panoptas, Cratini nomen substituendum esse et ipse indicavi olim quaest scen I p. 28 et docet scholiasta Clementis Alex Protr. p. 10 Lips του Ἱππωνος και - του ιυς σεβους γενuμένου μέμνηται ὁ ρατινος Itaque primarium Cratineae fabulae argumentum in Hippone philosopho vexando et irridendo positum suit. Atque inter alia etiam hoc, quod postea in Socraticos detorsit Aristophanes,
Cratinus de eo lusit, eaelum fornicis instar terris incumbere, in quo homines tanquam carbones versari Aristophania verba, ad quae scripsit ista scholiastes, haec sunt: ἐνταυθ' ἐνοικουσ' ανδρες, τον Ουοανον λέγοντες ἀναπεiθουσιν ως ἐστὶ πνιγευς,
κἄστιν πεo ηυῆς ουτος, Ἀεις δ ανθρακες. Ad Cratin locum ortasse spectat Eumol. II p. 67 33. πνιγενς παρὰ τοις κωμικοις ὁ φουρνος De Hippone philosopho post accuratam Th. Bergyli disputationem in Comment. p. 165 sqq. nemo plura desiderabit.
μάνια δισσα φορειν, ὀφθαλμοι δ' υκ ριθυητοι. Hephaesit p. 18 ποος γαρ τι μυρια ειναι γῆν χρη- σιν nao τοι αλλοις, ἐδειξαμεν τι καὶ παρ' υτι τῶ
114쪽
ἐν Πανοπταις κράνια δισσα κτλ. Haec ad horum spe. tiare recte monuit Th. Bergulus I. l. p. 81. Neque enim dubitari potest quin chorus fabulae ex ipsis illis Πανοπται geompositus fuerit. Πανοπτης solenne Aro innumeris oeulla omnia curiosigaime speculantis epitheton est. V. Aeschylum
Suppl. MI Sehol. Iliad. I 22. I 103. Stephanum Bys. s. Aoγουρα p. 159. Theophylacium Epist. II p. 13. D. Ni- uephorus Greg. XXI 3 ἐποπτα ἡ μιν πικωτάτους ἐπέστησαν, πανοπτα δ' ει πειν οἰκειοτερον, κατὰ τον ἀττικέωνταυυθον. Hoc nomen igitur Cratinus ad sophistas versutos et Argi instar omnia curioso speculantes transtulit Cratini exemplum sequutus esse vidctu Eubulus, de cuius fabula
'υδυσσεος ἡ Πανοπται inscripta dis nisi erit. p. 365. Seite autem Cratinus eosdem Panoptas bicipites finxit. Ceterum retinui in Cratin versu editam lectionem, quamvis librorum Turn. et C. fide parum munitam. II et ed. Flor habent κράνεια δισσάνορα, in quo Th. Bergkio δισσ' ἀσοων sive ἐφορα latere videbatur, quod non satis Intelligo. Si sana est edita lectio, in φορειν non haereo. Ita mactis gestare dixit Horatius Carm. I 8 10, et ora gerere vidius Metam. V 553. Infinitivus pendet ab iis quae interel-derunt nisi sorte ορο υσ' scribendum. Ad δισσὰ pertineι sortasse glossa Iesychii, ισσά διττά. Denique ριθμη-ro peo ριθαατο ex ed. Flor et I recepi praeeunte Berguis. illis Ἀλλοτριογνιουοις μιλήσMoσι ιν μικακοισιν. Hephaestio p. I r ῆδη ἐντοι et δε τυλῶν συνταξις ἐπυιλιο που καὶ βραχειων, ως καὶ παρα Κρατινα ἐν Παν-onraις πιλο rριον osιοι κτλ. Sic C. Turia ei ita etiat Aldus Inst gramin. p. 250. ἀλλοτριογνωμης lor. H. B.
115쪽
herem Aneed. III p. II 6 καὶ πα- ματίνω 'Aλλοτριο- γνώμοσιν ἐπιπλήσμουσιν sic eod. μνησικακοῖσιν quactex ephaestione emendanda esse indicavi quaest scen. I p. 23. Choerobose locum edidit nunc etiam ramema
Aneed. IV p. I . Formam ἀλλοτριογνωμος pro αλλοτρι νώμων pluribus exemplis munivit obeckius ad Phryn. p. 383. quibus adde Grammaticum Bevh. necd. p. 385 --λοτριογνωμος σημαινε δ ὁ τα ἀλλοτρια ἐν γνωριν ἔχων καὶ μὴ τα ἐαυτου. D. h. ergkium Commenti p. 182, qui recte Cratin versum de isdem illis Panoptia
δημος καλεΘαι κρατινος Πανοπταις' 'Αριστοδημος ως απηαον ἐν ται κιῆν ἀνεριπι ωσαὐτως καὶ ' MIτOφα-νης Λαιταλευσιν. Ita haec in cod. Vindob leguntur, ex quo ea edidit Sinubartus in immermanni phem stud antiqv a183 no I I 'Aσχημονων correxit Sehubartus, etera Th. Berghius Comment. p. 183. Dubito tamen num o si positum comicorum oration conveniat Malim igitur 'Αριστο- δημος ών ἀπηυονεῖ h. e. alter Aristodemus, ut apud Aristoph. Ran.363 Θωρυκiων ων Cimoniorum monumentorum memoriam hi latere verissime perspexit ergklus, allat Photio Lex. p. 166 I ex quo foedissima quaeque illic perpatrata esse intelligitur Κιμωνεια ερείπια 'Aθηννησιν, ἐν οἷς ἀπεπατουν καὶ ἐπεραίνοντο. D. Plutarchus V. Cim eap. μνῆυσδ αυτου Thuerdidis των λειvνάνων εἰς την Ἀττικὴν κο- ροσθεντων, ἐν τοις Κιμωνείοις δείκνυται quae eadem
tradit Marcell. V. Thus1d. p. 3 προς ταῖς Μελιτῶσι πυλαις καλουνώναις ἐστὶν ἐν Miχη τὰ καλοίμενα Κιμωνια ινηὶ
116쪽
νιον eorrigere tentabat, scribendum haud dubie o Κυλώνιον, de quo admonuit, ni fallit memoria, . uellerus. quis autem sit ille, quem cum Aristodemo profligatae libidinis et foeditatis homine, omparat Cratinus, nemo facile dixerit. In Hipponem quidem, quem Bergvius intelligit, tantae foeditatis erimen a Cratino conlectum esse ulcerediderim. De Aristodemo, culus nomine emtes poetae ad turpissima quaeque significanda utuntur, lis quae interpretes Hesychil vol. I p. 53 attulerunt, nihil habeo quod adiiciam praeter Libantum Orat. l p. 500 D. ubi eum Clisthene,
Philoxeno, Amynta, emo, Ctesippo aliisque perditae libidinis hominibus coniungitur.
MMγεῖς αὐτὰς γυναῖκας, προς παιδικὰ δ τώπη νυν.Pholius Lex. p. 369 IIαιδικα ἐπὶ θηλεων καὶ ι ιώνων ἐρυθαένων τάττεται ἡ παραδείγυατα ὁ του in μῖν τῶν ἀροίνων τάτrεσθαι πολλM. - καὶ Κρατῖνος Πανοπται μισεῖς γα κτλ. Eadem ferme leguntur apud scholiastam Aristoph. Vesp. 102 l. Grammatieum in Mont Iale. Bibl. Coisi. et Suidam s. v. παιδιαί. Pro τρέπη eholiasta habet τρέπεις, quod probans Iacobclus ad Anthol Palat p. 66 anapaestiuorum tetrametrorum reliquias
restitui voluit μισεις γαρ τας γε γυναικας,
προς παιδικὰ δ αυτ τρέπεις τον νουν. quae plures ab aussas probari non possunt. Iacobsi vestigiis insistens Th. Bergvius Comment. p. 85 audacius quam debebat totum versum ita constituit rΜισεῖ ὁ την γυναῖκα, προς παιδικα γὰρ τρέπει νουν.
Vita redere licet Horodoti ibi monumentum fuisse Vere otiinor, 'Πρωδου eorrigit Comes ad Plutarchi tu ill p. 300. Dissiligo b Cooste
117쪽
ut si tetrameter horiambiens, qui lambleam dipodiam, quae alias seeundum locum obtinere solet, primo loco exhibeat. stilo dubito num reete fieri possit quae enim similia assert, alius tamen sunt generis. Porsonus apud obraeum ad Aristoph. v. I tentabat rπάνυ -εῖς γυναικας προς ι παιδικὰ νυν τρεπει. In his πάνυ ex Grammalleo Colsi assumpsit, ut locum ita exhibet μισει γαρ πάνυ τὰς γυναῖκας, προ ale παιδικὰδ τοέπει νυν mitto reliqua tentamina. Fortasse loeus ita
aeribendus est riauras γε πάνυ γν-ῖκας, πως παιδικὰ δ τρεπε νυν, vel ισεῖς γε τας γυναῖκας κτλ. Videtur ex horieomine petitus vi.
Pollux X 6 ἀπεσκευαμένος τα χρηματα, ἀνασκευα- σθη- τον τραπεων, ἐπισκευάσαι το τειχος, πουπης καὶ πομπείων ἐπισκευαστος Κρατινο δ ἐν Πανοπται τονοκευοφυλαχα ἐοικε σκευωρον καλεῖν Cratinus σκευωρος dixisse ridetur de eo euius eurae pomparum apparatus demandatus erat.
118쪽
- ἀληθως τοῖς ξένοισιν ἔστιν. ς λέχοοσ ἐκεῖ. -ῶσι τοῖς ἐλθοισιν ἐν τῆ κοπίδι θοινασθαι καλῶς r
is ει ταῖς λέσχαισι φυσκαι ποοσπεπατταλευαέναι κατακρέυανται, τοῖσι πρεσβυταισιν ἀποδάκνειν υαξ;
- Athenaeua IV p. 138 ea Πολέμων ἐν τι παρα Σε--i μιῶντι Ages VII lo κανάθρω τοὐπα- ώκωσι καλου- νου δειπνου κοπίδος ιν17Mονείοντα ματῖνον ἐν Πλουτοις Enιπι - ἀληθιος τοι ξενοισιν ἐστιν κτλ. Describiturantem his versibus sacrificalis oena, quam κοπιδα appellabant Lacedaemonii. Ad eam et indigenis et peregrini p. hebat aditus molpidis hilemonia Didymi aliorumque de ea iesiimonda apposuit Athenae D. Mueller Dor. II p. 2 τ. s. 3 ἐν di ταῖς ἐσροισι De Iescharum usu ut eteris Graecis Ita apud Spartanos frequentis imo vide uerularum I. l. et Thorlaclum Opuso I p. 2 Pro Φυσκαι, quod ex L receptum, V habent νυσται. Illud etiam Eu- iamlus ad Iliad. p. z59 D. Sed idem ultiose ποοσεπα
ταλευμί-, misso augmentor πως ὁ ο--τ α, inquit, του ἐκζῆσθαι ειρπα καὶ το φυσκαι προσεπαττα - λευμέναι αρα ματι- ο το κοινον πεπατταλε ἐναε qui nisi festinantis error est, ex vitioso Epitomes odio lluxisse eensendus est Eustathio nollem fidem habuisset vir
egregiua Panergis ad hun. p. 598.
119쪽
Oh δὴ βασιλεις Κωνος ἐν το παλαιον,οτε τοῖς ἄρτοι- ῆστραγαλιζον, μαζαι δ' ἐν ταῖσι παλαι-
Αἰγιναια κατεβέβληντο δρυπεπεῖς, βολοι τε κομωσαι. Athenaeus VI p. 26 χ ο ει γῆς αρχαίας κωμωδίας
ποιηταὶ πεοὶ το αρχαιου μου διαλεγουενοι, τι υ ἐντοτε δουλων χρεια ἐκτιθενται. Ἀρατινος ἐν ἐν λουτοις Oli δη βασιλεις κτλ. mis versibus Cratinum eteris poetis,qn similes Satures aevi deseriptiones exhibuissent, tanquam illustri exemplo praeluisse idem Athenaeus affirmat p. 268 d. Mirifice autem sibi placebant poetae eomio in imagine eatae sillus vetustissimorum hominum liae adumbranda et variis oloribus ornanda. Eorum Ioeos diligenter composuit Athenaeus l. l. Nec tragici poetae talia abnuebant Scho-IIaata Ven Aristoph. Pac. 53I περuoro, δέ τινες εις GD 'Iνα ι περὶ του αρχαίου μου καὶ τῆς ευδαιμονίας ευδαίαονες οἱ γενεας τοτ Ἀφθιμου λαχοντες Vs. I τοῖς αρτοις et στραγαλα γν eleelidis locum apud then. VI p. 268 d μητρας ὁ τουοι καὶ χναυριατιοκ οι παχες ανηστραγαλιων, comparavit SehWeighaeuserus. - s. 3 δρυπεπεις. Ita ACDV. δουπετεῶς L. D. supra p. 8. De Moραις δρυπεπέσι v. Schweighaeuserum ad Athen vol. I p. 3SI. Ibid. pro βώλοις Epit. κωλοις Parum apte Touplus scribebato λοις, ut ad Aeginaeos obolos Atticis erassiores et maloris pretii alluserii. M. uellerna Aeon. p. 86 intelligebat magas de arbore deciduas glebiws provenientes. m. Bery Mus Comment. p. 196 tentabat uυλοις. Ipse olim coniiciebam πολφοις, comparato etagenis versu apud Erotian. p. 3I ἀμυλον, λεκίθιον καρυων, ζωμου - πυν, οινον, κολοκυνθλης Sed dubitationem iniicit Hesyehu glossa iam a
SchKeighaeusero allata, ιολία βωλίς μαχ εἶδος τι ἐν ται θυσίαις. ibi βωλει delendum videtur. Itaque
120쪽
βώλοις - σαι panes esse videntur magantis rotundalia Κloessehen distinetae et quas superbientes. III.
'Eγω γάρ ώμι θυννὶς ἡ μελαίνας ἡ
καὶ θυννος, ορφως, γλαυκος, Zχελυς, κνων. Athenaeus VII p. 303χ δαστησιν αὐτὰς θυννίδας τῶν θυννων καὶ Ἐπιχαρμος ἐν Μουσαις. -τῖνος δ' ἐν Πλολοις φησίν 'α γαρ εἰμι κτλ. Idem VII p. 994 de
anguilla agens καὶ ματῖνος ἐν Πλουτοις θυννος ορφως κτλ. De thynno et thynnide v. Selineiderum ad Arted is onym piso. p. 63 sqq. Pro μελαίνας Adamus μελάνουρος, Schweighaeuserus μέλανδρυς, neutrum eum aliqua veri speeie Fortasse nihil nisi accentus mutandus, ut μελαινῆς δεος piscis nomen fuerit a colore appellail, ulus quod nulla praeterea extat memoria, etiam alia piscium nomina
semel tantum commemorari constat.
est versus trochale tetrametri, quamquam haec etiam ad G- metros revocari possunt.