Fragmenta comicorum Graecorum

71쪽

Frequentem in omis fuisse usum hexametri, maxime in prooemiis, docet Timothei Milesii exordium Persarum undmutarchum Philop. e. XI. . Κλεινιν ἐλευθεριας ευχι μέγαν πιλαδι κοσμον. Porro i τις quod pro αυτον roposui ipse Suidas I. I. confirmat ' ινιανακτιζαπιοῦ δια το υτι προοιμιιάζεσθαι. Tερπανδρος ' Ἀμφι suo αυτις ανακτα καὶ Ἀριστοφανης ἐν εφέλαις 'Aμφί μοι αυτε Βοιβε αναξ nyλιε. Ita enim rectissime usterus eorrexit editum Περίανδρος Idem voluit Bergulus p. I. quae statim sequuntur apud Suidam, Ἀμνιανακτας λεγον καὶ τους διθυραμβοποιους συνεχῶς ναρ ἐκεῖνοι ταυτη ἐχρωντο πῆ λεγι, ea fortasse et ipsa ad Cratinum reserenda sunt. Terpandri Nomum respexit etiam Hesrchius, ' Ἀμφιανακτα αρχῆ νόμου κιθαρωδικου. Macribendum Mach ανακτα.

Io Alexandrinus de ace. p. 29 25 εστι τινα adve hia καὶ παρα λωτικῆς γεγονοτα, OD TO πεων καὶ nερν, . καὶ π δοτικῆς ἐπἐσχες αυτου, μὴ περα προβ/ῆς λόγου, ρατινος ἐφιενισιν Sublato scholiastae Aristophanis Fragm. II. III. testimonio, hic unus locus relictus est, in quo Cratini umenides commemorantur, quo nomino qui Cratinnm eodem quod Aeschylus in cognomine tragoedia sequutus est consilio fabulam scripsisse censet ti. Bergkius Comment. p. 8, vehementer vereor ne sententiam anam paucis probaturus sit. mihi quidem, quamquam olim quaest. Gen. I p. 21 eontrariam sententiam sequuto, nunctre diligenter perpensa non dubitandum videtur, quin etiam Ibannes Alex. Eunidas, non Eumenidas Cratini ad partea vocaverit. Ῥarum cognitum librariis uuidarum nomen e

72쪽

uno tempore haec sabula acia esse videatur Indicari olim Quaest scen I p. 16 Πist crit. 6) Nam quum In primo fragmento ostraeismi discrimen Ommemoretur, quod Pericles eliciter evaserit, vix dubitari potest quin Thressas cratinus circiter Olγmp. LXXXI ineunte in scenam produxerit. Argumentum sabulae ad Bendideorum s Erorum solennitatem spectasse, horumque e Thressis mu- Iieribus, quae aera illa curaverint, ompositum suisse, non improbabilis est oniectura ergkii Comment. p. l. ne tum

quidem illa veritatis specie plane destituta, si Boechhiuvi Ind. lect hibern 1828 p. 12 sequutus Thraciae deae scera demum Olymp. XCII publiea uetoritate ab Atheniensi-hus recepta esse statueris. Cum enim consentaneum sit peregrinam Bendidis religionem, antequam publice eonsititueretur, in occulto serpentem animos civium multis modis occupasse, id ipsum Cratinum movere potuit, ut fabulam scriberet, quae gliscentem alienigenae,uperstitionis amorem restingueret et ne inter publiea Atheniensium saera reeipeiaxetur prohiberet Friiasobii pinionem quaest Aristoph. I p. 8 sabulam in eiusmodi homines scriptam fuisse suspicantis, qui non minus quam θρατται pisees, varii essent et

quasi versicolores, verbo ommemorasse funiciat.

O σχινοκέφαλος δευς οδὶ προσερχεται ὁ Περικλέης, τευδεῖον ἐπὶ του κρανίου θων, ἐπειδὴ τουστρακον παροίχεται. Plutarchus ita erietis e. 13 το δ' Ωιδειον τῆ μἐνεντος διαθέσει πολυεδρον καὶ πολυστυλον, τὸ δ' ἐρέψει περικλ ἐς καὶ κάταντες ἐκ μας κορυφῆς πεποιηMένον, εἰ- κονα λέγουσι γενέσθαι καὶ μiuη - τῆς βασιλέως σκηνῆς, ἐπιστατουντος καὶ τουτω Περικλέους dis καὶ παλιν μα-

73쪽

τῖνος ἐν Θρατταις παίζει προ αυτὀν 'O σχινοκέφαλος κτλ. . I legebatur δε quod unotante Schaesero correxerunt Bevherus et Gottholdus. Ad σχινοκέφαλος D. lutarchus I. l. cap. 3 οἱ Ἀττικοὶ ποιηταὶ σχινοκεφαλον αυτον ἐκώ-χουπι την γαρ σκιλλα εστιν τε καὶ σχῖνον νομάγυσι. Pollux II 43 σχινοκέφαλον ὁ Κρατινος τὼ Περικλέα εἶπε. Ad Cratin Ioeum pertinet item glossa esychii, δεινοκέφαλος εἶδος φυτου quae quomodo redintegranda sit L eile Intelligitur Vs 2 addidi articulum ante Periclis nomen quem quum deum, proximis ante annis ab ipso Onalium, in eapite gestare dicit, respexit fortasse ad galeam periclis, qualis in eius προτυποι conspicitur, propter apl-lis longitudinem vulgarem modum excedens Plutarchus l. l. ὀθεν αἱ μἐν εἰκονες αυτου σχεδὀν πασαι κρανεσι moιέχονται, μὴ βουλομένων, ς εοικε, των τεχνιτων ονει- ei ιν. II.

η τις κλεφεν αυτόν; Scholiastes Euripidis Πee. 821 οτι δὲ κινεῖτο τα Λαιδάλου εργα και προῖε φωνην, αυτος τε υριπίδης ἐνώρυσθε λέγει - καὶ Κρατῖνος ἐν Θρατταις Πανὶ κακὰν δευρο κτλ. Versus distinxi prout voluit reserentemat-Glaeo Hermannus, qui scripturae vitia hisce emendationibus tollere eonatus est: πάνυ κακον δευρο βάστασαν τινα.

74쪽

Idem, si Πανὶ reetnmisit, de patera vel simili re sermonem esse suspicatur. His adlatus obraeus ad Aristoph. Nnb. 518 tentate Πανὶ κάδον δευρο βάστασον τινα.

ν ουδαμος, ξυλινος δ' ἐκεῖνος σοι. χαλ-λ μοι ποτ' b,J

αλλὰ χαλκο- ων ἀπέδοα κτλ.Quae eis ingentos excogitata sunt, malu tamen, quum liviali Ioeo omnia neerta sint, librorum ieetione retinere. Ad quartum versum omparandus Dio Chrysost orat 3 p. 105nsh b d ἀνδοιὰς των Λαιδάλου ποιηριωτων τυχεν ων καὶ λαθων μας ἀπέδρα. Ceterum fragmentum hoc eam quoque ob causam memorabile est, quod Eupolidet vorsibus poetas comicos etiam in diverbiis usos esse ex eo intelliamur. III.

'Oτι τους κωακας τα Αἰγυπτον χρυσία κλέπτοντας

επαυσεν.

Pollux IX Ir υτως αν καὶ ὁ Κρατινος ἐν θοατταις ειρηκως εἴη τον χρυσον ουσία ' 'Oτε τους κορακας te. Vulgo κολακας, quod correctum ex cod. Iunge anni. deminisne versus παυσαν, quod in παυσα mutabat Berghius Comment. p. 105. Revocavi παυσεν. Chorus loquitur de poeta, ut apud Aristoph. qu. 5 1 sqq. Pae. 39 aliisque locis. Id enim recte perspexit ergklus ex parabas illum versum petitum esse, et gloriari poetam, quod omoediis gula effecerit ut improbi homines munera Atheniensium populo ab Aegyptiis missa intervertere desistant. IV.

75쪽

liber καθηργοται. iiie forma est καθείργνυται, quam servavit ad Cratini versum respiciens esychius, αδ εὐ- γνυται συγκλευται Pr τυχν, quae duorum librorum es lectio, olim legebatur ἐν τι χοι Cod. Salin. Vocabulum καλως, quod serior aetati adscribere non debebat assovius, ex hoc ipso Cratini loco commemorasse videtur Hesrchius, αλιος δεσμωτηριον, καὶ ξύλον, αἰ δέοντο καὶ ι μικροὶ οικ' καλιοὶ καὶ καλiδια. De domum, eula dixit Epicharmus apud Poll. I. l. τον του γειτονος α'λιον Sententiam versus Cratine mirifice mihi pervertissa

Videtur Fritetschius quaest Aristoph. I p. 8 callidum civem, qui in omnes se formas mutet et callidissime temporibus inservisti, a Cratino designari existimans. Sed ita saepenurimm o vir doctissimus, ne trita ineedat via, in avia desertur.

τῆς - βουλῆς.

76쪽

vII. Antiatile stat. 101 18. κακόδουλος Κρατινος θοακι sio Pollux III 80 ευδουλος ὁ ε τοι ληλοις χρωμενος παρα Φερεκρατει, καὶ τι δραμα ουλοδιδάσκαλος παρὰ Κρατίνω di κακόδουλος ιρ'ται Hinc suspicor Cratinum κακόδουλος de homine dixisse ut male servis uteretur. Idque ipsum notasse identur Atticistae, quum κακόδουλος proprie de homine dicehdum fuisset qui malis servis uteretur. Nam Cratinum hoc nomen pro κακος δουλος posuisse non redibile est. VIII. Harpoerat Lex rhet. p. 34 22 Behk. ρκψωρος - ὁ

τας αμυς, τουτεστι ταraim, φυλαττων. αρκυς δε λεγομται πάντα τα κυνηγετικὰ λινα Σενοφω- νηγετικω, ρομῆινος ρατταις. Dubitari potest utrum ρκυωοῖς an αρκυς grammaticus e Cratin fabula notaverit. Prius tamen probabilius Xenophon utroque usus est in Cynegetico Vid. IIb. VI 5. De scriptura nominis αρκυωρος eis Mesalla ad Fragmenta laeum p. I. IX. Photius Lex. p. 183 I. υβηβον Κρατινος ορ-- ταις τον θεοφορητον πωνες ὁ μητραγυρτην καὶ γάλ- λον νυν καλουμενον. υτιος Σιμονίδης. Ita codleis Ieetionem θεοφραστον correxit ante orsonum iam Ruhnventua ad Um. p. II. De κυβηβος vide Th. Berguum comment. p. 2.

Phouus Lex. p. 326 19. 'Oκτωπουν Κρατινος ορ--ταις' κτω που ἀνεγε ρεις ἀντὶ του σκορπιον. παροιμία γαρ σκορπιον ὀκτωπουν ἀνεγειρεις ' Eadem Suidas ves. II p. 6 6 et omisso Cratini nomine similia Diogen. VIII et evehius vol. II p. 1219. qui etsi omnes in eadem proverbii forma consentiunt, non dubitavi tamen ὀκτωπουν

77쪽

seeludere. Proverbium enim illud haud dubie ita sul eon. ceptum σκορπio ανεγείρεις. Cratinus autem, ut erat fis liniae dictionis amantissimus, pro σκορπίος substituit κτωπον IIIlustraxit hoc diuendi genus Lobeckius Aglaoph. p. 84 sqq. Crauni exemplum sequutus est Nicander Ther. 605 caneruae

Hesrchius, si λογχον τὴν ἐνδιν ιτιο ματῖνος 'Θρατταις ἐκάλεσεν et τοι τι δυο τιμὰς κληρωσατο οὐρανίαν τε καὶ χθονίαν λόγχας γαρ ἐκ λουν του κλ ρους' οἱ δεδ τι δυο νωτα χει, το διον καὶ το του ἡλίου την γαρ σελήνην Γενδι καὶ τεμ, νομiζουσι Reelius seribi Βενδις et Βενδῖν grammaticorum testimoniis monstinii GoeitIInoua doctr. acc. p. 2 5 Cum esγchil glossa 1' beevius Aglaoph. p. 500 apte composuit locum Plutarchi is orae c. 13 οι sit ἄστρον γεῶδες, οἱ δε ολυμπῶα γῆ βο ει χθώας καὶ ουρανίας κλῆρον 'Eκάτης ποοσειπον τὰ ira σελήνην . adem de Bendi dixit quaedam glaoph. p. 1214. Copiosius eundem locum tractari Th. Bergkius Comment.MP. 6 sqq. ulus disputationi nihil habeo quod addam nisi uhoe unum Bendi a nonnullis Admeti filiam habitam esse. Hesychius, Ἀδμήττου κορη ' ἄτη τινῖς ὁ τὴν Βενδιν. Quae quo spectent haud obseurum est Dianae cultum apud Pheraeo reputantibus a

78쪽

rum trepitum, quo Bendide sacra personabant, traxit Th. mkius Comment. p. I. Notum est proverbium συρ' - νέων χορος tu uuantium chorus, de quo egit Casaubonus

leg. - συρμνευς χορος αυτη τέτακται κατὰ των ἀτάκτων χορῶν quibus similia habent Proverbia odi. 57, ubi item minus recte legitur συρβηνος χορος. o fortasse hoe ipsum συρμνέων χορος eratinus de impetusso et perello Thressarum mulierum in hac fabula choro dixerat. XIV. Seholiastes Aristoph. Vesp. 590 Κυαθλος ρήτωρ συκο- αντης, ου μνημονευε καὶ ἐν Ἀχαρνευσι καὶ ' λκάσιν

Ουτος ἐσθ' μῖν πονηρος τοξοτης συνηγορος ά περ υαθλος. Μνημονευε δ αυτου καὶ Πλατων ἐν Πεισάνδοι καὶ Κρατινος ἐν Θρασταις. De Euathlo dixi nonnulla Hist erit. p. 80, plura Th. Berghius Comment. p. 9 sqq.

Diogenes Laert. I 89 Κλεοβουλος ταγορου Μνδιος, ὁ Λουρις, αρ. 4νιοι δἐ εις φακλέα νέφεων το γέ--του ρωμ ὁ καὶ κάλλει διαφίωιν - γενέσθαι τε θυγατέρα Κλεοβουλίνην, αἰνιγματων ξαμέτρων ποι - ν ης μέμνηται καὶ Κρατινος ἐν τω μωνυμε δώματι, θοτικως ἐπιγραφας. me argumenta et onsilio huius illiumque sabularum dixi tu erit p. 2 D. h. Whlum Comment. p. II sqq. ut de Cleobulinae aenig- is doctissime disseruit Sed quod idem coniicit p. 12Iitra tragicae artis eorruptesam a Callia prosectam Crau- Cleobulinas docuisse, ut luculento exemplo ostenderet, itopere artificiosa illa compositio et Iudiera orationis .

79쪽

68 CRATINI

eonformatio ab antiquae tragoediae dignitate et magnisseentia aliena esset, id igitur aliquanto plus est quam quod ex pau- eis et exiguis huius sabulae fragmeniis efficias Aenigmatum indicia habent Fragm. III. I. VII.

' Ἀκέστορα γαρ μως εἰκος λαβεῖν πληγάς, ἐὰν μὴ συστώνη τα--γματα. Seholiastes Aristoph. v. I Ovτος εστιν Ἀκέστωρ τραγωδίας πο-της ἐκαλεu δἐ Σάκας διὰ τι ξένος ιναι. Σάκαι γαρ θρακες εἰσίν Θεόπομπος ὁ καὶ ὁ πατέρα αυτου Σάκαν προσηγορευσεν ισαμενῶ. ὁ δ' υτις καὶ Μυσον ἐκάλεσεν εἰς ει τὴν oiγησιν αυτὰν κεχλευάκασι, Καλλίας μῖν ἐν Πεδοταις Ἀρατ ος ει ἐν Κλεοβουλίναις ' Ἀκέστορα γαρ κτλ. Ita enim recte corruunt editum Κλεοβουλοις Versum primum Th. Bergvius Comment. p. 23 ita supplebat ' Ἀκέστορ' ἐστὶ ceρ' μως te melius Bentleio, post μως inserente Σάκαν. quidem satius duxi Iacunam in versu initio indicare, quamquam ictus in ultimas3llaba nominis Ἀκέστορα nonnihil offensionis habet. Vs 2 legebatur συστρέ' st, quod correxi quaest se. I p. 61. Idem Benileio placuisse ex postea editis eius ad usterum epistolis cognitum est. Quid sit τὰ ποάγματα συστρέφειν in poeta tragico nescio an e cognatis locutionibus συστροφὴ του λογου, συστρέφειν την λέξιν et similibus olligi possit, quae de concinna orationis brevitate dici constat. Vid. Nnesti Lex rhetor. p. 335. Itaque συστρένειν τὰ πραγματα significare videtur actionem et argumentum sabulae rotundare et suis finibus circumscribere, ne temere disssuat et extra terminos vagetur. h. ergkio Cratinus tortuosam et .bseuram poesin, qua et ali tragici et Acestor tunc ma-xtine deleetat sint, reprehendere videbatur. id. Comment.

p. 11 sq.

80쪽

λάνων α βακα. Itaque D do lance plana et patula intelligendum, qualis phialarum sorma erat. iII. Ἀστιν ακμων καὶ σφυρα νεανία υτριχ mυλω. Hephaestio Enchir. I 3 p. I ἐδείξαμεν σι καὶ παo' aurcis τι ματίνι πολλάκις ουσαν correpitonem syllabae ante mutam et liquidam , ιυς ἐν Κλεοβουλiναι ' τιν ἄκμων τλ. 'Orvillius omparat Homericum ακμονά τε σφυραν τ' ευποistro τε πυρπρην Odyss. γ 431. Pro

λω d. Flor et duo odd. -πω, unus πολω. Sententiam aenigmalis non perspicio. An obscenus latet sensus,nt ρεσσομενος καὶ ἐρεσσων intelligendus sit Ita πωλος, gno de puellis requentissimum est, de puero vel adole-geente dictum esset. euchius, Πωλος εταιρα πώλους γαρ αυτας λεγον, οἷον Ἀφροδλης πωλους τους νέους, καὶ τα νέας καὶ παρθενους. IV. 'Lκβαλλοντες της αιθης πεπλους.

Hevinius, ἰθνῆς πέπλος Κρατινος Κλεοβουλίναις ἐκβάλλοντες τῆς α θης πεπλους. Proverbia odi.