장음표시 사용
141쪽
-καὶ ἐγώ pro ἐγώ ἐ' Sane si ἐγω di seripsisset, nemo
haereret nunc autem legitur καὶ γυλ in quo cete indor-1in ultimum trimetri pedem latere existimat diis fortasse lacuna indieanda est καὶ Ero ut duobus exemplis usu esse existimetur. Seholiasta Aristoph. ae. 108 διακαυνιάσαι καὶ Κρατῖνος IIvrivn 'Aπo Dorioο τον καυ-- ἀὐιθα,ήσεις υλλως ἀνr του κλγηρωθῆναι, υς των Λαυνiων μάλιστα χρωμένων ως καὶ σιqνιώρειν καὶ χιώζειν. Ita enim correxit Fritetschius p. 29 editum μὰ ιν quodHemsterhusius in λεσβιωζειν mutabat. Ad πρorim desidero articulum. Fortasse igitur praestat: ἀπο Orseo τον καυ- νον αριθμησεις; XXI. Pseudo-Plutarchus V. Dee orat p. 833 A. de Antiphonte Rhamnusio disserens: ἱ δἐ πο των τριάκοντα νη-Dγησθα αυτον ἱστορουσιν, ως-σiας ἐν ciuini τῆς Ἀντι- ροντος θυγατρος λογω ἐγένετο γαρ αυτω θυγάτριον, ουKάλλαισχρος ἐπεδικάσατο ὁτι δἐ πο τῶν τριάκοντα-πέθανεν ἱστορε καὶ θεοπομπος ἐν τὸ πεντεκαιδεκάτη τῶν δειλια- πικῶν ἀλλ' ητος γε αν εἰ- τερος - δωνέδου παυος, ου Κρατῖνος ἐν Πυτiνχ ως πονηρο μνηυονευει. Ita haec seripsit artorus Leet Lys. apud Reisvium VII p. 2 3. Eundem fortasse Antiphontem risit Aristophanes Vesp. 30I. Fallitur enim Fritaschius quaest Arist. p. 28 , illud ου νημονευμ in Plutaris verbis de Lysidonide intelligens. nu.
142쪽
phontem a trigintaviris necatum euam a Xenophonte eommemorari Hellen I 3 40 annotavit Rulinventus Dissert de Antiph. p. 2 3. uno igitur e dem esse quem Lysidonidis
filium Cratinus dixerat, tradit lutarchias, in cuius sententia acquieseere debebat Alb. Dryander Comment de Antiph. Rhamn p. 33. qui cum Antiphontem a Cratino commemoratum ipsum illum Rhamnusium esse existimat, quem ludi-hrii aussa Cratinus Lysidonidis filium dixerit, parum probabilem onieeturam periclitatus est.
XXIII. Seholiasta Platonis ekh. p. 332 Aίκων μεντοι πα-τὴ ῆν -ολυκου, Ἀων γένος, δῆμον Θορῖκιος, πένης, ιυς ρατινος Πυτένη, Ἀριστοφάνης Σφηγξiν. De Lycone,
postea accusatore Socratis, cis Solineiderus Praes Xenoph.
Anab p. XXXII et quae ipse attulimisi eri p. IIT. H-stophanis locus, ad quem provocat scholiasta est V p. 1301. ubi in Philocleonis sodalibus numeratur: iro παρῆν Ἱππυλλος, Ἀντιπῶν, Λυκων,-σίστρατος ωουφραστος, οἱ πεοὶ si ρυνιχον. quibus verbis quum petulantia hominis rideatur, neque vero paupertas, probabile est geholiastae locum a sere esse red
143쪽
Tm ταδη ην μαλθαν ἐκ των παμμυιων θων me. Fritaselitus l. l. p. 2 9. Do duobus aliis fragmentia quae ad Pyune pertinere suspicari possis vide Ineert CXXXVII et CLV.
Ω Συριαν δ' ἐνθένδ' αφικνει μετεωοος π αυρας. ἱματιον μοχθηρον, ταν βορρας καταπνευον.
Pollux VII 69 συρον δ ιματιον κρατινος φησι Δεριφίοις ' Συριαν δ' ἐνθενδ' φανεῖ κτλ. Videri haee Polydeetae verba esse Perseo contra Gorgonas profecturoli ineris rationem monstrantis indicavi Praef. Menandrip. XVIII. Loeum emendavi e libris Vulgo enim s. αφικνειτ et va. 2οταν ὁ βορρας. idem libri pro συρον recte habent συρια . Ita enim dicebatur vestis, ipso Polluce teste VII GI χλμναν παχειαν, ' χε μαμυναν μῖν ἐπωλος μιηρος δναλεξανεμον κέκληκεν ἡ δῖ συριαν οἱ πολλοὶ ταυτn αὐτοποκον -- τιον οἱ κωuικοί. Idem X 64 καί που καὶ τρία καὶ σ-α ἡ κναπιος Hesyubius, Σπια πονι xtixῖνα Suspleor
144쪽
autem Crailiit verba eolloquentium vieibus lis esse distinguenda, ut quum Polydectes sive alius quis Perseo in Syriam pro-lleiscendum dixisset, hie in nominis ambiguitate ludens respondeat hoe sensu tu vero duram narras condicionem eum mihi Syriam subeundam dieis, ea enim molesta est vestis spirante Borea Sellicet συρια vestis, quae et σίρα et σι συρα vel σίσυρνα leebatur, crasso quidem filo erat contexta, sed rudiis neque fullonis artem experta, ideoque venti spiraminibus perula CD praeterea schol Arist. Vesp. 3Ito δἐ κριμστεροι φασι τὴν σισυοαν χλαιναν παλαιὰν fort. παχεῖαν ἄπαῖδα την αυτὴν M. καὶ σισυραν legeant vota aut eum T. II ad Poll. X 6 --αν καὶ si-
ii, Ela Σάκας φικνει καὶ Σιδονίους καὶ ' εμβους,
Stephanus Bra. p. 308 3οιλων πολις noti is re 'Eκαταιος ἐν Περιηγησε Καὶ ἐὰν donis εἰς τὴν πολιν ταυτπν λίθον προσενέγκη, ἐλεουθερος riγνεται, - i. Φασὲ δἐ καὶ κατα μητην Λουλοπολιν ἁναι χιλιανδων σηMειωτέον δ' τι Κρατινος ἐν Σεριφέοις πολιν δουλων νησίν, υπολλωνiου φήσαντος μὴ δειν τα πα-θέσεις ἐναλλασσειν δίχα ποιητικῆς ἀνάγκης ἀοῦς φησι ματινος Ela Σάκας ἀφικνῆ - νεοπλουτοπονηριον. ἔστι δἐ χωρι ἐν Αἰγυπτιυ,- χησιν υλυαπιανος. Apertum est haec ex
eadem fabulae Mena, ex qua superlus fragmentum, petita esse, ae fortasse proximum post priores versu locum ocupabant. Cui conleeturae loeorum alta non obstat. Domais eis Sutharum olonis, Interiorem Asiam neolentibus, docta
est disputatio Naevii ad Choer. p. 12 sqq. Sidonios MErembos coniunxit Homer exemplo Odras I Sir iniu-πάς θ' ἱκοun καὶ Σιδονίους καὶ 'Gεμ υς. os 2 πο- λιν δουλων. Urbem Dulopolin uommemorat etiam Eupolis
145쪽
κωφωειν κουρευς ὁ ἐν προς πάππον Musurus πάππου λώς δηλοῖ ὁ τὰς 'Aταλαντας συνθείς. Ita haec in odico
seripta sunt Primam Cratine nominis partem Λιονυσιο κουροπυρωνης scribendam esse iam olim monui. Idque eam quoque ob caussam necessarium est, quoniam Dionrsus lu- auditum Attieis nomen est Similiter formatum m quod dilearchus omle finxit nomen διφνυσιοπηγανοδωρος Authol. Pal. II p. 324. Tonsorem fuisse hunc lon3slum eamque artem ab avo aeeepisse, etiam Atalantae sueto dixerat, de qua sabula semisi erit p. 25. Tertiam nominis partem eorruptelae arguit vitium metricum, in quo a haerere negabat Frltasolitus Aet Soetet gr. I p. I 5. Fortasse Cratinus scripserat Λιονυσιοκοπουπωνιον, ut aut Myro quidam adsignificetur aut luxuries Dionysi nolesur, quem in tabernis unguentariis multum versatum esse doeet Polrget Ioeua
apud aehol. N ad Aristoph. Plut 550 4 ἐν ἀριωματικὰς καὶ αὐθάδης, ὁ δ υσι-uενος Πολυζηλος,
ἐν τῆ αυρω παρ' Ἀθηναιων-ακαρὶ ται ' Si tamen is dem est Dionysius. Sed in hoc Cratin loco omnia fere incerta sunt: nam si κουρο illud ad tonsorem
' Communicavit mecum hoc scholion G. Dindorsius, cuius coniugii complura eiusdem generis alia debeo Dissilia πιν Cooste
146쪽
κο-έα speciat, necessario κουρε - seribendum fuerit, de quo vere me admonuit G. Dindornus, qui tentabat Λιονυσιοκου- ωοπορνων Possis etiam ιιονυσιοκυρτομναυνων Nam κουροlllud ex coniectura tu Cratini locum illatum esse ipse Hesychius indicat. Quae eodem Cratini versu leguntur inoco ν' Ανδροκλε , ominate disiunxi. Non enim dubitari potest quin Ἀνδροκλεῖ poeta dicat homines Androcli similes . . perditos et extremae turpitudinis. Quod autem Androclem eiusque similes Dulopolin habitare singit, indiei est Cratinum eos tanquum servos perstringere voluisse. Hine eetegetioliastes en ad Aristophanis Vesp. II 8 r Ἀνδροκλέα ἐκρατῖνος Σεριτίοις γησὶ δουλον καὶ πτωχόν, ἐν di 'sa ραις
ηταιρVκοτα αρα τον αυτον. De quo loco vide quae infra dicam ad II oras. De Androcle vide supra p. I .
ερμιiοις ' ἐκουσι ευγοντες τι δρυro κακον ἄλλοις κακουρυτον, η ιον ἄλλο αυτοι Ovκ ν δρυσαιντο την φυ-Π2ν ιος ιrις ἄγαλμα ἱδρυσαιτο Ita eodex Musurus εἱ-κασι φευγοντες κτλ. Frustra haec in trimetri leges coegit Piersonus ad Moer. p. 48 ε ασι νευγοντές γ' αιορvrον κακον, melius ille tamen Oupio Addit ad heocr. ol. Ilp. 40 Wari qui hariolabatur: uουσιν οἱ λευγονrε ἀωου- των κακον. Non attenderunt hi ad ἄλλοις, quod eum sequentibus Ovlungi non potest. Itaque seribendum: οἰκουσιν et ευρονrες ἀωρυτον κακον ἄλλοις. Quem versum ex eadem qua priora fragmenta sabulae parte desumptum arbitror. Settieet loquitur poeta de nescio quibus hominibus, qui voluntario exilio solum verterani et alio. habitatu in concesserant. Ilo exilium vocat ἀῖδρυτο κακὼν ἄλλοις, malum aliis dirum et exsecrabile. Recte igitur Hesychius Οιον ἄλλοι vrοις - ἄν ὁρισαιντο, quibus explicationis caussa addit τῆν υλήν, eaeilium scilicet. Itaque post
147쪽
απρυτον commate incidendum. Respieit Cratini locum is '
da s. v. σταθερον. In praecedentibus poeta fretum descripsisse videtur a praedonibus vehementer infestatum.
Harpocrati p. II I. Κισθήνη 'Iσοκρατη Πανηγυρικρ, ορος τῆς ρ Gκης Κρατῖνος Κανθένδ' ἐλι τέρματα κτλ. Ad Seriphios haec rettuli ipsa rei probabilitate ductus. Aeschrius Prom. IT: ποντο πε- σα φλοῖσβον, ς, αν ἐξίκη προς Γοργονεια πεδi Κισθήνης, ινα
αἱ Φορκiδες ναίουσι δηναιαὶ κοραι. Huius enim sabulae partem eam, quae Ius errore comple-etitur, Cratinum in Seriphlis parodia lusisse videtur, de quo admonui raes. Menandr. p. XVIII. Non recte autem Ha pocratio Cisthenen ab socrate aneg. ob commemoratam cum Cisthene Cratini composuit. Illa enim Mysiae psepidum fuit, non longe ab Adramytii dissitum, Strabonis tempore desertum. 3. Strabo XIII p. 375 d. Sieb. D. Stephanus 3g. s. v. Πασσα p. 63 et Plinius . . V 30. Thraeiae montem qui Cisthenen dixerit, praeter Harpocra-
148쪽
tionem, quoeum Pholluti et Suidas consentiunt, selo neminem CD. tamen Hesychium s. v. Κισσι νη. quidquid est, remotissimum aliquem et in extrema terrarum parte altum locum ab Aeschylo et Cratino designari apertum est. VI.Xαιρετε πάντες οσοι πολίβωτον ποντίαν ἔριφον. Hephaestio p. 89 παρὰ di Κρατίνω ἐν τοῖς Σεριπίοις, Ουκε τι καταλγηκτον ἐστι το δακτυλικον το ηγου μενον του ἰθυφαλλικου, ἀλλὰ καταλγυκτικον εἰς δισυλλα Σαψετε nάντες κτλ. Sunt chori verba Seriphi insulae sive deos sive inuolas salutantis Cis Trophonii is m. p. 1l2. Seripsi autem Oσοι pro θεοὶ ex emendatione obrael ad Aristoph. Equ. 32. Pro πολυβωτον eod. e habet πολυβρωτον. Vix dubito quin ironice vilissimae insulae fertilitatem praedicaverit Seneca Consol. Helv. VI p. 102 deserta loca et asperrimas insu Ias, Sciathum et Seriphum Gyarum et Cosuram pete. Schol. Aristoph. Aeliarii. 5 I: η ἐριφος νῆσος ἐστιν υτελεστάτη. Strabo ra II ουτω δ' ἐστὶ πετρωδης η νῆσος, ά τε ἀποτῆς γργονος τουτο παθει αὐτ1ήν φασιν οἱ κωυωδουντες. Eustathius ad Dionys. 526 ουτω πετ υδης ἐστἰ ti; τε κυμιμιωδεδεαι πο xj IOργονος τουτο παθεῖν quae fortasse ad Cratini fabulam spectant. Poterit tamen illud πολυβω- τος quod hoc uno loco legitur, etiam ad celebritatem insulae referri, ut pro πολυβόητος positum sit. vII. Antiatucista p. 85 1 Boθυνον ου φασι δειν λέγειν. ἀλλὰ Σόλων φ= ἐν τοῖς νομιοις Κρατινος Σεριφίοις' 'Aλύ ἀπέωσιν ἐν χορ ἐς βόθυνον ἐναι. εστι δἐ παιδιά τις ἐς βυθυνον ἐναι. h. Bergvius Comment. p. 27
versum esse statuit Cratineum,
hiatu, ut ait, exeusabili. quod aegre adducor ut credam certa exempla non asserenti. Equidem nec sensum nec con-
149쪽
strueilonem expedio. Igninear praerorum ludum globulos in serobem immittenilum satis apertum est. Schol. Platonia Bekh. p. 320 τροπα δ' ἐστὶν ἡ εἰς βυθυνον ἐκ διαστη- ματος βολη. Hesrchius, 'E βοθυνον ειδος παιδιας -
ραντίνοις. Ita enim recte eorrigunt odicis lectionem ἐσ- θυν. Mirum autem est Tarentinis hunc lusum praecipue usitatum fuisse significari. Sed illud αραντiνοις fortasse ad praecedentem glossam trahendum est, Ἀσβηνες εἶδος ποτν)Diov. Nisi forte Tarentinorum ommemoratio ad nominis βοθυνος usum spectat, quem Atticis abludieat praeter Antiatilolstam Thomas ag. p. 56 II. Habet tamen etiam Xenophon.
VIII. Sehollasia Aristophanis Nub. 68 γυναικα τὴν Ἀμυνίαν:προς τὴν καταλήιν του ὀνύρωτος παιξε. καὶ εἰς διαβολὴν του ανδρος, ἐντατθα ἐν εἰς δειλiαν ονον καὶ μαλακίαν, Κρατῖνος ὁ ἐν Σεριφὶοις, ἀλαζόνα καὶ κολακα καὶ συκοφάντην. Legebatur olim ματης ἐν Σερὶφοις. Sehol Ven ad Vesp. di δε sit ob φιλοκυθος ὁ 'Aμυ- νέας κωμωδειrας ἐν δ Σεοίνοις ματην sie Οἰς λα δον καὶ συκοψαντης καὶ κολαξ. Huius Amrniae requens apud
comteos memoria Paupertatem hominis ridet incertus poeta
Grammaticus e heri Anecd. p. 444 16 'Αριστερο στατ γης ἐν ε κωμικῶ χορω, ἐν δ τι τραγικῶ μεσος αριο τερον. ρατινος Σερι Iiοις. In tragico choro qui dictus fuerit εσο αρισrερου optime indicavit Photius Lex. p. 604 9: ριτος ριστερου ἐν τοῖς τραγικοις χοροις τριῶν οντων στουων καὶ ζυγῶν, ὁ ε αριστερος στοιχος ὁ ὀ τι θεάτρω ν, b d δεξιος προς τῶ παρασκηνiω.
150쪽
aυνέβαινεν ουν τον μέσον του αριστερου στουου την ἐντι κοτατιi και τὴν οἷον του πρωτοσrατο τύοαν Hχειν καὶ στασιν. Nam quum tragicus chorus ex tribus στουοις totudemque ζυγοις eonstans a dextra parte in theatrum progressus, conversione in sinistram facta, spectatoribus obversus constitisset, medium sinistri στοιχου locum tenebat oryphaeus, duobus choreutis utrique eius lateri adstantibus Itaque oryphaeus τριτος vel etiσος αριστερου rouo dleebatur.
Elymol. II. p. 5 5. ελενικίσαι ἐν Σεριφοις τοκενωσαι, ἀπο ελενiκου τινος, ω τ εικος, πένητος παντε- λυς καὶ λέγετα τις ελενiκειος γὰω, ἐκ μεταφορας ἀποτων κενῶν ἀγγείων. Eadem totidem verbis habet holius Lex. p. 5 4 6, ubi pro Σεριφοις legitur Σεριφiοις, ut in Elymol. . teste Gaissordio ad Hephaest. p. 89 habet eod. Dorvillianus. Photium exscripsit Suidas vol. III p. 4 2 nisi quod ibi vitiose legitur Ioita νικῆσαι, quamquam ita etiam II esrellius, ελενικῆσαι αντι του μὴ κενον ποιῆσαι. bl ιν recte delevt. Non adducor autem ut fidem habeam grammaticis hoc verbum per κενωσαι interpretantibus. I.- λενικi ιν nihil aliud significare potest quam elenico similem esse, qui si pauper suit, ut tradunt grammatici, consentaneum est ελενικιζειν idem esse quod πένεσθαι Sed ve-xloris interpretationis vestigia servavit, opinor, esychius. Fuit enim Telenicus poeta Frieus, sed utilis et levium eantilenarum auctor Phanias Eresius apud Athen. XIV p. 638 erTεώνικος ὁ Βυζάντιος, is di 'Aoγῆς. ποιηταὶ μοχθηρο νοντες νομιον, προ ριἐν τον dιον χαρακτο τῆς ποι,ήσεως ευπορουν, τοὐν δἐ ερπάνδρου και I ρυνιδος ηεων οὐδὲ κατα μικρον ἡδυναντο πιφαυσαι. ibi quod simul eum Arga ommemoratur, ex eo nequaquam consequitur huius eum suisse aequalem. Itaque Hesrchius ελενικiσαι recto Interpretatur κενον ποιῆσαι, nisi quod is, quem ille exscripsit, fortasse κενον ὰσμα ποιῆσαι vel simile quid scripserit.