장음표시 사용
161쪽
eap. 32 ν δ δὴ διασπορα κατακαυθέντος αυτου τῆe, ενοα πεo την Σαλα&ινiων νησον, στι ἐν διὰ την' ἀτώπων ἀπιθανος πανταπασι καὶ μυθωδης, ἀναγέγραπται δ' - τε αλλων ἀνδρῶν ἀξιολογων καὶ ' Ἀριστοτέλους του
φιλοσοφον Versu primo tenui vulgatum οικειου, pro quo omi seriptum in editione uebneri. Videtur enim Cratinua Solonem ea dialecto utentem induxisse, qua ipse usus est in earminibus. Ita δοκε dlxl loes apud Plutarchum Sol. I . VI a
'sὶς νος ἀπωτέρω κάθηνται τῆς voας.
τητου p. 146 A. Steph. τοιαυτην. ὁ δἐ αρτων κα δεδεαι, α περ φασιν, σφαιριοῦοντες, νος, ο δ αν περιγένησαι ἀναριαρτητος, βασιλείσει ηιιιών ' τὴν δὲ - Α--τixo olaw- ονοι ἀπωτέρω κάθηνται γῆς λυρας. Fuit qui in Cratin loco, qualem scholiasta Platonis exhibet, κάθηται scriberet, probante aiiovi Exere p. 59. Sed genuinam
versus scripturam hane esse putor
Oxo δ' πωτέρω κάθηνται τῆς λυρας. Comparativum M in huiusmodi proverbiis melius omittitur. Cratinus Leg. IlI υμων ν εις ut εκασrος ἀλώπηξ δωροδοκειται. Idem VII οἱ ὁ περιτρέχουσι nunπόωντες, δἰ ονος
162쪽
Ita enim pro uiνου κεφαλὴν correxi quaest Menandr. p. 37. allato Plinii loco II. N. XX 39 Pythagoras scillam l. e. πειον in limina quoqucianuas suspensam maiornm med eament'rum introitum pellers tradit. Eodem pertinent quae Anatolius apud Fabricium Bibl. Gr. lib. I 29 p. 330 hahetra os κιννοτεὐσκiλλu αὐr . ποοσενελθουσubi obiter corrige προσενεχθεion eli. seudo-Democrito ibid. apud Ἀ-brie. p. 336. Vide praeiere Diphilum apud Clementem Alex. Strom. VII p. 303 4 vlb. et Casaubonum ad Theophr. Char. XVI p. 86. Sed redeo ad Crativi versum, quem ad Periclis του σχινοκενάλου lustratiouem in tabula peragendam traxit IIauovius xerc. I p. 64. Quod qui improbavit Th. Bergvius Comment. p. 39, Chironum chorum haec dixisse intuit loquentem eum aliquo qui Solovem ex inseris
auseitare vellet. Ac eonstat aue inferorum deorum supplicatione et mortuorum evocatione cum καθαυαοις Et sacriου
lustralibus suisse coniunctas V. Obeexit Aglaoph. p. 695.
163쪽
Ceterum Cratin Dagmentum pulchro additamenio auxit Cois
sim excidit. orsonus Advers. p. 28 scribebat noωτον, quod nec ipsum improbandum est Παρα ναντοδισκων IIa- novius xerest. I p. 58 interpretatur ad rerum navalium iudices. Qui satis in olens esset usus praepositionis πα-,eu confrmando quae attulit h. Berghius Comment. p. 2 2 ex titulo apud Boeekhium Corp. Inser Iost καὶ παDα σωπαρα των εο νων, καθῆκον, et infra o τι αν των κοινων μὴ ἀποδωσιν παρὰ των vθυνων, allus generis sunt. In his enim παρα τωνδευθυνων significat, postquam ita οἷ ευθυνοι decreverint vel constituerint, alliturque Berghius eum pro παρὰ των ευθυνων expectandum fuisse dicit προς τοτ ευ- θόνους quem ad modum scriptum legi in titulo τ6 καὶ λογον διδοντων των τε οντων χρ γημάτων καιτων OG οντων τοις θεοις, καὶ ἐάν τι ἀναλiσκηται κατὰ τον ἐνιαυτον πως τοὐς λογιστάς. Sedratae diversissima sunt in te dieitur λογον ὁουναι προς τινα rationem reddor apud aliquem, non reete dicituris καθῆκον ἀποδουναι προς τινα. Ita igitur etiam in Cratin versu suam servat vim παρα ναυτοδικων, abdu-
164쪽
i, exturbabo a civitate impud te istos homina nam diearum iudiei eoindemnatos. De aut lola, apud quosset ξενω et deserebatur, appositis grammaiieo rum e Lysiae locis aeeurate dixit Melerita Proα Att. p. 83. De Osphyone nihil compertum habeo ne tamen sietum nomen esse crediderim, quae Th. Berghi sententia est. Ad minoreris versus utrum quod attinet, Frii chius Dissert. de Dae-tal. P. II6, qui anapaesticos numero restituere voluit seri hendo Iuris 'Og iωνα ιιτρεφέα, in tribus hisce nominibus quinquies impegit qualia si alii deliquissent, quam graves ill v. l. temeritatis et inscitiae poenas datur essenti Cautior Hanovius . l. nomina tua a clioliasta prosecta a bitratur, qui quae apud Cratinum in aliis versibus, iambleo vel trochaico metro eripiis, tradita essent, coniuncta laadleeerit. Haec ratio praestare videtur et quam Berolus l. l. proposuit, qui nomina illa ab ipso Cratino adiecto et metrum
Glyconeum esse existimat praemisso reuco. Sed talem versum anapaesto tetrametro subiectum esse a Cratino, vix asducor ut credam.
ἐπιφερομενον φωνα ἡττον των αλλων γ ῆν κοινας πομιν ἐν τοῖς πεσι συλλαβας δια τουτο καὶ Νοαρῖνος ἐν τοῖς Σειρωσι πεποίηκε Σκῆ νιν - ποθηκας, αντὶ του ἐληλυ- θαμεν, περ ἐζηλθραυεν νευδος ν. Perquam ambigua hujus versus Et lectio et interpretatio. Pro D λυμεν lori L λυθυεν Tum Σειρωνες Turnebus. ειρωνας HB. Σειρωνι ω Σειρωνες C. Verum videtur Λειρωνες, sed dubitari potest uirum id pro vocativo an pro nominativo habendum sit. Prius ipse sequutus sum Comment Nise. Ip. sive uisior urit p. 5. Alterum probant Ianovius Exercit erit. I p. 68 et Th. Bergvius Comment. p. 25, quorum ille buno versum a Solovo, qui una cum Drauone et
165쪽
Clisthene Chironum formam simulaverit, letum esse statuae Vertit Igitur ad speriem nos Chirones a mimus o sns, ruprascepta . h. Bergulus autem horum, ut Chironum figuram ultum habitumque imitatus sit, ubi primum in or- theatram prodierit, haec eloquutum esse existimat. Hoc verum arbitror quod autem no iκας se proponere velleuhorus dicit, id monente Gaissordio speetat haud dubIe ad memoriam operis Hesiodes anOθηκων nemine inscripti, quo etiam Aristophanes in aetatensibus et Pherecrates in Chirone sua est. Cla. Bergia Comment. I. l.
. Sehollasta Aristoph. Vesp. INI 'Ahin υ λογον καὶ τουτ αρχὴ σκολίου - καὶ ἐν Πελαργοῖς ὁ ἐν ηδεν Ἀδμήτου λογον προς πρινην, ὁ δ' αὐτον ἡνάγκα ν ' μοδίου νέλος. ' μοδιος δ' ἐν τοῖς κωμωδo-ένοις καὶ τι υδμητον ἀνάγει γρα Ili les. ναπάνει vel ἀναγέγρανεν παραθεὶς
Κρατίνου - Αει νων Κλειταγοοας αδειν κτλ. Ubi pro γμοδιος corrigendum esse 'Hoόδικος, iam diu est quod monuit Suevernius. V. Nisi erit p. 13. Fugit doli. Bem Hum Comment. p. 22: et Sesineiderem de setioliis Aristoph. p. 93. Seolion illud, cuius alit Alcaeum alii Sapphonein alli dentque raxillam auctorem edebant, hoc est:
των δειλῶν δ' πέχου νους τι δειλῶν λiri χαοις. De eo veternm scriptorum loca composuit laeobsius ad Brun-ehil Anal. I p. 15 . D. Fritetschius Aristoph. quaest. p. 52 et Bergkius . . Clitagorae antilenam sive potiua partem eius servavit Aristophanes Vesp. 1246. quod autem Cratinus dicit Clitagora carmen canere tibicine Admeti modulos praeeunte', nescio an id proverbiale leendi genus ruerit, quo notarentur ii qui temere omnia miseerent. h.
sergvius proprio seus acuerit, artis musicae depravaiiovem
166쪽
Mi σιν κατὰ τουτων δ νόαο δανυναι, να α κατὰ θεων οἱ μοι γίγνωνται τοιουτοι ὁ και οἱ Σωκρατους ορκοι Habent etiam stelioliasta uelan I p. 556. Pho- tuus Lex. p. 48 1 et Suidas voI. II p. 249. Ad eundem loeum respexit Zenobius V It Ῥαδαμάνθυος ορκος μα- τινος φησιν ἐπὶ χη, καὶ τω κυνὶ καὶ τοις τοιουτοις ορκον Γαδαμάνθυι ἀνατιθέασιν, ως καὶ Σωκοάτης ἐν δε-ris Κρηrικῶν, ἴναἰγὶ θεου ouνυωσιν. Ubi scribendum Σιωσικρμιος ἐν δευτέρω Κρητικων. Sehol Aristoph. 21 eadem de re agens Σωκράτης ἐν δωδεδάrω δευτερω τῶν κρητιχων, cui Sosioratis nomen recte restituit Fabrisit qBibl. gr. l p. 403. SosIorails accuratam descripilonem Cris ita insulae laudat Apollodorus apud Strabonem X 8 p. Lips. undem auetorem in rerum Creticarui descriptionis sequutus est Diodorus Sie V 80. Sed redeo ad Cratini locum, euius postremam partem Suidas ita exhibet θεους δ σιγῶν, quod idem sequutus est in Photio orgonus codex θεοις
δ σιγων, quod ad senuinam leuilonem proximo acsedit.
167쪽
Fallnntur antem ut Socratiena o loto carni existimant. quorum rationem vel scholiastae verba evertunt τοιουτοι ἐκαὶ οἱ Σωκρανους ρκοι, quibus in contrariam sententiam abusus estianorius Exere. I p. 59. Itaque de antiquissImorum hominum pietate Cratinus loqui putandus est, quin abuterentur deorum nomine quidvis potius quam deorum numen attestabantur. D. Philostratus V. Apollon. VI p. 29I. De Rhadamantheo urerurando . enaglum ad Diogenem Laert. II εο et Th. Bernium Comment. p. 233, qui Cratini verba, quae sua ponte ad lambicos tetrametros oeunt, Eaelio leo armine petita et lis describenda statvltrοισιν ην εγιστος ορκος απαντι λογω κυων, ἔπειτα ἡ Hore δ' ἐσίγων. Bekkerus autem et Porsonus trimetros lambicos restituerunt: οις re μέγιστος ορκος απαντι λογω κίων, ἔπειτα χοπι νεους δ' ἐσίγων. Quorum versuum primus adeo debilitatis numeris incedit, ut
graeco poeta plane indignus ait. Ex irriso armine si illa ducia sunt, rectius fortasse ita eonstituuntur roli ἐν ριέγιστος ορκος απαντι λογουκυων, λειμα χῆν λους δ' ἐσίγων.
quae satis usitata est numerorum consociatio. Atque ita ut nune video voluit etiam Gaissordius ad Hephaest. p. z. Latine reddidit rotius Exc. p. 493. Queis iusiurandum maximi in re qualibet Canis est et anser nam deos non
168쪽
. motiis eximios exestat sapienubiis. Thneydidis hae verba sunt πάντων τε Ἀστυπ' ειναι αἰτιον, ἐπιφέροντα οργὰς ισσαφέρνει διὰ τὰ ιδια κέρδη.Itaque hoe dieero videtur Cratinus Musicam mpens favera hominibis moderatis. anovius Exero. I p. 6 acribebat τῆ ουσικὴ κολάστους te musis efflet, ut homines in temperantes obsequantur hominibus es eratis. II. Bergin klu serioli tam negligenitus Cratin sententiam reddidissa edit, eum poeta dixisset, musicam oportere obsequi homiani a temperatis et honestis Metri sormam quandam tacito
MOυσικὴ ἐοργας ἀκορέστους ἐπιφέρει τοις σώφροσιν βροτοισιν. Sed aut exigua aut nulla ad persuasionem fide. III. ἀσαυινθου κολικος λείβων. Pollux VI 8 και ασάμινθος ὁ ποτήριον - η, ιυς ' ηρος τε υνγνυει Odyss. IV Ire Τηλευαρον διδοντος Μενελέω δυ' ἀσαυινθους, καὶ Κρατῖνος ὁ Σειρωσιν 'Mἀ-uίνθου κυλικος λειβων. Idem νω και τοι ἔν γε τοῖς κρατινο 'υρευσιν γῆν ἀσόαινθον κιβωτι νοουσιν, νιοεδ λπωαα. Ubi X. ωσι scribendum esse monui quaest. aeen. I p. 23 Histi erit p. 55 quod fugit h. Berguum Comment. p. 240. De σαMiνθω eis. Hevehius, ' Asάα θω πνελος ἡ λιθος εἰς βάθος κεκολαυιιένος, ἡ λέβης μνας κών - αὐτὼ κοῖλον ἡ πιβωτος quod autem Pollux dubitatum esse dicit, utrum luminum vera ἀσάμινθος de areula an de poeul intelligendum esset, permirum videri
potest, eum additum κυλικος omnem dubitationem eximere videatur. Sed videtur sensus esse ex samintho tanquam
ex alie libans. . itaque paulum dissert Cratini loeus ab iis