장음표시 사용
61쪽
διοτι τὰ πλεῖστα τῶν 'A' νησι βαλανείων κυκλοειδῆ ταῖς
κατασκευαῖς οντα τους ἐξαγωγους vaporis emissaria dicit θει κατα ριεσον, ἐφ' ου χαλκον ομφαλος πεστιν. Ex his apertum est balnea illa in alvearium formam fuisse or- hientata et superne in media parte habuisse emissaria aeneo umbilico aut claudenda aut aperienda. Quibus verbis dipsum deseribitur quod θόλον Graeci vocabant. Iam etiam Intelligitur phialarum illarum umbone recte ab Apione et Diodoro in glossis comparari cum colo seu amor φιαλαι no rei ιζ ὁ ομφαλος παραπλήσιος θειω Cuius eam quae forma suerit intelligitur ex schol Aristoph. Vesp. 99 κη- ριος καλεδεα το τοῖς καδίσκοις ἐπιτιθθιενον - εστι δἐ
πλέγμα τι δικτυωδες καὶ 72ραυδες, νωθεν πλατυ κα- τωθεν στενον. orum igitur tholorum speciem reserebant phialae illae Cratini βαλανεῖομφαλοι, eo tamen discrimine, ut tholorum mn bilicus in superiore, phialarum autem in Inseriore parte promineret. Non recte igitur doctissimus Sapphicorum fragmentorum editor ομφαλωτας φιαλας intem pretatur suis stantes ubonib- ad Fragm. C p. I. maeo multis abhinc annis perscripseram, quum nuper eandem e plieationem vidi sequutum esse accuratae doctrinae et subtilis iudicii virum Letrounium in doctissima commentationESurrae nom de vases recs p. 60, ubi phialam βαλανειομφαλον explicat une biale sana base, mala aveo ne seprosiminene exterieure a land et par conssiquent, ne sepouvant se pose que dans une siluation renverssie, e que siles Grees disaient ἐπὶ στομα τιθεσθαι te.' Ceterorum
grammaticorum loca lam ab Hesychil interpretibus indicata anni Suidas, Βαλανειομφάλους τας φιάλας οἱ κωμικοι --λουσι Pollux V 98 μεσομφαλοι φιάλαι καὶ βαλανειομ-φαλοι το σχημα ποοσηγορίαν χουσι. Denique Eustathius ad Om. p. 1261 2 , qui quidem omnia sua ex Athenaeo mutuatus est. His adde Grammat. Behk. Aneed. p. 22 6.
λανειων θόλοι. ibi attendas velim ad verba νε των
62쪽
προσώπων, ita habet etiam Hesychius I. l. suppleor a tem hae προσωπα de leonum luporum aliorumve animaliumoribus intelligenda esse, quibus allarum phialarΠm orae or nabantur. Pollux II 8 προσωπουττα δε τι παοα τοῖς Ἀττικοῖς νοιιά το χαλκον ἀγγεῖον ἐχῖνα παραπλησιον, mo τι στομα εχον ποοσωπα λεόντων ἡ καὶ λων. ornatu igitur illarum qua Cratinus ommemorat phlalarum
Oυτος, καθευδεις; B. - ἀναστήσεις μουν.
Apollonius de pronom. p. 28 B. καὶ τουτο πίστις τό τὴν μεν ουτος καὶ ἐπὶ κλγήσεως τάσσεσθαι, καθι πλη- σιῶ ι ,- οντος, is στρατείαν ἐσσεῖσθαH ΣωφDων. μα- τίνος ἐν ραπετισι ουτως, καθευδεις Ου αναστησε ιαβοτων Sequutus sum Oentum a Greg. Corinth. p. III. Ne male tamen Th. Bergvius Comment. p. Geonscitis Ἀναστήσει Γάτων; XI. Hevehlus, 'Aγερσικυβηλις Κρατῖνος ἐν λαπετωσιν ἐπὶ Aάμπωνος τι αυτον ἀγυρτην καὶ κυβολωτὴν εἶπεν, ἷον θυτχὶν καὶ μάντιν κυβηλιν γαρ λεγον ὀνωDκ-. Quae ala intelligenda videtur ut Cratinns nomine περσικvmiλις eundem hominem tanquam ἀρορτην sive μὰ τιν Et tanquam κυβηλωτὴν sive θυτην significaveri Non recte igitur Schneiderus in Lexie κυδελιστῆν tanquam Cratini vocabulum Mepit. Suida s. v. γώσαι 'Aγωσι-
63쪽
da . CRATINI-μα- τον μάντιν ους ἀγυρτυν καὶ θατην κοδελις γὰρ ὁ πέλεκα οἷ ὸ ἐγερσικυβηλιν ἐν τι δράματι γραφουσι,
το ἐφ' αυτον ἐγειροντα τον πέλεκυν. Itaque alii ἐγερσιμαυHiλιν alii ἀγερσικυβηλιν scribebant. Hoc praeserae videtur Lobeckius Aglaoph. II p. 79, illud probavit h. Ber Mus Comment. p. 46 sacrificulum intelligens stipem collia gentem. Quod ad Menandri Fragm. p. III putabam signi-sear μάντιν ἐπὶ τη v λη γειροντα, dudum repudisvi. XII. Scholiastes Platonis p. 382 Bekh. ὁ μυθος ἀπώλετο:τουτω χρωνται τι λογιο οἱ λέγονrές τι προς τους μῆ προ εχοντας μέμν37ται δ αυτεῆς καὶ Κρατινος ἐν Βοαπέτισι καὶ κρατη AGMig. XIII. Grammaticus euher Anecd. p. 596 21 ἀνεικίσασθε,
χνασκωφατε. οαπέτισι Κρατινος. adem Suida s. v. ἀνεικάσασθε. Eundem locum respieiens esychius verbum ἀνεικάσασθαι explicat per ἀνασκου φαν, quam notionem optime illustrat locus Aristoph. Vesp. 308:εla αυτον ιυς id νηκασεν Λυσίστρατος. εὐικας ι πωσβυr νεοπλουτο τρυγίκλητ=ῆρι 'ριῶνας ἀποδεδρακοτι. ὁ δ' ἀνακραγων ἀντηκαs αυτον πίονοπιτα θρια του τριβωνος ἀποβεβληκοτι. Quibus simillima sunt haec Horatii Sat. I 5 56 prior Sammentus, qui te se feri similem die etc. D. Hesychius, Eικάων σκωπτειν ἐοικά ιν sori. γελοιά ιν), o λέγειν δυοιος εἶ τωδε Coeondrius apud Boisson Anecd. Ivi. 296. τὐεικισμά ἐστι Motiti καθ' uoιότητα. Eodem sensu verbum εἰκάψειν legitur apud Xenophontem 1mp. VI S. XIV. Zenobius VI 2 . 'Υδωρ παραρρέει αυτ ταττεταε in του ἐκ παντος oro ἐπαγγελλοαένων καταπραξασθαιτο προκείμενον. μετεν νεκται ὁ ἀπο των uno σπουδῆς
64쪽
μνηται δ' αυτῆς -τῖνος ἐν λαπέτασιν Vid. eurali Eleus 2 . De ea totum librum scripserat Polemo Perlegetateste Harpocratione p. 99 27.
XVI. Basilius M apud Schaeserum Praet Gregorii Cor. p. LIII ro τιβας, χαμαικοιτιον, ως Γιργὶναῖος Ἀττικιστὴς καὶ Αριστοφανης Pac. 3 τ ἐν στρατείαις ὁ κουαικος καὶ ἐν ραπετισι Κρατῖνος Verissimo indorsius Aristoph. Fragm. p. I antiquioris grammatici, ex quo hae deprompta sint, hanc sententiam suisse statuit, στιβαδος etiam in militia usum fuisse, et errare qui hinc Aristophani fabulam τρατειαι ivseripiam tangere velit. Hunc sequi debebat anxius V Aristoph. p. CCCXII. Reete autem C. . Lueaa Observati Spec. II p. verba ἐν στρατείαις transposuit post χαμαικοιτιον. Sed quod idem Cratineae fabulae titulum i tere suspicatus est in tymol. M. p. z2 38 στιβας παρατα στοιβαζω, ρυθμω ἐ- ηνευδος στι Θυσιν αντὲ του δραπετευουσι, διαφέDουσι, multum errat.
Clemens Alex. Sirom. VI p. 5 Phit. Ἀριστοφανης δ ὁ κωμικος ἐν ταῖς otio ταις Θεσμοφοριαζουσαι τοι ἐκ των Κρατίνου 'Eμπιπραμένων Mτγηνεγκεν επη. aee Bin-dornus ad Aristoph. Fragm. p. si composui cum in Lastae Ioeo ad Thesmoph. Id et
65쪽
M CRATINI MN. μι τί πιλλεις δρα μ' Er. ἀποξυρεῖν ταδι,
et κάτω δ' ἀφευειν. Ηlo igitur seliollasta ad ταδί haec habet τα γένεια ταυταδ ελαβεν ἐκ των 'Iδαίων κρατῶνov. Ex quo recte conci sit indorsus plenum sabulae titulum fuisse eum quem supra adseripst. Idem sequutus est Th. Bergulus Comment. p. 10s, qui Idaeos, quos aetrios daeos interpretatur, Cra tinum hane fabulam inscripsisse existimat, quoniam in ea cultum et religionem Cybelae, quae tunc ab Atheniensibus recepta fuerit, exagitare instituerit. Idem alterum titulina CEμπιπράμενοι ad chorum traxit quem ex perditis homunibus onstitisse eonlieit, qui deae Phrygiae aeris initiati atque penitus esseminati orpus levigarent et rines omneaunt amburerent. Atque 'Eμπιπραμένους etiam Fritetsellius ad Thesmoph. p. ad pilorum ambustionem traxit, Idaeis autem 'Iδυιου h. e. Testes substituit, quod nomen quum illis
temporibus ex communi sermone prorsus evanuerit 3, a
Cratino in fabulae titulo positum fuisse prorsus Ineredibile est. Sed nee de Idaeis omnis mihi sublata est dubitatio, qui DIos magnae matris ministros, de quibus doctissima est Lm, heckii Aglaoph. p. 1156 disputatio, constanti usu Dactylos
Idaeos, nunquam simpliciter Idaeos appellari meminerim. 'Eμπιπραμένους an recte interpretatus sit Berghius, in m dis relinquo. Menander scripsit 'Eμπιπραμέν/ην, sensu haut dubie multum diverso. Praeterea semel tantum hae Cratin sabula commemoratur, a scholiasta Aristophanis, qui aia
66쪽
ps δἐ εἰς το βαραθοον αβληθέντα ἀποθανεῖν, καὶ τὴν ουσίαν ἀπολέσαντα το ανθος. καὶ ὁ Κρατῖνος ἐν τοO 'Iδίοις 'Iδαίοις τὰς miας ορφὰς ἐν πι φανεισας In
his quae de annon psephismate asseruntur, non ad Craunum spectare videntur, sed ad Craterum, de eulus 1lloge μητισαάτων, quae etiam aliis locis a scholiastis Aristophanis laudatur, alio tempore dieam opiosius. Interim vide IIustor erit. p. 56, ubi etiam exemplum nominis KDατεοις sive ματερος in Κρατινος depravati ommemoraium est. Seribendum igitur KDατεο- δἐ καὶ noὰς κλεφυδοαν κελευ-
σα h. e. Craterus memoriae prodidit, annonum illo creto etiam hoc sancivisse, ut qui publici eriminis reus ageretur ad clepsydram anssam peroraret eo magis altero Ioeo Crativi testimonium ad annoni decretum pertinere arbitror. Primum post otinia addendum liuino, εἶναι, sive maria δημευθῆναι 'D Docet hoc ipse ille, quem schollastes luanimo habuit, Iocus Xenophontis Hellen Io Ir νωνου ψηφιοι - κελευε ἐάν τις τον των , θηναίων
θεου, ἐπιδέκατον εἶναι Iam quae sequuntur verba ἀπολλσαντα το ανθος, ea nullis unquam machinis metes ut ad eum, ut adseripta sunt, Aristophanis locum illustrandum all- quid faciant. Sed salva res est. Pertinent haud dubie adis. 1166rnoλυ δ' υπερπέπαικεν αυτουτων άπαντων τα Θάσι ἀμφορείθια.
τὰ δ'Ἀλλ' ἀπανθ, σαντα πάντ' ἀπέπτατο. ibi hoc scholio Iegitur cis ἐπὶ των ἀνθων εἶπε σπανθήσαντα, ἀντι του ξηρανθέντα Aperium est ad hoc ipsum
' Similiter idem scholiasta ad eiusdem sabulae s. 1052 99M Or- ruptus est: εἰ μὴ μὲ itios κα ἐλαβές leg. κατέβαλες τὴν πεντακο
67쪽
πανθησαντα reserenda esse verba ἀπολέσαντα το ἄν θος Itaque consentaneum est, etiam in eo qui his proximo subiicitur Cratini loco aliquid insuisse, quod ad ilium usum verhi πανθῆσαι pertineat. Id autem quale sit 'aeu tioribus indagandum relinquere malo quam ipse neertam coniecturam periclitari. h. ergkil me Comment. p. III rationem cur probare nequeam, ex iis quae in superioribus
disputavi abunde intelligitur.
De Ennidarum genie, citharoedicae artis et vero etiam Gesticae Hesuch. v. υνεῖδαι laude norentissima, veterum grammaticorum testimonia diligenter omposuerunt Neursius Lect ait V I et Valesius ad arpocr. p. l. Quibus nihil novi addiderunt Th. Berghius Comment. p. τοet ossierus de Gentibus atl. p. 50 qui quod Cratinum hano fabulam non ηνειδαι sed Mo ινεῖδαι sic inscripsisse conlectavit, quoniam Lemnus insula, ex qua originem repete bant Eunidae, in fuerit feracissima, id tu diverso genere simillimum est ingeniosae an negiesseri Com. ali. p. lGeoniceturae, fabulae titulum υνMες, die Brischiae ferinnen, fuisse aculissime suspicantis. De argumento ramalis nihil ceri definire ausim ad musteam tamen artem pertinuisse et index et fragmenta dem faciunt Ptolemaei Heph locum apud Pholium Bibl. 92 p. 51, ex quo Alexandrum M. hac fabula summopere delectatum esse intelligitur, attigi Hlat crit p. 10l.
68쪽
omisi desevit Greuus. Iulianus a Gaissordio allatus Niso F. 339 d suεις ορῶντες ολψω ποοτεοον ἀνα ιι ιννη- σκεσθε νυν sistri ἐκείνης νου τε ἐκείνου καὶ φρενων. tem Mnesius, seriptor antiquae comoediae studiosissimus '), Epist. 2 p. 265 στένομεν μεμνημνοι ἡβης τε ἐκεινης νου τ' ἐκεινου και φρενων Ubi verba στένομεν μυινημένοι dubitari potest utrum Synesi sint an Cratini. Cum Cratini versu eoniunxit ea lomseldius ad Aesebylliera. 29 et Th. Neuklus Comment. p. l. In ceteris probavi scripturam eam, in qua Iulianus et Synesius onsentiunt, νου τ' ἐκει--λ Stobaeus νου δὲ τουδε.
II. III. Λωροῖ συκοπέδιλε. 2 ἔκτονες ευπαλάμιον μνων.
Aristophanes qu. 523 sqq. Cratin virtutes praedicans r&σαι δ' υκ αὶ ἐν συειποσιω-λγὴν Λωροῖ συκοπίδι λε' καὶ ,,Tἔκτονες ευπαλάμων μνων'' ' prως ένθησεν ἐκεῖνος. Ubi scholiastes ad Λωροῖ συκοπέδιλε hae scripsit Κρατί νου μέλους rexi. σκωπτων δέ τινα ἐκεῖνος δωροδοκον καὶ συκον ἀντην τουτο εἶπεν. Idem ad τέκτονες ευπαλάμων μνων haec habet καὶ τουτο ὁ ἐκ των Ευμενiδων ste Κρατινου. Quae uirumque armen ex eadem sabula petitum esse do-eent. Postrema τέκτονες ευπαλύμων μνων miro errore Pindaro tribuit zeletes pist. M apud Otterum ad yeophr. p. 1363 ed. ueli sive apud usterum ad Suid. xol. II p. 4 3 ηφιεῖς ὁ πεο τον δελψον Φειδιο να- νουμεθα δευτεροι, καὶ Ου ἐπ αυτω ταυτο Φειδία ποι η- σαιμεν, υπαλάμων τε μνων τελουν τι κατα Πίν - δαοον τεκτονι, καὶ γημῖν στεργομένω συγκριτα ubi
Hoc ipse testatur Srnesius Dione p. 62 e θω in θαμα καὶ τρα
69쪽
τεκτονες κωφου νεανίαι. Prioribus verbis ingentosissime Cratinus venales reophantarum artes deseripsit. Ita certe
Ioeum intellexit acholiastes, δωροδοκον καὶ συκοφάντην his verbis exagitari dicens. Quamquam eum Cratinua etiam Λεβω eam finxerit teste Hesychio, Λεξώ o ατινος ων
ματοποίησεν ἀπωτου δεχεσθαι abore, reetius fortasse Doro activo sensu accipienda est, ut εycophaniae intelligantur min. neribus ludices eorrumpentes. Ita igitur duo diversa sibique opposita habemus numina, quas Bononam diem et Accipiatram, quorum uirique ortasse in una eademquo fabula Cratinus locum concesserat. A fortasse etiam schoMastea δω-Dοδυκον de munerum largitore intellexit, quam huius nomNnis vim illustravit Ruhnkenius ad Tim. p. I. Celerum ab milia sive nomina sive cognomina sunt Σιτυ Μνημω mo
D u αλλ. Καρπω - , alia, de quibus suo more egit vir eximius Aglaoph. p. 33. qui quod exiesyehio om- memorat 'Eμμώ παρὰ το ἐμβλεπειν πεπλασται,, ηυω- eos καὶ et in , id et ipsum ad Cratinum resert h. Bergviva Comment. p. 9, pro 'Eμβλω corrigens 'μβλεπω, ut voluit
etiam Sopingius. Sed lateor me non intelligere quid illa 'Eμβλεπω significare potuerit apud Cratinum. Fortasse gitur fuit vox dorica, sive adspectum sive invidiam signifieans. uemadmodum iidem κινυ dicebant pro κίνησις et alia elua-dem generis, de quibus itidem egit Lobeehius l. l. Unum est quod adiiciam. Constat ex Athenaeo, uiua verba ad Fragm. IV adseripsi, Eunidis Cratinum irequente inseruisse parodias. Itaque verisimillimum est, etiam illud armen, ni cuius iniit Cratinus verba Λωροι συκοπεδιλε posuerat, ea allus poetae armine fuisse πεπαρωδ 7μενον Fortasse M-mnus aliquis antiquioris poetae e. e. in Iunonem his verbis ordi
batur 'Hoη χρυσοπεδιλε, quae deinde Cratinus suo consillo et instituto accommodate in ipsum illud Λωροι συκοπεδιλε detorsit. in confirmat hane coniecturam planissime Hev-
70쪽
ται ἐκ τῶν αρχαίων ποιηuατιὼν quae non reete Th. Berg-kiua l. l. p. 6 ita interpretatus est exagitatur hoc ab Artistophane ex antiquis Cratini earminibus petitum.' quam interpretationem Th. Bergulo plaeere potuisse tanto magia miror, quum ipse probe perspexerit, Cratinum ab Aristophana non reprehendi, sed summi laudibus efferri. Certissimum igitur est, hanc esychii adnotationem ut entenas alias eiusdem grammatici ex Crativi scholiastis esse petitam, et ad ipsam illam Cratini cantilenam spectare ex antiquioria Poetae carmine parodiae lusu destinam. Iam illud etiam magis patescit, rectissime in verbis scholiastae editum M.
μενίδων a Meursio ibi ait p. 146T. Fabricio Bibl. gr. IIp. δ32 aliisque in Εὐνειδων mutatum esse. IV. V. Suidas vol. I p. 1 9. 'Mαφιανακπιέζειν αδειν τον
tia frequentatum exordium αμφί uo αυτις ανακταρο Paro diae lusu riserat Cratinua. Terpandri versus a Suida e