장음표시 사용
121쪽
ACADEMICOnvM PRIORVM Cessarium; cui, praeter honestum, nihil est in honis ; tibi vero, Antioche, minime; cui, Praeter honestatem, multa bona, praeter turpitudinem, multa mala videntur; quae et venientia metuat sapiens necesse est, et venisse doleat. Sed quaero, quando ista fuerint ab Academia vetere decreta, ut animum sapientis commoveri et conturbari nega
rent 7 Mediocritates illi probahant, et in omni per
motione naturalem Volebant esse quendam modum. Legimus omnes Crantoris, veteris Academici, de Luctu. Est enim non magnus, Verum aureolus, Et,
ut Tuberoni Panaetius praecipit, ad verbum ediscendus libellus. Atque illi quidem etiam utiliter a natura, dicebant, permotiones istas animis nostris datas: metum cavendi causa; misericordiam aegritudinemque, clementiae; ipsam iracundiam, sortitudinis quasi cotem esse dicebant: recte, secusne, alias viderimus. RAtrocitas quidem ista tua quo modo in veterem ACademiam irruperit, nescio. Illa vero ferre non possum, non quo mihi displiceant; sunt enim Socratica PI raque mirabilia Stoicorum , quae παράδοξα nominantur : sed ubi Xenocrates, ubi Aristoteles ista tetigit hos enim quasi eosdem esse vultis. Illi unquam dicerent, sapientes solos reges 3 solos divites 7 solos se mosos 2 omnia, quae ubique essent, sapientis esse neminem consulem , Praetorem, imperatorem, nescio an ne quinquevirum quidem queinquam, nisi sapientem' postremo, solum civem, solum liberum 2 insipientes Omnes, Peregrinos, exsules, servos, suriosos P
i) scit. A demisi Meterea et h. l. quidem praecipue Peripato tiri; quos comm ui nomine eum illi, alibi comprehensos, hie separatim latεlligi he-
122쪽
Ias nostras, non esse leges 8 ne urbes denique , aut civitates, nisi quae essent sapientium 3 Haec tibi, Luculle, si es assensus Antiocho, samiliari tuo, tam sunt defendenda, quam moenia: mihi autem, bono modo; tantum, quantum videbitur. XLV. Legi apud Clitomachum, quum Carneades et stoicus Diogenes ad senatum in Capitolio starent, A. Albinum, qui tum, P. Scipione et M. Marcello coss. Praetor esset, eum, qui cum avo tuo, Luculle, consul fuit, doctum sane hominem, ut indicat ipsius historia, scripta graece, iocantem dixisse Carneadi: Ego titi, carneade, praetor esse non rideor, quia Sa-Piens non sum: nec haec urbs, nec in ea costas. Tum ille: Huic Stoico non Oideris. Aristoteles , aut Xeno crates, quos Antiochus sequi volebat, non dubitavisset, quin et praetor ille esset, et Roma urbs, et eam civitas incoleret. Sed ille noster est plane, ut supra dixi, Stoicus, perpauca balbutiens. Vos autem mihi veremini, ne labar ad opinionem , et aliquid adsciscam et comprobem incognitum: quod minime vultis. Quid consilii datis 34 Testatur saepe Chrysippus, tres SOIas esse sententias, quae defendi possint, definibus bonorum; circumcidit, et amputat multitudinem. Aut enim honestatem esse finem, aut v OIuptatem, aut utrumque. Nam qui summum bonum dicant id esse, si vacemus omni molestia, eos invidiosum
aea suas haud seripsisse. Coerena. prohahili eonieetura incidit in sella. a) Dasisitis sitie lihiis eorr. vester. Cie. ideo noster, quippe qui Antiochum et audiaset, et in pluribus aliamniam prohaae . G. 3) Beuileius, quem sequitur Daviatus, mavult: a atilem Mi Meraiamini na labar ad Uinationem - quod minima Dialia, quid eonsilii disti. pCoerenetius, si quid mutandum ait, ita seribendum essa arbitraluei maiaulam mai. si Oeremini, ne tabar ad nsinionem - ine gniliam, quod minime νtitiis , quid eonsilii dati, p
123쪽
nomen voluptatis sugere; sed in vicinitate versari. Quod sacere eos etiam, qui illud idem cum honestato
coniungerent; nec multo secus eos, qui ad honestatem prima naturae commoda adiungerent. Ita tres
relinqui sententias, quas putet probabiliter posse defendi. Sit sane ita: quamquam a Polemonis, et Peripateticorum , et Antiochi finibus non facile divel-Ior , neque quidquam habeo adhuc probabilius; v
Tum tamen video, quam suaviter voluptas sensibus nostris blandiatur. Labor eo, ut assentiar Epicuro , aut Aristippo. Revocat virtus, vel potius reprehendit manu; pecudum illos motus esse dicit; hominem iungit deo. Possum esse medius: ut, quoniam Aristi in pus, quasi animum nullum habeamus, corpus solum tuetur; Zeno, quasi corporis simus experteS, animum solum complectitur: ut Calliphontem sequar; cuius quidem sententiam Carneades ita studioso de sensita-hat, ut eam probare etiam videretur. Quamquam Clitomachus assirmabat, nunquam se intelligere potuisse, quid Carneadi probaretur. Sed, si ipsum δvelim sequi, nonne ipsa veritas, et gravis et recta , ratio mihi obversetur Tu, quum honestas in voluptate contemnenda consistat, sic honestatem cum voluptate, tanquam hominem cum belua, copulabis
XLVI. Vnum igitur par, quod depugnet, reliquum
O Sie hene Goer Eius. olim ede haltie reliquit. Davia. Ern. e Nas. aliquot relinquit.
α) Lambim prehendit. 3ὶ Volgo addebatur finem . quod
in eod. Paria. Omisatim recta austulit Davisi iis prohante Eeti. qui tamen intextu reliquit. έ Sie Λseeos. Vietur. il. Davis. e eodd. Paris. 4. Reg. Canta he. At Nativi. Lamhin Brtit. ae nuper Coereniatis ima seMeritas. Hie lamen d a. hilat an potitia legendum sit non ima grainraa et raeea ratis mihi viaia
124쪽
est, Voluptas Cum honestate. De quo Chrysipposuit, quantum ego Sentio, non magna contentio. Alterum si sequare, multa ruunt, et maxime communitas cum hominum genere, caritas, amici tia , iustitia, reliquae virtutes: quarum esse nulla potest, nisi erit gratuita. Nam quae Voluptatoe,
ea non est virtus, sed salIax imitatio simulatioquo virtutis. Audi contra illos, qui nomen honestatis a sane intelligi quidem dicant, nisi forte, quod gIoriosum sit in vulgus, id honestum velimus dicere; sent in
omnium bonorum in corpore esse; hane normam, hanc regulam, hanc praescriptionem esse naturae; aqua qui aberravisset, eum nunquam, quid in vita sequeretur, habiturum. Nihil igitur me putatis, haec, et alia innumerabilia quum audiam, moveri 2 Tam moveor, quam tu, Luculle: neque me minus hominem , quam te putaveris. Tantum interest, quod tu, quum es commotus, a quiescis,) assentiris, approbas; verum illud, certum, ComprehenSum, Perceptum, ratum, firmum, fixum vis; deque eo nulla rations neque pelli, neque moveri potes. Ego nihil eiusmodi esse arbitror, cui si assenstas sim, non assentiar saepe salso , quoniam vera a salsis nullo discrimine separantur, praesertim quum iudicia ista dialecticae nulla
Venio enim iam ad tertiam partem philosophiae. Aliud iudicium Protagorae est, qui putet , id cuique verum esse, quod cuique videatur; aliud Cyrenaico- Tum, qui, Praeter permotiones intimas, nihil putant
pia abis. Coerenetius tamen mavult putas.
125쪽
esse iudicii; aliud Epicuri, qui omne iudicium in sen
sibus, et in rerum notitiis, et in voluptate Constituit. Plato autem omne iudicium veritatis, veritatemque ipsam, abductam ab opinionibus et a sensibus, cogitationis ipsius et mentis esse voluit. Numquid horum probat noster Antiochus 2 Ille vero ne maiorum quidem suorum. Vbi enim aut Xenocratem sequitur ,
cuius libri sunt de ratione loquendi multi et multum probati 8 aut ipsum Aristotelem, quo profecto nihil est acutius, nihil politius 7 A Chrysippo pedem nun
quam .RXLVII. Qui ergo Academici appellamur,' an abutimur gloria nominis8 aut cur cogimur eos sequi, qui inter se dissident 2 In hoc ipso, quod in clementis dialectici docent, quo modo iudicare oporteat, verum, salsumne sit, si quid ita connexum est, ut hoc : Si dies est, lucet; quanta contentio est 2 Aliter Di
doro, , aliter Philoni, Chrysippo aliter placet. Quid8
cum Cleanthe, doctore suo, quam multis rebus Chry
sippus dissidet 2 Quid Τ duo vel principes dialectic
rum, Antipater et Archidemus , opiniosissimi homines, nonne multis in rebus dissentiunt 2 Quid me igitur , Luculle, in invidiam et tanquam in concionem vocas 2 et quidem, ut seditiosi tribuni solent, occludi tabernas iubes 3 Quo enim spectat illud, quum artificia tolli quereris a nobis, nisi ut opifices conci-Permotiones intimaa Dolorem, et voltiptatem. Vide supra cap. 7. i) l. e. vel eis Aeademiae. α) Beele hoe restituit Coeri ullius pro nusquam qnod inuexerunt Davis. Ern. - Soh. ἀaeedit. 3) Proprie eo stenetio sie pergere dehehat. An ergo nos, qui Aciaud. appellamur, ab gloria nominis. Male igitur vulgo . post amellamiar. aliud rogandi signum ponitur. Nos ex ste-quenii ellipsi eogilandum omittur.
έ) Vertim hoe nomen revocavit Davis. pro vulg. Dιodo I. Idem Coe- renetius in auis e d. reperit
126쪽
I 2 tentur' Qui si undique omnes convenerint, facile contra vos incitabuntur. Expromam primum illa invidiosa, quod eos omnes , qui in concione stabunt, Exsules , servos, insanos esse diculis: deinde ad illa Veniam , quae iam non ad multitudinem, sed ad vosmet ipsos, qui adestis, pertinent. Negat enim vos Zeno, negat Antiochus scire quidquam. Quo modo inquies : nos enim defendimus , etiam insipientem multa comprehendere. At scire negatis quemquamvem ullam, nisi sapientem. Et hoc quidem Zeno gestu conficiebat. Nam, quum extensis digitis adversam manum ostenderat, re Visum , inquiebat, huiusmodi
vi Assensus huiusmodi. o Tum quum plane compreS-serat pugnumque secerat, comprehensionem illam esse dicebat. Qua ex similitudine etiam nomen ci rei quod ante non fuerat, κοπάλ tu imposuit. Quum autem laevam manum adverterat, , et illum pugnum arcte vehementerque compresserat, scientiam talem esse dicebat: cuius compotem , nisi sapientem , esse neminem. Sed, qui sapientes sint, aut suerint, ne ipsi quidem solent dicere. Ita tu nunc, Catule, lucer nescis; nec tu, Hortensi, in tua villa nos esse. Num minus haec invidiose dicuntur 3 nec tamen nimis eleganter; illa subtilius. Sed . quo modo tu, si nihil comprehendi posset, artificia concidere dicebas, neque mihi dabas, id quod probabile esset, satis magnam vim habere ad artes: sic ego nunc tibi refero,
xitia addendum putat etiam. α) Verba qui in eonesona alaδtina exatiles aerὐ a. in eodd. nan nullis omissa tunde Davisius legetidum puata hal qticu eos omnes με a insanos esse
127쪽
I 22 ACADEMICOR vM PRIOR vMartem sine scientia esse non posse. An pateretur hoc Zeuxis, aut Phidias. aut Polycletus, nihil se scire, quum in his esset tanta solertia 2 Quod si eos docuisset aliquis, quam vim habere diceretur scientia , desinerent ira insci : ne nobis quidem succenserent, quum didicissent id tollere nos, quod nusquam esset; quod autem Satis esset ipsis, relinquere. Quam rationem maiorum etiam comprobat diligentia: qui primum iurare ei sui animi sententia quemque voluerunt; deinde ita teneri, si sciens falleret, quod inscientia multa versaretur in vita; tum, qui testimonium diceret, ut arbitrari se diceret, etiam quod ipse vidisset, quaeque iurati iudices cognovissent, ea non ut esse facta, sed ut uideri pronuntiarent. XLVIII. Verum, quoniam non solum nauta significat , sed etiam Favonius ipse insusurrat, navigandi nobis, Luculle, tempus esse, et quoniam satis multa dixi, est mihi perorandum. Posthac tamen, quum haec quaeremus, Potius de dissensionibus tantis summorum virorum disseramus , de obsCuritate naturae,
deque errore tot philosophorum, qui de bonis contrariisque rebus tantopere discrepant, ut, quum plus
uno verum eSSe non possit, iacere necesse sit tot tam
nobiles disciplinas; quam de oculorum sensuumque reliquorum mendaciis, et de sorite, aut pseudomeno: quas plagas ipsi contra se Stoici texuerunt. Tum Lucullus , Non moleste, inquit, sero, nos haec contulisse. Saepius enim congredientes nos, et maxime in Tusculanis nostris, si quae videbuntur, requiremus.
Optime, inquam. Sed quid Catulus sentit 7 quid Hortensius 2 Tum Catulus: Egone 2 inquiti Ad patris ro-
renetius pro vulgato ut ea non esse facia.
128쪽
volvor sententiam: quam quidem ille Carneadeam esse dicebat, ut percipi nihil putem posse; assensurum autem non percepto , id est, opinaturum Sapientem existimem, sed ita, ut intelligat se opinavi. sciatque nihiI esse . quod comprehendi et percipi possit: per λαὸν illam omnium rerum comprobans,
illi alteri sententiae , nihil esse, quod percipi possit,
vehementer assentior. Habeo, inquam, sententiam
tuam, nec eam admodum aspernor. Sed tibi quid tandem videtur, Hortensi 2 Tum ille ridens, Tollendum. Teneo te, inquam. Nam ista Academiae est propria
Sententia. Ita sermone consecto, Catulus remansit; nos ad naviculas nostras descendimus.
μγ - ου itiam omnium rerum comprobans Pruriginosum quiddam. Di ita dieam. et seabiosum videtur inesse in peroratione Luculli, cum tisa Aeademiae in utramque partem disputata. sententia tandem dieitur. Otiram autem velle videator dieere retineudam esse αγατα, inv , prae- aertim qntim percipi et comprehendi hibii po,ait: tollendam tamen arto-χκv, quum de omni re aaxensio a iastine ei non possit: partieulam per . velisit seahiem qdiandam exteretis, et in eius Ioeum, veluti soridam autempnelieulam nee indueens. lego. nec
bans. Quo quidem in loeci Carnea dem aequitue, qui assensionem relinquebat, sublata comprehensione: ga Pientem enim assentiti et opinari, nihil tamen pereipere di hat. Tu veh. Advers. XVI. 18. Nihil esse mis- standram arbitror; sed voram per sie titelligendam. ut ad Allie. I. x5 Per mihi. per . inquam, mihi gra-
in te, magister optime, ex praeua penis. Quibus . aliisque pluribus Iocia, per significat Dialde. magnopere. Itaque per optatas, valde exoptatu Per uer lana. magnopere e myr hana. Nequa yer hie praepositio est, sed adve thium eiusdem formae aepol. Nam quemadmodum mi ullaba est residua ex integra phrasit tiro per aedem Pestitas, cuius iatmolae vim totam haee syllaba eontineti siein aduerhio mr inest vis tota voeum duarum e magno maere . ex quibus eoneisia remansit haee una duntaxat
syllaba. Videat, si quis vult, G. I. Vossit Elymologieou . V. Nuper, et v. Cur. Irevs. i) Hoe Tollen in aliter interpreislor ae vulgo solent, qui de assensu tollendo accipiunt. Sed quoniam Horiensius hoe ridens dixit, signis aseeum puto tollendas esse anehoras, ea Migandi temptis esse. Id deinde luati ex amphibolia sie aeeipit Cleom. quasi de assensu tollendo tute lexisset.
130쪽
In Cumano nuper quum mecum Atticus noster esset, nuntiatum est nobis a M. Varrone, venisse eum Roma pridie vesperi, et nisi de via sessus emet, continuo ad nos venturum fuisse. Quod quum audissemus, nullam moram interponendam putavimus, quin videremus hominem, nobiscum et studiis eisdem, et vetu- State amicitiae coniunctum. Itaque confestim ad eum ire perreximus; paullumque quum eius villa abessemus , ipsum ad nos venientem vidimus; atque illum
intervalIo ad suam villam reduximus. Hic pauca Primo, atque ea percontantibus nobis, ecquid sorte
i) Nempe hos libroa non ale ad are nem aeripsit, ut Oratorem ad M. Brutum, aut libros de oratoea ad Q. Dalrem. Non enim alloquitur in his liheia Varronem, sed ipse Varro disputans inducitur. Misit autem hos quatuoe lihros Aeadem leorum ad Varronem eum epistola quaa exstat intest familiares Lib. IX. g. a) Nihil opus eon ieetnea Davisti