장음표시 사용
151쪽
bationem animi illi ex homine non tollerent, natu
raque et condolescere, et con upiscere, et extime-
rent, in angustumque deducerent; hic omnibus his, quasi morbis, voluit carere sapientem. Quumque eas perturbationes antiqui naturales esso dicerent, et rationis expertes, aliaque in parte animi cupiditatem, alia rationem collocarent, ne his quidem assentiebatur. Nam et perturbationes Voluntarias esse putabat, opinionisque iudicio suscipi, et omnium perturbationum arbitrabatur matrem esse δ immoderatam quandam intemperantiam. Haec serE de moribus. XI. De naturis autem sic sentiebat, primum , ut quatuor initiis rerum illis quintam hanc naturam, ex qua superiores sensus et mentem estici rebantur, non adhiberet. Statuebat enim ignem esse ipsam naturam, quae quidque gigneret, et mentem atque SeusUS. Discrepabat etiam ab iisdem, quod nullo modo arbitrabatur quidquam essici posse ab ea, quae expers
esset corporis, - cuius generis Xenocrates et superiores etiam animum esse dixerant, Α - nec vero,
aut quod essiceret aliquid, aut quod essiceretur, posse esse non corpus. Plurima autem in illa tertia philo-
vett. Alii vir m. Quintam Quat.oe tantum elamenta ranci ponit. qnintam uti amnaturam non agnoscitet eaelum animsgoeom esse putat. Tv N. Ab εα qvivia ex .ra esset Natura citi t. Aliis natum, quae via est effetens, eo ore varati Zenoni corporata eat, ignia Mili it proinde atani mua qui ex ea gignitur: nee -- lum natisra, sed qualitates etiam om-oea illia eorporatae auia . exstatque
ita Sioleo. hae de te libellus Catino adaeripitia, et hi ab Alexandro gra
viter oppugnantur. Quo autem pro Merint eorum nugae . ex Plotaretici operae pretium vit eom eam. ID.
43 Dixerant peo volgato dixerun restituit Goerena. ex aliquot Maa.
152쪽
sophiae paris mutavit. In qua primum de sensibus
ipsis quaedam dixit nova; quos cunctos esse censuit a quadam quasi impulsione oblata extrinsecus: quam ille φο ασια , nos uisum appellemus licet; et teneamus hoc verbum quidem; erit enim utendum in reliquo sermone saepius. Sed ad haec, quae visa sunt, et quasi accepta sensibus, assensionem adiungit animorum : quam esse vult in nobis positam , et
Visis non omnibus adiungebat fidem, sed iis solum,
quae propriam quandam haberent declarationem earum rerum, quae viderentur: id autem visum, quum ipfium Per Se cerneretur, comprehensibile. Feretis haec 7 Nos vero, inquit. Quonam enim modo κατnrὸν diceresῖ Sed, quum acceptum iam et approbatum esset, co rohensionem appellabat, similem iis rebus, quae manu prenderentur: ex quo etiam nomen hoc duxerat, quum eo verbo ante nemo tali in re usus esset: plurimisque idem novis verbis nova enim dicebat usus est. Quod autem erat Sensu Com Prehensum, id ipsum sensum appellabat; et si ita erat comprehensum , ut convelli ratione non posset, scientiam; sin aliter, inscientiam nominabat: ex qua exsisteret
Senaava In quibus iudieium veti
eteres esse nolebant. sed in menter
In n is positam veterea enim nonnulli. ut Cieero Meet in libro
da Lato. Mnauerant assensiouea viet necessitate seri. Tv N. Prensserentur Nam manus pro
pritim est comprehendere. . tui romprehensione voeahulum duxerat Zeno, quod sensibua pereepta sie ieis nerentur, ut quae manu prehensa sunt. ID.
Sanatim a Stoleia sensus est spiritus a parte animi, in qua principatus
est. ad sensus perveniena; et gen- auum comprehensio, quam hie Cieero aenaiana tu nuutro genere dieit, est sensuum actio. Auctor Laertius. I..
153쪽
348 Ac ADEMICOnvM POSTERIORVM etiam opinio, quae esset imbecilla, et cum salso incognitoque communis. Sed inter scientiam et inscientiam, comprehensionem illam , quam dixi, collocabat, eamque neque in rectis, neque in pravis numerabat , sed soli credendum esse dicebat. Ex quo sensibus etiam fidem tribuebat, quod, ut supra dixi, comprehensio facta sensibus et vera esse illi, et fidelis videbatur: non quod omnia, quae essent in re, comprehenderet; sed quia nihil, quod cadere in eam Posset, relinqueret, quodque natura quasi normam scientiae, et principium sui dedisset, unde postea notiones rerum in animis imprimerentur; - E quibus non principia solum , sed latiores quaedam ad rationem inveniendam viae reperiuntur: errorem autem, et temeritatem et ignorantiam et opinationem et suspicionem et uno nomine omnia, quae essent aliena firmae et constantis assensionis, a Virtute sa
pientiaque removebat. Atque in his fere commutatio consistit omnis dissensioque Zenonis a superioribus.
lalaia et iis quae non sunt nobis co- gutta. itaque sapiens Zenoni Bonopinatur . et ab eo in reboa malis opinio numeratur. Tun . In Notis Seientiam enim Zeno in laude ponit: opinionem Et insetentiam in vitio: comprehensionem inter utramque tolloeat, neque in re-hva Moia aut malia numerat. ID.
menti tribuerenti ID. In re, eomprehenderet Non enim aensuram eomprehensio sim totam rei sine praetermissione eompleetitor, quum exteriora tantum lineamenta attingat, eaque quae sub se in aum quemque eadunt, ut sub aspe cium colorea e ruti auditum soni. ID. In eam Comprehensionem. Prinemium sui9 Comprehensionem aensibus saetam. ID. - Αliqvia deensa potet eam. Plenior quidem eo .ddito Ioetitio solum ait. Fall. Ipse legerim . quamque natura ete. Da v. Non prine pia) Quae eompreheMaionea sunt. Tv N. Sad latiores Notitiae qtiaedam ex comprehensionibus oriuntur i sunt enim hae intelligentiae frandamenta quaedam seientiae. Evvoinc καὶ προ- Stoici voeant. ID.
nutio et Lambino plaeehat aperiti tur , Da Wisio verirentur. Sed vertim est reperiuntur quod retinuit Goerenα a) Mas reg. ap. Lallem. item aedd. veti. aliquot constitia, quod vulgatae
154쪽
XII. Quae quum dixisset: Et breviter sane . mini-
meque obscure exposita est, inquam, a te, Varro, et veteris Academiae ratio et Stoicorum. Horum esse aulem arbitror, ut Antiocho, nostro familiari, placebat , correctionem veteris Academiae potius, qua in aliquam novam disciplinam putandam. Tum Varro, Tuae sunt nunc partes, inquit, qui ab antiquorum ratione desciscis, et ea, quae ab Arcesila novata sunt, probas, docere, quod et qua de causa discidium sactum sit; ut videamus, satisne ista sit iusta desectio. Tum ego, Cum Zenone, inquam, ut accepimus, Arcesilas sibi omne certamen instituit, non pertinacia, aut studio vincendi, ut mihi quidem videtur, sed earum rerum obscuritate, quae ad consessionem ignOrationis adduxerant Socratem, et iam ante Socratem, δDemocritum, Anaxagoram, Empedoclem, Omnes paene veteres: qui nihil cognosci, nihil percipi. nihil sciri posse, , angustos sensus, imbecillos animos, brevia curricula vitae, et ut Democritus in profundo veritatem esse demersam, opinionibus et institutis omnia teneri, nihil veritati relinqui, deinceps omnia tenebris circumsusa esse dixerunt. Itaque Arcesilas negabat esse quidquam, quod sciri posset, ne illud quidem ipsum, quod Socrates sibi reliquisset. Sic o innia latere si in occulto; neque esse quid-
non erat ah Eetieatio praeserendum. o Vulgo Memmi quod serri noupo se vidit Era. eoi plaeehat eam. Nelius est horum . quod avadente
Coerenato reeepi. - Horum , nem Perationem.
a Ita metenet. ex aliquot M s. Vulgo trane
tem. Correxit Mutelus vari. Lecti. ix. 4. quem eum Lalleinando et Coerenetio sequor. Vulgo additur dii retine, qnodnueis ineluserunt ut iusiritium Ein. ei Goereti . b) Elegans eat eouieetura Coeis renetii opinionibus insilia; quam tamen pro certa ha here ipse non audet. ε) Vulgo addebatue eensebant. Davisius et Era. eorrexerunt cense-
155쪽
i 5o ACADEul Con VM POSTERlORVM quam, quod cerni, aut intelligi posset: quibus de
causis nihil oportere neque profiteri, neque assirmare quemquam, neque assensione approbare, Cohibe inreque semper, et ab omni Iapsu continere temeritatem; quae tum esset insignis, quum aut Isa, aut incognita res approbaretur; neque hoc quidquam esse turpius, quam cognitioni et perceptioni assensionem approbationemque praecurrere. Huic rationi quod erat consentaneum, faciebat, ut contra omnium sententias dies iam plerosque deduceret: ut, quum in eadem re paria contrariis in partibus momenta rationum invenirentur, facilius ab utraque parte assensio sustineretur. HanC Academiam novam appel-
Iant; quae mihi vetus videtur: si quidem Uatonem ex illa vetere numeramus; cuius in libris nihil assi r- matur, et in utramque partem multa disseruntur, de omnibus quaeritur, nihil certi dicitur. Sed tamen illa, quam exposui, vetus; haec, nova nominetur: quae usque ad Carneadem perducta, qui quartus ab Arcesila suit, in eadem Arcesilae ratione permansit. Carneades autem nullius philosophiae partis ignarus, et, ut cognovi ex iis, qui illum audierant, maximeque ex Epicureo Zenone, qui quum ab eo plurimum
dissentiret, unum tamen praeter ceteros mirabatur,
incredibili quadam suit iaculiate.
baa. inlius Goerenetius illud sethum, si asensione. ut paullo post M.
ut glosaema expunxit. - Debet au- aemionem - assensio recte Henr. em praeeedente negabat, ἀωbal Staph. Lamhin. aliiqua ediderunt. cogitari. ut Mepe. quum antea vulgaretur asserta ne -- assertionem - assertio.
156쪽
. Nos. Digladiani. ωρ. I. I. 33i. Quid autem stomachetur Mnesarchus, quid Antipater digladietur eum Carneade tot voluminibus Τ lib. LL Academicorum, ad Varronem. I. NON. Adhamare. II. 5. Qui enim serius honores ad hamaverunt, vix admittuntur ad eos, ne satis commendati multitudini possunt esse. 5. NON. E onere. II. 275.ὶ Frangere avaritiam, Scelera Ponere, vitam suam exponere ad imitandum iuventuti.
menta sint, potesne dicere 7 cur eius nascentis alias hebetiora, alias acutiora videantur cornua 75. NON. Pur rascit. II. 737. Quid8 mare nonne caeruleum 2 at eius unda, quum est pulsa remis, Purpurascit: et quidem aqua tinctum quodammodo et insectum.
6. Nox. Aequor. I. Ma. Quid tam planum videtur quam mare 7 ex quo etiam aequor illud poetae
. NON. Alabaster. XV. x7. Quibus etiam alaba- Ster Plenus unguenti putere videatur.
157쪽
8. NON. Siccum. IV. 426. Alius adultis, alius senibus: alius aegris, alius sanis: alius siccis, in lentiS. 9. Nos. Urinari. VII. 57. Si quando enim nos demersimus, ut qui urinantur, aut nihil superum,
C. No . Pemendiculum. II. 7i8. Atqui, si id crederemus, non egeremus perpendiculis, non nommis , non regulis. I i. NON. Gallina. II. 572. Quum ovum inspexerant, quae gallina peperisset, dicere solebant. 2. NON. in concinnare. I. 2O7. Quae cum similitudine verbi concinnare concinere e Mss. Diauis. maxime sibi videretur. 3. DIOMEl . L. I. col. 573. ed. Pulsch. Opera astixa. A Dauisse refertur ad L. III. Ex ita. III. Academicorum, ad Varronem. I 4. NON. Ingenerari. II. έi7. In tanta animalium varietate homini ut soli cupiditas ingeneraretur cognitionis, et scientiae. 5. NON. Vindico. IV. 487. Aliqua potestas si sit, vindicet se in libertatem. I 6. Nore. Digladiari. I. 33 i. Di gladiari autem Semper, depugnare cum facinorosis et audacibus, quis non tum miserrimum, tum etiam stultissimum dixerit 37. NON. Exsulto. I. 555. Εt ut nos nunc sed mur ad Lucrinum, pisciculosque exsultantes vide
158쪽
9. LAcT. Lib. 6. c. 24. Quod si liceret, ut iis
qui in itinere deerravissent, sic vitam de viam secutis, corrigere errorem poenitendo, facilior esset emendatio temeritatis. Ei lib. secreto Academicorum, ad Varronem. 2C. LA T. IV. S. cap. IS. Mihi autem non modo ad sapientiam caeci videnttir, sed ad ea ipsa, quae aliqua ex parte cerni videantur, hebetes et obtusi.
2I. MARCIAN. I. 5. PORTvN. lib. 3. Latent ista omnia, Varro, magnis obscurata et circumfusa ten bris. 22. AvGusTIN. Iss. 3. contra Acad. c. 70 Academico sapienti ab omnibus ceterarum sectarum, qUisibi sapientes viderentur. secundae partes dantur,
quum primas sibi quemque vindicare necesse sit. Ex quo potest probabiliter confici, eum recte primum esse iudicio suo , qui omnium ceterorum iudicio sit
secundus. Fac enim, verbi causa, Stoicum adesse Sapientem; nam contra eos potissimum Academicorum
exarsit ingenium; ergo Zeno, vel Chrysippus, si
intercogentur, quis sit sapiens, respondebit, eum esse, quem ipse descripserit. Contra Epicurus, vel quis alius adversariorum negabit, suumque potius peritissimum voluptatum aucupem, sapientem esse contendet. Inde ad iurgium. Clamat Zeno, et tota illa porticus tumultuatur, hominem natum ad nihil aliud quam honestatem: ipsam suo splendore in se animos ducere, nullo prorsus commodo extrinsecus posito, et quasi lenocinante mercede; Voluptatemque illam Epicuri solis inter se pecoribus esSe communem, in quorum societatem et hominem, et sapientem trudere nefas esse. Contra ille, convocata de hortulis in auxilium quasi libera turba temulentorum, quaeren
159쪽
tium tantum , quem incomptis unguibus bacchantes , asperoque Ore discerpant, voluptatis nomen, suavitatem, quietem teste populo exaggerans, instat acriter, ut sine ea beatus nemo posse videatur. In quo-Tum rixam si Academicus incurrerit, utrosque audiet
trahentes se ad suas partes. Sed si in illos, aut in istos concesserit, ab eis, quos deserit, insanus, imperitus, temerariusque clamabitur. Itaque quum et huc, et illuc aurem diligenter admoverit, interrogatus, quid ei videatur, dubitare se dicet. Roga nunc Stoicum quis sit melior, Epicurusne, qui delirare illum clamat , an Academicus, qui sibi adhuc de re tanta deliberandum esse pronuntiat; nemo dubitat, Academi-
eum praelatum iri. Rursus te ad illum converte, et quaere , quem magis Emet, Zenonem , a quo bestia nominatur, an Arcesilam , a quo audit: ,, tu fortasse verum dicis, sed requiram diligentius; is nonne BPertum est, totam illam porticum, insanam, Academi eos autem prae illis modestos, cautosque homines
23. AUGUSTIN. l . u. contra Acad. c. xi. Talia mihi videntur omnia, quae probabilia, vel veri similia putavi nominanda: quae tu si alio nomine vis vocare, nihil repugnor satis enim mihi est, te iam bene accepisse, quid dicam: id est, quibus rebus haec nomina imponam. Non enim vocabulorum opificem, sed rerum inquisitorem decet esSe sapientem. 24. AUGUSTIN. I. S. contra. Acad. c. 25. Mos fuit Academicis occultandi sententiam suam, nec eam cuiquam, nisi qui secum ad Senectutem usque vixissent, aPeriendi.