장음표시 사용
531쪽
TVSCVL. DISPUTATIO luripostulatῖ qui disciplinam suam, non ostentatio no: nscientiae, sed legem vitae putet 2 qui obtemperet ipse sibi, et decretis suis pareat 3 Videre Iicet alios tanta levitate et iactatione , iis ut suevit non didicisso melius; alios pecuniae cupidos, gloriae nonnullos , inultos libidinum servos: ut cuin eorum vita mirabiliter pugnet oratio. Quod quidem milii videtur esse lurpissimum. Vt enim, si grammaticum se professus quispiam, barbare loquatur, aut Si abSurde cunat is, qui se haberi velit musicum , hoc turpior sit, quod in eo ipso peccet, cuius profiteatur scientiam: sic philosophus in ratione vitae peccans, hoc turpior est, quod in ossicio, cuius magister esse vult, labitur, ui temque vitae pro sessus delinquit in vita. V. A. Νonne verendum est igitur , si est ita , ut
dicis, ne philosophiam salsa gloria exornes 2 Quod
est enim maius argumentum, nihil eam prodesse quam quosdam persectos philosophos turpiter vivere 2 M. Nullum vero id quidem argumentum est. Num ut agri non omnes si Miseri sunt, qui coluntur,
Probae etsi in segetem sunt deteriorem datae Fruges , tamen ψme su te natura eniten et
sic animi non omnes culti fructum serunt. Atque, ut in eodem simili verser, ut ager, quamvis sertilis, sine cultura fructuosus esse non potest: sic sine doctrinania imus. Ita est utraque res sine altera debilis. Cultu. Pu autem animi philosophia est: haec extrahit vitia radicitus, et praeparat animos ad satus accipiendos,
Gebhartam , qtii ex uno eo-diee praeserendum putabat profa aras . hone resulavit Belit testis. Sie e verissima Mututi eouie. e tura Benlleio quoque probata edi derunt Davis. Wois. Vulgo flatim qua illuit ae improba: Etsi in sese,
532쪽
oaque mandat his, et, ut ita dicam, serit, quae adulta Ductus uberrimos serant. Agamus igitur, ut coepimus. Dic. si vis, de quo disputari velis. A. Dolo Pem existimo maximum malorum omnium. M. Etiamne maius , qua in dedecus 2 A. Non audeo id dicere quidem, et me pudet tam cito de sententia esse deiectum. M. Magis esset pudendum , si in sententia permaneres. Quid enim minus est di
gnum , quam tibi peius quidquam videri dedecore, flagitio, turpitudine Τ quae ut effugias, quis est non
modo non recusandus, sed non ultro appetendus, subeundus, excipiendus dolorΤ A. Ita prorsus existimo. Quare ne sit sane summum malum dolor: malum certe est. M. Videsne igitur, quantum, breviter admonitus , de doloris terrore deieceris Τ A. Video plane: sed plus desidero. M. Experiar equidem :sed magna res est; animoque mihi opus est non repugnante. A. Habebis id quidem. Vt enim heri feci,
sic nunc rationem, quo ea me Cumque duCet, Sequar.
VI. M. Primum igitur de imbecillitate multorum, et de variis disciplinis phiIosophorum loquar : quo
rum princeps et auctoritate, et antiquitate, Socraticus Aristippus, non dubitavit summum malum dolorem dicere. Deinde ad hanc enervatam muliel, rem que sententiam satis docilem se Epicurus praebuit. Hunc post Rhodius Hieronymus, dolore Vacare, Sum mum honum dixit: tantum in dolore duxit mali. Ceteri , praeter Zenonem, Aristonem , Pyrrhonem ,
t) vulgo non modo non . Alierum non quod in suis Alsa. non reperit Davia. omittitque etiam Guel s. eum eodem et Wolfio expunxi, quamvia Einestius id Petitiendum censuerit. Mihi quoque, perspicuitatu causa, illud retinendtim videtor. τsa Bentleius malebat et a Martia diaeipitris , quod reeepit Davisitia. Sed uulgata sie intelligenda : de im-heeiatitata multorum philosophorum eorumque υariis diseiplinis.
533쪽
idem sero, quod modo tu: malum illud quidem, sed alia peiora. Ergo, id quod natura ipsa, et quaedam
generosa virtus statim respuit, ne dolorem summum malum diceres, oppositoque dedecore sententia depellerere,in eo magistra vitae philosophia tot saecula permanet. Quod huic Osticium, quae laus, quod decus erit tanti , quod adipisci cum dolore corporis velit, qui dolorem summum malum sibi esse persuaserit 3 Quam porro quis ignominiam, quam lurpitudinem non pertulerit, ut effugiat dolorem, si id summum malum esse decreverit 7 Quis autem non miser, non modo tunc, quum premetur summis doloribus, si in his est summum malum, sed etiam quum sciet id sibi posse evenire ' Et quis est, cui non possit 8 Ita sit, ut omnino nemo esse possit
VII. Metrodorus quidem eum perfecte putat beatum , cui Corpus bene Constitutum sit, et exploratum, ita semper fore. Quis autem est iste , cui id exploratum possit esse Τ Epicurus vero ea dicit, ut mihi quidem risus captare videatur. Affirmat enim quodum loco, si uratur svicns, si Cnucietur; Exspectas fortasse dum dicat: Patietur, Perferret, non succumbet. Magna mehercule laus, et eo ipso , per quem iuravi, Hercule digna ; sed Epicuro, homininspero et duro, non est hoc satis: In Phalaridis
hoc non cum I Suave etiam l An parum est, si non
amarum' At id quidem illi ipsi,) qui dolorem ma
lum esse negant, non solent dicere, cuiquam suave esse cruciari: asperum, difficile , odiosum , contra
534쪽
naturam dicunt, ne tamen malum. Hic, qui non solum hoc malum dicit, sed malorum omnium extremum , sapientem censet id suave dicturum. VIII. Ego a te non postulo, ut dolorem eisdem
Iuptarius. Ille dixerit sane idem in Phalaridis tauro quod, si esset in lectulo. Ego tantam vim non tribuo sapienti contra dolorem. Sit fortis in perserendo ossicio satis est: ut laetetur etiam, non Postulo. Tristis enim res est sine dubio, aspera, amara, inimica naturae, ad patiendum tolerandumque dissicilis. Adspice Philoctetam: cui concedendum est gementi tipsum enim Herculem viderat 4n Oeta magnitudine dolo cum eiulantem. Nihil igitur hunc virum sagittae,
E viperino morsu renae Miscerum Veneno imbutae tetros cruciatus cient.
Itaque exclamat auxilium expetens, mori cupiens :Heu quis salsis fucti ' mandet Me ex sublimo ε Mertice saxi planaiam absumor; coincit animam Vis vulneris, S ulceris aestus.
Dissicile dictu videtur, eum non in malo esse, et magno quidem, qui ita clamare cogatur. IX. Sed videamus si Herculem ipsum, qui tum dolore frangebatur, quum immortalitatem ipsa morte
i) Volgo additur Moliaptatem. quod Bonitetna insititium esse vidit, Dauisius tineia inelusit. α) Lambinus quum Donnullἱ eo-diees haberent si forte . alii sa forte, temere edidit Easa fortem. 3 Vulgo olim consolabuntur. Beele Damia ed Idit eonsolantur. 4 lia Wolt. e Maa. Ball. et Vatie volgo aiahbmi. 5ὶ G. l. V ossius et Iae. Gronovitis
metri causa eorrigendum putabutit Mi s Ineris. Sed est versus Paroe mlaeus.
535쪽
quaerebat. Quas hic voces apud Sophoclem in Ton-
tinctam tunicam induisset, inhaesissetque ea visceribus, ait ille:
O multa dictu gravia , Perpessu aspera , Quae corpore exantiaoi, 2 atque animo pertuli. Nee mihi Iunonis terror implacabilis , Ni e trimum inuexit tristis Etiostheus mali , Qtiantiam una Oecors Oenei partu edita. Haee me irretirie ueste furiali inscium. Quae interi a inhaerens morsu lacerat Miscera , Vrgensque graester pulmonum hatirit spiritus.
Iam decolorem sanguinem Omnem exsorbuit et
Sic eorptis clade horribili absumplum extabuit. Ipse illigatus peste interimor textili. Hos non hostilis dextra, non Terra edita moles gigantiam , non biformato impetu Centati s selias corpori in risia 4 meo, Non Graia Ois, non barbara ulla immanitas,
Non fama terris gens relegata ultimis.
Quas peragrans, undiqtie omnem hie 5 ieritatem e tui :Sed feminea Mi, 6 feminea interimor manu.
viii. I. probantibus Turn. Lam h nenlleio pro olim vulgato in tale ediderunt Davia. Ern. Wols.
edd. veit. eodd. Reg. Eliens. 3. CaiItabr. reeepit Davis. quem eum Molliosequor. Vulgo Ieminea Di. Apud Sophoelem eat γυ--ουσα νουν ἀνδρος φυσι, μυωχ sua καθεῖ a. Sed si seir reeepetis , minus heue videtur loeci convenire repetita v. δε- minea. Adda quod Ar eo uel uitatem loei videtve turbare: nam π.Ieminea opponi debet non voei Mir. sed uersibus praee dentibus. quibus Ileretiles enumerat vires illas itiis gentes quibus prosigari non potuit: dolet se, qui tantas virea vicerit. a femina vinei. Sic Dir antitheseos ne intillatem luthat; addito qis odinr frigidum est . postquam eos labores Ilereulea enumeravit, per quos heroum numero addicius est. Beniaileius legi visit a sed seminea via a , t est iu eodd. quibusdam: a se minae tuterimor manu: u sie post Iem. ris subaudies a hos ieius iussi-xita, et hoc verum esse potest: sed ei non eoncedimus . quod feminiae pro semιueti reponat. ED. P.
536쪽
o nate. oere hoc nomen tistiva patri, occidentem a matris superet caritas. Ime arripe a ad me manthias alsi clam piis. Iam cernam , mene, an tuam potiorem piales.
Perge, aude, nate 3 illacoema patris pestibus: Misereres gentes nostras Iebuni miserias. Heu 3 ωirginali more 4 ploratum edere , Quem Oidil nemo tilli ingemiseentem malo 'Ste sminata Miritis a licta occidit.
Accede , nate, adsiste, miserandiam adspice F serenti eorptis laceraltim patris. 5Videte cuncti. tiaque caelestum Sator, Iace , obsecro , in me vim coruscam fulminis. nc, ntinc dolorum oniiseri torquent oertices : ε ne serpit 7 ardor. Ο ante Dictrices manus, O pectoria, o terga, o lacertorum toris Vestrone pressu quondam Nemeaeus leo Frendens essMoti gra uer eaetremum halitiam 8 Haec desitra Lernam , tetra 8 mactata excetra , Flaea it hare hieorporem Ulixit mrinum: 9 Erymanthiam haec orati am abiecit beluam emee a Tartarea tenetrica abstractum Plaganteipitem eduxit Πνdra io generatum canem ἔHaec interemit tortu multipliciabili Draconem , atiriferam Obtutu Obsemiantem arborem. nulla alia olatrix nostra lustravit manus, Nec qiaisquam e nostris ri spolia repti laudibus.
Possumusne nos contemnere η dolorem, quum ipsum Herculem tam intoleranter a dolere videamus
rem. Davia. e cod. Reg. et Med. ne me occidentem.
537쪽
TVSCVL. DISPvTATiOΝvuX. Veniat Aeschylus non poeta solum , sed etiam Pythagoreus: sic enim accepimus. Quo modo septapud cum Prometheus dolorem , quem excipit obsurtum Lemnium,
Vnde ignes cluet immortalibus Diuis olim doctu' Prometheus Clepsisse dolo, poenasque IOA .
Has igitur poenas pendens, assi xus ad Caucasum , haec dicit:
Thamm soboles, socia nostri sanguinis , Generalia Caeso . adspicite religatum averis Vineliamque saxis, naυem ui horrison rela . Noetem paseen es timidi Mnectunt Moitae. Saturnius me sie infixit Iumiter, Ιοὐisque numen Mulcibri asciola mantis. Hos ille euneos fabrica o deli inserens , a Perrupit artus: qua miser sollertia Trianwerberatus, castrum hoc seriarum ineolo. Iam tertio me quoque funesto die, Tristi adistilia, aduncis Iacerans unguibus Iouis satelles pastu dilaniat fero. Tum iecore opimo fama ei satiata affatim Clangorem fundit oratiam . et stillime aυOlans, Pinnata cauda nostrum a lal sanguinem.
o Raee vcilgo pro aleo tenore gie edebantur i tinue ignis Leet mortali-hiae elam dioistis p eum Mettis Pro me heus elepsisse dolo. poenasque Iosei fato expendisse a remo. Scaliger Castig. p. xυ3. versiculos ita eonsilia luit: da ignes mortalibus Dioissa eLee doctia Prometheus clepsisse dolo . poenasque Iosei
Bentleius Epis . ad Nillium siet ' Vndo ignes eluet immoria ιιus clam dioea Metu' Promethetis clepsisse dolo menasque Io, irieti e enuisse su rem . α) Valhenaee ad Herod. P. 267. legendum opinatur insecans. Pinniata eritida nosertim ad aliae sanguinena Lingua etiam adtitane canes. vel adulantur, et litigendi, vulneri hias, sanguiuem Don exprimunt . sed sistunt. De eoide et ie-einore Proin thei quan tim Io Wis fia-telles Aie edorat, inquit Hyginus.
Fabul. t tantum n te recrescebat:
538쪽
iam Mero adesum insatia remMalum est iecur , Tum rursus retroa auida se ad pastus refert. Sic hune a custodem moesti cruciatus alo rQuae me Perenni Mi m foedat miseria. Namque , ut Midetis, Minclis constrictus Iovis, Arcere nequeo diram Molucrem a Pectore. , Sic me ipse Miduus a pestes ex ψω anxias, Amore mortis terminum anquirens mali.
Sed longe a leto numine amellor DMis. Atque haec retusta saeclis glomerata horridis, et ca clades nostro insita est comori pE quo liquatae solis ardore excidunt Guttae, quae saxa assidue instillant Cauemi.
Vix igitur posse videmur ita affectum non miserum dicere: et si hunc miserum , certe dolorem , mnlu D. M. A. Tu quidem adhuc meam causam agis. Sed hoc mox videro. Interea unde isti versus non enim agnosco. M. Dicam hercle: etenim recte re
quiris. Videsne abundare me otio 7 A. Quid tum M. Fuisti saepe, credo, quum Athenis esses, in scholis philosophorum. A. Vero, ac libenter quidem.
M. Animadvertebas igitur, etsi tum nemo erat ud modum copiosus, verumtamen versus ab his admisceri
orationi. A. Ac multos quidem a Dionysio Stoico. M. Probe dicis. Sed is quasi dictata, nullo delectu, nulla elegantia. Philo noster et proprium numerum , et lecta Poemata, et loco adiungebat. Itaque postquam adamavi hanc quasi senilem declamationem,
eo neeesse erat sisti sanguinem, quod praestahat aquila eum Mutina pin
i Beuilei. et Davis. hanc. α Quum mihi ipsi opitulari nequeo. Conateletus enim erat vinculis atque compedibus. N. 3 verba et proprium numciet
quae ahsnni eodd. Ned et Bah. v eis inclusertist Davis. Et m. Sed proprium numeriam opponitur vethia quasi dietata; signis eatque Philonem versieuloa apte Pronuntiasse, nec neglexisse proprium iis numerum. non , tit Dionysius sacere solebat . quasi dietata recitasae.
539쪽
studioso equidem utor nostris poetis ; sed, sicubi illi defecerunt, verti ipse multa de Graecis, ne quo ornamento in hoC genere disputationis careret Iatinuo ratio. Sed videsne, poetae quid mali alterant 7 Lumentantes inducunt sortissimos viros; molliunt animos nostros; ita sunt deinde dulces, ut non Iegantur modo. sed etiam ediscantur. Sic ad malam domesticam disciplinam vitamque umbratilem et delicatam
quum accesserunt etiam POEtae, nerVOS Omnes virtutis elidunt. Recte igitur a Platone educuntur ex ea civitate, quam finxit ille, quum mores optimos otoptimum rei publicae statum exquireret. At vero nos, docti scilicet a Graecis, haec et a pueritia legimus, et discimus; hanc eruditionem liberalem, et
XII. Sed quid poetis irascimur 7 Virtutis magistri
philosophi inventi sunt, qui summum in aluin dolorem dicerent. At tu adolescens, quum id tibi paullo ante dixisses videri, rogatus a me, Etiamne maiuS quam dedecus 3 verbo de sententia destitisti.) Rogo ε hoc idem Epicurum: maius dicet esse malum, mediocrem dolorem, quam maximum dedecus; in ipso enim dedecore mali nihil esse, nisi sequantur dolores. Quis igitur Epicurum sequitur dolor, quum lio ipsum dicit, summum malum esse dolorem, quo dedecus maius a philosopho nullum exspecto 2 Quare satis mihi dedisti, quum respondisti , maius tibi videri malum dedecus, quum dolorem. Hoc ipsum
ΕΦ. - Forsan sensus est: uno sul lato verbo , sententiam tuam correxisti : et et avis primum dixisses dolorem summum malum esse. luma me admonitus, solum dixisti, dolorem malum esse. ED. D. ιγ Ernestius e conieetura reposuit roga. Sed sensus est: Si rogo hoe idem Gisiarum , ut modo te rosaMi.
540쪽
LIBER SECUNDUS , CAP. ia 535 enim si tenebis. intelliges, quam sit obsistendum do
lori. Nec tam quaerendum est, dolor malum ne sit, quam firmandus animus ad dolorem serendum. Con-
quasi de verbo, non de re laboretur. - Quid me
luci pis , Zeno 3 Nam quum id, quod mihi horribile
videtur, tu Omnino malum esse negas , Capior, et scire cupio, quo modo id, quod ego miserrimum existimem, ne malum quidem sit. - Nihil est, inquit, malum, nisi quod turpe atque vitiosum est. Ait ineptias redis. Illud enim, quod me angebat, non eximis. Scio dolorem non esse nequitiam; desine id
interesse. - Nunquam quidquam , 4 inquit, ad beate quidem vivendum, quod est in una virtute Positum ;sed est tamen reiiciendum. Cur 3 Asperum e St, COntra naturam , difficile perpessu , triste , durum. XIII. Haec est copia verborum, quod omnes uno verbo malum appellamus , id tot modis posse digere. Desinis tu mihi, non tollis dolorem, quum dicis asperum , Contra naturam, vix quod ferri tolerari quo possit: nec mentiris; sed re succumbere non oportebat, verbis gloriante in , dum si nihil bonum, nisi
i Sie Benilei. Davis. Een. Wols. et eo axentiunt e d. Cebhardi quin- qne Beg. Eliens. duo Petrens. Bah. Balliol. v. lgo ratiuneralia. set Ille agit Cieero paries h minis , qui amet persuaderi sibi , in dolore malum non esse. I inqu evior perinde valet ae ineseor. Pa
I ambitius eontra librorum si .d in edidit Nihil uni. tiam. 5) Et eerie Stoietis re auecumbit. qui , quum negat dolorem malis messe . concedit eum esse rem duram . tristem. asperam e nare nihil aliis 1 malum est , quam quod durum , triste , asperum. ED. P. 6 Partieulam dum post gloriantem delevit Lambitius. Davisius mu-lehat : gloriantem; dieis enim nihil hontim. Sed in vulgata diei, intelligi potest ex anteeedentibus quum ducis