장음표시 사용
71쪽
intermedio Consessarii uti voluerint poenitentes ad restituendam rem alienam, ne se ipsi prodant, non dedignetur Consessarius: testimonium tamen pecuniae vel rei acceptae ab eo cui fuerit restituta excipiat poenitenti exhibendum. Quando autem aliquid est in pios usus convertendum, si summam libellarum sex excedat, Ordinarii arbitrio et dispensationi ex veterum Patrum instituto, et priscis moribus reservatum intelligatur. XVI. Sollicitationis crimen utpote gra issimum exhorrescant Poenitentes a Consessario ad turpia sollicitatos moneant de obligatione sollicitantem ad Ordinarium denunciandi. Participem, seu complicem in peccato turpi absolvere non audeant, secus irrita esset absolutio. Quae Pontifex Maximus de potestate ademta Consessario complici in peccatis turpibus optime decrevit si in opportunum iudicamus ad eos etiam extendere, qui venesciorum, Sortilegiorum, abortus procurationis sive opera, sive consilio, essectu etiam non secuto, cum poenitente participes fuerint. Advertant praeterea Consessarii, etsi humaniter cum poeni- Lentibus agere Oporteat, a nimia tamen familiaritate, cum altero sexu praesertim, esse abstinendum: ab ipsarum idcirco domibus frequentandis, etiam collationum spiritualium causa sibi temperent: prolixas immo in subsellio ipso consessionali cum muli ribus de rebus spiritualibus sermocinationes devitent. XVII. In peccatorum consessione audienda caveat Sacerdos, ne aliquo oris, Vel corporis signo gestuve, irae vel stuporis vel aversationis indicio occasionem incaute adstantibus ostendat suspicandi, gravia et portentosa sibi aperiri peccata. In operibus satisfactionis, tum ad praeteritorum criminum vindictam, tum ad novae vitae custodiam, et infirmitatis medicamentum, eam
sectetur rationem, quam, Spectatis Peccatorum numero, gro
si Constit. Sacramentiam Poenitent. et .6ostolici muneris.
72쪽
tate, poenitentis flatu, conditione, sexu, aetate, doloris etiam maiori, vel minori vehementia, spiritus, vel prudentia admonu rint; ita ut nunquam pro occulto crimine publicam poenitentiam iubeat; et ex Tridentini Concilii sententia non videatur Consessarius peccatorum Particeps seri cum poenitentibus, indulgentius, quam aequum Sit agens levissimam reparationem pro pergravibus delictis praescribendo. IIoc quoque data opera observandum volumus, ut quum eleemosynarum largitiones Consessarius sive saecularis, sive regularis in satisfactionem iniungendas autumarit, nunquam sibi Vel suis, vel Ecclesiae suae applicari aut iubeat, aut suadeat: neque ipse sibi eas distribuendas sumat, sed poenitentium arbitrio faciendas omnino relinquat. Si tandem Missas pro poenitentia decreverit, ne illas quidem sibi vel Ecclesiae suae addicat, ne propriae utilitati Parochus
vel Consessarius studere in Suspicionem Vocetur.
XVIII. Iniuncta salutari poenitentia, ac elicito a poenitente Contritionis actu, absolutionis formam, quae in Rit. Rom. praescribitur, submissa voce, distincte tamen, et gra iter pronun- tot Consessarius, es sciatque ut interim poenitens nihil recitet, sed audiat sibi absolutionis sententiam Proserri. XIX. Peccata omnia etiam levissima, nulliusque ut ita di- Camus, momenti, in Consessione patefacta, religioso silentio premant Consessarii sub poenis per Canones constitutis. Si e re erit, ut prudentioris consilium sit implorandum, caute admodum, generatim, supressaque causa id assequantur. Si poenitens sponte, ultro, liberrime, nec rogalus assentiatur, Consessarium de auditis extra Consessionis tribunal loqui, data lacullate utatur quidem, quandoquidem res urgeat, et poenitenti hoc expediat; prudenter tamen, ac in verba conserat paucimima. D mum, si poenitente postulante auditae Consessionis dari scriptum
t Stimonium contingat, ut omne vitetur secreti violandi periculum, et ne mentiatur, sancimus Consessarios omnes hac uti formula:
73쪽
N. N. in Panoecia N. F. habitantem, meoque munere Sum functus. N. N.
XX. Quoniam vero omnibus, Sic maxime necessaria est Consessio in aegritudine constitutis, propterea Ρarochus saepe in sacris concionibus, domesticos omnes, assines, et familiares quorumcumque aegrotantium Obsecret, ut de infirmitate quamprimum certior evadat. Monitus illico iacentes invisat etsi graviter non decumbant: si enim haec consuetudo obtineat, metum illum excutiet, quo saepe infirmi commoventur dum Ρarochum ipsos adeuntem intuentur. Praerepta occasione prudenter infirmos excitet ad Consessionem peragendam: et si gravior ingruat morbus, videat an poenitens indigeat consessione generali, ipsumque paterna cordis effusione adiuvet. Quod saciendum curent etiam Consessarii caeteri tum saeculares, tum regulares, quibus insuper mandam , ut audita a groti Consessione, vel Parochum eadem die verbis commone- faciant, vel testimonium apud infirmum linquant eo exaratummodo quem supra exhibuimus, ut Parochus de consessione certior laetus, caeteris Sacramentis, quum viderit expedire eum
XXI. Medicae etiam, et Chirurgicis artis Ρrofessores severissimum urget mandatum, et spiritualis poena manet si in nisi praestituto tempore infirmos de morbi gravitate monitos reddant;
tum etiam nisi ab aegri curatione abstineant, quum eo peree tum est, ut post triduum etiam monitus consteri renuat, quemadmodum iureiurando spoponderunt. Animo bene insitum gerant, Ecclesiasticae Constitutioni obsequentes non sore si mIos segrotos in mortali aegritudine adactos de consessione monerent Nam praeter spirituale Periculum. , cui insimi exponuntur,
iὶ Inu . III..iu Conc. Lat. 4.' S. Pius V. Const. Super gregem a Mart. 1566.
74쪽
gravissimo insuper timore ipsi assiciuntur, dum noverint ex nun-eio, morti se pene certissime esse destinatos.
I. A mantissima Mater nostra Ecclesia, ac benignissima fragilitatis nostrae adiutrix et curatrix, a vetustis usque temporibus usa potestate sibi a Christo tradita, Indulgentiarum thesauro temporalem poenam, quam etiam deleta iam caepa divina iustitia exigit, nonnunquam minuit, aliquoties plane relaxat. Indulgentiae tamen non ad fidelium torporem fovendum, sed ad infirmitatem levandam conceduntur. Animarum ideo Rectores siteles doceant, i ut dum eas assequi nituntur, orationi simul, ieiuniis, eleemosynis aliisque piis operibus incumbant: ipsos quoque monitos velint ad Indulgentias lucrandas reposei veramae sinceram male anteactae vitae poenitentiam; et propositumessicax et tenax Divinae Iustitiae pro viribus iri satisfactum, et demum de satisfactoriis operibus in Indulgentiarum Brevibus verba apte habeantur. II. Ut tuto incedant Parochi, et ne inter tot exortas quoad Indulgentias quaestiones haerere contingat, EncFelicam Bene dicti XIV ij, et S. Congregationis decreta attente reFOl aut, ac in primis Pontificiam Bullam aut Breve, cuius verba tantum norint valere quantum Sonant.
Animadvertant etiam cautum esse a S. Congregatione a) S eramentalem Consessionem, quando in Brevibus Indulgentiarum apponitur, peragi omnino debere ab iis quoque, qui lethalis
75쪽
III. Ut facilior pateret via fidelibus ad Indulgentiarum assecutionem, S. Congregatio tria edidit decretar ' In eorum gratiam, qui frequenti Consessione Animam student expiare semel saltem in hebdomada, nisi legitime impediantur: isti si nullius Iethalis noxae a se post ultimam conses-Sionem commissae stimulo pungantur, omnes Indulgentias consequi valent etiam sine actuali praescripta consessione i).2' Statutum est, tum Sacramentalem Consessionem, tum Εucharisticam Communionem ad Indulgentias lucrandas suffragari
posse, si in vigilia sestivitatis peragantur sax5' Quandoquidem ob Consessariorum paucitatem, frequenti exhomologesi Fideles nequeunt expiari, si intra hebdomadam festivitatem praeeuntem illa suerit peracta, reliquis conditionibus expletis, ae mortali culpa deficiente, ad hoc pariter pollere in
Hisce tamen indultis nihil innovatum est quoad Indulgentias Iubilaei, aliasque Iubilaei instar concessas, pro quibus et Consessionem, et Communionem statuto tempore capessere ea neceMB.
IV. Lucrifieri possunt plures Indulgentiae et plenariae eodem die, aut geminis continentibus diebus, ex. gr. altera Pro Se , Pro defunctis altera, una tantum peracta Sacramentali Conse sione et Communione, dummodo caeteris praescriptis operibus
sit obsecundatum Quando in Brevibus iniungitur Communio, et alicuius Ecclesiae visitatio, non requiritur, ut Eucharistia in illa suscipiatur Ecclesia. Indulgentia tamen, si transferatur sestum, minime transfertur, sed fixa tali die permanet 5 . Celebrans in altari privilegialo ea die, in qua Rubricae haud sinunt sacrificia desunctorum offerri, assequi Indulgentiam potest plenariam pro defunctis etsi celebret in sesto Sancti alicuius si).
76쪽
TI Die commemorationis omnium defunctorum, secunda nempe Novembris, pro Indulgentiarum consecutione, Sacrum in quocumque Altari sat, iis aequiparatur, quae in AItari privilegiato celebrentur si). V. Meminerint Parochi Indulgentias pervulgare, de quibus sive in aliis huius Synodi titulis, sive in Di creano Ordine,
quem Kalendarium vocant, passim monentur. Diplomata Indulgentiarum naviter tuenda in Archivio intendant. VI. Novas Indulgentias a S. Sede comparatas nemo, etiam Begularis evulgare in Dioecesi Nostra praesumat, nisi Apost licis litteris Nobis prius exhibitis ae recognitis, eas pronunciandi veniam scripto suerint adepti. Summaria pariter Indiagenuarum edere ne liceat, nisi a N bis collata, et subscripta. VII. Regulares tandem monitos iubemus, quibus facultas ab
Λpostolica Sede lata fuit solemniter populo benedicendi Romani Pontificis nomine cum Plenariae Indulgentiae elargitione, ipsis esse vetitum ea uti facultate quo die Nos Pontificiam eiusmodi Benedictionem iuxta Apostolicnm Indultum solemniter populo
Caeteris autem diebus Pontiscia liberalitate uti poterunt, minime vero absque scientia, et permissione Nostra seripto impetranda, et priusquam per publicas promulgationes populus de Benedictione stata die elargienda certior sat, vel si edicta huiusmodi praetermittantur, triduo saltem ante ipsam Benedicti nem litteris pariter sollicitanda03.
77쪽
I. i lori commune hominis est, et lata in eum mortiS Sententia ab eo Iudice cui refragari nemo potest. Sed Filae ac mortis arbiter clementissimus, cum extrema virium desectio supervenit, in ultima corporis et animae luctatione ineffabile nobis adiumentum suppeditavit quasi supremum morientis fidelis spiritum ipse
excepturus. Cum ergo ab innumeris etiam integra aetate vexemur infirmitatibus atque angustiis, atque undique ab aerumnis in hoc mortali curriculo circumdemur, a nulla tantopere angimur sollicitudine, quam ab anteactae vitae recordatione, tunc, cum lethalum anhelitum trahentes, extremum diem sumus expleturi. Deus vero, cuius insinitus est misericordiarum thesaurus, vitae quoque nostrae sinem tamquam firmissimo quodam praesidio, atque solamine communivit per Extremae Unctionis Sacramentum, quo aeger roboratus adversus diaboli insidias consistere, morborumque crueiatus facilius serre Taleat; quo Peccatorum reliquiae deleantur, simulque caeleste pharmacum, et animae. et corporis saluberrimum, in formidando agone asseratur.
II. Consulant ideo Parochi, ut fideles maximam huiusce Sacramenti vim, utilitatem, immo necessitatem percipiunt animo, et Apostolico eius suscipiendi praecepto adhaereant: saepius de
hoc Sacramento ad populum sermocinentur, eiusdemque naturam ac multiplices effectus accurate exponant.
III. Λnte Extremam Luctionem Poenitentiae Sacramenta, et Eucharistiae ministrentur, nisi inopinus morbus in aegrotum
ingruerit, et secus agendum suaserit.
Parochi, vel ab eo delegati Sacerdotes eius conserendi ο Cium soli obtinent: neque ullus alius etiam Regularis id praesumat, nisi sorte iis descientibus, et gratissima instaute necessitate.
78쪽
Vulgi errores evellant, atque madeant tunc illud esse suscἱ-piendum cum aeger adhuc nitido spiritu atque integris sensibus potitur, ut uberiorem Sacrae Unctionis fructum hauriat, nec disserendum cum, d sperata omnino salute, vita et sensus evanidi se coeperint. Si aliter, in gravissimum peccatum offendere Patres Catechismi Concilii Tridentini Auctores pronunciaruuti Nos eorum vestigiis sanctissimis insistentes, si cuiuspiam Pastoris desidia quempiam Sacro oleo minime sirmatum decessisse noverimus, haud hoc sinetur inultum. Eodem durante morbo, non iteretur, nisi sit diuturnus, et aegrotus, qui istas esset convalescere iterum in mortis periculum relabatur. In eius ministratione sollerter serventur, quae in Rit. Romano praescripta leguntur, et partes S. Oleo linendae ob reverentiam a sordibus
IV. Sacerdos Sacrum oleum delaturus observot pariter, quae a Rituali praescribuntur, iis omnino praetermissis, quae a S. Congregatione vetantur per decretum diei 23 Ianuarii 4G0G quod extat in nuperrima Decretorum Collectione Romae sui, felici recordatione Pii VII edita, quo sancitum: Extremae Unctionis oleum solemniser cum superpelliceo et laternis ad
infirmos deferendum non ESSE.V. Si infrmi domus valde ab Ecclesia distet, Oleum Sanctum eodem, quo Sacram Eucharistiam tempore, seorsim tamen, quandoque deserre licebit. - . Neque solo laboris minuendi intuitu statim post Communi nem aeger inungatur, sed quum grave periculum imminere deprehendatur; nunquam taedeat Pastorem animarum etelo flagrantem, Saepius aegrotantes invisere, posthabita caeli inci
mentia, et itineris dissicultate. I. Ministrato Extremae Unctionis Sacramento, ne Parochus
reputet a se Omnia munera esse absoluta; sed curam spiritualem infirmi ad extremum usque vitae exitum PrOSequatur.
Pastorali sollicitudine, affectuque paterno in illo tribulationis
79쪽
puncto consolatione eum Permulceat, atque sustentet, et verba blanda aeque ac sidem et renunciationem mundo spirantia, Per
intervalla adhibeat. Ad peccatorum detestationem excitet, absolutionem, et Indulgentiam in articulo mortis, quam ab Apostolica Sede Nobis concessam Parochis, Ρroparochis, oeconomis consuescimus subdelegare, impertiatur; preces tandem ab Ecclesia institutas recitando, morienti adsit, et auimam fugientem comitetur. VII. Quoniam interdum non raro contingit, Ρarochum ad alia
haud minus gravia ministerii ossicia arcessi, monemus propterea, et obtestamur omnes et singulos utriusque Cleri Ministros, ut Pastoribus memorata spiritualia auxilia in agone mortis colluctantibus impertiendo, operam auxiliarem naFare ne gra entur, et se se libenti animo paratos ostendant, ne tu vacuum gratiam Dei recepisse videantur. VIII. Sacrum infirmorum oleum, sieut et eaetera Chrisma iis, et Catechumenorum appellata, veteri combusto, quotannis
Α Nobis propterea, sive a Sacerdotibus in Metropolitana iussu Nostro eadem distribuentibus quotannis seria in Gema Domini olea Sacra Vicarii Foranei accipiant, et per totam serium sextam Parochis Vicariatus per eos, qui Sacris Ordinibus iam
sunt initiati si haberi possint dispertiautur, ut in Sabbato Sancto novis quilibet oleis uti possit.
Regulares etiam, qui ad suos tantum hoc Sacramento roborandos S. Oleum habent, a Nobis comparent, nee aliunde ut Ecclesiastica lege obstringuntur. IX. Sicut Sacrum oleum Spiritus Sancti invocatione sancti-seatum est, hinc semper erit asservandum in Ecclesia in armariolo a cornu Evangelii Arae maioris panno violaceo obducto, seris clauso, inscripto foris titulo: Oleum L morum. Ibi iuvaseulo argent , quod in ampliori lignea pyxidesa serico pariter xiolacei coloris sacculo conclusa comprehendatur, Oleum
80쪽
Sanctum gosΠpio circumducto, custodiatur, quae omnia continue
Si vero Ρaroebialis domus ab Ecclesia dissita sit, ut ocius ins is opitulari possit, Parochis veniam indulgemus, ut et aliud
olei infirmorum vas penes se tueantnr in nobilioris cubiculi senestella, vel pluteo ad hoc operis constructo, Fiolaeeo Panno Superinducto, et seris clauso, noctu sumtaxat, et si quid p Peranter urgeat, atque in solis temporum angustiis adhibendum. Nulla occasione vel praetextu sancta haec vascula a lateis Tiris, et a sortiori a mulieribus attrectari sinantur.
CAPUT AV. De Sacramento Oramis. I. Quemadmodum Deus in veteri lege Τribum Leviticum
elegit, ut sacra saceret, Religionisque sui populi interpres esset, in nova Christus Redemptor Ordinis Sacramentum instituit, quo aliqui ex hominibus vocati secernuntur ad ea, quae ad Deum pertinent, ut pro peccatis dona, et sacrificia Osserant, ut facti Dei adiutores Sacramenta conserant, saluti animarum prospiciant; et qui inter humanam fragilitatem, poenitentiamque labentium, et aeternam misericordiam compositores conciliato
Hinc late patet quam excelsum verendumque sit Ecclesiasticum Ministerium, quam admirabili potestate et dignitate per ordinis Sacramentum Sacerdos insignitus incedat; et quanta morum integritate, prudentia, et doctrina, quin immo omnigena irtute eos sulgere Oporteat, qui per varios ordinum gradus ad Sacerdotium ascendunt. Quapropter maximi refert, ut ad optimam Ecclesiasticorum educationem animus praesertim accommodetur.