장음표시 사용
181쪽
pitu quodam, qui κερχνος dicitur . respirant. Fit hoe . propter obstructionem Pulmonis, ac Praecipue asperarum in eo arteri anim, ut ait auctor in quarto Bia- Mostices libro; accidit Theophilo medico: curare autem illos oportet perinde ac orthopnoicos.
Be voers defectu. boli desectus Iocum obtinet in apoplexiis et caris , similibusque aliis et una cum istis morbis curatur. Fit autem praeciΡue ex perforatione corporis i. e. thoracis. Accidit enim interdum ut in bello quis vulnus in thoracem accipiat et foramen inde remaneat, Per sd miritus evadit nec vox fieri potest. At si quidem is utroque Iatere vulneratus est , a dextro et sinistris: Vox extinguitur i sin ah altero tantum, dimidia superes maliam autem insanatale.
Be Peripneumonia. Peripneumonia Dulmonis est inflammatio; qua la borantes et labricitant et clissiculter spirant et in sus socationis periculo versantur. Praecipuum signum ba bent genarum ruborem: morbus autem perniciem ad seri: neque enim medicamen obserri sinit, quum I in Respicit liistoriam GALENDv inter et ANTIPATRUM, qu 'legulis in lino lib. IV. iis Dei, a re is i de Theophilo ibi nillil, quod sciam; quare ista συμβέβηκε-- ἐστρΗ . Rm Pro notula, olim adscripta, deinde in textum in
182쪽
Περὶ ἀφων. ς- ν φωνία γίνεται ἐν ταις ἀποπληξίαις καὶ κάροις καιτοῖς τοιούτοις, καὶ συνθεραπεύεται τοῖς εἰργένοις πάθεσι ' γίνεται δἐ ἐξαιρέτως διὰ σύντρησιν τού σωματος ἰητοι τού θώρακος ' δετι γὰρ ὁτε τις τιτρώσκεται ἐν τῶ πολεμω κατὰ τον θώρακα καὶ μενει όπη , κἀκειθεν ἐξερχεται το πνεsμα καὶ ου γίνεται φωνή. αλλ' εἰ μένεκ τῶν δύο μερῶν τρωθη , τού δεξιοθ καὶ τού δεις. esi , γίνεται ἁφωνος ' εἰ δε εκ τω ἐνος γίνεται οἰφωνος Ἀ
Περιπνευμονία ἐςὶ φλεγμονη τοὐ πνεχμονος ' οἱ δε τοιούτοι καὶ πυρεττουσι καὶ δυσπνοοεσι καὶ κινδυνεύουσι
πνιγηναι' ἐξαίρετον δε σημεῖον εχουσι - τὰ μῆλα -ο
προσώπου ἐρυθρα ειναι' εστι δε ὀλεθριον τὼ πώθος , ' οὐτε γὰρ προσενεγκαι βοήθημα δυνατὀν, οὐ γὰρ μενει
2ὶ En praestantem medicuml praeclarum scilicet praece Pium peripneumoniam φέσει παραχογρεῖν l Sed respicere videtur ad id, quod habet GALENUs de ulceribus pia monum V. 8. Q πια. πια . . .
183쪽
- 162 hocce nec verduret lWae re irationis motu: naturae igitur permitieulus.
De pΛι4ιsi. vel tabe. Phthisis ulcus est in pulmone coniuncta eum mariscore et gracilitate totius corporis: signa habet praecipua, ungues illorum aduncos fieri, i. e. longiores et .magis incurvos sicuti aquilae vel vulturist signum eat etiam tussis et spulatio Puris sanguinei et spumantis ex ipsa pulmonis substantia corrosa: interdumbronchia putrescentia educunt: malum Curandum nutrientibus, lacte asinino aut muliebri et alimentis boni sueta. v. c. testes gallorum maxime illis prosunt, vel esdra et theriace, dum modo iuvari Possent: malum enim sanationem non admittit.
Sanguis e multis locis educitur: interdum enim vomitu redditur et morbus hepatis est perniciem adserens: interdum tussi; ac siquidem spumosus et uibus est, vel flavus, e pulmone Prodit: sin niger e septo
transversor in his affectionibus prorsus abstineudum est balneis et vino et exhibendus trochiseus cum corallio, vel remedium, quod Dum rubi succo Parris tur, vel symphytum cum holo armenio; quibus si nihil proficias vena secanda vel cucurbitae sanguinolentae adplicandae, si vires sinant. I Σφα eorῬῶ, quod in Lexicis' desideratur, nil aliud
184쪽
Φθίσις εςὶν ελκος ἐν τω πνεύμονι μετὰ συντήξεως καὶ λεπτυνσεως Oλου τού σώματος ' σημεια δε εχει ἐξαιρέτως μἐν - γρυπωσθαι τους ονυχας αὐτῶν, τουτέςι - μα-
κροτέρους γίνεσθαι καὶ κυρτοτερους ἄσπερ ἀετω η γυ- ρ) ' ἐστι δἐ καὶ λ βησσειν καὶ ἀνώγειν αιματῶδες πῖον και αφρῶδες ἐξ αυτῆς τῆς Ουσίας του πνεύμους διαβιβρωσκομένης ' δἐ ὁτε βρογχον ἀνίπουσι σηπομενον. τωτo δἐ δνειον γαλα ῆ γυναικεῖον δεῖ τρέφειν κώ- ευχνα, οῖον ορχεις ἀλεκτρυώνων, ἀφελεῖ ἡτους τὰ μέν - , ῆ Dδρα και η θηριακὴ, ει δρα δύναιντο ἀφελ ναι' ἀνίατον me μι is παεις.
185쪽
Be pleuritide. Pleuritis inflammatio est membranae costas inliis succingentis et investientis. Signa autem pleuritidis, quae dicuntur a dogmaticis Dathognomonica, quavior sunt numero: tussis, dissicilis respiratio, febris acuta , dolor punctorius: est autem dolor punctorius, quasi lapillus in aquam iniectus circulum facti phrpetuo in-
CresCentem et a centro fugientem. Et initio quidem decoctis uti oportet hyssopi, glycyrrhietae, similibusque . extusque in latere somentis et sacculis: interis dum Venam quoque secamus: temporis tractu tenuem victus rationem instituimus Ptisana V. C. utentes.
186쪽
υδατι ' ποιήMιε κύκλον, cuὸ μεγεθυνομενον . καὶ φεύγοντα ' αεὶ τὰ κέντρον --υ , καὶ δει καταρχὰς μεν ζεματίοις χρη- σθαι υσσώπου , γλυκυρίζου καὶ τῶν τοιούτων , ἐξωθεν ἐπι , της πλευρος πυρίη τε καὶ σακελλισμοις.' ἀςι δἐ aοτε φλεβοτομουμεν ' προκοπτοντος δέ του ' N4νου λεπτα. πάνυ διαιτωμεν , οῖον πτισώνη χρώμενοι.
ριαλείφουσι τὀν πνευμονα. lam vero illud tenendum est, sermonem esse de membranis et eartilagitiibus glabris, humidis, quae partes non inepte dicitivatur; itaque ego, sic iussico υπειληφότος l ab ἡ-λα β4νεινὶ prorsus reiiciendum esse : υπαλείφειν et νειν contra recte habere, modo Sedem propriam occupent. Sic recte dicitur επαλείφοντα τοὐς σπονδυλους sed dubito an recte dicatur το ςδμα επαλθέρνων κM τὸ - που ' Gομάχου ἔσωθεν. - Haec propterea appono ἰ quod de hoc usu verborum υπαλείφειν, ε αλειφειν, περιωιει- τειν in Lexx. silentium est.
187쪽
- Empyema ab Hiimos rate dicitur, quum pleuritis diutius persistens non dissipatur sed in pus mutatur: quihus id accidit, hi tussiunt et Ρus mali odoris . edu- eunti quodsi . velis distinguere utrum pus sit, quod educitur, an situita, magna enim inter utrumque giis militudo, in prunas iniice, ac si quidem foeteat in gens amr, Pus est, sin minus pituita. Hanc enim dignoscendi notam in Aphorismis tradidit HippocaA .: pus autem intus colligentes iiivat quoque actio. dum succus glycyrrhigae eum chrysiatico.
Cor neque inflammationem. neque abscessum. ne que ulcus, neque aliud quid huius generis patitur; Praevertit enim mors, quum Dars sit Ρrinceps: at in febribus cor calefit, quare febrim pellentia medicamina illi ipsi admovemus et magnae arteriae, quae ad subagum sita est: cuius rei causa stomacho etiam in febribus illa remedia adplicamus, ex ovo et rho vino et Ptisanae cremore, idque genus aliis.
Sin . vocatur fortasse χρυσοκόμο. de qua cons. DI' ς IV. 55. vhi interpoli. χρυσῶσιν etiam vocant et
189쪽
ia est, ubi quis cibos non appetit; hoc fit tum propter debilitatem et resolutionem stomachi, tum WHiler inllammationem: . quare morbos stomachicos bos appellant. Utendum autem . cum succo malorum Par in athanasia et extus imponenda Iacobaea autridaeum etsimilia, inprimis etiam lamenta cum cha motallis et absynthio: cilai sint adstringentes, punica mala et mala in universum. Cap. II.
Bulimus persecta est anorexia, quum quis cibum omnino non appetit: sit autem non amplius e calida in-wmperie et resolutione Ventriculi sed e refrigeratione et vitae desectu, utendumque admodum calidis veluti gingibere, pipere, remedio quod cum calaminthai Paratur, et eo quod cum tribus Piperibus: extus vero
emplastro διὰ δαφνίδων dicto. Cap. ΙΙΙ.ne ametitu canino. Caninus appetitus est, quando praeter modum cibos expetunt et semper Cibum sumentes, sicuti canes. non saliuntur. Oritur hic morbus e frigido humore
190쪽
Περι βουλίμου. Βούλιμος ἐςιν η παντελὴς ἀνooεξία οταν μηδολως ἐφέηταί τις τροφῆς ' γίνεται δἐ Ουκέτι ἐπὶ θερμοτητι καὶ ἐκλύσει ςομαχον, ἀλλ' ἐπὶ ψύξει καὶ νεκοωσει, καὶ δεῖ τοῖς θερμοῖς αγαν χρῆσθαι, oroν ζιγγίβερι, πέπερι, τω διὰ καλαμίνθης, τῆ διὰ τριῶν πεπέρεων , ἐξωθεν δi τῆ διὰ δαφνίδων.