장음표시 사용
91쪽
vetus homo, sed interim ipsam inhaerentem Concupiscentiam ira, ne re donec sanet ι omnis infirmitas nostra pro ciente renovatione interioru4 minutae die in diem, cum exterior induerit incor ιιptionem, ut loqui tui Augustinus lib. i. denupt. o G. cap. a I. VII. Concupiscentiam quae
remanet in baptizatis, sive regenitis, esse vere proprie concupiucentiam originalem , licet ablato jam reatu illius per sanguinem Christi ipsis non imputetur amplius ad condemnationem. In eis enim q. regeneramur in Christo, cum remissionem accipiunt prorsus innium peccatorum, inquit ibid. Augustinus cap. ab . utique necesse est ut reatu etiam
h qvis cet adhu mauentu concupiscentia remittatur, ut in peccatum non imputetur. Etenim ille fundia qui remanet aversionis a Deo, ille vere fundus no trae calam: tatis, illa assectio qiuadam mala qualitatu sicut languor, uti dicitur Augustino . illa sax adhuc sumans, quae denuo facile accenditur, cum non sit ex Patresed ex in do I Joh: Ii,i6 eo ipso inter mala moralia adeoque ieccata proprie dicta debet computari, ex Augustini Jans enitarum principiis Quapropter illam concupiscem iam remanentem in baptizatis etiam Deum odisse ex Augustino iri sal. 3I. cogitur agnoscere Becanus de pecc Orig. quae . 3. Igitur doctrina ipsa Viri Docti vera est, sana , etsi eam minus explicite proposuerit quod non auderet palam directe Conciliabuli Tridei
lini Anathematismis refragari, quamvis illos ex suis Principiis dete stetur ac detestari debeat.
Uinstar Similitudines illustrant, non probant. Non enim Concupiscentia in regenitis substantialiter manet inquit Augustinus P. S. sciat orpus aliquod aut stiritus, se assccti est quadam mala qualitatis sicut languor. Interea duplex iacta militudo potest spectari vel quoad
concupiscentia reatum, vel quoad peccati inhabitantis dominium Wregnum. Ille est ita ablatus quoad actualem obnoxietatem condemnationi , ut tamen semper remaneat obligatio ad poenam ii tau primo Reatus potenti tis. dici potest idest meritum intrinsecum pruna , Hoc vero ita est sublatum & extinet uin, ut tamen seposita
Gratia Dei cohibentem sanctificantes, facillime posset reparari. Quo illud spectat Augustini lib. a. pecc. merit. cap. ab Illud pracipue
attendere ac meminisse debemur, tantummodo peccatorum omnium poenam pem sectan queremissiovem baptisma eri, hominis vero qualitatem non totam muna com nutar . Nemo repente sit sanctissimus. a. 4are
92쪽
Ut nos in humilitate contineatri nobis olim in coelo det coronam victorie, Nulla autem obtinetur victoria quin pugnetur nec pugnatur, quin hostes sint. Est vero Concupiscentia ille hostis contra quem continuo pugnare debemus Morbus est qui non nisi paulatim sanatur,4 ex quo non nisi in Coelo perlaete liberamur.
Vt ηοι in Hec ostendunt nec Concupiscentiam potuisse convenire homini integro, ut volunt Jesultae assertores pura naturae ex Pelagio, eam qua in regenitis remanet esse adhuc peccatum, contra quam statuunt Patres ridentini, quandoquidem coerceri , impugnari Quinci debeat per Gratiam. Etenim ut nihil hostile cim pugnandum potuit inesse homini integro, ita quicquid tale est in regenitis, yitiolum ieccaminosum censeri debet.
q. stumam sunt essectus Concupiscentia '
Sunt omnes motus inordinati quibus ferimur ad amorem de
Duitionem Creaturarum. Sunt omnes Supra enim monuimus Concupiscentiae nomen hoc Ioco ad rei veneree appetitum non debere restringi. Et fruuionem ruti enim licet illis, frui non licet. Nam frui os amore alicui rei inhaerere propter seipsam se, si autem, quod in usum venerit, ad id quod amas obtinendum referre, Augustino finitore lib. i de Act Chri I. cap. . Ideo Jansenius lib.a deflatu nat. p. cap. id id suscipit probandum, quod Creatura rationatu nulla re creata frui potest, secundum doctrinam Catholicam. Huc diserte facit locus Paulici Cor: x, 3 i. Sive manis ducatusve bibitu, sive quid facitis, omnia ad gloriam Deiscite.
Peccata non sunt nisi illis consenserimus,m cum relistimus sent occasiones meriti. Peccata non unt Hla iterum Vir Doctus, voluit cum meliori bus sapiendo loqui tamen cum vulgo. Noli sibi tam turpiter con . a tradicere: h
93쪽
tradicere, ut pertendendo Concupiscentiam habitualem et se Nec tum morte aeterna dignum , neget tamen absolute esse peccata illius actu sis motus aut sibi imaginetur mali corvi malum ovum non esset Etiam Paulus regenitus illos Concupiscentiae motus ceu malos ieccaminosos in se ipso detestabatur Rom via I . 3. I 6.& seq. Imo in Ian senitarum Schola Concupiscentiae motin etιam nisdeliberati sunt peccata, ut fuse probat ipse an senius de statu pura nat. lib., cap. i .ct seq. Alias enim ni mali essent, illis non resistenduli sed consentiendum oret. Huc facit illud Augustini lib. .. Iul. cap. I. Cur resi)titur Concupiscentiae, nisi ne inlleat Uideria mala: Quomodo igitur bona est ' nec non illud de nupt. ct cone lib. i. cap. 7 Agit aliquid oncupiscentia caritis sequando ton exhibetur ei vel cordis assensas ubi regnet, vel membra velut arma quibin impleatur quod jubet agit autem
quid , se ipsa desideria mala ct turpia e Non enim I bona o licita essent, eis
obedire prohibere Apostolae , dicens Non regnet peccatum in mortali vestro cor pore ad obediendam desiderijs hin. Igitur Author nostro peccata esse negantur hi motus cum illis resistitues, Primo quia quamdiu illis re- sititur, ac isti Babelis parvuli eliduntur ad Petram, tamdiu Concupiscentia abortit, nec potest peccatum consensu pleno vel etiam
externo opere consummatum parere lac: I, I . Is Quo facit istud Augustini in Psal. 36. Qui sunt parvuli Babyloniae e nascentes malimpiditates: c. Igitur ne cupiditas tequam primae consuetudinis robur accipiat, cum arvula est, Iide illam: Sed times ne elisa non moriatur, ad Petram elide: Petra autem erat Christia. Non sunt igitur ergo hi motus peccata. supple com summata, opere complet i quo sensu peccatum, ut partus, a concupiscentia illud concipiente distinguit Jacobus. Secundo, quia hi motus in regenitis qui illis resistunt per Dei gratiam Authori nostro non sunt peccata, quomodo ipsa Concupiscentia in regenitis peccatum non est; non quod non sit νομL , sed quod non imputetur illis in peccatum quippe quae reatu transierit, etsi ma
Sint occasiones Nomen Meriti catechrestice hic usurpari sensu frequentissimo apud Veteres, pro bono opere, ut etiam aliquoties in sequentibus Erot ba. 9 3. res ipsa loquitur. Etenim agnoscunt
isti Eruditissimi Viri, quod ubi plus est gratiae ibi minus sit meritici Verba ipsius Jansenio de Grai. primi hom cap. id haud pigebit annotare; ex quibus
94쪽
ex quibus constabit omnia merita proprie dic ais de condigna, quae Iesultae tantopere urgent, in Schola Jansenitarum , sive potius Gratiae plane evanescere Is ergo sic loquitur Quo fritum ni orem ludito supponit gratiam hin, a quo merces hvi expectanda est, ito minia rigor a justitia merisum est; idest tanto minus habet condignitatis ii contrariasu aliquid magis gratu datur, eo mercedu ratio invio rigorosa; ut vel hinc ineptiant Pontificiiqui merita operum constabilituri mercedem gratuitam nobis promissam solent urgere. Merces enim id prurie est quod verisive merit ex justitia debitum est juxta illud Apostoli, Si autemgratia jam non ex operibis, alioquingratia non estgratia. No est, s aliqui gratis alicui datur, jam non datur ex operibvisi re meritis, quia meritum repugnat quodammodo haec remictio addita est propter metum non Iudaeorum sed Pharisaeorum Meritoriorum in Papatu gratia deo alibi idem Apostolia, Et qui operatur merces non imputatur secundum gratiam, se secundum debitum quo diceret, Qui pus aliquod ex se facit non donatuni bi pergratiam alterius, illi merces datur non ut gratuita, sed tanquam debita, quia merces est id quod debetur unde ut tale sub illa confideratione repugnaergratia. Itaque cum omnia nostra bona opera omnes resistentiae nostrae carni peccato, in solidum, juxta sortes hos Gratiae defensores, Gratis Dei in nobis agenti debeantur, eo ipso nihil meriti proprie dicti, de condigno habent, nihil mercedis debitae consequuntur. Porro motus Concupiscentiae non ideo desinu ut esse peccaminosi vitiosi quod nobis cedunt in materiam vel occasionem meriti, idest boni alicujus operis meo grati cum potius eo ipso hostis sit malus, udd ei resistereis eum vincere bonum sit laudabile.
s. Licet-ne ullam creaturam propter seipsum amare s
Nona Hoc enim esset ponere Creaturam in locum Creatoris, eam faciendo finem nostrum ultimum & beatitudinem nostram; quod soli Deo convenit.
U. uomodo ergo bcet amare Creaturam '
Propter Deum, illam ad Deum reserendo, nec illa utendo nisi ex necessitate, aut animo satu taciendi ossiciis Charitatis: Cortuum
95쪽
ra citeta Pat cum Scholis, suum illi non adstringendo nec pro illa habendo amorem fixum, sed qui ab illa ad Deum transeat. Hoc enim esset J Fuse ostendit ansenius lib. a. des. uinat lapsa
passim, sed maxime cap. iρ. ao tum a priori tum an letior quod illι- citus sit amor cujusvis Creaturae propter ipsam, quo plenius ostendat omnes concupiscentiae motus quibus ad Creaturas revocamur, voluptatem ex illarum fruitione quaerimus, esse peccamino sis vitiosos. Ita autem volunt Eruditi Viri ostendere contra Jesultas, moncupiscentiae locum non potuisse dari in statu natura integrae , ita remotos esse vel persectissimos in via hujus vitae a persectionexim peccantia Pelagiana, adeoque ab ea operum justitia qua niti possint coram Deo , ut non solum propter incertitudinem propriajustitia, ut videtur concedere Bellarminus lib. s. de Iustis cap. 7. sed etiam propter certitudinem propriae injustitiae, cujus omnes qui se ad hanc offici normam exegerint tibi probe erunt conscii, tuti simum fit siduciam totum in Dei misericordias benignitate , omne miseritum in Christi merito Tatisfactione, reponere. Propter Deum D Vere enim de bene dictum ab Augustino, lib. i
de Civit. Dei, cap. I. Secernunt civitates duas amores duo Terrenam
scilicet, amor ui*βα ad contemptum Dei; a Iesem vero amor Dei, sique ad contemptum sui. Vide annotata ad Eros. 13.
Ignorantia, error, dissicultas agendi, wtandem mors. Og rantia' Haec tria priora, habent rationem poenae respecta Dei, hominibus peccato mancipatis, justo suo judicio de ne antis Iumen fidei, vires gratia ad bene operandum: Et ita sunt a peccat, Concupiscentia meritorie Sed quatenus ab eadem sunt emanative quasi illius vel partes vel nece illaria adjuncta respectu hominum ipsorum quorum sunt, habent rationem viti & culpata Vide Eph iv, 7.i8 9. In norantia hic intelligitur etiam simplicis negationis, sed in rebus scitu necessarijs, quas nescire nemo debet Error significat ignorantiam praus dispositioni : Dimultas agendi, supple bene, absolutam notat impotentiam, ut impotentia Opponitur
96쪽
opponitur potentiae privative, non vero positive, prout sonat potentiam diminutam. Est impotentia bene agendi, qualis est videndi non in myope aut lippo, sed in coeco. Ideo suo icco visum Gratiam Cliti iti esse necessariam homini non solum, quod volebat Pelagius, ad iacilius, sed omnino impliciter ad ea agenda quae bona sunt: Huc facit passim Scriptura Jer xi Di, as Matth via, 8. Job xv, 3.
Et tandem mori Eil igitur concupiscentia peccatum mortale, conta quam disputat Bellai minus lib. i. de amis . r. O .uu cc. cap. q. adeoque omnis illinc tio peccati venialisis mortalis ex natura rei, quae tantopere obtinet in Papatu , ideo venit rejicienda , quod mors sit stipendium peccati, eo ipso quod peccatum est Om: vi,2ῖ.
Distinguendum est Ignorantia facti particularis, nec non juris alicii us ab hominibus sanciti, nos excusat a peccato: EX-empli gratia is qui non jejunat, cum nequivit scire indictum rum quae nobis imponit ordo naturae, ut agnoscendi coleii di unum solum Deum, ac neminem laedendi, nos non excusat a peccato. Sic Ethnici minus illuminati, non desinunt esse rei ob Deum non cognitum, adorata idola, theum nous non potuissent: nam talis ignorantia est semper poena praecedentis peccati. Ignorantia fami Haec excusat nisi supina nimis, vel quod pejus
est assectata tuerit, aut agens ex ignorantia dederit operam rei illicitat. Ita non potest excusari ab adulterio, quae alium admiserit quam virum suum , hoc praetextu quod nesciverit virum suum non elle, ubi causae ulla suberam debitandi, aut suspicandi contrarium. Ita non potest excusaria parricidio, ut fallo pertendit Bresserus Jesulta, cuiuniis gregalibus quos sese citat lib. I de Consci cap. ia qui alium botmnem occidere volens, proprium suum patrem, etsi civi nesciverit
97쪽
ς Carecb. Orat cum Schosis, esse occiderit. Ita nullo modo excusatur, ut idem Bresserus id velalet ab adoratione teterrima diaboli , casu quo appareret forma crucius i , quia in adoratione cruci taxi dat operam rei illicitae o se exponit illi Satana illusioni per quam crucifixi sermam mentitus honores Di vinos consequitur prout nec ab Idololatria excusatur qui adorat ho stiam ut manu Sacriticuli putras esse Christum ε, quod prster ignorantiam juris, sit quoque ignorantia facti nimis supinavi crassa, eo quod ne levissim quidem praesumptione quis sana mentis queat sus picati vel crustum esse Christum, vel Deum esse id quod mandu-
Nὸ - jurii Iuris positivi ignorantia tum demum excusat a toto,s ad illius cognitionem nullo modo tenebaris ac omnin invincibilis illa fuerit , Alias enim etiam in foro externo, illud obtinet quod legitur in Sexto de Seg. juris, Ignorantiafacti excusat, non juris. Sed ignorantia Idem fuse docet ansenius lib. a. deflatu nat. Iapλι ap. a. seqq. Quod opponitur doctrinae Jesultarum ex Pelagio haustae , qua statuunt, ut ipsis objicitur a Sorbonistis in Thres Morali Iesuit. cap. 1. y. . non posse lethale peccatum esse ullam actionem nisi ab eo fiat qui viderit, noverit, penetraverit quicquid ei boni vel mali inest eo quod ante talem perquisitionem, reflexionem super
sit unde sequeretur nunquam ex ignorantia peccari posse. V agnoscendio colendi mori excusantur igitur ab Idololatria Pontificii re uitam graviter multipliciter impingunt in illud Juris natu ratis axioma Neminem praeter summum verum Deum, coli adorari debere: Et quis scit num forte Vir Doctus hoc exemplum expresse proposuerit in Catechismo Gratiae quo ejusdem Gratiaea mine, homines suae communionis indirecteaam gravis criminis admoneret, etsi ex ignorantia iuris non tantum nesciant se errare , sed insuper existiment in Creaturarum multiplici cultu religioso ipsius Numinis sanctissimam stam esse ut olim evenit Gentilibus
si si um nosse Nota est distinctio in ignorantiam vincibilem 5 in Vincibilem: Illam demum Jesulta agnoscunt culpabilem , hanc vero inculpabilem statuunt; unde in infidelibus, in haereticis, imo, utiloquuntur, in delibus multi pertendunt dari ignorantiam invincibilem
98쪽
nee culpabilem mysteriorum fidei, quod videre est apud LMartinum Bresserum . lib. I. Cousc. cap. q. to Eam vero ignorantiam in vincibilem faciunt in culpabilem , qui , ut Bresserus loquitur cap. o. Culpabilis vere non potes esse ignorantia , et quidvis aliud quod tib ratione culpa cognitum itaque voluntarium non fuit in axiomate contineri irpurus putus Pelagianismus, cum solemne Pelagianorum dogma fuerit, Oblivionem ignorantiam non subjacere peccato, ut constat ex Augustino degestis Pelagi, cap. i. quod Pelagianos nonnis de ignorantia in vincibili intellexisse fuse probates an lenius lib. a. deIatu trat lapsacu a. qui hoc sibi sumit probandum , Ignorantia etiam qua necissitatis est, non voluntatis, hoc est invincibilis, ion caret peccato ut diani siderabantiqVis traditum. Unde colligit voluntarium S liberum non ita esse de essentia peccati, quin etiam peccatum possit omnino necessarium statui, licet id in gratiam Pelagiano-Jesultaru in duo Pontifices Romani condemnarint. cap. . ad axioma Augustui quod retu ire ussupra in cisti, Frol. so respondet per distinctionem Aigustino fani iliarem , inter peccatum quod tantummodo pecc.itum est quale fuit peccatum primi hominis, Millud quod sic peccatum est ut etiam ' urna peccati adeoque illud ex libertate quidem absoluta comi nissum fuisse, hoc vero ex multiplici necessitate, concupiscentiae, ignorantiae c&c.
Nam talis ignorantia J Iuris Divini ignorantia in vincibilis, semper est culpabilis, tum antecedenter, quia est poena praecedentis culpae, tum consequenter, quia plures ex illa iraviores culpae deinde oriuntur undelicet comparative excuset a tanto in III, I7. I. Tim: I, Ir absolute tamen non excusat a toto. Saepe etiam culpabilis est formoliter, ut cum ignorantur ea quae sunt juris naturalis, cujus cognitionem expressam, ut pote nobis in prima creatione inditam Deus exigit merito, de pro gravi habet peccato si desuetit. Talis fuit
ignorantia Ethnicorum4 Licet enim non potuerint ob innatam corruptionem assurgere ad salutarem Dei cognitionem c γνωσόν Dei ipsis manifestatum tam sibjectilia , per κοινας εννοια in eorum mentibus residuas , quam objectire , per creaturas eorum contem plationi expositas, quarum nisua est quae Creatorem non loquatur, sus- fecerit quidem ad eorum inexcusabilitatem, non potuerit vero suffcere ad illorum salutem , quae ne Christi cognitione classi de obtinerim nunquam
99쪽
nunquam potest Acti iv, D. Attamen haec illorum ignorantia quae notatur Acti xv i I, 3 o Eph IV, 18 fuit in sed formaliter culpabilis, quamvis ipsis invincibilis , quia ad eam expugnandam omnino tenebratur: Ita illorum quibus externe saltem annunciatur Christus, interne vero Gratia indebita credendi non consertur d quanto magis illorum quos Deus occulto suo judicio scotomate illo percutit cujus iit mentio Ela: I, 9. Io 2.Thess ii, ii .i2.ὶ incredulitas est in vincibilis, sed nihilominus fornialiter etiam culpabilis, quia Deo ipsis revelanti Christum .praecipienti fit resipiscerent Min eum crederent, credere Mobedire tenebantur: Hic enim juxta smile debitoris qui decoxit suo vitio, commodissime allatum ab Erudito Catechista Erot. q. non attenditur quid possint homines, sed quid debeant, eo quod illa eorum impotentia sit malum morale, in quo sibi complacent quod suo jumento sibi adduxerunt Iob ax, I. At ignorantia
Jesu Christi Dipsius Redemptionis, in iis quibus Euangelium non
fuerit an nunciatum est quidem in vincibilis Rom. x, g. 3. nihilominus culpabilis tam antecedenter quam consequenter attamen formaliter culpabilis non est i cum in rebus fidei quae ex supernaturali revelatione pendent, nemo plus credere teneatur quam ipsi revelatum Dei verbo fuerit. Hinc talium incredulitas mere negativa non nil deficienter se habet ad eoru ita condemnationem , quia si adfuisse iselen
servati fuissent, ut dicebat Matia Christo Iob xi, 3r Dominessuissesh; nonfui se mortuus rater meus: Sed aliorum incredulitas, ceu privativa importans carentiam si dei debita inesse , quia illis fuerit an- nunciatum Euangelium , ipsis cedit meritorie S efiicie inter in aternae damnationis causam, ii facit regula Pauli Rom ii, tr. Porro dum Eruditus Catechistes statuit Gentiles non 'osuisse Deum cognoscere ad salutem, eo ipso rejicit axioma esuiticum de Gratia suffcienti semper praesenti omnibus adultis, etiam maximis peccatoribus, ex- coecatis Minduratis, nec non amentibus Gnsantibus omnibus in utero, quam ore im tuidenti plusquam Pelagiano defensam e assertam a Tirino, juxta placitum suorum, Facienti quod in se es non denegatur ulteri Gratia, refutatam dedi adversus ipsum Coni xiv. n. ii. a. ctis Llinc' an senius contra Jesu ita lib. 3. de Gratia Christis ii cap. i.
ostendit ullum dari auxilium sutritens pol lapsium quin simules cax si;
cap. ιο probat ex cacatos cla obduratos carere gratia pulsi cien: qua rideant
100쪽
Davi θ 1xoveantur ad bo minio cap. ii in deles carere gratias .ienti ad salutem tam proxima quam molao omnibus principi, ejus c&- a gratiam sufficientem in delium a Semipelagiam excogitatam esse ; ne Iesu itarii in Patriarchas extra Haereticorum colluviem quaerere debeamus.
o. Si homorrori peccasset, nou-ne mortuusfuisset '
Non : Mors enim non nisi per peccatum ingressi est mundum: Et cum mors supplicium sit, ei adjudicare innocentena justitia Divina non possiet. Nequit anima a corpore per mortem separari, quin prius separata sit a Deo per peccatum.
6o. Visid ergo futurum fuisset de homine '
Providentia Divina prospexerat illi de quodam fructu vitae qui cum a morte praeservasset, & post annos complures sorticis
vitae non exutus fuisset suo corpore, sed immortalitate indutus. Non Mors enim J Hinc liquet quam praeposter Iesu itae, ad quos accedunt hodierni Sociniani, negant pri in hominis immortalitaten Miurulem fuisse, ut disputat Bellarminus degrat. pr. hom. cap. q. asserunt mortem a natura esse ut a causa per se itidem Bellarminus ibid. cap. b. imbeousque procedunt impudentia ut per suum Garassum , summa Theol. lib. s. eum tandem fuisse moriturum ore rotundo affirment , securi ejus quod docet passim Scriptura stipendium peccati mortem esila, Anathematis quod in Pelagianos strinxit Concilium Mile vitanum can. t. 1ιicunque dixerit Adam primum hominem mortalem factum ita ut ire peccaret ire non peccaret moreretur in corpore, non peccat merit , sed necessitas natura, anathema fit. Sane constat inter Christianos veraciter Catholicam texentes fidem, etia ipsum nobis corporis mortem, non lage natura qua nullam mortem homini Deus fecit, sed merito in ictam se peccati. Quoniam peccatum Pinduans Deu dixit homini in qua tunc omnes eramus, Terra sis in terram ibis, inquit Augustinus lib. is de Cirit. Dei cap. 3. Et quamvis prima illa immortalitas Adam fuerit posse non mori, adeoque novi sun a beatorum muti; major sit futura, nempe non posse mari, ut docet idem Augustinus lib. a a decipit. Dch q. lili. O de cerrept.