장음표시 사용
61쪽
firmitate e:us virtus perlicitur: Quotidiano illo infirmitatum Mim persectionis nostrae sensu docemur abjicere omnem meritorum nostrorum propriae justitiae fiduciam, ac dicere cum Bernardo n. v. in Cant. Susiit mihi ad omnem Iustitiam solum habere propitium cat soli eccavi omne q:ιοd mihi ipse non imputare decreverit, sc est quoi nonfuerit; Non peccare Dei justitia est hominis justitia, indulgentia Dei. Si quoque monemur omnis boni laudem soli Deo esse adscribendam , nobis vero imputandam ac nativae nostrae corruptioni culpa in omnis mali quod facimus; dum claudicando cum Jacobo ad nostram Bethelem contendimus, nequimus ad nostras infirmitates resectiere, quin ardenter optemus ex hoc corpore mortis liberari, in quo gemebat Apostolus gentium Rom vo 2 q. Etiam nutrices dum gressus suorum alumnorum student formare , quandoque sinunt eos labi, non quo se laedant aut pereant, sed quo cunctantius & cautius procedant, aut sibi firmius adhaerescant. Ita nempe Deus, qui lucem suam educit ex tenebris&ex ipsis venenis parat antidota efficit ut omnia pij in bonum cooperentur, teste Paulo Rom. um 28. adeoque
Mipsa peccata, licet id Pelagii reliquiae a nostris quandoque dici iniquius ferant. Ut enim improbis se reprobis omnia cooperantur in malum, o
ipsa ratio eorum verritur ri inpeccinum . inquit bene Augustinus servi
ν; de temp. ct solitoq. cap. a 3 ita etiam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, sique iaco prorsius omnia, inquit idem Augustinus de corr. grat cap. q. ut etiamsi qui eorum devianto exorbitant, etiam ho ipsum eis ciat pro cere in bonum, quia humiliores redeunt atque doctio νιι Discunt enim in ista ip1avita justa cum tremorest exultare debere, non sibi arrogando tanquam de sua virtute fiduciam permanendi,nec dicendo in abundantia sua, Non movebor in sternum. Quod si nequidem ipsis p ijs sanae is semper praestis est auxilium necessarium ad omnes superandas tentationes , qua fronte volunt Jesultae cum suo irino, a nobis ideo suo loco fusius resutato Coni. xxi,n.M. ia dari omnibus ad altis Gratiam universalem quae sit sussiciens ad salutem ramo auxilia sufficien tia Gratiae, etiam maximis peccatoribus, impoenitentibus, excoecatis cinduratis, semper praesto esse in hac vita Misa si vero jus
non esset Deo suam Gratiam nulli debitam , aut quibusdam absolute non concedere , in poenam peccatorum suorum aut ijs etiam ad
62쪽
tempus, quoad ejus praesentem consolationem Messi caciam , subducere , qui caeteroquin semen Dei in se manens habent . Joh: iri. . vel in correptionem praeteritae alicujus negligentiae , ut deinceps cautius mercari discant, vel ad institutionem humilitatis in posterum.
39. En ne Gratia Iesu Christi necessaria ad perseverandums
Ita: Quandoquidem , ut dicit Concilium Tridentinum, ne ismo servatur quin perseveret ad finem usque, quod equidem aliunde haberi non potest, inquit idem Concilium, nisi ab eo qui potens est ad justum confirmandum, ripsi suppeditandum
vires permanendi in accepta justitia. Comitium Tridentinum' Non erat cur hie Concilij ridentini fieret mentio, ubi tam perspicua est ipsa Scriptura, tum de necessi
tate Perseverantiae Matth xxxv, 3. cum Deus coronam non in
principio vel medio stadij posuerit, sed in fine itim de ipso Persevcrantiae dono uni Dei Gratia certissime adscribendo Rom: x I, 29. Phil i, 6, i, Is Diei I, 3. Totum itaque De dandum sit, qui hominis
oluntatem bonam ct rapara adjuvandam, o adjuvat raparatam, inquit Augustinus ηι hiridi, cap. 3 a. Sed Concili Tridentini hie facta est mentio a Catechista, quod sentiant Viri Docti ex hac potissimum
mole Tridentina Jesuitas Gratia doctrinam impugnare, nec tamen ausint palam illi renunciare. Extat autem quod hic habetur partim cap. 13. partim can. a. Sess. b. Hic interea insinuatur contra Jesui tas, Primo non solum dari per Gratiam pijs ut possint perseverare si velint sed Lipsam efficere ut revera perseverent Si enim solum posen rum a Gratia juvaretur, ita diceret Dominus, Omnis qui auripit a patreo didit it potest venire ad me Non autem ita dixit, sed omnis, inquit, ut audivit a Patreo didicit venit ad me, inquit Augustinus lib. i. de Gratia Christ contra Pelag. ct Cael. cap. i. Secundo , Non se habere in sanctis Gratiam Dei liberatricem ad modum habitus potetici, ut nostri sit arbitri Dexilla vel secus operari, cum per ipsam effcaciter ad perseverandum determinemur, ela illa in voluntatem nostram agat Hri indeclina-
63쪽
3 6 Catecn cyrat cum Scholis, indeclinabiliteri inseparabiliter, ut docet Augustinus de correpri r
cap. iv Tertio. in holuinis arbitrio non esse Gratiam Dei victricein& medicinalem excutere. Quinavis enim nemo Sane rum in hac via multa ad αναμ α τη ma de impeccantiam Pelagianam clade- uiticam persectionein conscendat 1. Ioli tamen omnes Dei Sancti electi ita a totali&finali desectione praeservantur ipsius Gratia Matth x xlv, q. I. Iola III, 9. v I 8 ut tandem ad metam foeticiter perveniant: Aod non minus eleganterquam vere dixit Augustinus de corrept. Ograt cap. ia. Sancti accipiunt tantam per J.D Gratiam libertatem, ut quamvis quamdiu hic vi νunt pugnent contra concupiscenserias peccatorum, eisque n=nnulla surrepant propter qua dicant quotidie, Re mitte nobis debita nostra, non tamen ultraserriant peccato quod est ad martem de quo dicit Iohannes, o peccatum ad mortem, non pro illo dic ut roget quis Quare deua Augustinus constanter huic Gratiae adscribie Iii lanilia et in Uno perseverantiam, quae frustra quotidie a Domino petitur inquit cap. 7. de bono perseu. si non eam Dominiu per Gratiamsuam, in illa
ctjus oratιones exaudit operatur.
o. Hec Gratia necessaria adperseverandum, datur ne
Non : Haec Gratia nec Universalis est nec communis omnibus justis, quandoquidem Concilium Trulentinum Anathemaei de nunciat qui dixerit justificatum sine speciali auxilio in accepta justitia perseverare posse clam autem speciale auxilium nec generale est, nec commune omnibus: Et idem Concilium eos damnat . qui dicunt doni perseverantiae certitudinem posse haberi absque speciali revelatione. At orianes justi de eo certi essent
i. tu libitum perseverant . t ne vere M stificati f
ria Plures ver justificati sunt per Baptismumri per alia Sacramenta quae ipsis conserunt veram justitiam , quam deinceps perdunt suis criminibus, a quibus non resurgentes per veram Ecumtentiam tandem in suis peccatis miseri nonuntur.
64쪽
N.ur ac Gratia Quae hic citantur ex Concilio Tridentino extant si s. cari. a. θ ib. Et Viri Docti populari artificio hane Gorgonim Concilij objiciunt suis adversarijs, qui proram ela puppina sua
eiusae in illo Conciliabulo collocant. Hinc saltem ad hominem bene argumentantur, non posse Auxilium ad Perseverantiam suffieienter pHello esse omnibus msine ulis , quod speriale ab ipso Concilio appellatur. Quid autem per hos justos quibus Gratia perseverandi non datur intelligant, mox videbimus. Ai omnesjustii His verbis erudita subtilitate evertunt ipsum Canonem ib. besso. Concili Tridentini quo tamen niti videbantur Etenim polito quod justi omnes forent certi magnum illud Perseperantia donum se habituros , si esset commune omnibus ultis, hinc duo infallibiliter sequuntur Primo, omnes saltem eos quibus illud donum perseverandi conccditare, non tantum illud haberes, sed etiam certo de infallibiliter noste absque speciali revelatione se illud habere, prout per lumen ip sum fidei, quicunque credit certo, Minfallibiliter novit ac sentit se credere, dicente Augustino lib. 13. de Trinit. cap. i. Fidem ipsam ridet quiseque esse in corde suo si credit, vel non essesti credit. Eadem docet Tho
mas l. a. q. a. art. I. ad a. Secundo , omnes vere justos certo Min-
fallibiliter scire .sentire se tales esse, absque revelatione speciali, quandoquidem absque illa scirentis possent dicere absoluta infassi rabili certitudine, ut loquitur Concilium , se agitum illud usque in finem
per exeranιia donum cert habituros, si perseverantiae domina omnibus justi, foret commune: universale sciat sane cum Q. F. Erot. a. q. studeat Catechistes ostendere, suam doctrinam salutis certitudinem non evertere, nullus dubito quin eam propugnet adeoque, perse vera nite inalis, sine qua salus obtineri nequit,in omnibus vere creder tibus ela ijs,' cuique eorum citra specialem revelationem jus faciat usurpandi verba Pauli 2. Tim: I, I 2. Novi cui crediderim, ac ipsius Bernardi in Psal ρι serm. o. Dicit sitis, Parata sium magna ct inexcogitabilia bona fidelibus suis Dicit spes, illa utique quae non confundii Mihi im servantur; ut charitaι, Curro ad illa. Nec est quod quis in tarst mi fidem salutis scrupulosius distinguat, illam concessurus hane
negaturus, quandoquidem ut ibidem docet idem Bernardus, Germana idei 'eique cunatia id, ut quo ill is utitrum credit, hac ibi incipiati rare futurum Nitrii proinde apostolus idem Perandarum ιruvisubstan-
65쪽
tiam esse de init Heb xi, i. quod videlicet non credita rem sterare, n linquamsuper mare pingere possit. Etenim ut Chrysostomus ipse docet in hom de sye, s de rectar. Quicquid sides credendo acquirit. hoc stes sussenendo prasumit. Ita, lures J Etiam hic metus fulminis Tridentini ex sessu can a a. Doctissimum Catechistem ad aliquam crypsim adegit ut hic justus
intelligat eos qui nonnisi λξας ικως, apparenter, professione tenus,ex sua&aliorum praepostera opinione, tales sint Se videantur, ut cum Cometa ad tempus stellarum splendorem Motum imitatur non vero eos qui proprie coram Deo per fidem vivam in Jesum Christum ejusque merito Tatisfactione justificati regenerationis semen in coria ruptibile, per victricem, medicinalem liberatricem Gratiam cons quuti fuerint. Etenim si Vir Doctus a seipso palam nolit dissentire sua verissima principia deserere , statuere debet semetis proprie per Gratiam Christi justificatos, atque regenitos per adoptionis Spiritum . nunquam sua illa ustificationeis regeneratione excidere adeoque vel a posteriori colligi evidenter, eos qui non perseverant usque ad me , nunquam regenitos interne per Spiritum Gratiar, aut coram Deo per satisfactionem Mobedientiam Christi, vera& viva fide apprehensam, justificatos fuisse Si fuissent ex nobis . nobiscum mansuri suissent , inqvit Apostolus I. Ioh ii, I cui cecidit flabili non erat ille gradu, Stella cadens non est stella, o meta fuit. Non urgebo veram ac vivam fidem qua justificamur o iram Deo, ut supra indicavi, esse ασβες ο desina missibilem Romicit,1 . verum item Dei amorem semel accensum in cordibus nostri, Nunquam perire; corruptibile essed permanens semen regenerationis 1. Pet i, 23. . Pet III, 9 Deique dilectionern erga eos quos semel iusti fieavit esse constantissimam ex Paulo Ona vi II, 3 o. 3 I. 32.33. 34. 33 36-J7 38. Verin enim amor coηstantia probatur , inquit Ambrosius epist. o. imo Seneca in Thyeste, Quos amor verus tenuit texebit Sed sufficiet mihi ipsa Doctissimi Viri commemorare principia
quae plane sunt συγκλωσα cum defectiones perditione aeterna eorum qui per Gratiam Domini Nostri Iesu Christi iustificati di iusti
semel fuerint. Primo enim fidem justificantem quod illam comitatur semen regenerationis in novam vita in , deputat illi Gratiae quam semper sicacem de ictricem esse antea docebat Erosemat. s. o . At
66쪽
nee emaxioret nec victrix, si in quibusdam iam per illam iustis vjusti scatis, tandem vinceretur a peccato dominante, suffocareturque penitiis & suo frustraretur effectu; Qt,in sic Deo volemi servare, humanum resisteret arbitrium, d eam Gratiam Dei excuteret
cujus est resistentias nostras superare domare. Adhare qui justus est justificatus sanguine Christi coram Deo, consequutus est utique Gratiam precandi, de qua egit author supra Erol. 3. 93s c sub cujus auspici js, petit fiducialiter a Deo non induci in tentationem duperseverantia donum Quare non minus infallibile est semel justiscatum perseveraturum , quam certo Deum exauditurum eas preces
quas ipsi fuderit sub ductu Spiritus precum pro perseverantia consequenda Joh: xvi 23. Praeterea certum est neminem a Deo justificari per Christum ela sancti sicari per Spiritum Gratiae, quin eo ipso statuatur Deus velle ipsum servare Nam qui vult finem vult etiam media & qui vult e operatur media , eo ipso centetur velle finem , ae dicere Deum quosdam de facto justificareis sanctificare
quos tamen non velit servare, esset statuere Deum eos in filios suos adoptare & regenerare, quos tamen proflijs nolit agnoscere Milla peccata revera condonare ela remittere, quae nihilominus decreto infallibili, aeterno, poenis aeternis in gehenna plectere constituerit Jam autem Deus juxta Virum Doctissimum infra Eroti bb. non censendus est velle aut voluisse unquam eos servari qui pereunt alias enim non perirent sed servarentur mare nec censendus est eos unis
quam revera iustificasse per sanguinem Christivi sanctificasse per Spiritum Gratiae qui ad salutem aeternam nunquam perveniunt. Ipse quoque Vir Doctissimus supra bene monebat Eroi. 33. fidem salvificam e justificantem non esse omnium : At idem Apostolus qui eam omnium esse negat 2. Thes III, 2. eam facit specialem Electorum Dei Tit: i, i. Adde locum Acti x Iri, 48. Et quam necesse est nul Ium Electum perire Matth xx Iu 24. tam necesse est omnem verae fidelem ela ex fide justificatum perseverare e tandem obtinere vitam a ternam Ioh III, 16. Est etiam axioma certum Viri Eruditissimi, quod omnes Praedestinati certis e servabuntur, infra Eret bi. At vero omnes participes Gratia D. N. I. C. D per ipsum justificati eo-ram Deo, eo ipso Praedestinati esse intelliguntur tum quod Gratia Christi est Gratia Serrataru Liberatoru, Redemptor is ut supradice-
67쪽
bat Erat . I ira per consequens actuis revera perditi servantur, libe-iantur captivi, redimuntur miseri;nemo vero acti revera servatur liberatur credimitur,nisi Electus ad gratiamin glorianin nec foret Cratia secundi Adami auxilium ridistincte a Gratia tenescio primu Adami quod erat tantum auxilium fine quo non,nisi immunes a deieci ione praestaret eos quibus confertur , tum quod ut nemo praedestinatus non iustificatur ad gloriam obtinendam, ita nemo iustificatur per
dem in Christum, fit particeps Gratiae Christi liberatricis victricis, qui non sit ad eandem gloriam praedestinatus Urulenter docet Apostolus Romes O I, 28. 29. ex illo Augustinus de Praedes. Sana. c .i Quos enim praedellinarit, nos o vacarit, illa scilicet vocatione secundum propo tum Non ergo alios sed quos radestinavit, ipsos orvocavit nec alios sed quos ita vocavit, ipsos o Justificavit ne alios, sed auos praedestinavit, vocavit, justi uavit, ipsiologiari icaxit, id utique ine ι non habet finem. Denique ioc infra non obscure statuet Docill- simus Catechista Erol. 1. Christum non esse mortuum pro iis qui pereunt quod, jam olim Gotteschalcus genuinus Augustini imo Scripturarum discipulus sustinuit, ejusque plurimi vindices, e in Concilio Valentino m. definite conclusum fuit Cum autem e
sendus sit necessario mortuus esse pro iis qui de tacto iustificantur iniosius sanguine debuisset etiam pro pereuntibus mortuus tuissem lati,secisse Iustitiae Divinae, si ulli ex justificatis perirent, ieccata semel illis de ficto remissa iterum reviviscerent ad poenam' condemnationem aeternam. Igitur cum Docis . Catechista asserit iustos Diustificatos fuisse multos qui pereunt, aut palam propria sua delerit principia, caeteroquin verissima, quod de illo nemo sanus suspicabitur, aut per Illo &1ν til
tales duntaxat tuerint non reipsa, oram Deo qui novit mi fui sunt, sed professioneri hominum opinione tenus, quaternis Sacramenta regenerationis, veram iustitiam ex rei natura significantia obsignantia receperunt, atque ad tempus ita se composuerunt, , ii rem significatam una percepissent, etsi postea facto nautragio fidei, profanu inducendo sanguinem foederis quo sacramentaliter sancti ricati fuerant , testatum secerint se quidem Sacramenta ver Iustitiae&sanctificationis obsignativa me percepisse, non tamen cere ipsam Sacramenti prout Lo bardus Sent. dist. . bene
68쪽
monet quod multi Sacramentumi non rem Sacramenti suscipiant, aemeniinit illius Augustini, Sacramenta insitu electu esse thnt quod gurant; Etenim mali reprobi, ut idem Augustinus habet in Psal. ο3.posunt
communicare sapi num,possunt commanicare caetera Sacramenta, posunt com-
Πnιcare orationem, postin communicare istos parietest istam ofundionem , charit item adeoque nec justificationem apud Deum, quam illa necessario consequitur, nec sanctiificationem veram, quae in ea
potissimum se est nobiseum non communicant , Ipse est ni sons proprimbonorum, propriu sanc2arum, de quo dicitur, Neimo altenus communicetii bi Vui uni alieni Z Omnes qui audiant, Non novi vos. Si enim non cognosiuntur, utique a leni sunt, quibus dicitur , Non novi vos. Supereminens enim via charitatis tenet eos thi proprie pertincti ad regnum caloranti
Sunto itaque dicantur isti ustila in perseverantes' ere; i uath non tam ex sui parte , quam ex parte Sacramentorum quibus juxta institutipitem Dei majν ictatio signi Matur de obsignatur Et censeantur illis non perseverantibus ipse apsi ruis alia Sacramenta, veram contulisse justii am, non quidem realiter, sed tantum sacramentalltcr. In Eccle=ia enim , inquit Hieronymus ad id Let ech. iii non plena fide a cipiunt aptibula, non Spiritum sed aqv.imsub piunt. Et bene monet Lombardus V. S. lit C. quod duobia me tu Christum induere adeoque, iusti-lidarisdicimur, cla sumptione Sacramenti, vel rei perceptione: Unde August. Induunt homines Chrsum aliquando usque ad Sacramenti perceptionem aliquando usque ad vitae sincti icationem atque illud primum bonisis muris potest esse commune, hoc autem est proprium bonorum o pioriim. Omnes e 1 qui in Christi nomine bapti intur Christum induunt, vel secundum Sacramenti perceptionein vel secundum vitae sancti cationem. Quare illi aequivoce ulti, quibus non obtingit perseverantia bonum , potuerunt
dici similiter a Catechista me justi icati secundum perceptionem Sacramentorum, in quibus vera justitia ex parte Dei signiricatur, ol signatur offertur, sed nemini actu consertur nisi credenti resipiscenti, i et, quod electorum proprium est , tales non fuerint secundum vitae sancti uationem. Neque tantum voluit Catechista, ita liberaliter in speciem loquendo de hypocritis & reprobis fidem, justitiam in Ecclesia mentientibus , declinare invidiam impugnatae ac rejecta doctrina Concilii Tridentini quae vulgo obtinet in communione Romana de intercisione justificationis, justiti aeriis est in
69쪽
64 Catech vrus cum Sciolis, Christo amissibilitate, etsi illi ex diametro ejus principia reluctentur', sed insu per consulto declinavit altu in doctrina suae objectum iu Papisino scopulum per Sacramentorum efficaciam ex opere operato. Etenim oporteret omnes Saeramenta extrinsce percipientes Gratiam justificantem, uti vulgo loquuntur Pontilici j de tacto consequi, si eam continent' conferunt sempero omnibu , idque ex opere operato, ut definitum in Concilio Tridentinosus. 7. de Sac ingen can. b. a. Sed cum haec Paradoxa Vir cruditus sentiret non minus pugnare cum suis principiis, quam veram .proprie dictam Justificationem per Christum aliquot pereuntium in aeternum , nec tamen auderet palam hoc ulcus tangere nebulam spars per quam evaderet, vere justificatos eos omnes pronunciando qui Sacramenta verat justificationis suscepitIent, masserendo Sacramenta veram conferre justitiam non utique physce ex opere operato, tunc enim deberent Oinnes in Ecclesia tecipientes Sacramenta esse praedestinatiis infallibiliter servandi sed quod reticuit, ne magis irritaret crabronesis quia sublice Orator quod rustic in edit inepte, sacramentaliter, modo morali; sic tamen ut illi demum soli rem Sacramentorum percipiant qui fiunt participes Gratiar liberatricis per Christum ex Praedestinationis decreto. Igitur non nescivit, etsi non ausus fuerit ore rotundo id et E ri, Primo , accurat Eloquendo de citra veri dissimulationem , deficientium a fide tandem pereuntium, nullam unquam fuisse veram justitiam nullamque veram charitatem, absque qua justitia in ipso Papatu nulla vera est Charitiis enim qua delicere potest, nunquam vera fuit, inquit Augustinus in epist ad Iul. Comitem cap. 7. detract. s. in Iob epist. Vnctio lupi bilis linitas est, quae in quocunque fuerit radix illi erit, qua ardente sole are cere non potest nutritur calore solis, non arescit. Secundo in Sacramentorum perceptione non ita necessariam ierpetuam esse connexionem signio rei significatae, quin plurimi externa signa symbola recipientes, ipsa re significata areant, quia sideri resipiscentia carent. Hinc Augustinus truct ab . in Iob Demensa Dominica qua alicubi quotidie , alicubi certis dierum intervassis praeparatur, sumi tu quibrudum ad vitam, quibu)dam ad exitium: Res vera ipsa cujus est Sa ream emam vivifica scilicet Caro Christi omni homini ad vitam, nulla ad exi:ium, quicunque ejin particeps; uelit.
Non resurgentes A suos semel justificatos nunquam se labi sinit
70쪽
Deus quin manum supponat, quo resurgant ad poenitentiam : Adeos enim pertinet ut custodia Dei l. Pet v, 3 sic etiam precatio Clirini Luc: xxM, 32. Jolirix via 9 Ii. Hinc de lapsis dicebat Cyprianius epistia ant . Nepuirma mortuo esse, sed magis semianimes jacere eos quos persevatione sun asauri o riacmin; qui in ο:hm mortui essent, nunqtiam de ijsidem postmodum ct confessores o m/rtyres fereni Sed quoniam es in antis quod paenitentia sequente re locat, ad dem O ad irtutem de poenitentia robur armatur. Interea, hic monemus Poenitentiam ab Erudito Viro distingui haud irnmerito a Baptisuno.Qaliis Sacramentis, illoe suo lenia conferunt Gratiam e iustificationem, non eam producendo physice, sed eam ni oraliter significandos obsignando, quo torte tacite insinuet non sibi placere quod Paenitentia a rei taluis Doctoribus
suae Communionis, Sacraraensis annumeretur.
popularia circa hanc Doctrinam de Gratia.
r. Non ne idetur haec doctriua homi res deducere ad desperationem de sua salite f
Non: Nemo enim unquam desperat de alicujus negoti eventu, nisi cum certus est se nec habere nec habere posse media necessaria ad illud conficiendum : Exempli gratia, non desperabit aeger de sua valetuditi nisi certus fuerit se nec habere nec posse habere remedia necessaria ad suam sanationem. Atqui nemo certus est se non habiturum Gratiam necessariam ad suam salutem : quandoquidem Deo placet eam interdum largiri etiam maxime obduratis: Igitur non est locus desperandi, sed solum timendi, ac inter metum: spem procedendi.
Non Nemo enim Mirum est Iesu ita hune pulvisculum contra solem Gratia excitare voluisse: An enim illi metuunt ne homines desperent de sua salute, qui passim fiduciam salutis proscribunt, ire aperto propugnant incertitudinem justificationis, absque uua nulla ia- 1 lus.