장음표시 사용
131쪽
II 6 tet legenti eorum verba g. XXXIV. citata. M primam rationem additam dico, discrimen esse faciendum inter Papam , & alios Episcopos . dum serunt sententiam in materia fidei. Nam R. Pontifex vi primatus, ob unitatem Fidei formandam & conservandam instituti, obligat per suas Desinitiones dogmaticas ad assensum universam Ecclesiam ; unde in illis necessario debet esse insallibilis, ne totam Ecclesiam in erroram con- tra Fidem inducat: alii vero Episcopi particulares petis non obligant omnes, nec totam Eeclesiam, sed suos subditos & suas Ecclesias particulares, quae non sunt insallibiles, ultiminfallibilis Ecclesia Catholica. Ex quo manifestum est, cur Patres, R. Pontifici insallibblitatem juxta promissa Christi Petro ejusque Successi risius facta tribuentes, debeant intelligi de certa inlablibilitate; non item alii Antiqui, si sortassis similes t quendi formulas applicent aliis Episcopia particulariai hus, dicantque, eorum doctrinam esse puram, ab inferno insuperabilem . instar petrae solidissimae &e. Mineram rationem pariter facilis est responso . si conmderetur Christi promissiones , ac traditionem P trum respicere solas definitiones fidei,editas ex fine &ossicio primatus, quae in universa Ecclesia o) unit tem exigunt fidei, non vero opiniones aliave documenta Pontificia, a definitione fidei diversa , quibus non ita debetur Unitas & firm mus assensus, uti desi ossiunibus fidei.
Nos, Sentistia de infallibilitate Romam Ponti is valida
confirmatur ex Conciliis, ex nimium retexuibus adverissae opinionis initiis, assisque rationibus theologicis.
Concilia oeeumentea, de alia insallibilitatem Roma-- ni Pontificis & agnoverunt, & praedicaverunt. In
132쪽
a Romani Pontificis Infasissiliate. Iret
eonpilio Ep h esino Act. s. Plesippus presbyter, &apostolicae Sedis Legatus , nemine contradicente, de authoritate & firmitate in fide a B. Petro ad Succese fores transmissa his verbis pronuntiavit: Nulsid Mum . imo sarculis omnibus notum es, quodsanfitas be inrasque Petrus. Apostolorum Princeps re Caput, meique colutina, G Melestae Catholiere fundamentum , a Domino nostro Iesu Chri Io - claves Regni accepist - qui ad hoc usque tempus, ει semper in suis Suceriboribus vivit, judicium exerraL Atqui si B. Petrus judicium exercet in suis Successoribus, judicium illud certe nequit, errori esse obnoxium.
In Coneilio Cha I ee donens Actione II. lecta
S. Doris M. Epistola ad Flavianum, quam hic S. Po tifex PPbus Chalcedonensibus tanquam fidei regulam. in damnanda Eutychetis haeresi prae oculis habendam praescripsit, acclamatum est a PPbusr Hae s Patrum Fides. Omnes ita eradimus. Orthodori ita credunt. Λω- thema ei, qui non ita credit. Petrus per Leonem Iocutus est.
Neque id ob eruditionem S. Leonis dictum est a Patribus , sed quia Successor erat B. Petri, ut non obsca. re insinuat Synodus in sua ad S. Leonem Epistola, in qua ait: Quam fidem ex princepto Legislatoris venientem usque ad nos ipse siemas , vocis B. Petri omnibus eo situlus interpres. Omitto brevitatis studio alia Coneiliorum de lain saltibilitate Papae testimonia, quae passim apud Patronos nostrae sententiae legi possunt. Unicum duntaxat addo ex Concilio Conflantiso, quod Galli, aliique nostri Adversarii permagni faciunt. Audiamus te suram adversus tres primas Wiclassi propositiones. a plurimis & dostissimis Cardinalibus, Episcopis. Abbatibus de Theologis , quibus ipsa haec Synodus negotium illud demandaverat latam. & a Concilio confirmatam in VIII. sessione : Impo iis est, inquiunt, quod satir Sed/s S talis Romana Ecclisa aliquid determinet,
133쪽
II 8 Sectio. II. itemst pro fide Cattalica ει recta. Alias in tali essu &dhs illa Apostolica, re Romana Gelum esset haeretica Ferronea, tenens tenaciter non Fidem pro Fide, aut Fidem
pro non Fide. Quomodo ergo ipsa esset Mater es' Caput omnium Ecclesiarum, in omnibus tanquam Magi' sequemda . ad quam in dubiis ρο arduis es recurrendum , quando circa Uidem in siliquo dubitatur γ quomodo Chrysianus, qui ai Medire, contemnit, peccatum in Uesitatis incurret 'Longe plura ex eadem censura afferri possent. Sed prolixior cum sit, non vacat totam describere. Si dicas, ex hac tensura solum sequi', quod Sedes Romana , seu cathedra Petri sit in fallibilis , non vero, quod talis sit sedens in ea, sive R. Pontifex, responsionem ad hanc tuam replicam invenies supra g.
XXXVII. Dicunt II. Valide quoque misera sententia de insallibilitate
Romani Pontificis confici atur ex sua antiquitute prout ex effatis Patrum & Conciliorum 99. XXXIV. 6t X UllI. ostensum est) & ex novitate contraria Op nionis , cui occasionem & caulsam dederunt ut omnes Eruditi norunt circumstantiae diuturni & difficillimi schismatis sub tempus Conciliorum Pisani & Consta tiensis. Nam ante hoc tempus nostra sententia suit communissima omnium. & ctiam poit Synodum Co 1tantiensem non solum licuit eam sequi, sed plerique eandem amplexi fuerunt. teste Petro Balterinio p), etiam in Gallia, adeo, ut inter ipsos Gallos omnes iere Scriptores sive Theologi, sive Canoniliae Pontificum insallibilitatem defenderint usque ad annum
168 a. Ita multo magis in aliis universae Ecclesiae regionibus . veteri traditione retenta, omnes ferme iuitisallibilitate Romanae Sedis defendenda perstiterunt. Post Declarationem vero Cleri Gallicani anni 168 a.
134쪽
De . Romam Pontifcis infallibilitate. 11s
nihil mirum, si non pauci ex Gallis contrariam sententiam coeperunt sortius vindicare, cum auctoritas ejusmodi Comitiorum apud eosdem Gallos praevaleret , & quodammodo cogereti Ceterum , quod vetus Gallicana Ecclesia tenuerit nostram sententiam , patet ex verbis S. Irenrei. Lugdunensis in Gallia Episcopi, Viri apostolicis temporibus vicini, & S. Poly- carpi discipuli, qui L. 3. adversus Haeres cap. 3. ad statuenda contra haereticos fidei dogmata ait sufficere solam Ecclesiae Romanae traditionem. Eam, inquit, quam Ecclesia Romana) habet ab Apostolis traditionem indicantes, confundimus omnes haereticos. Verum, fiapostolicae Sedis judicium non est irreformabile, quomodo, inruata ejus traditione . confundentur omnes
haeretici Pergit dein S. Doctor : Ad hane enim Eeclosum propter potentiorem principaritatem necesse es omnem convenire Ecclesiam , hoc ψ , eos, qui sunt undique Meles. In qua semp/r ui liis, qui sunt undique , confervata est ea, quae es ab Apostolis traditio. Ubi aperte firmitas in retinenda apostolica traditione, adeoque insallibilitas in definiendis fidei quaestionibus Romanae Ecclesiae
asseritur , ac tanquam praecipua ratio assignatur, cur ad eam omnes Ecclesiae recurrere debeant. Similia
habet S. Asitus Viennensis in Galliis Episcopus, quian. 517. non suo solum, sed omnium Episcoporum Galliae nomine professus est Hormisdae Papae . se ejus sententiae in materia fidei adhaesurum. Quia jam securus, inquit, non dicam de Mennensi, sed de totius Galliae devotione polliceor, omnes vestram super Salu M. dei cu tare sententiam. S. Bernardus quoque ad finem sphi XXXlV. a nobis citatus aperte tenet nostram senistentiam. Plura ejusmodi in rem nostram testimonia antiquorum in Gallia Episcoporum . Conciliorum, Cleri Gallicani, Academiae Parisiensis, & totiustionis Gallicanae recenset praeter alios P. Billuari Toni. Ull. Curs. Theol. Dissert. IV. Art. V. V.
135쪽
mori. At in ier: apud Antiquos haec quaestio de insallibilitate Pontificis non legitur ex proposito discussa : ergo non est verisimile , quod tota antiquitas Papam se solo esse insalubilem judicaverit. R. ant. Rita men leguntur passim Veterum dicta de gesta. hanc i Dibbilitatem supponanti . ut Position. XVI. & seqq.
de Inonstravimus. conc. ant. secus. nego ant. & eouc
Idcirco insallibilitas Papae apud veteres ex instituto, & speciali quaestione dis euisa non legitur, quia nemo eam in dubium de quaestionem adduxit
Denique nostra sententia insuper sequentibus r tionibus theologicis stabifixur. l. Si Rotapnus Pon-' tifex falli potest in quaestionibus fidei & morum , acta
ac definitiones Conciliorum non deberent a Papa eo firmari ; rectae enim rationi repugnat, ut sententia
illius, qui errare non potest Concilium generale juxta plerosque Adversarios est se solo infati .bile, & s pra Papam confirmetur ab eo, qui errori non est obnoxius. Atqui constans semper suit omnium Ecclesiae
Patrum ac Doriorum sententia, Concilia , quantum-Vis numerosa, nec vim, nec robur habere, nisi approbatione supremi Ecclesiae Capitis munita fuerint, ut g. X IX. Opp. III. ad 4. declarabitur. II. Si Romanus Pontifex insallibilis non esset in quaestionibus Fidei de Morum , Christus videtur nousufficieuter providisse Ecclesiae suae. Ponamus enim casum, quem Adversstrii possibilem esse defendunt. videlicet exorta nova fidei quaestione & dubio Papam male decidere, & ex cathedra haeresim doeere, qui . nam erit hujus controversiae insallibilis Judex Τ Eecimssa dispersa, an congregata 8 Non dispersa; praete quam enim, quod moraliter impossibile sit omnium, aut sere omnium toto orbe Christiano dispersorum Κ-piscoporum consensum, aut suilragium rescire, reSque
136쪽
Romani Ponti peis Infuli ilitati.
haeo diuturnet tempore indigeat: plurii tergiversa. rentur, Episcopis dispersis plus deserrei quam soli Romano Pontifici, atque ita qrror interea iuvalesceret in Ecclesiae perniciem. Non congogata Ecclesia ; Concilia enim oecumenica & dissicillime ac lente admodum congregantur, & se issime variis de causis congregari nequeunt. Praeterea si Papa haeresin e Cathedra doeeret, cui Episcopi reclamarent, & pro qua extinguenda Concilium Oecumenicum convocari peterent, .pronum est judicare, quod Papa id laeereremeret. Quodsi autem, illo invito, cogeretur Synodus, Legatos suos nec mitteret, nequa Acta Conisellii confirmaret, plurimosque haberet Episcopos. e roris Sectatores , utpote quibus persuassimum esset. Papam in quaestionibus Fidei & Morum esse infallibialem. Quale autem esset hoc Concilium Oecumenicum. de quam exiguae & nullius Ruthoritatis, quod Pap non convocavit, cui nec per se, nee per Legatos pra iuit , quod confirmare detrectavit, cui magna Κpi scoporum pars subscribere noluit, quod a Capite si Munctum Ecclesiam integram non repraesentavit ZIII. Si summi Pontificis jqdicium non sit inlati, bilo in quaestionibus Fidei & Morum . nisi ex consensa Ecclesiae, sequitur , quod summus Pontifex non m gis gaudeat privile o infulliinsitatis , quam Episcopus minimae Dioeceseos, ut jam alibi observavimus. Nan si hie aliquid definiat de fide , & suis Dioecesanis proinponat credendum, si accedat Consensus ceterorum Ε .piscoporum , seu totius Κcclesiae, jussidium ejus erit insallibile. Idem dici potest de judicio simplicis P storis aut Doctoris : atqui sequela haec est absurda, Ma Scripturis ac tota Traditione prorsus alienar ergo. omitto plures alias rationes, quas Patroni nostra sententiae pro eadem is endae inerre solent
137쪽
amylrre &ηlantiae de Infallibilitate R. Pontiscis non obstonig fla ρο dicta via Patrum, Cypriari, Ambrosu
- Cypriam , qui cum multis Asticanis & Asiaticis Episcopis, Firmiliano adhaerentibus. existimavit. se non teneri ad sequendam sententiam S. Stepham Papae, vetantis rebaptizari eos , qui ab aliquo hCretico erant baptizati: ergo i, inquiunt, Sa Cyprianus cum omnibus illis Episcopis judicavit , . Papam ex Cathedra 1 quentem falli posse. . R. I. Ex troc argumento sequeretur, quod Papa. etiam cum pluralitate Episcoporum conjunctus , t eu Ecclesia ipsa quam Papa. cum pluralitate Episcoporum coniunctus,repraesentat in rebus Fidei orrare possit: quod negant ipsi Adversarii, omnesque Cath Iici. Nam S. C primur probe novit, plureS per omhem Episcopos in causa rebaptigantium tenere sente tiam S. Stephani Papae ergo sicut judicavit, hunc summum Pontilicem in hac controversa quaestione e rare , ita etiam judicavit, Papam cum pluralitate Episcoporum errare posse. Quid ad hoc respondent
Adversarii λR. II. Oppono S. Cyprianum S. Cypriano. Nam alibi clare docet insallitalitatem Romani Pontificis ,
dum ante exortam de baptismo quaestionem scribens' ad Cometam Paem,Stipsum praedecetarem, Epist. 55. ει impugnans hortunatum & Felicissimum, aliosque Africae Schismaticos, qui cum mentaciorum suorum meris re Romam transmiserant ad sallendum Pontificem,
eorum T. V. P. H. L. V. Εp. I.
138쪽
o Romani Pont*icis Infessibilitate. Ias
. eorum audaciam his verbis coarguitr Navigare audent, ad Petri Cathedri -- a Sehismaticis G profanis sitaras ferre ; nec cogitare eos esse Romanor , quorum Fides, A.
postolo prαdicante. laudata es, ad quos per se habere non possit accessum. Si 'eodia , seu error in ride ad Romanos r) Pontifices habire non potes accessum ; quis non videat, eum his haud quaquam cohaerere, quae pomea idem S. Cyprianus contra S. Stephanum Papam scripsit in causa rebaptizantium, saltem si ponatur prout objectio supponit , S. Cyprianum existima ille .
quaestionem de rebatigandis iis , qui ab haeretico baptigati sunt, pertinere ad Fidem. Erravit nimirum Cyprianus in nac causa , ut omnes fatentur. Errore ergo impeditus, non tam contra Stephanum scripsit. quam contra seipsum quodammodo , seu contra illa. quae ante ejusmodi dissidium ad Cornelium Papam scripserat. Num vero credendum est iis, quae pro e
rore, & ex erroris praejudicio scripsit contra decretum Stephani, an potius iis, quae nullo erroris praejudi-eio abreptus, in literis ad Cornelium professus Herati R. IV dist. antec. S. Cyprianus putavit, se non teneri ad sequendam S. Stephani sententiam ; quia censuit, hanc rem non pertinere ad fidem , sed ad disciplinam duntaxat, quae in diversis provinciis &Episcopalibus potest esse diversa. cone. ant. SecuS. nego. anti & cons. Nec S. Cyprianus existimavit. hane
quaestionem de rebaptigandis iis, qui ab haeretico baptizati sunt, pertinere ad fidem ; nec ipse S. Stepfim nus hac de re definitionem Fidei proprie dictam edidit.
o Ad Romanos Ponti as, inquam ; quae enim praerogativae Romanis tribuuntur &. competunt, ex ratione Primaritus dimanant, qui Summorum Pontificum personalis est, ex dictis sectione prima r idque multo magis valet, eum fg tur de materia fidei, cujus doctrina ab Episcopo , quic c cen i cathedram tenet, omnino pendet.
139쪽
disciplinam tantum pertinare arbitratus est ; quia in Epist. ad Magnum scribit, quod hac in re nemini anteesentienti proe judicare velit, quo mimi unus uisque, quia rutoueris, sentiat, ει quod senserit, faciat. Et in alio cutione ad Patres Concilii Carthaginensis Id. de e dem quaestione loquens, ait: Superes, uit de hac ipsura squii, quid sent-Gr, proferamus , neminem judican .ses, avi a jure commumcatioras aliquem , si Aoersum sens rit, amsuentes. Neque enim quisquam nostrum Episcopum se Ue Episeoporum constituit, aut tyrannico ferrore ad Obsequ/ndi necessitatem collegas μοι adigit, quando habeat nis Discopus pro licentia libertati; ει potestatis sum arbitrium , tam us judicari ab alta non possit, quam nec ipse rotesi alterum judica . Atqui si Cyprianus censuillet, Tem hanc pertinera ad fidem, non potuisset dicere, bberum esse cuivis Episcopo, hac hi re sentire vel agere , quod putaverit, nec quemquam a jure communieationis , si divertum senserit, esse amovendum , seu excommunicandrun : ergo existimavit, hanc rem non
d fidem . sed ad disciplinam tantum. pertinere. Similiter S. Stephanus Papa , quamvis prolabuerit rebaptigare baptizatos ab haereticis , tamen rem hanc non aperte definivit tanquam dogmR Fidei; studiose enima definitione expressa abstinuit paeis studio, & ne tot nobilps Ecclesias Asricanas & Asiaticas λ communi se Ecclesiae abscinderis cogeretur. Neque obtat, quod parere recusantem Cyprianum Stephanus. acriter apprehenderit, nullasque pacificasei literas amplius scripserit, imo Legatos Cypriani in conspectum suum non admiserit, anathema etiam interminatus, Nam inprimis anathema seu excomm nicatio intentari potest, de solet etiam restactariis in rebus disciplinae tantum, Dein res intra minas stetit, nequq Steph ur Papa Ct ps iamri unquam reapse e communicavit; prout S. Augii nus de ambobus ser
140쪽
an inem lactens testatur, eosque in unitate & comm nione perstitisse non uno in loco s) pronuntiat. te Status tu Papa. Stephani Succestor, communionem mun S. Cypriano habuit, nec eum legitur ab excommunicatione ablatuisse : ergo hanc S. Cyprianus nunquam incurrit,
II. authoritatem S. Meum , qui L. de Hapt. c. 4. & L. a. de Bapt. o. 4. ait, se quoque in causa de haereticorum baptiimate iturum suisse in Cypriani sententiam, nec ausurum contrarium asserere, nisi Ecclesiae toto orbe diffiisae, plenariique Concilii a minoritate teneretur : ergo S. Augustinus judicavit, decretum Stephani per se hon esse infallibile , nisi a cedat Concilii plenarii judicium. R. I. Si objecta Augustini doctrina . in sensu, quo objectio vult, intelligatur, S. Doctor sibimet ipsi contradixisse dicendus eselat, 'tam in causa Donatistarum infallibilitatem Romanae Sedis satis aperte adstruat . in Psalmo contra partem Donati de illa dicens: I a 6t petra, quam non vincunt superbae inferorum portae ; in causa autem Pela lana decretum innocentii I. per sese ita cogere credis erit 0 ut eo solo causam snitam affirmaverit. R. H. S. Augustinus cit. loc. nihil aliud vult, quam momenta rationum . quae pro Cypriani sententia allata suerant, ita sortiora sibi visa esse, ut si ipse vixisset eo tempore , quo res nondum eliquata, nec iu. Con- ,) L. 3. de papillino as. s. Augustinus de controversa illa, inter S.Stephanum & S.Cyprianum orta, loquens. it: Vicit tamen pax Chri in eordibus eorum, ut in tali disceptationa nullum inter eos malum Sckibinatis oriretur. Et L. de unito Baptistno e. I . seribit, atrorque in vinitate