De primatu et infallibilitate Romani pontificis. Edidit Laurentius Veith, ss. theologiae doctor, ejusdemque in lyceo catholico augustano professor publicus et ordinarius

81쪽

dispositione humana Ecelesiae vel Apostolorum orbginem traxiae. ultro concedimus. Arrogabat enim sibi Anatolius Patriarcha Constantinopolitanus . per hunc canonem . absentibus Legatis Pontificiis statutum, primum locum post R. Pontificem , tamquam Patriarcham Occidentis, prout jam decretum erat sed invito, nec unquam approbante Damabo Papa in canone ado Concilii Constantinopolitani I. Hine in objecto canone Concilii Chalced. post illa verba, Patres privilegia tribuerunt, ita pergitur e sit eadem con eratio in moti emtum G quinq-ginta Dei amantistumi Episcopi in Concilio Constantinopolitano I. conis gregati) sanctissimo nova Romae id est . Constantin

poleos) throno arqualia priυilegia tribuervui, recte u iacantes - non secus ac illam veterem Romam ) ixtolli ac magni feri debere . secundam pos illam exissentem. Ce.

terum hic canon nullius erat roboris , vel autoritatis.

Factus enim est, ut dixi, absentibus Legatis Apostoliaeae Sedis, qui cum illum Action. 3 o. intellexerunt, apertissime reflamarunt nx Et S. Leo, qui tantum sex primas alitones Concilii Chalcedonensis approb

vit, praedictum canonem expresse reprobavit, ut conis

stat ex ejus Epistola ad Anatolium Patriarcham Conis stantinopolitanum . & ex ejusdem Epistolis, ad Mameianum & Pulcheriam datis , quas in Bimo Pari IlI. Concilii Chalced. invenies. Urgent: Nicaenum I. in memorato Canone VI.

ita statuit: Antiqua confluetudo servetur per Aegyptum.

Lν ω In sine Action. x6. Lueentius Legatus Pontificius dixit rQuamnque in yrre judicium canonum vel regularum Aeserna die gesa sunt nobis absentibus, sublimitatem vesram petimus, ut circum ei jubeatis e sin alias, contradictio nostrahis gestis inhorreat, ut noverimus , quid Aposolico Viro universalis Ecclesia Papae referre debeamus, ut i se aiat de scire Sedis injuria aut de canonum eversio possi serra sententiam.

82쪽

o Romani Pontificis Primala. 67 Lybiam, Pentapolim; ita, ut Alemandrinus Epistopou fhorum omnium habeat potesatem; quin re urbis Romae G ipiscopo parilis mos est. Vel juxta K ni Versionem: lEt ut apud Aliaca riam , ες in urbe Roma vetusta con- lsuetudo servetur . ut vel ille Aegypti, vel hic suburbica- rum Ecclesiarum sollicitudinem gerat. Ergo R. Pontifex non ex institutione Christi. sed duntdxat ex antiqua consuetudine , & ex dispositione Conciliorum gu- hernat Ecclesias Occidentis , sicut Patriarcha Alexandrinus suas in Oriente ; nam utriusque parilis mos s. R. ut prius . negando suppositum , quod Canon ille lo ouatur de Romano Pontifice, ut supremo Posore Ee- Hegiae, seu ut Vicario Christi, & Successire B. Petri in primatu, qui ex officio universam Ecclesiam guhernani sed loquitur de eodem tamquam Patriarcha Occiden-: tis , qui praeter generalem illam omnium Ecch sa- , Tum , spetialem habet curam Ecclesiarum Occiden. tis. Nam causam & occasionem huic Canoni statui endo dedit Meletius, Lycopqlitanus in Aegypto Episer copus , qui . licet ex antiqua consuetudine receptum, esset, ut Alexandrinus Episcopus per Aegyptum, i, Lybiam , & Pentapolim sacras ordinationes faceret,l vel fieri permitteret, linnc ritum &. ordinem facto schisinate turbavit. varios per varias Aera pti civit tales Diaconos . Presbyteros, & Episcopos creandosne Alexandrini Episcopi consensu. Unde Patres Nil caeni, ut huic malo remedium serrent, & Ale andrino , ceterisque Patriarchis antiqua jura confirmarent, 's. sextum illum Canonem ediderunt, statuentes , ut, sicut Romanus Episcopus, in quantum est Patria cha Oecidentis , habet pὀtestatem in omnes sui δεν triarchatus Ecclesias; ita & Alexandrinus Episcopus,

. . tis quam Patriarcha Aegypti. Lybiae. & Pentap

, leos, habeat patriachalem potestatem per has regio-ι nes. Similiter & apud Antiochiam . hoc est , apudii . Patriarcham Antiochenum , ceterasque provincias

Ea suis

83쪽

Concilium Alexandrini vel Antiocheni Patriarchae potestatem & jurisdictionem non mensuravit ad nor mam pontificiae potestatis, quae Romano Pontifici in orbem competit universum; sed ad normam patria ellici juris. quo ille fruitur in solum occidentem. Certe post sancitum praedictum canonem . Romanus Episcopus & de personis aliorum Patriarcharum , &de sententiis ab ipsis latis non semel iudicium tulit: nec ipsum eam ob rem usurpatae authoritatis, violaotique Canonis sexti Nicaenae Synodi coarguit aliquis. Ceterum expositio Rarsui verius Nicaeni Canonis corruptio est . quam Versio fidelis. ideoque nulla illius habenda ratio. Cui enim non sit merito suspectus author, cui odium in Romanam Ecclesiam. x qua damnatus fuerat, & in interpolandis authoribus projecta audacia ac temeritas fidem omnem derogant 3 Vide plura apud Natalem Alexandrum Disser . eto. Hist. Eccles saeculi jV. Petrum de narra , Ludovicum Du Mefinis, aliosque, qui in illum Nicaeni Concilii Canonem

commentati sunt.

Igitur Romanus Pontifex primatum suum in uniuversam Ecclesiam neutiquam ex dispositione Ecclesiae S generalium Conciliorum acces it , & merito Gela-sus Papa o) dixit: Sancta Romana - Ecclesia nullis synodieis consitutis ceteris Ecclesiis prrelata es; sed Evangelica voce Domini ει Salvatoris nosti Frimatum obtinuis

Et L de praerogativis sp pontificii primatus ait: Isa yr rilegia huis sancta Ecclesiae a Chrso sunt d nata; a Synodis non domia, sed jam solummodo celebr

tu ρο venerata.

l. XXV.

84쪽

Fuere non nulli, qui dicerent, Romani Pontuscis primatum institutum sui se ab Apostolis , qui primo eum Petro detulerint. Sed neqne hoc verum est. ut patet ex modo dictis ς Romana enim Gelotia Evaningeliea voce Domini G Salvatoris nostri, Petrum ejusque Successores suos in terris Vicarios constituentis. pri malum obtinuit, ut Gelastirus Papa inquit, &nos supra position. Ull. Ulu. & lX. ostendimus.

Ait quidem Julius Papa in Epist. ad Orientales:

Sancti Apostoli Sanctam Romanam Ecclesiam primatem omnium si elefari se voluerunt. Sed subintelligit: Quia Chri ut ita ui lituit; ut patet ex verbis quae moVaddit: Sicut B. Afrus Mostolus primus fuit omnium . postolorum . ita F haec Ecclesia inus nomine con secrata . Domino instituente, prima re caput β ceterarum. Nec dici potest. quod saltem Petrus hanc Romanis Epistonis authoritatem tribuerit. Licet enim dicatur ipse Romanam Sedem sponte sua elegisse. & perhoe determinasse Succetares suos c tamen non ipse,

sed Christus illis potestatem dedit, quam habent q),

ferme, licui Cardinales eligentes Pontificem eandem ipsi non dant. sed Christus. Nullo igitur humano j re, vel Imperatorum , vel Conciliorum, vel ipsorum etiam Apostolorum; sed Divino Romanus Pontifex primatum ae principatum in tota Ecclesia obtinuit. Hinc Facilitas Parisiensis contrariam sententiamLvthera& M. Antonii de Dominis haereseos notavit, ut g. XVII. dixisus. His duobus Erronibus proxime accessit EA mundus Ri herius, Sorbonici Collegii Doctor ac Synd, cus, qui L. de ecclesiastica ac politica p γtestate annos i 6 II. edito, primatum Petri & R. Pontificum convellit, docens , Christum non immediate Petro claves co

E s. ' tulisse,

85쪽

tulisse, sed Ecclesiae , a qua proin B. Petrus eas acceperit. Verum infelix Liber. an. 36Ia. a Sinonensi Synodo, Praeside Cardinale Perronio , proscriptuS est. tanquam continens propositiones, expositiones, &allegationes falsas , erroneas , scandalosas , & . ut sonant, haereticas, schismaticas ; ipseque Richerius.

ad palinodiam compulsus , librum suum subjecit judiacio Eccletiae Catholicae. De hoc r systemate Richeriano praeter alios vide Dionysium, Petavium L. 3. de Hierarchia Ecclesiastica c. I . & seqq.

POSITIO XI.

Romanus Pontifex Primatum suum in omnes Fidelis, cum Laicos, tum Oericos, atque adeo Episcopor, exi. gente bono Ecclestae , exercere potest.

. f. XXVI.

R atio hujus Assertionis ex praecedentibus positionbbus est clara. Nam S. Petrus primatum Jurisdictionis in omnes Fideles , etiam in Episcopos , ipsosque s) Apostolos exercere potuit: ergo & legitimi ejus Successores R. Pontifices in omnes Fideles, Labeos & Clericos , ipsosque Episcopos, exigente Ecclesiae Bono. primatum suae universalis jurisdictionis e ercere possunt. Cum enim primatus Petri in Romanos Pontifices ex ipsa Christi institutione 0 transie- .rit ; profecto necesse est, eandem potestatem, quam Petrus vi primatus habuit , etiam R. Pontificibus competere. Hinc Horentinum a nobis 2. XVIII. cit

tumce Idem sustenta a nobis reapse iam confutatum est supra in Positione IV.

s Uide supra Positionem U. o Vide supra Positiones VII. VIII. & IX.

86쪽

o Romani Ponti eis Primam. 71 tum definivit, Romano Pontisci in B. Petro pascendi.

regendi, D' gubernandi uniuersam siccisum adeoque omnes Fideles tam Laicos . quam Clericos, ipsosque Episcopos) a D M. Iesu Chrbio plenam potesatem traditam esse. Et S. Bernardus L. a. de Cooderatione ad Eugenium Papam c. 8. n. 15. ait: Hasent illi Episcopi

Inguli stibi ossignatos greges, snguli sugulos: tibi univers

editi, viri unus. Non modo orium , sed F Pufl ' rum tu unus omnium Pastor. Eleganter quoque R Bruno

afflevis, Episcopus Signen sis sui in homilia Vigiliae S. Petri hanc in rem inquit: Dicit ei Petro) : Pasce --

mos meos - Pabce oves meas. Prius agnor , deiniue oves

commist ei: quia non solum pastorem . sed pastorum posο- rem eum consituit. Pascit igitur Petrus agnos . pascit Goves: Posiit flios, m it 9 matres : Regit 9 s ditor UP o latos. Omnium igitur pastor est, quia praeter πηοs G oves in Ecessa nihil ρ': nihil, inquam, quod suis δε-

soribus Dominus commiserit. Confirmat idipsum antiquissima Ecclesiae praxis. Nam veteres Romani Ponti fices authoritatem suam

is S. Brum mensis vixit ad finem undeeimi, &ad InNtium duodecimi laeeuli. Alii citatam homiliam . & ve ba ex ea allata attribuunt S. Eucherio Lugdunensi Episco po seniori qui floruit saeculo Leesesiae quinto . aut alteri cuidam antiquo Episeopo Gallicano. Sed longe verosi milius Aurhor illius homiliae est laudatus S. BWuno Asem', uti etiam indicant C stinenses & Vaticani Indices. Mex Fide Petri Diaeoni Cassinensis Bibliothecarii. Legun- tur etiam citata verba, prout ea recitavimus , in S. Bru- nonis Astenss . 'scopi Sgnentis. Commentario in IV. angelia, nunc primum edito G MS. Codice Bibliotheca novi Athenori Collegii Romani. Roma I 775. Tom. II. pag. 6o . & 6os. Qui plura de authore hujus homiliae,& verborum citatorum rescire eupis, eonsulat minimam Bibliotheeam Veterum Patrum , Lugduni anno 3677. typis editam, Tomo VI. in serie auctorum operi praefixa et item pag. 638. 686. & 79 .

87쪽

semper exercuerunt in ceteros qdarumcunque Sm dium , etiam patriarchali uin Praesules. Episcopos quippe plurimos ubique terrarum non solum instituerunt , vel confirmaverunt: sed deposuerunt etiam,

dc in cunctis quidem Orientis Patriarchatibus . id est. Constantinopoli, Alexandriae . Antiochiae . & Jerosolymis : vel depositos ab aliis ipsi Sedibus suis justa

ex causa restituerunt. Sic Meolaus I. in epiliola ad Michaelem enumerat octo Patriarchas Constantino politanos , quos Romani Pontifices deposueruui. Et

Gela in Esili. ad Episcopos Dardaniae inquit: Dioscorum feda,ida Sedis id est. Alexandriae) Praesulem

sua authorarate Sedes fossoli is damnauit. Praeterea Flavianum Patriarcham Antiochenum deposuit Damasus , ut scribit Theodoretus L. f. histor. c. 23. Episcopum etiam Hierosolymitan uin Polychronium deposuit Sixtus u I. ut patet ex Tomo I. Conciliorum in Actis Sixti l Il. Vicissim Athana tum Alexandriuum. aliosque Episcopos, a Synodo Orientali depositos, Julius I. restituit, ut pariter scribit Gelasius in epist. ad Episcopos Dardaniae. Plura similia exempla recenset UILrminus L. a. de R. Pontis. c. 18.

g. XXVII.

Sectarii opponunt f. Authoritatem SS. Patrum. S. Cν prianus in Actis Concilii Carthaginensis ait: Neque quisquam nostrum Episcopum se Epistoporum constituit, aut tyrannico terrore nil obsequ ndi neessitatem. Collegas suos adigit Uc.: Ergo non sentit, Episcopos

Romano Pontifici subesse. Rdeo I. generaliter ad authoritatem S. Cypriani cum S. Augustino L. a. contra Cresconium cap. 32. Literas Gyriani non ut cano- nicar fiabeo , sed eas ex evnonicis cons iero; quod in - eis Scripturarum Divinarum authoritati congruit, cum laude ejus accipio : quod autem non congruit, pace eius

revi

88쪽

o Romani Pontificis Primatu. 73

respuo. Rdeo II. conc. antec. nego cons. Quidam

cum Baronio putant, humanum quid pati ibi Cyprianum , & verbis illis occulte vellicare Stephanum Papam , qui intentata' ex communicationis poena Episcopos rebapi gantes ab errore revocare conabatur. Deprimatu quidem Stephani minime dubitabat Cyprianus ; putabat tamen quamvis falso & temere , eum potestate sua abuti, quod ad res duntaxat, ad discuplinam pertinentes , obscuras & nondum satis eliquatas , praestantissimis Episcopis anathema intentaret. Certe ipse S. Cyprianus manifeste agnovit in Stephano Papa primatum & potestatem in ipsos adeo Episcopos, dum epius. 67. hunc Papam rogavit, ut Marcianum Episcopum Arelatensem. Novatianis laventem, sede sua episcopali dejiceret: Dirigantur a te sit rae inprovincioni , D' ad plebem Arelate consistentem; quibus absento Marciano , alius in secum ejus Abstituatur Ue.. Alii cum Natale Alexandro Differt. IV. in Hist. Eccles saeculi I. & Laurentio Atticotio in Summa Augustiniana pari. 3. quaest. a. artie. s. objecta verba Cypriani eo spectare dicunt, non ut primatum & jurisdictionem universalem Stephani in Episcopos totius orbis Christiani impugnaret, sed ut admoneret AG ricanos Episcopos in Concilio Carthaginensi congregatos, Libertatis suae in proserenda sententia circa valorem baptismi ab haeretico collati, quam Libertatem illaesam servatum iri pollicebatur: suamque obligabat

fidem, neminem se a communione sua praecisurum .

qui contra id. quod ipse Cyprianus sentiebat, pro- aiuntiaret. Atque ita Cypriani verba exponere vid tur S. Augustinus L. 3. de Baptismo contra Donatistas .

cap. 3.

Urg nt : Idem Cyprianus L. de Unitate Ecelesiae scribit: Episcopatus unus es, cujus para asingulis insolidum tenetur: ergo nullus Episcopus habet primatum iurisdictionis in omnes reliquos Episcopos , totamque

89쪽

Sectio I.

Ecclesiam. R. cono. ant. nego cons Episcopatus unus dicitur a S. Doctore ratione originis & radicis; qu tenus omnes Episcopatus particulares ab EpisCopatu

Romano, velut ab origine , exordium sumentes, eruque a. haerentes velut Iadici, cum eo unum corpus

pastorale constituunt, unumque faciunt Episcopatum universalem, cujus principatum. tenet Romanus Pontifex. Hinc ibidem similitudines affert multorum ramorum . qui unam arborem efformant, nec non mutorum rivorum, quorum unitar servatur in origine. Et alibi, nempe Epist. 45. Romanam Ecclesiam appellat radicem re matri em Ecclestiae Cutholicae. Quis vero unquam aut rivum sonti, aut ramos arbori, aut liberos Matri comparavit, aut eodem loco habuit ' Nimirum inter ceteras primatus praerogativas, est neces litas communionis cum Capite ; hanc eo loco Cyprianus firmam voluit. non primatum impugnare; quem epist. 5 s. ad c ornelium Papam aperto agnoscit, dicens : Non,iunde obortoe sunt hoereses, aut nata schismata quam inde. quod Sacerdoti Dei non obtemperatur , nec unus in Eccle-sa ad tempus Sacerdos, ad temhus Judex vice Christrogitasvr , cui fecunsum magi Ieria divina fratem. nitas obtemperat universo. Porro pars unius illius episcopatus universalis in solidum tenetur a lingulis Episcopis , non quod eadem sit Jurisdictio & dignitas omnium Episcoporum , quae est R. Pontificis : sed ratione ordinis & characteris episcopalis, qui de se indivisibis lis est totusque inest, quibus infigitur. pon. II. Authoritatem S. Hieronymi, qui Epist. 85. ad Evagrium scribit: Si auctoritas quoritur, orbis major est urb8. Quid mihi profers unius Urbis eo su tudinem y - Ubicunque fuerit Episcopus, sive Romoe , siue rigubii, piis Constantinopoli m. Hurdem meriti est. ει ejusdem Sacerdotii. Ergo juxta S.. Hieronymum R.

Ponti sex majorem potestatem non habet, quam E gubivus , aut alii Episcopi. R. Conc. antee. nego

conc

90쪽

De Romam Ponti cis Primatu, ets

cone S. Hieronymus hoc loco carpit Diaconos Romanos , qui contra Inorem totius Ecclesiae se Presbyteris vel aequabant vel omnino praeserebant, eoquod summo Pontifici allisterent & administrationi bonorum Ecclesiae praelatii essenti Hanc eorum superbiam nullo modo ferendam esse ait S. Doctor , cum repugi .et univeriae Ecclesiae disciplinae ; docetque omnes Episcopus pares esse potestate ordinis , atque ideo omni veneratione dignos, quamvis pares non sint

divitiis , nec potestate jurisdictionis. Hinc eontinuo addit: Potentia dioitiarum , F paupertatis humilitas, ves sublimiorem . vel inferiorem Episcopum non facit. Quod autem S. Hieronymus inaequalitatem quoad potesa-tem jurisdictionis in Episcopis agnoscat, omnesque quoad hanc subordinatos R. Pontifici profiteatur, inde patet; quiaL. i. adversus Iovinianum cap. 14. ait: Inter duodecim Apostolos unus eligitur, ut, Capite constituto , Schismatis tollatur occaso. Inflant: S. Gaudentius Brixiensis Serm. I. in die ordinationis suae , S. Ambrosium vocat Successorem Petri. II. Episcops saepissime vocantur Papa', ut

coultat ex Epistolis SS. Hieronymi & Augustini. ΙΙLIpsi denique R. Pontifices Episcopos vocant Veneraliter Fratres. Ergo R. Pontifex non solus est Succetar Petri , nec superior, sed aequalis aliis Episcopis. Responsionem ad I. Vide supra . XX. Ad II. Papa idem dicit, ac Pater; hicque honoris titulus priscis temporibus non Episcopis tantum, sed saepe e iam presbyteris concedebatur : sicut nostro aevo Patris titulus datur presbyteris Regularibus. Ad III. Episeopi vocantur a Romanis Pontificibus Fratres V nerabiles, quia in partem solicitudinis, pastoralis vocati sunt, & potestate ordinis sunt aequales Episcopo Romano ; quamvis quoad potestatem Irisdimisit

sint inferiores.