장음표시 사용
71쪽
LIBER ECUNDUS. tu, oluntate, idem desensu, intelligentia ectfaciendum Fritis enim mens noctra rem obiectam bonam,si naturae acconetmodatam, , hic dam percipiat omnino necesse est, quam Poluntas ad appetendism excitetur. I cprofligata, ad exitiis m
nia,qu.e ad hunc locum illusandum faciunt, explicare ageresipumus, dilaenter,accis tόci, tractari po-kiulat. Duae enim seunt in mente, intelligentia peraceptiones, quarum Latini nam reflam, alteram reflexam appetant. Primo nam , animus exempti causa dulcedinem percipit, quae prima perceptio ex ipsius rei, quae obiecta 'suavitate oriri idetiιr, sere laas istis nominatur, deinde quasi inse ipse reuersus didcedinem se consepium cogitat,imi cogitatis si istis oratur reflexatum igitur di perceptiones,tὐm persticue in mente, intestigentia reperiantur, tonetiam, G nonnulli exictimat insensu, in trapotius si locanda oluptas ait in quectionem. ud inquit Zuggerius, cupide expecta=rrus Uecter, Massius in quit, nutus, uemm ifaciebat igitur inprimre , ab in posseriore perceptione oluptatem posis
runt; quorum controuersiam ct trorumque ramtionibus exponere, lic locus bene intelligatur, ne-eesse ea i igitur in poneriore ponunt, sic argumem tantur. Torierio perceptio prioris accessio quaedam, Ss
72쪽
ειν T E VERA, ET FALSA VOLV P.
ab obui, idetur esse Perfectissima autem, quaei,
abstultissima obstatem maxime parere rationi consentaneum est. Ergo ad posseriorem sitim perceptionem oluptas maxime pertinebit. ωQ'ectans Epicurus beatinitam in constriciendis, tot rise mente contrectandis artys ob ptatibuspositam esse assim mare non es)eritus ii autem in priore perceptisne ponunt,primism putant Aristotelis sententiam a se defendi, qui poneriorem hanc perceptionem de Aptate tractans ne nutu quidem significauit. Deinde ictas duas perceptiones aiunt re non esse fortasse diuersas,ne , id ab Aractot Gententia secundo bb.de an, ma explauta salienu praeterea' duerse sint,non adeundem fortasse faculatem ambas referriperce-psiones. cebat enim Ariffinibelli de somno, ista quod cernamus, non iudicare nos sessedata quadam superiore factitate. m igiturDa etiam Po&ptas sui uita siet re uis externissensibus sit assignata,et in istis sesbus pocteriori perceptioni nihil
sit reuctu loci, sequitur ut oluptas in priore,no in posteriore perceptione consiBat. eterii quonia si prema saltem animae notaefacultas,mens inquam, mtelligentia non modo res obiectas cog sicit sed etiam percipit se cognoscere,neque ipsius etiam et oluptatem in pocteriore perceptione concedunt,sedin priore ae semant esse collocandam Facultati erum nobilissimae,
73쪽
1nam inter caetera omnes oluptatem asserat, ne
cesse e i. t cum mens, it exemplis rustis obscura illactretur, Principem illum Deum conditorem, moderatoremque huius niuersitatis contemplatur, quae res objci a buspotest, quae dignitate, perfe-mne , Deum antecelgat, aut aeque autproxi ad ipsum accedat . Maxima igitur omnium, quas excogitari sint, oluptas in Dei contemplatione, cognitione, quaepriorperceptio B, non in poct Noresentietur. gumentum atιtem, quo altera opinione nitebatur facile refellitur. Est enim octerior perceptio quasiquaedam appendicula prioris. ιapropter mi idem illi Deus Opti Max si summa cum in imis conferre ins est, stipsum integigendo suam satis obtinetperfectionem, nihil De trinsecus desidera cost scit tamen e itaqua omnia, quaecunque puni, fuerunt futura sisnt , quasi redum dantia quadam cognitionis, ν haec a Theologis noririspersectio secundaria nuncupatumita mens non res dignitate, stes persectione excellentes sumque facultati cognatas contemplando praecipua a Leitur Poluptate,secundo autem loco pocteriore etiam illa perceptione delectatur, citia prioris, Tu dicebamus ea appendix me exposita Feripateticorum
74쪽
iso DE VERA ET FALSA POL v di, ut alteriprorsus,nihil dicere ιtentur, nobis ta me sententia illa, quain secundo loco explicauimus, multo mor. IV sirmioribus munita ratwnLbus, decretisque e stillotelicis magis consentaneam detrur eam igitur libentisimi sequemW, moluptatem in prine potissimum perceptione cons fiere fiatuemus. Haec admoluptatis definitionem, quam principio attulimus Purirandam,confirmandamquἡ satis fortasse erunt. Ninc de dolore non eridia dicamus, ictu et luptati aduersatιr, inteLigatur. . Senses apud Feripateticos, quorum potissimum sententiasadamamus, e Ici iam forma ex materiae latebris muta, atque inliumento corpore Ptitur, quod ex elementorum temperatione confiat. Pote i autem temperamentism inludire obiecita Ll, a
que dissolui onde continuo dolor ortum ducit. Vienim ire obiecta, quae conisententiam, naturaeque tremunctionem habet cum facultate percipiente, anque ipsius temperamento, oluptas proficiscitur, ita sires obiecta in irumenti temperamento adiues tur,facultati etiam repugnabit, parietque dolorem.
apropter in quaentione in de cat is doloris diu, multumque a medicis tractata Perissime mihi Petrus, onensissensisse idetur, discrepantiam Hatuens, 'e vii, inquit, distroportionem rei obi
75쪽
LIBER SECUNDUS. ις praecipuam esse causiam doloris, quae quidemscrepantia intemperie nomine,M Uallor, ab veris appellata fui idcircoque ab iam etiam fientemtia non dissedimus. Quod autem ad continui, omnes notiri. dici cant solutionem attinet, ,equidem exinimo ab in inferri dolorem, ut motus quidam e i naturae, bae maxime aduersarius, atque ab ea maxime disicrepans, m sensu haec di screpantia percipitur,praeterea etiam ratione retem trinsectu obiectae diuidentis, et dissoluentis, quae aut acuta ' aut dura, aut alijs de causis naturae stemtienti uultans,illiusque in Irumento aduersatur. ens autem,c inteiligentia diuinitatis sine d bis particeps, infirumento corporeo non aspra nihilsuapte natura habet, quod sit repunet, .mnes s ecies recipere pariter potest, ex quo a rebus Alanis non Litur, neque dolorem sentit, nisi somtasse ex rei, quam cognoscere ueret, ignoratione, et ita ex quadam priuatione, ut optimes latone in dialogo Lo, qui Philebus inscribitur, si explic
tum rigabet tamen ex rebus,quae intelligentia peracipiuntur . na maiorem conuenientiam cum ipsa mente, quam altera, et ita maioris, mi rispιὶ oluptatis eri efficiens Nec verosequitur,si dolor vine i in mente, neque etiam maiorem, inorem
bitatem es posse. Non enim admissisne conr
76쪽
D VERAE, ET FALSA voLUP. trari, omnia remistuntur,stdea tantum, quibus corraria astera ex parte restondent. Hinc ommodi sime ratio reddi potest,cur inter reliquos sensus maxιme omnium tactus dolorem percipiat, ita id lorproprie adlui conuenire ideatur, ad ceteros sus moiecti potius quaedam, quam dolorpertineat. Tactus enim maximi corporei titur in frumento,cuius quidem temperamentum facile di, dissoluique potest,proptereaque dolori maxime meum stus. Reliquorum 'erosensuum, cum puriore, subtiliore consillant in trumento. ix temperamentum peruertipotest, nisi na quoque infirumentum tactus Ledatur, gh Golitur auocirca Aractot ita desinitionem illam J latonicam oluptatispera pendens,in qua dicebatur moluptatem ex indigentiae expletione oriri,concedebat in luctu, stacilis id verum esse,quorum instrumentum maxime crassum, acretumque est, facileque diffluit, ac dilabi tu idcircolueresserponulant,gi dum reficiuntur, maximamsentiunt oluptatem. Uliquorum a tem sensitum in 'nimenta non ita evanescunt,idcircoque nuta expletione . quasi upplemento egem
tessunt tamen compotes et oluptatis damobrem dicebat sinitionem tam non omnibus sensibiιi si ue quaque conuenire uuanquam Peritate perpenssint eadem et triturisemetientia esse iidebitur.
77쪽
nuplex enim indigentia reperitur,altera rei alismius , quae amissa est,altera rei, quae non edi amissa, sed acquiri tamen, obtineri poteri. Duplex item
expleti , indigentiae altera ex parte res ondens. Priore notione accepta indigentiagustui, jactui potissmum conuenit, cum enim dissoluuntur, a=ni tim aliquo itastise si reficiuntur, mirifica entisit obptatem. oneriore Iero in reliquis etiam semsibus,ticum habet. Et si enim nihil amiserint, possint tamen adhuc magis perfici, eamque perfectionem dum consequuntur, D expleri dicipossunt, dira era moluptate potiuntur. Hanc gitur putamussulse Platonissententiam in eodem dialogo de summo on aperte explicatam, atque e gri toteli- omnino con uentem 'Lamiaristoteles quoi mndechno capitu. primi libr. Rhetoricorum, cuiusta epe mentionem fecimus istendo nos expleri, atque ad naturalem statum reuerti asseruit Dolis
igitur,m adpropositum reuertamur, in tactu cingumspectatus,m eorum contrariorum genere reponetur,quae aduersa a Mar.Tullio appellantur, exprimit enim aduersam quandam naturam moli ptati, sicuti calor frigori,in intesigentia autem, caeterisfortassesensibus aut locum non habet, aut Ithabet , in priuantium potus genere Hatuetur. Nunc et luptariispartitionem ab eis notele asi
78쪽
,Y DE VERA ET FALSA VOLV P. tam exponere, nisi quid aIud mea vultis commo dum erit,propositaeque radiationi maxime necessarium. Nihilmalumis abiud, omm fere et na mice, 'ondimus. Tum ille Trincipio cum duplex in nobis perceptio sit, na intelligentisiet metis, altera sensus, dupbice etii oluptate exintere necesse est, alteram, quae adsensium altera quae ad intelligentia pertineat. De hac po terius loquemuril am autem, citra sensius titillantur, dici siliquessesnt, in duo rissus genera Aristoteles dictribuit e ut enim ex numrae inuinctis prouenit, aut contra naturam exitiis. Nati ratem liUtatem eam Vocat, quae cum naturam reficiat, rearet, ab omnibus, aut pluribus appetitur. Atque huius rusus voluptatis alia cuntiis ultimantibus e i communis alia uni διnt Milpectes propria, P accommodata. Nam quod ex cibo, m potu, stes rerum tenerearum D, obtiptas percipiatur, commune omnibus animantibus
in si uod autem ingui e*ecies, it naturam h bent a rebquis diuersam. dispertitam P certis subusdam, natur me accommodatis rebus deis tetiιr, in eo naturabs quidem,attamen non iam communis,se propria conspicitur Doluptas. Nam cum id ob pe usia rideatur, quod si e naturae maxilne est cognatum consentaneum , certe diuersas naimas diuerse Voluptates consequantur
79쪽
εω iproprium singidis ammantibus cupiditatem, oluptatem Des assignatam. linc egregie doctissimus, siMursimus Toeta VirgiAG. Torva leaena liqum sequ:tur ivus ipsi capellam, Florentem Cytisum sequitur lasciua cape an e corydon o Alex trahitsua queni Poluptas. Naturali igitur oluptas ab e hi totele appellatur, tis aut omnibus animantibm,aut nisaltem speciei conuenit.Contra naturam autem eas ocat
quae partim propter debilitationes corpori , partim propter maia consuetudinis comptelam, partim propter, itiosus naturus iacimtasint, s expetuntur. Ex quibus immanes, planeferim habitusproficiscutim quatis erat eius, beris,quam dὶ nigrauidis mulieribus apertis, persectis pu ros deuoraresumma oluptatesolitam aut qualis re Iium quorundam circa Pontum populorum quorum auos crudis,abios humani carnibus delectari fertis,abo libra os suos inter se mutuas in epudare.Ferini igitur hisiunt habitus. Hi propter
morbos: furores nonnusiis innasimtur qualuinusuit, qui matrem immolauit, , comedit. qui consimi iecur. Ab ex diuturna consuetud ne oriuntur, tpilorum euulsiones,st y tuum corra, Ti
80쪽
DE VERA E FALSA VOLUP. Fones, carbonum quoque D terrae uulsemodi igitur habitiis oluptates a natura abhorrentes a riunt. Hae autem quamuis in hominibus sepius, O uidentim sint .abaluando tamen etiam inieri Iij cons iciuntur in cane, cum inusitata rabie in homines invadit. Poteri autem oluptatis illivi quasensita commouetur, alia asserri partitio. Uten senses sunt, tot etiam, et oluptatum genera exilunt. Sensius amem et interni sint, elemtei ni Externi omnibtis notissmi Aterni autem auo praecipi unt,fensus commvnu, qui inter res a
sensibus externis adse delatas iudicat, colorempsea βχω,odorem asepore i i litore disserre percipit
Φανταμ, cit He rebus etiam absentibus quamdam cogitandi im habet, et pristerita recordatur m omnitiosensibus iam internis, tum externis
propria, sua oluptas en attributa. Nam tbsens ibus externis perspicue sunt quaedam ex rebus
obiectu maxime consentaneae, nec minus e ui munt, qui quas ons exteriorum ea, et rerum imagines ad se delatas perfectissime iussitat Iucun-Δm etiam estpraeteritam oluptatem memoria repetere futuram cogitatione praecipereu quod alienus interni sensius esse proprium diximus. Cum igitur oluptas partim in sensu, partim in mente conmat, Plato tamen Has tantum, qui-