장음표시 사용
91쪽
Christi religionem amplactu n-61 no evadunt magistri Christi, aut domini Dcclesiae, quatenus eius respublica mystica est; Ee spiritualis, sed 3. Propheta eius mitricii vocantur,quemadmodu etiam Reginae eius nutrices;quonia ad terrenam spectat potestatem, quam Deus illis largitus est Ecclesiae leges do. ridere, negotiorum suscipere executionem. α punire rebelles atq; transgressores. Oportet igitur Ecclesiam siue inter Ethnicos, siue Christianos versetur, illam retineres, & conseruare gubernandi rationem, quam Christus ipse immediate instituit, quamque nec elegit nec ordinauit populi decretum,& conia sensus, qui origo omnium statuum huma- .norum est & sormarum politiae cum constat Spiritum sanctum perpetua sua praesentia protexisse, & propagasse hanc spiritua- Iem gubernationem in omnibus gradibus &sunctionibus, ut in Apostolis, Episcopis, Sa--rdotibus & reliquis omnibus usis adnitidi finem: & his Apostolus dixit, attendite vobis, ct uniuerse gregi in quo vos Spiritus sanctus possit , sopos regere Ecclesiam Dei. De his etiam notabis loquutus est: obedire propositis vestri . ct sub ρος- a iacite eis, ipsi enim peruigilam quasi rationem pro animabus ire ris reddituri. Hoc itaque regimen non est ius regi terreno, Principi, aut statui ulli debitum t hi enim omnes si Christiani sunt tenentur subesse pastoribus animarum suarum i&Ecclesiae Christi. Nec eam Ecclesia o
92쪽
A P o LOGI A cpncessa nec unquam concedere potest, clannec a natura illis, ut patet in Ethnicis, cDpet si in ec iure Christianitatis, cuius virtute omnes quotquot in Universo orbe vivunt, Ecclesiae Christi obedire tenentur, no eidem imperare; nec ulla ciuilis respublica ea principi suo au' doritatem largiri potest, quam nulla Vi nati rae possidet: Vnde princeps cum hanc potestatem neς a populo,nec a maioribus per natur
tem propagatione, aut alia ratione accepta c5- sequut' sit,ea Paria meto haudcomunicare potest,& cosequeter nullas serre leges,nec audire nec determinare Pse, Vel P Parta metu, aut aliud quodcuq; tribunal, modo ia dicto sibi suta lectu, quidqua de Ecclesiae gubernatione potest.Et sane mirum est, maxime in primo illo
Ordinum conuentu, qua ratione attentarint
M mu inducere spiritalem illam , & propriam EG
terat Princi clesiae gubernationem in consultationem, iu- .pe γ φιμ dicialem cognitionem,&deliberationem, n-.
re pης se t eqsiam vel princeps, vel ordines ipsi inueniu IH ἀrentur legitimi iudices huiusmodi causarum, cum nulla lex tunc temporis firma hanc pol statem illis tribueret, nec ipsa potesta vlla aIta via legitima posset ad illos derivari, nisi ex sal-s suppositione, qua principem supremum in causis Ecclesiasticis habere potestatem existia
mabant; quae tamen nec Vlla lege, nec natura, . ante eius rei in partamento decisionem agno-
siri potuerit. quod cum nullum haberet modiulegitimu ea de re deliberadi,multo minus se tςnti-m proferre possiet. V
93쪽
t Avum trirverum huiusmodi nodos, cum soluere nequeant, au dent saltem Vi perrumpere; quemadmodum alium similem insolubile in proximo partamento, circa Episcoporum suoru uisa creationem perfregerunt, quae omnia quoniain fundamento deficiunt difficulter emendari possunt. Veritas est, nec Regem, nec Partamentum habere potestatem legitimam prae-dcribendi ordinem Ecclesiae, vol clero in hae parte, magis qu m hierarchiis Angelorum in
coelis commorantium. insare Deus nouit, in , quatis versentur angustiis aduersiarij, quamq; strusas& insolitas rationes excogitare,& ain hibere,quo has suas nouitates promoueat colu n tu r. Et sane inter omn ia absurda dogmata actenus proposita, hoc de primatu principis in causis Ecclesiasticis excellit, nam Lutherani dilud aperte corrigunt,&Caluinus ipse cum Dipr o
omnibus saltem Puritanis multum improbat, centur. 7. di primam concessionem Henrico octauo datam reprehendi nam perinde est caput Eccle-sae Vocari,&supremum gubernatore in causis
Ecclesiasticis. Verba Caluini sunt: Et hodie. u. . m. inquit)quam multi sunt in papatu, qui regu ' bus accumulant, quidquid possit ni iuris &potestatis, ut ita nequa,sat de religionedispotatio: sed potestas haec sit penes Regem Unum, sisi ila ea vi statuat pro suo arbitrio, quidquid Volue --ρ
rit,& sine cotrouersia hoc fixum maneat. Qui mo Rebeanitio tantopere extulerunt Henricum regem rem M. certe fuerunt inconsiderati homines.
94쪽
quam aurea Principi d dreant, 'vem dicarent.
Dederunt illi summam rei hi omniu potestate.& hoc me semper grauiter vulnerauit. Erant enim blasphemi, cum vocarent ipsum summu caput Erclesiae sub Christo. Haec Cal u i nus. Nos au te ad i n stitu tu redea m'. Multi existimat ipsoru Archiepiscopia C tuariensem ob simile subtilitate restrictu fui cse:Vt veru nos sateamur in gratia aduersar i orti, res sic sese habet. Postqua ia satis diu hoc splo dido titulo principi sunt assensiti, libeter sibi Ecclesiae potestate vedicaret, quo comodi' inuentiones nouas stabilirent: quo in negotio, si pro suo arbitratu rem gerere licui siet, i ana pri
potest esse capax illim sempreme digni
ra seqarentur ex Gressione Hi' suprema dignitatis Re in
dem summa infimis essent permista.& inter mnes totius anni dies, sorte sola Dominica ieiunandum nobis foret. Caeterum quomodocunq; tande huiusmodi homines titulu hunc Priucipi attribu ut, cintra ratione & natura ipsam eos agere constat, multo Vero magis dum honor ille mulieri desertur, quaeratione sexus Mon potest eius esse capax ; Cocedunt enim potestatem Reginae id aliis conserendi, quod nec ipsa habet, nec ut alii habeant, es score potest: nimirum ut Episcopis & sacerdotibus potestatem concionandi,administrandi sacramenta, animarum coram,&id genus alia conserat. Illi inquam cui nec praedicare, nec in publico loqu i de rebus
ad religionem spectantibus lieet, facultatem
dant illud praestandi, quod longe sublimius cst: videlicet, ut praescribat vel per se, Vel 44
95쪽
ῖ es delegatos, vel per leges ipsius sola au ctorita te sancitas , concionatoribus quid docere,ca tia via & ratione colere Deum eique seruire, quo ritu sacramenta admistrare debeant: imo ut illos puniat, &sacerdotiis priuet,doceat ataque corrigat, & postremo, ut quomodo ipse elit quoad animi statum sibi subiectos gubernari, illis praescribat. Praeponunt corpus animae,ciuilem gubemmationem spirituali, terrenti regnum Christi corpori mystico. Oves prcesserunt pastori, in illos secultatem imperandi conserunt, quibus aliis magis obtemperandum erat: dant potestatem lubdito iudicandi de iudice, imo de Deo ipso, ut loquitur D. Cyprianus: red- Di p. dunt Reginam a disciplina ecclesiastica libera, num. . a qua nustius verorum filioru similiae Christi eximitur. Derogant sacerdotio Christi, quod tUm in persona eius,tum etia in Ecclesia Regia dignitate excellit. Diuidunt quae sane res magni est momenti) statum Catholicae Ecclesiae, sanctamq; comunione societatis omni u Christianoruin ea degentisi, & in tot distraliut partes,quot terrena stini regna legib' inter se, c5suetudinibus, atq; morib' dissita;quod proi cto perniciosissimii est,& cotra omne ius equitatis,&amicitiae quod in toti' Ecclesiae, singulariiq; luinciaru mebris, naturali quoda Vin
culo omnes societates unitate ac cosuetudine
colligat,&costringit:omnib' etia sectis, factionibLac haereti by se patefaciendi senestra adduito si omnes
96쪽
omnes deinde EpiscoposChristianos, sacerdoeia hies,& quoscunque alios natos extra Britannia, irab omni iurisdictione Ecclesiastica in Anglos rv excludunt: nullam praeterea esse tradunt, nisi lillam, quae procedit, ac dependet a suae Maiest. titulo atque iure, quod sane expresso Christis mandato,&commissioni, in primis Petro, de- tinde reliquis omnibus Apostolis datae, aduem isatur;cum praedicandi, baptizandi, retinendi, lligandi, soluendique potestas, in uniuersum mundum iis exercenda fuit, absque ullo status temporalis discrimine, aut principis mortalis , quod ad illam potestatem attinet, ratio m. ne habita, retrahit. Arcent regnum Angliae ab obedientia illa, quam Conciliis generalibus debet, quae aut olim celebrata sunt, aut postimodum in externis regionibus sunt institu Si, da: tollunt omnem rationem conuenientem huiusmodi Concilia congregandi, aut in iis quid pia decernendi, ut manifeste in eo, quod ad postremum Concilium Tridentinum, tametsi a summo Pontifice per internuncium,&alios magni nominis Principcs, inuitati δρn. rogati accedere recu sari ni apparet: tollut preterea omnia media, quibus ad Ecclesia & V ritate, regna & principes ii, qui in grauissimos
Nee Aposto- errores labuntur, reuocari possent: cum nul-1Zol ,neochri iam concedant conciliis,aut externis tribuna-' η si libus auctoritatem,unde reliqui Episcopi, Pa triarchar, Apostoli,atq; adeo Christ, ipse quoabneia virum Diam externi semper fuerunt & sunt) nulIchabent
97쪽
f A v v T Iri halacrit rurisdictionem, aut QTcientem defi. potestatemrii Co cti contra Anglos sectarios, eorumque er spm M v inrorQS Potestatem. . Anglum. Potiremo, si haec spiritalis iurisdictio, pem 1 peto in iure diadematu& regni sceptra consequitur, prosecto, nec Christus, nec Apostolietos Potuissent, nisi prius impetrata Caesaris,a11orumque Regum bona venia,Vllas prouin- CiaS Corum conuertere,ac in iisdem spiritalem iurisdictionem exercere. Et ut aliquando tot1 huius generis rationem concludamus,liae sunt 1eges Angliae, si tamen leges appellare liceat huici modi violentos animorum impetus ad quas nos conformare, sine scelere ac religione non possumus. Porro quanquam videamur satis dixisse ad
defensionem causae nostrae,proponemus tameante oculos charissimorum nostrorum ciuiu,
breues quasdam sententias ex prscipuis Ecclesiae Christi institutoribus, qui de hac redisse ruerunt, selectas:ut ex illis quas praelibent iu dicia eorum, quoad hunc frequentem spirita- ilis potestatis usum, olim a quibusdam Imperatoribus in dubium vocatum: intelliganti hanc causam iampridem definitam illis, qui fidem habent & timorem Dei. AthanasiUS ma- . . segnus, Vir assuetus huiusmodi procellis, in huc 'modum de Constantio Imperatore si ribit. 1ἡ- MQuid hic quod Antichristi nonsit omisti aut qaid ille, libidissi itaini venerit, plus committere poterit ' aut quam ille in agentes.cduentussio non repererit ibi expeditam viam ad dola . e F is
98쪽
74 APOLOGIA ab impraeparastam 'siquidem iam denu in loco rccis hsastica cognitionis suum palatium tribunal causarum x constituit ,sies earum litium summum Principem oauctoremfecit. Et iterum: Quis videns eum in de- cernendo Principem fefacere Disicoporum, ct pro ' tre iudicise Ecclesiasticis, non merito dicat, illum eam ipsum abominationem desolationis esse . qua a Daniele praedicta est i Et iterum. Qua a codito auo auditu iest ' Quado iudiciu Ecclem auctoritatesilam ab Impe- iratore accepit' aut quado unqua hoc pro iudicio agnituest ' Plurima ante hac θ Odifuere, multa iudicia ΕΘ cIsta habita sunt, sed nes patres istiusimodi res Principi persuadere conati sunt,nec Princeps ste in rebus Ecclesiasticis curiosium praefuit. Et Os1' Cordubesis Epi- scopus vir celeberrim' sic ad eude Imperatore scripsit, testeAthanasio loco ia citato, Ne temt- feat Ecclesiasticis, nes nobis in hoc genere praecipe ,se poli' ea unobis di .Tibi De Impertu comisit,nobis qua sunt Ecclesia cocredidit. Eode quoq; tepore,& ein de Imperatore sic affat' est Leoti' Tripolis L diae Epistopus. Miror quἱ fiat, ut cum alijs curandis OLest dis maris,alia tractes. Vuum enim rei militari ct c uilibus negociis praesis, tamen visiopis ea praesicribis, quae ad solos pertinet Disivos. Verecundiu igitur ait Sui ris M., AE. sitis tim impcrotor, elismodi edictis in posterum a ,. ad cis V Fefertur. Hilarius. Provideat ct decernat cletiam mentia rua, Tt omnes sie ubique iudices, quibus prouinciarum admin frutiones credita sunt, ad quos la ct ra O solicitu do publicorum n ociorum perti;iere debet, a religio est obseraantia abstineant. Nes posthi
prasin t atque jurpent, Opates causu cognosi
99쪽
nis ex P ΛΥ orti' sre clericorip. Ambros itide sic alloquitur Valenta tinianum iu niore, i mperatore.Nolt te gravare, o Imperator, ut putes te in ea quae diuinasunt, imperiale aliquod ius habere. Noli te extollere,se si vis diutius imperare, esto Deo subditus. Scriptum est: Qua Dei, )Deo, , Caesari. Ad Imperatorem palatia pertinent, Sacerdotem Ecclesiae. Publicora tibi M alium nucommissium est, non sciorum. Et iterum. Uuando audiusti clementissime Imperator, in causa idei Laicus Episcopo iudicasser Ita ergo quada adu- ἡ- latione curuamur, ut sacerdotalis iliris mus immemst- Dreiicves,ct quod Deus donauit mihi hoc ipse putem alijs esse credendum y Si docendus est Episcopus a Laico, quid sequatur, Laiciu ergo di stulet, ct Episcopus audiat, scopus disicata Laico. st certe, si vel Sι ripturarum seriem diuinarum,vel vetera tempora retractemus, quis est, qui abnuat in caussidet in causa inquari dei, Episcopos solere de Imperatoribus C stianis,non Imper tores de vi opis iudicare' Greg. Naesan. sic alloquitur Imperatorem, Principes & P sectos. An me libere loquente aequo animo ferens yna vos quos potetia me meis ιβψelijs lex Christi subjcit. Impe- ria enim ipsi quoigerimus;addo etia praestatius ac perfectius, .Et iteru. No dubito quin hac dic edi liberarate in optima parte acceptur' ut veteri mei gregis ovisscra,magni, pastoris aluna. Chryso. praeterea do- Lib, 2. DF cet clare muliere no esse capace hui' de qua agi ς ς M'
mus dignitatis Ecclesiasticae: quanam binquit de causa Christus sanguinem et sudit suum p certe, ut pecudes eas acquireret, quarum caram tum Petro, tum
Parisuccesseribus comRittebat. Et paulo post.
100쪽
Exhortatis ad Reginam Angliae profecta ab antia
uubm inquio de Ecclem prafectur de credenda huic vel illi tam multaru animarum cura agitur: Vniuersa quidem muliebris natura functionis istius inoli ac magnituririi cedat,oportet,items ct bona virorum pars. Sic scribunt hi patres virtute & doctrina praestantissimi viri,sic crediderunt, tales se erga principes suos praebuerunt, nec tamen propterea hos proditores fuisse, vel cotra leges duuinas humana sue, quae modo iustae censentur, peccasse,conuinci potest.Nos aliud non credi mus, nec docemus aliud, nec aliter nos gerim', nec sane vitam legibus diuinis & humanis co-trariam nos instituere, aliter quam hi Docto. res nobilissimi, qui modo in coelo & in terrigloriosi habentur,& vere sunt, credendu est. Occurrit autem hoc in loco id, quod δερὶ.mfusis, Io-al As in orationibus nostris ad Deum fu sis,let in mentem venire desiderium; utinam diuina illa Maiestas cor principis nostrae, prius. quam eam coram horrendo tribunali suo si stat, tangere dignaretur, ut pro singulari sua prudentia, rationes praedictas fundatas in scri pluris legeque naturae, attentius consideraret, quibus freti indecens esse, in coueniens, & plane impossibile, ut princeps teporalis,maximὶ vero foemina gubernet, suoque impelbuoque imperio com
stringat Eccletiam, Episcopos, & Pastores animaru m, in iis quae ad curam salutis spectat. docuimus. Sed quid nos vermes ac nihili ho muncioncs a sua Maiestate exaudiri optamus utinam saltem sunimaru illam voluntatent;