장음표시 사용
231쪽
Hetruriae, vulgari habitu , nudisque pedibus in Pontificis conspectum veniens, d precantibus Mathilde atque AZone eius viro, veniam obtinuit sexemplo Poeniten-'tiae illustri sane, ac numquam alias viso, si vera fuisset) de integro postmodum eadem patrauit, ideoque Germaniae Proceres indicto eum comitio exauctorarunt.
s. Fridericus Imperator, uniuersam licet Italiam spolians, S in custodiam Cardinales ipsoicoriij ciens, qui ex Gallia Romam ad Concilium proficiscebantur, atque adeo Ecclesias diripiens, nihilominus ea pecuniae inopia laborauit,ut parari nummos ex corio demti iusserit, ne stipendia militi deessent. 6. Conradus item Caesar,Episcopatus &res Ecclesiasticas di stribuens, uti pretia tum adulterij tum praeposterae libidinis, in ea scelera tandem prolapsus est, Vt coniugem, innocentissimam seminam,custodiae tradi, derit ; nec alios modo sit hortatus ad vim eius pudicitiae inserendam,sed ipsu m filiu in
. incitauerit ad flagitium; renuentemque negauerit ab se genitum , astirmans procreatum a Viro quodam peregrino, cuius vultui simillimus erat.
7. Vitiga V Visigothorum Rex, Hispaniam quidem a Romani Pontificis auctoritate submouit , sed vir fuit adeo ardens libidines
232쪽
bidine, ut non modo plenam uxoribus atque pellicibus Regiam haberet, sed ijsdem irretiret Episcopos & Sacerdotes quo ita
eorum exemplo liberius peccaret. Secuta est mox vitio diuina: siquid a Iuliabo Comit ulciscente probrum filiae a Rege compressae, & euocante Saracenos ex Africa in
Hispaniam , cum ij statim adfuerint, sibi omnia Rege superato subegerunt. Quare in his flagitiis, & in hoc schismate Regnum
Gothorum, trecentesimo circiter anno
quam in Hispania coeperat, defecit. 8. Recentiora sunt exempla,sed non minus grauia, Henrici VIII. in Regno Britanniae, qui in Bolenae amorem estu sus, &repudiata Catharina coniuge ac Regina, haeresim, quam scripto confutauerat, secutus, nec a bonis nec a sanguine Catholicorum manus abstinuit. Sed & publico edicto se caput Ecclesiae in Anglia dixit, ac deni- que Annam Bolenam delicias su as, adulterij compertam, capite damnauit. Ceterum - . eumdem Henricum Regem praeda facra Omnino pauperem fecit: anno siquidem Regni xxxvi. post templa expilaxa, post ustat direpta mille amplius monasteria, post de- sandetidecimas & prouentus sacerdotiorum Regio aerario attributa, nihilominus eo egestatis hyῖ' est redactus,ut pecuniam adulterare ipsum
233쪽
2I4 sILVESTRI PETRAS ANCΤIgoportuerit. Cum autem partem undecimam ex cu pro de stanno antea miscuisset argento, vix duas demum argenti uncias cum cupro S itanno retinuit. Quocirca ei
pecuniae Re Eduardus dimidium preti j, edicto publico ademit, Elisabetha meroeam alio edicto, uti spuriam, abrogauit. Cum insuper,quemadmodum ex Annali
bus Angliae constat, plura solus vectigalia imposuisset Regno, quam Reges alij simul, ab annis quingentis, exigens tertiam pro uentuum partem a subditis, & illos vinculis tradens, qui repraesentare censum imperatum detrectarent; adhuc in comperto
est, ipsum nihilominus Regem maxime inopem fuisse. 9. Eat nunc noster Vates Molinaeus, More fatidico canat, fore Regnum Galliae dimidio opulentius, si praedia & latifundiai Clero auferantur, S , si bona manuS mo tuae,ut ipse loquitur,obligata sint Regi perinde ac bona laicorum. Friderici Caesaris. & huius Henrici Regis scilicet exempla confirmant vaticinium eius. Interim alia sectabitur vestigia Ludovicus Iustus Rex Christianissimus, semperque obuersabitur
Genebra animo eius sanctus Ludovicus Rex, quis'.hdiis., Lum recusaret sacerdotia conferre, mallet
234쪽
disponere; in ignem coniecit diploma Pontificium,in quo sibi offerri ea potestas dice-
batur; affirmans fatis grande onus relictum humeris suis, ut nimirum redderet Numini rationem de rebus temporari, gubernationis, quas disponere ac distribuere debebat.1 o. Obiter illud aduertere sit, tam iniquae mentis .Molinaeum esse,ut Christianis Sacerdotibus minias velit concedi, quam concesserit Olim Ioseph Pro rex in AEgypto
Sacerdotibus idololatris. enim omnem Gen.47.
terram AegJpti. endentibus singulis possessones sura prae maenitudine famis: subieciti
eam Pharaoni, Gr cunctos populos eius, a non imis terminis A Vti que ad extremos sines eius, praeter terram Sacerdotum, quae a
Rege tradita fuerat eis:quibus es sat sit a cibaria ex horreis publicis praebebantur, o idcirco non sunt compulsi vendere possiesionei suas.
Molinaeus tamen omnia vellet eripi Sacerdotibus, quamuis suffragetur eis antiquis.sima possessio, & bona eorum ac decima sint inductae iure diuino; solueritque eas, iredux de pugna quinque Regum, Abraham figura laicorum, Regi Melchisedech Gen. r . qui erat figura Sacerdotum. II. Molinaeus pariter nihil pensi ducit, beneficia Ecclesia uica e medio tollere, in
235쪽
2I6 SILvESTRI PETRAS LNCTAE Baron. ad stituta a mille centum amplius annis: ex
quo nimirum tempore, cum solerent prius Clerici ab Episcopo quouis mense stipem accipere, atque ea sustentari, coepta sunt Ecclesiae praedia eis potius tribui; quae beneficia fuerunt appellata, quoniam, ut loquitur in Epistola sua Symmachus Papa,
bene meritis tantum ea concedi liceret. Spondan. I 2. Subit animum recordatio Ioannis
in Auci.ad Behaim tympanistae, & pecudum pastoris; 'μ δε δ qui negans initio, decimas Clero esse soluendas, vitamque & mores Ecclesiasticorum lacerans, postea Regibus etiam vectigalia solui non debere , sed omnia com- . munia esse,suasit. Ita nimirum sensim ageret Petrus Molinaeus, pastor gregis Carentonij, si vera memorat de Caluinistis Sere- nissimus Rex Iacobus, uti alibi insinua-
13. Quod deinde Molinaeus nollet in lRegno G alliet vltu in Ecclesiae tribunal, prς-ter Regis Praetorium, esse,sed Clericos omnes subjjcilaicae iurisdictioni, & causim dicere ante solos Iudices Regni; ac ne multis , adimi eis omnem immunitatem foti; sapit id enimuero antiquum Christianismum, quem scilicci tam splendide profi
i . Atqui Constantinus Magnus rescriptum
236쪽
ptum dedit pro ea immunitate: imo&le- Spondanus in tulit, qua potestas fieret quibusvis, seu ς 3-x00k0- Ecclesiasticam , seu laicam litem , & inter solos laicos agitarent; ut omisso tribunali laico, prouocarent ad Episcopos, S in Ius potius ad eos irent. Quorum insuper scimtentiam esse ratam voluit, & quibuscumque sententiis aliorum Iudicum ac Praesidum anteferri perinde, ac si Imperator ipse in causa pronuntiasset.
I I. Valentinianus quidem sustulit postea hoc ipsum Cleri forum , sed luit impietatis & iniustitiae huius poenas ; quia tunc 'permisit Deus, ut Attila nobilissimas Imperij Romani Vrbes, Ticinum, Aquileiam& Mediolanum expugnaret. 16. Peculiariter in Gallia non videtur Ag mil. posse Molinaeus id absque nota infamiae tuadere, si aliquando legit; Petro Cune- Gualter xio, Advocato Regio in Senatu Parisiens, Spondan. actione celebri hoc urgente coram Philippo Valesio Francorum Rege, ut Episcopis nimirum omnis temporaria Iurisdictio adi- - meretur, infringereturque libertas Ecclesiae: Regem Episcopis litem adiudicasse,ex eaque re Catholici nomen promeruisse; at ipsi Petro Cunerio in Ecclesia Parisiensi adpositum ignominiae perpetuae monumentum : multo aequitis utique adponen-
237쪽
dum Petro Molinaeo, idem suadenti, cum praesertim falso ac superbe appellauerit se inscripsieri que Pastorem Eccletiae Parisien- sis. Ceterum notabile illud fuit, controuersiam antedictam a Rege Philippo abso- tutam fuisse ipso anniuersario die sancti Thomae Cantuariensis, qui fuit Ecclesiasticae immunitatis inclytus acerrimusque vindex ac propugnator.
iC A P V T XXV. Asseritur consuetudo antiquissima exsculandi pedes Romanorum Pout cum.
Poet edire, que D princia I DRVCipuam causamoia pati ea e de la hame quon L dij aduersus Sectarios nom porae, est, par que assirmat Molinaeus eam notu defendons par M p - esse, quia tuentur ex verbo isti is Si u les dro iii is Dei Regum suorum iura, nos Roys contre ici V 7 aduersus inuasiones Pontifi-
gunt ad crepidarum lua-I ' rum oscula.
Sedani pariter ex hoc capite Pontificem arguit superbiae non ferendae, quod videli- . cet admitteret ad osculum pedum Principes, Reges ac Caesares. Excepi ego, posse ab ipso perinde argui sit perbiae sanctum Petrum,qui ad pedes suos Christum admia siti
238쪽
sit, ut eos lauaret eXtergeretque: nam dixi,
maiorem Regibus Christum esse , & esse
plus lauare pedes, quam cos osculari. Cum autem responderet sanctum Petrum utique id recusasse, adieci, saltem ab ea superbiae nota immunes, ipso Iudice,non existimandos Apostolos alios, qui non recusauerant. Et quia Christus, Clod uni, inPait,ex mi- Matth.2s.
nimis meis fecisis, mihi fecistis: assumpsi pon
se credi, dicere tunc pariter voluisse, quod Maximo ex meis fecistis, mihi fecistis. Num RomanusPontifex est eorum Maximus, qui militant Christo & Deo 32. Voluit Molinaeus sapientior videri, &de operibus misericordiae tantum astirmauit Christum ibi esse locutum , quasi non fuerit illa uniuersalis quaedam enuntiatio, collecta quidem ex particularibus, sed
complectens omnia, propter quae promeremur Vitam aeternam. Ex quo genere negaueritne Molinaeus esse inopum lauare pe- Card. Per.des t quod egit praeclaro exemplo Nico Pinm R laus II.quotidie dum Pontisex fuit;& quod agunt quotannis Feria v. Maioris hebdomadae, tum quilibet Romanus Pontifex, tum Episcopi omnes. 3. Operae pretium est,ut ostendam i rem omnibus saeculis receptum iniuste a Molinaeo carpi; operae pretium, inquam est,
239쪽
est, aliquantulum a cura referre moris eiu Ddem originem , aetatem & consuetudinem in Romano saltem Pontifice numquam intermissam. Card Baa q. Fabula est, Leonem III Pontificem,
ei .ii '' p iuum stimulos carnis, ob mulieris formo di, , sae Osculum manui impressiim, confestim sibi manum praescidisse; S tunc coeptum noc induci, ut pedibus potius osculum im-
Iosephus primeretur. Olim nationes exterae oscula- Stephanu , bantur pedes Principum supremorum; eorumque dein exemplo Caius, Caligula, Nero, Otto, Traianus, Adrianus, Antoninus, Diocletian us Romani Caesares admiserunt salutantes, adeuntesque, ad genu &ad pedis osculum. I. Non ignoro equidem, Ioannem Cusi pinianum crimini vertere Pontifici Romano, quod exemplo Diocletiani, calceamenta sua inornantis auro argentoque, Ut accipere oscula magis pretiosa videretur, mΟ- rem eiusmodi, quem vocat tyrannicum,inter Christianos induxerit, sed ignorare ipse videtur, id in usu fuisse multo ante Dioci tiani tempora , ac posse ijs osculis inesse religionem &sanctitatem. 6. Praetermitto esse multorum grauem sententiam , primos Christianos, cum ad pedes Apostolorum sua contulerunt bona,
240쪽
pedibus eorumdem osculum dedisse, & n tum inde morem,de quo iam agimus. Clau- dius certe assinis Principis Diocletiani, osculatus fuisse perhibetur pedes Gabiiiij Presbyteri, a quo in fide Christiana instru batur. Hoc egit Praepedigna eius coniux cum Pontifice Cato,atque adeo Maximus, BMon ad adhuc Ethnicus & Diocletiani consangui tah Mneus; quando ad eum Pontificem accessit, ut exponeret consilium Diocletiani de vitagine Susanna. 7. Porro iis osculis inesse religionem ac sanctitatem, satis insinuauit Tertullianus, Lib.de dum reseri; poenitentes, cum ab Ecclesia recipiebantur, solitos fuisse prosterni, &eap. s. omnium qui adstarent vestigia lambere. Quin etiam diuus Ioannes Chrysostomus Chirs ad hoc praeclare circumscribit,dum de sanctis Monachis, eos,inquit,abi,btilitare,acce- Hoz. ,. de,sanctos tange pedes; multo namque honestiui est isiorum pedes tanger quam alioru caput. Dic enim mihi, si quida atuaru pedes apprehendunt, quoniam regiam tantsi habent
Huram, tu ipsum in se habentem Christum non pedibus tenebis ' Sancti sunt pedes, licet
miles te inquinatorum vero neque caput venerandum est.Sanctorum nams pedes magna potuerunt; quamobrem se ulciscuntur, cum pedibus luerem excuserint. Sic ipse. 8. Mul-